Wildly and Desperately(TAGALOG/SPGR18+)

READING AGE 18+

Jhunababy04
Romance
ABSTRACT
FALLEN SERIES 5 Mature content. Not suitable for readers 18 below. Isang simpleng
babae lang si Lhevyrose Gonzales. Tindera ng mga sariwang gulay sa kanilang bayan
sa probinsya ng Mindoro. Kuntento na sa buhay at hindi na naghahangad ng higit pa
doon. Hanggang sa isang araw ay isang bakasyunistang nagmula sa Manila ang dumating
sa kanilang bayan. Si Charlie Delavega, isang mayaman, makisig at napakagwapong
nilalang sa paningin ni Lhevyrose. Kaagad siyang nahulog sa matatamis na ngiti nito
at sa mga pambobola nito. Sinagip ni Charlie ang buhay niya mula sa
mapagsamantalang tao. At bilang kapalit, kusa niyang ibinigay ang kanyang sarili sa
binata ngunit pagkatapos ng lahat ay walang salitang iniwan siya nito dahil ang
pinakaayaw sa lahat ni Charlie Delavega ay commitment. At ang hindi inaasahan ni
Lhevyrose sa lahat ay nagbunga ang isang gabi nilang pagniniig. Maayos na sana
niyang palalakihin ang kanyang sanggol sa simple nilang pamumuhay ngunit isang
malubhang sakit ang dumapo dito at hindi makayang tustusan ng pamilya niya ang
pagpapagamot. Paano niya hahanapin ang lalaking ayaw magpahanap? Paano niya
ipaaalam dito na nagbunga ang isang gabi nilang pinagsaluhan? Magagawa bang
tanggapin ni Charlie ang bata gayong wala sa bukabolaryo nito ang salitang
COMMITMENT.

PROLOGUE
AUTHOR'S NOTE
This is a work of fiction. Names, characters, businesses and places are purely
coincidental. Some events and incidents are purely products of the author's
imagination. Any resemblance to actual person, living or dead or actual events are
purely coincidental.
No part of this book maybe reproduced or transmitted in any form or by any means
without the author's permission.
Plagiarism is a crime!
Some scenes are prohibited. Rated Spg.
PROLOGUE:
"Umalis ka na, sige na! Sasama-sama ka pa kasi dito eh tapos kukulit-kulitin mo
lang ako!" sigaw niya sa akin habang marahan niya akong itinutulak. Ngunit siguro
ay kahit isubsob pa niya ako sa lupa ay wala ng mas sasakit pa sa nararamdaman ko
ngayon.
"O-oo na. Aalis na," mahina kong sagot sa kaniya. Narito na kami sa labas ng resort
at nagpapalinga-linga na ako para makahanap ng tricycle na maghahatid sa akin sa
pangatlong bayan.
Siya si Charlie Delavega ang unang lalaking bumihag ng aking puso. Pinakagwapong
lalaki sa aking paningin. Mabiro at nahuhulog ako ng sobra sa kanyang mga ngiti.
Nakilala ko siya sa palengke sa aming bayan kung saan ako nagtitinda ng mga gulay.
Unang tingin ko pa lang sa kanya ay kaagad na akong nahulog lalo na noong kinausap
na niya ako at tinitigan habang may ngiti sa kanyang mga labi. Diyos ko! Pati panty
ko ay nahulog!
Simula niyon ay gustong-gusto ko na siyang palaging nakikita sa araw-araw at
nalaman kong isa lang pala siyang bakasyunista dito sa aming baranggay. Kaibigan ni
Cail na hindi ko naman ka-close pero kahit papaano ay magkakilala naman kami.
Siguro ay kailangan ko ng makipag-close sa kaniya simula ngayon!
Dahil sa palagi kong pangungulit kay Charlie ay naiinis na siya sa akin at halos
ipagsigawan na niya sa aking harapan na hindi niya ako gusto. Gaya ngayong
nagkayayaan sila ng kanilang barkada na mag-swimming dito sa resort sa pangatlong
bayan. Nagpumilit akong sumama kahit ayaw niya. Eh dahil makulit ako ay wala rin
siyang nagawa.
Pero talagang sinisigawan na niya ako at pinagtulukan dito sa gate ng resort kaya
wala na rin akong nagawa. Nanahimik na lang ako at pumara ng tricycle para makauwi
na ako at wala ng mangungulit sa kaniya.
Sumakay ako sa tricycle na huminto sa aking harapan. Nilingon ko si Charlie para
sana magpaalam ngunit wala na siya. Hindi ko na siya nakita. Mabilis siyang
nakabalik sa loob ng resort.
"Saan tayo, Miss?" tanong ng tricycle driver.
"Pakihatid na lang po ako sa pangatlong bayan, kuya," pagkasabi ko niyon ay agad ng
tumalima ang driver at mabilis ng pinatakbo ang sasakyan.
Malayo na ang aming narating. Matataas na puno. Walang gaanong kabahayan, matataas
na talahiban. Iyan ang aming nadadaanan.
"Kuya, may problema po ba?" Bigla kasing bumagal ang takbo ng tricycle hanggang sa
tuluyan na itong huminto sa gilid ng kalsada.
Hindi umimik ang driver bagkus ay bumaba ito at nagtungo sa pinto na aking
kinaroroonan. Dito na ako nilukuban ng matinding takot at kaba.
"K-kuya, b-bakit po?"
"Halika dito. Lumabas ka d'yan." Agad niya akong nahawakan sa braso at malakas na
hinaltak palabas ng tricycle.
"Kuya, huwag po! Parang awa niyo n-ugh!" Nagmanhid ang buo kong kalamnan nang
suntukin niya ng malakas ang aking sikmura. Nanghina ang buo kong katawan at
babagsak na sana ako sa lupa pero kaagad akong nasalo ng driver at hinila papasok
sa gubat.
Hindi ako makasigaw sa sobrang panghihina. Kinubabawan na niya ako at pilit niyang
hinahablot ang suot kong damit.
"K-kuya, huwag p-eehhmmp!" Tinakpan niya ng isa niyang kamay ang aking bibig.
"Emmppph! Maawa po kayo!" Nabitawan niya ang aking bibig dahil pilit niyang
sinisira ang aking damit.
Pinilit kong manlaban ngunit bigla siyang nawala sa aking harapan at tumilapon sa
malayo.
Sa tulong ng liwanag ng buwan ay nakita ko itong kinubabawan ni Charlie at
pinaulanan ng malalakas na suntok ang mukha nito.
"Charlieee!!!" malakas kong sigaw sa kaniya habang humahagulgol ng iyak. Napabaling
naman siya sa akin at sinugod ako ng yakap.
"I'm so sorry. Patawarin mo 'ko. Patawarin mo 'ko. I'm sorry. I'm sorry," paulit-
ulit niyang sabi sa akin kasabay ng pagpapaligo niya ng halik sa buo kong mukha.
Iniligtas niya ang buhay ko mula sa mapagsamantalang tao kaya naman utang ko sa
kaniya ang buhay ko. Kusa kong ibinigay ang sarili ko sa kaniya kahit hindi niya
naman hiningi bilang kabayaran sa pagliligtas niya sa buhay ko.
Pero pagkatapos niyon ay hindi na niya ako kinausap pa hanggang sa makabalik na
sila ng Manila.
***
Lumipas ang dalawang taon. Ang akala ko ay tuluyan ko na siyang makakalimutan pero
dumating ang malaking pagsubok sa aming mag-ina.
Dinapuan ng matinding sakit ang aking anak at kinakailangan ko ng malaking halaga.
Wala akong pera. Mahirap lang kami. Kaya wala na akong iba pang pagpipilian kundi
ang hanapin siyang muli.
Kailangan namin siya.
Kailangan siya ng aming anak.

CHAPTER 1 MAID
Lhevyrose Gonzales POV
"Sigurado ka na ba sa desisyon mo?" nag-aalalang tanong ni mama sa akin habang
abala ako sa pag-iimpake ng aking mga gamit na dadalhin patungong Manila.
Luluwas ako ngayon ng manila para magbakasakali. Kailangan ko siyang mahanap.
"Opo, Ma. Buo na po ang desisyon ko." Pinipigilan ko ang maging emosyonal.
Kailangan kong magpakatatag kahit hindi ko pa alam kung ano ang kahihinatnan ko
pagdating doon dahil ito pa lang ang kauna-unahang beses kong tatapak sa lungsod.
"P'wede pa naman tayong humingi ng tulong sa iba." Kaagad akong umiling kay mama.
"Huwag na po kayong mag-alala. Ako na po ang bahala." Niyakap ako ni mama at hindi
ko na mapigilan pa ang pagtulo ng aking mga luha. Agad ko itong pinunasan.
Kailangan kong maging matatag. Kailangan kong maging matapang.
Kung hindi lang talaga kailangan, hindi ko na gagawin 'to. Hindi ko na kailangan
pang hanapin ang lalaking naging dahilan ng isang malaking dagok na dumating sa
buhay ko.
Pero kailanman ay hindi ko pinagsisihang nakilala ko siya. Dahil siya ang naging
dahilan kung bakit nagkaroon ako ng isang anghel sa buhay ko.
Hinagod ko ang likod ni mama. Alam kong sobra siyang nag-aalala para sa akin.
"Kayo na po muna ang bahala sa kanya, Ma."
"Huwag ka ng mag-alala, kami na ang bahala sa kanya. Narito naman ang tatay mo at
mga kapatid mo." Napangiti ako ng mapait sa tinuran ni mama.
Hanggang ngayon ay hindi pa rin ako kinakausap ni kuya ganun din ang tatay dahil sa
maling pagkakamali na nagawa ko dalawang taon na ang nakalilipas. Hindi ko naman
sila masisisi. Ilang beses na akong humingi ng tawad sa kanila. Binigo ko sila.
Hindi ako nakatapos ng aking pag-aaral dahil sa nangyari.
"Maraming-maraming salamat, mama. Mag-iingat po kayo dito." Niyakap ko na din si
mama ng mahigpit. Mami-miss ko silang lahat.
"Ikaw ang mag-iingat doon, anak. Malaki ang Manila. Iba ang buhay ng mga tao doon
kaysa dito sa atin. Maraming mga hindi mapagkakatiwalaang tao doon."
"Opo. Wag po kayong mag-alala. Mag-iingat po ako at tatawag po ako kaagad sa oras
na makarating na ako doon."
Bumitaw na ako mula sa pagkakayakap ko kay mama at lumapit sa munti kong anghel na
payapang natutulog sa kanyang kuna na yari sa kawayan.
Hinalikan ko siya sa noo at ilang beses hinaplos-haplos ang buhok niyang maninipis
pa lamang.
"Mami-miss kita ng sobra-sobra, anak. Mahal na mahal kita at gagawin ko ang lahat-
lahat para sa'yo."
Muli ko siyang hinalikan. Ayokong magising siya. Ayokong marinig ang pag-iyak niya
dahil baka hindi ko na kayanin pang umalis.
Tumayo na ako at binitbit na ang hindi naman kalakihang bag. Ilang pirasong damit
lang ang dinala ko. Nagbaon ako ng isang pirasong lampin ng anghel ko para sa
tuwing mami-miss ko siya ay may maaamoy ako at mahahalikang gamit niya.
Naglakad na ako palabas ng silid at nagpaalam na sa aking mga kapatid.
"Kuya," tawag ko kay kuya na walang emosyong nakatitig sa akin habang nakasandal sa
gilid ng pinto. "Aalis na po ako."
Tiningnan lang niya ako at mabilis din siyang tumalikod at lumabas ng bahay.
Napahinga na lang ako ng malalim. Wala si tatay. Alam niyang aalis ako ngayon para
lumuwas ng Manila. Niyakap ko si Lheila, ang bunso naming kapatid. Nasa
labindalawang taong gulang pa lamang siya.
"Mag-iingat ka, ate ha." Nakangiti pero naluluha akong tumango sa kanya.
"Huwag kang gagaya sa akin ha. Tulungan mo dito sila mama at tatay. Alagaan mo si
Charles."
"Opo, ate." Niyakap ko siya ng mahigpit bago nagdesisyong lumabas na ng bahay.
Pagkalabas ko ng bahay ay natanaw ko na si Cail na sakay ng kanyang motorsiklo sa
labas ng gate habang naghihintay sa akin. Muli akong lumingon sa aming bahay. Mami-
miss ko itong bahay na ito. Ang lugar dito at mga tao dito. Lalo na ang mga mahal
ko.
Muling tumulo ang aking mga luha.
Kumaway sa akin sila mama at Lheila pagkarating ko ng gate. Nginitian ko sila at
saka sumakay sa motorsiklo na minamaneho ni Cail.
Sa kanya ako sasabay paluwas ng Manila. Nagbakasyon lang siya dito sa mama niya ng
isang linggo. At siya lang din ang mahihingan ko ng tulong para mahanap ang
lalaking minsang naging parte ng buhay ko.
"Okay ka na? Tara na?" walang emosyon niyang tanong sa akin.
Bahagya akong ngumiti sa kanya na may kasamang pagtango. Nahihiya ako sa kanya
dahil hindi naman kami malapit sa isa't-isa. Hindi rin kami magkaibigan. Magka-
baranggay lang kami at magkasama sa pagtitinda noon sa palengke.
Ngayon ay sa Manila na siya nakatira dahil napangasawa niya ang pinsan ni Charlie,
ang ama ng anak ko. At balita ko ay doon na rin siya nag-aaral.
Nang makarating kami ng bayan ay iniwan na lang niya sa parking lot ng palengke ang
kanyang motorsiklo. Ipapa-drive na lang daw niya ito kay Gavi na kaibigan niya para
maiuwi sa kanila.
Nagtataka nga ako sa babaeng ito kung bakit ang yaman-yaman naman ng asawa niya eh
bakit nagtitiis mag-commute? P'wede naman siyang magkotse. At saka bakit kaya hindi
niya kasama ngayon ang asawa niya? Hmp! Ayoko na ngang problemahin 'yan.
Sumakay kami ng bus sa terminal dito sa bayan papuntang Calapan Pier. Sasakay kami
ng barko at ito pa lang ang kauna-unahang beses na mangyayari ito sa buhay ko.
Unang beses ko ring makakarating sa siyudad. May ideya naman na ako kahit papaano
sa lugar na iyon, sa mga tao, at klase ng pamumuhay doon base sa mga napapanood ko
sa t.v at sa mga naririnig ko sa amin lalo na sa tsismisan ng mga tindera sa
palengke.
Ang iba kasi sa kanila ay nakarating na sa Manila. Ako na lang yata ang hindi.
Baka maging mangyan pa ako nito doon. Hayst. Mabuti na lang at kasama ko si Cail
kahit sobrang tahimik niya. Kahit papaano ay hindi ako nag-iisa. May mapagkukuhanan
ako ng lakas ng loob. Hindi naman niya siguro ako pababayaan no? At nagpapasalamat
ako dahil doon.
***
MANILA
"Ihahatid kita sa mansion nila dahil doon siya nakatira. Wala siyang condo. So,
ngayon ay hindi ko alam kung naroroon siya dahil lagalag 'yon. Kung saan-saan siya
nakakarating. Pero ang alam ko ay dumating ang bunso niyang kapatid from Canada
kaya sa kaniya na lang muna kita ihahabilin," mahinahon na sabi sa akin ni Cail.
Tumango naman ako habang sakay kami ng taxi papasok sa isang subdivision.
"Ikaw? Saan ka nakatira?" naisip kong itanong. Sana hindi niya masamain.
"Sa condo kami," sagot niya. Marami pa sana akong gustong itanong pero inabot na
ako ng hiya kaya nanahimik na lang ako.
***
Dalawang beses pinindot ni Cail ang doorbell dito sa isang napakataas na gate sa
aming harapan.
Naririto na kami sa labas ng napakalaking mansion at halos magiba na ang aking
dibdib dahil sa lakas ng pagkabog nito.
Matapos ang dalawang taon ay muli ko na namang makikita ang lalaking sa loob lang
ng ilang araw ay kaagad nakapasok sa puso ko at nagpabago ng mundo ko.
Bumukas ang marangyang gate at bahagya akong natulala sa lalaking bumungad dito.
"Cail?" nakangiti niyang tanong habang palipat-lipat ng tingin sa aming dalawa ni
Cail.
Ngunit ako ay nailang dahil naka-boxer lang siya at nakabalandra sa aming harapan
ang mamasel at naglalakihan niyang katawan. Bato-batong tiyan na animo ay pandesal.
Naubusan ba siya ng damit?
"Hi. This is Lhevy. Siya ang-"
"Oh, is she our new maid? Come in." Natigilan kaming pareho ni Cail sa sinabi ng
lalaking naubusan ng damit.
Ano daw? Ako? Maid?
Kunsabagay, wala namang ibang nararapat na trabaho para sa akin kundi ang maging
isang katulong dahil hindi ako nakatapos ng aking pag-aaral. At bukod doon ay mukha
talaga akong katulong dahil sa hitsura kong probinsyana.
Siguro ay dito na ako magsisimula sa buhay ko dito sa Manila. Mag-uumpisa ako
bilang katulong....
....ng mga DELAVEGA. Lalong-lalo na ng ama ng aking anak.

CHAPTER 2 MOMO
"By the way, i'm Claude. Youngest brother of Charlie. Anyway, dalawa lang naman
kami and ahead lang siya ng one year sa akin. So, you are? What's your name,
beautiful?" Nakangiti at mukhang walang ipinagkaiba itong Claude sa kuya niyang si
Charlie.
Maaliwalas din ang mukha at smiling face din. Hindi mabura-bura ang ngiti sa
kanyang mga labi.
"Ahm..L-Lhevyrose po," nahihiya at naiilang kong sagot sa kaniya. Hindi man lang
kasi magdamit!
"Drop the po, okay? Wala pa naman akong puti at wrinkles no? Feeling ko tumatanda
ako eh," ngiting-ngiti pa rin niyang sagot kaya naman naglalabasan ang magkabila
niyang dimple na kagaya rin ng kay Charlie.
Magkahawig na magkahawig at hindi maipagkakailang magkapatid nga sila. Ang akala ko
pa nga kanina ay si Charlie na siya noong una kong makita! Kaya pakiramdam ko
kanina ay aatakehin na ako sa nerbiyos!
"A-amo ko po kayo eh."
"It's fine with me, okay. Let's go to the kitchen. I'll introduce you to Nanay
Lydia na siyang makakasama mo dito." Tinalikuran na niya kami at nag-umpisang
maglakad papasok ng mansion.
"Ahm, Claude?" tawag naman sa kanya ni Cail na nasa aking likuran.
"Cail! Oopss! Sorry I almost forgot about you, baby." Mabilis siyang bumalik kay
Cail.
"Tss. Stop calling me baby. I'll go ahead."
"Iyon na nga lang, bawal pa rin? Sayang talaga. Sana noon pa ako umuwi dito eh.
Tsk," naiiling niyang sagot kay Cail. May gusto ba siya kay Cail? Eh 'di ba kapatid
niya si Charlie? Eh 'di pinsan niya rin si Rick na asawa ni Cail.
"Tss. Sige na, bye. Lhevy, una na 'ko. If you need anything, just call me."
"S-salamat ha. Ingat ka." Kumindat lang siya sa akin bago nagpatuloy sa paglabas ng
mansion.
"Take care, baby," malakas ding pahabol ni Claude kay Cail pero hindi na siya nito
pinansin pa kaya bumaling na siya sa akin.
"Let's go. Have you eaten? Maybe you're hungry." Bigla siyang umakbay sa akin.
Nagulat ako kaya bigla akong napalayo sa kaniya!
"Ooopss! Hey, sorry. D-don't mind that. Sorry, I'm just used to being like this
with my friends and with anyone. But that's all. No malice ha. Hindi ako
mapagsamantalang tao," kaagad niyang paliwanag sa akin na may kasama pang pagtaas
ng dalawa niyang kamay na parang sumusuko.
"S-sorry din. N-nagulat lang ako. H-hindi kasi ako sanay eh."
"Yeah, i'm sorry. Hindi na mauulit."
Tumango ako sa kaniya.
"Don't be shy to me, a'right? Anyway, Charlie and I are the only ones living here
plus an old maid so we still need another maid here para may makakatulong si Nanay
Lydia. I've only been here in Pinas for a week dahil si daddy ang pumalit sa akin
sa Canada para sa negosyo namin doon. Doon talaga ako nakatira but for now, dito na
muna. If you ask me, wala na kaming mommy 'cause she's already married to someone
else. If you ask me too, I don't have a girlfriend dahil ang gusto ko sana ay si
Cail ang kaso, naunahan ako ng pinsan ko. You know him, Rick? So, I'm already 25
but still single. Tsk. It's hard to find a deserving woman. So, how old are you?
Are you married? Do you have children? Hindi na kasi ako humingi ng application
form mo tutal ay kaibigan mo naman si Cail kaya tiwala naman ako sa iyo ha?" dire-
diretso at napakahaba niyang sinabi. Hindi rin siya madaldal no? Kalalaking tao.
Mukhang mas malala pa ito sa kuya niya.
"S-salamat. Nineteen pa lang ako...p-pero m-may anak na ako."
"Really?" tanong niya habang namimilog ang kanyang mga mata at hindi makapaniwalang
tumitig sa akin. "Eh nasaan ngayon si baby? Sinong nag-aalaga sa kaniya ngayon?"
"F-family ko."
"Family mo? Parents, brother and sister?"
"Opo," nakayuko kong sagot.
"Wait. Mind asking you where's the father of your baby? Lalaki ba o babae ang baby
mo?" Ang dami niyang tanong. Reporter siguro ito. Hindi ko alam kung alin ang
uunahin kong sagutin.
"Baby boy."
"How old is he?"
"Two year old."
"Whoaa! Sana ma-meet ko siya. And the father again? Where is his father?"
"H-hinahanap ko pa eh." Natigilan siya sa paglalakad at biglang napaharap sa akin.
"What the fuck?! Hinahanap?! What do you mean by hinahanap? He left you? He
relinquish his responsibility to you after niyang magpakasarap at magpakasasa sa
ipinagbabawal na pagkain?!" Nagugulat ako sa lakas ng boses niya. At ano ulit 'yong
sinabi niya? Ipinagbabawal na pagkain?
"S-sorry, sorry. Nadadala lang ako. I don't like his strategy. Kung gagawa siya ng
kalokohan, siguraduhin niyang kaya niyang panindigan, 'di ba?"
"H-hindi pa niya kasi alam."
"Hindi pa niya alam?! Why didn't you tell him?!" sigaw niya ulit. P'wede naman
sigurong hindi sumigaw no? Siguro mga ilang araw pa lang ako dito ay may phobia na
ako sa kanya.
"K-kaya nga hinahanap ko pa siya."
"Ah oo nga pala. Punta na tayo sa kitchen." Bigla siyang kumalma at ako naman ay
hindi makapaniwala sa kaniya. Napakamot-kamot tuloy ako sa aking ulo.
Pagdating namin sa kitchen ay naabutan naming abala sa paghahanda ng hapunan ang
isang may edad na babae na sa tingin ko ay nasa sisenta mahigit na ang kanyang
edad.
"Nanay," medyo malakas pero may paggalang na tawag sa kanya ni Claude. Napalingon
naman sa amin ang matanda.
"Oh, bagong kaibigan mo na naman ba, iho?" tanong ng matanda habang inaaninaw niya
ako sa suot niyang reading glasses.
"Yes, Nanay. May new friend na naman ako aaaat? Makakasama natin siya dito kaya
hindi ka na mahihirapan pa. Ayoko kasi ng nahihirapan ka eh."
"Naku, ikaw talaga. Anong pangalan mo, iha?"
"Lhevyrose po."
"Lhevyrose, kay ganda namang pangalan. Siya nga pala, pagpasensiyahan mo na itong
alaga ko ha. Makulit lang talaga 'yan, parang kuya niya at gustong-gusto ng
maraming kaibigan."
"Okay lang po."
"Masarap namang kasama ang tulad ko no," sabat naman ni Claude.
Binigyan nila ako ng silid dito sa may tabi ng kitchen. Katabi rin ng silid ni
Nanay Lydia. Maliit lang pero malinis at may foam pa ang higaan. May mga cabinet
din na lagayan ng mga damit ko.
Si Charlie daw ay hindi nila masabi kung anong oras umuuwi dahil minsan daw ay
umaga na pero mas malimit daw ay hating-gabi or madaling araw mula sa mga kaibigan
or gimikan, bar at kung saan-saan pa. Sanay na daw sila sa ganoong pamumuhay ni
Charlie.
Hindi ako mapakali dito sa higaan ko dahil hanggang ngayon ay kinakabahan pa rin
ako at hindi ko alam kung anong magiging reaction ni Charlie kapag nakita na niya
ako.
Naisipan kong lumabas ng aking silid nang makaramdam ako ng uhaw. Katabi lang naman
ng kusina ang silid kaya hindi ako maliligaw.
Kumapa-kapa ako sa paligid dahil hatinggabi na rin at paniguradong tulog na si
Nanay Lydia at Claude. Hindi na ako nag-abala pang buksan ang switch ng ilaw dahil
hindi ko rin naman alam kung nasaan.
Nagbukas ako ng ref nang makapa ko na ang hawakan nito sa pinto nito. Kumuha ako ng
stock na bottled water at dito na rin ako uminom habang may ilaw pa na nagmumula sa
loob ng ref bago ko ito isinara.
Pagkasara ko ay bigla kong nabitawan ang hawak kong bote nang mapansin kong parang
may nakatayong higanteng nilalang sa aking tabi.
M-momo? M-may momo sa t-tabi ko!
Nanginig ako sa takot at handa na sana akong tumakbo nang marinig ko ang pamilyar
niyang tinig.
"L-Lhev?"

CHAPTER 3 DRUNK
Charlie's POV
"Happy birthday!!! Whooaaa! One more fvcking bucket, please!" I shouted out loud as
I raised my hand holding a damn bottle of beer.
"Tsk. I have to go, monkeys. Kanina pa tumatawag si kumander. Mayayari na naman ako
nito," Mclaren said after he drank his beer bottle.
"Me too. I have to go. I'm sure, Alliyah is looking for me too," segunda naman ni
Dominic.
"Tsk. It's too fvcking early to go home, idiots!" singhal ko sa dalawang abnoy.
Hindi pa nga ako gaanong nalalasing eh.
"Look there," 1agaw-eksena naman ni Rick and pointed to the bar counter.
We're here at the bar to celebrate the birthday of our friend Rhysdave na kanina pa
rin nakauwi dahil isa ring takot sa asawa. Actually, bibihira na lang kaming
magkasama-sama dahil lahat sila ay taken na. K*ing-*na, ako na lang talaga ang
single?!
Anyway, it's fine with me 'cause I don't wanna be tied down either. As it is now,
instead of being able to enjoy for long hours and whatever time we want it, it's
not dahil bantay-sarado na sila ng kani-kanilang mga asawa.
That's what I don't wanna happen to me. I don't want anyone to rule me. I hate
commitments kaya nga hindi ako naggi-girlfriend. Sakit lang 'yan sa ulo. Tapos,
pagdating ng araw ay iiwan ka lang din para sumama sa iba gaya ng ginawa ng aming
ina sa aming ama. And I don't wanna be like my father.
"What?" I saw Cail at the bar counter while also quietly drinking wine and staring
at here where we were.
This woman hasn't changed until now. Masyado pa ring misteryosa ang kanyang
pagkatao kahit two years na silang mag-asawa ng pinsan kong si Rick at two years na
rin namin siyang nakakasama.
"Sinusundo na ako ng misis ko 'cause our soft bed was waiting for us," nakangisi
niyang sagot sa akin sabay tayo at nagpaalam na rin sa iba.
"Go ahead. Iwan niyo na ako mga, abnoy," nasabi ko na lang. I was dizzy and my
vision was a bit blurry.
***
Nakailang-bote pa ako ng nainom bago ako nagdesisyong tumayo para umuwi na rin.
"Charlie! Hi!" I heard someone call me out of nowhere.
Naipilig ko ang aking ulo when I saw a woman with a wide smile as she walked closer
to me.
"Lhev?"
"Hi. It's Cassandra and not Lhev. Ayan ka na naman ha. Lahat na lang ba ng babae ay
kamukha ng Lhev mo na 'yan? Oh baka naman Lev, Lev as in Love. Haha. Kunyari ka
pa." Marahan niya akong hinampas sa aking dibdib.
"Tsk." Mabilis ko na siyang tinalikuran kahit suray-suray na ako at hindi ko na
gaanong makita ang daan.
"Hey, i'm just kidding! Charlie!" I ignored her and continued walking outside and
quickly went to my car.
Even me, i couldn't understand myself. Two years passed but I still had a clear
picture of her damn very cute and baby-like face. Tsk.
Pilit ko siyang kinakalimutan dahil ayoko. Ayokong matali. There's no long-term
relationship kaya bakit pa ako papasok sa relasyong walang kasiguraduhan? It'll
only destroy you and ruin your quiet life.
Gaya na lang ng muntik ng pagpapakamatay ng aming ama nang iwan siya ng aming ina.
I was right there. Nasaksihan ko kung paanong nagbigti ang aming ama. Fortunately,
I accidentally went into their room so I screamed in shock and Dad didn't even kick
the chair he was resting.
No one knows what Dad did but just the two of us. I was sixteen years old back
then. We just kept it a secret and since then Dad has never tried to take his own
life but he has never tried to get married again. And so do I. I also had no plans
to get married dahil ayokong mangyari sa akin ang nangyari kay dad.
Tama na ang maging ganito na lang ako habang-buhay.
***
Pagkarating ko ng mansion ay susuray-suray akong nagdiretso sa kusina para kumuha
ng napakalamig na yelo para sipsipin lang ang katas dahil sobrang init ng aking
pakiramdam at gusto kong malamigan. Ugali ko ng matulog na may kayakap na yelo.
Avoid being lascivious, you know.
But I was stunned again when I saw another girl who looked like Lhevy again. What
the hell?!
Ah hindi. Si Nanay Lydia lang 'yan. Pati ba naman si Nanay Lydia napagkakamalan ko
na ring si Lhevy?! No, no, no, no. Madilim lang kaya akala ko ay si Lhevy ang nasa
harapan ng ref at umiinom.
I kept walking closer to my Nanay Lydia so I could see her face closer with the
little light coming from inside the refrigerator. And again, I was fvcking stunned.
"L-lhev?"
***
Lhevyrose POV
Nanigas ako mula sa aking kinatatayuan habang dahan-dahan na akong lumilingon sa
kaniya na nasa akin lang tabi at nalalanghap ko ang singaw ng alak sa kanyang
katawan.
Sa kadiliman ng gabi ay bahagya ko lang nababanaagan ang namumungay niyang mga mata
habang nakatitig sa akin. Hindi rin pantay ang kanyang pagtayo at halatang lasing
na lasing. Pero nakapagtatakang nakilala niya pa rin ako sa tagal ng panahon at
samahan pang madilim ang paligid at bahagya lang naaaninaw ang aming mga mukha.
Dalawang taon na ang nakararaan at hantaran niya ako noong inayawan pero ngayon ay
nabigkas pa rin niya ang pangalan ko?
"L-Lhev," bulong niyang muli sa aking pangalan hanggang sa naramdaman ko ang
kanyang mga kamay na sumapo sa magkabila kong pisngi.
"Y-you're here." Mas dumikit pa siya sa akin at wala naman akong magawa kundi ang
tumitig lang sa kaniya. Hindi ko alam ang sasabihin ko. Sobrang lakas ng kabog ng
didbib ko!
Nalalanghap ko na ang amoy alak sa kanyang hininga nang mas lumapit pa sa akin ang
kanyang mukha. Hanggang sa biglang napunta sa aking batok ang kanyang kamay at
kabigin ako ng mabilis palapit sa kanya at siniil ako ng mapusok na halik sa aking
mga labi. Sabik na sabik na halos kainin na niya ang mga labi ko.
"Lhevy...uhmmmm.." bulong niya sa gitna ng kanyang paghalik sa akin. Hindi ako
nagkakamali. Alam niyang ako ang hinahalikan niya ngayon kahit lango siya sa alak!
Hinila niya ang aking kamay at iniyakap ito sa kanyang leeg. Yumakap siya sa akin
ng mahigpit hanggang sa naramdaman ko na ang pagbuhat niya sa akin at wala akong
nagawa kundi ang iyakap sa kanyang baywang ang aking mga hita habang sinasagot ko
na rin ang maiinit niyang halik sa akin.
"C-Charlie..uhmmmp.."
"Babyyy..." pakiramdam ko ay nahawa ako sa kalasingan niya. Nawawala ako sa
katinuan hanggang sa gumapang ang kanyang mga halik sa aking leeg.
"Goddamn it, baby! I miss youuuu...i miss you so much, baby...hmmmmnn.." bulong
niya pa rin sa gitna ng kanyang mga halik sa aking leeg paakyat sa aking panga
hanggang sa muling magtagpo ang aming mga labi.
Ramdam na ramdam ko ang kanyang pagkasabik pero natatakot akong dala lang ito ng
kanyang kalasingan at sa paggising sa umaga ay hindi na niya ito matandaan.
"C-Charlie...l-lasing ka."
"No, i'm not, baby. You're here, Lhevy. You came back to me. Uhmmmmn.."
"A-aahhh."

CHAPTER 4 DESPERADO/SPG
N/A: Read at your own risk.*
Nararamdaman ko ang kanyang paglalakad. Nakailang bangga na kami kung saan-saan.
"Ah," daing ko nang muling tumama ang aking likuran sa hindi ko malamang bahagi
nitong bahay!
"I'm sorry, i'm sorry, baby," paulit-ulit din niyang paghingi ng tawad ngunit
patuloy pa rin naman siya sa kanyang paglalakad at ginagawa sa akin.
May ilang bagay pa kaming nasagi at nalaglag sa sahig na lumikha ng malakas na
ingay at pagkabasag ng kung anumang bagay!
Pero tila wala siyang narinig at patuloy lang siya sa paglalakad habang buhat niya
pa rin ako at patuloy siya sa pagpapaligo ng halik sa aking leeg. Ang kanyang kamay
ay nasa loob na ng suot kong damit at doon nakayakap ng mahigpit.
May binuksan siyang pinto na hindi ko gaanong makita dahil sa kadiliman ng paligid.
Narinig ko rin itong sumara hanggang sa maramdaman ko na ang aking paghiga at
pagsayad ng aking likuran sa malambot na bagay.
Ilang sandali lang ay biglang nabuhay ang isang malamlam na ilaw. Napansin ko ito
sa mesang nasa tabi ng kama habang nilalamukos niya ng halik ang aking mga labi.
Ang isa niyang kamay ay nasa loob na ng aking bra at nakasapo na sa aking dibdib!
Walang pakundangan niyang winasak ang aking mga damit!
"Fvck! Sagabal.." mariin niyang bulong habang ang panty ko ay pinunit niya rin!
Lumang-luma na ang mga 'yan pero pinagtitiisan ko pa ring isuot dahil wala pa akong
pambili! At siyempre, ang anak ko muna ang uunahin ko bago ang mga 'yan.
"C-Charlie...w-wag mong sirain."
"Don't worry, baby. I'll replace all that with more expensive and branded ones.
I'll give you everything you want. Uhmmn...aah. Sh*t! Why are you so damn delicious
and your smell so damn fragrant, baby?!" mariin niyang bulong sa pagitan ng mga
paghalik niya sa aking pagkababae!
Naramdaman ko ang mariin niyang paghagod ng kanyang dila sa aking hiwa at ilang
beses pa niyang ipinasok ito sa loob!
"Ahhh...C-charlie...ahhh." Halos tumirik ang aking mga mata at mangatog ang aking
mga tuhod sa kanyang ginagawa! Ramdam ko kaagad ang pagkabasa ko...
Hinawakan niya ang magkabila kong pang-upo at iniangat. Idiniin niya pa ang aking
pagkababae sa kanyang bibig at mas ipinasok pa niya sa aking loob ang kanyang dila!
Hindi na ako magkaintindihan at hindi ko na alam kung saan pa ako kakapit! Dahil
patindi ng patindi ang sensasyong aking nararamdaman. Pakiramdam ko ay sasabog na
ako!
"C-Charlie...aahh..h-hindi ko na kayaaah..."
"Go on, baby. Moan my name.. Uhmmp..." pinanggigilan pa niya ang aking pagkakababae
at lumikha ito ng malalakas na tunog!
Ginagap niya ang aking kamay at ipinatong ito sa kanyang ulo kaya doon naman ako
napahawak at napasabunot sa kanyang buhok. Lumingkis ang aking mga hita sa kanyang
leeg at humigpit pa ito nang maramdaman ko na ang nalalapit kong pagsabog.
"C-Charlieee!" napahiyaw na ako nang maramdaman ko na ang sukdulan. Nanginig ang
buo kong kalamnan at pakiramdam ko ay nakarating ako ng langit.
Ilang sandali lang ay pumatong na siya sa aking ibabaw at muli akong siniil ng
halik sa aking mga labi habang nararamdaman ko na ang pagpasok sa akin ng naninigas
at mainit-init pa niyang sandata.
"Aah..C-Charlie." Nakaramdam pa rin ako ng hapdi at pakiramdam ko ay muling
nawakwak ang aking pagkababae dahil na rin sa kalakihan ng kanyang alaga.
"Why are you still so damn tight, baby? Fvck! It was just like our first time, eh?
Uhmmn," bulong niya sa pagitan ng kanyang mapupusok na halik sa aking mga labi
habang may diin ang paglabas-masok niya sa akin. Pansin ko rin ang paghahabol ng
kanyang hininga.
Siguro ay dala ng kanyang kalasingan kaya mas buhay ang kanyang pangangailangan at
hantaran ang pagkasabik niya sa akin. Na-miss ba niya talaga ako?
Pakiramdam ko ay nagdiriwang ng fiesta ang puso ko sa kaalamang hinanap-hanap niya
rin ako.
Iniangat niya ang isa kong hita at isinampay sa kanyang balikat. Itinagilid niya
ako at saka siya bumira ng mabilis na pagbulusok sa akin.
"Aaah!" Halos mapamura ako nang bumaon ito ng sagad sa aking kaibuturan!
"Oooh...damn, baby! You're so fvcking good. You're p*ssy is so fvcking tight,"
mariin niyang bulong habang bumibilis ang mga pagbayo niya sa akin. Pinaghahalikan
niya ang aking mga hita hanggang paa na nakasampay sa kanyang balikat.
Ako naman ay hindi na magkaintindihan dahil pakiramdam ko ay umaabot sa kaloob-
looban ng aking puson ang ulo ng kanyang pagkalalaki! At nararamdaman ko na naman
ang nalalapit kong pagsabog!
Ibinaba niya ang aking hita at itinaob niya naman ako. Nakadapa na ako sa kama at
bahagya lang nakabuka ang aking hita nang maramdaman kong muli ang pagpasok niya sa
akin mula sa likuran.
Dumapa rin siya sa aking likuran at isinalikop niya ng mahigpit ang pareho niyang
mga daliri sa aking dalawang kamay mula sa ibabaw nito habang pinaliliguan niya ng
mga halik ang aking batok at walang tigil sa paglabas-masok sa aking napakadulas na
pagkababae.
Ilang beses na akong nilabasan pero hindi pa rin siya natatapos! Nababaliw ako sa
mga ginagawa niyang paghalik sa aking batok.
"You never know how much I fvcking miss you, Lhevy. How much I miss your soft and
addictive body. I wish that this wasn't a dream. Aahh...sh*t. You're
mine....uhmmn... Your body is only mine...." bulong niya sa pagitan ng kanyang mga
halik sa aking likuran habang mas bumibilis pa ang paglabas-masok niya sa akin.
Humigpit ang pagkakasalikop ng kanyang mga kamay sa aking mga kamay. Ramdam ko na
naman ang paparating kong sukdulan.
"Ahhhh...C-Charlieee... y-yannn..naaa..."
"Let's do it together, baby. Aahh...goddamn it! Ang sarap mo, baby."
"Aaahh...uhmm." patuloy din ako sa aking mga pag-ungol.
Inabot niya ang aking labi mula sa likuran at siniil ako ng mapusok na halik bago
namin sabay na naramdaman ang aming pagsabog.
"Aahh...fvck!" Naramdaman ko ang mainit niyang katas na pumuno sa aking pagkababae.
Bumagsak ang kanyang katawan sa aking likuran. Ramdam ko ang kanyang kabigatan
habang ang kanyang labi ay nasa tagiliran ng aking leeg.
Sana nga. Sana nga ay hindi ito isang panaginip lang dahil natatakot akong sa
pagdating ng umaga ay gigising akong ito.....ay iyo na namang kinalimutan. At
haharapin ko na naman ang hantaran mong pagtataboy sa akin na lumayo mula sa iyo.
Pero hindi ko gagawin 'yon. Hindi ako lalayo. Lulunukin ko na ang lahat ng pride
ko. Desperado na ako. Hindi para sa akin, kundi para sa anak natin.

