Rozwiązania zadań – Arkusze maturalne z matematyki „NOWA Teraz matura”, poziom podstawowy

Arkusz 4.
1.
2 + 4 + 8 + 16 + ⋯ + 22022 jest sumą pierwszych 2022 wyrazów ciągu geometrycznego o wyrazie
pierwszym 𝑎1 = 2 i ilorazie 𝑞 = 2
2(1 − 22022 )
2 + 4 + 8 + 16 + ⋯ + 22022 = = 22023 − 2
1−2
𝑙𝑜𝑔2 [2 + (2 + 4 + 8 + 16 + ⋯ + 22022 )] = 𝑙𝑜𝑔2 (2 + 22023 − 2) = 𝑙𝑜𝑔2 22023 = 2023

2.
(2𝑛 + 1)2 − (2𝑛 − 1)2 = 4𝑛2 + 4𝑛 + 1 − 4𝑛2 + 4𝑛 − 1 = 8𝑛
Różnica kwadratów dwóch kolejnych liczb nieparzystych jest podzielna przez 8.

3.
1 − 0,19 =0,81
Podatek 19% od dochodów kapitałowych oznacza, że kwota odsetek zostaje zmniejszona o 19%, czyli
klient otrzymuje faktycznie 0,81 kwoty odsetek.
Jeżeli odsetki stanowią 5%, to faktycznie na konto klienta wpływa 0,05 ∙ 0,81 = 0,0405 dotychczas
zgromadzonego kapitału. Po 13 latach przy kapitale początkowym 5000 zgromadzony kapitał wyniesie
5000 ∙ 1,040513
4.
𝑎 = (30,5 ∙ 31,25 : 3−0,75 )0,8 = (30,5+1,25+0,75 )0,8 = (32,5 )0,8 = 32 = 9
𝑏 = (0,5−4 ∙ 5−0,5 − 55 ∙ 5−1,5 )4 = (24 ∙ 54 ∙ 5−4 ∙ 5−0,5 − 11 ∙ 5 ∙ 5−1,5 )4 = (16 ∙ 5−0,5 − 11 ∙ 5−0,5 )4 =
4
= (5 ∙ 5−0,5 )4 = (√5) = 25
𝑐 = 𝑏 − 𝑎 = 25 − 9 = 16 = 42

5.
1 2+√3
2𝑥 + 1 = 2 + √3𝑥 2𝑥 − √3𝑥 = 2 − 1 𝑥(2 − √3) = 1 𝑥= = = 2 + √3
2−√3 4−3

6.
𝑊(𝑥) = (𝑥 − 3)(𝑥 − 4)(𝑥 − 5) + 60 = (𝑥 2 − 7𝑥 + 12)(𝑥 − 5) + 60 =
= 𝑥 3 − 5𝑥 2 − 7𝑥 2 + 35𝑥 + 12𝑥 − 60 + 60 = 𝑥 3 − 12𝑥 2 + 47𝑥 = 𝑥(𝑥 2 − 12𝑥 + 47)
𝑥(𝑥 2 − 12𝑥 + 47) = 0
Równanie 𝑥 2 − 12𝑥 + 47 nie ma pierwiastków ∆= 144 − 4 ∙ 47 < 0 , a więc jedynym pierwiastkiem
równania 𝑊(𝑥) = 0 jest 𝑥 = 0

1
Rozwiązania zadań – Arkusze maturalne z matematyki „NOWA Teraz matura”, poziom podstawowy

7.
Równanie jednej z prostych to 𝑥 + 𝑦 = 1. Występuje w każdej z odpowiedzi i liczby 𝑥 = −3 oraz
𝑦 = 4 spełniają to równanie.
2
Z rysunku można odczytać, że współczynnik kierunkowy drugiej prostej to − 3
2
Tylko prosta o równaniu 2𝑥 + 3𝑦 = 6, po przekształceniu 𝑦 = − 3 𝑥 + 2, ma taki współczynnik

kierunkowy.

