Het MOW - Museum Westerwolde in Bellingwolde

Vanaf Termunterzijl reden we door het weidse Groninger landschap naar Bellingwolde. Daar bezochten we het MOW - Museum Westerwolde. De tentoonstelling "De grote nostalgieshow" nam ons mee naar onze jeugd. Het was heel leuk om veel herkenbare spullen te zien. Misschien herken je ook iets uit jouw jeugd.

De geur van gummetjes (en meer)

Zo ontdekte ik de rolschaatsen (jaren '60), dat hadden maar zo die van mij kunnen zijn. Er kwam meteen een herinnering naar boven van rolschaatswedstrijdjes met buurkinderen.

Toen kwamen we bij de zaal "Brommers kieken". Ik heb wel een brommer gehad. Vriendinnen reden op een Puch Maxi, maar ik reed op de oude Berini van mijn moeder. Helaas heb ik er geen foto van.

Deze tentoonstelling is inmiddels afgelopen.

Informatie:

https://www.hetmow.nl/

https://detantevantjorven.blogspot.com/2021/07/wandelen-in-bellingwolde-en-een-leuke.html

Carolien op vakantie

Het boek 'Carolien op vakantie' van de schrijver/illustrator Pierre Probst dateert uit 1968. Ik kreeg het tijdens mijn jeugd. De bladenman kwam wekelijks een tijdschrift bezorgen. Toen ik een keer ziek was, mocht ik van mijn moeder een boek uitzoeken. Het werd het boek van Carolien. Het verhaal en de prachtige illustraties vond ik geweldig. Carolien en haar vriendjes beleven mooie en spannende avonturen in Europa. Omdat ik ziek was, miste ik de lessen op school, maar het boek was een leuke en leerzame aardrijkskundeles. Het boek had ik niet meer in mijn bezit, maar via internet heb ik een tweedehands exemplaar kunnen kopen. Er zijn meerdere boeken over Carolien en haar vriendjes. Ik ben benieuwd of jullie de boeken kennen.

Oud houten speelgoed

Mijn dochter stuurde via WhatsApp een foto van eenzelfde houten speelklok als op de foto hieronder te zien is en vroeg of ik die ook had. Ja, die heb ik nog, en ook nog een houten stapeltoren met gekleurde schijven en een houten puzzel met kabouters. Alle drie zijn ze meer dan 55 jaar oud. Hoewel er veel mee gespeeld is, verkeert het speelgoed nog in goede staat. De klok is iets verkleurd. 

Een blokkendoos had ik ook, maar die is niet bewaard gebleven. Ik heb er op internet wel een foto van gevonden. 

foto wikipedia

Mijn oude teddybeer heb ik ook nog.

https://detantevantjorven.blogspot.com/2012/03/beer-aja.html

Hebben jullie speelgoed van jezelf bewaard?

Een schoolplaat

Eindelijk heb ik een zomer schoolplaat van W.G. van de Hulst gevonden. Deze schoolplaat is er ook in een winteruitvoering, maar mijn voorkeur ging uit naar de zomeruitvoering. Op de lagere school, waar ik heen ging (jaren zestig), hing deze schoolplaat in het klaslokaal. Er hoorden twee boekjes bij: 'Ik zie, ik zie wat jij niet ziet'. De verhaaltjes hadden betrekking op de mensen en dieren in verschillende situaties, zoals bijvoorbeeld: de baas van de toren, de blinde man, de luchtballon, de tol, Bram met z'n natte broek, Fik, de schoenmaker en de lekke schoen, Hans en zijn hoepel, de domme kraai, een rare optocht en zieke Liesje.

Ik was al jaren op zoek naar deze schoolplaat. Ze worden wel regelmatig te koop aangeboden, maar de conditie van het linnen is niet altijd even mooi, vaak scheuren, verkleuringen of vochtvlekken. Ik heb nu een mooi exemplaar. De boekjes kreeg ik er bij. Ik ben benieuwd of mijn kleindochter, als ze oud genoeg is, de verhaaltjes en de schoolplaat ook leuk vindt. 

Informatie:

https://detantevantjorven.blogspot.com/2012/04/ik-zie-ik-zie-wat-jij-niet-ziet.html

https://www.wgvandehulst.com/site/framejunior.html

Mijn geboortehuis

Tijdens de zomers was mijn vader in zijn vrije tijd altijd in de moestuin aan het werk, maar in de winter maakte hij schilderijen met olieverf. Hij schilderde graag landschappen en boeketten. Hij stond ook met zijn schilderijen op hobbymarkten. 

Op dit schilderij van mijn vader staat het geboortehuis van mij en mijn zusje afgebeeld. Wij woonden hier met onze ouders en grootouders. Toen ik 5 jaar was - opa en oma waren inmiddels overleden - zijn we verhuisd naar een nieuwbouwwoning in een ander dorp. Dit schilderij hangt bij mijn moeder in huis. Het was ook haar geboortehuis. 

Oude ansichtkaarten van de kleuterschool

Beide ansichtkaarten zijn zo'n 55 jaar oud. Ik kreeg ze in de eerste klas van de kleuterschool. De rechter kaart is een nieuwjaarswens van de juf. De linker kaart kreeg ik van de juf en de andere kleuters toen we naar een ander dorp verhuisden.