CHAPTER 5 HUGE FOOL

Mabilis na akong bumangon at niligpit ang lahat ng kalat sa ibaba. Maging ang lahat
ng nabasag ay inilagay kong lahat sa basurahan at kaagad inilabas ng mansion.
Mabuti at walang nagising sa nangyaring mga ingay kanina pero hindi ko alam kung
papaano ko ito ipaliliwanag sa kanila, kay Claude or kay Nanay Lydia kung sakaling
hanapin nila ang ilang pigurin na nangabasag.
Sana naman ay matandaan pa ni Charlie ito paggising niya bukas para hindi ako
pagbintangang magnanakaw no? Unang araw ko pa lang at ganito na kaagad ang
nangyari! Malamang ay ako lang ang pagsususpetsahan dahil ako lang ang bago dito!
Ano ba namang buhay ito?
Pagkatapos kong linisin ang lahat ng kalat ay kaagad na akong dumiretso sa aking
silid at natulog. Bahala na si batman bukas.
***
KINABUKASAN
Nagising ako sa mga malalakas na katok sa pinto ng aking silid.
Lagot na.
"Lhevy!" Napamulagat ako nang marinig ko ang malakas na tinig ni Claude mula sa
labas ng pinto!
"S-sir, sandali po!" Ayan na nga ba ang sinasabi ko eh. Lagot na ako nito! Madali
na akong bumangon.
"Make it faster!"
"Opo!" Sinuri ko munang mabuti ang sarili ko sa salamin kung maayos ba? May bra na
ba ako sa loob? Naka-t-shirt ng maluwag at nakapadyama ng maluwag din. Okay na!
Kaagad na akong lumapit sa pinto at binuksan ito ng mabilis. Bumungad sa aking
harapan ang maaliwalas na hitsura ni Claude.
"S-sir." Mabuti naman at naka-white shirt na siya ngayon at naka-jersey short!
"What time is it?" tanong niya habang bahagyang nakataas ang magkabila niyang
kilay.
"Ahm..h-hindi ko po alam eh. W-wala po akong relo." Napangiwi ako sa sarili kong
sagot.
"Aah, so kaya hindi mo alam na sa mga oras na ito ay tanghali na," mahinahon ang
kaniyang pagkakasabi. Ako naman ay natigilan.
"T-tanghali na?"
"Aha. Come with me, mag-grocery tayo sa supermarket. And let's just have breakfast
there. C'mon, i'll wait for you outside." Mabilis na niya akong tinalikuran. Ako
naman ay hindi pa rin mapigilang matulala. Wala pa ba siyang napapansin?
Kaagad kong hinagilap ang sipit ko na tsinelas. Nagbanyo muna ako at nag-toothbrush
bago sumunod kay Claude sa labas ng mansion. Natataranta ako habang tumitingala sa
itaas ng mansion at hinahanap sa paligid si Charlie. Baka gising na siya at makita
ako.
Hindi ko pa rin alam ang gagawin ko. Baka mamaya niyan ay may bigla na lang sumigaw
sa akin. Parang ngayon pa lang ay ninenerbyos na ako!
Nakarating ako sa labas at nakita ko sa tabi ng sasakyan si Claude na may kausap sa
phone. Oo nga pala. Nakalimutan kong mag-text kay mama para ipaalam na narito na
ako sa Manila. Eh wala naman kasi akong phone kaya paano ko sila makokontak? P'wede
siguro akong manghiram kay Claude.
"A'righ. I'll call you later." Nakalapit na ako sa kaniya at iyon na lang ang huli
kong narinig na sinabi niya sa kausap niya sa phone.
"S-sir."
"Just call me Claude, please?" nakangiti niyang saad sa akin.
Siguro kung hindi ko unang nakilala si Charlie ay sa kaniya ako unang mahuhulog
dahil sa napaka-charming niyang angking kagwapuhan at mas lalo pang tumitingkad sa
tuwing siya'y ngumingiti.
"Ahm, s-sige na nga. Nakakahiya po kasi eh."
"It's fine with me, okay. Just Claude. I want you to be my friend that's why. I
wanna have a lot of friends here."
"S-sige." Lumawak naman ang kanyang pagkakangiti.
"Friends?" Itinaas niya sa aking harapan ang kanyang kamay na parang
nakikipagkamay. Napahinga na lang ako ng malalim bago iyon tinanggap.
"F-friends." Nahihiya pa rin ako dahil hindi kami magkapareho ng estado, sa
pamumuhay at sa tinapos. Isa siyang propesyonal na negosyante.
"Yown. So let's go!" Ipinagbukas niya ako ng pinto ng sasakyan bago siya pumasok sa
kabila.
Napapahanga ako at naninibago dahil ngayon lang ulit ako nakasakay ng kotse. Unang
beses ko itong naranasan ay noong nagbakasyon sila Charlie sa Mindoro at noong
nagkayayaang mag-swimming sa resort sa pangatlong bayan.
"Ahm...C-claude?"
"Yes? Ang sarap naman sa pandinig," nakangisi niyang sagot habang binubuhay na ang
makina ng sasakyan.
"P-pwede ba akong makigamit ng phone mo? P-pwede ba akong makitawag? Gusto ko lang
makausap si mama. Hindi ko pa kasi nasasabi sa kaniya na narito na ako at gusto
kong kumustahin ang anak ko."
"Sure. Here." Para namang lumukso ang puso ko nang iabot niya kaagad sa akin ang
kanyang phone. Ang kaso...
"S-salamat pero...p-paano ito? H-hindi ko alam gamitin eh," nahihiya kong tanong sa
kaniya.
First time ko pa lamang makahawak ng malapad na phone at walang keypod. 3310 lang
ang phone namin ni mama sa probinsya kaya mangyan ako sa ganitong klaseng
cellphone. Pangmayayaman lang ang ganyan.
"What?" hindi makapaniwala niyang tanong sa akin.
"Mahirap lang ako. Hindi pa ako nakakagamit ng ganyang phone," nakasimangot kong
sagot habang nakatingin sa labas ng bintana.
Nasa labas na kami ng gate at nagulat pa ako dahil may pinindot lang siyang kung
anuman sa harapan ng kanyang sasakyan at kusa ng bumukas ang gate! At kusa din
siyang sumara noong makalabas na kami.
Iba talaga kapag mayayaman eh. Lahat magagawa basta may pera.
"Sa'yo na lang 'yan so you can have contact with your family."
"Ha?" Nagulat naman ako sa kanyang sinabi.
"Yeah."
"Naku, hindi. Hihiram lang ako. Isang beses lang naman eh."
"Don't be shy. I have a lot of that. Or if you want, I'll just deduct it from your
salary so that you'll not be ashamed anymore."
"Naku, mas lalong hindi pwede. Kailangan ko ng pera para sa anak ko."
"Ayst. Ano ka ba? It's even more important that you have your own phone so that you
can keep in touch with your family and know their situation there especially for
your baby. I wasn't always at our mansion 'cause I used to stay in the office for
work," mahaba niyang saad. Seryoso siya pero hindi naman mukhang galit.
Kaya lang, kakabago ko pa lang at sobrang nakakahiya talaga sa kanya. Hindi ko
pwedeng galawin ang magiging suweldo ko dahil para sa anak ko iyon. Gusto ko nga
sanang bumale muna para may maipadala na ako kay mama.
"Go on, tawagan mo na o ako na lang. What's their contact number?" Kinuha niya ang
phone at siya na ang nag-type doon habang nagmamaneho. "I'll teach you how to use
it later."
Sinabi ko na ang number ni mama at kaagad naman niyang ni-type doon. Mabilis din
niya itong ibinalik sa akin. Kaagad ko itong itinapat sa aking tainga at ilang ring
lang ay may sumagot na kaagad sa kabilang linya.
"Helow?" tinig ni Mama.
"H-helow, Ma? Si Lhevy po ito. Kumusta po kayo d'yan?"
"Nak! Hay naku, 'buti at tumawag ka na. Narito kami sa hospital. Mataas na naman
ang lagnat ni totoy kagabi pa at hanggang kaninang umaga ay hindi bumababa kaya
dinala na namin dito." Kaagad kumabog ng malakas ang aking dibdib.
"K-kumusta po siya, Ma?" Pumatak ang mga luha ko sa sobrang pag-aalala sa anak ko.
"Medyo bumaba naman na ngayon ang lagnat niya kaya huwag ka ng masyado pang mag-
alala pero may mga test ulit na ginagawa ang mga doctor at kailangan ng pera, anak.
Ang tatay mo ay umuwi muna para maghanap ng mauutangan dito."
"I'll pay all the hospital bills." Bigla akong napalingon kay Claude dahil sa
kanyang sinabi. Patuloy pa rin siya sa kanyang pagmamaneho.
Ngayon ko lang napagtanto na naka-loudspeaker pala ang phone at naririnig niya ang
aming usapan ni mama!
"C-claude?"
"Don't worry, ako ng bahala. Pera lang 'yan."
Nagsunod-sunod ang pag-agos ng aking mga luha. May makakatulong na sa akin para sa
pagpapagamot ng anak ko. Pero kailangan pa ring malaman ni Charlie na may anak
kami. Siya ang dapat na tutulong sa amin dahil siya ang ama.
"S-salamat, Claude. H-hulog ka ng langit."
"Human life is more important than money and your baby is an angel. He's very lucky
'cause you're his mother. And his father was a huge fool because he left you like a
trash."
Hindi na ako nakasagot pa. Ang sinasabi mong huge fool ay ang kapatid mo Claude. Si
Charlie.

CHAPTER 6 LEAVE
Charlie's POV
"Fvck!" Halos bunutin ko na ang aking mga buhok sa ulo nang magising akong
kumikirot ang mga ugat sa sentido.
Tsk. What happened last night? I didn't even know how many bottles of beer I had
consumed last night at the bar and what time I got home? But good thing 'cause I
still woke up here in my own bed. Ang akala ko ay napunta na ako sa planet mars eh.
I got up but I was a little taken aback when I noticed I was naked. Why am I not
wearing any clothes? Did someone rape me last night? Pinasok ba ako ng manyakis?
My eyes rolled all over my bed and I noticed it was so messy. But then I saw my
clothes neatly stacked sa may paahan ng aking kama. Who stripped those off of me
and properly put the clothes on there?
I tried to remember what happened last night. As soon as I got out of the bar I
went home immediately. Then I came here to the mansion....wait. I-it was like I saw
Nanay Lydia last night in the kitchen eh. Just wait. Pero parang may nakaniig ako
kagabi? Parang meron eh.
Kasi pakiramdam ko, parang pagod na pagod ako ngayon eh.
Suddenly, I looked at my junior who seemed very tired 'cause he was now fast
asleep. What if I wake him up and ask him?
"Oy gising. Kanino ka pumasok kagabi?" I asked my super mabait na junior who was
now pretending to be asleep. Hinawakan ko siya at inugoy-ugoy pero ang lintek,
hindi ako sinagot.
Bihira lang kasi ako makipag-fvck dahil.....wala lang....tinatamad ako.
"Answer me!" I was fvcking annoyed at him but why am I talking to him eh hindi
naman 'yan sasagot? Ang alam lang niya ay bumaril at magpaputok.
Wait. Nanay Lydia?! Parang siya 'yong nakita ko kagabi sa kitchen eh
tapos...tapos...h-hinalik-"F*ck!"
I hurried to get up and quickly went to the bathroom for a shower!
Si nanay Lydia ba?! Wait.
"Aarghh!! Paano naman mangyayaring si Nanay Lydia yun?!" I almost screamed as I
rubbed all parts of my body
I saw a woman standing last night in front of the refrigerator and she was
drinking. Then...then....I walked towards her......I k-kissed her.
"Aaarghh!" Nagkuskos ako ng mariin sa aking balat.
I stayed under the shower for an hour. Pilit kong inalala ang mga nangyari kagabi
but for some reason a beautiful woman's face suddenly came into my mind.
"Sh*t! Nababaliw na naman ako." I just took a deep breath.
Why every time I get drunk her face is what I always see? At nangyayari ito sa
lahat ng babaeng nakakasalamuha ko at kahit sa mga nakakaniig ko.
"Ang tagal na. Ang tagal na niyon!" I almost hit my head on the tiles just so I can
forget about her. She must have forgotten me too.
I don't like that woman. Naawa lang ako sa kanya noon at nakunsensiya kasi dahil sa
akin kaya muntik na siyang ma-rape. If she was completely abused by that fvcking
bastard tricycle driver that night it was because of me. It would be my cargo de
kunsensiya if something went wrong with her. So now, I'm okay...yeah. I didn't have
to worry about myself because I corrected what I had done wrong. If I had taken her
as a woman then it was her fault. She was the one who wanted that to happen to us
and not me. I'm just a man. Tsk. Why does she always bother me?! Ang tagal na
niyon! It's over!
"F*ck!"
Nagmadali na ako sa aking paliligo dahil nagugutom na rin ako. When I finished, I
quickly got dressed and went out of my room.
Pumipintig pa rin sa sakit ang aking ulo. But as soon as I got to the stairs I had
a memory popping into my head.
May hinahalikan akong babae? Yakap ko siya ng mahigpit habang karga ko siya at
naglalakad ako paakyat dito sa hagdan.
I looked all over the living room from here upstairs.
"Sh*t."
I was walking down the stairs when I noticed things that were missing in the living
room. I blinked a few times when a memory of what happened last night suddenly
entered my mind. Parang may mga nasagi akong bagay kagabi eh. Narinig ko pa nga na
may mga nabasag. I just ignored it because I was busy kissing Lhevy because I miss
her so damn muc-wait. Lhevy?
No, no, no, no. How can she be here? Maybe I just brought a girl last night at
napagkamalan ko lang ulit na si Lhevy iyon.
But where are my figurines here?
Nawawala na? Iyon 'ata ang mga nabasag kagabi. Tsk. Ilang dolyar din 'yon!
Mabilis na akong nagdiretso sa kitchen at natigilan ako nang makita ko si Nanay
Lydia na nakatalikod mula sa akin at nakaharap naman siya sa lababo.
I stared at her from her feet up to her fat body. Napangiwi naman ako by what I was
thinking. I know the woman I had sex with last night was sexy and skinny. Nabuhat
ko pa nga siya eh. Paano ko naman mabubuhat si Nanay Lydia? Eh mas mabigat pa 'ata
siya sa akin.
"Oh iho, ano pang itinutunganga mo diyan? Halika na dito at mag-almusal ka na.
Anong oras ka na naman ba umuwi kagabi? Ikaw talagang bata ka, oo." Doon lang ako
nagising nang manermon na naman siya.
Ayst. Hindi talaga siya yun! Ano ba namang utak 'to?!
"Good morning, Nay. Where's Claude?" tanong ko. Mabilis na akong lumapit sa hapag-
kainan at naupo.
"Nasa grocery sila kasama yung bago nating kasambahay dito." Nanlaki ang aking mga
mata sa sinabi ni Nanay Lydia.
"Kasambahay?!" hindi ko napigilan ang mapasigaw.
"Huwag ka ngang sumigaw na bata ka. Ginugulat mo na naman ako. Oo, kahapon pa siya
dumating galing probinsiya. Hinatid dito ng asawa ng pinsan mo."
Nanigas ako mula sa aking kinauupuan at pakiramdam ko ay nagtaasan ang lahat ng
buhok ko sa katawan.
"W-what's her n-name, N-nanay?" Pakiramdam ko ay nagkabuhol-buhol na ang aking
dila.
"S-salamat ulit ha."
"Ano ka ba? Kanina ka pa nagpapasalamat. That's nothing. It's just a small thing."
I heard a happy fvcking conversations from outside the kitchen.
"Oh nariyan na pala sila eh." I heard Nanay Lydia say at the same time ay pagpasok
naman ng dalawang nilalang with the same smile on their lips.
Pakiramdam ko ay umakyat ang lahat ng dugo ko sa ulo ko.
What. Is. She. Doing. Here? She can't be here! She had to leave!

CHAPTER 7 LOW CLASS WOMAN

Lhevy's POV
Nawala ang ngiti sa aking mga labi at nanigas ako mula sa aking kinatatayuan nang
mabungaran namin ni Claude si Charlie dito sa kusina.
Pansin kong natigilan din siya. Gumalaw ang kanyang panga at tumalim ang mga titig
niya sa akin. Pero agad niya rin itong ikinubli hanggang maging blanko ang kanyang
mukha.
Pakiramdam ko ay muling dinudurog ang puso ko dahil sa ipinakita niya ngayon sa
akin. Hindi niya pa rin ako gusto. Ayaw niya pa rin sa akin hanggang sa ngayon.
Dala lang ng alak ang mga nangyari sa amin kagabi. Kaya dapat lang talaga na hindi
na ako umasa pa sa kaniya. Ang hinihiling ko na lang sa ngayon ay matulungan niya
ang aming anak. Hindi na para sa akin kundi para sa bata na lang.
"Good morningggg..." nakangiti at tuloy-tuloy na pasok ni Claude sa loob ng kusina
habang bitbit niya ang iba naming pinamili.
Ako naman ay halos hindi na makakilos mula sa aking kinatatayuan. Nangangatog ang
aking mga tuhod at natatakot akong ihakbang ito dahil pakiramdam ko ay matutumba
ako kapag sinubukan ko.
"Mabuti naman at gising ka na, kuya. By the way, i want you to meet Lhevy. Siya ang
makakasama natin at makakatulong ni Nanay Lydia. She arrived here yesterday. Lhev,
pasuyo na lang ng mga pinamili natin. I'll just take the rest na nasa kotse pa."
Itinuro ni Claude sa akin ang mga grocery na ipinatong niya sa ibabaw ng lababo at
mabilis din siyang lumabas ng kusina.
"Kayo na muna ang mag-ayos, Nanay. I just need to talk to our new MAID," walang
emosyong utos ni Charlie kay Nanay Lydia pero nasa akin ang kanyang paningin.
Ipinagdiinan niya pa ang salitang maid. Ayos lang, hanggang doon lang naman talaga
ang bagsak ko.
"Ha? Ah, oh sige, iho. Ako na ang bahala dito," sagot naman ni Nanay Lydia.
"Follow me," matigas na utos ni Charlie nang makalapit na siya sa akin hanggang sa
malampasan na niya ako at lumabas ng kusina.
Napakagat ako sa aking labi para pigilan ang pangingilid ng aking mga luha.
Kumakabog ng malakas at mabilis ang aking dibdib. Nangangatog din ang aking mga
tuhod na sumunod sa kaniya. Ito na ang oras para sabihin ko sa kaniya ang totoo
kong pakay dito.
Nakita ko siyang nagdiretso sa isang hallway sa gilid din ng kitchen kaya doon ako
sumunod. Ilang hakbang lang naman ang aking nilakad at nakarating kami sa likurang
bahagi ng mansion. At napanganga ako nang makita kong may malawak pala na swimming
pool dito! Ang ganda!
"What are you doing here?"
"Ah." Napadaing ako nang bigla akong hawakan ni Charlie ng mahigpit sa aking braso.
Pero natigilan siya at agad niya rin akong binitawan.
Ilang ulit siyang nagmura at sumabunot sa kanyang bunot.
"Ahm..C-Charlie...k-kasi."
"'Di ba malinaw na ang naging usapan natin noon? You're not the kind of woman I
will love. I. Don't. Like. You. Ayoko sa iyo. Tinagalog ko na para maintindihan
mo!" Halos ipagduldulan na niya sa aking mukha ang mga salitang iyon.
Pakiramdam ko ay piniga ng paulit-ulit ang puso ko sa mga sandaling ito. Noon pa
man ay sinabi na niya sa akin 'yan. Ako lang naman ang mapilit pero matagal ko ng
tinanggap iyon.
"C-Charlie, h-hindi naman 'yon tungkol sa akin. T-tungkol iyon sa."
"Do you need money? How much do you want? I'll give it to you but please! Never
show me again! I don't need you. Keep that in mind that i will never like you!"
"H-hindi naman tungkol sa akin ang ipinunta ko dito eh. N-nakalimutan ko na iyon,
Charlie. Hindi ko na ipinagpipilitan pa ang sarili ko sa iyo. P-promise, w-wala na
akong nararamdaman para sa iyo. Hindi na kita gusto. I-iba na ang mahal ko." Pansin
kong bigla siyang natigilan at hindi kaagad nakaimik.
"G-gusto ko lang ipaalam sa iyo....a-ang tungkol sa ana-"
"Lhevy?" Naputol ang sasabihin ko nang biglang dumating si Claude.
"What's going on here?" tanong niya habang matalim ang pagkakatitig niya kay
Charlie. Narinig niya kaya ang pinag-uusapan namin?
"It's none of your business?" matiim ding sagot ni Charlie kay Claude.
"I am...because I was the only one who accepted her here."
"Pamamahay ko ito."
"Nating dalawa."
Natigilan ako at hindi ko alam ang gagawin ko nang magsagutan ang magkapatid sa
aking harapan at kapwa nagsukatan ng tingin sa bawat isa.
"Aah, p-pasensiya na. S-sige, aalis na lang ako. P-pasensiya na Claud-"
"You will not leave. Ako ang tumanggap sa iyo dito. Ako ang magpapasahod sa iyo.
Ako ang magbibigay sa iyo ng mga kailangan mo. At ako lang kikilalanin mo dito,"
matigas niyang sabi habang na kay Charlie pa rin ang kaniyang paningin.
"P-pero-"
"No buts. C'mon." Biglang hinapit ni Claude ang aking baywang at hinila ako palayo
kay Charlie.
"Lhevy!" malakas na tawag ni Charlie.
"Don't look back," sabi kaagad ni Claude nang magtangka akong lumingon kay Charlie.
Kaya wala sa sariling napasunod na lang ako.
***
"So it's him? Why didn't you tell me right away? Fvck. Napakalaki niyang gago!"
Nagpupuyos sa galit si Claude habang pabalik-balik ng lakad sa aking harapan.
Nakaupo ako dito sa gilid ng kanyang kama. Dito niya ako hinila sa kanyang silid.
Naiilang tuloy ako dahil baka kung anong isipin sa amin ni Claude at ni Nanay
Lydia.
"P-pasensiya na. H-hindi ko pa rin kasi alam kung paano ko sasabihin sa kaniya. B-
baka magulat siya kapag nalaman niyang nagkaanak kami sa isang beses lang na
nangyari sa aming dalawa." Napatungo ako at hiyang-hiya akong tumingin kay Claude
dahil sa mariing pagkakatitig niya sa akin.
Rinig ko ang malakas niyang pagbuntong-hininga.
"Fine. If he doesn't accept the baby, I'll take him. After all, he's my nephew, my
blood too. I'll give him everything he needs."
"P-pero kailangan pa rin niyang malaman."
"Yeah. He needs to know that. And if he doesn't accept it, he will lose his child
and I'll be the father of your son." Napanganga ako sa kaniyang sinabi. Gagawin
niya 'yon?
***
Charlie's POV
"Hindi ko na ipinagpipilitan pa ang sarili ko para sa iyo. P-promise, w-wala na
akong nararamdaman para sa iyo. Hindi na kita gusto. I-iba na ang mahal ko."
"Hindi na kita gusto. I-iba na ang mahal ko."
"I-iba na ang mahal ko."
"Iba na ang mahal koooo."
"Aaarrghh!!" I couldn’t help but bump my head against the hard wall over and over
again. But the words she had given me earlier still lingered in my fvcking mind!
It fvcking echoes in my ears!
"Damn! Wow! Just wow! She doesn't fvcking love me anymore?! Tang*na! Who does she
want now? 'Yong kapatid kong gago?! Ang kapal niya rin namang sabihin niyang hindi
na niya ako gusto at iba na ang mahal niya! Fvck! Sino ba siya?!"
Again, I hit my head against the hard wall! I felt like I was suddenly carrying the
whole world dahil sa bigat ng nararamdaman ko sa dibdib ko.
Who is she to make me feel this way?!
Isa lang siyang mababang uri ng babae pero nagawa niyang guhuin ang buong mundo ko!

CHAPTER 8 SOUL DESIRE

Isang linggo ang lumipas na hindi ko nakita si Charlie. Hindi siya umuuwi ng
mansion. Ang sabi ni Claude ay pumapasok naman daw araw-araw sa opisina pero hindi
daw niya alam kung saan ito umuuwi para magpahinga.
Hindi rin daw sila nagkakausap dahil halatang iniiwasan daw siya ng kanyang
kapatid. Kung may mga kailangan daw na pag-usapan tungkol sa negosyo ay idinadaan
na lang daw ito sa ibang tao.
Pinadadalhan ko naman ng pera si Nanay sa tulong ni Claude pero kailangan na itong
malaman ni Charlie dahil nahihiya na rin ako kay Claude. Dapat ay si Charlie ang
gumagawa nito at hindi ang kanyang kapatid.
***
"Helow, baby ko?"
"Mam-ma-mama-mamama." Naluha ako nang marinig ko ang cute na cute na tinig ng aking
anak mula sa kabilang linya.
"Miss mo na si mama? Bukas uuwi ako. Miss na miss ka na rin ni mama."
Hindi ko mapigilan ang paglandas ng aking mga luha sa pisngi habang naririto ako sa
harapan ng pool sa kalaliman ng hatinggabi. Ilang gabi na rin akong hindi makatulog
dahil sa kaalamang hanggang ngayon ay hindi pa rin lumalabas ng hospital ang anak
ko kaya kinausap ko si Claude na gusto ko munang umuwi. Gusto kong makita ang anak
ko.
"Mam-ma-mama-mamama."
"Oo, anak. Magpagaling ka ha. Anong gusto mong pasalubong? Bibilhan kita bukas. Mis
na mis na kita. I love you," pagkasabi ko niyon ay bigla akong natigilan nang may
makita akong anino sa aking likuran.
***
Charlie's POV
"It's late. Aren't you going home?" My cousin Dominic asked when he came into my
office. May dala siyang walis-tambo at dustpan.
I didn't answer him and again i took the tenth glass of wine I had begun to drink
since this morning.
"I notice that you always spend the night here in the office. Are you getting
married too? Mukhang naghahapit ka eh," daldal muli ni Dominic as he started
cleaning the clutter in my office. Di ko tuloy maiwasang mapangisi sa nakikita ko
sa kaniya kahit pakiramdam ko ay pasan ko ang buong mundo sa ngayon.
"Tsk. Baka ikaw ang kailangang maghapit. Hurry up and clean up the mess! There oh,
marami pa don!" kunyari ay galit kong utos sa kaniya at umastang boss niya but deep
inside me, I want to burst out laughing dahil sa nakikita kong hitsura niya sa
ngayon.
He's just a janitor of his own company, company naming mga Delavega rather dahil sa
kabaliwan niya sa babae. Tsk.
Pinabayaan niya ang kaniyang trabaho dito sa opisina para sa paghahabol at panunuyo
niya to his girlfriend Alliyah who left when she discovered the truth behind the
kasweetan at pamatay na mga linya nitong gago ko ding pinsan. Kaya ngayon ay
nagdurusa siya dahil inalisan siya ng karapatan sa kumpanya ni tito David.
Pero alam ko naman na hindi siya matitiis ng kaniyang ama. Binibigyan lang siya ng
leksyon para matuto.
I just took a deep breath. I don't wanna be like him. Damn chasing a woman?! Tsk. I
will never fvcking do that!
Muli kong nilagok ang alak but this time ay sa bote na ako uminom. I've been here
in the office for a week and I'm forcing myself not to come home 'cause I don't
wannna see her.
The door to my office opened again and Rick came in with a grin on his lips as he
stared at Dominic who was in the corner of my office clearing clutter.
Rick is also one of my closest cousins. Actually, the three of us are really close
to each other dahil kaming tatlo ang palaging game kahit saan. May kambal si Rick
at si Nick iyon. Okay din naman siyang kasama though tahimik nga lang iyon at may
pagkamasungit, 'di gaya ni Rick na mukha ring gago. Able to ride in all the
madness.
"Hey, hurry up there! Meron pa sa opisina ko!" natatawang sigaw ni Rick kay Dominic
na ngayon ay nakasimangot na.
"Do you want me to scatter it all in your office?" Dominic answered as he pointed
to the garbage bag he was holding.
"Go on. Isusumbong kita kay Tito David. Hahahaha." Bumunghalit ng tawa si Rick bago
bumaling sa akin. "What the hell? You're fvcking drinking again? Do you have plans
to consume our liquor in our warehouse? Well, that's good for us. Dagdag kita na
rin 'yan dahil babayaran mo ang lahat ng 'yan."
"Whoaa! Tinitikman ko lang, baka nag-iba na ang lasa eh," nakangisi ko ring sagot
sa kaniya but the truth is i don't want them to know my situation right now because
i'm pretty sure makakatanggap lang ako ng isang katerbang pang-aalaska mula sa
kanila.
"Talaga ba?" Rick asked while meaningfully staring at me.
At siguro nga kapag simula mga bata pa lang ay magkakasama na kayo ay kilalang-
kilala niyo na ang bawat isa. Alam niyo na kung kailan masaya, may problema o may
pinagdadaanang mabigat ang bawat isa. At kahit anong gawing pagtatago pa ang gawin
mo ay mababasa at mababasa pa rin nila 'yan.
"Hahahah! Tinamaan ng lintek ka, Charlie!" nakangising banat sa akin ni Rick.
Sinasabi ko na nga ba eh.
"I have no patience, i hate waitings," parinig naman sa akin ni Dominic. They know
my lines really well. Tsk.
Mas lalo nila akong pagtutulungang alaskahin when they found out who the woman is.
And I don't want that time to come, when they will know who this woman is. So I had
to avoid her and stay away from her.
***
Pero tila siya isang magnet na kahit pilitin kong lumayo ay hihilahin at hihilahin
pa rin akong pabalik sa kaniya. Dahil namalayan ko na lang ang sarili kong
nagmamaneho pauwi at tila ba hinihila ako ng larawan niyang nakaukit na sa utak ko.
Ayoko. Ayokong tanggapin. I don't want to admit to myself what I want. But I can't
control my system.
"ka ha. Anong gusto mong pasalubong? Bibilhan kita bukas. Mis na mis na kita. I
love you."
I felt a few thousand fvcking knives pierce into my stupid heart when I heard the
fvcking words she said to whoever man na ipinalit niya sa akin.
I scanned the entire mansion just to find her and here, I found her in front of the
pool...which I wish I had never done. Sana ay hindi na lang ako umuwi. Dahil mas
dumoble pa ang sakit na nararamdaman ko sa dibdib ko.
***
Lhevy's POV
Napalingon ako at kaagad napatayo nang maaninag ko si Charlie na nakasandal sa
isang pader habang nakatitig sa akin ng taimtim.
Nakapang-office pa siya at nakalilis hanggang sa braso ang medyo gusot-gusot niyang
long sleeve. Sabog-sabog ang kanyang buhok pero hindi iyon naging dahilan upang
mabawasan ang taglay niyang kakisigan.
"C-Charlie?" halos hindi ko na marinig ang sarili kong tinig.
Kumakabog ng malakas at mabilis ang aking dibdib. Nangangatog ang aking mga tuhod
lalo na nang mag-umpisa na siyang humakbang palapit sa akin.
Napansin kong hindi pantay ang kanyang paglalakad at nang makalapit na siya sa akin
ay dito ko lang napagtanto na nakainom siya nang malanghap ko na sa kaniya ang
alak.
"Who are you talking to?...Who do you miss?...Who do you love now?" pabulong niyang
tanong sa akin habang marahan niyang hinawakan ang aking baba.
Hindi ko gaanong makita ang kanyang mukha ngunit nababanaag ko ang kanyang mga mata
na punong-puno ng kalungkutan.
"A-ang atin-uhmmp..." Hindi niya ako pinatapos dahil bigla na lang niyang iniangat
ang aking baba at mabilis niya akong siniil ng halik sa aking mga labi.
Nalanghap at nalasahan ko ang alak mula sa kaniyang bibig. Hinapit niya ang aking
katawan at niyakap ako ng mahigpit habang patuloy siya sa paglamukos ng halik sa
aking mga labi.
***
Charlie's Pov
It was as if I was struck by hypnosis 'cause I couldn't help but stare at her
naturally red lips. Para ako nitong hinihila palapit.
I need to taste her. I need to feel her. I need to get her...'cause I'll go crazy
if I go against what my soul desires.

CHAPTER 9 ALIPIN/SPG
"Kiss me back, baby...uhmmn." bulong niya sa pagitan ng kanyang mga halik.
Naramdaman ko ang aking pag-angat at wala na naman akong nagawa kundi ang iyakap sa
kanyang baywang ang aking mga hita. Iniyakap ko sa kanyang leeg ang aking mga kamay
at tinugon ang mapupusok niyang mga halik.
"Uhmmn...baby. I k-know..uhmmn..you still love me. I know. I know.
Uhmmn..tsup...tsup," bulong niya pa rin at halos paduguin na niya ang aking mga
labi sa tindi ng kanyang mga halik na para bang sampong taon kaming hindi nagkita!
"Uhmmn..C-Char-lie..uhmmn..l-lasing ka..uhmn," hirap kong sagot at halos malagutan
na rin ako ng hininga dahil ayaw niyang bitawan ang labi ko!
Maya-maya lang ay naramdaman ko na ang malambot na bagay na lumapat sa aking
likuran. Kaya naman napamulagat ang aking mga mata at dito ko lang napagtanto na
narito na pala kami sa kanyang silid! Hindi ko namalayan!
"C-charlie, h-hind-uhmmn.." tangka ko siyang pipigilan at babangon sana ako nang
bigla siyang umibabaw sa akin at sinadya niyang bigatan para hindi ako makaalis
habang patuloy pa rin siya sa kanyang mga pag-halik!
"No one is allowed to touch you, kiss you, love you or need you. Once i'm inside
you. You. Are. Mine," matigas niyang bulong habang magkadikit ang aming mga noo at
saka niya muling sinunggaban ang aking mga labi at muli niya akong nilamukos ng
maaalab niyang halik.
"Aah.." napanganga ako nang magpumilit pumasok ang kanyang dila sa loob ng aking
bibig at doon ginalugad ang bawat sulok nito habang ang kanyang mga kamay ay malaya
na muling naglalandas sa aking balat at sa bawat sulok ng aking katawan na hindi ko
namalayang wala na ring anumang saplot!
"Aah! C-charlieeee...aahh.." napaungol ako nang biglang pumasok sa akin ang kanyang
kahabaan at katigasan habang bumababa ang kanyang mga labi sa aking leeg pababa sa
aking dibdib.
Isinubo niya ang isa kong nipple at sinipsip ito habang sapo niya ang kabila kong
dibdib at walang ingat niyang minamasahe.
Segundo lang ay napansin kong huminto siya sa paglabas-masok sa akin. Maging ang
paghimas sa kabila kong dibdib ay huminto rin at naging marahan ang pagsipsip niya
sa aking nipple na para bang tinitikman.
"C-charlie?"
Kunot-noo siyang tumunghay sa akin. Pinakawalan ng labi niya ang aking nipple at
tiningnan ito.
"Why does it seem like there's juice here? I can taste it," kunot-noo niyang
tanong. Muli niyang isinubo ang nipple ko at sinipsip ng marahan.
Kumabog ng malakas ang dibdib ko at natatakot na ako. Oo, may gatas pa ako dahil
isang taon at tatlong buwan pa lang naman ang aming anak at sa akin pa siya
dumedede.
Hindi niya naman ito ginawa sa akin noong nakaraang gabi kaya hindi niya napansin.
"C-charlie? K-kasi..."
"What?"
"K-kay C-charles k-kasi 'yan eh."
"What?" Ramdam ko ang biglang pagtaas ng kanyang boses.
"S-sa b-baby n-natin."
Natigilan siya at napaangat mula sa aking ibabaw. Hinugot niya rin ang kanyang
pagkalalaki mula sa akin.
"What the hell are you talking about?"
Bumangon na rin ako at naupo sa kama. Hinila ko ang kumot at itinakip sa aking
katawan. Nakatitig lang siya sa akin ng mariin at halatang nalilito.
"M-may baby tayo, Charlie. N-nabuntis ako. Y-yon ang dahilan kung bakit ako narito.
M-may sakit 'yong anak natin." Kaagad umagos ang aking mga luha sa pisngi nang
maalala ko na naman ang kalagayan ng aming anak.
"How can you be so sure that child is mine? That I am the father of your child?"
Napanganga ako sa kanyang tanong at biglang nag-init ang ulo ko.
"Charlie alam mong ikaw ang nauna sa akin! At ikaw lang ang lalaki sa buhay ko!
Paano mo nasasabi 'yan? Anak mo si Charles!" Hindi ko mapigilan ang bugso ng galit
ko. Tama na ang ako lang ang kasuklaman niya pero kung pati ang anak namin ay
idadamay niya ay hindi ko na papayagan yun.
"How old?"
Nanghina ako at hindi makapaniwala sa kanya. Hindi siya naniniwala na may anak
siya.
Ginagap ko ang aking mga damit at isa-isang isinuot ng mabilis.
"Lhevy."
"Charlie, yun lang ang ipinunta ko dito. Para sa anak natin. Pabalik-balik na siya
sa hospital pero hindi pa rin namin malaman kung anong sakit niya. Nahihirapan na
kami sa gastusin para sa kaniya. Alam mo ang buhay namin sa probinsya pero kung
hindi mo siya matatanggap ay ayos lang. Makakahanap pa rin kami ng ibang paraan.
Kakayanin namin ito ng wala ka." Pagkatapos kung magbihis ay nagmadali na akong
naglakad palabas ng silid pero bigla niyang hinaklit ang aking braso at hinila
akong paharap sa kaniya. Nakatayo na rin siya sa aking harapan.
"Lhev, a-i'm just asking," mariin niyang sabi sa akin. Napansin ko naman ang
paglambot na ng kanyang hitsura.
"Hindi ka naniniwala!" sigaw ko sa kaniya.
"What's her gender? Is it boy or girl? G-gusto ko siyang makita." Natigilan ako at
biglang nahimasmasan. Nabuhayan ako ng pag-asa.
"L-lalaki." Marahan siyang napatango-tango sa akin.
"Sasama ako. I wanna see him."
Muling nangilid ang aking mga luha pero kaagad ko na itong pinigilan. Ayoko ng
umiyak sa kanyang harapan. Sasama siya para lang sa bata.
"S-sige."
Dahan-dahan na niya akong binitawan. Kinagat ko ang ibaba kong labi para hindi ako
tuluyang maiyak.
"P-pangako, h-hindi kita guguluhin. Hindi ako hihiling ng higit pa. G-gusto ko lang
masuportahan mo si Charles. K-kung magaling na siya at wala ng problema. Pwede mo
na kaming iwan. Pangako, hindi ka na namin guguluhin pa kahit kailan." Kaagad na
akong tumalikod at lumabas ng kanyang silid. Ni hindi man lang niya ako pinigilan.
Pagpasok ko ng aking silid ay doon ko ibinuhos ang lahat ng sakit na nararamdaman
ko. Hanggang kailan ako magiging alipin ng pagmamahal ko para sa kaniya?!
Makakalaya pa ba ako? Gusto ko na siyang mawala sa buhay ko.
Ilang beses kong pinukpok ang dibdib ko! Gusto ko ng maging manhid! Ayoko na nito!
Ayoko ng maramdaman 'to! Umalis ka na sa puso ko! Palayain mo na ako, pakiusap!

CHAPTER 10 BALIW
"What did he tell you?"
"Gusto niya raw makita ang bata," sagot ko kay Claude.
Narito kami ngayon sa kusina. Nakaupo na siya at ako naman ay naghahayin ng kanyang
almusal. Nasabi ko na sa kaniya na alam na ni Charlie na may anak kami.
"So, hindi na lang muna ako sasama. I'll just let him go first. Let's see what he
can do," sagot ni Claude.
Dapat ay sasama siya sa akin pauwi ng Mindoro dahil gusto niya ring makita ang
pamangkin niya ng personal. Nakita na rin niya si baby sa picture dahil naalala
kong may picture kaming dalawa ni baby Charles sa wallet ko.
Napakabait ni Claude at sobra akong nagpapasalamat dahil narito siya. Siguro ay
sinadya ng tadhana na mapauwi siya dito sa Pinas para may makakaalalay ako kahit
papaano kung sakali man na hindi nga tanggapin o panindigan ni Charlie ang sarili
niyang anak.
"Sitdown here. Sumabay ka ng kumain," alok niya sa katabi niyang upuan.
"Ha? S-sige lang. M-mamaya na lang ako." Nahiya naman ako. Katulong pa rin ako dito
at pinasusuweldo niya ako.
"No, come on. Para makapag-ready ka na rin habang maaga pa."
"N-nakakahiya pero s-sige." Umupo na rin ako dahil medyo nakikilala ko na rin ang
ugali ni Claude. Ipipilit niya pa rin ang gusto niya kahit tumanggi ka. At kapag
nag-utos siya ay kailangan mong sundin.
Mabait siya at mapagbiro. Madaldal pero iba ang dating kapag sumeryoso na siya.
Nakakatakot kapag hindi ka sumunod.
Ipinaglalagay ko siya ng kanin sa kanyang plato nang mapansin kong may pumasok sa
pinto ng kusina kaya napalingon ako doon. Walang emosyong nakatitig sa amin si
Charlie. Inalis ko rin ang emosyon sa aking mga mata at hindi ko siya pinansin.
Ipinagpatuloy ko ang paglalagay ng kanin sa plato ni Claude.
"Anong gusto mong ulam?" nakangiti kong tanong kay Claude.
"What dish would you like me to eat that you know I'm going to be satisfied? I'm
sure it was all delicious 'cause you cooked it all," nakangiti ring sagot sa akin
ni Claude.
Napansin ko naman sa gilid ng aking mga mata ang tuluyang pagpasok sa loob ng
kusina ni Charlie. Dumaan siya sa aking likuran.
"Maggulay ka na lang. Itong ampalaya para maraming vitamins. Mas maganda ito sa
katawan mo," sagot ko naman kasabay ng pagdampot ko sa mangkok na may lamang
ginisang ampalaya na may itlog at ipinaglagay siya sa kanyang plato.
"A'right, sabi mo eh. 'Yan na lang din ang ulamin mo para maraming vitamins. You
need that more than i," sagot naman ni Claude.
Si Charlie ay padabog na inilapag sa mesa ang kanyang plato, kutsara at tinidor.
Maging ang baso at tasa na may lamang kape ay padabog niya ring inilapag sa mesa.
Halos matapon pa ang kanyang kape pero pareho namin siyang hindi pinansin ni
Claude.
"Okay na. May gusto ka pa ba?" tanong ko pa kay Claude. Kinuha ko pa ang pitchel na
puno ng malamig na tubig at nilagyan ang kanyang baso.
Pansin ko sa gilid ng aking mga mata ang padabog na pag-upo ni Charlie sa katapat
naming upuan at basta na lang hinila ang bandihado ng kanin sa aming harapan at
tahimik na naglagay sa kanyang plato pero hindi namin siya tiningnan ni Claude.
Kinuha din niya ang mangkok ng ampalaya at ibinuhos niyang lahat sa kanyang plato
ang ulam! Wala na siyang tinira.
Mabuti na lang at nakakain na si Nanay Lydia. Nasa laundry siya sa likuran ng
mansion at abala sa paglalaba. May ulam pa namang hotdog, ham at itlog sa aming
harapan pero hindi rin ginalaw ni Charlie.
Nag-umpisa na kaming kumain.
"Just call me, once na makarating ka na sa inyo, a'right?" sabi ni Claude habang
patuloy kami sa pagkain.
"Hmmn..sige."
"Or I could just call you so you don't have to spend load," sabi niya ulit.
"Dagdagan mo 'yang ulam mo. Ayokong magutom ka sa byahe," sabi niya ulit.
Tinusok niya ang itlog at hotdog at inilagay niya sa aking plato. Pinutol-putol pa
niya ang hotdog sa aking plato.
Naririnig ko ang malakas na ingay ng kutsara at tinidor ni Charlie sa aming harapan
pero hindi pa rin namin siya pinansin. Ipinaglagay din ako ng tubig ni Claude sa
aking baso.
"Okay na, Claude. Salamat," awat ko na kay Claude dahil nahihiya ako sa ginagawa
niya.
"I've already fixed my pasalubong I bought for Charles. Everything is in a trolly
bag. I'm sure he'll love all that because it came to me," ngiting-ngiti at may
pagmamayabang na sabi ni Claude.
"Oo nga eh. Sigurado akong matutuwa iyon. Kukuhanan ko siya ng picture at ise-send
ko sa iyo," nakangiti ko ring sagot sa kaniya.
"Sige. I'm so excited to see him. I'm sure he looks much different now than the
picture you gave me."
Sabay kaming napalingon ni Claude kay Charlie nang malakas niyang bitawan ang mga
hawak niyang kutsara at tinidor sa ibabaw ng kanyang plato na lumikha ng malakas na
ingay. Nagsalin siya ng tubig sa kanyang baso na halos matapon sa mesa at mabilis
itong ininom. Padabog din siyang tumayo.
"Bilisan mo d'yan We're leaving early," matigas niyang utos sa akin at kung
nakamamatay lang ang mga tingin ay kanina pa sana kami bumulagta ni Claude dahil sa
tindi ng talim ng pagkakatitig niya sa amin.
Padabog siyang lumabas ng kusina. Napalingon ako kay Claude at nakita kong
ngingisi-ngisi siya. Parang natuwa pa siya sa inasal ni Charlie.
"Just let him be. I want him to realize what he can lose if he continues his
stubbornness and his fvcking pride," mariing sabi ni Claude sa akin habang
napapatiim-bagang. "And don't worry 'cause I'm here for you and for my nephew."
Hindi ko maiwasang maluha dahil sa kabaitang ipinapakita sa akin ni Claude. Sana ay
naging ganito rin si Charlie.
"Don't cry, okay. You have to be strong." Pinunasan niya ang aking mga luha sa
pisngi.
"S-salamat talaga Claude."
"Lhevyrose Gonzales! Hindi ka pa rin ba kikilos d'yan?!"
Nagulat ako sa malakas na sigaw ni Charlie mula sa labas ng kusina.
"O-oo na! E-eto na!" Napatayo na ako at mabilis na uminom ng tubig. Ang lakas ng
boses ni Charlie! Nakakatakot! Mukhang malapit na siyang magwala!
"Tsk. Be careful," naiiling na sabi ni Claude at muli na niyang ipinagpatuloy ang
kanyang pagkain.
"Salamat. Mauuna na ako." Mabilis na akong lumabas ng kusina. Naabutan kong
nakasandal sa pader dito sa labas ng kusina si Charlie at sobrang sama ng tingin
niya sa akin. Para na niya akong lalamunin.
"M-maliligo pa ako. S-saglit lang," nakatungo kong sabi sa kaniya.
"Inuuna pa kasi ang paglalandi," dinig kong bulong niya sa aking likuran pero hindi
ko na siya pinansin pa at nagtuloy-tuloy na ako sa aking silid.
Hindi ko alam kung bakit sa halip na mainis ako sa sinabi niya ay bigla pa akong
napangiti. Hay! Baliw yata ako.
Ang lakas ng tibok ng puso ko!