8.
Na rysunku widzimy, że punkt (−6, 4) nie należy do wykresu funkcji, a punkt (6, 4) do niego należy.
Ponadto funkcja określona jest dla wszystkich x pomiędzy −6 i 6 oraz przyjmuje wszystkie wartości od
−3 do 4 włącznie.
Dziedziną funkcji f(x) jest przedział (−6; 6⟩, a zbiorem wartości tej funkcji przedział 〈−3; 4〉.
Wykres funkcji 𝑔(𝑥) = 𝑓(−𝑥) jest obrazem wykresu funkcji f(x) w symetrii osiowej względem osi y.
Dziedziną funkcji g(x) będzie więc przedział ⟨−6, 6)
Wykres funkcji ℎ(𝑥) = −𝑓(𝑥) jest obrazem wykresu funkcji f(x) w symetrii osiowej względem osi x.
Zbiorem wartości funkcji h(x) jest zatem przedział 〈−4; 3〉

9.1
1 −1
Funkcja 𝑦 = − 𝑥 2 + 𝑥 osiąga maksimum dla 𝑥 = 1 = 20
40 −
20

Kamień był najwyżej, gdy odległość była równa 20m.

9.1
1
Największa wartość tej funkcji to 𝑦 = − ∙ 202 + 20 = 10
40

Największa wysokość była równa 10m

10.1
Aby obliczyć prędkość rozchodzenia się głosu trzeba ustalić jaka jest różnica między zmierzoną
temperaturą powietrza a temperaturą 15℃, przy której głos rozchodzi się z prędkością 340 𝑚/𝑠.
Tę różnicę należy pomnożyć przez 0,6, a następnie iloczyn dodać do 340 𝑚/𝑠. Taki sposób postępowania
wskazuje wzór: 𝑣(𝑇) = 340 + 0,6 ∙ (𝑇 − 15)

10.2
E. 𝑣(0) = 340 + 0,6 ∙ (−15) = 340 − 9 = 331
F. 𝑣(10) = 340 + 0,6 ∙ (−5) = 340 − 3 = 337
G. 𝑣(30) = 340 + 0,6 ∙ 15 = 340 + 9 = 349
H. 𝑣(35) = 340 + 0,6 ∙ 20 = 340 + 12 = 352

2
Rozwiązania zadań – Arkusze maturalne z matematyki „NOWA Teraz matura”, poziom podstawowy

11.
Aby sprawdzić, czy funkcja liniowa jest malejąca należy ustalić, czy współczynnik liniowy w jej wzorze jest
ujemny.
5
2√5 − 5 < 0 bo √5 <
2

Malejąca jest funkcja 𝑦 = (2√5 − 5)𝑥 − √5

12.1
Z wykresu funkcji możemy odczytać jak jej wartość zmienia się w przedziale 〈−3: 0〉.
Widzimy, że dla argumentu 𝑥 = −3 funkcja przyjmuje wartość 6, w przedziale (−3; −2) rośnie, a dla
𝑥 = −2 przyjmuje wartość największą równą 8. W przedziale (−2; 0) maleje, aby dla 𝑥 = 0 osiągnąć
wartość najmniejszą 0.

12.2
Osią symetrii tej paraboli jest prosta 𝑥 = −2
Funkcja przyjmuje równe wartości dla argumentów będących w równych odległościach od 𝑥 = −2.
|5 + 2| = |−9 + 2| Wynika stąd, że 𝑓(5) = 𝑓(−9)

12.3
Z wykresu funkcji odczytujemy współrzędne wierzchołka (−2, 8).
Wzór funkcji w postaci kanonicznej ma więc postać 𝑓(𝑥) = 𝑎(𝑥 + 2)2 + 8. Wiadomo również, że 𝑓(0) = 0.
Po podstawieniu do wzoru otrzymujemy równanie:
𝑎 ∙ 22 + 8 = 0 4𝑎 = −8 𝑎 = −2
Otrzymaliśmy wzór funkcji: 𝑓(𝑥) = −2(𝑥 + 2)2 + 8

13.
𝑎𝑛 = (2𝑛 − 3)2 − 4(𝑛 − 2)2 = 4𝑛2 − 12𝑛 + 9 − 4(𝑛2 − 4𝑛 + 4) = 4𝑛2 − 12𝑛 + 9 − 4𝑛2 + 16𝑛 − 16
= 4𝑛 − 7
𝑎1 = −3 𝑎𝑛+1 − 𝑎𝑛 = 4(𝑛 + 1) − 7 − (4𝑛 − 7) = 4𝑛 + 4 − 7 − 4𝑛 + 7 = 4 = 𝑟
Różnica kolejnych wyrazów jest stała i równa 4, a więc {𝑎𝑛 } jest arytmetycznym ciągiem rosnącym.
(2 ∙ (−3) + 32 ∙ 4) ∙ 33
𝑆33 = = 61 ∙ 33 = 2013 < 2023
2

