Rozwiązania zadań – Arkusze maturalne z matematyki „NOWA Teraz matura”, poziom podstawowy

Arkusz 1.
1.
2 2 2

(√4 − √7 + √4 + √7) = (√4 − √7) + 2√4 − √7 ∙ √4 + √7 + (√4 + √7) =

= 4 − √7 + 2√(4 − √7)(4 + √7) + 4 + √7 = 8 + 2√16 − 7 = 8 + 2√9 = 8 + 6 = 14

2.1
2
𝑎 + 𝑏 = 𝑙𝑜𝑔3 (9 − 3√6) + 𝑙𝑜𝑔3 (3√6 + 9) = 𝑙𝑜𝑔3 [(9 − 3√6)(9 + 3√6)] = 𝑙𝑜𝑔3 [(92 − (3√6) ] =

= 𝑙𝑜𝑔3 (81 − 54) = 𝑙𝑜𝑔3 27 = 3

2.2
9 − 3√6 (9 − 3√6)(9 − 3√6)
𝑎 − 𝑏 = 𝑙𝑜𝑔3 (9 − 3√6) − 𝑙𝑜𝑔3 (3√6 + 9) = 𝑙𝑜𝑔3 = 𝑙𝑜𝑔3 =
9 + 3√6 (9 + 3√6)(9 − 3√6)
2
92 − 2 ∙ 9 ∙ 3√6 + (3√6) 81 − 54√6 + 54 135 − 54√6
= 𝑙𝑜𝑔3 2 = 𝑙𝑜𝑔3 = 𝑙𝑜𝑔3 =
92 − (3√6) 81 − 54 27

= 𝑙𝑜𝑔3 (5 − 2√6)

3.
8674 + 41012 + 22023 = (23 )674 + (22 )1012 + 22023 = 22022 + 22024 + 22023 = 22022 + 22 ∙ 22022 + 2 ∙=
= (1 + 4 + 2) ∙ 22022 = 7 ∙ 22022

4.
Po przekształceniu każdej z nierówności:
A. |𝑥 − 1| < 1 zbiorem rozwiązań jest przedział (0; 2)
B. |𝑥 − 1| < −1 sprzeczność, bo |𝑥 − 1| ≥ 0
C. |𝑥 − 1| > 1 zbiorem rozwiązań jest suma przedziałów (−∞; 0) ∪ (2; ∞)
D. |𝑥 − 1| > −1 zbiorem rozwiązań jest zbiór wszystkich liczb rzeczywistych
5.
Założenia: 𝑎, 𝑏 ∈ 𝑅, 𝑎 ≠ 0, 𝑏 ≠ 0
2 2
Teza: 𝑎2 + 𝑏 2 > 𝑎𝑏
9 3

Dowód: Przekształcamy nierówność zapisaną w tezie otrzymując nierówności jej równoważne:

2 2
𝑎2 + 𝑏 2 − 𝑎𝑏 > 0 Mnożymy obie strony nierówności przez 9 i otrzymujemy nierówność równoważną
9 3

tezie.
9𝑎2 − 6𝑎𝑏 + 2𝑏 2 > 0
Aby udowodnić tezę wystarczy zatem uzasadnić, że ta ostatnia nierówność jest prawdziwa dla wszystkich
𝑎, 𝑏 spełniających założenia.
Przekształcamy lewą stronę tej nie równości.
9𝑎2 − 6𝑎𝑏 + 2𝑏 2 = 9𝑎2 − 6𝑎𝑏 + 𝑏 2 + 𝑏 2 = (3𝑎 − 𝑏)2 + 𝑏 2
Dla każdego 𝑎 ≠ 0 i 𝑏 ≠ 0 (3𝑎 − 𝑏)2 ≥ 0 oraz 𝑏 2 > 0
Zatem ich suma jest dodatnia, czyli 9𝑎2 − 6𝑎𝑏 + 2𝑏 2 > 0, co kończy dowód.