CHAPTER 11 I'M SORRY/SPG

N/A: Read at your own risk.*
"C-charlie ito pa. Mga pasalubong ito ni Claude kay baby Charles," sabi ko kaagad
kay Charlie nang tangka na niyang isasara ang compartment ng sasakyan eh naiwan pa
dito sa labas ang isang trolly bag na alam kong ang mga biniling pasalubong ni
Claude ito para kay baby Charles!
Tiningnan niya ako ng masama.
"Kaya ko rin siyang bilhan ng mas marami pa d'yan! More beautiful and more
expensive," inis niyang sagot sa akin. Mabilis niyang isinara ang compartment at
dumiretso kaagad sa unahan ng sasakyan.
Hindi ako kumilos sa aking kinatatayuan. Bahala siya! Bumiyahe siyang mag-isa!
"Hey. Narito pa rin kayo?" Napalingon ako kay Claude na biglang nagsalita sa aking
likuran.
"Claude."
"Oh narito pa ito?" turo niya sa trolly bag na hawak ko ang handle.
"Lhevyrose Gonzales!" Nagulat na naman ako sa malakas na pagsigaw ni Charlie.
Bwisit talaga. Buong-buo na naman ang pangalan ko. Paano ba niya nalaman ang buong
pangalan ko?
"Ayaw niyang dalhin eh," mahina kong sagot kay Claude sa hindi maririnig ni
Charlie.
Hindi pa rin ako kumilos mula sa tabi ni Claude hanggang sa bumabang muli si
Charlie mula sa saksakyan at matalim ang mga matang lumapit sa akin.
"Hindi ka pa rin kikilos d'yan?!" bulalas niya sa akin at nakikita ko ang
pagtitimpi niya ng kanyang galit.
"Kung hindi mo ito isasama sa luggage, Lhevy will not go with you. Kami na lang
dalawa ang magsasama pauwi ng Mindoro," mariing sagot ni Claude sa kaniya. Pansin
ko ang pag-igting ng panga ni Charlie habang nakatitig ng taimtim sa akin.
Napatungo ako at hindi ko kinayang labanan ang kanyang mga titig pero hindi pa rin
ako kumilos mula sa aking kinatatayuan. Segundo lang ay padabog niyang kinuha ang
trolly bag at pabalya niyang inilagay sa loob ng compartment.
Hinawakan ni Claude ang aking kamay at bahagyang pinisil.
"Sakay!" sigaw na naman ni Charlie sa akin. Mabilis niyang inagaw ang kamay kong
hawak ni Claude at malakas akong hinila patungo sa unahan ng sasakyan. Halos
kaladkarin na niya ako!
Siya ang nagbukas ng pinto at halos ipagtulakan niya ako, makapasok lang ako kaagad
sa loob.
"S-sandali lang naman. Nasasaktan na ako eh," mahina kong reklamo sa kaniya dahil
tumama ang aking braso sa pinto ng sasakyan.
Pero hindi niya ako pinansin at malakas niyang isinara ang pinto. Mabuti na lang at
kaagad kong naipasok ang aking paa sa loob dahil kung hindi ay muntik na sana itong
maipit!
Sumilip ako kay Claude sa nakabukas na bintana at kumaway sa kaniya. Nakangiti rin
siyang kumaway sa akin. Nakita kong bumuka ng bahagya ang kanyang mga labi na para
bang may sinasabi sa akin pero nagulat ako nang biglang sumara ang salamin ng
bintana kaya nahagip ang dulo ng aking daliri kahit mabilis ko itong ipinasok sa
loob!
"Ah! Charlie!" malakas kong sigaw kay Charlie. Kaagad ding bumukas ang bintana.
"Fvck! Open this fvcking door!" sigaw ni Claude mula sa labas ng sasakyan habang
pinipilit niyang buksan ang pinto. Pinagsusuntok niya rin ang sasakyan.
"Don't dare fvcking hurt her! Mananagot ka sa akin!" sigaw pa rin ni Claude kay
Charlie pero tumaas lang ang sulok ng labi ni Clarlie at mabilis niyang pinaharurot
ang sasakyan palabas ng bakuran ng mansion.
Tumulo ang aking mga luha at tahimik kong minasahe ng isa kong kamay ang aking mga
daliri sa kaliwa na akala ko ay naputol na kanina. Nagmanhid ito ng sobra at
talagang wala na akong maramdaman.
Dinig ko ang mahihinang pagmumura ni Charlie sa aking tabi. Nang makarating kami sa
highway ay saka niya biglang inihinto sa gilid ang sasakyan at ilang beses siyang
napasabunot sa kanilyang buhok.
Bigla niyang inagaw ang aking kamay at pinaghahalikan.
"I'm sorry, I'm sorry. Fvck! I c-can't- fvck! I can't control myself! I d-don't
wanna see you fvcking smile at him! I don't wanna see how you take care of him,
while you're not like that to me! I don't want you to be close to him. And I'd
rather not see him touch you! At mas pinapaburan mo pa siya kaysa sa akin!" sigaw
niya at halos magwala na siya dito sa loob ng sasakyan. Halo-halong emosyon ang
nakikita ko sa kaniya na tila ba ngayon lang sumabog.
Ilang beses pa niyang pinukpok ang manibela na lumikha ng malalakas na ingay dahil
sa busina nito.
"H-hindi naman sa ganun, Charlie. P-pamangkin niya rin si Charles kaya magiliw din
siya sa bata."
"Pati sa iyo?!!" Halos mabingi ako sa lakas ng kanyang pagkakasigaw.
Hindi ako nakaimik. Napakagat na lang ako sa aking labi pero nagulat ako nang bigla
niya akong kabigin at halikan ng mariin.
"Uhmm.." napaungol ako sa kabiglaanan.
Lumalim ang kanyang mga halik. Pumasok sa aking bibig ang kanyang dila at ginalugad
ang loob ng aking bibig. Mabilis niya akong binuhat at ikinandog sa kanyang ibabaw.
Pasaklang akong naupo sa kaniya.
Nakahawak ng mahigpit ang kanyang kamay sa aking batok habang ang isa niyang kamay
ay naglalandas na sa aking puson papasok sa loob ng aking underwear. Nakabestida
ako kaya madali lang para sa kaniya ang makapasok sa akin!
Gumapang ang kanyang mga halik sa aking leeg habang ang kanyang kamay ay naramdaman
kong pumasok na sa aking gitna.
"Aaah...C-Charliee..b-baka may makakita sa atin ...."
"I d-don't know the word jealousy...uhmmn.. b-but what's mine is mine! End of
story.." matigas niyang bulong sa pagitan ng kanyang mga halik sa aking leeg.
Ilang sandali lang ay bigla niya akong iniangat. Naramdaman ko ang paghawi niya sa
suot kong panty bago niya ako muling ibinaba.
"Ah! Charlie!..hahh.." Naramdaman ko ang pagpasok sa akin ng nangangalit niyang
pagkalalaki!
Muli siyang bumalik sa aking mga labi at siniil ako ng mariing halik habang
inaalalayan niya ang aking balakang sa pagsalubong sa kaniya.
"Move, baby...ugh, sh*t," ungol niya sa aking taynga habang hinahalikan niya at
dinidilaan ito! Kusang gumalaw ang aking balakang nang makaramdam ako ng kakaibang
kiliti sa aking puson.
"Aahh..C-Charlieee..." Humawak siya ng mahigpit sa aking baywang at bahagya niya
akong iniangat at dito siya malakas na bumayo sa akin.
"Aaaahh!" Hindi ko napigilang sumigaw dahil sa tindi ng sarap na aking
nararamdaman. Umaalog na ng malakas ang sasakyan at tila ba sumasabay ito sa
pagsayaw ng aming mga katawan.
Sana lang ay walang makahalata sa amin dito!
"Damn, baby. You're so hot. I feel it coming, baby. Keep going! Aaah.." Mas
humihigpit ang pagkakahawak niya sa aking baywang at mas lumalakas ang pagbaon niya
sa akin at ramdam ko na rin ang aking paparating!
Nilamukos niyang muli ng halik ang aking mga labi at ilang sandali lang ay sabay
kaming nanginig at sabay naming narating ang rurok ng kaligayahan. Lumupaypay ako
sa kanyang leeg.
Napangiti naman ako at nangibabaw ang saya sa puso ko nang yakapin niya ako ng
mahigpit at halikan sa aking ulo.
"I'm sorry, baby," bulong niya sa aking ulunan. Kinuha niyang muli ang aking kamay
na naipit kanina at muling pinaghahalikan.

CHAPTER 12 LUGAW
"Wake up. Hey."
"Uhmmnn.." Napamulat ako sa marahang pagpisil sa aking pisngi.
Paglingon ko kay Charlie ay nakababa na siya ng sasakyan kaya kaagad napalibot sa
labas ang aking paningin. Hindi ko namalayang nakatulog na pala ako sa biyahe!
Pero nagtaka ako kung bakit medyo madilim na sa labas. Ha? Gabi na ba? Ang bilis
naman yata?! Umaga kami umalis ng mansion at titingin sana ako sa orasan sa aking
braso kaso na-realize kong wala nga pala akong relo.
"Ay!" nagulat ako at muntik ng malaglag nang biglang bumukas ang sinasandalan kong
pinto.
"Huwag ka kasing sumasandal d'yan!" sigaw sa akin ni Charlie habang nakayakap sa
akin dahil nasalo niya ako kanina.
"S-sorry."
"Come on." Hinawakan niya ako sa braso at hinila palabas ng sasakyan saka niya
muling isinara ang pinto.
Napalinga ako sa paligid at nakita kong maraming sasakyan ang mga nakahinto dito sa
may kadilimang lugar. Nasaan ba kami?
Hinila niya lang ako hanggang sa makarating kami sa salamin na pinto at may mga
bantay na guard. Pumasok kami doon at itinapat ako ni Charlie sa babaeng guard
habang siya ay sa lalaking guard. Kinapkapan nila kami sa aming katawan habang
nagtataka naman akong nakatitig sa kanila. Para saan naman iyon?
Muli akong hinila ni Charlie. Umakyat kami sa isang hagdan na nasa tapat lang ng
entrance. Pagdating sa itaas ay napanganga ako nang......mall? Tama! Nasa mall
kami!
Maliwanag. Maraming ilaw. Maingay. Maraming tao. Maraming pamilihan! Ang gaganda!
Ngayon lang kasi ako nakapasok ng mall dahil unang beses ko pa nga lang dito sa
Manila at wala namang mall sa aming bayan. May Robinson naman sa Calapan pero ni
minsan ay hindi pa rin ako nakakapasok doon dahil malayo iyon sa bayan namin!
Andaming kainan! Napahawak tuloy ako sa aking tiyan. Parang nagutom akong bigla.
Ang babango ng mga naaamoy ko. Nakangiti akong nakamasid sa bawat tindahan dito sa
loob na aming nadadaanan.
"Anong nginingiti-ngiti mo dyan? Para kang baliw," sita sa akin ni Charlie.
Napalingon ako sa kaniya at nakangiwi siya habang nakatingin sa akin.
"Aah, k-kasi...ng-ngayon pa lang ako nakapasok dito eh," nahihiya kong pag-amin sa
kanya.
"Tsk." Hindi na lang ako tumingin sa kaniya at muli akong nagmasid sa paligid.
"A-ano bang gagawin natin dito?" tanong ko habang napapatitig sa mga babaeng nagse-
sexy-han sa mga suot nilang uniform at mga palda nilang hapit na hapit sa kanilang
mga legs.
Hinila lang ako ng hinila ni Charlie at hindi ko na nagagawa pang tingnan ang aming
dinaraanan.
"Ay!" napasigaw ako nang ma-out of balance ako at ngayon ko lang namalayan na
naririto na pala kami sa umaandar na hagdan!
Napalingon sa amin ang mga nakasabay naming mga babae sa hagdan. Nagbulungan sila
at nagtawanan. Bale nasa itaas sila at dalawang baitang lang ang aming pagitan.
Biglang binitawan ni Charlie ang aking braso kaya nanikip ang dibdib ko.
Ngunit nagulat ako nang bigla niya akong kabigin at isinandal sa kanyang dibdib.
Nakayakap na siya sa akin kaya nanahimik ang mga babae. Napatingala ako kay Charlie
at kita kong masama ang tingin niya sa mga babae. Parang gusto niyang ihagis sa
ibaba ng hagdan ang mga babaeng ito.
Pakiramdam ko ay hinaplos ng mainit na palad ang puso ko dahil sa ginawa niya.
Napayakap na rin tuloy ako sa kaniya ng mahigpit at mas lalo akong nasiyahan ng
hayaan niya lang ako hanggang sa makarating kami sa itaas.
Binitawan na niya ako. Hinawakan naman niya ang aking kamay at hinila papasok sa
isang restaurant na mukhang mamahalin.
"Good afternoon, Sir."
May lumapit sa amin na seksing babae at ngiting-ngiti habang nakatitig kay Charlie.
Hindi naman siya nilingon ni Charlie at kunot-noo pa rin niya akong inalalayan na
makaupo sa sulok ng mesa at pagkatapos ay umupo rin siya sa aking tabi. Puwede
naman siya sa katapat na sofa eh. Kaya naman nakulong ako dito sa loob.
Malambot na parang sofa ang upuan kaya ang sarap lang umupo o humilata dito.
"Here's our menu, Sir." Kinuha ito ni Charlie at ipinatong sa mesa sa aking
harapan.
"Choose what you want to eat," wika niya sa akin kaya naman napatitig ako sa mga
pagkain na nakalagay sa isang makapal at matigas na parang karton.
Napanganga ako dahil sa sobrang mamahal ng mga pagkain! Two thousand?! Three
thousand?! Four thousand?! Isang meal lang ba ito? Pambili na ng vitamins at gatas
ng anak namin 'yon ah!
"May napili ka na ba?" Napalingon ako kay Charlie. Nakataas ang dalawa niyang kilay
habang nakatitig sa akin.
"Ahm, t-tubig na lang ako," mahina kong sagot sa kaniya.
"Why? Don't you like anything?" kunot-noo niyang tanong.
"Aah, k-kasi..."
"What?"
Napapakamot ako sa aking ulo at hindi kaagad makasagot.
"Ano? Kakain ka o kakainin kita?" seryoso niyang sabi sa akin. Agad namang namilog
ang aking mga mata sa kanyang sinabi!
"Eherm, eherm," dinig kong tighim ng seksing babae na hindi umaalis sa tabi ni
Charlie.
"Ah, eh..k-kainin mo na lang ako-ah hindi." Napasampal ako sa aking bibig! Ano ba
itong sinasabi ko?!
Agad ibinalik ni Charlie ang menu sa babae habang hindi humihiwalay ang kanyang
paningin sa akin.
Kakainin niya talaga ako?! Dito?! P'wede bang doon na lang ulit sa sasakyan?
Humawak ako sa kanyang balikat at bumulong ako sa kanyang taynga.
"M-mahal eh. M-maglugaw na lang tayo sa labas," bulong ko sa kaniya para hindi
marinig ng babae na masama ang tingin sa akin at panay ang irap. Dukutin ko kaya
ang mata nito. Akala mo ikinaganda niya 'yon.
"Tss," singhal sa akin ni Charlie at muli niyang inagaw mula sa babae ang menue at
siya na ang umorder ng aming pagkain.
Bigla namang tumamis ulit ang mukha ng babae nang lumingon sa kaniya si Charlie.
"Huwag ka ng umorder. Ibili na lang natin ng vitamins at gatas ni Charles," bulong
ko ulit sa taynga ni Charlie. Ang mahal kasi talaga ih! Sayang yung pera!
"Shut up. We have a lot of money for our son's milk and vitamins."
"M-may anak na po kayo?!" biglang sabat ng babae.
"Ikaw ba ang kausap ko? 'Yung order namin!" sigaw ni Charlie sa babae kaya naman
napalingon sa amin ang ibang kumakain dito sa loob.
"Huwag ka ngang sumigaw. Ang lakas ng boses mo," pabulong kong saway kay Charlie.
"Eh kaysa naman sa iyo. Bulong ka ng bulong, para kang bubuyog." Napanguso na lang
ako sa kanyang sinabi.
Dumating ang aming pagkain at tahimik kaming kumain. Ginaya-gaya ko lang siya.
Lahat ng kainin niya ay siyang kinain ko rin kahit parang hindi naman masarap!
"Sabi ko sa iyo, masarap pa 'yung lugaw eh. Mura pa," bulong ko ulit habang
kumakain.
"You know what?"
Napalingon ako sa kaniya.
"Hindi pa."
"Tsk. Para kang lugaw."
"Ha? Bakit?"
"Although cheap, the taste is really good. Sige mamaya, maglugaw na lang tayo. Para
tipid na rin at dagdag sa gatas at vitamins ng anak natin."
Napangiti ako ng malaki. Parang gusto ko yatang magtatalon mula dito sa ibabaw ng
mesa!

CHAPTER 13 T-BACK
"Charlie, hindi pa niya 'yan magagamit. Baby pa si Charles," bulong ko kay Charlie
dahil narito lang naman kami sa bilihan ng mga pambata na bike at motorsiklo!
Jusko! Mahigit isang taon pa lang ang anak namin!
"The year is just fast. The child is also growing fast," inis naman niyang sagot sa
akin.
"Saka na lang ang ganyan. Yung magagamit na lang muna niya. Sayang ang pera eh,"
bulong ko ulit sa kaniya dahil nahihiya ako sa mga tindera at tindero dito na
kegaganda ng mga suot nilang uniform. Sana ganyan din kagaganda ang mga suot namin
sa palengke para madaling maubos ang mga tinda naming isda at gulay.
"Tsk," singhal na naman niya pero hinila ko pa rin siya sa iba.
Nagalit pa nga siya sa akin kanina noong sinabi ko na huwag na kaming bumili dahil
marami ng pinamili si Claude. Si Claude na naman daw ang bukambibig ko. Si Claude
na daw ang mabait. Si Claude na ang magaling. Si Claude na ang matalino. Si Claude
na daw ang maalalahanin. Si Claude na ang sweet. Si Claude daw ba ang ama?
Kapag hindi daw ako nanahimik ay itatapon niya raw sa dagat ang mga pasalubong ni
Claude kaya hindi na nga lang ako nakipagtalo pa. Pero ngayon ay hindi naman talaga
pwede pa yung bike eh.
"C-charlie, doon tayo oh." Itinuro ko ang lugar na nakita kong may mga gamit para
sa mga baby. May mga unan, kumot, kuna, kulambo, mga lampin, mga damit at mga
sapatos at kung ano-ano pa.
Dahil ngayon ay narito naman kami sa mga baril-barilan at nagtitingin na naman si
Charlie ng mga baril. Mukhang iyon naman ang gusto niyang bilhin!
Napakamot naman siya sa kanyang ulo at iniiwan na talaga niya ako dahil sa sobrang
inis niya sa akin. Di niya ako maintindihan na hindi pa iyon magagamit ng baby.
Masasayang lang ang ipambibili niya.
"Good morning, Ma'am. Tulungan ko na kayo, Ma'am? Ano po bang hinahanap niyo?"
Isang unipormadong lalaki ang bigla na lang lumapit sa akin. Siguro ay salesman
siya dito dahil nakita kong nakasuot siya ng i.d. May itinutulak-tulak din siyang
cart na may basket.
"Ah, n-naku, ayos la-" naputol ang sasabihin ko nang bigla akong hilahin ni
Charlie.
"Why are you talking to him?" inis niyang tanong sa akin habang mahigpit ang
pagkakahawak niya sa aking braso.
"Ha? N-nag-o-offer lang siya ng tulong."
"Hindi ba natin kayang dalawa?"
"S-sabi ko naman ayos lang tayong dalawa eh. K-kahit iniiwhanz mzo nza akhoz,"
bulong ko sa huli.
"What?"
"Wala. Halika na." Hinila ko na siya sa kinaroroonan ng mga magagandang kuna.
Mayroon itong sariling kulambo at mga nakasabit na laruan.
"Meron na ba siya nito?" tukoy niya sa kuna na nasa aming harapan.
"Meron na siya eh, yari sa kawayan. Si Tatay ang gumawa niyon."
"Eh baka naman may mga insekto yun kaya nagkakasakit yung anak ko?" inis niyang
tanong sa akin.
"Hindi, wala ah. Malinis yun. Binarnis pa nga ni Tatay yun eh para mamatay ang mga
insekto."
"Palitan na lang natin."
"Huwag na, Charlie. Si Tatay ang gumawa eh. Baka magtampo si Tatay."
"I'm the father! Hindi ba ako marunong magtampo?" Iniwan mo nga kami eh.
"G-galit sa akin si Tatay. H-huwag na, Charlie." Bigla siyang natigilan at
napatitig sa akin. "M-mga unan na lang ang bilhin natin saka itong kumot at
kulambo. Malamok doon eh. Pinagtitiyagaan lang namin yung lumang kulambo na malaki
at puro tagpi na."
Nakikita ko naman ang saya ni Tatay kapag nakikita niya ang kanyang apo. Nilalaro
niya ito palagi at inaalagaan pero kapag ako na ang kaharap niya ay iniiwasan na
niya ako at nilalayuan. Kahit masakit sa dibdib ko ay ayos lang dahil tanggap niya
at alam kong mahal niya ang apo niya.
Hindi na umimik pa si Charlie at dinampot na rin ang mga light color blue na mga
unan, kumot at kulambo. Tahimik kaming pumili ng iba pang gamit ni Charles. Nakita
kong kumuha siya ng mga pajamas, medyas at sumbrero. Mga pang-baby na shoes. May
mga jacket din at mga damit.
"Just tell me what else he doesn't have."
"Okay na siguro 'to. Marami na 'to."
Inilagay niyang lahat sa isang pushcart ang lahat ng mga napili niya.
"You? Do you need anything? Baka may gusto kang bilhin?" malumanay niyang tanong sa
akin.
"Wala. Okay lang ako."
"Tsk." Hinawakan niya ang aking kamay at hinila patungo sa mga damit ng mga babae.
"Charlie, okay lang naman ako eh. Huwag n-
"Di ba sinabi ko na sa'yong papalitan ko ang mga sinira kong damit mo?"
"H-ha?" Hindi ko kaagad naintindihan pero naalala ko din naman agad noong unang
gabi ko sa kanila at una naming pagkikita. Sinira niya ang mga damit ko dahil sa
sobrang panggigigil niya sa akin.
Napayuko ako dahil naramdaman ko ang pag-iinit ng magkabila kong pisngi.
"Tsk. Come on." Hinila niya akong muli at siya ang namili ng mga dress ko. Mga
blouse, t-shirts at pants. Itinatapat pa niya sa aking katawan at siya ang
tumitingin kung bagay ba o hindi.
Kapag hindi niya gusto ay mabilis niyang ibinabalik at kukuha naman ng iba.
"Miss, small nito," utos niya sa mga tindera na nagtsitsismisan lang sa sulok
nitong kanilang mga paninda.
"Yes, Sir?"
Hindi niya pinansin ang babae at muli akong hinila ni Charlie patungo sa mga
underwear.
"Magpataba ka nga. Ang payat-payat mo," masungit niyang sabi sa akin.
"Baka 'di mo na 'ko mabuhat eh," pabulong kong sagot sa aking sarili.
"I'm stronger than you think." Nanlaki naman ang aking mga mata. Narinig pa niya
yun?
"Good morning, Ma'am, Sir," ngiting-ngiti na bati ng mga tindera habang kay Charlie
lang nakatitig.
Hindi sila pinansin ni Charlie at siya ang bumuklat ng mga naka-hanger na panty at
bra. Kumuha siya ng mga tatlong pares at itinapat niya sa aking katawan!
Napapatungo na ako sa sobrang hiya lalo na at nagbubulungan at nag-iiritan ang mga
tindera na naririto.
"C-charlie, alam mo ba yung size ko?"
"Of course." Napakagat ako sa aking labi.
"Charlie, ano 'yan? Parang garter na lang 'yan eh," tanong ko kay Charlie nang
makita kong parang tali-tali lang ang hawak niyang panty na nilaladlad niya sa
kanyang harapan.
"Ma'am, t-back po ang tawag d'yan. Hihihi," biglang sabat ng tindera na mukhang
kilig na kilig.
"T-t-back?" kunot-noo kung tanong sa mga tindera.
"Yes, Ma'am."
"C-charlie, h-hindi matatakpan yung pisngi ng ano ko d'yan eh," bulong ko ulit kay
Charlie na abala sa pagpili ng mga kulay pula.
"Okay lang 'yan. Sisirain ko rin naman 'yan eh."
"Ayyyiiiieee!"
"Ohmygosh!"
"Hihihihihi! Grabiii si Sir."
Animo'y mga kiti-kiti na hindi matali at nag-iritan ang mga tindera sa aming
harapan.
Pinaglalagay ni Charlie sa basket ang dose-dosenang underwear.
"Ang dami naman 'yan."
"Para maraming reserba."
Seryoso ba siya? Hindi ko na lang siguro isusuot ang mga 'yan para wala siyang
sirain. Sayang naman. Ang gaganda pa.

CHAPTER 14 VIDEO
Dalawang tindero ang tumulong sa aming magbuhat ng aming mga pinamila patungo sa
parking lot. Oo, sa tingin ko ay parking lot yung kinalalagyan ngayon ng sasakyan
ni Charlie.
Halos bilhin na ni Charlie ang buong Department Store sa dami ng kanyang mga
pinamili! Pero wala naman siyang binili para sa sarili niya kundi para lang sa akin
at sa anak naming si Charles.
"Thank you. Here." Nakita kong inabutan ni Charlie ng tag-isang libo ang dalawang
tindero. Medyo nahiya pa silang kunin ang pera.
"Thank you po, Sir."
"Ingat po, Sir, Ma'am."
"Salamat," nakangiti ko ring tugon sa kanila dahil narito na ako sa loob ng
sasakyan. Sinilip ko lang sila dito sa bintana.
"Grabe. Ilang minuto lang silang nagbuhat, kumita na kaagad sila ng two thousand
pesos. Samantalang sa palengke, maraming laway na ang tumalsik sa kadadakdak mo sa
mga mamimili, ilang oras kang tatambay at magpapa-cute, ilang oras mo ring
hihimasin ang mga gulay para hindi malanta. Ilang pawis na ang nasayang, ilang
pagod na ang naranasan. Ilang ugat na ang tumubo sa aking mga binti. Maraming tao
na ang napagtsismisan at nagawaan ng mga kanya-kanyang istorya ay hindi ka pa rin
makabenta ng five hundred sa maghapon," mahaba kong sabi sa aking sarili.
"So? May nagtatanong?" masungit na sagot sa akin ni Charlie na kauupo lang sa
harapan ng manibela.
"Ikaw ba ang kausap ko?" balik-tanong ko sa kaniya. Sinamaan niya naman ako ng
tingin.
Bleh!
Binilatan ko na lang siya at sa labas ng bintana na lang ako tumingin. Tinanaw ko
ang mga nagtataasang gusali na halos umabot na sa langit!
"Grabe naman. Parang nakakatakot naman umakyat sa mga 'yan. Baka malaglag ako d'yan
o kaya ay basta na lang magsitumbahan ang mga matataas na gusali na 'yan. Hayst!
Siguro nakakahilo d'yan. Baka mawalan pa ako ng malay," pagkausap ko ulit sa aking
sarili.
"Tsk. Gutom ka na naman ba?" dinig kong tanong ni Charlie pero hindi ko siya
nilingon at nagpatuloy lang ako sa pagmamasid sa paligid habang tumatakbo na ng
mabilis ang aming sasakyan.
"Ang dami ng mga tao at mga sasakyan dito. Kaya pala nauubos ang mga mamamayan sa
probinsya eh. Kasalanan ng Maynila. Tapos magrereklamo na ang traffic-traffic. Eh
kung doon na lang kaya sila sa probinsya. Wala pang traffic. Solo nila ang
kalsada."
"Ang galing mong mag-isip," sabat na naman ni Charlie pero hindi ko pa rin siya
pinansin.
"Pati sa taas may kalsada? Wow, amazing," sabi ko habang sinisilip ang itaas dahil
nakakita ako doon ng mga mahahabang kalsada at mga sasakyan.
Wala akong narinig na sagot mula kay Charlie.
"Siguro sa susunod na henerasyon, mga sasakyang lumilipad na ang gamit ng mga tao
dito dahil wala ng madadaanan dahil puno na ng mga sasakyan dito. Parang starwars."
"How did you find out about starwars?"
"Kay George."
"What?! Who's George?!"
"Charlie!" Biglang huminto ang sasakyan. Mabuti na lang at may suot na akong parang
sinturon sa aking katawan kahit pili-pilipit dahil hindi naman ako marunong
magkabit nito no! Dahil kung hindi ay nasubsob na sana ako sa unahan!
"Answer me! Who's George?!" sigaw niya sa akin. Mainit na naman ang kanyang ulo!
"Ano ka ba, Charlie? Si George Lucas lang hindi mo pa kilala? Yung director ng
starwars. Nanood ako niyon sa cellphone ng kasama kong tindera sa palengke habang
nagtitinda ng kulubot na ampalaya. Tapos hindi mo naman binili eh. Naabala mo pa
iyong panonood namin noon," pabulong kong sabi sa huling pangungusap.
"Tsk. C-can you just cover your mouth?! Kakagatin ko 'yan."
Kaagad kong itinikom ang aking mga labi. Baka kapag kinagat niya ito eh mauwi na
naman sa kung saan!
"Matulog ka o kaya manood ka na lang ng movie d'yan oh. Ayan!" Bigla niyang
dinampot ang kanyang phone na nakapatong lang naman sa may ibabaw ng manibela at
basta niya lang inilapag sa ibabaw ng aking mga hita.
"Just please, don't talk! You're driving me crazy!" inis niya pa ring sabi at muli
ng pinatakbo ang sasakyan.
Ako naman ay natuon ang atensiyon sa cellphone niyang ibinigay sa akin. Sinubukan
ko itong buhayin at may nakita akong picture ng baby sa screen nito.
"Ha? Bakit may picture ka na ni Charles? Saan mo nakuha 'to?" tanong ko sa kaniya.
"What picture?"
"Eto oh." Ipinakita ko sa kaniya ang picture na nasa screen ng phone.
"Anong si Charles eh ako 'yan. That picture you are telling me now....ay ibinigay
mo kay Claude that you should have given me because I'm the father."
"Eh hiningi niya yun sa akin. Hindi ko naman yun kusang ibinigay."
"Kahit na." May halong pagtatampo pa rin sa kanyang tono.
"Eh kahit wala ka na niyon, para na ring meron dahil magkamukhang-magkamukha kayo
oh. Ang kyut! Pakiramdam ko tuloy ay nakita ko ulit si baby Charles. Miss na miss
ko na yung anak ko."
"Anak natin," sagot kaagad ni Charlie. Hindi ko siya nilingon pero ramdam ko ang
kaginhawaan sa puso ko sa kaalamang tanggap niya ang aming anak.
Inumpisahan kong buksan ang kanyang phone dahil wala naman siyang lock. Pero hindi
ko alam kung alin ang titingnan ko.
"Ah movie. Saan ba yun?" bulong ko habang hinahanap ang gallery. "Alam ko sa
gallery yun eh. Ayon."
"I said, keep quiet." Hindi ko siya pinansin.
May nakita na akong mga video sa gallery ngunit napanganga ako nang ibang klaseng
mga video ang naririto. Sinubukan kong buksan ang isang files.
"Aaaahh! Fvck! Harder, baby!" Nanlaki ang aking mga mata.
"Oh, sh*t." Biglang inagaw ni Charlie ang hawak kong phone kasabay ng paggewang ng
aming sasakyan.
"S-sino yun? I-ikaw ba y-yun?" mahina kong tanong sa kaniya. Hindi ko kasi nakita
ang mukha ng lalaki pero maputi ring kagaya niya.
"No. I'm not!" mabilis niya namang dipensa sa kanyang sarili.
"Eh s-sino yun, Charlie? N-nakipags-sex ka ba sa iba?" Kaagad nangilid ang aking
mga luha.
"No!"
"T-totoo?"
"Stop whatever you're thinking. It's not me?"
"Patingin kung hindi ikaw."
"Oh." Muli niyang ibinalik sa akin ang phone habang patuloy pa rin siya sa kanyang
pagmamaneho.
Muli kong ni-play ang video.
"Oooohh! Fvck me harder, baby!"
"P'wede bang hinaan mo naman! Damn it," iritadong utos ni Charlie.
Hindi ko siya pinansin at nagpatuloy ako sa panonood. Hindi nga siya ang nasa
video. Ibang lalaki. Mas pogi pa rin si Charlie ko.
"Fvck. I said lower the fvcking volume!" mariing utos muli ni Charlie. Nakita ko
mula sa gilid ng aking mga mata ang paghawak niya sa namumukol na niyang pantalon.
Lihim akong natawa sa aking sarili. Ang bilis niyang mabuhayan!

CHAPTER 15 JEALOUS
Naisipan ko ng hinaan ang volume ng aking pinapanood na kababalaghan mula sa phone
ni Charlie dahil baka hindi na makapagpigil pa ang alaga niyang manok at bigla na
lang niya akong tukain dito sa aking kinauupuan.
Lumipas ang ilang oras na nakatutok lang ako sa phone ni Charlie at halos matapos
ko na ang ilang sex video na naka-save dito sa kanyang phone. Siguro ay nasa
sampong video na ang natapos ko at marami pa rin ang natitira!
Ito pala ang sinasabi na movie ni Charlie na dapat kong panoorin dito sa phone
niya?
"Are you still watching?" tanong niya ngunit hindi ko pinansin dahil nakatutok ang
aking paningin sa babaeng naglo-lollipop.
Masarap ba kung i-lollipop yun? Parang ang sarap ng ginagawa niya eh. Mamula-mula
yung ulo saka ang haba. Parang aabot 'ata 'yan sa lalamunan ko ah. Gayahin ko kaya
'yan kay Charlie? Hmmn...para kasing sarap na sarap yung lalaki eh, papikit-pikit
pa. Pero tingin ko mas mahaba at mas mataba yung kay Charlie kaysa sa lollipop ng
lalaking 'to.
"Hey." Nailayo kong bigla ang hawak kong phone nang tangkain itong agawin ni
Charlie.
"Mag-drive ka na lang d'yan. Huwag mo 'kong pansinin. Lollipop kita d'yan eh,"
bulong ko sa huli kong sinabi at ipinagpatuloy ko na ulit ang aking panonood.
"What? Tsk. Ano ba kasi 'yan?" inis na niyang tanong pero hindi ko na ulit siya
pinansin.
Pero teka lang. Bakit nga pala naka-video pa ang pagse-sex nila at saka gumagalaw
pa ang camera? Ibig sahihin ba niyon ay may taong hawak ito at may nanonood sa
kanila?! Pwede ba iyon? May nanonood?!
Naagaw ang aking atensiyon sa isang tunog na para bang nagmumula sa cellphone.
"Ha? Saan yung tumutunog?" tanong ko habang hinahanap sa paligid dito sa loob ng
kotse ang naririnig kong tumutunog. Parang may tumatawag na cellphone eh.
Pinakatingnan ko pang mabuti ang hawak kong phone ni Charlie pero wala namang
nabago sa screen nito.
Itinapat ko pa ito sa aking tainga pero hindi naman ito yung tumutunog.
"Nasa bag mo! Tsk!" inis na sabi ni Charlie.
"Ha?" Baka yung phone na ibinigay ni Claude!
Nabitawan ko ang phone ni Charlie at kaagad kong kinalkal ang loob ng aking bag.
Napansin ko naman na mabilis kinuha ni Charlie mula sa aking hita ang kanyang phone
na patuloy sa pagpi-play sa part na naglo-lollipop. Kita ko sa gilid ng aking mga
mata na tiningnan niya ito habang nagda-drive.
"Fvck," ilang beses ko siyang narinig na nagmura habang nakahawak sa nakabukol
niyang manok sa loob ng kanyang pantalon.
Nangingiti ako habang tinitingnan ko na ang screen ng phone na ibinigay ni Claude
sa akin at nakita ko doon ang kanyang pangalan. Kaagad ko na itong pinindot para
sagutin.
"Helow."
"Hey, Lhevy. Kumusta na? Nasaan na kayo? Are you okay? Did Charlie hurt you again?
How's your finger? Have you eaten?" sunod-sunod na tanong sa akin ni Claude mula sa
kabilang linya.
"Who's that?" dinig ko namang tanong ni Charlie mula sa aking tabi pero hindi ko
siya pinansin.
"Ah okay lang naman ako. Huwag ka ng mag-alala. Malapit na kami sa pier ng
Batangas," sagot ko sa kaniya habang tinatanaw ang karagatan na amin ng nadadaanan.
Malapit na nga kami sa Batangas Pier na hindi ko na namalayan kanina dahil abala
ako sa panonood ng mga nakatagong movie ni Charlie sa kanyang phone.
"Have you eaten? How's your finger? Hindi ba naputol? Wala bang pasa?" sunod-sunod
niya muling tanong. Tiningnan ko naman ang aking daliri.
"Aah...may kaunti lang nam-Charlie!" sigaw ko kay Charlie nang bigla niyang agawin
ang phone at inihagis sa labas ng bintana!
Napanganga ako at halos tanggalin ko na ang suot kong seatbelt para habulin ang
phone pero sobrang layo na kaagad namin dahil napakabilis niyang magpatakbo!
"Bakit mo ginawa yun?! Sayang yung cellphone! Bigay yun ni Claude!" Naiiyak ako sa
sobrang inis at galit ko kay Charlie! Pinagsusuntok ko siya sa kanyang braso!
"Stop it! Babangga tayo!" sigaw niya rin sa akin kaya kahit gusto ko pa siyang
bugbugin ay mahigpit ko ng pinigilan ang aking sarili! Ayoko pang mamatay dahil
kawawa ang anak ko!
"Bakit mo tinapon?! Sana pinatay mo na lang! Nangangamusta lang naman yung kapatid
mo!" sigaw ko pa rin sa kaniya at hindi ko na napigilan pa ang maiyak.
Nag-aalala lang naman sa akin si Claude dahil sa inasal kanina ni Charlie. At lahat
ng ginagawa ni Claude para sa akin at sa anak ko ay pinahahalagahan ko.
"Why?! Do you like my brother?! I'm fvcking here! He doesn't even need to call para
lang kumustahin ka! At ikaw, gustong-gusto mo naman!"
"Ang kitid ng utak mo! Nag-aalala lang siya! May masama ba doon?!"
"Yes! 'Cause I feel like he's taking you away from me!"
Hindi ako kaagad nakaimik at tila ba inalisa ko pang mabuti sa aking utak ang aking
narinig mula sa kaniya.
"D-di ba ayaw mo naman sa akin n-noon. K-kaya nga iniwan mo 'ko. Tanggap ko na yun,
Charlie. Matagal ko ng tinanggap yun. N-nagpunta ako sa iyo hindi para sa
akin...kundi para lang sa anak natin," mahina kong sagot sa kaniya habang nakatungo
ako sa aking kinauupuan.
Hindi siya sumagot pero naramdaman ko ang paghinto ng sasakyan. Napatingala ako at
tumingin sa labas ng bintana at dito ko napagtanto na narito na pala kami sa loob
ng pier compound.
Lumabas siya ng sasakyan at umikot dito sa aking kinaroroonan. Pinagbuksan niya ako
ng pinto at kaagad niyang hinagip ang aking pisngi at pinunasan ang aking mga luha.
Napatitig ako sa kanyang mukha pero wala akong mabasang emosyon sa kanyang mga
mata.
"Let's go. Let's buy a ticket," mahinahon na niyang sabi sa akin at saka hinila ang
aking kamay palabas ng sasakyan.
Magkahawak kamay kaming naglakad patungo sa loob ng gusali. Siya ang nauuna at
halos hinihila niya lang ako.
Pagpasok namin sa loob ay kaagad din kaming nakabili ng dalawang ticket at muling
bumalik sa sasakyan. Tinungo na namin ang nakatalagang barko para sa amin.
Matapos niyang i-park ang sasakyan sa basement ng barko ay muli niyang hinawakan
ang aking kamay at sabay kaming umakyat hanggang sa pangatlong palapag ng barko.
"Let's eat," sabi niya at hinila niya naman ako patungo sa canteen.
Bawat tanong niya ay tango lang ako ng tango. Kumain kami ng tahimik. Hindi ko siya
tinitingnan pero nakikita ko sa gilid ng aking mga mata ang panaka-nakang pagtitig
niya sa akin.
Matapos kaming kumain ay naupo lang ako sa mga nakahilerang upuan dito sa rooftop
at tumanaw sa karagatan. Iilan-ilan lang naman ang tao dito sa itaas. Ang iba ay
nanonood ng tv at ang iba ay natutulog.
Kasalukuyan ng naglalayag ang sinasakyan naming barko at tahimik lang akong
nakatanaw sa bawat islang aming nadaraanan.
Pansin ko naman na hindi na mapakali si Charlie. Tatayo, lalakad at uupo sa aking
tabi. Maya-maya ay tatayo na naman at paroo't paritong lalakad sa aking harapan.
Ako na nga ang nahihilo sa ginagawa niya eh.
Naisipan ko na ring tumayo at nagtungo sa pinakadulo ng barko. Yung patusok na
parang triangle. Doon ako pum'westo sa gitna. Pumikit ako at sinalubong ang malakas
na hangin.
Napapitlag ako nang may biglang yumakap sa aking katawan mula sa aking likuran.
"I'm sorry," bulong niya sa aking tainga kasabay ng paghinga niya ng malalim.
"Please, speak up. I'm about to go crazy thinking what's running through your mind
right now."
Nanatili pa rin akong tahimik at hinayaan siya.
"Fine! What do you want me to do?! I'll do it. Everything. Just say it." Naramdaman
ko ang pagkataranta sa kanyang tinig. Pinigilan ko ang mangiti. Kailangan ay
hitsura pa rin akong galit.
Mas humigpit pa ang yakap niya sa akin. Walang emosyon naman akong lumingon sa
kaniya.
"Bati na tayo, sige na. Sa'yo na lang yung phone ko, kapalit niyong kay Claude.
Watch all the scandals that are there, i'll add some more. J-just don't accept
anything from him, please? I'm jealous, baby. I'm tellin' you, i'm fvcking
jealous!"

CHAPTER 16 TIBI/SPG
N/A: Read at your own risk.*
Napalingon ako sa kaniya. Nagseselos siya? Kay Claude?
"What? Here, sa'yo na 'to oh." Kinuha niya ang aking kamay at doon inilagay ang
kanyang phone. Tinitigan ko muna itong mabuti bago nagsalita.
"Sige, basta akin na 'to ha. Sabi mo, lalagyan mo pa 'to ng maraming scandal."
Kaagad kong isiniksik sa aking bulsa ang phone at siya naman ay kita kong
nakanganga sa akin na para bang hindi makapaniwala.
"Gustong-gusto mo talagang manood ng mga ganun?"
"Oh bakit, may angal ka? Eh 'di wag na oh-
"Oo na nga! Next time na lang, pagbalik natin ng Manila!" Kaagad niyang pinigilan
ang aking kamay nang tinangka kong dukutin sa aking bulsa ang phone.
"Eh ba't galit ka?"
"Of course not."
"Galit ka eh."
"Hindi nga. Okay na tayo ha, bati na tayo," sabi niya habang nakayakap pa rin mula
sa aking likuran.
"Sige na, okay na," sagot ko na lang. Kaagad din akong humarap sa karagatan at
lihim na nangiti.
Nanghihinayang pa rin ako sa phone ni Claude. Nahihiya tuloy ako sa kaniya. Paano
kapag nalaman niyang itinapon lang ni Charlie ang bigay niyang phone sa akin?
Hayst.
Muli akong tumanaw sa karagatan at siya naman ay nanatili lang din sa aking likuran
habang sinisimulan na niyang halikan ang aking batok.
"C-charlie, b-baka may makakita sa atin dito," awat ko sa kaniya kasabay ng
paglinga ko sa paligid. May ilang magkapareha din akong nakita na nagse-selfie sa
mga gilid ng barko.
"Come on."
"Ha? S-saan tayo pupunta?" Bigla niya akong hinila at hindi ko alam kung saan kami
pupunta! Pero natanaw ko sa dulo na may restroom! Restroom?!
Pumasok kami sa loob ng restroom ng mga babae! Mabuti na lang at walang tao! Ini-
lock niya ang pinto at mabilis niya akong binuhat at iniupo sa counter ng lababo.
"Aaaah..." kaagad niyang pinaliguan ng halik ang aking leeg habang nararamdaman ko
naman ang kamay niyang nakapasok na kaagad sa loob ng aking panty!
Dahil nga nakadaster lang ako ay madali lang para sa kaniya ang gawin ito. Siguro
sa susunod ay magpapantalon na lang ako.
"A-aahh.." hindi ko napigilan ang mapaungol nang ipasok niya sa loob ko ang isa
niyang daliri.
"Cover your mouth. Don't make any noise, okay?" bulong niya sa akin at saka ako
siniil ng mapusok na halik sa aking mga labi bago siya nagtungo sa aking ibaba.
Tinakpan ko nga ang aking bibig. Kalahati lang ng aking pang-upo ang nakaupo sa
counter. Mas ibinuka pa niya ng maigi ang aking mga hita. Hinawi niya ang suot kong
panty at saka siya doon sumubsob sa aking basa ng pagkababae.
Pigil-pigil ko ang mapaungol nang sipsipin niya ang lahat ng parte ng aking
kaselanan.
CHARLIE's POV
Hindi ko alam kung bakit sa tuwing nakikita ko siya ay kakaibang init sa loob ng
aking katawan ang aking nararamdaman. Gustong-gusto ko siyang angkinin sa bawat
oras na dumaraan na kasama ko siya. Am I fvcking crazy?
I love to bathe her whole body with my kisses. She doesn't like to put any perfume
on her body but why does she still smell so fvcking good?! Nawawala ako sa katinuan
sa tuwing nalalanghap ko ang natural niyang amoy.
I wasn't like this before, before she came home. Nagagawa ko pa noong pigilan ang
sarili ko mula sa mga ganitong bagay.
Natutulog nga akong yelo ang katabi ko to reduce my body heat na alam ko naman kung
ano ang hinahanap. I've tried different women so many times but after ng isang
pagniniig namin ay ayaw ko na. Madali akong magsawa.
Pero bakit kapag siya na? Hindi ko maramdaman ang pananawa sa kaniya. I feel even
more fvcking crazy about her! Masama na yata 'to.
I really wanna keep her in my arms and feel like I don't wanna let her go
anymore...'cause I'm scared. I was afraid that by the time I let her go, she would
be gone forever.
I saw the changes in her. Hindi na siya katulad noon na palaging nakakabit sa akin.
She's no longer the same demanding demeanor, assuming, super sweet. She's not.
Nakakaya na niya akong tiisin na hindi kausapin. Mas close pa siya sa iba gaya ni
Claude. Mas nginingitian pa niya ang iba kaysa sa akin! She even said that she
didn't love me anymore! I almost lost my mind when I heard those fvcking words from
her....because I was so confident that she loved me so damn much.
And now, my fears suddenly changed. I used to be afraid to enter into a
relationship.....but now, I'm afraid she'll stay away from me. Especially now that
I know we have a child who will make us as family.
What should i do? Bahala na ang bukas.
"Uhmn..Ch-charlie, a-ayan na." I smiled when I heard her moans that sounded like
music to my ears.
And I get even more insane every time she mutters my name over and over again.
That's why I like to lick and suck her delicious and sweet womanhood even more. No
one else can do this to her but me. Only me, because she's mine. Only mine.
"Uumph! Charlie!" pigil niyang sigaw as her hands covered her mouth as she reached
the climax. Her body trembled. I drank all the juice she released. It tastes like
fine wine to my taste. Nakaka adik. And I wanna taste it every day.
After I drank all her sweet juices, I quickly lifted to her up and kissed her
softly with her soft lips as I quickly removed my belt.
Ngunit sunod-sunod na katok sa pinto ang bigla na lang bumulabog sa amin. Fvck! Why
now?!
"Ch-charlie, may tao."
"Sir, naka-lock po eh. Baka may tao sa loob."
"Baka naman may nagkakalat ng sama ng loob d'yan. Ew."
Mabilis kong binuhat si Lhevy at ipinasok sa isang cubicle. This can't be!
Sumasakit na ang puson ko at galit na galit na ang kumpare ko!
"Ch-charlie, b-baka may makakita sa atin dito," Lhevy whispered to me. Fear can be
seen on her face.
"Just be quiet and don't make any noise," I also whispered to her and then claimed
her addictive lips again.
I leaned her against the wall as I carried her. Inayos ko na ang naghuhumindig kong
pagkalalaki at saka ko marahang ipinasok sa kanya.
Halos mapaungol ako nang maramdaman ko ang init niyang bumalot sa aking
pagkalalaki. She was soaking wet that it intensified my desire. Even though she
gave birth to our first baby she was still so fvcking tight!
"May tao po ba d'yan? P'wede bang huwag kayong mag-lock ng pinto? Kanina pa kami
ihing-ihi eh," sabi ng kung sinuman ang nasa labas ngayon na sa tingin namin ay
nakapasok na ng restroom.
"O-opo, m-may tao dito...aahh," Lhevy replied as she couldn't stop herself from
moaning. Sh*t. She drives me wild!
Binilisan ko ang pagbayo ko sa kaniya habang yakap ko siya ng mahigpit.
"May masakit po ba sa inyo? Kailangan niyo po ba ng tulong?"
"Aah, eeeh...m-masakit nga. M-matigas kasi eh at saka m-malaki. K-kailangan ko lang
ilabas ito. Aaahh," sagot muli ni Lhevy habang tumitirik ang kanyang mga mata.
"Nakupo, bilisan na natin. Labas na tayo bago pa tayo masuka dito sa baho."
"Baka tibi na 'yan, Miss."
Napakunot ang aking noo habang patuloy sa pagbayo ng malakas. Tibi? Anong tibi?
"Aaahh...o-oo nga. T-tibi lang 'to. M-malaki at matigas na tibi. Aaahh..."
Eh?