14.
Jeżeli ciąg {𝑎𝑛 } jest rosnący, to:
A. 𝑏𝑛 = |𝑎𝑛 | nie musi być rosnący, bo np. (−3, −2, −1) jest rosnący, a (3, 2, 1) malejący
1 1 1 1
B. 𝑏𝑛 = nie musi być malejący , bo np. (−3, −2, −1) jest rosnący, i ( , , ) rosnący
𝑎𝑛 −3 −2 −1

C. 𝑏𝑛 = 𝑎𝑛+1 ∙ 𝑎𝑛 nie musi być rosnący, bo np. (−4, −3, −2, −1) jest rosnący, a (12, 6, 2) nie jest
D. 𝑏𝑛 = 𝑎𝑛+1 + 𝑎𝑛 jest rosnący, bo 𝑏𝑛+1 = 𝑎𝑛+2 + 𝑎𝑛+1 > 𝑎𝑛+1 + 𝑎𝑛 = 𝑏𝑛 dla każdego 𝑛 ≥ 1

3
Rozwiązania zadań – Arkusze maturalne z matematyki „NOWA Teraz matura”, poziom podstawowy

15.
Aby uzasadnić, że równość nie jest tożsamością wystarczyłoby pokazać, że nie jest ona spełniona dla
pewnej wartości kąta 𝛼.
Na przykład, gdy chcemy pokazać, że równość 𝑠𝑖𝑛𝛼 ∙ 𝑐𝑜𝑠𝛼 ∙ (𝑡𝑔𝛼 + 𝑠𝑖𝑛𝛼) = 1 nie jest tożsamością,
podstawiamy
1 √3 √3 1 √3 2√3+3 6+3√3 2+√3
𝛼 = 30°. Po lewej stronie równości mamy ∙ ∙( + )= ∙( )= = , a po drugiej 1.
2 2 3 2 4 6 24 8

Widać więc, że ta równość nie jest tożsamością, czyli równaniem spełnionym przez każdą wartość kąta
ostrego 𝛼.
Może się jednak zdarzyć, że wybrana przez nas wartość kąta akurat spełnia to równanie, a równość
tożsamością nie jest.
Najpewniejszym sposobem sprawdzania, czy równość jest tożsamością jest przekształcanie
tożsamościowe jednej lub obu stron, aby w przypadku tożsamości otrzymać ewidentną równość.
A. 𝑠𝑖𝑛𝛼 ∙ 𝑐𝑜𝑠𝛼 ∙ (𝑡𝑔𝛼 + 𝑠𝑖𝑛𝛼) = 1
𝑠𝑖𝑛𝛼
𝐿 = 𝑠𝑖𝑛𝛼 ∙ 𝑐𝑜𝑠𝛼 ∙ (𝑡𝑔𝛼 + 𝑠𝑖𝑛𝛼) = 𝑠𝑖𝑛𝛼 ∙ 𝑐𝑜𝑠𝛼 ∙ ( + 𝑠𝑖𝑛𝛼) = 𝑠𝑖𝑛2 𝛼 + 𝑠𝑖𝑛2 𝛼 ∙ 𝑐𝑜𝑠𝛼 = 𝑠𝑖𝑛 2 𝛼(1 + 𝑐𝑜𝑠𝛼)
𝑐𝑜𝑠𝛼
𝑃=1 To nie jest tożsamość.

B. 𝑠𝑖𝑛𝛼 ∙ 𝑐𝑜𝑠𝛼 ∙ (𝑡𝑔𝛼 + 𝑠𝑖𝑛𝛼) = 𝑠𝑖𝑛2 𝛼(1 + 𝑐𝑜𝑠𝛼)

Wykorzystujemy przekształcenia z poprzedniego przykładu.
𝑠𝑖𝑛𝛼
𝐿 = 𝑠𝑖𝑛𝛼 ∙ 𝑐𝑜𝑠𝛼 ∙ (𝑡𝑔𝛼 + 𝑠𝑖𝑛𝛼) = 𝑠𝑖𝑛𝛼 ∙ 𝑐𝑜𝑠𝛼 ∙ ( + 𝑠𝑖𝑛𝛼) = 𝑠𝑖𝑛2 𝛼 + 𝑠𝑖𝑛2 𝛼𝑐𝑜𝑠𝛼 = 𝑠𝑖𝑛2 𝛼(1 + 𝑐𝑜𝑠𝛼) = 𝑃
𝑐𝑜𝑠𝛼
Ta równość jest tożsamością.

