Şimdiye kadar fotoğrafsız bir yazı yayınlamamıştım,bi garip oldum.Ama google amcadan görsellere bakınca yok dedim bu yazı da resimsiz daha iyi olur...Evet ben bir sedef hastasıyım hem de yaklaşık 13 senedir.Bu konuda bişeyler yazdığımı hatırlamıyorum şu ana kadar.Bugün doktor kontrolüm vardı,gündemimde olunca hastalığım hakkında biraz içimi dökmek,dertleşmek istedim..
Sedef hastalığı adını sedef gibi pul pul döküntü yapan yaralarından alıyor.Aslında çok yaygın bir cilt hastalığı ve bulaşıcı değil.Ama genetik olduğu biliniyor.Sıkıntı,stres ve depresyon gibi durumlarda ortaya çıkan bir hastalık.Genlerinizde varsa,hayatınızın herhangi bir döneminde yaşadığınız sıkıntılı dönemde ortaya çıkabilirmiş.Çocuğumda çıkar mı diye doktoruma sorunca öyle dedi.İnşallah onda çıkmaz diye dua ediyorum.Amin...
Aslında öyle büyük hastalıklar var ki,benim pek şikayet etmeye hakkım yok diye düşünüyorum.Yine de yaşadıklarımı paylaşmak istedim.Bu hastalık bende ilk olarak saç diplerimde çıktı.Kaşıntılı,kabuklu yaralar zamanla arttı.O zamanlar üniversitedeydim.Gittiğim dokorun verdiği şampuan ve losyonlarla hastalığım kontrol altına alındı ve bu durum uzun yıllar boyunca devam etti.İlk zamanlar Seboroik dermatit,bir tür egzama dedi doktorlar ama yanlış teşhis yapmışlar meğer.Çok sonra Eskişehir'de gittiğim bir doktor sedef hastası olduğumu söyleyince çok şaşırmıştım.
Yıllar boyunca birçok doktorla görüştüm,farklı tedavi yöntemleri denedim.Yabancı bir doktorun verdiği diyet bir işe yaramadı:(Eskişehir'de gittiğim başka bir doktor, katranlı özel bir karışım verdi,çok iyi geldi.Ama hamile kalınca onu da bırakmak zorunda kaldım.Geçen sene vücudumda da yaralar çıkmaya başladı.Önce dirseklerimde,diz kapaklarımda minik döküntüler farkettim.Kremlerle kontrol altına alındı bu yaralar ama hamile olduğumu anladığımdan itibaren tüm tedavi sona erdi.İlaçların yan etkilerinden dolayı kullanamadım.Hamilelikte ve sonrasında yaralar,kaşıntılar,yanmalar iyice arttı..Özellikle saç diplerimdeki yaralar beni çok rahatsız etmeye başladı.Geçen ay başka bir doktora gittim.Bebeğimi emzirdiğim için öyle her ilacı kullanamıyorum haliyle.Doktorum bu hastalıkla yaşamayı öğrenmem gerektiğini,tamamen iyileşmenin en azından şimdilik mümkün olmadığını söyledi.Aslında işin sırrı da burda sanırım.Kabullenmek...Ben hala hastalığımı kabullenemedim,yıllar geçti ama ben hala mücadele içindeyim.Malesef bu hastalık sadece kontrol altına alınabiliyor,kaşıntılar,yanmalar,döküntüler azaltılıyor ama bitmiyor.Aslında ben şanslıyım,doktorumun demesine göre benim yaralarım çok küçük ve önemsenmeyecek boyutlarda.İnternetten araştırınca halime şükrettim,öyle insanlar var ki yaraları tüm vücutlarını sarmış.Allah korusun...Stres yapmayacakmışım,hiçbirşeye üzülmeyecek,kafayı takmayacakmışım...Ben mi?Ah ahhhhh...Bir de bu hastalık mükemmelliyetçi kişiliklerde daha çok olurmuş.Ta kendisiyim:)
İşte böyle...Henüz tam tedavisi bulunmayan bu hastalıkiçin alternatif tedavi yöntemleri de yok değil tabi..Bitki çayları,kürler,balık tedavisi bunlardan bazıları.Bugün doktorum bazı önerilerde bulundu:Fırsat buldukça güneşlenmemi söyledi mesela..Yaralarıma iyi gelirmiş.Bir de dar ve sentetik giysilerden uzak durmam gerekliymiş..
Aranızda kendisi yada bir yakını sedef hastası olan var mı?Beni anlayan var mı?Yaşayan bilir en iyi elbette...Ne diyeyim Allah şifa versin inşallah,dert verip derman arattırmasın kimseye.Amin.
Çok şükür inançlı biriyim,"niye ben" demiyorum,tedavim için elimden geleni yapıyor ve bol bol dua ediyorum.Allah başka dert vermesin,şikayet etmemek lazım.Hastalıklar günahlarımıza kefaret olacak inşallah...
Herkese sağlıklı,mutlu ve huzurlu günler dilerim efendim:)))Öpücükler....