CHAPTER 17 FIGHT
Latang-lata ang katawan ko nang matapos kami ni Charlie sa restroom kaya naman
pinangko na lang niya ako sa kanyang likuran pabalik sa aming puwesto. Iniwasan
kong tumingin sa ilang mga taong naririto rin sa rooftop ng barko dahil baka
naririto 'yung mga babaeng nakausap ko sa restroom! Nakakahiya!
"Inaantok ako. May isang oras pa tayong ipaghihintay bago ito dumaong," nanghihina
kong sabi sa kaniya. Paano ba naman eh nakadalawang paputok siya bago natapos!
"Here." Inabutan niya ako ng isang boteng tubig. "You can rest for an hour." Umupo
siya sa aking tabi.
Uminom muna ako ng tubig at saka ako nahiga at umunan sa kanyang kandungan.
Napansin ko ang pagkagulat sa kanyang mukha, medyo napanganga pa siya pero
nginitian ko lang siya ng pagkatamis-tamis at saka ko ipinikit ang aking mga mata.
Pinakiramdaman ko ang gagawin niya pero ang saya ko nang hayaan niya lang ako.
Naramdaman ko pa ang kamay niyang humaplos sa aking buhok at ang isa niyang kamay
ay yumakap naman sa aking baywang kaya 'di ko maiwasang mangiti habang nakapikit.
"Tuwang-tuwa ka naman." Natigilan ako sa pagngiti nang marinig ko siyang magsalita.
"Nananaginip ako, wag kang magulo. Hmp!" nakasimangot kong sabi sa kaniya habang
nananatiling nakapikit ang aking mga mata.
Naramdaman ko ang bahagya niyang pagpisil sa aking ilong.
"Ang pango ng ilong mo." Doon ko naimulat ang aking mga mata.
"Hoy, hindi ako pango ha. Cute lang ang ilong ko pero hindi pango! Porket mataas
'yang ilong mo eh nanlalait ka na." Inabot ko ang kanyang ilong at pinisil ko rin.
"Aray," daing niya. Inagaw niya ang aking kamay at hinalikan. Hindi ako nakaimik at
naramdaman ko ang pag-iinit ng aking pisngi.
"Sleep. I'll wake you up later." Bahagya siyang ngumiti sa akin kaya naninibago ako
sa kaniya. Hindi naman siya ganyan kakalmado. Palagi siyang masungit sa akin.
Ipinikit ko na ang aking mga mata at pinili na lang matulog baka nga nananaginip
lang ako.
***
Nang magising ako ay nakita kong tulog na tulog din si Charlie habang nakasandal sa
sandalan ng upuan. Mabuti na lang at medyo mataas itong kaniyang kinasasandalan.
Kumilos ako at humarap sa kaniya. Niyakap ko ang kaniyang baywang at saka muling
pumikit. Naramdaman ko naman siyang kumilos at humaplos ang kanyang kamay sa aking
ulo hanggang sa muli akong makatulog.
***
ORIENTAL MINDORO
"Dito lang sa Calapan Hospital naka-confine si baby Charles kaya hindi na tayo
bibiyahe pa ng mahaba," sabi ko kay Charlie habang naririto na kami sa loob ng
kotse at nakalabas na rin kami mula sa barko.
"Ituro mo na lang sa akin," sagot naman niya habang nakatutok sa unahan ang kanyang
paningin.
"Oo."
Saglit lang naman ang aming binyahe at nakarating din kami kaagad sa hospital.
Hindi na kami dumaan sa information counter dahil nasabi naman na sa akin ni mama
ang ward na kinaroroonan nila. May mga bitbit kaming pagkain na pinamili namin sa
labas.
Pagdating sa ward ay medyo marami ang tao at nagsisiksikan. Samahan pa ng mga baby
na kaniya-kaniyang iyakan.
"What the? Here?" hindi makapaniwalang tanong ni Charlie habang umiikot ang kanyang
paningin sa loob ng ward.
"Oo. H-hindi namin kayang kumuha ng private room eh," sagot ko sa kaniya.
Nakisiksik kami sa karamihan ng tao at napapabangga pa sa aming mga nakakasalubong.
Maraming electricfan pero mainit pa rin ang lugar. Kaya siguro walang tigil sa
kaiiyak ang mga bata dahil wala ng halos hangin ang pumapasok dito sa ward.
Samahan pa ng ingay at crowded ng lugar.
Nakarating kami sa pinakadulo pa. Doon nakapuwesto sila mama na nakita kong karga
si baby Charles at pinatatahan sa pag-iyak.
"Ma." Binitawan ko sa gilid ang aking mga bitbit at kaagad akong lumapit kay mama
at nagmano.
"Kumusta po si Charles? Bakit po umiiyak?" Kumuha muna ako ng alcohol at naghaplas
sa aking mga kamay bago ko kinuha mula sa kaniya ang anak kong umiiyak.
"Kinakabag na naman. Pinahiran ko na nga ng langis ang tiyan niya eh."
"Mama si Charlie nga po pala," pagpapakilala ko kay Charlie. Kaagad namang lumapit
si Charlie at kinuha din ang kamay ni mama at nagmano.
"Magandang tanghali po." Tumango lang sa kaniya si Mama at wala akong mabasang
emosyon sa kaniyang mga mata.
Hindi ko siya masisisi kung may kimkim din sila ng galit para kay Charlie pero ako
ang may kasalanan ng lahat.
"Helow, baby. Anong masakit sa iyo? Tahan na. Narito na si mama. Narito rin si
daddy oh," pagkausap ko sa aking anak. Iniharap ko siya kay Charlie na natitigilan
habang nakatitig sa aming anak.
"Gusto mong hawakan? Mag-alcohol ka muna," pagkasabi ko niyon sa kaniya ay kaagad
siyang tumalima at naglagay ng maraming alcohol sa kanyang mga kamay.
"Mama, kain ka po muna. Marami kaming dalang pagkain. Nasaan po si tatay, si kuya
at Lheila?" baling ko kay mama na nakatitig lang din sa amin.
"Nasa bukid ang kuya mo. Ang tatay mo ay lumabas lang saglit para bumili ng gamot
na reseta ng doctor. Si Lheila ay pinauwi ko muna para labhan ang mga damit at
kumot na nagamit na ni totoy," sagot naman ni mama habang binubuksan ang mga
plastic ng pagkain na aming dala.
Pagkatapos mag-alcohol ni Charlie ay kaagad na siyang lumapit sa aming mag-ina.
Hindi niya alam kung paano ba hahawakan si Charles lalo na at 'di pa rin tumitigil
ito sa pag-iyak. Pansin ko rin na medyo nangangatal ang mga kamay ni Charlie habang
inaabot na niya mula sa akin ang aming anak.
"Baby, 'eto ang daddy oh. Tahan ka na. Narito na kami ni daddy. Dito mo siya
hawakan." Ipinasa ko na kay Charlie si Baby Charles at isinandal niya ito sa
kanyang dibdib habang hinahagod niya ang likuran nito.
"Hey, kiddo. I'm here. Daddy is here. How are you feeling? Are you hungry? May
masakit ba sa iyo?" Parang piniga ang puso ko nang umpisahan na niyang kausapin ang
aming anak. Naluha din ako dahil sa sayang aking nararamdaman.
At himalang tumigil sa pag-iyak ang aming anak. Tumitig ito sa kanyang ama at ang
maliliit niyang mga kamay ay humawak pa sa ilong ni Charlie.
Hindi nakaligtas sa aking paningin ang panunubig ng mga mata ni Charlie habang
nakatitig din sa aming anak pero kaagad niya rin itong pinigilan.
"Oh narito na pala ang magaling mong anak." Napalingon kami sa aming likuran nang
marinig namin ang pamilyar na tinig ni tatay.
May dala siyang maliit na supot na sa tingin ko ay gamot.
"Tay." Lumapit ako sa kaniya para sana magmano pero hindi niya ako pinansin.
Nakatutok ang kanyang paningin kay Charlie. Nilapitan niya ito kaya naalarma ako
dahil buhat ni Charlie ang aming anak!
"M-magandang tanghali po." Ramdam ko ang hiya sa tinig ni Charlie.
"Simula noong ginawa mo ito sa anak ko, wala ng magandang nangyari sa buhay namin!
Puro na lang kamalasan!"
"T-tay, tama na po...huwag po dito," awat ko kay tatay nang magsisigaw na siya at
kulang na lang ay ambahan ng suntok si Charlie kung hindi lang buhat ni Charlie ang
aming anak na muli na namang umiyak dahil sa gulat sa boses ni tatay.
Nasa amin na rin ang atensiyon ng lahat at nakita kong papalapit sa amin ang ilang
nurse.
"Mag-uusap tayo, lalaki! Hindi ako makapapayag sa ginawa mong ito sa anak ko!
Magkakasubukan tayo!" Bago pa makarating ang mga nurse sa aming kinaroroonan ay
nakaalis na si tatay at mabilis na lumabas ng ward.
"P-pasensiya ka na kay tatay," nahihiya kong sabi kay Charlie. Hinalikan niya sa
noo ang aming anak at muling hinagod ang likuran nito kaya tumigil naman ulit ito
sa pag-iyak.
"It's alright. It's all my fault anyway. Don't worry I'll deal with your parents.
I'll accept whatever punishment they inflicts on me. I'll fight you...with our
son."

CHAPTER 18 CHICKEN BUTT

Noong oras ding iyon ay ipinalipat ni Charlie sa isang private room ang aming anak.
Siya ang kumausap sa mga Doctor na madaliin ang pag-e-examine at gawin ang lahat ng
paraan para matukoy na kaagad ng maaga ang totoong sakit ng aming anak.
"Naninilaw ang kulay niya. Ang payat-payat niya," wika ni Charlie habang nasa tabi
ng aming anak na mahimbing na natutulog.
Lumingon ako sa kaniya mula sa pagtutupi ko ng ilang mga lampin ng aming anak dito
sa malapad na sofa. Nakatitig siya sa aming anak at puno ng awa ang kanyang mga
mata. Ang maliliit na daliri nito ay nakakapit ng mahigpit sa hintuturo ni Charlie.
"Hindi namin maituloy-tuloy ang pagpapagamot sa kaniya dahil walang-wala na talaga
kaming makuhanan ng pangsuporta. Naibenta na nga ni tatay 'yung nag-iisa niyang
kalabaw. Nagsimula ang pabalik-balik ng kanyang lagnat noong mga nasa tatlong buwan
pa lamang siya. Ilang beses na namin siyang ipinasok dito pero hindi pa natatapos
ang examination niya ay inilalabas na namin dahil wala na kaming pangbayad. Kulang
pa sa mga pambayad dito sa hospital, sa mga vitamins at gamot ang kinikita namin sa
palengke ni nanay. Kaya wala na akong choice kundi ang hanapin ka sa Manila. Hindi
ko na kayang makita ang anak natin na ganyan, na nahihirapan." Pumatak ang aking
mga luha sa pisngi dahil sa sobrang awa ko na para sa aming anak.
"Come." Nagulat ako nang hindi ko namalayang narito na pala kaagad sa aking harapan
si Charlie. Hinawakan niya ako sa magkabila kong braso at hinila patayo.
"That's why I'm here. We'll do everything we can to help our son recover from his
illness. Kahit pa maubos ang pera ko, i don't care. Basta gumaling lang ang anak
natin," sabi niya habang nakatitig sa akin at pinupunasan ang basa kong pisngi.
Mas lalo akong naluha at napayakap ng mahigpit sa kaniya.
"Ssshh, stop crying. Don't worry, everything is gonna be fine and don't think about
anything else. Hindi ko kayo pababayaan." Naramdaman ko ang paghagod niya sa aking
likuran.
"Thank you, Charlie. Thank you dahil tinanggap mo ang baby natin."
"Why can't I accept our son? Eh para nga kaming pinagbiyak na bunga." Lumuwag ang
pagkakayakap niya sa akin at muli akong iniharap sa kaniya. Bahagya siyang
nakangiti. "And even if I didn't look like him, I would still accept him 'cause I
felt him in here." Itinuro niya ang tapat ng kanyang puso.
"I know in my heart that he's my son. No more proof is needed for me to know the
truth."
Mas lalo lang akong naiyak dahil hindi ko akalain na magiging ganito lang pala
kadali na matatanggap niya ang aming anak. Hindi ko ito inaasahan. Sana ay noon ko
pa ito ginawa para hindi na lumala pa ang sakit ng aming anak.
"W-wala na akong masabi. Basta salamat sa lahat."
"You shouldn't say thank you to me. Because it's my obligation to our child and to
you as well. Dapat ay matagal ko na itong ginawa."
"Pero hindi mo naman alam eh."
"'Cause i left you."
"Dahil hindi mo naman ako gusto. Napilitan ka lang sa akin noon."
"Who told you that?"
"Kasalanan ko ang lahat dahil ako ang nagbigay ng motibo sa iyo noon."
"Ginusto ko rin naman iyon."
"Ha?" Tila nabingi ako sa kanyang sinabi.
Nakatitig lang siya sa akin ng taimtim at nakikita ko ang kinang ng kanyang mga
mata.
"Ano 'yun? Ulitin mo nga ulit."
"Nothing. Come on, nagugutom na ako." Binitawan na niya ako at hinila naman niya
ang aking kamay patungo sa mesa.
"Teka, liwanagin mo muna 'yung sinabi mo. 'Di ko naintindihan eh," ungot ko sa
kaniya.
"Wala nga. Kumain na tayo," sagot niya habang binubuksan na ang mga supot ng
pagkain na pinamili ko kanina sa labas.
Ako lang ang lumalabas dahil halos ayaw na niyang umalis sa tabi ng aming anak.
Sila nanay at tatay naman ay pinauwi ko na muna para makapagpahinga sila at kami na
ni Charlie ang bahala dito sa hospital.
Hindi ako mapakali sa sinabi niya kanina kaya isiniksik ko pa ang aking sarili sa
gilid ng mesa at pumunta sa kanyang harapan. Hinila-hila ko ang collar ng kanyang
suot na t-shirt at muli siyang kinulit.
"Sige na, Charlie. Sabihin mo ulit. Hindi ko naintindihan eh."
"Ang kulit mo na," sagot niya rin naman sa akin. Natigil siya sa kaniyang ginagawa
dahil nakaharang ako sa kanyang harapan.
"Eh hindi ako makakatulog nito eh."
"Bakit? Sinong may sabing matutulog ka?"
"Ha?" Muli akong naguluhan sa kaniyang sinabi. Parang double meaning kasi eh. Baka
may gagawin na naman siya sa akin kaya dapat ay palagi akong ready.
"Nagugutom na ako, Lhevyrose."
"Isa na lang naman eh. Uulitin mo lang naman eh."
"Hindi mo ba narinig?"
"Narinig."
"'Yun naman pala eh."
"Eh hindi ko nga naintindihan. Anong ibig sabihin niyon?"
"Wala nga."
"Sige na."
"Dalawa."
"Ha? Dalawa agad? Wala pang isa eh. 'Di ka marunong magbilang." Umikot ang kaniyang
mga mata at tila napipikon na naman siya sa akin.
"Lhevyrose, hindi na ako nakikipag-biruan," seryoso na niyang saad sa akin kaya
natigilan ako at napabitaw na mula sa paghihila ko sa collar ng kanyang damit.
"S-sige na nga. Sorry."
Napatungo ako at aalis na sana sa kanyang harapan ngunit kaagad niyang hinapit ang
aking baywang. Hinawakan niya ang aking baba at iniangat. Sinalubong niya ng maalab
na halik ang aking mga labi.
"Uhmmn.."
.
.
.
.
...mapusok.
.
.
.
.
...mainit.
.
.
.
.
...malalim.
.
.
.
.
...at halos na niyang bitawan.
"Uhmmn..Cherliehhmn...uhmm...h-hindi nehhm m-makehingaah!" Nagpumiglas na ako dahil
nahirapan na akong huminga! At doon niya lang ako binitawan.
Mahina akong napasuntok sa kanyang dibdib habang naghahabol ng aking hininga.
"P-papatayin mo ba 'ko?!" hirap kong sigaw sa kaniya.
"Ssshh...lower your voice. Magigising si baby." Sabay kaming napalingon sa aming
anak at naabutan nga naming gumalaw ito ng kaunti at bahagyang humikbi habang
nakapikit pa rin ang mga mata. Pero saglit lang at muli na rin siyang nakatulog.
"Nakakainis ka eh." Halos maiyak na ako. Kinurot ko siya sa kanyang tagiliran na
nagpa-igtad naman sa kaniya.
Natawa siya kaya bigla rin akong natawa.
"Kakainis ka!" gigil kong bulong sa kaniya lalo na at patuloy siya sa mahina niyang
pagtawa.
"Huwag na kasing makulit, okay. Kumain na tayo kung ayaw mong ikaw ang gawin kong
hapunan." Umupo na siya sa upuan at ako naman ay hinila niya at iniupo naman sa
kanyang kandungan.
"Bakit? Mukha ba akong kanin?"
"No."
"Eh ano?"
"Mukha kang chicken."
"Chicken?"
"Chicken butt."
Nanlaki ang aking mga mata sa kanyang sinabi! Chicken butt? P-puwet 'yun ng manok
'di ba?

CHAPTER 19 GATAS
"Biliary Atresia."
Sabay kaming nagkatinginan ni Charlie dahil sa narinig naming sinabi ng Doctor ng
baby naming si Charles.
"Biliary Atresia? What kind of illness is that?" kunot-noo na tanong ni Charlie sa
Doctor. Kahit ako ay bago lang din sa aking pandinig ang salitang iyon.
"Biliary atresia is a condition that affects only infants. Ang bile ducts o anuran
ng apdo ni baby ay namamaga at nagbabara. Pagkapanganak pa lang sa kaniya ay
mayroon na siya nito. Iyon ang dahilan kaya't ang apdo o likidong panunaw o
tumutulong sa digestion na ginagawa ng atay ay nananatili sa atay. This is the
cause of its destruction. Ang bile o apdo ay mahalaga para sa digestion lalo na ng
taba na kinakain natin. Naiipon ang bile sa atay at sa loob ng sistema ng sanggol,
kaya't maaaring maapektuhan ang iba pang mga internal organs niya, lalong lalo na
ang utak kapag hindi pa ito naagapan. Na-absorb kasing muli ng bloodstream 'yung
bile, kaya nagkakaroon ng malaking problema. Nagiging sanhi pa ito ng malnutrisyon
kaya nangangayayat siya at naninilaw. Dahil nga, 'yung taba o fats ay nananatili
lang sa katawan niya imbis na matunaw," mahabang paliwanag ng Doctor na kakaunti
lang naman ang aking naintindihan.
"Wait, Doc. How did he get that kind of illness?" tanong ni Charlie sa Doctor.
"Sa kaso ng biliary atresia, hindi tuluyang nabuo ang biliary tree ni baby, na
karaniwang nangyayari sa unang trimester sa loob ng sinapupunan. Dahil na nga ito
marahil sa viral infection na maaaring natamo ni mommy habang siya ay nagbubuntis
pa lamang," paliwanag muli ng Doctor na kaagad ikinalingon sa akin ni Charlie.
Tinitigan niya akong mabuti pero hindi ko mapangalanan ang nakikita kong emosyon sa
kanyang mga mata. Napatungo ako at ngayon ko lang naintindihan na ako pala ang may
kasalanan kung bakit nararanasan ito ng anak ko.
"Pero hindi ibig sabihin ay kasalanan ito ng ina. Walang paraan para maiwasan niya
ang kahit anong impeksiyon na gaya nito habang siya ay buntis." Muli akong
napatunghay sa sinabi ng Doctor.
"What is the most effective way para tuluyan ng gumaling ang anak ko?"
"Sad to say ay wala pang gamot para dito. Hanggang sa ngayon ay patuloy pa ring
pinag-aaralan ang ganitong uri ng sakit. Ang maaari lang nating gawin ay operahan
si baby para palitan ang bile ducts sa labas ng atay gamit ang kanyang bituka. Pero
kung hindi man ito naging epektibo, walang ibang pwedeng gawin kundi magkaroon ng
liver transplant para sa kaniya."
"K-kakayanin ba ng anak namin ang operasyon? Ang baby pa niya, Doc," naiiyak kong
tanong sa Doctor.
Sobrang takot ang nararamdaman ko sa ngayon na baka hindi kayanin ng aming anak
dahil napakapayat na niya at mahina.
"Sigurado ba kayo? Hundred percent ba na makaka-survive ang anak namin dito?"
taimtim na tanong ni Charlie sa Doctor.
"Wala na po tayong ibang choice. Ang tanging maipapangako na lang namin sa inyo ay
gagawin namin ang lahat ng aming makakaya na malampasan niya ang operasyon na ito."
Napahinga na lang ng malalim si Charlie. Ako naman ay hindi mapigilan ang pagtulo
ng mga luha sa pisngi. Kawawa naman ang anak ko.
***
"Hey, what are you thinking? Kanina ka pa tahimik," puna sa akin ni Charlie dahil
nga buong maghapon na akong nananahimik habang nasa tabi ng aming anak.
Siya naman ay nasa kabilang tabi din ni baby Charles at kagigising lang. Kanina ay
may mga kausap siya sa cellphone at naririnig ko na tungkol sa trabaho sa kumpanya
ang kanilang pinag-uusapan dahil matatagalan siya bago makabalik ng Manila.
"Wala," mahina kong sagot habang inaayos ang comforter ng aming anak.
"Are you sure? Are you still thinking about what the doctor said earlier?" tanong
niya habang nakatitig ng mariin sa akin at hanggang ngayon ay hindi pa rin ako
nasasanay. Nakakaramdam pa rin ako ng pagkailang sa tuwing tumititig siya.
"H-hindi mo ba ko sisisihin?"
"What? Why would I blame you?" kunot-noo niyang tanong. Napabangon na rin siya at
bumaba ng kama.
"A-ako ang may kasalanan kung bakit nahihirapan ang anak natin."
"Tsk. Haven't you heard what the doctor said earlier? Hindi maiiwasan ng mga buntis
ang mga ganung impeksiyon."
"Pero wala pa akong nabalitaan na mga batang may ganung sakit? Ang anak pa lang
natin kaya kasalanan ko ito."
"Tss. Stop it. There's no one to blame for this incident but me...because I should
have taken care of you while you were pregnant." Lumapit siya sa aking tabi at
hinila ako para maiharap sa kaniya. Kasalukuyan akong nakaupo sa gilid ng kama.
"Eh hindi mo naman alam. Dapat ay sinabi ko na sa iyo noon pa...p-pero alam ko
naman na hindi mo ako tatanggapin," nakatungo kong sabi sa kaniya.
Narinig ko naman ang kanyang malalim na buntong-hininga bago hinawakan ang aking
baba at iniangat para magpantay ang aming paningin.
"That's enough. Huwag na natin itong pagtalunan pa. Nariyan na 'yan eh. There's
nothing we can do about what has happened in the past. Ang intindihin na lang natin
ay itong sa ngayon. Let's just pray that our baby recovers immediately. And if you
ever get pregnant again, I promise I'm with you. I'll take care of you. And you
can't stay away from me."
Napayakap na lang ako sa kaniya at ganun din naman siya sa akin.
"Sana makaya ng anak natin ang operasyon. Hindi ko kakayanin 'to, Charlie kapag may
nangyaring hindi maganda sa anak natin." Hindi ko mapigilan ang hindi maiyak dahil
sa nararamdaman kong takot sa aking dibdib para sa aming anak.
"Ssshh, he can. Let's just trust in our Lord God." Hinagod-hagod niya ang aking
likuran at kahit papaano ay gumaan ng kaunti ang aking pakiramdam.
Napapitlag naman ako nang marinig ko ang mahinang pag-iyak ni Charles. Sabay kaming
napakalas ni Charlie at hinarap ang aming anak.
"Baby, gising ka na? Nagugutom ka ba?" malambing kong tanong sa kaniya. Humiga
akong muli sa kaniyang tabi.
"He may be hungry. Mahaba na ang naitulog niya," sagot din naman ni Charlie na
naramdaman kong humiga rin sa aking likuran pero ramdam kong nakadungaw siya sa
amin ni Charles.
"Dedede ba ang baby ko?" tanong ko sa kaniya dahil isinusubsob niya ang kaniyang
mukha sa aking dibdib.
Kapag ganito siya ay alam kong gutom siya kaya kaagad ko ng itinaas ang suot kong
damit. Kaagad namang iniabot sa akin ni Charlie ang maliit na mangkok na may
malinis na tubig at bimpo. Ipinupunas ko muna ito sa aking nipple para malinisan
bago isubo ng baby namin.
Plano sana ni Charlie na bumili ng mamahaling gatas pero mabilis ko siyang
pinigilan dahil marami pa naman akong gatas at mas masustansiya ito dahil galing
mismo sa akin.
"Baby, p'wede akin naman 'yung kabila? Nauuhaw na rin si Daddy eh," sabat ni
Charlie mula sa aking likuran habang marahan niyang hinahaplos ng kanyang kamay ang
likuran ng aming anak at pagkatapos ay kinapa naman niya ang kabila kong dibdib sa
loob ng suot kong blouse!
"Tumigil ka nga, sa baby muna natin 'yan. May tubig sa mesa oh, 'yun ang inumin
mo," sagot ko sa kaniya. Pero maya-maya lang ay naramdaman ko na ang pagsakal ng
magkabila kong dibdib at alam kong lalabas din ang gatas sa kabila!
"Basa na," sabi ni Charlie nang biglang mabasa ang kanyang kamay dahil sa gatas.
"Iabot mo sa akin 'yung lampin," sabi ko para maitakip ko sa dibdib kong sumisirit
ang gatas!
"Ako na."
"Ha?" Napatingin ako at napanganga kay Charlie nang bigla niyang itaas ang suot
kong blouse at isubo sa kanyang bibig ang isa kong dibdib at sipsipin!
"Charlie," mariin kong saway sa kaniya pero hindi naman ako gumagalaw at hinayaan
lang din siya.
"Sayang naman kung patutuyuin mo lang ito sa lampin, eh 'di akin na lang. Ang tamis
pala," nakangisi niyang sabi at napanganga na lang ako nang muli niya itong isubo
nang makita niyang sumirit muli ang gatas!
Sana ay wala munang pumasok dito na Nurse o Doctor!

CHAPTER 20 DIAPER
"Charlie!" bulong pero mariin kong saway kay Charlie nang maramdaman kong bubukas
ang pinto ng aming silid.
Sa taranta ko ay naitulak ko siya kaya naman nalaglag siya sa sahig. Halos mahila
pa niya ang aking dibdib dahil kinagat lang naman niya ang ituktok nito!
"Aw," daing niya at narinig ko pa ang paglagabog niya sa ibaba pero hindi ko na
pinansin pa. Kaagad kong ibinaba ang aking blouse at sakto namang pumasok sa pinto
ang isang nurse.
"Good evening, Ma'am. Check ko lang po ang mga vital signs ng baby niyo ha,"
nakangiting sabi ng Nurse. Napansin ko pa ang saglit niyang pagtitig kay Charlie na
nasa aking likuran at pamumula ng kanyang pisngi.
Nananatili kasi akong nakahiga ng patagilid dahil patuloy sa pagdede ang aming anak
kaya hindi ko makita ang ginagawa ni Charlie sa aking likuran.
"Sakit ng balakang ko ah," rinig kong sabi niya. Muling napasulyap sa kanya ang
Nurse at ngumiti.
"Gusto niyo po bang magpa-check up, Sir? Wala na po akong gagawin pagtapos ko
dito." Napataas ang kilay ko sa sinabi ng Nurse. Lantod din nito ah.
"P'wede ba? Sur-"
"Hindi na, may albularyo sa amin. Ipatatawas ko na lang," putol ko sa sasabihin ni
Charlie. Aba't talagang magpapa-check up nga?!
"Tawas? What tawas?" tanong ni Charlie. Bakas ang pagtataka sa kanyang tinig.
"Naniniwala pa rin po ba kayo sa albularyo, Ma'am? Hindi naman po totoo ang mga
ganyan, Ma'am."
"Ah talaga? Sige, bukas na bukas din ipapakulam kita para maniwala ka."
"Ha? Naku, Ma'am, n-nagbibiro lang po ako. S-sige po, okay naman po ang baby niyo.
Lalabas na po ako." Biglang nataranta ang Nurse at nagmadali ngang lumabas ng
silid.
"You scared her."
"Oh ngayon?" inis kong tanong kay Charlie?
"I like her, she's kind. She offered to examine my hip."
"Ah ganun? Gusto mo, dagdagan ko pa 'yan?"
"Mapanakit ka, baby. That's the sign of jealousy." Aba, kapal nito ah.
"Hindi ako nagseselos! Kung gusto mo, sa kanya ka na!" napasigaw na ako dahil sa
sobrang inis. Maging ang anak ko ay nagulat sa aking pagsigaw at bahagyang humikbi
kaya kaagad kong inalo ang kanyang likuran.
"Ows? Then, why are you shouting?" Tiningnan ko ng matalim si Charlie. Nakita ko
naman ang pinipigilan niyang pagtawa.
Nadampot ko ang isang diaper ni Charles na puno ng ihi at malakas kong ibinato sa
kanya. Nagulat siya kaya hindi na niya ito nailagan pa at sumapol ito sa kanyang
mukha.
"What the f*ck?" Sa ibaba na nasalo ng kanyang mga kamay ang diaper. Pasalamat siya
dahil nakabalot na 'yan kaya hindi ang mismong loob ng diaper ang tumama sa mukha
niya!
Hindi ko na siya pinansin pa at muli ko na lang siyang tinalikuran. Ilang sandali
lang ay naramdaman ko namang muli ang paghiga niya sa aking likuran at ang pagyakap
niya sa akin.
"Baby, pagalitan mo nga itong Mommy mo, inaaway si Daddy oh. Sakit ng balakang ni
Daddy, paano ko pa magagawa 'yung kasunod mo-AW!" napadaing siya nang sikuhin ko
siya sa tagiliran.
"Nakakatakot ka naman magselos, Lhevy. Siguro bago tayo bumalik sa Manila ay puro
pasa na 'ko dahil sa'yo." Muli siyang yumakap sa akin.
"Eh di bumalik ka na! Bayaran mo na lang ang lahat ng gastusin ni Charles dito sa
hospital!"
"No. Babalik ako sa Manila with you and my son. I'll transfer Charles to another
hospital. More privately, there are more complete surgical equipment and there are
better Doctors." Natahimik ako sa kanyang sinabi. Papayag kaya sila tatay at mama
na ilipat sa Manila ang apo nila?
"Kausapin mo muna si tatay," sagot ko. Naghintay ako ng sagot ni Charlie pero
dumaan na ang isang minuto ay nanatili itong tahimik.
Ilang sandali lang ay naririnig ko na siyang humihilik at nararamdaman ko na ang
malakas niyang paghinga sa aking batok habang nakayakap pa rin sa aking baywang.
***
KINAUMAGAHAN
"Bakit hindi ka matali? Maupo ka nga." Napansin ni Mama ang paroo't parito ko dito
sa loob ng silid. Hindi talaga ako mapakali dahil halos isang oras na ang lumipas
simula ng umalis dito si Charlie kasama si tatay.
Kinakabahan ako at natatakot sa maaaring gawin sa kanya ni tatay. Alam kong malaki
ang galit ni tatay kay Charlie at sa akin dahil nakaya ni tatay na iwasan ako at
hindi kausapin sa loob ng dalawang taon simula noong mabuntis ako.
"Kung talagang matapang ang lalaking 'yan ay makakaya niyang harapin ang ama mo.
Kung talagang pursigido siya sa inyong mag-ina ay haharapin niya ang lahat ng
hirap. Nagpakasarap siya sa loob ng dalawang taon, samantalang kayong mag-ina dito
ay halos gumapang na sa putik." Hindi na lang ako sumagot kay mama upang hindi na
humaba pa.
Ako ang may kasalanan dahil kusa kong inalok kay Charlie ang sarili ko kahit alam
kong hindi niya ako gusto. Ganun ako kapatay sa kanya noon na hindi na nakuha pang
mag-isip ng tama. Kaya ito ang naging resulta, nabuntis ako ng wala siyang kaalam-
alam.
Eh bakit ko naman ipapaalam sa kanya? Madali lang para sa kanyang tumanggi. Baka
isipin pa niyang sinadya ko ang bagay na iyon upang may dahilan na ako para makuha
siya.
"Oh, ayan na pala sila." Kaagad akong napabaling sa pinto dahil sa sinabi ni mama.
"T-tatay?" Unang pumasok si tatay na may matalim na mga tingin. Sumunod si Charlie
sa kanyang likuran na puno ng galos ang mukha at bahagyang nakangiwi.
Hindi ko malaman kung lalapit ba ako o hindi? Natatakot ako kay tatay kahit na ni
minsan sa buhay ko ay hindi pa naman niya ako napapagbuhatan ng kamay.
"Uuwi na tayo," matapang na sabi niya kay mama at ni hindi man lang tumingin sa
akin. "Magpaalam ka na sa apo mo...pero siguraduhin mong lalaki ka na ibabalik mo
dito ang apo ko!" Dinuro niya si Charlie.
"Yes, Sir," sagot ni Charlie kasabay ng bahagya niyang pagtango. Napayuko na lang
ako sa sobrang hiya dahil sa inabot ni Charlie sa aking ama.
Niyakap muna at hinalikan ni mama at tatay si Charles. Nakikita ko at ramdam na
ramdam ko kung gaano nila kamahal ang kanilang apo at sobra-sobra akong
nagpapasalamat doon. Kahit na mawala ang pagmamahal nila sa akin bilang anak nila
ay ayos lang dahil nalipat naman ito sa kanilang apo.
"Mag-iingat kayo doon. Tumawag ka lagi sa amin para makumusta namin ang kalagayan
niyo doon," sabi ni mama habang si tatay naman ay lumabas na ng silid.
"Opo, Ma."
Hindi na kami makakauwi pa sa aming bahay dahil napakalayo pa ng aming bayan mula
dito sa Calapan Hospital at kailangan na naming mailipat si Charles sa ibang
hospital sa Manila.
Lumabas na si mama at ilang sandali lang ay pumasok naman ang Doctor at ilang Nurse
dito sa loob ng silid.
"Sir, okay ka lang po ba? Gamutin ko po ang sugat niyo." Napalingon ako kay Charlie
na nakaupo sa sofa at nakita ko na naman doon ang Nurse na gusto 'atang makulam.
Samantalang ang Doctor at ilang Nurse dito ay abala sa pag-asikaso ng mga apparatus
na nakakabit sa aming anak.
"Ah, sur-"
"Doc, naniniwala po ba kayo sa kulam?" malakas kong tanong sa Doctor at lahat sila
ay kaagad napalingon sa akin habang may nanlalaking mga mata maging si Charlie at
ang malantod na Nurse sa kanyang harapan.
"May ipapakulam lang ako-"
"D-doc, mauuna na po ako. K-kanina pa po ako naji-jingle eh. Hehehe," paalam ng
Nurse at halos takbuhin na ang pinto para makalabas lang.
Nangingiti habang iiling-iling na nakatitig sa akin si Charlie. Sa inis ko ay muli
ko siyang binato ng diaper ni Charles na puno naman ng dumi.
CHAPTER 21 POBRE
"Aw! D-dahan-dahan naman," reklamo ni Charlie matapos kong ilapat ang bulak sa
kanyang sugat sa nguso.
"Wala pa ngang alcohol eh," inis kong sagot sa kanya at saka ko pa lang binuhusan
ng alcohol ang bulak.
"Just one kiss is enough," sagot niya habang nagkakandahaba ang kanyang nguso at
pilit inaabot ang labi ko.
"Tumigil ka nga, Charlie." Napalinga ako sa paligid at nakikita ko ang ilang
bulungan at tawanan ng mga kasama naming medic dito sa loob ng private airplane.
Kasalukuyan na kaming nasa himpapawid upang magtungo sa Manila at upang mailipat sa
mas pribadong Hospital ang aming anak.
Inihatid kami ng mga medic ngunit ang airplane na aming gamit ay pag-aari ng family
ni Charlie. Itinawag niya lang ito sa Manila upang kami ay sunduin.
Samantalang ang kanya namang sasakyan ay iniwan niya kay kuya upang mayroon silang
magamit sa probinsiya. Ayaw pa sana itong tanggapin ni tatay pero nakikita ko sa
mga mata ni kuya ang kagustuhan.
Biglang nagbago ang ihip ng hangin kay kuya. Niyakap pa niya ako bago kami umalis
pero nahihiya ako kay Charlie. Baka isipin niya na dahil lang sa may pera at kotse
si Charlie ay kaya lumambot ang loob sa kanya ng kuya ko. Pero wala din naman akong
nagawa dahil ipinagpilitan naman ito ni Charlie na ibigay.
"Ang damot. Isa lang eh." Nagmistulang bata si Charlie dahil sa paghaba ng kanyang
nguso.
Pasimple muna akong luminga sa paligid at nang makita kong walang nakatingin ay
kaagad kong hinalikan ang labi ni Charlie.
Mabilis lang sana at kaagad din akong lalayo ngunit bigla na lang kinabig ni
Charlie ang aking batok at nilamukos ako ng halik.
Napaungol ako dahil naipasok kaagad ni Charlie ang kanyang dila sa loob ng aking
bibig kasunod niyon ay ilang palakpakan sa paligid ang aming narinig.
"Yieeehh! Ang sweet naman nila Sir at Ma'am!"
"Nakakakilig!"
"Sir, baka naman po may kapatid kayo?!"
Nanlaki ang aking mga mata at kaagad kong itinulak si Charlie. Napakalawak ng
kanyang pagkakangiti na tila ba nanalo sa perya. Nakuha pa niyang kindatan ang mga
medic at mag-thumbs up sa kanila.
"Do you all want to? I have a younger brother but he's always irritable and has
little patience. Baka palagi lang niya kayong masigawan." Nangunot ang aking noo sa
sinabi ni Charlie. Naintindihan ko naman ang sinabi niya kahit hindi ako nakatapos
ng pag-aaral no!
"Hoy, hindi naman ganu-" Kaagad akong pinanlakihan ng mga mata ni Charlie kaya
naputol ang aking sasabihin.
"T-talaga po, Sir? Yieeeh! Ano pong name niya, Sir?"
"May number po ba siya? P'wede pong makahingi?!"
"Ilang taon na po siya, Sir?"
"Kasing pogi niyo po ba? Hihihi!"
Napansin ko ang kakaibang ngisi ni Charlie. Para bang may gagawing hindi maganda.
"Charlie, anong gagawin mo?" Inilabas niya ang kanyang cellphone at nagpipindot
doon. Sinilip ko naman ito at nakita kong nag-scroll siya sa call register.
"Here!" Nanlaki ang aking mga mata nang iabot niya ang kanyang cellphone sa mga
medic. Nakita ko sa screen ang pangalan at numero ni Claude!
"Charlie," mariin kong saway sa kanya pero kinindatan lang ako ng hinayupak.
"Oh my God! Sir, thank you po!"
"Hulog kayo ng langit!"
"Ang bait niyo, Sir!"
"Oh my God! I love you ka talaga, Sir!"
Halos mag-unahan pa sila sa pag-abot sa cellphone ni Charlie. Bigla namang nagising
ang aming anak at umiyak habang nakahiga sa isang stretcher pero hindi na ito
napansin pa ng mga medic na babae dahil abala na sila sa pagkuha ng number ni
Claude. May dalawang lalaking medic naman pero patawa-tawa lang naman sa kanilang
kinauupuan at hindi nakikisali sa mga babae.
Kaagad kong binuhat si baby Charles at kinandong. Inayos naman kaagad ni Charlie
ang suwero na nakakabit sa kanyang paa upang hindi mahila.
"Hindi mo dapat ginawa 'yun," pagsita ko kay Charlie habang inilalabas ko ang isa
kong dibdib upang padedehin ang aking anak.
"What?" maang-maangan niyang sagot.
"Hindi mo man lang naisip ang privacy ng kapatid mo? Maaari nilang maistorbo 'yung
tao dahil paniguradong kukulitin nila 'yun. Bukod d'yan, hindi naman totoong maikli
ang pasensiya ni Claude ah. Napakabait niya," pagkasabi ko niyon ay bigla na lang
dumilim ang mukha ni Charlie.
"Do you like him? Why are you defending him?" Napanganga ako sa kanyang sinabi.
"Hindi ko siya ipinagtatanggol. Sinasabi ko lang ang totoo."
"How long have you known each other again?" sarkastiko niyang tanong at doon naman
ako natahimik.
"I-ilang araw pa lang."
"You see? You're so quick to trust someone. That's why you gave yourself to me so
quickly even though it was only a day since the two of us met and you didn't know
me that well. And until these moments you still don't know me and what kind of
person I am." Pakiramdam ko ay tinarakan ng isang matalim na kutsilyo ang aking
dibdib dahil sa kanyang mga sinabi.
Hindi ako nakasagot. Naramdaman ko kaagad ang panunubig ng aking mga mata. Tama
naman siya. Ganun ako kabilis nagtiwala sa kanya noon kaya siguro pinarusahan ako
ng ganito. At hindi lang ako ang nakatanggap niyon pati ang aming anak.
"Sir, heto na po ang cellphone."
"Thank you, Sir! Ang bait niyo po!"
"Alright."
Hindi ko na sila nilingon pa. Iniyuko ko na lang ang aking ulo at pinagmasdan ang
aking anak na ngayon ay nakatulog nang muli habang subo pa rin ang aking dibdib.
Kahit naman ganun ay hindi pa rin ako nagsisisi dahil regalo kong ituring ang aking
anak.
***
Maayos kaming nakarating sa rooftop ng isang Hospital sa Manila. Buong biyaheng
tahimik si Charlie at hindi na rin ako kinausap pa. At sa tuwing ganito ang
pakikitungo niya sa akin ay hindi ko na naman maiwasang manliit sa sarili ko.
Pakiramdam ko ay wala pa rin akong karapatan sa kanya. Ang layo-layo niya at
kailanman ay hindi ko siya maaabot.
Siguro dapat ay itatak ko na lang sa utak ko na ginagawa niya lang ito para sa
aming anak. Pagkatapos gumaling ng baby namin ay muli na niya kaming tatalikuran.
"Nariyan ba si Doctor Klaire? I want to talk her," tanong ni Charlie sa isa sa mga
Nurse.
"Yes, Sir. I'll just see if she's available right now."
"A'right."
Kaagad ding tumalikod ang Nurse pero nahinto din nang isang magandang Doktor ang
naglalakad ngayon patungo sa aming kinaroroonan.
"Heto na pala siya, Sir," baling ng Nurse sa kanya.
"Charlie? Oh my God, what are you doing here? May pasyente ka? Sino?" Halatang
nagulat ang babaeng Doktor nang makita niya si Charlie. Luminga pa siya sa likuran
ni Charlie. Malayo ang aking kinaroroonan kaya hindi niya ako napansin bukod doon
ay may iba pang mga tao dito sa labas.
Kasalukuyan kami ngayong naririto sa hallway sa labas ng intensive care at
kapapasok lang sa loob ng aming anak.
"Hey." Kaagad naman itong sinalubong ni Charlie. Nagyakap sila at humalik sa mga
pisngi. Napaiwas na lang ako ng tingin.
"Can we talk?" dinig kong 'aya ni Charlie kaya muli akong napalingon sa kanila.
"Aha? What is it?" Hinawakan ni Charlie ang baywang nito at inalalayang makalayo sa
lugar.
Nakaramdam ako ng matinding panibugho. Huminga ako ng malalim. Sa pagkakataong ito
ay hindi ko yata magagamit ang panakot ko sa mga Nurse. Doktor na ang isang ito at
may pinag-aralan. Eh ako? Isa lang akong pobreng naghahabol sa isang lalaki.
CHAPTER 22 LAB TEST RESULT
"Have dinner."
Napalingon ako sa aking likuran at nabungaran ko ang pagpasok ni Charlie sa pinto
ng silid ng aming anak. May bitbit siyang supot na sa tingin ko ay pagkain ang
nilalaman niyon.
Lumapit siya sa akin at iniabot ang supot. Kaagad namang kumalam ang aking sikmura
nang malanghap ko ang mabangong amoy nito.
"I-ikaw? Sabay na tay-"
"I'm done." Kaagad naman akong natigilan. Napahabol na lang ako ng tingin sa kanya
na naglalakad na patungo sa kama ng aming anak.
Halos isang oras ang lumipas bago siya bumalik mula sa pakikipag-usap niya sa
doctor na iyon. Iyon pala ay kumain silang dalawa ng sabay.
Napakagat na lang ako sa aking labi bago ako nagtungo sa mesa at sinimulang buksan
ang supot. Nanunubig ang aking mga mata at bahagyang nangangatal ang aking mga
kamay pero kaagad kong pinalis ang mga isiping nagpapabigat sa aking dibdib.
Siguro, dapat ay mas pagtuunan ko na lang ng pansin ang aming anak kaysa sa kung
ano mang ugnayan naming dalawa ni Charlie. Baka nga ginagawa niya na lang ito para
sa aming anak.
Pagbukas ko ng supot ay bumungad ang isang malaking plastic bowl na puno
ng....arroz caldo? May dalawang piraso din ng fried chicken at dalawang pirasong
nilagang itlog.
Napalingon ako kay Charlie at naabutan ko ang paghalik niya sa noo ng aming anak.
Wala sa sarili na lang akong nangiti. Alam niyang hindi ako kakain ng mga mamahalin
kaya lugaw ang binili niya para sa akin.
Sinimulan ko na ang pagkain. Napansin ko naman ang paglapit sa akin ni Charlie kaya
napalingon ako sa kanya. Naupo siya sa aking tabi at tila malalim ang iniisip.
Ilang beses siyang bumubuntong-hininga.
"May p-problema ba? G-gusto mong kumain?" alok ko sa kanya. Lumingon naman siya sa
akin at tumitig. Puno ng pag-aalala ang kanyang mga mata.
"Do you think our son can handle the operation?" Natigilan naman ako sa kanyang
tanong.
"B-bakit?" Nagsimulang lumakas ang kabog ng aking dibdib.
"Nothing. I just can't help but worry lalo na't mahina pa ang resistensiya niya."
"A-ano bang sabi ng doctor na k-kausap mo kanina?" Umiwas ako ng tingin sa kanya.
Ayokong mabasa niya ang iniisip ko. Ibinaling ko ang atensiyon ko sa arroz caldong
nasa aking harapan.
"She said that, there are other methods of treatment but the success rate of this
procedure is only 80 percent so far. So we have no other choice but the liver
transplantion," mahina niyang saad.
Tila bumara ang sinubo kong lugaw sa aking lalamunan. Nabitawan ko ang hawak kong
kutsara at pumatak ang aking mga luha sa pisngi.
"E-eighty percent naman 'yun, Charlie. M-malaki pa ang chance natin, 'di ba?"
"I've already decided that liver tranplantion is the way to treat our son."
"M-may donor na ba tayo? Ako na lang, Cha-"
"Ako," putol niya sa aking sinasabi. "Nagpa-test na ako."
Nagpa-test kaagad siya? Bakit ang bilis naman yata? Akala ko ba nag-usap lang sila
at kumain. Gayunpaman ay may saya akong naramdaman sa kaalamang minamadali niya ang
pagpapagamot sa aming anak.
"Magdasal na lang tayo, Charlie na sana maging successful ang operasyon ni Charles.
'Y-yung doctor ba kanina ang gagamot sa anak natin?" Pinunasan ko ang luha sa aking
pisngi.
"Yeah."
Hindi ko mapigilang mag-alala. Gusto kong malaman kung ano ang ugnayan nilang
dalawa. Kung mayroon man silang relasyon, sana ay huwag nilang idadamay ang anak
ko.
"K-kailan daw malalaman ang result?" tanong kong muli.
"As soon as possible," mahina niya pa ring sagot bago sumandal sa upuan at ipinikit
ang kanyang mga mata.
Napatitig na lang ako sa kanya. Sa hitsura niya ay tila pasan niya ang buong
daigdig. Magulo ang kanyang buhok, gusot-gusot ang kanyang polo at nangingitim ang
ilalim ng kanyang mga mata. Halatang hindi siya nakatulog sa lumipas na buong
magdamag dahil sa pagbabantay sa aming anak.
Maya-maya ay may narinig akong tunog. Hindi ko ito pinansin at magpapatuloy na sana
ako sa pagkain nang muli ko itong marinig.
Muli akong napalingon kay Charlie na hanggang ngayon ay nananatiling nakapikit ang
mga mata. Muli kong narinig ang malakas na tunog na tila kumakalam na sikmura.
Inilapit ko ang aking tainga sa kanyang tiyan.
"What are you doing?" Bigla akong napatingala sa kanya nang marinig ko siyang
nagsalita.
"Kumain ka ba talaga? Bakit sumisigaw 'yang tiyan mo?"
"Tsk." Muli niyang ipinikit ang kanyang mga mata.
Napalingon naman ako sa mga pagkain. Dalawang piraso ng fried chicken, dalawang
pirasong itlog at isang malaking mangkok ng arroz caldo ang nasa aking harapan.
Dinampot ko ang fried chicken at inilapit sa ilong ni Charlie. Bigla naman niyang
naimulat ang kanyang mga mata.
"What the fvck are you doing? I'm resting," inis niyang sabi sa akin.
"Yang tiyan mo ang pagalitan mo dahil maingay. Tinatawag niya 'tong manok."
Tiningnan niya ako ng masama pero inagaw din naman ang hawak kong fried chicken at
walang sabi-sabing nginasab ito.
Lihim na lang akong napangiti. Ang akala ko pa naman ay kasabay niyang kumain
kanina 'yung doktora na 'yun.
Kumutsara ako ng arroz caldo at saka inilapit sa kanyang bibig na ngumunguya.
"Ah," sambit ko habang nakaumang sa kanyang bibig ang kutsara.
"Okay na 'to," sabi niya habang patuloy sa pagngasab ng manok na animo'y gutom na
sawa. Parang kanina lang, sinabi niyang tapos na daw siyang kumain ah. Iyon pala ay
gutom na gutom na.
"Mabubulunan ka. Kailangan niyan ng panulak," sagot ko habang hindi inaalis ang
kutsara sa kanyang harapan.
"Tsk." Napilitan siyang ibuka ang kanyang bibig.
Kaagad ko namang isinubo sa kanya ang kutsara. Pinunasan ko ang gilid ng kanyang
labi nang may kumalat na kaunting lugaw dito ngunit nagulat ako nang bigla niyang
akong halikan sa labi.
Sakto namang bumukas ang pinto ng silid at pumasok ang doktora na pansin kong
bahagyang natigilan sa inabutan niyang eksena namin ni Charlie.
"Hi," nakangiti niyang bati at saka naglakad palapit sa aming kinaroroonan.
Napansin ko ang kakaibang tingin niya sa aming dalawa ni Charlie at mapaglarong
ngiti sa kanyang mga labi.
Napalunok naman ako at saka ibinalik ang kutsara sa mangkok. Kaagad namang bumaling
sa kanya si Charlie. Pinag-aralan ko ang magiging reaksiyon ng kanyang mukha at
mata habang nakatitig sa doktora.
"Hey," sagot ni Charlie. Kaagad niyang binitawan ang buto ng manok sa supot at
dinampot ang isang bottled water at uminom.
Inabutan ko siya ng tissue ngunit sa halip na tanggapin ito ay ang lampin ng aming
anak na nakasampay sa aking balikat ang kinuha niya at ipinunas sa kanyang nguso.
"I'm sorry if I disturbed you. Hi, im Doktora Klaire Mcfadden," nakangiting
pagpapakilala sa akin ng doktora. Umasta siya ng pakikipagkamay sa aking harapan.
Nagulat naman ako at hindi kaagad malaman ang gagawin.
"Ahm, L-Lhevyrose...G-gonzales." Nahihiya akong tanggapin ang kanyang kamay pero sa
huli ay tinanggap ko rin. Baka isipin pa nitong bastos ako.
Pero kaano-ano nga kaya ito ni Charlie? Bakit parang ang bait-bait naman niya kung
umasta ngayon sa harapan ko? Nagpapanggap lang ba siya?
"What's the news?" tanong ni Charlie sa doktora na tila wala namang anumang
ginawang kahihiyan kanina na inabutan ng doctor.
"Well, I hastened the result of your lab test as you said. So now.....prepare
yourself for the operation."
Nagkatinginan kaming dalawa ni Charlie. Ang ibig bang sabihin niyon ay nag-positive
ang ginawang test sa kanya?
Kaagad naglakad si Charlie palapit sa aming anak. Hinaplos niya ang pisngi nito at
saka hinalikan sa noo. Emosyonal niyang tinitigan ang aming anak.
"You're really my child. So let's fight it, son. Daddy is here for you. Hinding-
hindi kita pababayaan," emosyonal niyang pagkausap sa aming anak.
Napangiti naman akong may luha sa aking mga mata.