C. 𝑠𝑖𝑛4 𝛼 + 𝑐𝑜𝑠 2 𝛼 = 𝑠𝑖𝑛2 𝛼 + 𝑐𝑜𝑠 4 𝛼

𝐿 = 𝑠𝑖𝑛4 𝛼 + 𝑐𝑜𝑠 2 𝛼 = 𝑠𝑖𝑛2 𝛼(1 − 𝑐𝑜𝑠 2 𝛼) + 𝑐𝑜𝑠 2 𝛼 = 𝑠𝑖𝑛2 𝛼 − 𝑠𝑖𝑛2 𝛼𝑐𝑜𝑠 2 𝛼 + 𝑐𝑜𝑠 2 𝛼 =
= 𝑠𝑖𝑛2 𝛼 − 𝑐𝑜𝑠 2 𝛼(𝑠𝑖𝑛2 𝛼 − 1) = 𝑠𝑖𝑛2 𝛼 − 𝑐𝑜𝑠 2 𝛼 ∙ (−𝑐𝑜𝑠 2 𝛼) = 𝑠𝑖𝑛2 𝛼 + 𝑐𝑜𝑠 4 𝛼 = 𝑃
Ta równość jest tożsamością.

D. 𝑠𝑖𝑛4 𝛼 − 𝑠𝑖𝑛2 𝛼 = 𝑐𝑜𝑠 4 𝛼 − 𝑐𝑜𝑠 2 𝛼

Po przekształceniu tej równości otrzymujemy
𝑠𝑖𝑛4 𝛼 + 𝑐𝑜𝑠 2 𝛼 = 𝑠𝑖𝑛2 𝛼 + 𝑐𝑜𝑠 4 𝛼
Ta równość jest tożsamością (patrz punkt B.)

E. (1 + 𝑠𝑖𝑛𝛼) ∙ (1 − 𝑠𝑖𝑛𝛼) = 𝑐𝑜𝑠 4 𝛼 + 𝑠𝑖𝑛2 𝛼 ∙ 𝑐𝑜𝑠 2 𝛼

𝐿 = (1 + 𝑠𝑖𝑛𝛼) ∙ (1 − 𝑠𝑖𝑛𝛼) = 1 − 𝑠𝑖𝑛2 𝛼 = 𝑐𝑜𝑠 2 𝛼
𝑃 = 𝑐𝑜𝑠 2 𝛼(𝑐𝑜𝑠 2 𝛼 + 𝑠𝑖𝑛2 𝛼) = 𝑐𝑜𝑠 2 𝛼
𝐿 = 𝑃 Ta równość jest tożsamością.

4
Rozwiązania zadań – Arkusze maturalne z matematyki „NOWA Teraz matura”, poziom podstawowy

F. (1 + 𝑠𝑖𝑛𝛼) ∙ (1 − 𝑠𝑖𝑛𝛼) + 𝑠𝑖𝑛2 𝛼 = 1

𝐿 = (1 + 𝑠𝑖𝑛𝛼) ∙ (1 − 𝑠𝑖𝑛𝛼) + 𝑠𝑖𝑛2 𝛼 = 1 − 𝑠𝑖𝑛2 𝛼 + 𝑠𝑖𝑛2 𝛼 = 1 = 𝑃
Ta równość jest tożsamością.

G. 𝑐𝑜𝑠 2 𝛼 ∙ 𝑠𝑖𝑛𝛼 + 𝑠𝑖𝑛3 𝛼 + 𝑐𝑜𝑠𝛼 = 1

𝐿 = 𝑐𝑜𝑠 2 𝛼 ∙ 𝑠𝑖𝑛𝛼 + 𝑠𝑖𝑛3 𝛼 + 𝑐𝑜𝑠𝛼 = 𝑠𝑖𝑛𝛼(𝑐𝑜𝑠 2 𝛼 + 𝑠𝑖𝑛2 𝛼) + 𝑐𝑜𝑠𝛼 = 𝑠𝑖𝑛𝛼 + 𝑐𝑜𝑠𝛼
𝑃 = 1 To nie jest tożsamość.