1
Rozwiązania zadań – Arkusze maturalne z matematyki „NOWA Teraz matura”, poziom podstawowy

6.
(𝑥−1)(𝑥+1)
Aby równanie = 0 miało sens, muszą być spełnione warunki: 𝑥 ≠ 0 i 𝑥 ≠ 1.
𝑥(1−𝑥)

(𝑥 − 1)(𝑥 + 1) = 0, gdy 𝑥 = 1 lub 𝑥 = −1, ale 𝑥 ≠ 1 zgodnie z założeniem, a więc jedynym rozwiązaniem
jest 𝑥 = 1.

7.
𝑊(𝑥) = 𝑥(𝑥 2 − 4)(𝑥 − 1) = 𝑥(𝑥 − 2)(𝑥 + 2)(𝑥 − 1)
Pierwiastkami wielomianu są zatem cztery liczby: −2, 0, 1, 2
−2+0+1+2
Ich średnia arytmetyczna to: = 0,25
4

8.
I sposób
560 detali było po 5 godzinach od wznowienia produkcji
800 detali było po 10 godzinach od wznowienia produkcji
Zatem w ciągu 5 godzin wyprodukowano 800 − 560 = 240 detali.
Przed przerwą wyprodukowano więc 560 − 240 = 320 detali
II sposób
𝑎1 liczba detali wyprodukowanych przed przerwą
𝑟 liczba detali wyprodukowanych w ciągu 5 godzin
𝑎 + 𝑟 = 560
{ 1
𝑎1 + 2𝑟 = 800
Stąd 𝑟 = 240 𝑎1 = 560 − 240 = 320
9.1
𝑥 cena obrusu przed obniżkami
0,9 𝑥 cena obrusu po pierwszej obniżce
0,9 ∙ 0,9 𝑥 = 0,81𝑥 cena obrusu po drugiej obniżce
0,81𝑥 = 97,20 𝑥 = 97,20: 0,81 = 120
9.2
𝑥 liczba obrusów zamówiona pierwotnie w pierwszym zakładzie
𝑦 liczba obrusów zamówiona pierwotnie w drugim zakładzie
0,15𝑥 liczba obrusów uszyta ponad pierwotne zamówienie w pierwszym zakładzie
0,2𝑥 liczba obrusów uszyta ponad pierwotne zamówienie w drugim zakładzie
𝑥 + 𝑦 = 3500 𝑥 + 𝑦 = 350/∙ (−3) −3𝑥 − 3𝑦 = 10500
{ { {
0,15𝑥 + 0,2𝑦 = 605/∙ 20 3𝑥 + 4𝑦 = 1210 3𝑥 + 4𝑦 = 12100
𝑦 = 1600
{
𝑥 = 3500 − 1600 = 1900
W pierwszym zakładzie uszyto 1600 ∙ 1,15 = 2185, a w drugim 1900 ∙ 1,2 = 1920

10.
I sposób
ℎ(−6) = −𝑓(6) = −4 ℎ(−3) = −𝑓(3) = 0 ℎ(2) = −𝑓(−2) = −2
Punkty (−6, −4); (−3; 0); (2, −2) należą tylko do wykresu przedstawionego w odpowiedzi C

2
Rozwiązania zadań – Arkusze maturalne z matematyki „NOWA Teraz matura”, poziom podstawowy

II sposób
Aby otrzymać wykres funkcji ℎ(𝑥) należy wykres funkcji 𝑓(𝑥) odbić symetrycznie względem osi X, a
następnie względem osi Y.
Po tych przekształceniach otrzymujemy wykres przedstawiony w odpowiedzi C

11.1
𝑓(𝑥) = −𝑥 2 + (𝑚2 − 6𝑚 + 6)𝑥 + 𝑚 − 1
Wiadomo, że miejscem zerowym funkcji jest liczba 1, czyli 𝑓(1) = 0
𝑓(1) = −12 + (𝑚2 − 6𝑚 + 6) ∙ 1 + 𝑚 − 1 = −1 + 𝑚2 − 6𝑚 + 6 + 𝑚 − 1 = 𝑚2 − 5𝑚 + 4 = 0
𝑚2 − 5𝑚 + 4 = 0 więc 𝑚(𝑚 − 5) = −4