CHAPTER 23 OPERATING ROOM

Kinabukasan ay kaagad na rin nilang inihanda si Charlie at ang aming anak para sa
gagawing operasyon.
Kinakabahan ako at sobrang pag-aalala ang nararamdaman ko sa mga oras na ito.
Malakas ang tibok ng puso ko at hindi ko mapigilan ang pangangatal ng aking mga
kamay.
"Hey, what's wrong with you? Hindi pa ako mamamatay," sambit ni Charlie na tila
natutuwa pa sa nakikita niyang hitsura ko.
Hinampas ko siya sa braso at sinamaan ng tingin. Ganito na nga ang nararamdaman ko
eh tinatawanan pa ako. Pero mas lalo lang naman siyang natawa habang naglalakad na
kami sa hallway patungo sa operating room.
Itinutulak na rin ng mga nurse ang maliit na sasakyang kinalululanan ng aming anak.
"Hindi ikaw! 'Yung anak ko ang iniisip ko!" Inis kong sigaw sa kanya.
"Ang sama mo. Don't you even worry about me even a little bit? I'm Charles' father,
we have the same name. Mahal na mahal mo nga ako eh. Imagine, naisip mo pang
ipangalan ang pangalan ko sa baby natin kahit magkalayo na tayo." Nanlaki ang aking
mga mata sa kanyang sinabi.
"Kapal mo, Charlie. W-wala lang akong ibang m-maisip na pangalan," pagkakaila ko
kasabay ng pag-iwas ng aking tingin sa kanya.
"Whooaa! Nahiya ka pa umamin. Para ka ngang si Hanna eh. Lint-"
"Sinong Hanna?" kaagad kong tanong sa kanya.
"Ha? Aahh..wala." Kaagad niyang binawi ang kaniyang paningin at nag-focus sa
unahan.
"Sinong Hanna, Charlie?!" malakas kong tanong sa kanya.
Napalingon naman sa amin ang mga Nurse na aming kasama at saka sumenyas sa akin ng
katahimikan. Naiikom ko tuloy ang aking bibig bukod doon ay marami ring pasyente
kaming nadaraanan na nakatambay sa mga upuang nasa gilid.
"Don't shout. We're here in the hospital, we're not on the mountain," saway niya
naman sa akin at saka niya ako inakbayan.
Inalis ko ang kanyang kamay na nakaakbay sa akin dahil sa inis ngunit natigilan ako
nang mahawakan ko iyon dahil napakalamig! Napatingin tuloy ako doon at wala sa loob
na kinuha ito.
Ang lamig nga!
"B-bakit ang lamig ng kamay mo?" tanong ko sa kanya habang hawak ito. Ilang beses
ko pa itong pinisil-pisil.
"H-hindi ah." Kaagad niya naman itong binawi at hindi makatingin sa akin ng tuwid.
Kinakabahan din ba siya? Napahinga na lang ako ng malalim.
"Charlie? Dude!"
Sabay kaming napalingon ni Charlie sa kaliwa. Saktong huminto na kami sa pinto ng
operating room nang mayroong lalaking bigla na lamang tumawag sa kanya.
Tinitigan ko itong mabuti dahil mukha siyang pamilyar. Nanlaki ang aking mga mata
nang makilala ko ang kasama niyang babae.
"Cail!" masayang tawag ko sa kanya.
"What the fvck are you doing here?" tanong ng kasama nitong lalaki habang
naglalakad na sila palapit sa akin.
At habang papalapit sila ay doon ko lang napagmasdang mabuti na ito nga pala 'yung
pinsan ni Charlie na asawa na ngayon ni Cail. Kasama din siya sa mga nagbakasyon
noon sa Mindoro.
"Ahm.." Tila hindi malaman ni Charlie ang kanyang gagawin. "G-go inside, c'mon,"
sabi niya sa akin habang itinutulak ako papasok ng pinto ng operating room.
"H-ha? P-pero.." Binigyan niya ako ng matalim na tingin na tila babala sa akin.
Natigilan naman ako at wala na akong nagawa kundi ang pumasok sa loob. Kaagad
niyang isinara ang pinto pero bago iyon ay nakita kong nangungunot ang noo ng
kanyang pinsan habang nakatitig din sa akin.
Napahinga na lang ako ng malalim sa inasal ni Charlie. Bumaling na lang ako sa mga
Nurse at kay Doktora na kasalukuyan ng inaayos ang mga aparatus na ikakabit sa
aming anak.
"Where's Charlie?" baling sa akin ni Doktora.
"Aah..n-nasa labas," sagot ko at saka nilapitan ang aming anak.
Kinuha ko ang munting kamay nito at hinalikan.
"Tibayan mo, anak ha. Lumaban ka para mama. Narito lang ako. Mahal na mahal ka ni
mama," pagkausap ko sa kanya. Kasalukuyan naman siyang natutulog ng mahimbing.
"Pero kailangan na siya dito at ikaw naman ay hindi pwede dito. Sandali at
tatawagin ko." Kaagad bumaling ang Doktora sa pinto at binuksan ito.
Natanaw ko sila mula sa siwang ng pinto na kinakausap ang mag-asawa sa hallway.
Lumapit din doon si Doktora at kinausap sila. Matatamis ang mga nginitian nila at
sa palagay ko ay magkakakilala din sila.
Hindi pa rin sinasabi sa akin ni Charlie kung kaano-ano niya ang Doktora na ito.
Hindi ko pa rin naman nakukuha siyang tanungin.
"Huwag po kayong mag-alala, Ma'am. Sigurado namang makakayanan ito ni baby dahil
ang daddy niya ang kasama niya," nakangiting wika ng isang Nurse sa akin.
Kaagad nangilid ang aking mga luha.
"S-salamat." Hinaplos ko ang pisngi ng aking anak at saka ito hinalikan.
Naramdaman ko naman ang pagpasok ng Doktora at kasama na niya si Charlie.
"Lie down there," utos niya kay Charlie habang itinuturo ang isang higaan na katabi
ng sa baby namin.
"C-can she just stay here inside?" saad ni Charlie sa Doktora na tila naiinis.
"Hindi pwede, Charlie.Don't be stubborn. Misis, you can go out. You can't be here
inside. Hintayin mo na lang matapos ang operasyon."
"Tsk. D'yan lang naman siya sa sulok e-"
"Charlie," putol ni Doktora sa sinasabi ni Charlie.
"Okay, fine!" malakas namang sagot ni Charlie sabay buntong-hinga ng malalim. Halos
magpapadyak pa siya sa sahig bago tuluyang naupo sa higaan.
Ano bang problema niya?
"Haayst. You're still the same as before. Very stubborn," saad ng Doktora na tila
nauubusan ng pasensiya kay Charlie.
"Tsk. Lhevyrose, come here," tawag niya sa akin kaya naman mabilis akong lumapit sa
kanya.
"B-bakit? L-lalabas na ako. K-kaya niyo 'yan ni Charles. Huwag mong pabayaan anak
natin. May awa ang Diyos."
Hinawakan niya ang aking kamay at hinila ako palapit sa kanya. Halos manigas ako
dahil sa sobrang lamig nito na animo'y yelo! Namumutla rin ito at halos wala ng
dugo.
"Huwag kang tatambay sa hallway. Just go back to our room."
"P-pero gusto ko kayong bantayan sa labas."
"Huwag na. Ayokong tatambay ka sa labas," mariin niyang sabi sa akin. Ano ba
talagang problema niya?
"S-sige." Wala na akong nagawa kundi ang sumunod.
Aalis na sana ako sa kanyang harapan nang bigla niya akong hilahing muli palapit sa
kanya. Binitawan niya ang aking mga kamay at hinawakan ang magkabila kong pisngi.
Ginawaran niya ako ng mainit na halik sa aking mga labi.
Nagulat ako sa ginawa niya at hindi ako nakagalaw lalo na at alam kong hindi lang
kami ang naririto sa silid na ito. Matapos ay niyakap niya ako ng mahigpit.
"Ipag-pray mo kami ni baby, a'right?" bulong niya sa aking tainga.
Tumango ako at hindi ko na naman mapigilan ang pangingilid ng aking mga luha. Si
Charlie ba talaga ito? Hindi pa rin ako makapaniwala sa mga ipinapakita niya sa
akin ngayon.
Sana ay hindi ito panaginip.
Napasulyap ako sa mga taong naririto. Nakita ko kung paano kiligin ang mga Nurse
habang nakatitig sa amin. Nakangiti naman at tumango sa akin ang Doktora.
Siguro ay wala akong dapat na ipag-alala sa kanya dahil kahit hindi siya ipakilala
sa akin ni Charlie ay harap-harapan naman niyang ipinapakita dito kung ano kami ni
baby para sa kanya.
"Sige na, labas. 'Yung sinabi ko ha," pagtataboy na sa akin ni Charlie.
"S-sige." Nilapitan ko muna si baby Charles at hinalikan sa noo. "K-kayo na po ang
bahala sa kanila. Sana po maging maayos ang operasyon," saad ko sa kanila lalo na
sa doctor.
"Don't worry, Misis. Kami na ang bahala. Gagawin namin ang best namin," sagot ni
Doktora.
"Salamat." Tuluyan na akong lumabas ng operating room.
Nagsimula na akong maglakad pabalik sa aming silid.
"Lhev."
Napalingon ako sa biglang tumawag sa akin. Nakita ko ang pinsan ni Charlie na
nakaupo sa isang bench, sa kanyang tabi naman ay si Cail na bahagyang ngumiti sa
akin.
Ano kayang ginagawa nila dito?
"H-hi." Lalapitan ko na sana sila nang biglang bumukas ang pinto ng operating room
at bumungad ang kalahati ng katawan ni Charlie.
"What did i tell you?" mariin niyang tanong sa akin habang tinititigan ako ng
matalim.
"O-oo na nga. B-babalik na."
"What the fvck, dude? Kukumustahin ko lang naman," natatawang sabi ng kanyang
pinsan. Sa pagkakatanda ko ay Rick ang pangalan niya.
"Fvck you. Faster, Lhevyrose!" sigaw niya sa akin mula sa pinto!
"Oo na nga!" Haayst. Halos madapa ako sa pagmamadali para lang makabalik kaagad sa
aming silid.
Ano bang problema niya? Hindi ko siya maintindihan!

CHAPTER 24 SUCCESSFULL
"Okay ka lang?"
Kaagad akong napalingon sa aking likuran nang biglang bumukas ang pinto ng silid at
pumasok si Cail. Kasunod sa kanyang likuran ang kanyang asawa.
"Hi." Kaagad akong napatayo. Hawak ko ang phone na ibinigay sa akin ni Charlie at
susubukan ko sanang tawagan si Claude.
"I never thought Charlie would surprise me here. How are you, Lhevyrose?" saad ni
Rick habang todo ngiti. Naiiling siya na tila hindi makapaniwala sa natuklasan niya
ngayon.
"O-okay naman. Kahapon lang din naman kami dumating dito m-mula sa probinsiya."
"Did Charlie go to Mindoro?" hindi niya makapaniwalang tanong. Si Cail naman ay
tahimik na naupo sa sofa.
"Ahm, s-sinundo ko siya...p-para sa anak namin." Napayuko ako.
Hindi lingid sa kanyang kaalaman kung gaano kaayaw sa akin ni Charlie noon. At
hindi ko siya masisisi kung magugulat siyang makita ako ngayon dito at malamang
nagkaroon kami ng anak sa kaunting panahong nagkasama kami noon sa probinsya.
Hindi lang ako sigurado kung nasabi ba sa kaniya kanina ni Charlie ang tungkol sa
aming anak at sa operasyong gagawin nila ngayon.
"Kasama ko siya pabalik dito last week. Ako ang nagdala sa kanya kay Charlie."
Napalingon naman ako kay Cail nang siya ang sumagot.
"That was last week but you didn't tell me, sweetheart," sagot naman sa kanya ni
Rick.
"Busy ka kasi," walang emosyon namang sagot ni Cail.
"Sa trabaho naman 'yun, baby. Kaya nga bumabawi na eh."
"Tss."
Alanganin na lang akong ngumiti dahil mukhang dito pa sila mag-aaway at
maglalambingan sa aking harapan.
"If you want, let's honeymoon again. Malay natin maging kambal ang baby natin,"
nakangising saad ni Rick kay Cail. Kaagad naman akong napalingon kay Cail.
"Bwisit ka! Paano na ang pag-aaral ko! Kasalanan mo 'to!" sigaw niya kay Rick.
"B-buntis ka?" hindi makapaniwala kong tanong sa kanya. Masaya ako para sa kanya
dahil magkakaanak na rin sila.
"Oo," mahina niyang sagot habang napapahinga ng malalim.
"Why me? We both did that, sweetheart. Why are you blaming me? Ikaw pa nga ang
nagyayaya s akin e-oooppps. Joke lang naman." Kaagad niyang bawi nang akma siyang
susuntukin ni Cail.
"Blessing 'yan, Cail. Masaya ako para sa inyo. S-sana maalagaan niyo ng maayos para
h-hindi matulad sa baby ko." Napakagat ako sa aking labi.
Kaagad naman silang natigilan at bumaling sa akin.
"Ano ba kasing nangyari sa kanya? He's also my nephew after all," saad ni Rick.
Nakitaan ko rin siya ng pag-aalala sa kanyang mga mata.
"Ang sabi ng doctor sa probinsya ay nakuha raw ni baby ang sakit na 'yun noong
ipinagbubuntis ko pa lamang siya. Sa impeksiyon daw," mahina kong sagot at hindi ko
na naman mapigilan ang bugso ng damdamin ko sa tuwing naaalala ko iyon.
Ako ang dapat sisihin dahil hindi ako nag-ingat noon.
"Narinig mo 'yun, sweetheart?" baling niya kay Cail.
"Tss," singhal naman nito.
"But don't worry, Lhevyrose. He'll be treated at saka nariyan naman na si Charlie.
Based on what I saw of him a few moments ago, it looks like he changed a lot right
away. Mukhang ito na ang panahon para tumino ang sira-ulong kong pinsan na iyon.
Ikaw lang ang makakapagpatino d'yan."
Kakaibang saya naman ang naramdaman ko sa puso ko sa mga sinabing iyon ni Rick.
Nag-init ang aking pisngi. Sana nga.
"Magsabi ka na lang kung may kailangan ka o kung magkaroon man ng problema," wika
naman ni Cail sa akin at saka tumayo na.
"Thank you talaga, Cail. Malaking tulong na 'yung naisama mo ako dito at ngayon ay
magagamot na anak ko. Maraming salamat sa inyo."
"That's enough. Charlie should just know about the child and do his duty to you and
to your child," saad naman ni Rick na may kasabay na pagkindat. Napatango naman
ako.
"Let's go," pagyaya na ni Cail na nagpatiuna na sa paglalakad patungong pinto.
"I can no longer wait for Charlie to announce to the whole Delavega about you and
his son," nakangising saad ni Rick.
Hindi ko naman alam ang sasabihin ko at tanging pagtango na lang ang ginawa ko bago
sila tuluyang lumabas ng silid.
Napahinga na lang ako ng malalim at inisip ang huli niyang sinabing iyon. Magagawa
nga kaya ni Charlie na ipakilala kami ni Charles sa buong angkan niya?
***
Lumipas na ang ilang oras at hindi na ako mapakali dito sa loob ng silid. Gusto ko
ng lumabas at tunguhin ang operating room. Hindi ko rin nagawang kumain ng
tanghalian dahil hindi naman ako nakaramdam ng gutom.
Sumasakal na ang aking dibdib at mas lalo kong nasasabik makita ang aking anak.
Baka nagugutom na siya. Baka nagising na siya at hinahanap na ako. Baka malaman
niya ang ginagawa sa kanya ng mga doctor at umiyak siya ng malakas.
Bigla kong dinampot ang cellphone at muling hinanap ang pangalan ni Claude sa
contacts ngunit hindi ko na ito makita pa.
"Ha? Bakit nawala? Nakita ko pa 'yun dito kahapon noong nasa eroplano kami eh.
Haayst. Hindi kaya, binura niya?" Tsk. Hindi ko pa naman kabisado ang number ni
Claude.
Naisipan ko na lang i-dial ang number ni Mama. Kaagad din naman itong sumagot.
"Ma?"
"Oh, anak..kumusta na kayo? Ano ng balita? Natingnan na ba ng doctor si totoy?"
Bakas ang pag-aalala sa tinig ni mama.
"Eh Ma, kasalukuyan na po silang nasa operating room ngayon eh. Inooperahan na po
si Charles."
"Oh eh sana maging maayos naman ang operasyon. Balitaan mo kami kaagad ha. Huwag
kang masyadong mag-iisip diyan."
"Opo. Si Charlie nga po pala ang donor din ni Charles."
"Mabuti naman at hindi na kayo nahirapan pang humanap ng iba."
"Opo. Sige po, Ma. Babalitaan ko na lang po ulit kayo."
"Oh sige. Mag-iingat kayo d'yan, ha?"
"Opo. Kayo din po d'yan." Kaagad ko ng pinutol ang linya at lumabas ng silid.
Tinungo ko ang operating room at saka naupo sa bench. Ilang oras ang lumipas bago
ko naisipang magtungo sa altar ng hospital at humiling sa Panginoon para sa
kaligtasan ng aking mag-ama.
Lumipas pa ang tatlong oras na pananatili ko sa labas ng operating room bago
bumukas ang pinto nito.
Kaagad akong napatayo nang lumabas mula doon si Doktora Klaire.
"D-doc, k-kumusta po? 'Y-yung anak ko po, kumusta na?" Hindi ako mapakali at halos
mapiga ko na ang aking mga daliri dahil sa kapipisil ko dito. Sobrang lakas ng
kabog ng aking dibdib.
"The operation was successfully completed. They are both safe," nakangiti niyang
salubong sa akin.
Walang pagsidlan ang sayang nararamdaman ko sa mga sandaling ito. Hindi ko
napigilan ang pag-agos ng aking mga luha.
"Salamat, Doc. Maraming maraming salamat. Salamat din sa Diyos at hindi niya
pinabayaan ang mag-ama ko." Ngumiti naman sa akin ang doctor.
"Pwede mo na silang bisitahin sa loob."
"Salamat."

CHAPTER 25 WISH
"C-Charlie, 'w-wag ka munang bumangon. Sariwa pa ang sugat mo." Kaagad kong
nilapitan si Charlie nang makita kong akma siyang babangon.
"Ah," napadaing naman siya at napahawak sa kanyang tiyan.
"Sinabi ko naman sa 'yo na huwag ka munang bumangon eh. Magpahinga ka muna."
Hinawakan ko siya sa magkabilang balikat at inalalayang makahiga ulit.
"I wanna see our son. Is he okay? Gising na ba siya?" tanong niya habang bahagyang
napapangiwi.
"Okay lang siya. Maayos na ang lagay niya pero ang sabi ni Doktora ay kailangan pa
raw niyang manatili dito ng dalawang linggo para maobserbahan ang kalagayan niya."
Lumingon ako sa anak namin na nasa katabing kama.
Puno pa rin ng aparatus ang kanyang katawan pero medyo nakakahinga na ako ngayon ng
maluwag dahil ang sabi ng Doctor ay okay na siya at kailangan na lang magpagaling.
Muli ng nahiga si Charlie.
"Kumusta ang pakiramdam mo? Nagugutom ka na ba? May lugaw dito." Kaagad akong
nagtungo sa mesa at kinuha ang isang bowl na puno ng lugaw.
"Where's my phone?" Napalingon naman ako sa kanya. "I need to call someone."
"Ah, heto." Kaagad kong binunot sa aking bulsa ang cellphone na ibinigay niya sa
akin at iniabot sa kanya.
Kaagad siyang nag-dial doon. Muli kong binalikan ang bowl at muling bumalik sa
kanya.
"Cherry, send a check to Romero's Hospital," saad ni Charlie sa kausap niya sa
phone habang nakatitig sa akin.
Naupo naman ako sa gilid ng kama habang hawak ang mangkok.
"Don't ask too many questions. Just call the billing department......what?" Pansin
ko ang pagkairita ni Charlie sa kanyang kausap. "Never try to tell Claude about
it."
Mas lalong tumiim ang pagkakatitig sa akin ni Charlie. Napalunok ako at ibinaba ko
na lang sa lugaw ang aking paningin. Siguro ay sinadya niya talagang burahin ang
contact number ni Claude sa cellphone niya para hindi ko siya matawagan.
"I don't know, just cancel all my appointments. And no one should know about it,
understand?" Ilang segundo pa ang lumipas at saka pinatay ni Charlie ang linya.
Ang akala ko ay tapos na pero muli pa siyang nagpipindot doon.
"Whose contact number is this? Who did you call?" tanong niya sa akin habang
nagsasalubong ang kanyang mga kilay.
"S-si mama lang 'yan. Ipinaalam ko lang ang sitwasyon natin dito para hindi sila
mag-alala."
"Are you sure?" Tinitigan niya ako ng may pagsususpetsa.
"Oo. B-bakit naman ako magsisinungaling?" Napahinga siya ng malalim bago tuluyang
binitawan ang phone.
"Kumain ka na." Iniumang ko na sa kanya ang kutsarang may lamang lugaw.
"Where's my kiss?" Hindi niya pinansin ang lugaw na nasa kanyang harapan.
Muli akong napalunok. Ibinalik ko sa mangkok ang kutsara at saka bahagyang lumapit
sa kanya ngunit inagaw niya ang hawak kong mangkok at ipinatong sa mesa na nasa
tabi ng kama.
Hinila niya ang aking kamay at halos masubsob ako sa kanyang dibdib dahil sa lakas
niya. Iningatan kong hindi tamaan ang kanyang sugat. Pumalibot ang kanyang braso sa
akin at saka hinila ang aking pisngi palapit sa kanya. Ginawaran niya ako ng isang
mainit na halik sa aking mga labi.
Tumagal ito ng ilang sandali bago niya ako binitawan.
"Now, feed me," utos niya habang taimtim na nakatitig sa akin.
Ramdam ko ang pag-akyat ng init sa aking pisngi. Napansin ko naman ang kanyang
pagngisi.
"C'mon, bago ko pa panggigilan 'yang pisngi mo."
Mabilis ko ng dinampot ang bowl at sinimulan siyang subuan.
"Go eat with me," sabi niya habang bahagyang ngumunguya.
"M-mamaya na lang a-" Mabilis niyang inagaw ang mangkok at saka sumandok doon.
Kaagad niyang inilapit sa aking bibig ang kutsara na puno ng lugaw.
"B-busog pa a-"
"One."
Kaagad kong naisubo ang kutsara nang magsimula na siyang bumilang. Haayst. Palagi
pa rin akong nagugulat sa mga inaakto ng poging lalaking ito sa aking harapan.
Pagkatapos niya akong subuan ay siya naman ang sumubo ng sa kanya.
"Charlie, ako na." Tinangka kong agawin sa kanya ang mangkok ngunit kaagad niya
itong inilayo at muli akong sinubuan.
Haayst. Bigla tuloy nabaligtad ang pangyayari. Siya ang pasyente at dapat ay siya
ang sinusubuan ko.
***
WEEKS PASSED
"Is everything okay?....Make sure na maayos na at nakumpleto niyo na ang lahat ng
mga kailangan. Ayokong pag-uwi namin d'yan ay marami pang problema at marami pang
kulang." Napapalingon ako kay Charlie na mariing nakikipag-usap sa cellphone.
"Please fix my son's room as well. It needs to be clean and free of germs."
Pabalik-balik siya sa paglalakad sa gilid ng bintana habang ako naman ay inaayos na
ang mga gamit ni Charles. Mamayang hapon ay lalabas na kami ng Hospital.
Maayos na ang aming anak at naalis na rin ang lahat ng mga nakakabit na aparatus sa
kanya. Kailangan na lang niyang magpalakas pero may ilang gamot pa rin na kailangan
siyang inumin pero maaari na daw itong gawin sa bahay. Si Doktora na lang daw ang
bibisita sa kanya para suriin ang lagay niya.
Sumisigla na rin siya at tumatawa na rin ng malakas. Bihira na rin siyang umiyak.
Sobrang laking pasasalamat ko sa Diyos dahil bumubuti na siya at hindi na rin ako
mag-alala pa. Mabuti na lang din at nariyan si Charlie. Hindi niya pinabayaan ang
aming anak.
Muli akong napalingon kay Charlie nang marinig ko ang malakas niyang buntong-
hininga.
Hanggang ngayon ay hindi ko pa rin alam kung ano ang susunod na mangyayari. Kung
ano ba ang plano niya sa amin ni Charles? Hindi rin naman namin napapag-usapan pero
napapansin ko na palagi siyang tutok at abala sa kanyang phone at palaging may
kausap nitong dalawang linggong lumipas.
Alanganin din akong magtanong sa kanya. Ayokong umasa pero sa tingin ko ay
nagpapaayos siya ng bahay para sa paglabas namin ng Hospital. Ititira niya kaya
kami ni Charles sa mansion nila? Magkakasama na ba kami habambuhay? Oh baka naman
si Charles lang ang kunin niya at hahayaan na niya akong bumalik sa probinsiya ng
mag-isa.
Napahinga ako ng malalim. Isa ito sa mga kinatatakutan ko ngayon.
'Yung tungkol sa relasyon naming dalawa ay wala pa ring kasiguraduhan. Wala din
naman siyang sinasabi sa akin at ayoko siyang pangunahan dahil baka umasa lang ako
at magmukha na naman akong tanga sa harapan niya katulad noon.
"Klaire, can we go out now? I'm getting bored. Gusto ko ng lumabas para naman
makasagap na ng ibang hangin ang anak ko."
Muli akong napalingon kay Charlie. Patuloy pa rin siya sa pakikipag-usap sa kanyang
phone. Siguradong 'yung Doctor na ang kausap na niya ngayon. Halata naman kay
Charlie na inip na inip na siya dito sa Hospital.
Mahigit dalawang linggo na rin ang inilagi namin dito at kahit kaya na niyang
maglakad ay hindi pa rin siya umalis sa aming tabi.
Ipinagtabi niya ang kama ni Charles at kama niya para makatabi niya pa rin kaming
mag-ina sa pagtulog. Ako ang nasa gitna at nakayakap siya sa aming mag-ina sa buong
magdamag.
Napakasarap sa pakiramdam at hinihiling ko na sana ay habambuhay na ito. Wala na
akong iba pang hiling kundi ang mabuo kami at magsasama ng masaya habambuhay.

CHAPTER 26 BEDROOM
"C-Charlie, saan 'to?" tanong ko habang tinitingala mula sa bintana ng aming
sasakyan ang mataas na gate na hinintuan ni Charlie.
Siya na ang nagmaneho matapos niyang magpadala ng kotse sa Hospital kanina. Hindi
ko na nakita kung sino ang may dala niyon doon.
"Sa atin," sagot niya habang ipinapaikot ang kotse at iniharap ito sa gate.
Ilang sandali lang ay kusang bumukas ang gate at malayang naipasok ni Charlie ang
sasakyan. Bumungad sa amin ang isang mansion. Hindi ito kasinlaki ng kanilang
mansion na una kong napuntahan ngunit masasabi kong napakaganda at malinis nito. At
sa palagay ko ay mukhang bago ito.
Napabaling ako kay Charlie at napatitig. 'Sa amin?' Ang ibig bang sabihin niyon ay
talagang magkakasama na kami? Hindi ko maipaliwanag ang sayang nararamdaman ko sa
ngayon.
Napangiti ako at kaagad kong nilingon ang aming anak na mahimbing na natutulog sa
backseat.
Lumabas na si Charlie at tinungo ang likuran ng sasakyan. Lumabas na rin ako at
binuksan naman ang backseat. Maingat kong binuhat ang aming anak na mahimbing pa
ring natutulog.
"Baby Charles, narito na tayo. Nakauwi na tayo. Gising-gising ka na." Marahan kong
hinaplos ang kanyang pisngi.
Antok na antok naman niyang iminulat ang kanyang mga mata at paulit-ulit na
humikab. Ilang beses din niyang ipinikit ng mariin ang kanyang mga mata dahil
parang nasilaw siya sa nadatnan niyang liwanag.
"Ang cute-cute ng baby ko." Gusto kong panggigilan ang kanyang pisngi lalo na't
pakiramdam ko ay nagkakalaman na ito ng paunti-unti.
"Baby, c'mon." Kaagad akong napalingon kay Charlie dahil sa narinig kong pagtawag
niya.
Nakita ko siyang naglalakad na patungo sa pinto ng mansion habang buhat niya ang
malalaki naming bag na kinalalagyan ng aming mga gamit na ginamit sa Hospital.
Bahagya akong natigilan. Ako ba ang tinawag niyang baby o ang aming anak? Dahil
kung hindi Lhev ay mas malimit niya akong tawagin sa buong pangalan ko.
"Lhevyrose!" Nagulat naman ako sa malakas niyang sigaw mula sa pinto.
"O-oo. Ito na nga!" Haayst. Sabi ko nga, buong pangalan talaga eh.
Kaagad na akong naglakad patungo sa kanyang kinaroroonan. Kasalukuyan na niyang
sinususian ang pinto at pagkatapos ay binuksan ito ng malaki.
Napasilip ako sa loob at napanganga sa kabighanian dahil napakaganda at linis ng
bahay. Nasamyo ko rin ang kakaibang bango mula sa loob!
"Wow. A-ang kintab ng sahig, Charlie. B-baka madumi ang sapatos ko." Napakakintab
naman talaga ng sahig. Kung sa mayaman ay marmol yata ang tawag dito. Hindi ako
sigurado pero nakakahiya talaga itapak ang mga paa ko dito dahil sa sobrang linis
at kintab.
"Tsk. Then, just clean it," singhal sa akin ni Charlie at saka pumasok sa loob.
Napasimangot na lang ako at sumunod sa kanya habang yakap ko ang aming anak.
"This is our house. Do whatever you want," saad niya habang ibinababa ang aming mga
gamit sa napakalawak na sala ng bahay.
Hindi pa yata nangalahati ang bahay namin sa probinsiya sa lawak ng sala na ito.
Parang isang guhit lang yata ng kilohan.
"B-bahay natin? T-tayong tatlo? Dito ka na rin ba titira, Charlie?"
"Don't you like?"
"Gusto!" mabilis kong sagot.
Kinagat ko ang ibaba kong labi para pigilan ang aking ngiti pero hindi ko pa rin
napigilan dahil sobrang saya ko talaga.
"Tss," singhal niya kasabay ng paglapit sa akin. "C'mon, baby. I'll show you your
room," sabi niya sa aming anak kasabay ng pagkuha niya nito mula sa aking mga
braso.
Kinarga niya ito at nagtungo sa hagdan. Mabilis din naman akong sumunod sa kanila.
Hindi ko mapigilang igala ang aking paningin sa kabuuan ng bahay na ito habang
umaakyat ng hagdan kaya naman natisod ako at muntik ng mahulog.
"Be careful!" sigaw sa akin ni Charlie na kaagad nakahawak sa isa kong braso.
"S-sorry, ang g-ganda ng bahay eh." Napayuko ako dahil sa kahihiyan.
Hindi lang talaga ako makapaniwala na titira na ako sa ganitong klaseng bahay o
mansion dahil napakalaki nito. Hindi ako sanay sa ganitong bahay. Lumaki ako sa
isang barong-barong lang.
"Tsk." Hinila ako ni Charlie at isinabay sa pag-akyat sa hagdan habang karga niya
sa kaliwa niyang braso ang aming anak.
Iniyakap niya sa aking baywang ang kanyang braso bilang suporta.
"You'll also get used to it and you really need to train yourself, lalo na kapag
tuluyan ng magaling si Charles. Malikot na ito at tatakbo na 'yan dito sa hagdan."
"O-oo." Tama ang sinabi ni Charlie. "P-pero, Charlie. H-hindi pa nararanasan ng
anak natin ang maglakad. Dahil sa sakit niya ay napakahina ng katawan niya at hindi
niya pa kayang tumayo ng mag-isa kahit mahigit isang taon na siya."
"It's fine. Magaling na siya at ilang sandali lang ay tataba na rin siya at
sisigla. He'll also learn to walk and run so you better prepare yourself."
Nakarating kami sa ikalawang palapag ng bahay. Napangiti naman ako sa sinabi ni
Charlie at tumango.
Binuksan nito ang unang pinto na aming nadaanan.
"This is our room." Kaagad akong napasilip sa loob ng silid. Pumasok naman si
Charlie.
Bumungad sa amin ang isang malawak na silid. May pagka-kulay abo ang pintura ng mga
pader. Hindi ko maipaliwanag pero ang masasabi ko lang ay napaka-elegante nito.
Simula pa lamang sa mga klase ng kurtina, sa mga paintings, sa cover ng kama, sa
napakalaking salamin, sa mamahaling klase ng mga ilaw at lampshade, sa
napakagandang carpet at mayroon ding set ng sofa sa kaliwang bahagi ng silid.
May isang malaking kama sa bandang kanan at sa itaas nito ay mayroong napakagandang
chandelier.
"Did you like it?"
"Hmmn." Tumango ako. "S-sobrang ganda nito, Charlie. Sobra-sobra pa ito para sa
ating tatlo. P'wede na tayong mag-basketball dit-"
"Para sa ating dalawa lang," putol niya sa aking sinasabi. Kaagad naman akong
napalingon sa kanya at napanganga.
"H-ha? S-sa ating d-dalawa?"
"Ayaw mo ba?" tanong niya habang nakataas ang pareho niyang kilay.
"Aaah.." Hindi ako makapaniwala at pakiramdam ko ay nanuyong bigla ang aking
lalamunan.
Kaming dalawa lang sa napakalawak na silid na ito gabi-gabi? Pakiramdam ko ay
tatalon na yata ang puso ko dahil sa sobrang lakas ng kabog nito. Nagrambulan din
ang mga lamang-loob ko sa aking tiyan! Parang matatae na maiihi ako! Ano ba 'tong
nararamdaman ko?!
Naiisip ko pa lamang ang mga mangyayari sa amin gabi-gabi. Magagawa na namin ang
lahat ng posisyon na maisip namin. Kailangan ko yatang panoorin ulit 'yung mga
video sa cellphone ni Charlie.
Oo, tama! Dapat makakuha ako don ng marami pang ideya para masiyahan siya. 'Yung
lollipo-
"Hey. What are you thinking?"
"H-ha?" Tila nagising ako mula sa malalim na pag-iisip. Namalayan ko na lang na
naririto na pala siya sa aking harapan at taimtim na nakatitig sa akin.
"Aahh..eehh..'y-yung c-cellphone ko. Nasaan na? Ibinigay mo na sa akin 'yun, wala
ng bawian." Kaagad kong dinukot sa kanyang bulsa ang cellphone at isinuksok naman
ito sa bulsa ng suot kong blusa.
Kunot-noo naman siyang nakatitig sa akin na tila nagtataka.
"Hehe. T-tara na. T-tingnan na natin ang room ni Charles." Nauna na akong lumabas
ng silid dahil pakiramdam ko ngayon ay nangangamatis na ang aking mukha dahil sa
sobrang init nito!
Haayst. Hindi na yata ako makapaghintay. Gusto ko na tuloy gumabi!