H. 𝑐𝑜𝑠 2 𝛼 ∙ 𝑠𝑖𝑛𝛼 + 𝑠𝑖𝑛3 𝛼 + 𝑐𝑜𝑠𝛼 = 𝑠𝑖𝑛𝛼 + 𝑐𝑜𝑠𝛼

Z przekształceń w przykładzie G wynika, że ta równość jest tożsamością.

16.
√2
𝛽 = 30°, 𝑠𝑖𝑛𝛼 = to 𝛼 = 45° lub 𝛼 = 135°
2

Jeżeli 𝛼 = 45°, to 𝛾 = 180° − (45° + 30°) = 105°

Jeżeli 𝛼 = 135°, to 𝛾 = 180° − (135° + 30°) = 15°, ale wiadomo, że kąt 𝛽 = 30° jest kątem najmniejszym,
bo leży naprzeciwko najkrótszego boku.
Zatem 𝛾 = 105°

17.1

|𝐴𝐶| = |𝐵𝐶| = 8 4|𝐴𝐵| = |𝐴𝐶| = 8 |𝐴𝐵| = 2

|∢𝐶𝐴𝐷| = |∢𝐷𝐴𝐵|
Z twierdzenia cosinusów w trójkącie ABC:
|𝐴𝐵|2 = |𝐴𝐶|2 + |𝐵𝐶|2 − 2|𝐴𝐶||𝐵𝐶| ∙ 𝑐𝑜𝑠(∢𝐴𝐶𝐵)-
4 = 64 + 64 − 2 ∙ 64 ∙ 𝑐𝑜𝑠(∢𝐴𝐶𝐵)
128 ∙ 𝑐𝑜𝑠(∢𝐴𝐶𝐵) = 124
124 31
𝑐𝑜𝑠(∢𝐴𝐶𝐵) = =
128 32

5
Rozwiązania zadań – Arkusze maturalne z matematyki „NOWA Teraz matura”, poziom podstawowy

17.2
Z twierdzenia o dwusiecznej:
|𝐶𝐷| |𝐴𝐶| 8
|𝐷𝐵|
= |𝐴𝐵| = = 4 oraz |𝐷𝐵| = 8 − |𝐶𝐷|
2
|𝐶𝐷| 32
Zatem =4 32 − 4|𝐶𝐷| = |𝐶𝐷| 5|𝐶𝐷| = 32 |𝐶𝐷| = = 6,4
8−|𝐶𝐷| 5

|𝐷𝐵| = 8 − |𝐶𝐷| = 8 − 6,4 = 1,6

Aby obliczyć długość odcinka AD korzystamy z twierdzenia cosinusów w trójkącie ADC oraz obliczonego
31
w poprzednim zadaniu 𝑐𝑜𝑠(∢𝐴𝐶𝐵) =
32

|𝐴𝐷|2 = |𝐴𝐶|2 + |𝐶𝐷|2 − 2|𝐴𝐶| ∙ |𝐶𝐷| ∙ 𝑐𝑜𝑠(∢𝐴𝐶𝐵)

31
|𝐴𝐷|2 = 64 + 40,96 − 2 ∙ 8 ∙ = 104,96 − 99,2 = 5,76 |𝐴𝐷| = √5,76 = 2,4
32

Obwód trójkąta ABD |𝐴𝐷| + |𝐷𝐵| + |𝐴𝐵| = 2,4 + 1,6 + 2 = 6

18.1

|𝐴𝐵| = |𝐷𝐶| = √6
|𝐴𝐷| = |𝐵𝐶| = √3
|∢𝐷𝐴𝐵| = 45°

Aby obliczyć długość krótszej przekątnej korzystamy z twierdzenia cosinusów w trójkącie ABD
√2
|𝐵𝐷|2 = |𝐴𝐷|2 + |𝐴𝐵|2 − 2|𝐴𝐷| ∙ |𝐴𝐵| ∙ 𝑐𝑜𝑠(∢𝐷𝐴𝐵) = 6 + 3 − 2 ∙ √6 ∙ √3 ∙ =9−6=3
2
|𝐵𝐷| = √3
|𝐴𝐷| = |𝐵𝐷| = √3, zatem trójkąt ABD jest równoramienny
√2
Pole równoległoboku równa się |𝐴𝐷| ∙ |𝐴𝐵| ∙ 𝑠𝑖𝑛45° = √3 ∙ √6 ∙ =3
2
2
4√3
Pole kwadratu o obwodzie 4√3 równa się ( ) =3
4