11.2
Dla 𝑚 = 5 𝑓(𝑥) = −𝑥 2 + (52 − 6 ∙ 5 + 6)𝑥 + 5 − 1 = −𝑥 2 + 𝑥 + 4
−𝑥 2 + 𝑥 + 4 > 2(3 − 𝑥)
−𝑥 2 + 𝑥 + 4 > 6 − 2𝑥
−3−1 −3+1
−𝑥 2 + 3𝑥 − 2 > 0 ∆= 9 − 8 = 1 𝑥1 = = 2 𝑥2 = =1
−2 −2

Zbiorem rozwiązań nierówności −𝑥 2 + 3𝑥 − 2 > 0 jest przedział (1; 2)

12.
Ciąg 𝑎𝑛 = −25 + (𝑛 − 1) ∙ 4
A. Nie może mieć wyrazów parzystych, bo każdy jego wyraz jest różnicą liczby parzystej i liczby
nieparzystej 25.
B. Jest rosnącym ciągiem arytmetycznym o różnicy 4.
25 29
C. −25 + 4(𝑛 − 1) < 0 𝑛−1< 𝑛< 𝑛 ∈ {1, 2, 3, 4, 5, 6, 7} Ma 7 wyrazów ujemnych.
4 4

D. Różnica ciągu wynosi 4.

E. Wszystkie wyrazy ciągu są nieparzyste.
F. 𝑎5 − 𝑎4 = 4

13.
𝑎𝑛+3 = 3𝑎𝑛
3
𝑎𝑛 ∙ 𝑞 3 = 3𝑎𝑛 𝑞3 = 3 𝑞 = √3

14.
𝑎1 > 0 𝑎2 = 0 𝑎3 < 0 𝑎4 > 0
Jeżeli 𝑛 > 2 parzyste wyrazy ciągu są dodatnie, nieparzyste ujemne, zatem ciąg nie jest malejący ani nie
jest rosnący.

3
Rozwiązania zadań – Arkusze maturalne z matematyki „NOWA Teraz matura”, poziom podstawowy

15.
𝑡𝑔𝛼 = −2 90° <∝< 180°
𝑠𝑖𝑛 ∝> 0
𝑠𝑖𝑛∝ 𝑠𝑖𝑛∝
𝑡𝑔 ∝ = = −2 𝑠𝑖𝑛 ∝ = −2𝑐𝑜𝑠 ∝
𝑐𝑜𝑠∝ 𝑐𝑜𝑠∝

16.
√6
𝑠𝑖𝑛 ∝ +𝑐𝑜𝑠 ∝ =
2
Podnosimy do kwadratu obie strony równości
6
(𝑠𝑖𝑛 ∝ +𝑐𝑜𝑠 ∝)2 =
4
3
𝑠𝑖𝑛2 ∝ +2𝑠𝑖𝑛 ∝ 𝑐𝑜𝑠 ∝ +𝑐𝑜𝑠 2 ∝ =
2

Korzystamy z tożsamości: 𝑠𝑖𝑛 𝛼 + 𝑐𝑜𝑠 2 𝛼 = 1

2

3 1 1
1 + 2𝑠𝑖𝑛 ∝ 𝑐𝑜𝑠 ∝ = 2𝑠𝑖𝑛 ∝ 𝑐𝑜𝑠 ∝ = 𝑠𝑖𝑛 ∝ 𝑐𝑜𝑠 ∝=
2 2 4

17.
|∢𝐴𝐶𝐵| = |∢𝐴𝐷𝐵| = 𝛼 Kąty ACB i ADB są oparte na tym samym łuku
Trójkąt ABC jest prostokątny, bo kąt ABC jest oparty na półokręgu. Zatem 𝛽 = |∢𝐵𝐴𝐶| = 90°−∝
|∢𝐵𝐷𝐶| = |∢𝐵𝐴𝐶| = 90°−∝ Kąty BDC i BAC są oparte na tym samym łuku.
1 1
𝑃𝐴𝐵𝐶 = |𝐴𝐶| ∙ |𝐵𝐶| ∙ sin ∝ oraz sin ∝ = cos(90°−∝) = 𝑐𝑜𝑠𝛽, więc 𝑃𝐴𝐵𝐶 = |𝐴𝐶| ∙ |𝐵𝐶| ∙ cosβ
2 2