CHAPTER 27 WE NEED HIM

Hinanap ko ang susunod na pinto at doon ako nagtungo. Muli akong lumingon sa pinto
ng aming silid ngunit napakunot ang aking noo nang hindi pa rin lumalabas doon si
Charlie.
Hmp. Bahala nga siya d'yan.
Sinubukan kong pihitin ang seradura ng pinto na nasa aking harapan. Nasa hilera
lang ito ng aming silid. Tumanaw pa ako sa hallway at may ilang pinto pa akong
nakita doon. Para kanino naman kaya ang mga iyon? Eh tatlo lang naman kaming titira
dito ayon sa sinabi niya kanina.
Haayst. Mamaya ko na lang itatanong sa kanya.
Tuluyan ko ng pinihit ang seradura ng pinto. Napangiti ako nang malaman kong hindi
ito naka-lock. Muli akong lumingon sa pinto ng aming silid ngunit hindi ko pa rin
nakita doon si Charlie.
"Charlie!" tawag ko na sa kanya ngunit wala akong narinig na sagot.
Naisipan ko ng pasukin ang silid na nasa sa aking harapan ngunit nagulat ako nang
makita kong naroon na ang aking mag-ama! Napanganga ako nang maabutan kong
naglalaro na si Charles sa isang damakmak na laruan!
"Baby, look at this. Wiiiieeeeeee!" sabi ni Charlie habang pinalilipad sa ere ang
isang maliit na eroplano habang hawak ng kanyang kamay.
Kasalukuyan silang nakahiga ng aming anak sa isang makapal at mayabong na carpet.
Si baby Charles naman ay abala sa hawak niyang napakaliit na laruang truck.
Teka. Saan sila dumaan? Nag-teleport?
"Charlie, bakit nandito agad kayo? Saan kayo dumaan?" tanong ko at tuluyan na akong
naglakad patungo sa gitna.
May tatlong pinto akong nakita. Naisipan ko itong buksan isa-isa. Napakagandang
bathroom ang unang bumungad sa akin sa gitna. Napapanganga na lang ako sa sobrang
paghanga.
May malaki at malapad na salamin sa kaliwa, nakabukod ang paliguan pero salaming
pader lang ang nakapagitan sa inidoro. Mayroon ding tub na ang alam ko ay mayayaman
lang talaga ang mayroon nito. Napakaganda rin ng sahig at mga kurtina.
Haayts. Nakakahiya talaga tumira dito.
Pinasok ko naman ang nasa kanan na pinto. Napamulagat ako nang makita kong maliit
na silid ito para sa mga damit at mga sapatos! At kumpleto na ito sa laman!
Paano nakapamili si Charlie ng mga gamit ng anak namin eh magkasama kami sa
hospital sa loob ng dalawang linggo? Siguro ay ito 'yung pinagkakaabalahan niya sa
cellphone niya. Ay cellphone ko pala dahil ibinigay na niya sa akin 'yun eh pero
ginagamit pa rin naman niya. Hmp.
Nakakatuwa ang mga damit ni Charles. Halatang mga bago pa at mukhang mga mamahalin
dahil napakagaganda ng mga tela. Gayundin ang mga sapatos niya. Hindi ko kailanman
naisip na magkakaroon ng mga ganito ang anak ko dahil napakasimple lang ng buhay
namin sa probinsiya.
Lumabas na ako at tinungo ko naman ang pinto sa kaliwa. Hindi man lang ako sinagot
ni Charlie dahil abala pa rin siya sa anak namin.
Nang mabuksan ko ito ay isang napakalawak na silid ang bumungad sa akin. Teka.
Silid namin 'to ah.
Muli kong nilingon ang silid ni baby Charles. "Wow! Ang galing naman, Charlie! May
pinto pala ito dito! Ang galing mong mag-isip!"
Halos mapapalakpak pa ako dahil sa tuwa at sa paghanga.
"Tss."
Muli kong nilibot ang silid ng aming anak. May malapad din na kama pero mayroon
ding crib sa tabi nito.
"Paano mo naipamili at naipaayos ito ng ganun kabilis?" Naupo ako sa gilid ng kama
ng aming anak. Napakalambot nito at napakasarap higaan.
Nasa aking harapan naman ang aking mag-ama at napapalibutan sila ng iba't ibang
klase ng laruan.
"Walang hindi kayang gawin ang pera," sagot naman niya ng hindi ako nililingon.
Hindi naman ako nakaimik dahil hindi ko alam ang sasabihin ko.
"Just tell me if you want to buy something so we can order it right away."
"Wala na, Charlie. Sobra-sobra na ito. Hindi naman ako nangangarap ng ganitong
bagay. Masaya at buong pamilya lang naman ang gusto ko," nakangiti kong saad sa
kanya. Wala naman akong narinig na sagot mula sa kanya.
Ilang sandali lang ay bumangon na siya at muling binuhat ang aming anak.
"C'mon, I'll tour you around the whole house." Nauna na siyang lumabas ng silid.
Bigla akong napahinga ng malalim bago naisipang sumunod sa kanila.
"Study room," sabi niya nang mabuksan na niya ang pinto ng isang silid. Napa-wow na
lang ako sa aking sarili dahil punong-puno ito ng books.
"Charlie, pwede ba akong mag-aral dito kapag natutulog na si baby? Kahit babasahin
ko lang ang mga books."
"What do you mag-aaral?" Kunot-noo niya akong nilingon.
"H-hindi na ako nakapag-aral n-noong mabuntis ako." Napayuko ako dahil sa hiya.
Wala talaga akong maipagmamalaki sa kanya kaya sa tingin ko ay hindi talaga kami
nababagay.
Napakalayo ng agwat namin. Isa siyang professional samantalang ako ay ganito
lamang.
"Sure, sa iyo na ang lahat ng 'yan." Kaagad akong napatunghay dahil sa kanyang
sinabi.
"T-talaga? Akin na lahat 'yan? Hindi ka nagbibiro, Charlie? Sinabi mo 'yan, ha.
Akin na 'yan lahat."
"Tss."
"Yessss!!! Thank you, Charlie! Hulog ka talaga ng langit!" Wala sa sarili akong
napayakap sa kanya mula sa likuran. Sinama ko na rin sa pagyakap ang aming anak.
Hindi maipaliwanag na saya ang aking nararamdaman sa mga sandaling ito. Kahit
papaano ay maipagpapatuloy ko ang pag-aaral ko kahit narito lang sa bahay at habang
nag-aalaga ng aming anak.
"As long as you still take care of our child."
"Promise, Charlie. Hindi ko pababayaan ang anak natin. Gagawin ko na lang iyon
habang natutulog siya. Thank you talaga." Bumitaw na ako mula sa pagkakayakap sa
kanya.
Hindi na siya sumagot at nagtungo na kami sa hagdan.
"Charlie, ano pa 'yung mga pinto na naroon?" tanong ko habang sumusunod sa kanya at
'di ko pa rin mapigilang lingunin ang mga pinto na naiwan sa dulo. Siguro ay mga
nasa dalawa o tatlong pinto pa iyon.
"Guest room. Just don't mind them, they are vacant at wala pang mga lamang gamit."
"Ah sige." Siguro ay para iyon sa mga magiging bisita dito sa bahay. Kapag nagpunta
dito sila mama at tatay ay mayroon silang matutulugang silid.
Nagtungo kami sa ibaba. Hindi ko pa rin mapigilang hindi humanga. Napakalawak ng
sala. May mahahabang mga sofa at may napakalaking t.v sa harapan nito.
'Yung t.v nga namin sa probinsiya ay napakaliit pero mataba at saka black and white
pa ang kulay niyon at di-pihit para mailipat lang ang mga channel.
"Here is our kitchen. Lhevyrose!"
"Ay! And'yan na!"
Halos mapatalon ako sa gulat at muntik ko ng mabitawan ang hawak kong remote
control ng t.v dahil sa napakalakas na sigaw ni Charlie! Naroon na pala siya sa
pinto ng kusina!
Sinamaan niya ako ng tingin. Bigla namang umiyak si baby Charles. Siguro ay nagulat
din sa boses ni Charlie.
"Huwag ka ngang sumigaw, nagugulat ang anak natin. Baka sumakit ang puso niyan."
"Bakit kasi ang tagal mo?" mahina pero mariin naman niyang tanong sa akin habang
hinahaplos ang likuran ng aming anak.
Pinunasan ko naman ang mga luha nito sa pisngi.
"I'm sorry. I'm sorry, baby. I'm sorry. Hindi galit si Daddy," pag-aalo niya sa
aming anak habang hinahalikan ito sa buong mukha.
Bigla tuloy bumalik sa aking isipan ang nakaraan, noong iniligtas niya ako mula sa
muntik ng manggahasa sa akin. Ganyan-ganyan ang ginawa niya sa akin noon para lang
kumalma ako at matigil sa pag-iyak.
Kaagad din namang huminto sa pag-iyak ang aming anak.
Patunay lang ito na pareho namin siyang kailangan sa buhay namin ni Charles.

CHAPTER 28 PRE-CUM/SPG
WARNING: RATED SPG*
"Inaantok na siya, Charlie. Patulugin na natin at saka lilinisin ko pa ang sugat
niya pati na rin ikaw. 'Yung sugat mo. Hindi pa kayo pwedeng lakad ng lakad."
Muli na lang kaming bumalik sa itaas. Sa aming silid namin piniling mahiga. Nagdala
na rin ako ng plangganita. Sa banyo sa silid na lang ako kumuha ng maligamgam na
tubig.
Nakakamangha lang dahil 'yung gripo dito ay may mainit ng tubig at bukod iyong sa
malamig. Pwede na rin pala magkape dito sa banyo. Subukan ko nga minsan habang nag-
aalaga kay Charles.
Pinadede ko na muna si baby Charles at nang makatulog siya ay saka ko nilinisan ang
kanyang sugat. Si Charlie naman ay nasa amin ding tabi habang sa laptop naman
nakatutok ang kanyang paningin.
"Charlie, okay na ang kay baby. Sa 'yo naman ang lilinisan ko." Bumaba ako ng kama
at umikot sa kanyang tabi.
Kaagad niya namang itinupi ang laptop at ipinatong sa mesa sa gilid. Hinubad niya
ang kanyang damit at saka umayos ng pagkakahiga.
Bumalandra sa aking harapan ang maputi at makinis niyang balat puwera na lang sa
mahabang sugat niya sa tiyan. Malapad na dibdib at mamasel niyang braso. Ang kaso
nasira na ang mga pandesal niya sa tiyan dahil sa mahabang sugat.
"Charlie, nasira na ang mga abs mo. Hindi ka ba nanghihinayang dito?"
"My son is more important than that."
Napangiti ako sa kanyang sinabi.
Inumpisahan ko ng tanggalin ang nakatakip na gasa sa kanyang sugat. Medyo tuyo na
ang kanyang sugat pero naroroon pa rin ang sinulid. Ang sabi naman ng doctor ay
kusa na lang daw iyan na matutunaw kaya hindi na kailangan pang tanggalin.
Inumpisahan ko ng linisan ang mga gilid nito gamit ang bulak na may maligamgam na
tubig at alcohol. Napansin ko naman mula sa gilid ng aking mga mata ang pagtitig
niya sa akin kaya naman medyo nailang ako.
Pinilit kong ituon ang aking atensiyon sa paglilinis ng kanyang sugat. Maya-maya ay
biglang yumakap ang kanyang braso sa aking baywang habang nakaupo ako sa kanyang
tabi.
Hindi ko pa rin siya pinansin hanggang sa umakyat ang kanyang kamay sa aking dibdib
at marahang pinisil iyon.
"Charlie, anong ginagawa mo?" tanong ko habang sa sugat ako nakatingin.
Matapos ko itong linisan ay pinatakan ko naman ng betadine at saka inumpisang
takpan muli ng panibagong gasa.
Hindi siya sumagot hanggang sa bumaba naman ang kanyang kamay at pumasok sa loob ng
suot kong bestida. Hinaplos niya ang aking hita na naghatid ng kilabot at kakaibang
init na pakiramdam sa aking katawan.
"Charlie, ano 'yan?" Nilagyan ko na ng plaster ang gasa upang hindi ito matanggal.
Muling umakyat ang kamay ni Charlie hanggang sa mahawakan na niya ang garter ng
aking panty. Humaplos ang kanyang kamay sa gitna ng aking pagkababae.
Napakagat-labi ako dahil sa init ng kanyang palad at kakaibang sensasyong hatid
nito sa akin. Pakiramdam ko ay kaagad akong namasa.
"I miss it," bulong niya habang patuloy sa paghimas ang kanyang mga daliri sa tapat
mismo ng aking biak. Natatakpan pa naman ito ng suot kong panty pero kakaiba na ang
init na hatid nito sa akin.
"C-charlie, h-hindi pwede. B-baka bumuka ang sugat mo," nahihirapan ko ng sagot.
Kinukulang na rin ako sa hangin at bahagya ko ng naibubuka ang aking mga hita.
Gustong-gusto ko rin dahil mahigit dalawang linggo na simula noong gawin namin
iyon. At ang huli ay sa loob pa ng kubeta sa barko!
"You just do it," bulong niyang muli habang hinihila na niya paibaba ang suot kong
panty.
"H-ha?" Hindi ko naman kaagad naintindihan ang kanyang sinabi.
"C'mon." Inalalayan niya akong makatayo.
"C-charlie, sa susunod na lang. Baka mabinat ka a-at saka baka magising si
Charles."
"Sssshhh..." saway niya sa akin at habang nakahiga siya ay tuluyan na niyang hinila
paibaba ang suot kong panty!
"Charlie naman eh."
"Take off your clothes."
"Ha?" Kahit narinig ko naman at may pag-aalinlangan sa akin ay sinunod ko pa rin
siya.
Hinubad ko ang suot kong bestida kaya naman ngayon ay wala na akong anumang saplot
sa katawan. Wala naman akong suot na bra at tanging lampin lang ang inilalagay ko
bilang panapin sa tuwing tumutulo ang gatas ko.
Nakita ko ang pagkinang ng mga mata ni Charlie habang lumilibot sa buo kong katawan
ang kanyang mga mata.
"Come." Hinila niya ang aking kamay at inilapit ako sa kanya.
Bahagya siyang bumangon at inabot ng kanyang labi ang aking pagkababae.
"Aaaah.." Napatingala ako at napapikit. Ramdam na ramdam ko ang paghagod ng kanyang
dila doon.
Kinuha niya ang isa kong hita at ipinatong sa kama ang aking paa kaya naman mas
bumuka ang aking mga hita sa kanyang mukha at malayang nakapasok ang kanyang dila
sa loob ng aking pagkababae.
Kinagat ko ng mariin ang aking dila upang hindi ako mapaungol ng malakas. Habang
ginagawa niya iyon ay humahaplos naman ang kanyang mga kamay sa aking mga hita at
pang-upo.
"C-harlie..."
Maya-maya ay bahagya siyang lumayo at umayos na ng pagkakahiga. Hinila niya naman
ako papalapit sa kanya.
"Ride me," bulong niya kasabay ng pag-alalay niya sa akin patungo sa kanyang
ibabaw.
Iningatan kong hindi matamaan ang kanyang sugat.
"Undress me," muli niyang utos habang inaakay niya ang aking kamay patungo sa
garter ng suot niyang pants.
Malabot na kulay puting pants lang naman ang kanyang suot para na rin sa seguridad
ng kanyang sugat.
Isinama niya ang garter ng suot niyang boxer sa paghila ko dito paibaba. Napalunok
ako nang biglang umigkas sa aking harapan ang nanlalaki at naninigas na niyang
pagkalalaki.
Pinigilan ko ang panlalaki ng aking mga mata. Bigla kong naalala 'yung video kung
saan naglo-lollipop 'yung babae!
Kinabahan ako. Kaya ko kaya?
Muling kinuha ni Charlie ang nangangatal at nanlalamig kong kamay at dinala ito sa
kanyang pagkalalaki. Napansin ko ang mapang-asar na ngiti ni Charlie. Malamang,
dahil nalaman niya ang nararamdaman ko ngayon!
Sinamaan ko siya ng tingin at saka walang alinlangang dinampot ang kanyang
pagkalalaki. Yumuko ako at walang salitang isinubo ko sa aking bibig ang matigas at
mahaba niyang kumpare.
"F*ck!" mahina pero mariin niyang pagmumura.
Naramdaman ko ang paggapos niya sa aking mga buhok at saka inalalayan ako sa aking
ginagawa.
Inalala kong mabuti kung paano 'yung ginagawa ng babae sa video. Dinila-dilaan ang
buong kahabaan. Hinalik-halikan ang ulo at saka isusubo at sisipsipin.
Patuloy ang mahihinang pagmumura ni Charlie mula sa itaas. Napangisi na lang ako.
Siguro ay sarap na sarap siya. Masarap din naman pala kaya lang maya-maya ay may
nalasahan akong parang katas.
Natigilan ako at saka tinitigan ang butas sa ulo ng kanyang pagkalalaki.
"Charlie, ano 'yun? B-bakit ang alat?"
"Pre-cum," sagot niya habang natatawa.
"P-pre-cum? A-ano 'yun? N-nilabasan ka na ba agad? Bakit ang bilis? Hindi ka pa nga
nakakapasok sa akin eh. Huwag kang madaya!" Mas lalong lumawak ang kanyang
pagkakangisi.
"Tss. C'mon." Hinila na niya ako at siya na ang umalalay ng kanyang pagkalalaki na
makapasok sa akin.
Halos tumirik ang aking mga mata dahil baon na baon ito at pakiramdam ko ay umabot
na ito hanggang sa matris ko!
Baka masundan na nito ang baby Charles namin!

CHAPTER 29 CHANGED
Kinabukasan ay maaga akong nagising. Halos hindi ako makagalaw dahil sa higpit ng
pagkakayakap sa akin ni Charlie mula sa likuran. Nararamdaman ko ang mainit niyang
hininga na dumadampi sa aking batok.
Pumikit ako ng mariin upang pigilan ang kiliti na aking nararamdaman. Mahimbing pa
ring natutulog ang aming anak. Kaninang madaling araw ay nagising siya at naghanap
ng dede. Pagkatapos ay muli na ulit siyang nakatulog.
Hinawakan ko ang kamay ni Charlie upang sanay ay alisin ngunit umakyat lang ito sa
aking dibdib at doon naman humawak. Marahan niya itong pinisil-pisil.
Ilang sandali lang ay huminto rin at muli kong naramdaman ang paglalim ng kanyang
paghinga. Paano ba ako makakabangon nito? Haayst.
Hanggang ngayon ay wala pa rin akong saplot na kahit ano sa katawan at alam kong
siya rin dahil nararamdaman ko ang naninigas niya na namang pagkalalaki mula sa
aking likuran. Tanging comforter lang ang tumatabing sa aming mga katawan.
"Charlie, b-babangon na ako," mahina kong sabi sa kanya. Naisipan ko ng gumalaw at
humarap sa kanya.
"Hmmnnn.." pag-ungol lang ang isinagot niya sa akin at nagulat ako nang bigla
siyang sumubsob sa aking leeg at pinaghahalikan ako doon.
"C-Charlie.." mahina akong napadaing nang makaramdam ako ng hapdi doon na tila
sinipsip.
"Good morning," nakangiti niyang bati sa akin. Hindi ko maiwasang hindi mamangha sa
ganda ng kanyang gising at aliwalas ng kanyang awra.
"Babangon na ako. Maghahanda ako ng almusal natin." Lumuwag naman ang pagkakayakap
niya sa akin kaya nagkaroon na ako ng pagkakataon na makabangon at bumaba ng kama.
"May gusto ka bang kainin para mailuto ko?" tanong ko habang nag-uumpisa na akong
magdamit.
"Anything," sagot niya habang umuusog sa kinaroroonan ng aming anak.
Hinalikan niya ito sa noo at saka marahang hinaplos ang pisngi.
"Ang sarap pa rin ng tulog ng baby namin ah," mahina niyang pagkausap dito.
Napangiti na lang ako at saka lumabas ng silid.
Nagtungo ako sa kusina at nangalkal sa mga kabinet ganun din sa refrigerator.
Nagulat ako dahil punong-puno ang mga ito ng laman. Kumpleto na sa mga pwedeng
lutuin, maging ang freezer na pagkalaki-laki ay punong-puno din ng mga karne at
isda.
Haay, nagagawa talaga ng pera. Kapag marami kang pera, pwede ka ng magpautos sa iba
ng ganun kabilis. Babayaran mo lang ang serbisyo nila, ayos na.
Naisipan ko na lang maglaga ng karne para makahigop ng mainit na sabaw ang mag-ama
ko. Kumpleto din naman sa mga sangkap at gulay dito. Siguro ay ilang linggo rin ang
itatagal ng mga stock na ito lalo na't kaming tatlo lang naman ang naririto.
***
Nang matapos ako sa pagluluto ay lalabas na sana ako ng kusina para tawagin si
Charlie pero nakita ko na siyang bumababa ng hagdan ng hubad-baro at tanging boxer
lang ang suot habang karga ang aming anak na ngayon ay gising na.
Napangiti ako at mabilis silang nilapitan.
"Gising na rin ang baby namin!" Pinanggigilan ko ang kanyang pisnging namumula.
Pahiga pa rin ang pagkarga sa kanya ni Charlie upang hindi mapwersa ang sugat nito
sa tiyan.
"Ma..ma..mamama.." tawag niya sa akin habang nakataas ang magkabila niyang braso na
tila nagpapakuha mula sa braso ng kanyang ama.
"Nagugutom na ang baby namin, ha?"
"He can't eat rice yet," saad ni Charlie.
"Hindi pa. Papahigupin ko na lang siya ng sabaw at dede na lang muna siya." Kinuha
ko mula sa kanya si baby Charles. Kaagad naman itong sumubsob sa aking dibdib.
Nagdiretso kami sa kusina. Nakahayin naman na sa mesa ang pagkain namin.
"Charlie, pakiabot ng panlinis sa dede ko," utos ko kay Charlie habang umuupo sa
isang silya sa harapan ng mesa.
"Ako na lang ang lilinis," sagot niya kaya naman napatunghay ako sa kanya. May
nabasa na naman akong kakaibang ngiti sa kanyang mga labi.
"Charlie, basang bimpo," mariin kong sabi dahil pakiramdam ko ay iba na naman ang
nasa utak nito eh.
"Yeah, that's what I mean." Mabilis din naman niyang binasa sa maligamgam na tubig
ang bimbo na nakasabit sa kanyang balikat at saka bumalik sa akin.
Tinanggal ko na lang ang butones ng suot kong blusa at saka inilabas ang aking
dibdib. Kaagad sumubsob si baby Charles doon pero kaagad naiharang ni Charlie ang
bimpo at itinabon sa aking dibdib.
"It's mine. Bakit nangangagaw ka, bata? Mang-aagaw ka," saad ni Charlie na may
kasamang panlalaki ng kanyang mga mata sa aming anak.
Kaagad ko naman siyang kinurot sa tagiliran nang humikbi ang aming anak kasabay ng
pamumula ng kanyang ilong at pisngi.
"Joke lang, anak ko. Sige, hiramin mo na muna. 'Wag mong uubusin ha. Yari ka sa
akin."
"Salbaheng daddy," sagot ko naman.
Marahan ng pinunasan ni Charlie ang aking nipple ng basang bimpo bago binitawan.
Kaagad naman itong sinunggaban ng aming anak. Humabol siya ng tingin sa kanyang ama
na naupo na sa aming tabi habang dumidede.
"Anong tinitingin-tingin mo d'yan? Kagatin kita eh," muling saad ni Charlie kasabay
ng marahang pagpisil niya sa pisngi ng aming anak.
"Bad ni daddy, no," saad ko sa aming anak at sumagot naman siya ng pag-ungol.
"I'm not bad, susubuan ko nga si mommy eh." Sumandok na si Charlie ng pagkain at
ulam sa bandihado at inilagay sa kanyang plato.
Pagkatapos ay nagkutsara at iniumang sa aking bibig.
"M-mamaya na lan-uhmm.." nagsasalita pa ako nang ipasok ni Charlie sa aking bibig
ang kutsara na puno ng kanin at ulam.
"What is it again?" nakangisi niyang tanong sa akin at saka siya naman ang sumubo.
Mahina ko siyang hinampas sa kanyang braso. Tinawanan niya lang ako at saka ako
muling sinubuan at pagkatapos ay siya naman ang kakain.
Hindi pa rin ako makapaniwala sa mga nangyayari sa ngayon. Hindi ko akalain na
magiging ganito sa akin si Charlie. May nararamdaman na rin kaya siya para sa akin?
'Yung sinabi ko sa kanya noon na hindi ko na siya gusto at iba na ang mahal ko,
hindi naman totoo 'yun. Kailan man ay hindi nagbago ang pagtingin ko para sa kanya.
Siya pa rin ang mahal ko. Anuman ang mangyari ay walang makakapalit sa kanya sa
puso ko. Sila ng anak ko.
***
Dumaan ang dalawang linggong pamamahinga ni Charlie na kasama kami kasabay ng
pagpapagaling ng kanyang sugat. Lahat ng maaari naming gawin ay ginawa na namin.
Lahat ng pwedeng panoorin na magagandang movie ay pinanood na namin. Tinutulungan
niya ako sa pagluluto at kapag naglalaba ako sa laundry na hindi ko alam kung paano
gamitin noong una ay siya naman ang nag-aalaga sa aming anak.
Madali lang din maglinis ng mga alikabok sa buong bahay lalo na sa sahig dahil
mayroon namang robot vacuum cleaner.
Grabe talaga ang mga appliances ng mga mayayaman. Parang may sariling utak na ang
mga machine. Ilagay mo lang d'yan at kahit iwan ay makakapaglaba at makakapaglinis
ng kanya.
Nalaman ko rin na mayroong malawak na pool sa likuran ng mansion pero hindi pa
naman namin magagamit iyon sa ngayon dahil baka mabinat silang dalawa. Saka na
lamang kapag magaling na magaling na sila.
Marunong na ring magpaligo ng baby si Charlie, kung paano damitan ang aming anak at
kahit ang pagpapalit ng lampin ay alam na rin niya. Pursigido siyang matutunan kung
paano ang tamang pag-aalaga sa aming anak at malaking ipinagpapasalamat ko iyon.
Sana ay habambuhay na kaming ganito. Nagpapasalamat ako ng sobra kay God dahil
nagbagong bigla ang lalaking mahal ko.

CHAPTER 30 AFRAID
"Charlie, sigurado ka ba, kaya mo ng magtrabaho? Baka mabinat ka eh," tanong ko kay
Charlie habang isinusuot ko sa kanyang ang leeg ang kanyang kurbata. "Hindi ako
marunong nito. Paano ba ito ibuhol?"
"Ako na."
Napakamot ako sa aking ulo nang siya na lang ang nagbuhol ng kurbata sa kanyang
leeg. Pinakatitigan ko itong mabuti habang ginagawa niya iyon. Kailangan ay matuto
akong magbuhol niyon para ako na lang ang gagawa niyon sa kanya.
Napapanood ko sa mga dramaserye at mga movie sa t.v na ganun ang mga ginagawa ng
mga asawang babae sa mga asawa nilang lalaki. Ganun ang tamang pag-asikaso kaso
hindi pa naman kami mag-asawa ni Charlie. Pero kahit na, pareho na rin 'yun dahil
nagsasama na kami sa iisang bubong.
"Kailangan na ako sa opisina. Kaya ko naman na eh. 'Yung mga bilin ko sa iyo, ha.
Never forget that. Don't leave this house. Don't leave the gate or the door open.
Kung gusto niyong makasagap ng hangin ni baby, doon kayo sa likod. Malawak doon.
Huwag kayong magpapagutom, we have a lot of food stock in the kitchen." Pinisil
niya ang aking baba at saka ako hinalikan sa labi.
Umakyat na naman ang init sa aking pisngi. Pinigilan ko ang mapangiti.
"Kinikilig ka na naman," sabi niya kaya naman nahampas ko siya sa braso.
"Hindi kaya. Umuwi ka ng maaga ha. Anong gusto mong lutuin ko mamaya para sa
hapunan natin?" Binitbit na niya ang kanyang attache case.
"Anything." Lumapit siya sa aming anak na ngayon ay mukhang nagigising na. "Papasok
na si daddy. Hmmmnn...ang bango-bango ng baby ko. Amoy panis na gatas," saad ni
Charlie habang sinisibasib ng halik ang leeg ng aming anak.
Napanganga naman ako sa kanyang sinabi. Tuluyan ng nagising ang aming anak at
tumatawang tumitig sa kanyang ama na akala mo ay naintindihan ang sinabi nito.
Kaagad itong dumapa at umupo. Itinaas niya ang kanyang mga braso sa harapan ni
Charlie na tila nagpapakarga.
"D-dada...dada."
Nakakatuwa dahil sumisigla na siya ngayon at lumiliksi ng kumilos. Nagkakalaman-
laman na rin ang kanyang mga braso at pisngi.
"You really know daddy, eh? Come here." Kaagad itong binuhat ni Charlie at
pinaghahalikan sa leeg.
Tuwang-tuwa naman ang aming anak. Halos humalakhak na ito sa pagtawa.
"Tuwang-tuwa, tuwang-tuwa," saad ni Charlie habang hindi tumitigil sa paghahalik
dito.
"By the way, nasaan birth certificate niya? Nabinyagan na ba siya?" baling niya sa
akin.
"Dala ko ang birth certificate niya pero h-hindi pa siya nabibinyagan eh." Kaagad
kong kinuha ang birth certificate sa aking bag at iniabot sa kanya.
Kaagad niya rin naman itong binasa. Wala akong kailangang ipag-alala dahil pangalan
niya ang inilagay ko d'yan noong maipanganak ko si baby Charles. Pinagmasdan ko ang
magiging reaksiyon ni Charlie at nabasa ko ang munti niyang ngiti sa kanyang mga
labi bago tumunghay sa akin.
"All right, I'll take care of his baptism." Kaagad akong napangiti sa kanyang
sinabi. "I'll take it first. Baby, kay mommy ka muna. Magwo-work lang si daddy."
Ipinasa na niya sa akin si baby Charles.
"May gusto ka bang pasalubong ha?" tanong niya sa aming anak habang hinahaplos ang
pisngi nito.
"Dada..d-dada..."
"Ang galing talaga ng anak ko."
"Sige na, Charlie. Umuwi ka kaagad ha."
Pareho niya kaming hinalikan sa noo at sa labi bago lumabas ng aming silid. Hinatid
namin siya hanggang sa labas ng bahay.
"You go inside. Huwag niyo na akong ihatid sa gate dahil automatic naman 'yan,"
aniya habang sumasakay na sa kotse.
Automatic nga na bumubukas-sara ang gate kaya hindi nakakapagod magbukas at sara pa
nito. Paglabas ng kanyang sasakyan ay kaagad na rin itong nagsara.
Pumasok na ako sa loob at isinara ang pinto ngunit naglalakad pa lamang ako patungo
sa sala ay narinig kong tumunog ang cellphone na nakapatong sa center table.
Napakunot ang aking noo nang makita ko sa screen ang pangalan ni Charlie na
tumatawag.
Oo, may cellphone na siyang ibang gamit dahil hindi lang naman pala iisa ang phone
niya. May reserba siyang phone sa kanyang kabinet. Binusisi ko ang laman niyon pero
wala naman akong nakitang kakaiba. Mukhang bago pa at hindi pa nagagamit.
"Charlie, bakit? May nakalimu-"
"Are you already inside? Is the door closed?" putol niya sa aking sinasabi.
"Ha? O-oo, nakasara na. Bakit?" nagtataka kong tanong. Lumingon pa akong sa pinto
at sinigurong nakasara na nga ito.
"Nai-lock mo ba?"
"Oo, naka-lock na."
"Alright. Si baby, baka nagugutom na."
"Pakakainin ko na, Charlie. Mamaya ka na tumawag, nagmamaneho ka, 'di ba?"
"A'right."
"Ingat ka. I love you."
Saglit na nanahimik sa kabilang linya. Napakagat ako sa aking labi.
"I will," sagot niya bago pinatay ang linya.
Napatitig na lang ako sa screen ng cellphone bago ibinaba ito.
"Mag-breakfast ka na, baby ko."
Kaagad akong huminga ng malalim upang maibsan ang papabigat na aking nararamdaman.
Ang importante sa ngayon ay magkakasama na kami at napakalambing niya sa aming mag-
ina.
***
Lumipas ang maghapon at hindi ko na rin mabilang kung ilang beses na tumawag sa
akin si Charlie para kumustahin kami ni Charles at para imbestigahin kung ano-ano
na ang aming mga ginagawa.
"C-Charli-"
"What took you so long?! Kanina pa ako tumatawag!" sigaw niya mula sa kabilang
linya. Kaagad namang kumabog ng malakas ang aking dibdib.
"C-charlie, n-naliligo kasi ako."
"Iniwan mo ng mag-isa si baby?!"
"Nasa silid naman natin, Charlie at natutulog siya. Mabilis lang naman ako eh.
Sinamantala ko lang." Haayts! Ilang minuto pa lang ang nakakalipas simula noong
tumawag siya kanina at ngayon ay tumatawag na naman!
Dinig ko ang paghinga niya ng malalim mula sa kabilang linya. "Nasa labas na ako."
"H-Ha? N-nasa labas ka na?" Kaagad akong sumilip sa bintana at nakita ko ngang
pumapasok na ng gate ang dala niyang sasakyan. Huh? Napakaaga naman yata niya? Eh
medyo mataas pa ang sikat ng araw ah.
"Is there a problem?"
"H-ha? Wala, Charlie. Sobrang aga mo lang kasi, ang akala ko mamaya ka pa uuwi eh."
"Why?" Nakita ko ang paglabas niya sa kotse matapos itong i-park. Nakita kong may
bitbit siya na kung ano-ano habang hawak niya pa rin ang cellphone at nakatapat ito
sa kanyang tainga.
"Wala naman, Charlie. Nagtataka lang ako."
Tumingala siya sa aking kinaroroonan. Kumaway ako sa kanya mula dito sa loob ng
glass window. Ang aming silid ay nakatapat sa gate ng mansion. May balcony din ito
pero hindi ko naman ito mabuksan dahil mahigpit ang pagkaka-lock.
Napansin kong tumalim ang kanyang mga mata at nag-igting ang kanyang panga habang
nakatitig sa akin. Kinabahan naman ako. Nagmadali siyang pumasok sa pinto ng bahay
at ilang segundo lang ay biglang bumukas ang pinto ng aming silid.
"What the fuck?! Bakit ganyan ang hitsura mo?!" tanong niya sa akin habang mabilis
na tinungo ang bintana at sumilip doon. Pinakaayos-ayos niya ang pagkakatabing ng
kurtina at saka muling bumaling sa akin.
"Nakatapis ka lang na ganyan at sumisilip ka sa bintana?!"
"C-charlie, huwag kang sumigaw. Magigising si Charles."
Nilingon ko ang aming anak na bahagyang napapitlag dahil sa lakas ng boses ni
Charlie. Mabuti na lang at kaagad dn itong nakatulog.
"N-naliligo nga ako, Charlie. Hindi pa ako natatapos dahil tumawag ka. Sabi mo,
nasa labas ka na kaya sumilip ako."
"Never do that again."
"Oo na, sorry na. Tatapusin ko na muna ang paliligo ko tapos maglulut-uhmmn."
Naputol na ang aking sinasabi nang mabilis niya akong hinila at inangkin ang aking
mga labi.
Niyakap niya ako ng mahigpit habang nilalamukos ako ng halik. Sa tagal ay halos
mapugnaw ang aking hininga. Sa klase ng kanyang pagkakayakap ng mahigpit at
paghalik sa akin, pakiramdam ko ay natatakot siyang mawala ako.
O baka guni-guni ko lang iyon. Ayoko sanang umasa pero iyon ang nararamdaman ko
mula sa maghapon niyang pagkawala dito sa bahay.

CHAPTER 31 LOCKED DOOR

"Charlie, ano 'to?" tanong ko sa kanya nang makita ko ang isang bungkos ng mga
bulaklak na nakapatong sa center table ng sala kasama ng mga paper bag at ilang
laruan na sigurado akong para kay baby Charles.
"Aah...p-pang-display lang," sagot niya na hindi makatingin sa akin ng tuwid.
Kaagad niyang dinampot ang mga laruan at ibinigay sa aming anak.
"You want this, baby ko?" tanong niya sa aming anak na kaagad namang nagliwanag ang
mga mata pagkahawak sa mga maliliit at makukulay na mga kotse.
"Dada...d-dada..."
"Aah...akala ko para sa akin," sagot ko naman ngunit hindi na niya ako pinansin.
Naupo sila sa lapag at inatupag na ang paglalaro nilang dalawa habang nakabukas ang
telebisyon.
"Charlie, napakarami ng laruan ni Charles. Bakit bumili ka na naman? Hindi pa nga
nabubuksan 'yung ibang box sa room niya eh."
"Eh 'di ikaw ang lumaro." Kaagad akong napanganga sa kanyang sinabi.
"Haayst. Magluluto na ako. 'Di na lang aminin na para sa akin 'tong mga bulaklak na
'to eh."
"Asa."
Muli akong napanganga sa kanyang isinagot.
"Eh 'di hindi!" Napasimangot na lang ako at saka binitawan ang mga bulaklak sa
mesa.
Nanghahaba ang nguso kong nagtungo sa kusina at inumpisahan na lang ang pagluluto
para sa aming hapunan.
Nasa kalagitnaan pa lang ako ng pagluluto nang marinig ko ang pagtunog ng doorbell.
Huh? May tao? Sino kaya iyon?
Kaagad akong lumabas ng kusina para sana silipin kung sinuman ang dumating ngunit
kaagad humarang sa aking harapan si Charlie.
"Hold Charles for a moment and stay in the kitchen," mariing utos sa akin ni
Charlie kasabay ng pagpasa niya sa akin kay baby Charles. "C'mon."
"Oo na. Sino ba 'yun?" Medyo nataranta ako dahil sa kakaibang ikinikilos ni
Charlie.
"Don't ask too many questions," inis niyang sagot sa akin. Patuloy ang pagtunog ng
doorbell.
"Oo na pero hindi pa ako tapos magluto," sagot ko pero nagpatuloy na ako sa
paglalakad papasok ng kusina.
Kinakain tuloy ako ng kuryusidad. Hininaan ko na lang muna ang apoy ng aking
niluluto at muling bumalik sa pinto ng kusina para sa silipin ang nangyayari sa
labas.
Ngunit nakasara na ang pinto ng bahay at wala na rin si Charlie. Siguro ay nasa
labas na siya. Naisipan kong lumabas ng kusina at tunguhin ang pinto.
"Sssshhh...Huwag kang maingay, baby ha. Baka marinig tayo ng daddy mo." Ngunit
nakakailang hakbang pa lamang ako nang biglang bumukas ang pinto at pumasok ang
ilang kalalakihan dito sa loob.
"Sino ba kasi ang itinatago mo di---what the fuck?" Nanlaki ang mga mata ng isang
pamilyar na lalaki nang makita niya kami ni Charles.
Maging ako ay napako ang mga paa mula sa aking kinatatayuan lalo na nang mapansin
ko na ang pagpasok ni Charlie at halos patayin ako sa mga titig niyang matatalim.
"Lhevyrose? Whoaa! Is that really you?" hindi makapaniwalang tanong ng gwapong
nilalang sa aking harapan.
"Aah..eehh.." Hindi ko malaman ang aking isasagot at pilit kong inalala ang kanyang
pangalan.
"Who is she?" tanong ng isang hindi ko kilalang babae. Nasa anim silang kalalakihan
at ang iba ay hindi ko kilala.
Nakilala ko rin si Rick na isa sa kanilang mga kasama na ngayon ay matamis ang
pagkakangiti habang lumalapit na sa akin.
Narinig namin ang mahihinang pagmumura ni Charlie at mabilis tinungo ang
kinaroroonan ko. Mabilis niyang inunahan si Rick at nang makalapit sa amin ay
kaagad niya akong hinila.
"Go upstairs," mariin niyang utos sa akin at halos kaladkarin pa ako.
"C-charlie, 'y-yung nilulu-"
"Why are you stopping her?" Naputol ang aking sinasabi nang magsalita ang isa sa
mga babae nilang kasama. Ang ganda-ganda niya, para siyang may lahi.
"Yeah, we want to meet her," sabi naman ng isang gwapong lalaki na hindi rin
pamilyar sa akin.
"Ikaw, Charlie ha. You're hiding something here, eh?" sabi din ng isang mistisahin
na babae.
Bakit ang gaganda nila? Nakakahiya talaga ang hitsura ko kung ihahanay ako sa
kanila. Mukha silang mayayaman at ang kikinis ng mga balat.
"Charlie, hayaan mo na si Lhevy dito sa baba. It's been two years at ngayon lang
ulit kami nagkita," saad din ng isang pamilyar na lalaki.
Naalala ko na ang pangalan niya. Siya si Dominic, siya 'yung nagbigay sa akin ng
panyo noong paalis na sila sa probinsya namin noon. Hanggang ngayon ay itinatago at
iniingatan ko pa rin ang panyong iyon dahil doon ko ibinuhos ang lahat ng luha ko
noong iwan ako ni Charlie ng walang paalam noon.
"Magkakilala na kayo? Bakit hindi namin alam?" tanong ng isang babae. Bakas ang
pagtataka sa kanyang tinig.
"Ang cute ng baby. It's like I'm seeing a little Charlie right now." Kaagad lumapit
sa amin ang dalawang babae at pinanggigilan ang pisngi ng aming anak.
"Huwag niyong pisilin!" inis na sigaw ni Charlie sa kanila. "Kagagaling lang niya
sa operasyon. He needs to rest." Maingat na kinuha sa akin ni Charlie ang aming
anak at siya ang kumarga.
"Oh my God! I can't believe this. Para kayong pinagbiyak na saging," hindi
makapaniwalang bulalas ng magandang babae.
"Anong saging? Buko 'yun!" sagot naman ni Rick kasabay ng pagkindat niya sa akin.
Napansin ko naman ang mabilis na paglingon sa akin ni Charlie.
"Ganun na din 'yun!"
"Tss. Paano niyo ba nalaman 'to? How did you get here? There's really nothing to
hide from all of you," inis na saad ni Charlie sa kanila. Muli siyang bumaling sa
akin at hinila ako paakyat ng hagdan.
"At sinusubukan mo pa talagang itago ang mag-ina mo sa amin? Masikreto ka talaga,
Charlie. Nasaan na 'yung kasabihan mo n-"
"Shut up," putol kaagad ni Charlie sa sinasabi ng magandang dilag at saka
nagpatuloy sa paghila sa akin paakyat ng hagdan.
"Let them here, Charlie!" sigaw pa rin nila mula sa ibaba ngunit tila bingi na si
Charlie at wala ng naririnig.
Mabilis niya kaming ipinasok ni Charles sa loob ng aming silid. Maingat niyang
ibinaba ang aming anak sa kama at saka mabilis na bumaling sa akin.
"I saw you," mariin niyang sabi sa akin habang nanlilisik ang kanyang mga mata.
Napaatras ako sa takot at nararamdaman ko ang malakas na tibok ng puso ko.
"C-charlie, a-anong ginawa ko?"
"Are you happy 'cause you saw my cousins? I saw your cheek turn red when Rick
winked at you. Do you like him?!" Nagulat ako sa pagsigaw niya sa aking mukha.
"Dadada..mama!!" Sabay kaming napalingon ni Charlie sa aming anak nang bigla itong
pumalahaw ng iyak.
Kaagad naman itong tinungo ni Charlie at binuhat. Siguro ay nagulat sa biglang
pagsigaw ni Charlie.
"Charlie, p-pwede bang tigilan mo ang pagsigaw? Sigawan mo na lang ako kapag wala
tayo sa harapan ng anak natin. Baka makasama sa kanya eh." Umagos na rin ang aking
mga luha habang hinahaplos ang likuran ng aming anak na patuloy sa pag-iyak.
Hindi sumagot si Charlie at pinaghahalikan lang ang aming anak. Nang tumigil ito sa
pag-iyak ay ibinaba na rin niya kaagad ito sa kama.
"I'm warning you, Lhevyrose. Huwag na huwag mo akong gagawing tanga," mariin niyang
sabi at saka mabilis na lumabas ng silid.
Sinubukan kong buksan ang pinto ngunit natigilan ako nang hindi ko ito mabuksan at
pakiramdam ko ay naka-lock ito mula sa labas.