18.2
|∢𝐷𝐴𝐵| = 45°, więc
|∢𝐴𝐵𝐶| = 180° − 45° = 135°
Aby obliczyć długość dłuższej przekątnej korzystamy z twierdzenia cosinusów w trójkącie ABC
√2
|𝐴𝐶|2 = |𝐵𝐶|2 + |𝐴𝐵|2 − 2|𝐵𝐶| ∙ |𝐴𝐵| ∙ 𝑐𝑜𝑠(∢𝐴𝐵𝐶) = 6 + 3 − 2 ∙ √6 ∙ √3 ∙ (− ) = 9 + 6 = 15
2

|𝐴𝐶| = √15

6
Rozwiązania zadań – Arkusze maturalne z matematyki „NOWA Teraz matura”, poziom podstawowy

19.
|∢𝐷𝐴𝐶| = |∢𝐴𝐵𝐶| = 𝛼
|𝐴𝐷| = 11, |𝐴𝐶| = 15, |𝐶𝐷| = 10
𝐴𝐵 ∥ 𝐷𝐶, więc |∢𝐶𝐴𝐵| = |∢𝐴𝐶𝐷| (kąty naprzemianległe) oraz
|∢𝐷𝐴𝐶| = |∢𝐴𝐵𝐶| = 𝛼

Zatem trójkąty ABC i ACD są podobne (k, k, k)

|𝐴𝐶| 15 3
w skali |𝐷𝐶| = =
10 2

Obliczamy pole trójkąta ACD korzystając ze wzoru Herona

11+15+10
Połowa obwodu 𝑝 = = 18
2
𝑃𝐴𝐶𝐷 = √18 ∙ (18 − 11) ∙ (18 − 15) ∙ (18 − 10) = √18 ∙ 7 ∙ 3 ∙ 8 = √9 ∙ 2 ∙ 7 ∙ 3 ∙ 4 ∙ 2 = 12√21

9 3
Pole trójkąta ABC stanowi pola trójkąta ACD (trójkąty podobne w skali )
4 2
9
𝑃𝐴𝐵𝐶 = ∙ 12√21 = 27√21
4
Pole trapezu ABCD równa się 𝑃𝐴𝐶𝐷 + 𝑃𝐴𝐵𝐶 = 12√21 + 27√21 = 39√21

20.
|𝐶𝑆| = |𝑆𝐴| = |𝑆𝐵| = 4
|𝐶𝑃| = 3 ∙ |𝐵𝑃|

|∢𝑆𝐴𝑃| = 90° jest to kąt między styczną a promieniem

poprowadzonym z punktu styczności

|𝐶𝑃| = 8 + |𝐵𝑃|
3 ∙ |𝐵𝑃| = 8 + |𝐵𝑃|
2 ∙ |𝐵𝑃| = 8 |𝐵𝑃| = 4 |𝑆𝑃| = 4 + |𝐵𝑃| = 8
Z twierdzenia Pitagorasa w trójkącie prostokątnym SPA
|𝑆𝑃|2 = |𝑆𝐴|2 + |𝐴𝑃|2
82 = 42 + |𝐴𝑃|2 |𝐴𝑃|2 = 48 |𝐴𝑃| = √48 = 4√3

21.
Równanie prostej 𝑦 = 0,75𝑥 + 0,25/∙ 4 4𝑦 = 3𝑥 + 1 3𝑥 − 4𝑦 + 1 = 0
|3∙1−4∙2+1| 4
Odległość tej prostej od punktu (1, 2) równa jest: = = 0,8
√32 +(−4)2 5

22.
Rysunek przedstawia siatkę graniastosłupa prostego o podstawie równoległoboku.
Boki równoległoboku mają długości 8 i 5, a kąt ostry ma miarę 60°.
Wysokość graniastosłupa równa jest 5.

