eskilerden kalanlar

İki haftadır hiç bir şey dikememenin, dolayısıyla bloga yazı yazamamanın, bir de üstelik dikisdersinin başlattığı birlikte dikiş etkinliğinin gereğini yerine getirememenin yarattığı, mutsuzluk, suçluluk karışımı duygular içerisindeyim. Bir kıpırdanmaz isem hissediyorum kısır döngü oluşacak, zamansızlıktan dikiş dikemeyip mutsuz olacağım mutsuz oldukça dikiş dikmek, dikmedikçe bloga yazı yazmak zorlaşacak.

(Makyaj çantası cafenoHut'ta görülüp özenilerek dikilmiştir.)

En iyisi eskileri karıştırayım derken, birden etkinlik için almış olduğum kumaştan, kızıma bir etek dikmek geldi aklıma. Hadi derken etek olabilecek bir kaç kumaş daha geçti elime. Hayırlısıyla bir kaç etek sahibi olacak, aldığım azıcık zıpır, az kokoş kıyafetleri işyerinde giymeyi reddeden, "işyerimin kurumsal kimliğine yakışır giyinmek zorundayım" diyerek, benden bile sade giyinen kızım.

"Benden bile" derken yaşımı değil tarzımı, sade ve düz, klasik hatta kimilerine göre tarzı yok denebilecek tarzımı kastediyorum. Evet sade, klasik giyinmeyi, üzerimde dikkat çekici parıltıların olmamasını seviyorum, çünkü böyle rahat hissediyorum. Biraz kişilik, biraz da mesleğimin etkisi galiba, bir de yaşım ve her yıl çaktırmadan üzerime yapışan artı kilolar, gittikçe daha da sadeleştiriyor beni. Moda diye şehrin ortasında şalvar pantalonla, neon ışıltılarla gezmeyi hiç sevmedim. Her insanın bir parıltısı vardır zaten. Ama giyene, yakıştırana da helal olsun deyip, kimseyi eleştirmiyor ya da ayıplamıyorum. Tabii tipine, vücut ölçülerine, yaşına, yaşamına, sosyal konumuna, hatta inancına biraz da uygun olursa. Yoksa çok pis gülerim valla (içimden).

Fotoğraflar alakasız değil mi? Ne yapayım, günü kurtarmak için eskileri karıştırdım, paylaşmadığım bir şeyler var mı diye. Yokmuş. Ben de bunları yayınlamak istedim satır aralarında.

Herkese çocukluğumuzun bayramları tadında bayramlar diliyorum.

yeniden

Merhaba,

Uzun bir ara verince yazmaya, gittikçe zorlaşıyor yazmak. Morkoyun'un dediği gibi. o kadar sessizlikten sonra yazmaya değer bulunmuyor hiç bir şey. Tabii bunda haftalardır kayda değer bir üretim yap(a)mayışımın etkisi büyük. Yukarıdaki gibi bir çok basit torba-çanta diktim ve çoğunu fotoğraflamadım, bir iki düzelttme,  geri dönüşüm falan....

Yıllar önce alıp (hatta 2 tane) hiç giymediğim uzun etekleri kızıma kısa etek olarak dönüştürdüm. Geniş lastik kemer üzerine kumaşı diktim. Kumaşlar birbirine ekliydi zaten. Sadece biraz daraltıp kısaltmış ve lastik eklemiş oldum. Bir de tabii kat ekledim.

İki katlı yapmama rağmen birer etek daha çıkabiliyor kalan kumaştan.

Bayram tatili ve Erfelek-köy gezisi fotoğraflarını Picasa'nın ağırlığı yüzünden ekleyemedim. Fotoğraflarımı küçülttüğüm programı uçurmasaydım keşke...

Ama bu miniklerin fotoğraflarını eklemeden olmaz.

Bir de köyden ...

pembe minik elbiseler ve bir kitap

Ablamın isteği üzerine daha önce diktiğim pembe kloş elbisenin aynısından iki tane daha diktim, hediye götürülecekler. Öncekinden farkı bellerindeki şeritler. Çocuk elbiselerinde süsü sevmesem de bu kadardan bir şey olmaz. 

Yeni makinede güzel ilik açmayı becerebilirsem, elbiselerin iliklerini kendim açıp düğme dikmeyi düşünüyorum. Pembe renk, aydınlık bir renk olduğundan mıdır nedir, güneş ışığında çekilen fotoğraflarda çok açık çıkıyor ve parlıyor. Doğru fotoğraf çekmenin bir yolu vardır elbet ama ne yazık ki şu an bilmiyorum.

Bu blog, bir dikiş ve hobi blogu olduğu için okuduğum kitapların hiçbirini burada paylaşmıyorum. Ama kitapçılarda gezinirken dikiş ya da giyimle ilgili kitap bulursam da kaçırmam doğrusu. Hafta içi öğle tatilinde kitapçılarda dolaşırken şu kitaba rastladım ve aldım: 

Kadınları vücut tiplerine göre meyve isimleri ile kategorize edip, ne şekilde giyineceklerini söyleyen kitap ya da yazılar gibi değil, hangi fiziksel özellikleriniz olursa olsun, daha şık ve dengeli giyinmekle ilgili ipuçları veriyor. Tavsiye ederim. Okuduktan sonra gardrobumu esaslı bir elemeden geçirmeye karar verdim. Keyifli hafta sonu dileklerimle.