CHAPTER 32 HIDING
Bigla kong naidilat ang aking mga mata nang maramdaman kong bumukas ang pinto ng
silid. Nakatalikod ako sa kinaroroonan ng pinto at nakaharap naman sa aking anak na
mahimbing ng natutulog.
Hindi ako kumilos, ni hindi ako lumingon dahil alam ko naman na si Charlie na 'yan.
Muli ko na lang ipinikit ang aking mga mata at hinayaan siya.
May narinig akong bagay na para bang ipinatong niya sa mesa at parang tunog ng
isang supot. Hindi ko pa rin siya pinansin. Nakalalanghap ako ng amoy alak. Siguro
ay nag-inom siya sa baba kasama ng mga pinsan niya at mga kaibigan niya dahil sa
tingin ko ay maghahating-gabi na ngayon. Kumakalam na rin ang sikmura ko at
tinitiis ko lang ang gutom ko.
Maya-maya ay nakarinig ako ng sunod-sunod na buntong-hininga at marahang paglundo
ng kama sa aking tabi. Hindi pa rin ako kumilos at muli ko lang ipinikit ang aking
mga mata.
Ilang sandali lang ay naramdaman ko na ang pagyakap niya sa akin at pilit akong
ibinabangon.
"C-Charlie," saway ko sa kanya at nagkunyari akong kagigising lang.
"Let's eat," mahinahon niyang saad at animo'y mabait na tupa. Malayo sa ipinakita
niyang ugali niya sa akin kanina.
"Kumain kang mag-isa, hindi ako nagugutom," inis kong sagot sa kanya at saka
tinangkang kumawala sa pagkakayakap niya ngunit humigpit lang ito.
"I'm sorry," bulong niya kasunod ang paglamukos ng halik sa aking labi kaya naman
langhap na langhap ko ang alak sa kanyang bibig.
"Uhmmn..Charlie!" mariin kong bulong sa kanya nang mailayo ko ang aking mukha sa
kanya.
Iniingatan kong huwag magising ang aming anak. Bahagya ko siyang itinulak palayo sa
akin.
"Bakit ka uminom? Kagagaling mo lang sa operasyon sa liver, Charlie! Hindi ka
pwedeng uminom ng alak," sermon ko sa kanya at hindi ko mapigilang maluha dahil sa
inis sa kanya. Kakamot-kamot naman siya sa kanyang ulo at saka muling yumakap sa
akin.
"I said, i'm sorry. C'mon, saluhan mo 'ko."
"Kumain kang mag-isa!" Iwinaksi ko ang kanyang braso ngunit muli lang itong yumakap
sa akin.
"Ikaw na lang kakainin ko," sabi niya kasabay ng pagkapa ng kanyang kamay sa aking
pagkababae.
"Charlie, hindi ako nakikipagbiruan sa 'yo." Pinanlakihan ko siya ng mga mata.
Tumunghay naman siya sa akin at tinitigan ako sa namumungay niyang mga mata. Maya-
maya ay bumaba ng kama at pasuray-suray na naglakad patungo sa sofa. Dinampot niya
mula sa center table ang bungkos ng bulaklak na kanina lang ay itinanong ko sa
kanya kung para sa akin iyon. Nakita ko rin doon ang isang tray na puno ng pagkain.
Muli siyang bumalik sa akin at iniabot ang bulaklak.
"Para sa pinakamasungit na nanay ng aking anak," ani niya habang pakindat-kindat sa
akin.
Napanganga naman ako sa kanyang sinabi.
"Ako pa ang masungit, matapos mo kaming ikulong dito?!"
"Eh ikaw kasi eh..." sagot niya habang kakamot-kamot sa kanyang ulo.
Napanganga na lang ako at halos hindi ko mapaniwalaan ang inaasal niya ngayon sa
harapan ko. Siguro ay dahil iyon sa alak.
"Sorry na, i'm sorry. I j-just don't want another man to be close to you and I d-
don't want you to look at them. You should just look at me. You said you loved me
so you should prove it to me." Muli akong napanganga sa kanyang sinabi.
Hindi ba dapat ay ako ang mag-assume niyan sa kanya? Siya ang lalaki at sinabi niya
noon na hindi niya ako gusto kaya bakit ganito ang mga sinasabi niya sa akin?
Parang nabaligtad yata ang utak nitong si Charlie.
At saka hindi naman ibig sabihin na tumitingin ako sa iba ay may gusto na rin ako
sa kanila?
"Halika na, kumain ka na don." Tangka na akong babangon ngunit muli niya akong
inihiga at kinubabawan.
"Charlie.."
"Tell me again that you love me," bulong niya sa aking mukha habang namumungay ang
kanyang mga matang nakatitig sa aking labi.
"Charlie, nasabi ko na sa 'yo. Lasing ka lang."
"Tell me again. I want to see on your lips how you pronounce it."
Napatitig ako sa kanya at hindi malaman ang gagawin.
"K-kapag ba sinabi ko iyon, m-may kasagutan ba akong m-maririnig?" Bumubundol ang
kaba sa aking dibdib.
Umakyat ang kanyang mga mata mula sa aking mga labi patungo sa aking paningin.
Pareho naming sinalubong ang isa't isa.
Hanggang sa lumiko ito at nag-iwas ng tingin. Dahan-dahan na siyang bumangon
hanggang sa tuluyan ng umalis sa aking ibabaw.
Hindi ako nakagalaw. Pakiramdam ko ay isang sibat ang ngayon ay nakatarak sa puso
ko. Mapait akong ngumiti sa aking sarili. Bakit pa ba ako nagtatanong? Alam ko na
iyon noon pa.
"Okay lang, Charlie. Tanggap ko naman na iyon noon pa. Sige, susundin ko ang
sinasabi mo para maayos tayo lalo na sa paningin ng ating anak." Muli na akong
tumalikod kasabay ng pagtulo ng aking mga luha.
Wala akong narinig na sagot mula sa kanya. Bakit pa ba ako umaasa?
Napatitig na lang ako sa aming anak. Dahil lang sa kanya kaya kami magkasama
ngayon. Dahil kung wala ang anak namin, patuloy niya pa rin akong itataboy.
***
Kinabukasan ay nagising akong wala na siya sa loob ng silid. Ni hindi ko na
naramdaman kung saan siya natulog kagabi, basta ang alam ko ay hindi siya tumabi sa
akin.
Malinis na ang sofa. Wala na ang tray na puno ng pagkain. Ang bungkos ng bulaklak
ay natagpuan ko sa basurahan.
"Sayang naman ang perang ipinambili niya dito...tapos ay itatapon lang." Napahinga
na lang ako ng malalim at saka kinuha ang bulaklak.
Pinitas ko ang bawat petals nito at isiniksik sa pahina ng isang libro sa study
room.
"Hayan, matuyo ka d'yan. Remembrance kita mula sa lalaking......mahal na mahal ko."
Muli akong napahinga ng malalim upang ibsan ang pamimigat ng aking dibdib.
Bumalik na ako sa aming silid at naabutan kong gising na ang aming anak.
"Magandang umaga sa baby ko. Nakatulog ka ba ng mahimbing, ha?"
"M-mama..dadada..."
"Wala na si daddy, pumasok na sa work. Halika na, kakain tayo sa baba." Kaagad ko
na siyang binuhat.
"Dada..." sambit niya kasabay ng paghawak niya sa magkabila kong pisngi.
"Hmmnn...miss agad si daddy?"
Paglabas ko ng silid ay narinig ko ang tunog ng doorbell.
"Oh, sino kaya iyon? May tao sa labas, baby. Silipin natin." Kaagad akong bumaba ng
hagdan at nagtungo sa pinto.
Hindi ko naman makita ang tao dahil mataas ang gate at wala man lang itong
kasiwang-siwang kaya nilapitan ko na ito. May isang maliit na butas sa gate na
maliit. Siguro ay para ito sa tao.
Sumilip ako doon at nanlaki ang aking mga mata nang makilala ko ang tao sa labas.
"Claude!" Halos mapatalon ako sa saya nang makita ko siya sa labas.
"Lhevy?" tawag niya rin sa akin.
Kaagad kong binuksan ang gate at masaya siyang sinalubong.
"Whoaaa! My nephew! Finally, na-meet na rin kita." Kaagad niyang inagaw sa akin ang
aking anak at niyakap ng mahigpit.
"D-dahan-dahan lang, Claude. K-kagagaling lang niya eh," nakangiti kong sabi sa
kanya at sobrang saya ko dahil natukyan niya ang kinaroroonan namin.
"Oh, sorry. Na-carried away ako. I'm just so happy 'cause finally, I found you and
my nephew."
"P-paano mo nalaman dito? Pasok ka." Kaagad na rin kaming pumasok sa loob.
"Hmmn..secret."
"Hindi ba sinabi sa iyo ni Charlie?"
"Nope. Actually, he's hiding you from me."
"Ha?" Natigilan ako sa kanyang sinabi kasabay niyon ay ang pagtunog ng cellphone na
nakapatong sa center table.

CHAPTER 33 PAPER BAG

Hindi ko alam kung bakit biglang kumabog ang aking dibdib habang nilalapitan ko ang
tumutunog na cellphone na nakapatong sa ibabaw ng lamesita. At hindi nga ako
nagkamali, pangalan ni Charlie ang nasa screen at kasalukuyan itong tumatawag.
Dinampot ito nang nanginginig kong mga kamay. Bumaling muna ako kay Claude na
kasalukuyang karga ang aking anak. Tumango naman siya sa akin bago ko sinagot ang
tawag.
"H-helow?" hindi ko napigilang mautal at inihanda ko na ang aking tainga dahil
siguradong sisigawan na naman niya ako sa matagal kong pagsagot sa kanyang tawag.
Ngunit lumipas na ang ilang sandali ay wala akong narinig kundi malalalim niyang
paghinga mula sa kabilang linya na ipinagtakhan ko ngunit mas ikinakabog ng malakas
ng aking dibdib. Muli akong tumunghay kay Claude pero wala akong mabasang emosyon
mula sa kanya at tila naghihintay rin siya nang sasabihin ni Charlie. Mas lumapit
pa siya sa akin hanggang sa isang dangkal na lang ang aming pagitan.
Mas lalong lumakas ang paghinga ni Charlie mula sa kabilang linya na mas
ikinabahala ko.
"Ch-charlie, n-nariyan ka ba? N-naririnig mo ba ako?" ani ko at halos magkabuhol-
buhol na aking dila.
"What are you doing?" natigilan ako nang bigla na siyang sumagot sa mahinang tinig
ngunit pakiramdam ko ay may diin.
"Aahh...k-kakababa pa lang namin ni baby. K-kakagising lang niya eh." Sobrang lakas
ng tambol ng aking dibdib. Hindi ko alam kung ako lang ba ang nag-iisip ng ganito
pero pakiramdam ko talaga ay may kakaiba sa kanya, sa klase nang pakikipag-usap
niya sa akin ngayon. Mas sanay kasi ako na palagi niya akong sinisigawan.
"Are the doors and gates locked?" mahina pa rin niyang tanong. Napalunok ako habang
nakatitig kay Claude na nasa aking harapan.
"Aah..o-oo."
"Make sure no one can get in there." Mas lalo akong kinabahan sa kanyang sinabi at
hindi ko nagawang sumagot.
Nanahimik din siya sa kabilang linya ng ilang sandali.
"Do you have anyone else with you? Where's Charles? Why can't i hear him?"
"Aah..n-narito siya."
"May kasama pa ba kayo d'yan?" tanong niyang muli sa mahinang tinig.
Muli akong natigilan at mas napatitig pa kay Claude. Hindi ko malaman ang isasagot
ko. Siguradong magagalit siya kapag nalaman niyang naririto ngayon ang kapatid
niya. Alam ko namang pinaiiwas niya ako kayo Claude pero hindi ko naman akalain na
pupunta ito dito at hindi rin naman ako bastos para hindi siya patuluyin lalo na at
naging mabuti siya sa akin.
"Lhevyrose, i'm asking you," bahagyang lumakas ang tinig ni Charlie na kamuntik ko
nang ikatalon sa gulat.
"W-wala!" malakas kong sagot dahil sa pagkataranta at hindi ko na naisip pa kung
tama ba ang aking sinabi.
Napatakip ako sa aking bibig. BIglang nanahimik sa kabilang linya nang matagal
ngunit ramdam ko ang mabilis na paghinga ni Charlie.
"S-sige na, Charlie. P-pakakainin ko na si bab-AAAH!" napasigaw ako sa gulat nang
makarinig ako ng malakas na pagkabasag ng kung anumang bagay sa kabilang linya.
Biglang akong nangatal. Mabilis naman akong hinawakan ni Claude sa braso.
"Ch-charlie?" tawag ko sa kanya ngunit bigla nang naputol ang linya.
Kakaibang takot ang naramdaman ko. Bigla namang umiyak ang aking anak at akmang
lilipat sa akin.
"Sssshhh...baby. Sorry, napasigaw si mama." Kaagad ko siyang kinuha sa mga braso ni
Claude.
"What happened? What did he tell you? Are you alright?" tanong niya na bakas ang
pag-aalala sa kanyang mukha.
"O-oo. Ah, siguro mabuti pang umalis ka na lang muna, Claude. Pasensya ka na, b-
baka kasi biglang umuwi si Charlie at abutan ka niya dito. S-siguradong magagalit
'yon. Kilala mo naman ang kapatid mo," ani ko sa kanya ngunit sa halip na sumunod
siya ay hindi siya gumalaw sa kanyang kinatatayuan at mas tumitig pa sa akin ng
taimtim.
"Why are you so afraid of him? Sinasaktan ka ba niya?"
"H-hindi. Hindi talaga, Claude."
"I suddenly remembered what he did to you in the car when you two were just going
to the province."
"Noon lang iyon, Claude at hindi niya naman iyon sinasadya. Hindi na iyon naulit
pa," kaagad ko namang sagot sa kanya dahil totoo naman. Naging maayos ang
pakikitungo sa akin ni Charlie pagkatapos niyon lalo na noong makita na niya ang
aming anak.
"A'right. Just tell me if you ever have a problem. I'm always here. Kaya ko kayong
protektahan kapag muli ka niyang sinaktan." May mainit na bagay na humaplos sa puso
ko sa sinabi ni Claude.
"Salamat talaga, Claude. Huwag kang mag-aalala, okay lang talaga kami. Mahal na
mahal ni Charlie ang anak namin."
"Eh ikaw?"
"Ha?"
"Anong plano niya sa inyo? Sa iyo?"
"Ha? H-hindi ko maintindihan."
"Ganito na lang ba? Will he just keep you here forever? Does he have no plans to
marry you... para mabuo ang pamilya niyo?"
"Ha? H-hindi ko alam, Claude. Wala naman 'yan sa isip ko. Ang importante lang sa
akin sa ngayon ay ang kalagayan ng anak ko."
Napahinga siya ng malalim at hindi na sumagot pa.
"S-sige na, Claude. Sa susunod mo na lang ulit puntahan si Charles. Pakiusap."
Napapalingon na ako sa pinto ng bahay dahil natatakot akong baka biglang umuwi si
Charlie at abutan niya dito ang kapatid niya.
"A'right. Just don't forget what i told you and don't hesitate to come to me."
Lumapit siya sa akin at hinalikan ang aking anak sa noo. "Baby, aalis na si tito.
Bantayan mo si mommy ha. Report to me if your dad did something bad to your mom."
Tumawa lang naman ang aking anak habang nakatitig sa kanya.
"S-sige na, Claude. Salamat ulit sa pagdalaw. Pasensya na."
Inihatid ko siya hanggang sa gate. "Wait, i brought something for you," sabi niya
at saka siya nagmadaling nagtungo sa kanyang sasakyan na nakaparada sa labas ng
gate.
Ilang sandali lang ay kaagad siyang bumalik dala ang dalawang paper bag.
"Here, para sa inyo 'to." Iniabot niya ito sa akin.
"Naku, nag-abala ka pa pero salamat."
"Basta kayo, no problem." Pinisil niya ang aking baba pati na rin ang pisngi ng
aking anak. "Aalis na si tito. Ang cute mo talaga," pagkausap niya sa aking anak na
may kasamang panggigigil.
Hindi ko napigilang mapangiti habang nakatitig sa kanya. Napakabait niya at
napakaswerte ng babaeng mamahalin niya.
Kaagad na rin siyang bumalik sa kanyang kotse at pumasok dito. Kumaway na lang ako
sa kanya at kaagad ko na ring isinara ang gate. Narinig ko naman ang hugong ng
kanyang sasakyan hanggang sa humina ito ng humina. Siguro ay nakaalis na siya.
Humakbang na ako patungo sa pinto ng bahay ngunit hindi pa ako gaanong nakakalapit
ay muli akong napalingon sa gate nang bigla itong bumukas at pumasok ang pamilyar
na sasakyan ni Charlie.
Mula sa tinted glasses ng kotse ay nababanaag ko ang taimtim na pagtitig niya sa
akin at pag-igting ng kanyang panga. Dahil sa sobrang lakas ng kabog ng aking
dibdib ay bigla kong nabitawan ang paperbag na hawak ko at niyakap ng mahigpit ang
aking anak.
Lumabas siya ng sasakyan nang hindi nawawalay sa akin ang kanyang paningin.
Napansin ko ang nakakuyom niyang kamao habang naglalakad na palapit sa amin ni
Charles.
"Ch-charlie," Hindi ko na malaman ang aking gagawin lalo na nang bumaba ang kanyang
paningin sa lupa kung saan naroroon ang paperbag na ibinigay ni Claude.
Dinampot niya ito at pinagmasdan ng mabuti bago bumaling sa akin.
"Who gave this?" tanong niya sa mahinang tinig ngunit ramdam ang pinipigilan niyang
galit dahil nakikita ko ang paggalaw ng kanyang panga at ugat sa sentido.
"Aah." Hindi ko malaman ang aking isasagot. Kapag sinabi kong si Claude, hindi ko
alam kung ano ang magagawa niya sa akin lalo na at buhat ko ngayon ang aming anak.
"I'm asking you."
"Aah..'y-yong k-kaibigan mong b-babae, Charlie. D-dumaan d-dito," nanginginig kong
sagot ngunit mas lalong nagdilim ang awra ni Charlie.
"C-charlie!" Sumunod ko na lang namalayan ay naagaw na niya sa akin ang aming anak
at binibitbit na niya ako paakyat ng hagdan habang hawak ng mahigpit ang aking
braso.

CHAPTER 34 LEAVE/SPG
WARNING SPG* READ AT YOUR OWN RISK.
"Ch-charlie, nasasaktan ako. Ah!" daing ko nang halos mapisa ang aking braso dahil
sa mahigpit niyang pagkakahawak habang kinakaladkad niya ako papasok ng aming
silid.
"Dada! Dada!" naririnig ko ang pagsigaw ng aming anak na karga niya.
"This is what you want, isn't it?" mariin niyang sabi.
"Charlie!" Bigla niya akong inihagis sa ibabaw ng kama. Mabilis siyang nagtungo sa
silid ng aming anak habang bitbit si Charles.
Segundo lang ay kaagad din siyang bumalik nang nag-iisa na lamang. Mabilis niyang
ring isinara ang pinto ng silid ng aming anak.
"Ch-charlie, 'y-yong anak natin. Baka kung mapaano 'yon," nag-aalala kong sabi sa
kanya dahil naiwang mag-isa sa silid nito ang aming anak. Nag-aalala akong baka
inihiga niya lang ito sa kama at maaaring malaglag ito doon.
Hindi niya ako pinansin bagkus ay naglakad siya palapit sa akin habang nagtatanggal
ng suot niyang necktie at habang nakatitig sa akin ng taimtim.
"Is this what you want?"
"Charlie." Natigilan ako nang itali niya sa aking mga braso ang kanyang necktie at
pagkatapos ay itinali ito sa headboard ng kama.
"I'll give you what you want that you'll not find in another fucking man!" mariin
niyang ani sa akin kasabay nang paghila niya sa akin at pabagsak akong inihiga sa
kama.
"Charlie, sorry na. Parang awa mo na. Wala naman akong ginagawa," lumuluha kong
sabi sa kanya ngunit tila wala siyang narinig.
Hinila niya ang suot kong damit at malakas niya itong winasak.
"Charlie!" napasigaw ako sa gulat. Maging ang mga underwear ko ay malakas niya ring
sinira!
Hinila niya ako at itinaob. Hinawakan niya ang magkabila kong hita at ibinuka.
Ilang sandali lang ay halos mapasigaw ako nang maramdaman ko ang biglaang pagpasok
sa akin ng kanyang pagkalalaki!
"Aaaaahhh!" tuluyan na akong napasigaw nang bayuhin niya ako ng malakas at sagad
hanggang sa aking kaibuturan. Hindi naman ako nasaktan kundi kakaibang sarap pa ang
aking naramdaman.
"Ch-charlie, b-baka mabinat k-ah!" muli akong napadaing nang paluin niya ang pisngi
ng aking pang-upo. Hindi naman ganun kalakas at hindi rin naman ako gaanong
nasaktan ngunit kakaiba ang hatid niyon sa akin.
Bigla kong naalala ang ilang eksena sa sex video na nasa kanyang phone. Ganito
'yong ibang eksena na nandoroon.
"Keep that in mind that no one can do this to you but me!" aniya mula sa aking
likuran habang mahigpit ang pagkakahawak niya sa aking baywang at patuloy siya sa
pagbayo sa aking pagkababae.
Napapanganga ako habang napapapikit ng mariin sa tuwing nararamdaman ko ang
kasagaran ng kanyang pagkalalaki sa loob ko. Pakiramdam ko ay naabot na niya maging
ang matris ko!
"Charlie, w-wala--ah!" muli akong napadaing nang muli niyang paluin ang kabila
namang pisngi ng aking pang-upo. "Aaaaahhh..." napaungol ako dahil kakaibang
sensasyon ang inihatid nito sa akin.
Nagsisimulang mamuo ang kakaibang kiliti sa aking puson at naghahangad na ako nang
mas matindi pa niyang pag-ulos na hindi ko na kailangan pang hilingin sa kanya.
"Ch-charlie...aaaahhh.."
Tinangka ko nang salubungin ang bawat pag-ulos niya sa akin ngunit bigla siyang
huminto. Muntik na akong mapamura dahil sa sobrang pagkabitin. Hinugot niya ang
mahaba niyang pagkalalaki mula sa akin at basta na lang niya akong hinila at
itinihaya.
Kaya naman ngayon ay nagkaroon na ako ng pagkakataong matitigan siya at nababanaag
ko sa kanyang mga mata ang kaguluhan. Madilim pa rin ang kanyang awra. Wala na ring
anumang saplot ang kanyang katawan na hindi ko man lang namalayan kanina kung paano
niya ang mga ito nahubad.
Muli niyang hinila ang aking mga hita at mas ibinuka ito ng malaki. Walang pag-
aatubiling muli niyang ipinasok sa akin ang galit na galit niyang alaga.
"Aaaaahhhh...!!" napaungol ako ng malakas nang malakas niyang binayo ang aking
pagkababae. Halos tumirik ang aking mga mata at hindi ko alam kung paano ako
kakapit gayong nakatali ang aking mga kamay sa headboard ng kama.
Ramdam ko naman ang mariin niyang pagtitig sa akin at tila gigil na gigil sa bawat
niyang pagbayo.
"Aaaaahhh...Ch-charlie, ayan naaahhh..." ungol ko. Naidilat ko naman ang aking mga
mata nang maramdaman ko ang pagkalas ng tali sa aking mga kamay.
Kaagad niya akong hinila at iniupo sa kanyang kandungan habang nakabaon pa rin sa
akin ang kanyang pagkalalaki. Kaagad akong yumakap sa kanya ng mahigpit at
hinalikan siya sa kanyang mga labi. Gusto kong maramdaman niya na siya lang ang
mahal ko at walang ibang lalaking pwedeng umangkin sa akin kundi siya lang.
Hinila niya naman ang aking pisngi at iniangat. Sinibasib niya ng halik ang aking
leeg. Ako na ang kusang gumalaw sa kanyang ibabaw. Itinaas-baba ko ang aking
katawan at inilabas-masok sa akin ang kanyang pagkalalaki.
"Ugh, baby!" umungol siya na siyang ikinasiya ng puso ko. Mas lalo kong
pinagbutihan ang aking ginagawa habang mahigpit na nakayakap sa kanya. Pinaliguan
niya ng halik ang aking dibdib habang ang kanyang kamay ay humahaplos sa aking
likuran.
Naramdaman ko itong bumaba hanggang sa sapuin niya ang pareho kong pang-upo.
Hinawakan niya ito ng mahigpit at saka ako inalalayan mula sa aking pagtaas-baba sa
kanyang kandungan. Ramdam na ramdam ko ang katigasan ng kanyang pagkalalaki sa
bawat pagpasok niya sa akin.
"Charlie! Aaaaaahhh!" napasigaw na ako nang maabot ko na ang rurok ng kaligayahan
ngunit hindi pa rin ako huminto.
"Mahal kita, Charlie. Mahal na mahal...aaahhh..." nasambit ng aking bibig dahil sa
tindi ng sensasyon na aking nararamdaman. Sobrang init ng paligid at parehong
tumutulo ang aming mga pawis sa katawan kahit nakabukas naman ang airconditioner.
Naramdaman ko naman ang pagsagot ng kanyang katawan. Yumakap siya sa akin ng
mahigpit at nilamukos ako ng halik sa aking mga labi. Mapusok at nararamdaman ko
mula dito ang gustong ipahiwatig ng kanyang puso na hindi maisatinig ng kanyang
bibig.
Hindi siya sumagot at patuloy lang sa pag-angkin sa akin hanggang sa muli naming
marating ang rurok ng kaligayahan.
Sabay kaming bumagsak sa ibabaw ng kama. Hinang-hina ako at halos hindi ako
makagalaw. Bumaling ako sa kanya at nakita ko siyang tulala habang nakatitig sa
kisame. Wala akong mabasang anumang emosyon sa kanyang mga mata.
"Ch-charlie." Muling bumalik ang pag-aalinlangan sa akin matapos ang aming
pagniniig. Pero pinilit ko pa ring mahawakan ang kanyang pisngi at nagsisimula nang
mangilid ang mga luha sa aking mga mata.
"S-sorry k-kanina--"
"You said you love me," putol niya sa aking sinasabi sa mahinang tinig.
Dahan-dahan siyang lumingon sa akin at muli na naman akong napalunok nang bigyan na
naman niya ako ng mariing titig habang nagsisimula na namang gumalaw ang kanyang
panga.
"But you're lying to me," mariin niyang saad sa akin.
Napahikbi ako at pumatak ang aking mga luha sa pisngi. "S-sorry, sorry na, Hindi ko
na gagawin."
Bumangon siya at hinawakan ang aking pisngi. Ang akala ko ay okay na....ngunit
hindi pala dahil bigla niyang hinawakan ng mahigpit ang aking baba at mariing
bumulong sa aking mukha, "Kung lolokohin mo rin lang ako, mas mabuting umalis ka na
sa buhay ko. Iwan mo sa akin ang anak ko. Hindi ka namin kailangan."
Malakas niya ring binitawan ang aking pisngi at saka walang lingong tinungo ang
silid ng aming anak. Malakas niya ring isinara ang pinto nito. Binalot ng lamig ang
buo kong katawan at walang humpay sa pag-agos ang aking mga luha.
Napailing ako sa aking sarili. Hindi ko magagawa 'yon. Hindi ko kayang mawalay sa
akin ang anak ko.

CHAPTER 35 ASSUMING
Bumangon ako at sinupil ang mga luha sa aking pisngi. Dinampot ko ang mga nagkalat
kong damit na ngayon ay sira-sira na maging ang aking mga underwear. Inilagay ko
ang mga ito sa basurahan at muling kumuha ng bago.
Matapos kong magbihis ay tinungo ko ang pinto ng silid ng aming anak. Inaasahan ko
nang hindi ako makakapasok dito dahil siguradong ikakandado ito ni Charlie ngunit
hindi. Nabuksan ko ito at nabungaran ko silang nakahiga sa kama. Napansin kong may
tangay nang bote ng dede ang aking anak habang natutulog samantalang sa kanya tabi
ay si Charlie na nasa mahimbing na ring pagtulog at tanging boxer lang ang kanyang
suot.
Hindi ko napigilan ang aking sarili na sila ay pagmasdan. Kay gandang tanawin na
hindi ko kakayaning mawala sa aking paningin. Kaya hindi ko magagawa ang gusto mo,
Charlie. Pasensya na.
Napahinga ako ng malalim at saka lumabas ng silid. Binitbit ko ang mga tambak ng
labahan at saka bumaba sa malawak na sala ng bahay. Papasok pa lang sana ako sa
pinto ng laundry room nang makarinig ako ng malakas na kalabog mula sa ikalawang
palapag at para bang sa silid namin ito nagmumula.
"Lhevyrose!"
Natigilan ako nang marinig ko ang sigaw ni Charlie. At ilang sandali lang ay
humahangos itong lumabas ng silid habang tanging boxer pa rin ang kanyang suot.
Napalinga-linga ito sa buong kabahayan.
"Lhevyrose!" sigaw niyang muli dahil sa tingin ko ay hindi pa niya ako nakikita
dito sa ibaba, sa tapat ng pinto ng laundry room.
"Ch-charlie, nandito ako!" sigaw ko na. Itinaas ko ang aking kamay upang mabilis
niya akong mapansin at kaagad niya rin naman akong nakita.
Napansin ko ang mabilis na pagdilim ng kanyang anyo nang bumaba ang kanyang mga
mata sa bitbit kong mga damit.
"Where the hell do you think you're going?!" sigaw niya at saka nagmadaling bumaba
ng hagdan.
Hindi naman ako kaagad nakasagot hanggang sa tuluyan na siyang makalapit sa akin.
Inagaw niya sa akin ang mga hawak kong damit.
"If you leave this house, you'll not bring anything out of it! Leave alone! Let's
see... kung saang calsada ka pupulutin!" sigaw niya at saka niya ako tinalikuran.
Napanganga ako at saka mabilis siyang hinabol.
"Ch-charlie, sandali!"
Mabilis ko siyang hinarang. Idinipa ko pa sa kanyang harapan ang aking mga braso.
"H-hindi naman ako aalis eh." Napansin ko siyang natigilan at bahagyang umaliwalas
ang kanyang mukha. "L-labahan kasi 'yan, m-maglalaba lang ako."
Bigla siyang napatingin sa hawak niyang mga damit at saka bumaling sa akin at
tiningnan ako ng masama. Inihagis niya sa aking harapan ang mga damit na ang ilan
ay nasalo ko at ang ilan ay nangalaglag sa sahig at saka mabilis niya akong
nilampasan.
"Magluto ka, nagugutom ako!" sigaw niya habang umaakyat na ng hagdan. Ilan ulit
niyang ginulo ang kanyang buhok at naririnig ko ang mga mahihina niyang pagmumura.
"O-oo!"
Mabilis na akong nagtungo sa laundry room at saka iniwan na muna doon ang mga
labahin. Grabe naman siya! Paano naman ako makakaalis sa bahay na ito kung wala
akong dala na kahit ano? Balak ba niya akong patulugin sa calsada?!
***
Ilang araw ang lumipas at ilang araw na ring hindi umaalis ng bahay si Charlie. Mas
nagbababad siya sa loob ng study room na ginawa na rin niyang opisina. Sa tuwing
sisilipin ko siya doon ay tutok na tutok siya sa harapan ng computer at tila ayaw
magpa-istorbo. Minsan ay doon ko na rin siya dinadalhan ng pagkain at bibihira na
namin siya makasabay ng aming anak.
Hindi niya rin ako gaanong kinakausap pero palagi naman siyang may time sa aming
anak. May time silang maglaro sa silid nito at time sa paglalaro sa pool. Palagi na
rin niya itong inaakay at tinuturuang maglakad lalo na sa umaga, sa likod-bahay
kung saan may sikat ng araw. Kay Charles din siya tumatabi sa kama sa tuwing
matutulog lalo na sa gabi at tila iniiwasan ako.
Ibinabaling ko na lang sa mga gawaing bahay ang pagka-miss ko sa kanya.
Bigla akong napalingon sa pinto nang marinig ko ang pagtunog ng doorbell. Kaagad
kong hininaan ang apoy ng gastove at tinungo ang pinto ngunit naalala kong naka-
double lock nga pala ito at wala akong duplicate ng susi. Hawak itong lahat ni
Charlie.
Pagbaling ko sa aking likuran ay nakita kong nagmamadali nang bumaba ng hagdan si
Charlie at bitbit ang bungkos ng susi.
"M-may tao yata," ani ko sa kanya.
"Mind your own business," inis niyang sabi habang masama ang tingin sa akin.
Napasimangot ako at saka naglakad pabalik ng kusina. Pero pagpasok ko ay muli akong
sumilip doon. Hindi ko naman siya makita dahil malamang ay nagtungo pa iyon sa
gate. Sa tuwing may pumupunta dito na tao ay hindi niya pinapapasok at doon na lang
niya kinakausap sa gate.
Ilang sandali lang ay muli na siyang pumasok na may dalang brown envelop. Muli
niyang kinandado nang napakarami ang pinto. Sa tingin ba niya ay makakapasok pa
dito ang magnanakaw dahil sa dami niyon?
Pero ano kaya ang laman ng envelop na 'yon?
"Lhevyrose! 'Yong niluluto mo, nasusunog na!" Nagulat ako sa bigla niyang pagsigaw
mula sa hagdan habang nakatanaw siya sa aking kinaroroonan.
"Ah, eh..oo nga pala!"
Nataranta ako at saka nagkukumahog na tinungo ang gastove. Mabilis ko itong pinatay
nang makita kong nasusunog na nga ang piniprito kong isda!
"Ayts! Ano ba 'yan?" Napakagat ako sa aking daliri habang pinagmamasdan ang isdang
natutong sa ibabaw ng kawali. "Sayang naman ito."
Muli akong napalingon sa labas ng kusina nang marinig ko naman ang pagtunog ng
aking cellphone. Mabilis kong iniwan ang kusina ngunit naabutan ko na si Charlie na
hawak ang aking phone na palagi ko lang iniiwan sa lamesita.
Oh, ang bilis naman niyang bumaba? Kanina lang ay nasa gitna na siya ng hagdan ah.
"S-sino 'yan, Charlie? Si mama ba?" tanong ko sa kanya at hindi ko mapigilang ma-
excite dahil ilang araw ko na ring hindi nakakausap sila mama at nakakamusta ang
kalagyan nila sa probinsya.
Huminga siya ng malalim at bago niya iniabot sa akin ang phone ay narinig ko na ang
malakas na tinig ni mama.
"Rose, anak? Kumusta na kayo d'yan? Kumusta na si totoy?" sunod-sunod na tanong ni
mama. Hindi ko na mailapit pa sa aking tainga ang phone dahil naka-loud speaker na
ito.
"M-mama? Naku, okay lang naman po kami dito, ma," sagot ko. Tangka ko sanang
pipindutin ang phone upang mahinaan ang tinig ni mama ngunit kaagad akong sinamaan
ng tingin ni Charlie na hindi umaalis sa aking harapan.
"Eh kumusta na si totoy? Magaling na ba talaga siya? May pagbabago na ba? Naku,
miss na miss ko na ang apo kong iyan ganun din ng tatay mo at mga kapatid mo.
Kailan kayo uuwi dito?" sunod-sunod pa rin na sabi ni mama.
Bigla akong nailang dahil ayaw umalis ni Charlie sa aking harapan at taimtim pa rin
siyang nakatitig sa akin. Tila binabantayan ang mga maaari kong sabihin kay mama.
"H-huwag po kayong mag-alala, ma. Magaling na po si Charles. Mataba na po siya
ngayon at masigla. Siguradong nami-miss na rin niya kayo. Kaso, natutulog po siya
ngayon sa kuna eh," sagot ko naman habang tinatanaw ang kuna na nasa gitna ng
living room.
Nagtungo naman doon si Charlie at sinilip ang aming anak. Natanaw ko pang may
inayos siya sa loob nito.
"Eh kailan naman kayo uuwi dito? Miss na miss na namin kayo?" Natigilan ako sa
tanong ni mama at saka muling lumingon kay Charlie. Nakabaling nang muli sa akin si
Charlie at nakatitig ng taimtim habang nakasandal sa tabi ng kuna at ang naka-cross
ang kanyang mga braso sa kanyang dibdib.
"Ahm, h-hindi ko pa po alam, ma eh. Tatanungin ko pa po si Charlie," mahina kong
sagot kay mama.
"May problema ba? Ang alam ko ay may usapan sila ng tatay mo."
Muli akong napalingon kay Charlie. Wala naman akong mabasang reaksyon mula sa
kanya. Wala pa rin naman akong ideya kung ano ang napagkasunduan nila ni tatay
noon, bago kami lumuwas ng Manila.
"Ahm, abala pa po kasi si Charlie ngayon, ma eh. Marami po siyang tinatapos ngayon
na trabaho."
"Eh baka naman wala na siyang oras sa inyo. Baka naman pinababayaan na niya kayong
maiwan nang mag-isa dyan sa bahay niyo?" Napangiti naman ako sa sinabi ni mama.
"Hindi na nga po siya umaalis ng bahay, ma. Dito na po sa bahay ang opisina niya
kaya araw at gabi namin po siyang nakakasama. Siguro po ay ayaw niya kaming mawalay
sa kanya at gusto niya rin kaming makasama araw-araw," nakangiti kong sagot kay
mama at hindi ko maiwasang kiligin sa aking sinabi.
Muli akong bumaling kay Charlie ngunit sinamaan niya ako ng tingin.
"Assuming," dinig kong bulong niya kaya kaagad din akong napanguso.

CHAPTER 36 RIGHT PLACE

Charlie's POV
"Sira-ulo ka ba? Nasaan ka na ba? You're needed here. We have a general meeting and
you're one of those who need here," said my cousin Rick from the other phone line.
Napahinga ako ng malalim.
"Kayo na lang muna. Kaya niyo na 'yan," I answered as my eyes focused on the screen
of my laptop and from here, I could see how Lhevyrose who was now in our room was
wearing panties. Kalalabas niya lamang ng banyo at katatapos niya pa lamang maligo.
Shit.
Bigla tuloy akong napahawak sa junior kong bigla na lang nagising at nanigas na
parang batuta. "Tsk. Matulog ka nga d'yan. We're still not allowed to enter. Cold
pa tayo," wala sa sarili kong sabi.
"What the fuck, dude? Ganyan na lang ba ang ginagawa mo araw-araw d'yan sa mansion
mo? Ang matulog?" Bigla naman akong natigilan nang magsalita si Rick.
"Tangina mo, nand'yan ka pa pala?" inis kong sagot sa kanya.
Napahilamos ako sa aking mukha nang biglang humarap si Lhevyrose sa kinaroroonan ng
camera at bumalandra sa aking harapan ang malulusog niyang dibdib. Malulusog dahil
mayaman pa rin siya sa gatas.
"Gago, I'll send you your resignation paper. Kay Lhevyrose ka na lang mag-apply.
Siya na lang trabahuhin mo," he replied and then laughed out loud from the other
line.
"Fuck you," i said.
Kaagad ko nang tinupi ang aking laptop dahil mas lalo lamang umiinit ang
temperatura ng paligid ko dahil sa nakikita ko. I've been restraining myself for
fucking weeks not to touch her but every time I see her, I feel like any moment my
feelings will suddenly explode. Damn!
Gustong-gusto ko siyang yakapin at paghahalikan ngunit sa tuwing naaalala ko ang
ginawa niyang pagsisinungaling sa akin ay muling bumabalik ang galit ko para sa
kanya. Why does she have to lie to me? Why does she have to hide such a thing from
me? Para saan? Para ano? It was as if, she was just proving to me that she didn't
deserve to be trusted.
Nagsinungaling siya pero kitang-kita ko naman kung gaanong halos maghalikan na sila
ng kapatid ko at mukhang ayos na ayos lang sa kanya ang pagkakalapit nila. Does she
like that fucking idiot?! Am I not enough?! She said she love--
"Hoy, monkey. Are you still there? I'll give you now but you can no longer refuse
in the next few days. We have to go to Chicago next week for business gatherings."
"What the?" I stunned at what he said.
"At hindi ka na pwede pang tumanggi dito, COO. Ikaw ang pinaka-kailangan doon."
"Are you fucking crazy?! Why me? Nandyan ka naman?! You're the CEO!" sigaw ko sa
kanya at halos madurog ko na ang telepono dahil sa mahigpit kong pagkakahawak dito.
"Lahat tayo, moron. Bye."
"What the?" Biglang naputol ang linya. "Helow, Rick monkey! Dammit!" I threw the
phone against the wall and it exploded on the floor.
I pulled my hair out in frustration. Chicago? I'm going to Chicago? This can't be.
Paano ang mag-ina ko dito?! "Naman!!!"
Sa sobrang tindi nang nararamdaman ko ay malakas ko ring tinabig ang mga librong
nakapatas sa gilid ng aking mesa. Humagis ito at may mapupulang bagay ang sumabog
sa ere mula dito, sakto namang bumukas ang pinto ng study room at pumasok si
Lhevyrose.
"Ch-charlie, ano 'yong nabasa--" Maging siya ay natigilan at napanganga sa mga
petals ng bulaklak na sumabog sa ere.
I feel like she's so fucking beautiful in the middle of these flowers kahit mukhang
tuyo na ang mga petals. Siguro ay matagal na itong nakatago dito. I just stared at
them already scattered on the floor and then i slowly stood up.
I stared intently at Lhevyrose as i walked closer to her. Tulala rin naman siyang
nakatitig sa akin.
"Where did they come from? And who gave you?" I'm referring to the petals 'cause i
don't remember that i hid flowers in my study room.
Tuluyan na akong nakalapit sa kanyang harapan so now, i can completely smell the
fragrant soap and shampoo she used a while ago. Her hair was still wet and there
were a few drops of water dripping down her shoulders and chest. Napaka-presko niya
sa aking paningin at unti-unti ko na namang nararamdaman ang matinding
pangangailangan ko sa kanya..
"Ch-charlie, s-sa iyo nanggaling 'yan eh. T-tinapon mo sa basurahan. Kinuha ko
lang, sayang," animo'y napaka-inosente niyang sagot sa akin.
Natigilan naman ako sa kanyang sinabi. I turned to the petals again on the floor
and examined them. Sa akin?
Ah, 'yong mga bulaklak na binili ko last last week pa para sa kanya. Well, that was
really for her. I just can't understand myself why i can't give that to her
straight. It was as if something was still holding me back.
"Ch-charlie, bakit makalat? S-saka ano 'yong nabasag? May nangyari ba?" she asked
but I noticed she was getting closer to me and she even held on to the fabric of my
shirt. Damn! She's fucking teasing me!
Nararamdaman ko na ang pagtaas ng temperatura sa loob ng silid na ito at nauubusan
na naman ako ng hangin sa katawan lalo na nang maramdaman ko na ang pagsayad ng
kanyang mga daliri sa aking dibdib. Dagling nabuhay ang aking pagkalalaki nang
mapatitig ako sa mapupulang niyang mga labi na bahagyang nakabuka.
I closed my eyes tightly and restrained myself. Hindi pwede, hindi maaari!
Lhevyrose POV
Napabitaw ako mula sa pagkakahawak sa kanyang shirt nang mapansin kong gumagalaw na
naman ang kanyang panga at tila nag-uumpisa na naman siyang magalit sa akin.
Pumikit siya nang mariin at tila pinipigilan ang kanyang sarili.
Sinadya kong maligo ng maaga at magpabango habang natutulog pa ang aming anak dahil
mis na mis ko na siya. Dalawang linggo na niya akong iniiwasan at hindi ko na kaya
lalo na't araw at gabi naman kaming magkasama dito sa bahay at hindi pa rin niya
naiisipang lumabas o pumasok sa trabaho. Pero mukhang mas nagalit pa siya sa akin.
Nanikip ang dibdib ko. Talaga nga sigurong hindi niya ako gusto at hindi niya ako
kailangan katulad ng sinabi niya sa akin noong nakaraan.
"P-pasensya na. S-sige, k-kukuha lang ako ng panlinis." Mabilis ko na siyang
tinalikuran bago pa tumulo ang aking mga luha.
Hindi ko na alam ang gagawin ko kung paano pa siya mahuhulog sa akin. Ginagawa ko
naman ang lahat. Inaasikaso ko siya. Nililinis ko ang buong bahay. Naglalaba.
Ipinagluluto ko siya at inaalagaan ang aming anak. Lahat ng ginagawa ng babaeng
asawa ay ginagawa ko para sa kanya.
'Yon nga lang, bobo ako. Hindi ako nakatapos ng pag-aaral. Marami akong hindi
nalalaman lalo na sa mga trabaho, sa mga ginagawa niya. Hindi ako mayaman at mas
lalong hindi ako maganda na katulad ng mga kaibigan niya. Postura pa lang ay
malayong-malayo na. Sa palengke lang talaga nababagay ang mga kagaya ko.
Napahinga ako ng malalim. Siguro nga ay hindi natuturuan ang puso. O baka nga totoo
ang sinabi niya noon na ayaw niya sa mga katulad ko. Hindi ako nababagay sa kanya.
Siguro ay dapat ko na lang ilagay ang sarili ko sa nararapat kong kalagyan.

