Metody Pracy w Klasie Integracyjnej

Download as docx, pdf, or txt
Download as docx, pdf, or txt
You are on page 1of 3

Według W.

Okonia metody nauczania to: " systematycznie stosowany sposób pracy


nauczyciela z uczniami, umożliwiający uczniom opanowanie wiedzy wraz z
umiejętnością posługiwania się nią w praktyce, jak również rozwijanie zdolności i
zainteresowań". W. Okoń za kryterium podziału metod przyjął sposób, w jaki
uczniowie zdobywają nowe wiadomości i umiejętności. Przyjmując te kryteria
podzielił je na cztery grupy:
Metody oparte na słowie (pogadanka, opis, opowiadanie, dyskusja, praca z książką).
Metody w trakcie których uczeń samodzielnie dochodzi do wiadomości
umiejętności. Metody te dzieli się na: metody laboratoryjne, problemowe klasyczne,
metody sytuacyjne, giełdę pomysłów, gry dydaktyczne.
Trzecia grupa metod opiera się na poznawaniu przez przeżywanie. Metody te dzieli
się na impresyjne i ekspresywne.
Metody praktyczne to realne zadania wytwórcze oraz różnego rodzaju ćwiczenia.
Metody nauczania w klasach integracyjnych dobierane są ze względu na
planowane cele lekcji, treści programowe, wiek uczniów, a także ze względu na
specyfikę klas, w których uczą się dzieci zdrowe razem z dziećmi z odchyleniami i
zaburzeniami rozwojowymi.
W klasach I-III ze względu na problematykę związaną z najbliższym
środowiskiem dziecka, bezpieczeństwem i zdrowiem, stosuje się metody oparte na
obserwacji, działaniu, a także gry dydaktyczne w formie zabaw i inscenizacji. W
pracy w tych klasach dużą role odgrywają wycieczki bliższe i dalsze.
Metoda ćwiczeń praktycznych stosowana jest na lekcjach z edukacji
polonistycznej, środowiskowej; w edukacji polonistycznej stosowany jest opis,
pogadanka, pokaz, a także metoda inscenizacji. Zajęcia z edukacji artystycznej,
motoryczno- ruchowej oparte są głównie na działaniu dzieci, poprzedzonym
obserwacją w naturalnym środowisku, bądź ilustracją, filmem, a także opisem,
pogadanką. Dzieci rysują, malują, wycinają, wydzierają.
Osiągnięcie zamierzonego przez nauczyciela celu jest nierozerwalnie związane z
wyborem metody nauczania. W klasach integracyjnych od tego, jaką metodę
wybierze nauczyciel, będzie zależeć aktywność wychowanka, który:
może ściśle odwzorować pracę nauczyciela( metody odtwórcze),
może wykonać samodzielnie zadanie, mając określone warunki( metody
usamodzielniające),
może się wykazać pełną inwencją twórczą i samodzielnością, rozwiązując
postawiony przed nim problem( metody twórcze).
Oto niektóre z metod nauczania stosowane w pracy z dziećmi w młodszym wieku
szkolnym:

metoda naśladowcza- ścisła- polega na schemacie "bodziec- reakcja", uczeń


dokładnie odtwarza ruch pokazany przez nauczyciela, nie ma tu miejsca na żadne
odstępstwa od wzorca, werbalne nauczanie ruchu;
metoda zabawowo- naśladowcza- polega na naśladowaniu zjawisk przyrody( np.
drzewa na wietrze0, czynności ludzi(np. piłowanie drzewa) lub zachowań
zwierząt( np. skoki wróbelka), ruchy dziecka są inspirowane własną fantazją i
wyobraźnią, nie musi być to dokładne odtworzenie czynności, możliwe jest
zróżnicowanie w wykonaniu ruchu;
metoda zabawowa- klasyczna- oparta na fabule zabawy lub przepisach gry, uczeń
ściśle przestrzega określonych reguł, a nauczyciel początkowo uczestniczy w
zabawie, a potem pełni rolę obserwatora i sędziego;
metoda bezpośredniej celowości ruchu- cel, jaki mają osiągnąć dzieci, jest znany
tylko nauczycielowi, natomiast uczniowie wykonują proste zadanie ruchowe w
określonej pozycji wyjściowej, można je urozmaicać przez stosowanie
przyborów( twórcą tej metody jest R. Czyżewski);
metoda ruchowej ekspresji twórczej Rudolfa Labana- pozwala uczniowi na
odzwierciedlenie ruchem swoich nastrojów, stanów psychicznych czy odczuć, można
tu stosować mimikę, jak i gestykulację i pantomimę, ćwiczenia mogą być
realizowane indywidualnie i w grupie, z muzyką lub bez;
metoda Karla Orfa- oparta na schemacie "metoda- słowo-ruch", pozwala na
korelowanie ruchu z rytmem i muzyką, rozwija wyobraźnię dziecka, inspiruje je do
twórczych działań;
metoda problemowa- polega na rozwiązywaniu sytuacji ruchowej, w której uczeń
znalazł się po raz pierwszy i nie zna rozwiązania, uczeń sam podejmuje się
rozwiązania problemu, spełniając warunki wyjściowe podane przez nauczyciela,
każde rozwiązanie jest dobre.
O skuteczności kształcenia decydują nie tylko metody nauczania, lecz także
formy nauczania. Według kryterium stosowanego przez W. Okonia "forma
nauczania to termin oznaczający organizacyjną stronę nauczania(...) obejmuje
zewnętrzne warunki tego nauczania, a więc dobór uczniów i nauczycieli, (...)
współpracę grup i jednostek ze sobą, rodzaj zajęć oraz warunki miejsca i czasu
pracy dydaktycznej. (...) Pojęcie to kojarzy się z takimi elementami systemu, jak
lekcja, praca domowa ucznia, wycieczka szkolna, bądź takimi kategoriami
organizacji pracy ucznia na lekcji, czy poza nią, jak praca zbiorowa (frontalna)
uczniów, praca grupowa, czy praca jednostkowa (indywidualna)."
Cz. Kupisiewicz podaje 3 kryteria podziału form organizacyjnych nauczania.
Pierwszym kryterium jest liczba uczniów uczestniczących w procesie nauczania-
uczenia się tj. nauczanie zbiorowe i jednostkowe. Jako drugie kryterium przyjął
miejsce, w którym będzie przebiegał ten proces tj. szkoła bądź nauczanie
pozaszkolne. Trzecim kryterium jest czas przeznaczony na zajęcia dydaktyczne tj.
zajęcia lekcyjne i pozalekcyjne. Zajęcia lekcyjne są zawsze zajęciami zbiorowymi,
natomiast pozalekcyjne mogą być zarówno zbiorowe jak i indywidualne.
W klasach integracyjnych występują wszystkie wymienione formy kształcenia.
Zgodnie z zasadami reformy szkolnictwa zakłada się elastyczne podejście do
programu i struktury zajęć dydaktycznych- bez sztywnego podziału na poszczególne
jednostki dydaktyczne, bez dzwonków. To nauczyciel decyduje o płynnym przejściu
od jednego zadania do następnego, zwracając uwagę na możliwości swoich uczniów i
ich zainteresowania. Ilość godzin dydaktycznych przewidzianych do realizacji
danego tematu nie powinna odbiegać od siatki godzin zaproponowanej przez MEN.
Oprócz godzin obowiązkowych, każdemu uczniowi mającemu potrzeby specjalne
należy zapewnić zajęcia terapii indywidualnej ze specjalistami( logopedą,
psychologiem, terapeutą pedagogicznym, pedagogiem specjalnym, rehabilitantem).
Kwalifikacja na wyżej wymienione zajęcia odbywa się po odpowiedniej diagnozie
przeprowadzonej przez specjalistów. Często oferta szkoły wychodzi poza
obowiązkowe zajęcia dydaktyczne i proponuje uczniom zajęcia z języka obcego,
informatyki, zajęcia teatralno- plastyczne, sportowe i inne. Praca w klasach
integracyjnych polega też na pracy uczniów w grupach, parach, zajęciach w kręgu.

Opracowała: Ewa Niewińska

You might also like