Aristófanes de Bizancio
| Biografía | |
|---|---|
| Nacemento | 257 a. C.  Bizancio, Turquía |
| Morte | c. 180 a. C. (76/77 anos) Alexandría, Exipto |
| Director da Biblioteca de Alexandría | |
| 200 a. C. – ← Eratóstenes – Aristarco de Samotracia → | |
| Actividade | |
| Campo de traballo | Estudos homéricos (pt)  |
| Ocupación | lexicógrafo, bibliotecario, lingüista, gramático |
| Período de tempo | Período helenístico |
| Profesores | Calímaco e Zenódoto de Éfeso |
| Alumnos | Aristarco de Samotracia |
| Descrito pola fonte | Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron Encyclopedic Lexicon (en) |
 | |
Aristófanes de Bizancio, en grego Ἀριστοφάνης / Aristofánes, nado en Bizancio contra o -257 e finado en Alexandría contra o -180, foi un gramático e crítico grego.
Traxectoria
[editar | editar a fonte]Nado sobre o -257, parte para Alexandría durante a súa xuventude e convértese en discípulo de Zenódoto e de Calímaco de Cirene. Conságrase aos poemas homéricos, dos que dá a primeira edición verdadeiramente crítica, e ás obras de Hesíodo, Alceo, Píndaro, Sófocles, Eurípides, Aristófanes ou mesmo Menandro, para as que escribe introducións. É tamén autor dun Léxico que contén palabras arcaicas e usuais, sinónimos, dos textos usuais etc. Á morte de Apolonio de Rodas, en -195, pasa a dirixir a Biblioteca de Alexandría. Atribúeselle o ordenamento dos diacríticos do alfabeto grego
Foi eclipsado polo seu discípulo, Aristarco de Samotracia, pero a Antigüidade vía nel un dos seus mellores gramáticos.
| Control de autoridades |
|
|---|