18.
|𝐴𝐵| = 𝑎 = 20 |𝐷𝐶| = 𝑏 = 4 |𝐷𝐸| = ℎ = 9
20−4
|𝐴𝐸| = |𝐹𝐵| = = 8 |𝐸𝐵| = 20 − 8 = 12
2

Trójkąt EBD jest prostokątny, korzystamy z twierdzenia Pitagorasa

|𝐷𝐵|2 = |𝐷𝐸|2 + |𝐸𝐵|2 = 81 + 144 = 225 |𝐷𝐵| = √225 = 15
19.
CD jest dwusieczną kąta ACE oraz 𝐴𝐷 ⊥ 𝐴𝐶 i 𝐸𝐷 ⊥ 𝐶𝐸, zatem |𝐴𝐷| = |𝐷𝐸| i |𝐴𝐶| = |𝐶𝐸| oraz bok CD jest
wspólny dla obu trójkątów, zatem zgodnie z cechą przystawania bbb trójkąty ADC i CED są przystające.
Oznaczamy |∢𝐴𝐶𝐷| = |∢𝐷𝐶𝐸| = 𝛼, więc |∢𝐴𝐷𝐶| = |∢𝐶𝐷𝐸| = 90° − 𝛼
oraz w trójkącie ABC |∢𝐴𝐵𝐶| = 90° − 𝛼
Zatem trójkąt DBE jest trójkątem równoramiennym i |∢𝐷𝐸𝐵| = 90°
Stąd |𝐷𝐵| = √2 ∙ |𝐷𝐸| = √2 ∙ |𝐴𝐷|
|𝐴𝐷| |𝐴𝐷| |𝐴𝐷| 1 1 ∙ (√2 − 1)
= = = = = √2 − 1
|𝐴𝐵| |𝐴𝐷| + |𝐷𝐵| |𝐴𝐷| + √2 ∙ |𝐴𝐷| √2 + 1 (√2 + 1) ∙ (√2 − 1)

4
Rozwiązania zadań – Arkusze maturalne z matematyki „NOWA Teraz matura”, poziom podstawowy

20.
Długość promienia okręgu opisanego na trójkącie prostokątnym równa jest połowie długości
przeciwprostokątnej.
Długość przeciwprostokątnej obliczamy korzystając z twierdzenia Pitagorasa.

√92 + 122 = √81 + 144 = √225 = 15

Długość promienia okręgu opisanego 15: 2 = 7,5

21.
𝑘: 𝑦 = −2𝑚2 𝑥 + 4 𝑙: 4𝑚𝑥 − 2(𝑚2 − 2)
Aby proste były prostopadłe iloczyn ich współczynników kierunkowych musi wynosić −1
1
−2𝑚2 ∙ 4𝑚 = −1 8𝑚3 = 1 𝑚 =
2

22.
Długość promienia okręgu O określonego równaniem (𝑥 − 3)2 + (𝑦 + 2)2 = 8 równa jest √8 = 2√2, a
środek tego okręgu leży w punkcie (3, −2).
Aby prosta k o równaniu 𝑥 + 𝑦 − 5 = 0 była styczna do okręgu O, jej odległość od środka okręgu musi być
równa długości promienia.
|3 − 2 − 5| 4
= = 2√2
√1 + 1 √2
Odległość prostej k od środka okręgu O równa jest długości promienia tego okręgu zatem prosta k jest
styczna do okręgu O.

23.
Obrazem punktu 𝐴 = (13, −25) w symetrii względem osi x jest punkt 𝐴′ = (13, 25)
Obrazem punktu 𝐵 = (19, 31) w symetrii względem osi x jest punkt 𝐵′ = (19, −31)
13+19 25−31
Środek odcinka 𝐴′𝐵′ ma współrzędne ( , ) = (16, −3)
2 2

24.
Kąt DBS jest kątem nachylenia krawędzi BS do podstawy ostrosłupa i jako kąt trójkąta równobocznego ma
miarę 60°.
Wysokość h ostrosłupa jest wysokością trójkąta równobocznego BDS o boku długości 4√2.
4√2 ∙ √3
ℎ= = 2√6
2
Pole kwadratu ABCD, który jest podstawa ostrosłupa wynosi 16.
1 32√6
Objętość ostrosłupa równa jest: ∙ 16 ∙ 2√6 =
3 3