Ik kan mij niet veel meer van de eerste klas kleuterschool herinneren. In de klas stond een poppenhuis en er waren Gouden Boekjes. Het liedje van Dikkertje Dap vond ik het mooist. Toen de klas op schoolreisje ging, ben ik niet mee geweest. Heimwee! De juf bracht nog een souvenir voor mij mee, een houten fluit met een vogeltje erop. Lief!

De school stond aan dezelfde straat als waar wij woonden en ik mocht er alleen naar toe lopen. Op de terugweg ging ik vaak met een klasgenoot even bij een tante van mij aan en daar kregen we dan een snoepje. Nadat wij verhuisd waren, bleef hij nog jaren snoepjes halen. 

Dit is een foto van de oude school. Ongeveer 35 jaar geleden zijn er eengezinswoningen gerealiseerd in het gebouw. Het deel aan de rechterkant was vroeger de woning van de hoofdmeester. 

Sneeuwpret van 55 jaar geleden

Dit zijn drie foto's van ongeveer 55 jaar geleden. Mijn zusje en ik hadden dikke pret in de sneeuw en we hielpen goed mee het tuinpad begaanbaar te maken. Ik (links op de eerste foto) draag houten klompen en door mijn moeder gebreide geitenwollen sokken. Een echte slee hadden we niet, maar mijn vader maakte van een kist en een plaat een slee. Later heeft hij een betere slee gemaakt en daar hadden we veel plezier mee. Hij wist altijd de beste plekken waar je goed met de slee naar beneden kon glijden. Mooie herinneringen.

De betere slee

Een sneeuwfoto van 20 jaar geleden

Mijn dochter appte deze foto uit haar fotoalbum. Het is een sneeuwfoto van ongeveer 20 jaar geleden. Mijn man en dochter staan hier in de tuin van ons vorige huis. Ze bouwden een iglo. Mooie herinneringen.

 

Tussen de stokbonen

Op verschillende blogs lees ik verhalen over de moestuin. De stokbonen worden daar ook genoemd. De planten staan bij de stokken en slingeren zich een weg omhoog. In het familiefotoalbum vond ik deze foto, gemaakt in de moestuin van mijn vader. Ik sta hier met mijn zusje tussen de stokbonen. Ze zijn gigantisch als je klein bent.

Mijn vader en zes dansende meisjes

Deze foto werd gemaakt tijdens het 12,5 jarig huwelijksfeest van mijn ouders in december 1969. Mijn vader haalde altijd de gekste kunsten uit op de dansvloer tijdens bruiloften en partijen en zo kreeg hij zes dansende meisjes om zich heen. Mijn zusje en ik zijn de meisjes met de overgooiers en kniekousen. We droegen er een panty onder en het was mijn derde die dag, want ik viel ze steeds stuk tijdens het buitenspelen. Gelukkig was er destijds een panty-automaat in ons dorp en kon er zelfs na sluitingstijd van de winkel nog een panty gehaald worden. Op de foto staan ook nog een nichtje, een buurmeisje en twee kennisjes. Drie van hen zijn inmiddels al overleden, het buurmeisje (20), het nichtje (46) en een kennisje (50), allemaal veel te jong. Mijn vader overleed in 2018 op 94 jarige leeftijd. Een leuke en dierbare foto uit een onbezorgde tijd. 

Over kleine en grote klompen en een bezoek aan het Klompenmuseum in Eelde

Buitenlanders denken vaak dat alle Nederlanders op klompen lopen, maar ik denk dat de meeste Nederlanders nog nooit op klompen hebben gelopen. Als je er nog nooit op gelopen hebt is het ook geen pretje. Als klein kind liep ik soms op klompen, maar dan wel met dikke wollen sokken aan. Later droeg ik Zweedse klompen, die waren veel fijner. Er was ook een periode waarin kleppers in de mode waren. Ik droeg van die platte kleppers met een rode riem. Het waren geen klompen, maar ze waren wel van hout.

Mijn schoonvader droeg bij huis altijd klompen. Hij kocht elk jaar op de paardenmarkt vier paar klompen. Hij deed met één paar klompen ongeveer drie maanden en dan waren ze versleten. Toen hij enkele jaren geleden overleed, wilde mijn dochter graag opa's klompen als aandenken. Zij kreeg zijn laatste paar gedragen klompen en zijn laatste paar nieuwe klompen.

Enkele jaren geleden bezochten wij het Internationaal Klompenmuseum in Eelde. Het museum heeft zo'n 2400 paar klompen uit 43 landen. Ze zijn natuurlijk niet allemaal tegelijk te zien. Er is ieder jaar een nieuwe expositie, dit jaar is dat Pracht en Praal.

Informatie: https://klompenmuseum.nl/

Oude kinderwagens

Hieronder plaats ik foto's van oude kinderwagens. Om te beginnen wat oude kiekjes uit het familie fotoalbum. Op de eerste foto lig ik in de kinderwagen. Op de tweede foto ligt mijn zusje erin en staan mijn moeder en ik ernaast. Op de derde foto is de kinderwagen inmiddels doorgegeven aan familie en ligt er een neefje in, mijn zusje en ik staan ernaast. 

Tijd voor warm wollen ondergoed

Het is volop winter, tijd voor een aantal foto's van warm wollen ondergoed. De wollen borstrok en onderbroek (een ander model dan op een van de foto's) kan ik mij nog wel herinneren. Begint het bij jullie ook al te kriebelen?

De bovenstaande foto's maakte ik in  2012 bij Museum Hagedoorns Plaatse in Epe.
https://www.hagedoornsplaatse.nl/