22.1
√3
Pole podstawy równa się 8 ∙ 5 ∙ 𝑠𝑖𝑛60° = 40 ∙ = 20√3
2

Objętość to 20√3 ∙ 5 = 100√3

7
Rozwiązania zadań – Arkusze maturalne z matematyki „NOWA Teraz matura”, poziom podstawowy

22.2
Ścianami bocznymi graniastosłupa są dwa prostokąty o wymiarach 8 i 5 oraz dwa kwadraty o boku
długości 5.
Pole powierzchni bocznej graniastosłupa równe jest 2 ∙ 8 ∙ 5 + 2 ∙ 52 = 80 + 50 = 130
Pole powierzchni całkowitej 2 ∙ 20√3 + 130 = 40√3 + 130

23.
Oznaczmy przez d przekątną podstawy, a przez e przekątną prostopadłościanu.
Przekątna podstawy dzieli podstawę na dwa trójkąty prostokątne o kącie ostrym 𝛼
𝑤 𝑤
𝑐𝑜𝑠𝛼 = stąd 𝑑 =
𝑑 𝑐𝑜𝑠𝛼

Przekątna prostopadłościanu tworzy z przekątną podstawy i krawędzią boczną trójkąt prostokątny o

kącie ostrym 𝛽.
𝑑 𝑑
𝑐𝑜𝑠𝛽 = stąd 𝑒 =
𝑒 𝑐𝑜𝑠𝛽

Po podstawieniu w miejsce d wcześniej obliczonej wielkości otrzymujemy

𝑤
𝑐𝑜𝑠𝛼 𝑤
𝑒= =
𝑐𝑜𝑠𝛽 𝑐𝑜𝑠𝛼 ∙ 𝑐𝑜𝑠𝛽

24.
Aby iloczyn każdych dwóch kolejnych liczb był liczbą parzystą liczby nieparzyste muszą występować w
tym ustawieniu na przemian.
3 liczby nieparzyste możemy ustawić na 3! = 6 sposobów. Między liczby nieparzyste wstawiamy dwie
parzyste na 2 sposoby.
Mamy więc 6 ∙ 2 = 12 możliwości ustawienie podanych liczb tak, aby iloczyn kolejnych dwóch był liczbą
parzystą.

25.
Przy trzykrotnym rzucie kostką sześcienną otrzymujemy 63 możliwych wyników.
Otrzymanie każdego z nich jest jednakowo prawdopodobne.
Liczbę 12 w postaci iloczynu można przedstawić następująco: 12 = 2 ∙ 2 ∙ 3 = 1 ∙ 2 ∙ 6 = 1 ∙ 3 ∙ 4
Iloczyn 2 ∙ 2 ∙ 3 możemy zapisać zmieniając kolejność czynników na 3 sposoby (trójka może być w
pierwszym, drugim lub w trzecim rzucie)
Iloczyn 1 ∙ 2 ∙ 6 można otrzymać na 3! = 6 sposobów
Iloczyn 1 ∙ 3 ∙ 4 można otrzymać również na 3! = 6 sposobów
Zatem zdarzeń elementarnych sprzyjających zdarzeniu, że iloczyn wyrzuconych oczek równy jest 12
mamy w sumie 3 + 6 + 6 = 15
15 15 5
Zatem prawdopodobieństwo tego zdarzenia równe jest = =
63 216 72

8
Rozwiązania zadań – Arkusze maturalne z matematyki „NOWA Teraz matura”, poziom podstawowy

26.1
1000∙7+1500∙9+2000+2500∙3 7000+13500+2000+7500
Średnia arytmetyczna wysokości nagród równa jest = =
20 20
30000
= 1500
20

26.1
Odchylenie standardowe

7 ∙ (1000 − 1500)2 + 9 ∙ (1500 − 1500)2 + (2000 − 1500)2 + 3(2500 − 1500)2 5000000

√ =√ = 500
20 20

27.
3𝑎 + 𝑏 = 2 to 𝑏 = 2 − 3𝑎
2𝑎2 + 𝑏 2 + 4𝑎𝑏 = 2𝑎2 + (2 − 3𝑎)2 + 4𝑎(2 − 3𝑎) = 2𝑎2 + 4 − 12𝑎 + 9𝑎2 + 8𝑎 − 12𝑎2 = −𝑎2 − 4𝑎 + 4
4
To wyrażenie największą wartość osiąga dla 𝑎 = = −2
−2

Największa wartość równa jest −(−2)2 + 4 ∙ 2 + 4 = 8