25.1
|𝐵𝐹| 𝑏
Trójkąt BGF jest prostokątny 𝑡𝑔(∢𝐵𝐺𝐹) = |𝐹𝐺| =
𝑎

5
Rozwiązania zadań – Arkusze maturalne z matematyki „NOWA Teraz matura”, poziom podstawowy

25.2
2
|𝐷𝐵| = 𝑎√2 |𝐷𝐹| = √(𝑎√2) + 𝑏 2 = √2𝑎2 + 𝑏 2

|𝐷𝐵| 𝑎√2
Kąt BDF jest kątem między przekątną DF i ścianą ABCD, cos(∢𝐵𝐷𝐹) = =
|𝐷𝐹| √2𝑎2 +𝑏 2

25.3

|𝐸𝐵| = |𝐵𝐺| = √𝑎2 + 𝑏 2

|𝐸𝐺| = 𝑎√2
Z twierdzenia cosinusów w trójkącie EBG
|𝐸𝐺|2 = |𝐸𝐵|2 + |𝐵𝐺|2 − 2|𝐸𝐵||𝐵𝐺| ∙ cos(∢𝐸𝐵𝐺)
2𝑎2 = 𝑎2 + 𝑏 2 + 𝑎2 + 𝑏 2 − 2(𝑎2 + 𝑏 2 ) ∙ cos(∢𝐸𝐵𝐺)
2(𝑎2 + 𝑏 2 ) ∙ cos(∢𝐸𝐵𝐺) = 2𝑏 2
2𝑏 2 𝑏2 𝑏
cos(∢𝐸𝐵𝐺) = = √cos(∢𝐸𝐵𝐺) =
2(𝑎2 +𝑏 2 ) 𝑎2 +𝑏 2 √𝑎2 +𝑏 2

26.
Cyfra 7 stoi na pierwszym miejscu - jest 1 ∙ 9 ∙ 9 ∙ 5 = 405 takich liczb
Cyfra 7 stoi na drugim miejscu – jest 8 ∙ 1 ∙ 9 ∙ 5 = 360 takich liczb
Cyfra 7 stoi na trzecim miejscu – jest 8 ∙ 9 ∙ 1 ∙ 5 = 360 takich liczb
Cyfra 7 nie może stać na czwartym miejscu, bo wtedy liczba nie byłaby parzysta.
Razem jest 405 + 2 ∙ 360 = 1125 liczb spełniających podane warunki

27.
|Ω| = 2 ∙ 6 = 12 𝐴 = {(3,1), (3,2), (3,3)}
3 1
𝑃(𝐴) = =
12 4

28.
|Ω| = 65
𝐴 = {(1,2,3,4,5), (2,3,4,5,6), (1,3,4,5,6), (1,2,4,5,6), (1,2,3,5,6), (1,2,3,4,6)}
6 1
𝑃(𝐴) = =
65 64

29.
30∙40+1800 1200+1800 3000
Średnia arytmetyczna wszystkich zdających = = = 50
40+20 60 60

6
Rozwiązania zadań – Arkusze maturalne z matematyki „NOWA Teraz matura”, poziom podstawowy

30.
𝑎 ≥ 0, 𝑏 ≥ 0,
𝑎+𝑏 =5 𝑏 =5−𝑎
𝑎2 − 2𝑏 = 𝑎2 − 2(5 − 𝑎) = 𝑎2 − 10 + 2𝑎
Szukamy najmniejszej i największej wartości funkcji kwadratowej 𝑓(𝑎) = 𝑎2 + 2𝑎 − 10 dla 𝑎 ∈ 〈0; 5〉
−2
Pierwsza współrzędna wierzchołka paraboli 𝑎 = = −1; −1 ∉ 〈0: 5〉
2

𝑓(0) = −10 najmniejsza wartość funkcji

𝑓(5) = 25 + 10 − 10 = 25 największa wartość funkcji