CHAPTER 37 CONTROLLING
"Saan ka pupunta? Heto na ang pagkain mo," sabi ko kay Charlie nang makita kong
bababa siya ng hagdan habang bitbit ko ang tray na may lamang pagkain para sa
kanyang hapunan.
"Sa kitchen, sabay na tayo," walang emosyon niya namang sagot.
"Ha? Tapos na kaming kumain ni Charles. Sige, ibabalik ko na lang ito sa kusina."
 Napansin ko ang pagtitig niya sa akin nang taimtim pero hindi ko siya pinansin.
Kaagad na akong tumalikod at bumaba ng hagdan. Himala yata na naisipan niya ngayong
kumain sa kusina at gusto pa niyang sumabay sa amin.
Inilapag ko nang maayos ang plato, kubyertos, baso at ang kanyang mga pagkain sa
mesa. Siniguro kong kumpleto ang lahat ng kailangan niya sa pagkain. Tahimik naman
siyang umupo sa harapan nito pero ramdam ko pa rin ang pagtitig niya sa akin.
"Aakyat na ako. Lilinisan ko si Charles," sabi ko nang hindi tumitingin sa kanya at
saka mabilis ko siyang tinalikuran.
Lumabas ako ng kusina para puntahan ang aking anak na nasa kuna ngunit hindi pa ako
gaanong nakalalayo sa kusina nang makarinig ako ng malakas na lagabog at ingay ng
mga kubyertos. Halos mapatalon ako sa gulat dahil sa lakas niyon.
Nilingon ko ang kinaroroonan ni Charlie at nakita ko ang nakakuyom niyang kamao sa
ibabaw ng mesa habang nakatitig sa kanyang mga pagkain. Nag-iigting ang kanyang
panga kaya alam kong galit na naman siya.
Kahit kumakabog ang dibdib ko ay nagpatuloy na lang ako at tinungo ang kinaroroonan
ni baby Charles.
"Mama. Mama," tawag niya sa akin kaya napangiti naman kaagad ako. Siya na lang
talaga ang nagpapalakas ng loob ko para tiisin ang pananatili namin dito kahit
pakiramdam ko ay wala akong puwang dito.
"Maglilinis na tayo, anak para makatulog ka na," nakangiti kong sabi sa kanya at
saka mabilis ko siyang binuhat.
Umakyat ako sa hagdan hanggang sa mkarating kami sa ikalawang palapag ng bahay.
Pumasok kami sa kanyang silid at nagdiretso sa kanyang banyo.
"Sana paglaki mo, anak. Hindi ka magmana sa masungit mong ama. Hindi ko
maintindihan ang ugali niya. At sana kung magkaka-girlfriend ka, huwag mong
sasaktan na katulad nang nararamdaman ni mama ngayon."
"Mama. Mama," sagot naman niya na tila naintindihan ang aking sinabi.
"Hmmnn..naintindihan mo ba ang sinabi ko?" nakangiti kong tanong sa kanya habang
hinuhubaran siya. "Tandaan mo 'yon, anak ha."
"Dada, dadada."
Napahinga na lang ako ng malalim at saka mabilis siyang nilinisan sa tub.
Ilang araw ko na ring hindi pinapansin si Charlie, ganun din naman kasi siya sa
akin. Pero patuloy pa rin ako sa pag-asikaso sa kanya para wala naman siyang
masabi. Baka sabihin niyang palamunin lang ako dito. Kahit papaano ay binabayaran
ko ang pagkain ko at pagtira ko dito gamit ang pagod ko, ang paglilinis ko sa bahay
niya at pag-aasikaso sa kanya.
Gusto ko na lang sanang umuwi sa probinsya. Masaya naman kami doon kasama ang
pamilya ko kahit sapat lang ang kinakain namin sa araw-araw. Kahit papaano ay
magaan ang dibdib ko doon sa paggising ko sa umaga. Hindi katulad dito. Napakalaki
nga ng bahay na ito pero pakiramdam ko, ang sikip-sikip. Hindi ako makahinga ng
maayos.
***
"Ayan, tutulog na ang baby namin." Inihiga ko na sa sarili niyang kama si Charles.
Dito na kami palaging natutulog lalo na't maluwag naman ang kama niya.
Hindi ko na magawang humiga sa kabilang kama, sa silid na sinabi ni Charlie na para
lang sa aming dalawa. Pakiramdam ko ay wala akong puwang sa silid na iyon. Para
lang dapat iyon sa mag-asawa o kaya ay sa dalawang taong nagmamahalan.
Inilipat ko na rin dito sa silid ni Charles ang ilan kong gamit. Wala din naman
kasi akong gaanong gamit at damit dito. Kung ano lang ang mga binitbit ko patungo
dito noong kami ay umalis sa Hospital sa probinsya ay iyon lang din ang aking mga
ginagamit.
Si Charles lang naman ang maraming damit dito dahil siya lang ang binilhan ni
Charlie. Halos mapuno nga ang dressing room ng aming anak. Sa tingin ko ay ang anak
lang talaga namin ang nais ni Charlie. Napilitan lang siya na isama ako.
"Dedede..dede." Pagkahiga ko sa tabi ni Charles ay kaagad na siyang sumubsob sa
aking dibdib.
"Dede?" Itinaas ko rin kaagad ang suot kong blouse at saka mabilis niyang isinubo
ang isa kong nipple.
Umayos ako nang pagkakahiga sa kanyang harapan. Hinaplos ko ang kanyang likuran at
ulo habang pinagmamasdan siya. Mukha ng kanyang ama ang nakikita ko sa tuwing
tinititigan siya.
Napangiti na lang ako habang kumikirot naman ang puso ko. Mahigit dalawang taon na
ang nakalipas, sa tingin ko ay hindi ko na mapagbabago pa ang nararamdaman ng puso
ni Charlie para sa akin.
Ipinikit ko ang aking mga mata nang makaramdam ako ng antok. Hindi na ako aasa pa.
Sinasaktan ko lang ang sarili ko. Hindi niya ako mamahalin kahit na kailan.
Bago ako tuluyang hilahin ng dilim ay naramdaman ko ang pagbubukas ng pinto ng
silid, kasunod niyon ang mainit na bagay na dumampi sa aking noo.
***
Nagising akong maliwanag na sa labas. Hindi ko nadatnan si Charlie sa tabi ng aming
anak pero may mga mahihinang kalabog na bagay akong naririnig na nagmumula sa aming
silid. Bumangon ako at tinungo iyon.
Pagbukas ko ng pinto ay naabutan kong nag-iimpake ng mga damit si Charlie sa isang
maleta. Bihis na bihis rin siya at mukhang aalis. Bigla akong kinabahan.
"Ch-charlie, aalis ka? S-saan ka pupunta?" Mabilis ko siyang nilapitan at sinuri
ang mga damit niyang inilalagay sa nakabukas na maleta.
Bumaling naman siya sa akin at huminga ng malalim. Ngayon ko lang napagmasdan ang
kanyang hitsura. Nangingitim ang ilalim ng kanyang mga mata at halatang walang
maayos na tulog. Sabog-sabog ang kanyang buhok at tila kasing gulo ng buhay niya
ang hitsura niya.
"I'll be gone for a few days," walang emosyon niyang sagot sa akin at saka muling
nagpatuloy sa pag-aayos ng kanyang mga gamit sa maleta.
"S-saan ka nga pupunta? Iiwan mo kami dito? H-hindi ba kami pwedeng sumama ni
Charles."
"Lhevyrose, trabaho ang pupuntahan ko. Hindi kayo pwede do'n."
"Saan? Sa opisina ba? Eh malapit lang naman yata iyon, Charlie eh. Bakit hindi ka
uuwi? Hahanapin ka ng anak natin," naiiyak kong sabi sa kanya.
"Sa Chicago," sagot niya habang patuloy pa rin siya sa kanyang ginagawa.
"Ch-chicago? Saan 'yon? Dito lang ba 'yon sa Manila o sa probinsya?" Tumunghay
naman siya sa akin na tila hindi makapaniwala.
"Can you just stop asking? Wala ka namang alam!" sigaw niya sa akin at saka mabilis
na isinara ang zipper ng maleta.
Napayuko na lang ako at hindi na sumagot pa. Bakit nga ba nagtatanong pa ako? Sino
ba ako?
Tinungo niya ang silid ng aming anak. Sumilip ako sa pinto at nakita kong hinalikan
niya sa noo si Charles.
"Daddy will miss you. Wait for me, baby ko. I'll buy you a lot of pasalubong,"
dinig kong bulong niya dito at saka muling hinalikan sa noo.
Muli na siyang pumasok dito sa aming silid. Nilampasan niya lang ako mula dito sa
kinatatayuan ko sa pinto.
"Ahm...Ch-charlie, t-tutal m-mawawala ka naman ng ilang araw. P-pwede bang umuwi--"
"I'm warning you, Lhevyrose," putol niya kaagad sa aking sasabihin habang
tinititigan ako ng matalim.
Napakagat ako sa aking labi at pinigilan ang pamumuo ng luha sa aking mga mata.
Binitbit na niya ang kanyang maleta at mabilis siyang nagtungo sa pinto. Hindi man
lang ba siya magpapaalam sa akin?
Teka, sino nga ba ulit ako dito? Dapat ay lagi kong tinatandaan 'yan eh. Pero
natigilan ako nang huminto siya sa tapat ng pinto at nilingon ang aking
kinaroroonan.
"Never do something I will not like while I'm not here. I'm warning you, Lhevyrose.
Mawawala ako sa iyo, kasama ng anak ko." Binigyan niya ako ng matalim at may
babalang tingin bago siya tuluyang lumabas ng silid.
Bumagsak ang mga luha sa aking pisngi. Pakiramdam ko ay hawak niya ako sa leeg.
Iniipit niya ako sa pamamagitan ng aming anak. Kaya ko naman siyang layuan, kaya ko
siyang iwan pero hindi ang aming anak. Kaya wala akong magagawa kundi ang sumunod
sa kanya.
CHAPTER 38 CLOSEST FRIENDS
Charlie's POV
"What the fuck are you doing here? Some of the board directors are looking for
you," ani Rick na lumapit sa akin dito sa sulok ng bulwagan. Katatapos lang ng
ilang oras na meeting at ngayon ay naririto na kami sa isang malaking pagsasalo
kasama ang lahat nang may kaugnayan sa kumpanya.
I immediately turned off my phone when the monkey Rick tried to peek at it.
Pinagkakasya ko na lang muna ang sarili ko sa panonood sa aking mag-ina thru the
cctv cam na nakakabit sa bawat sulok ng aming bahay. At ngayon ay kasalukuyang
naglalaro sila sa loob ng silid ng aming anak.
Tsk. Miss na miss ko na kaagad sila.
"Ano na naman ba 'yan? Ke-aga-aga, scandal na kaagad 'yang pinapanood mo?" naiiling
na sabi ni Rick.
He handed me a glass of wine and I immediately took it and swallowed it quickly.
"Tsk. How long will the events last? I wanna go home," tanong ko sa kanya at hindi
ko mapigilang hindi mainis dahil sa sobrang pagkainip dito.
He laughed sarcastically while staring at me. "Is that really you, dude?"
I gave him a sharp look. Kilala nila akong kwela na tao. If before, there was no
time I wasn't able to not joke in front of anyone, now my mood suddenly changed.
Sobrang laki nang nagbago sa buhay ko since Lhevy came back to me with our son.
"Tsk. Do I need to call a Priest? Looks like you swallowed all the letters of the
alphabet, Charlie boy!" Mclaren said while laughing.
Isa rin siya sa mga kasama namin dito sa Chicago since they also have large shares
in the company.
"Fuck you," inis ko namang sagot sa kanya.
Nagsilapitan na rin sina Rhysdave, Yanlee at Nick. Si Dominic ang hindi nakasama
dahil bumaba ang kanyang posisyon sa kumpanya bilang janitor na lamang at ayon na
rin ito sa desisyon ni tito David, ang kanyang ama na kapatid naman ng aming ama.
Rhysdave and Yanlee are my friends while Nick and Rick Delavega are twins, and also
my first cousins.
"Have you checked the papers I sent you?" Rhysdave asked me while grinning at me
like a fucking idiot.
"Shut up." I immediately gave him a warning look.
"Whoaa! What papers?!" Rick asked, seemingly excited by what he heard.
"Aahh...I-it's just about business. Tsk," I answered and then took another glass of
wine from the tray of a passing waiter in front of us. I also immediately drank it
straight.
"I thought you were already planning a quiet life. You know," Mclaren answered
meaningfully while staring at me.
"Tss. I don't know what you're saying," i said.
"Isa ka na rin ba sa tinamaan ng lintek na pag-ibig?" biglang tanong ni Nick na
bibihira lang din magsalita. The corner of his lip was slightly raised as he stared
at me and I also noticed the sarcasm in what he said.
Tsk. Mukhang ako naman ang puntirya ngayon ng mga sira-ulong ito dahil wala ngayon
dito si Dominic.
"Are you referring to yourself here?" I also asked him back while smirking so
everyone turned to him.
Mahina naman siyang natawa at saka umiling.Hinding hindi ko pa rin nakakalimutan
noong maabutan ko sila ng babae niya sa kanyang unit noon na ipinakilala niya sa
aming maid niya.
Where is this woman now? She suddenly disappeared and left my cousin Nick. Tsk.
Napahinga ako ng malalim. I glanced at the screen of my phone again and I couldn't
help but stare at Lhevyrose and our son who was now lying in bed.
Malaking takot at pangamba ang bumabalot ngayon sa puso at isipan ko na baka
magising na lamang ako isang araw ay wala na sila sa aking tabi.
"You know, there's nothing wrong with planning a quiet life." Napalingon naman
kaming lahat kay Yanlee nang ito naman ang nagsalita. "It's so nice to wake up in
the morning when your loved ones are the first ones your eyes can see," he said as
his eyes twinkled.
"I agree," pagsang-ayon naman ni Mclaren habang nakangisi pa ring bumaling sa akin.
"Whoa! Count me in!" sigaw naman ni Rick habang nakataas sa ere ang hawak niyang
baso ng alak.
"Me too." Ganun din si Rhysdave habang nakangisi ring nakatititig sa akin.
Fuck these monkeys! Naiiling na lang ako habang pinagmamasdan sila. Mabuti nga at
pare-pareho nang maaayos ang buhay nila. Napalingon naman ako kay Nick.
"Hindi ka ba sasali sa kanila?" I asked him sarcastically. Naghalakhakan naman ang
mga unggoy.
"Tss," singhal ni Nick at nakitaas na rin siya ng baso sa lahat.
"Para sa mga sawi!" sigaw ni Mclaren habang nakataas na rin sa ere ang hawak niyang
baso ng alak.
We got the attention of most of the people here in the hall. Nangingiti naman
silang tumanaw sa amin habang ang mga media ay sa amin pala nakatutok at hindi na
namin napapansin ang bawat kislap ng mga camera na hawak nila.
"Mga hayop kayo," I told them and they laughed incessantly.
Sabay-sabay kaming nag-toast ng mga hawak naming baso kahit 'yong sa akin ay wala
ng laman.
Napupuno ng mga nagtataasang tao ang lugar na ito kaya naman hindi maiwasan na
makihalubilo rin sa paligid ang mga media upang makisawsaw.
***
I decided to leave the hall and let the monkeys mingle with the merchants who were
still there. I wanna go back to the hotel I am renting.
"Charlie? Oh my God! Look who's here!" I suddenly looked behind me and saw a
sophisticated woman who was very sexy as she walked towards me.
Napangiti akong bigla nang makilala ko siya.
"Cindy? Whooaa! Whatta small world!" I couldn't help but scream in surprise.
Sinalubong ko na rin siya. We hugged tightly out of excitement and I also didn't
expect to see her here in this place. Napakalaki ng Chicago.
But when we parted from our embrace, I was surprised when she suddenly kissed me on
my lips.....kasunod niyon ay ang kislap ng mga ilaw ng mga camera mula sa paligid.
Kaagad akong napalingon at nakita ko ang mga media sa malapit sa aming
kinaroroonan.
"Aahh, hey guys. She's a good fri--"
"Hey! Oh my God, Charlie. I can't believe I'll see you here! What are you doing
here? Who are you with? Ako ba ang ipinunta mo dito? Hmmn...umamin ka!" kaagad
niyang putol sa sinasabi ko.
Napakamot naman ako sa aking ulo.
"Ah, eh..may business conference kami ngayon dito at naiwan pa nga sa loob ang mga
kasama ko." I showed her the building I came from earlier.
"Really? Akala ko naman ay ako na, hmp!" she said while pouting her lips.
Hindi ko naiwasang mapatitig sa kanya. She's even more beautiful now than when we
were just studying in the Philippines.
She was one of my closest friends back then. Niligawan ko siya noon ngunit nahinto
dahil sa pangyayari noon sa pamilya ko.
"Hanggang ngayon ba naman ay in love ka pa rin sa akin?"
I just smiled at what she said.
"At dahil matagal tayong nagkahiwalay, i-treat mo na 'ko. Dali! Hindi ka pwedeng
tumanggi dahil malaki na ang utang mo sa akin! Marami ka nang kailangan i-kwento sa
akin!"
Mas lalo naman akong natawa dahil sa kabibuhan pa rin niya.
"Sure."
She held my hand and pulled me away from the place.

CHAPTER 39 MOST EXPENSIVE DIAMOND RING

"So, how's your life now? Mas pumogi ka pa ngayon ha. Mas makisig, mas tumangkad,
mas maputi at mas firm ang lahat sa iyo. At saka sa hitsura mo pa lang, mukhang
malayo na ang narating mo? You're already successful. Am i right?" she said while
still observing my appearance from head to toe.
"I'll accept that as a complement but... I haven't been totally successful yet, as
you are saying to me right now," i answered while still smiling at her.
We're now in a restaurant that is open to everyone. I just chose to stay outside so
I can enjoy the surroundings here in Chicago as well. Isa pa, summer ngayon at
hindi naman malamig sa lugar na ito. Saka ko na lang siguro dadalhin dito ang mag-
ina ko kung winter na. I'm sure, mag-i-enjoy sila dito.
"Hindi pa ba sa lagay na 'yan?" Muli akong napatunghay kay Cindy.
"Marami pa ring kulang," i said again as I winked at her.
"Like what? Huwag mo 'kong dinadaan sa mga pagpapa-cute mo ha, baka bigla akong
bumigay," she said as she stared at me seductively. She slowly put the iced tea
straw she was drinking into her mouth. Her tongue also barely came out and played
with her lower lip.
I laughed at what she said and immediately turned my eyes to my plate with a little
food.
"Huwag mo na nga lang ibaling sa akin ang usapan. Ikaw, kumusta naman ang buhay
mo?" balik-tanong ko naman sa kanya.
"Hmmnn..well. Until now, single pa rin and ready to mingle," she replied while
biting her lower lip.
"That's impossible," naiiling ko naman na sagot sa kanya. "You're so beautiful and
smart, so that's very impossible to happen to you." Muli kong ipinagpatuloy ang
aking pagkain.
"Kung totoo man 'yan, eh bakit ka huminto?"
Natigilan ako sa kanyang sinabi. I slowly looked up and stared at her.
"Alam mo bang muntik na kitang sagutin noon but you suddenly avoided me. Bigla mo
akong nilayuan."
I could read the sadness in her eyes. Hindi ako nakasagot dahil muli lang pumasok
sa isipan ko ang dahilan nang naging paglayo ko sa kanya noon.
"But anyway, okay naman na ako ngayon. Nalungkot lang ako dahil naalala ko ang
bagay na iyon. Nakakapanghinayang lang but if you're still available at these
moment, maybe we can continue it, can we?"
I was stunned again by what she said. Nababanaag ko sa kanyang mga mata ang pag-
asa. Napangiti na lang ako at napailing.
"Stop kidding me, a'right?" i said while still smiling at her.
"I'm serious ... and I've never heard of you getting married in the Philippines so
we can still continue our broken memories before, right?"
I stared at her again. Wala na ang kanina ay magandang ngiti sa kanyang mga labi at
taimtim na siyang nakatitig sa akin. I could also see the sparkle of hope in her
eyes.
***
"Let's just take a walk first. Enjoy your stay here while you still have time.
Narito ka na rin lang naman eh. Sulitin na natin," said Cindy as she dragged me
inside a mall.
Hanggang ngayon ay hindi niya pa rin binibitawan ang kamay ko at napakahigpit nang
pagkakahawak niya dito.
"Marami kang mabibili ditong pasalubong. I'll choose for you," sabi niyang muli
ngunit sa kakalinga ko rin sa paligid ay biglang naagaw ang aking atensyon ng isang
jewelry shop.
From its wall glass, I stared at the diamond rings on display. Damn! They are so
fucking beautiful.
"Owiiiee! Don't tell me, bibilhan mo na ako kaagad ng singsing? Magpo-propose ka na
ba kaagad sa akin?"
Napalingon naman ako kay Cindy. Ngiting-ngiti siya habang nakatitig sa akin.
Napailing na lang ako nang may ngiti sa labi at saka hinila siya papasok sa jewelry
shop.
"Good afternoon, Ma'am, Sir. I am Faith. What can I do for you? Are you looking for
a ring for your girlfriend?" nakangiting ani sa amin ng isa sa mga unipormadong
saleslady.
Mukhang isang expensive jewelry shop itong pinasukan namin dahil punong-puno sila
ng surveillance security camera bukod pa sa ilang guards sa entrance ng shop at
ilan pang mga personnel na naririto.
"You made the right choice, Ma'am, Sir because the top 10 most expensive diamond
rings can only be found here in our shop."
"Whoaa!" napahiyaw sa gulat si Cindy na nasa aking tabi na tila hindi makapaniwala.
Natatawa akong lumingon sa kanya.
"I don't know about that 'cause I still don't think about those rings before lalo
na't wala pa namang nagkakamali sa akin ... dati," binitin niya ang huling salita
habang nakangiting nakatitig sa akin. Nakuha pa niyang kumindat.
"That's so sweet of you, Ma'am," dinig kong sabi ng saleslady sa aming harapan.
Muli na lang akong napailing at saka bumaling sa saleslady. "Can you show us the
rings? And how did they get into the top 10?" I said to the saleslady.
"Sure, Sir. Just follow me."
We followed her. We entered a booth but wall glass was still around it. More
security cam around. Mukhang bantay-sarado talaga ang shop na ito.
Inilabas niya ang isang vault at ipinakita sa amin ang mga naggagandahang mga
singsing at naglalakihan ang mga bato nito sa gitna.
"The moussaieff red diamond is the top 10 of these rings worth 8 million usd--"
"What?!" sigaw si Cindy mula sa aking tabi kaya naman kaagad kong tinakpan ang
kanyang bibig gamit ang aking palad.
"Stop shouting," I said to her as my eyes widened at her. "Sorry, Miss. Please,
continue," nakangiti kong baling sa saleslady. Nakangiti rin naman siyang tumango
sa amin.
"Sobrang mahal kasi eh. Mamumulubi ka d'yan," bulong ni Cindy sa akin.
"Red diamonds are among the rarest and most sought after diamonds in the world.
Discovered in Brazil in the 1990’s, the Moussaieff Red is currently the largest
natural-colored fancy red diamond graded by the Gemological Institute of America .
A triangular brilliant-cut, it is sometimes cited as a trilliant cut, weighing 5.11
carats. The M--"
"Wait," putol ko sa kanya at huminto naman siya.
"Yes, Sir?"
"Which of those rings is the top 1?" i asked again dahil kung ipapaliwanag pa niya
ang pinagmulan ng lahat ng mga singsing na iyan ay baka abutin pa kami dito ng
siyam-siyam.
"This one, Sir. Topping our list of the most expensive diamonds in the world is the
Koh-I-Noor. Weighing in at a massive 105.6ct, the most expensive diamond in the
world is oval shaped. Steeped in mystery and legend, the stone is believed to have
been mined in India in the 1300s. The controversy behind the stone lies in claims
that Britain stole the stone from India and that it rightfully belongs to India.
Rightly or wrongly, Britain acquired the stone in 1850 and in 1852, Prince Albert
had it cut from 186ct to 105.6ct to increase its brilliance and . The colorless
oval-cut diamond is also known as Mountain of Light and the Diamond of Babur."
Wala akong naintindihan sa mga sinabi niya dahil habang pinagmamasdan ko ang
singsing na ipinapakita niya sa akin ay lumalarawan naman sa aking isipan ang mga
daliri ng babaeng humahawak palagi sa aking dibdib, humahaplos sa aking balat at
sumasakal sa aking---fuck!
"A'right, i'll take that one," i said to the saleslady who suddenly widened her
eyes as she stared at me.
"A-are you sure, Sir?" tila 'di makapaniwala niyang tanong sa akin. "The Koh-i-Noor
diamond ring is worth 5 billion dollar."
"Haay.."
"Cindy!" Kaagad kong nasalo si Cindy nang bigla itong mawalan ng malay sa aking
tabi.
"I don't fucking care if I run out of wealth in that ring. I wanna get that," aniko
sa saleslady habang buhat ko na si Cindy.
"Wow....all I can say is, the woman you will give it to, Sir ..... is the luckiest
woman in the world. Congratulations to her. She made the right choice."
I hope so...
CHAPTER 40 WARNING
"Hey, okay ka na ba?" I asked Cindy when I noticed she was slowly waking up.
"W-where am i?" She held her head as she looked around.
"You're here in my unit 'cause I don't know where you live. Ayos ka na ba? Ihahatid
na kita." I was about to stand up but she suddenly got up and hugged me tightly.
Kaagad niya rin akong hinila pahiga kaya naman napaibabaw ako sa kanya pero
nananatiling nakaupo sa kama ang kalahati ng aking katawan.
"C-cindy," nasambit ko bilang pagprotesta.
I stiffened from my position due to shock and unexpectedness. Bahagya kong nailayo
ang aking mukha mula sa kanya dahil sa halos isang inches na lamang ang pagitan
naming dalawa.
"Mamaya mo na lang ako ihatid, please? I just wanna stay here for a few hours."
"P-pero hindi pwede."
"Sige na, please. Maiinip lang kasi ako sa bahay namin. Busy sila mommy at daddy sa
business nila at wala akong makakasama doon," nakasimangot niyang sabi kasunod ang
pagkagat niya sa kanyang labi habang nakatitig din sa aking mga labi.
"Don't be stubborn, Cindy. Hindi talaga pwede. My cousins and friends might see you
here." I held her arms and tried to remove them from hugging my neck but she
tightened it even more that's why our faces almost stick together which I still try
to keep away from her.
"Hindi naman siguro kayo magkakasama sa isang unit, 'di ba? You all have your own
room so we're safe here. Also, what are you worried about? They know me. Para
namang wala rin kaming pinagsamahan noong nag-aaral pa lang tayo and they knew what
we both had."
Napapikit ako ng mariin lalo na't nalalanghap ko ang mabango niyang hininga sa
bawat pagsasalita niya. And I'll admit that the lust inside me is gradually turning
on, especially since she's a very beautiful woman. She has a perfect body shape and
has very smooth skin. Bukod doon ay napakabango pa niya.
I could feel her healthy breasts pressing against my chest. I'm just a man at hindi
ko mapipigilan ang sarili kong makaramdam ng pag-iinit ng katawan dahil sa ginagawa
niyang ito. Manok na ang lumalapit sa palay at tanga lang ang makakatanggi sa isang
katulad niya.
"Huwag mo nang pigilan pa ang sarili mo. You can claim me now for free and I'll
freely give you my permission. Do whatever you want with me." I opened my eyes
again and stared into her eyes full of need.
"I want you, Charlie. I really want you...and I need you inside me. Alam ko naman
na hanggang ngayon ay nariyan pa rin ako sa puso mo at nararamdaman ko iyon," she
whispered as her lips came closer to mine.
G*ddammit!
***
"Hey, it looks like your mind is missing here again. It travels everywhere again
and it seems like, it's difficult to bring it back wherever we are right now."
Bigla akong natauhan nang magsalita si Mclaren sa aking tabi. "You're absent-minded
again, dude. What's happening to you? Kanina ka pa rin pinagmamasdan ng mga board
of directors."
"Yeah, nothing. I'm just bored," walang-gana kong sagot sa kanya at saka muling
tinungga ang hawak kong baso ng alak.
The meeting had just ended again on the next day but I didn't understand even a
single sentence of what was discussed earlier in the conference room. My mind is
blank and Mclaren is right, I don't know where it is at this moment.
"Is that new? Mukhang sinasapian ka, dude and it looks like it's been a month.
Where's the real Charlie? Ilabas mo." He grinned like a fucking idiot.
"Fuck you." Muli kong nilagok ang alak na hawak ko.
"You know what, I understand how you feel right now, idiot. It's really hard when
you're far away from your loved ones. Ako nga, miss na miss ko na rin si Kaye at si
baby Mckherson. Mas lalo naman 'yong nilabasan no'n," sabi niya at saka humagalpak
ng tawa.
Mukhang pinagtitripan na naman ako ng unggoy na ito. At hindi na talaga sila
tumigil simula noong malaman nila ang tungkol kay Lhevyrose at sa anak ko dahil na
rin sa kadaldalan ni Rick. And just like I said, there's really nothing to hide in
that fucking gorilla. At talagang hinanap pa nila kung saan ko itinatago ang mag-
ina ko. Mga bwisit.
"Anyway, where did you come from yesterday? I heard from the media that you were
with a very beautiful woman yesterday. Who is she? Nakuha mo pang sumideline? Yari
ka kay kumander mo kapag nalaman 'yan." Muli siyang humalakhak ng malakas. I, on
the other hand, was speechless and in these moments a strange fear arose in my
chest.
"It's just Cindy," I answered weakly. I just said that because soon, they will also
know who the woman with me was yesterday. And they know very well who Cindy is.
"Cindy? Who's Cindy?" kunot-noo niyang tanong sa akin.
"Cindy the muse of our room before." His eyes widened immediately as he seemed
unbelievably staring at me. Mabuti na lang at wala dito ang iba pa dahil may mga
kanya-kanyang pa silang kausap sa bawat sulok ng malaking hall na ito.
"Cindy Rilles? What the fuck, dude? Isn't she your ex?"
"Of course not," kaagad kong sagot. "Moron, hindi naging kami."
"But that's what she told us before."
"What? No!" Nagtaka naman ako sa kanyang sinabi.
"Charlie!" bigla kaming nakarinig ng babaeng sumigaw mula sa kung saan.
"Speaking of the devil," Mclaren whispered as he stared at the entrance of this
hall. It also grabbed the attention of the people here as well as the media.
Cindy walked closer to where we were as her hips swayed in her seductive dress.
Litaw ang mga pisngi ng kanyang dibdib at halos umabot hanggang singit niya ang
hiwa ng suot niyang dress. What fucking mischief is on this woman's mind?
"I think this is not a good idea," Mclaren whispered again from my side while still
staring at Cindy who's now only a few feet away from us. "Ang mapapayo ko lang sa
iyo, dude. Ihanda mo na ang sarili mo sa pag-uwi mo ng Pilipinas," segunda-mano
niya habang lumilinga sa paligid.
Napansin ko na rin ang paghabol ng tingin nila Rick at Nick kay Cindy, even Yanlee
and Rhysdave from the corners of this hall. Kaagad na rin silang kumilos at lumapit
sa aming kinaroroonan.
"Hey, Charlie. I'm so sorry if I trespassed here. Na-miss kasi kita kaagad eh. M-
mclaren?! Oh my God! You're also here!" baling niya naman kay Mclaren at tila hindi
rin siya makapaniwala nang makita niya ito. Niyakap niya rin ito nang mahigpit.
"Ah, eh..hehe. Yeah, hindi pa naman ako zombie katulad nitong si Charlie para hindi
mo makilala," nakangiwi niya namang sagot kay Cindy.
I immediately gave him a sharp look.
"Naku, napuyat kasi 'yan kagabi eh kaya nangingitim ang mga mata niya ngayon.
Magkasama kami buong magdamag, 'di ba Charlie. Marami kaming ginawa, napagod nga
kaming pareho eh," Cindy explained as she wrapped her arms around my arm.
Mclaren's eyes turned to me, and so did Rick, Nick, Yanlee and Rhysdave who are now
in front of us. They all stared at me with questioning in their eyes and they also
gave me a warning look.
Shit. Hindi kaagad ako nakasagot dahil hindi ko maapuhap ang aking sasabihin.

CHAPTER 41 WORST MAN

"C'mon." I immediately pulled Cindy out of the hall.
"W-wait lang naman, Charlie. Gusto ko pa silang makausap eh," she said but I
ignored her. I continued to pull her until we could finally get out of the hall.
Nararamdaman ko ang paghabol ng tingin sa amin ng lahat ng mga taong naririto
gano'n din ng mga media.
"S-sir, can we ask you a few answers about our speculations about you and the woman
you are with now?" Isang paparazzi ang bigla na lamang humarang sa aming daraanan.
"And can we also know the name of this very beautiful woman that we just saw with
you yesterday?" Sumunod ang isa pa.
"You look so good together. It looks like you two have a deeper relationshi--"
"H-hey, hey, hey. You're wrong. This is just a misinterpretation," kaagad kong
sagot sa isang paparazzi na lumapit sa aming harapan hanggang sa tuluyan na silang
dumami at na-corner na nila kaming dalawa ni Cindy sa gitna.
"Ako na po ang sasagot!" Cindy immediately raised her hand while smiling and she
seemed even more excited about whatever she wanted to say to them.
What the? Bigla akong kinabahan.
"This is how it is. We are--"
"Awat, guys." Kaagad pumagitna si Rick sa pagitan namin at ng mga paparazzi. "Maybe
it would be nice if we could give it a better and a formal interview, right? And
let our chief operating officer rest first 'cause it was only a few minutes since
the conference meeting ended over a long day. Whatta tiring day," sabi niya sa mga
ito na ikinahinga ko nang maluwag.
Nick, Mclaren and Rhysdave have also blocked them. I took the opportunity to get
away from them while I was still pulling Cindy.
"What the fuck are you doing? Do you know what a mess you're giving me now?" I
immediately told her. Hindi ko mapigilan ang sarili kong ipakita sa kanya ang
pagkainis ko.
"What? Wala pa naman akong ginagawa ah," she replied as there was a playful smile
on her lips. "Matakot ka kung meron na."
Napatiim-bagang ako at pakiramdam ko ay kaunting-kaunti na lamang and I'm running
out of patience for this stubborn woman.
"Fine. Sorry na...kaya lang naman ako naparito dahil bukas ay siguradong babalik na
kayo ng Pilipinas at hindi pwedeng mangyari 'yon."
"What?!" Napatigagal ako sa kanyang sinabi.
"Yes. You'll be left here. You can't go home yet 'cause there's something else I
wanna tell you that you need to know. Mas importante ito kaysa sa kung anumang
bagay na uuwian mo sa Pilipinas."
Napanganga ako at pakiramdam ko ay sasabog na ang utak ko dahil sa babaeng ito.
***
Lhevyrose POV
"Hmmmnn..ang bango-bango na ng baby ko." Muli kong pinupog ng halik sa leeg ang
aking anak. Katatapos lang naming maligo ng sabay sa kanyang tub. Humagikgik naman
siya ng tawa na tila nakikiliti.
"Dedede..dede," sabi niya kasabay nang paghila niya sa collar ng suot kong blouse
at sinilip ang aking dibdib. Ipinasok pa niya ang kanyang kamay sa loob nito at
kinapa ang aking dede.
"Nagugutom ka na naman? Kadedede mo lang kanina ah," sagot ko habang buhat ko siya
at naglakad ako palabas ng kanyang silid.
"Dedede..dedede..." sagot niyang muli habang pilit niyang dinudukot ang aking
dibdib.
"Sandali lang, anak. Bumaba na muna tayo."
Bumaba kami sa unang palapag ng bahay. Nagdiretso kami sa kusina at kumuha ng
makakakain. Pinili ko na lamang ang mansanas dahil katatapos pa lang naman namin
mananghalian. Malapit na ring maubos ang stock namin na pagkain.
"Sa sala tayo, anak."
Bumalik kami sa sala at bago kami naupo ay binuhay ko na muna ang t.v. Wala akong
ibang mapaglibangan at naiinip na kami ni baby Charles dito sa bahay. Dalawang
linggo na ang nakalilipas at hanggang ngayon ay hindi pa rin umuuwi si Charlie. Ni
hindi rin namin siya nakakausap lalo na't hindi ko rin makita ang cellphone.
Hinalughog ko na ang buong kabahayan ngunit wala talaga. Nag-aalala na rin ako at
baka tumawag na siya doon o kaya naman ay si mama para kumustahin kami dito. Wala
naman akong ibang pinaglalagyan niyon kundi dito lang sa ibabaw ng lamesita.
Naghihinala rin ako na baka dinala iyon ni Charlie pero bakit niya naman gagawin
iyon? Samantalang sa tuwing nawawala siya dito sa bahay ay halos minu-minuto siyang
tumatawag sa amin para kumustahin kami ng anak niya.
Pagkaupo ko ay kaagad hinila ng aking anak ang collar ng suot kong blouse.
"Anak, hindi d'yan." Ang laylayan ng aking blouse ang hinila ko paitaas at inilabas
sa kanya ang aking dibdib.
Mabilis niya naman itong sinunggaban habang ang isa ay humawak sa kabila kong
dibdib at pinaglaruan ang ituktok nito ng kanyang maliliit na mga daliri.
Nakakailang sipsip pa lamang siya nang biglang umingay ang doorbell. Kaagad akong
napalingon sa pinto ng bahay kasabay ang pagbugso ng aking damdamin.
"Anak, baka ang daddy mo na 'yan!" napasigaw ako dahil sa tuwa.
Mabilis akong tumayo at tinungo ang pinto. Ang aking anak ay huminto rin sa pagdede
at mabilis na bumangon mula sa pagkakahiga niya sa aking mga braso. Animo'y nasabik
din siya na salubungin ang kanyang ama.
"Dada..dadada..."
"Charlie? Ikaw na ba 'yan?! Sandali lang!" Inalis ko ang dobleng kandado sa loob ng
pinto at saka pinihit ang seradura. Ngunit natigilan ako nang hindi ko mahila ang
pinto para mabuksan ito.
"Bakit ang tigas?" Sinubukan ko itong pihiting muli at hilahin ngunit napakatigas
talaga. "Bakit gano'n, anak. Hindi ko mabuksan."
"Dadadadada.." Mahinang pumalakpak pa ang aking anak.
"Charlie, hindi ko mabuksan ang pinto! Naka-lock yata sa labas!" sigaw ko sa harap
ng pinto.
Mabilis ko ring tinungo ang bintanang yari sa salamin at sumilip ako sa labas.
Ngunit wala naman akong makita kundi puro matataas na bakod ng bakuran. Mataas din
ang gate kung kaya't hindi ko makikita kung sinuman ang tao sa labas.
"Charlie, hindi ko mabuksan ang pinto!" sigaw ko pa rin kahit hindi ako sigurado
kung maririnig ba niya ako dahil yari sa salamin ang bintana!
Ilang sandali lang ay bigla akong natigilan. Kung si Charlie ang tao sa labas,
bakit siya gagamit ng doorbell? Kusang bumubukas ang gate kapag siya na ang
dumarating dahil may kung anong bagay ang nakakonekta sa kanyang sasakyan at sa
gate. Tanaw ko naman ang garahe at wala doon ang kanyang sasakyan.
Huminto na sa pag-iingay ang doorbell. Muli kong tinungo ang pinto at sinubukan ko
itong buksan muli ngunit wala pa ring nangyari. Napakahirap nitong hilahin. Bigla
akong kinabahan.
"H-hindi kaya ipinad-lock ng daddy mo ang pinto sa labas, anak?" Ngayon ko lang din
naman ito nasubukan dahil ngayon lamang umingay ang doorbell at sa tingin ko ay
hindi siya ang nasa labas ng gate ngayon.
Napahakbang ako paatras ng pinto habang lumilinaw sa aking isipang ang nangyayari
sa ngayon. Iniwan kami ni Charlie dito sa loob at ikinandado niya ang pinto sa
labas ng bahay! Wala rin ang phone na ibinigay niya sa akin at malakas ang hinala
kong dinala niya iyon!
"A large-scale event was recently held here at The Ivy Room At Tree Studios 12 East
Ohio St. Chicago, IL 60611." Bigla akong napalingon sa t.v nang marinig ko ang
pamilyar na lugar na binanggit ng isang reporter.
"All the business tycoons from all over the industry came together, especially the
young men of the Delavega who were still at the top of the list of this year 2021.
Rick Jonas Delavega, a chief executive officer or CEO. Charlie Delavega, a chief
operating officer or COO. Nick Jonas Delavega, a chief financial officer or CFO
retained their top position--" Napahakbang ang aking mga paa habang nakatutok sa
telivison at mula doon ay nakikita ko ang mga pamilyar na mukha lalong-lalo na si
Charlie na napakakisig sa suot niyang tuxedo.
Maraming tao ang nakapalibot sa kanila at maya't-maya ang kislapan ng mga camera
mula sa kanilang paligid.
"Dadada...dadada." Pumalakpak ang aking anak habang nakatitig din sa t.v at tila
nakilala rin niya ang kanyang ama.
Napangiti ako at hindi ko na naman napigilan ang sarili kong humanga ng sobra sa
lalaking nagmamay-ari ng bahay na aming kinalalagyan sa ngayon, ang ama ng aking
anak na karga ko sa mga oras na ito at nag-iisang lalaking nagmamay-ari ng puso ko.
"We also met the lucky woman now throbbing in the heart of one of the young
Delavega, Charlie. And this woman is none other than Cindy Rilles whom we find his
childhood sweetheart. These are some of their photos taken by our fellow
journalists."
Ngunit unti-unting nalusaw ang mga ngiti sa aking mga labi dahil sa sinabi ng
reporter at ilang mga larawan ni Charlie kasama ang isang napakagandang babae na
nag-flash sa t.v screen.
Isa-isang pumatak ang mga luha sa aking pisngi lalo na sa isang larawang
hinahalikan ni Charlie ang babae at ang lugar kung saan maraming singsing. Maging
ang pagpasok nila sa loob ng isang hotel.
"H-hindi." Nangatog ang aking mga tuhod hanggang sa mapaupo ako sa sahig.
"Dadaddadada..." Napayuko ako sa aking anak at napatitig sa kanyang mukha habang
malayang umaagos ang aking mga luha.
Pakiramdam ko ay biglang dinurog ng sobra-sobra ang puso ko. Paano mo nagawa sa
akin ito, Charlie? Paano mo nagawa ito sa amin ng iyong anak? Ikaw na ang
pinakamasamang lalaking nakilala ko!

CHAPTER 42 WORTHLESS MAN

Pakiramdam ko ay napakaliit ko para tapak-tapakan lang ni Charlie nang ganito. Para
pagmukhaing tanga sa kabila ng lahat nang pagpapakumbaba na ginawa ko para sa
kanya. Halos maglumuhod na ako sa kanyang harapan para lang tanggapin niya ako,
para lang tapunan niya ako ng kahit kaunting pagtingin.
Wala na talaga akong magagawa pa. Suko na ako. Kailangan na lang naming
magpakalayo-layo para sa ikasasaya niya at sa ikatatahimik ng buhay niya.
Muli kong pinunasan ang mga luha sa aking pisngi na walang patid sa pag-agos.
Kailangan naming makaalis dito. Hindi ko na siya kaya pang harapin. Ayoko na siyang
makita pa kahit na kailan.
Mabilis akong bumangon ng kama at sandaling iniwan ang aking anak na mahimbing nang
natutulog. Bumaba ako sa ikalawang palapag at muling tinungo ang pinto. Sinubukan
ko itong buksang muli ngunit wala pa ring ipinagbago. Hindi ko pa rin ito magawang
buksan. Napakahirap niyang hilahin!
Wala ring ibang paraan upang mabuksan ang mga salamin. Wala itong anumang bukasan.
Inikot ko ang buong kabahayan hanggang sa marating ko ang pinto patungo sa likod
kung saan naroroon ang pool. Ngunit halos pagsakluban ako ng langit at lupa nang
hindi ko rin ito mabuksan.
"Charlie! Ano ba itong ginawa mo sa amin?! Hindi kami preso!" napahiyaw na ako
dahil sa pinaghalo-halong emosyon na nararamdaman ko sa mga oras na ito.
Nagsisimulang bumangon sa puso ko ang galit para sa kanya!
Muli akong bumalik sa itaas kung saan ang aming silid. Hinawi ko ang malalaking
kurtinang nakatabing sa sliding door at tinangka ko rin itong buksan ngunit katulad
din ng iba ay mahigpit din ang pagkakakandado nito. Mula naman dito ay natatanaw ko
na ang malaking bahay sa tapat. Ang kaso, wala din namang tao. Paano ako
makakahingi ng tulong?
Napahinga na lang ako ng malalim at lulugo-lugong bumalik sa silid ng aming anak.
Tinabihan ko ito sa kama at niyakap ngunit bigla akong natigilan nang masapo ko ang
kanyang balat.
"A-anak, m-mainit ka." Kaagad kong sinapo ang kanyang leeg at noo. "Ang init mo
nga!"
Bigla akong nataranta at mabilis siyang binuhat. "Diyos ko, bakit ngayon pa?"
"Anak, gising. Anong masakit sa iyo? Anong nararamdaman mo? Kanina naman ay ayos na
ayos ka lang. Bakit bigla ka namang nilagnat?" sunod-sunod kong tanong sa kanya
habang karga ko siya at kumukuha naman ako ng malinis na bimpo mula sa kanyang
drawer.
Tinungo ko rin ang lagayan ng mga gamot at naghanap ng paracetamol ngunit wala
akong makita kundi bote ng antiobitic niya dati pero wala na itong laman ngayon.
"Anak, gumising ka. Oh Diyos ko." Kumakabog ng malakas ang aking dibdib lalo na't
namumula na siya ng sobra at tila nahihirapan siyang imulat ang kanyang mga mata.
"Anak, andito si mama. Naririnig mo ba ako?" patuloy kong pagkausap sa kanya.
Nagtungo ako sa banyo at binasa sa maligamgam na tubig ang bimpo kong hawak.
Hinubaran ko siya at pinunasan sa buong katawan. Pinagpapawisan na ako ng malapot
dahil sa napakainit niyang katawan na lumalapat din sa aking balat.
"Anak, anak, naririnig mo ba ako? Andito si mama. Pakiusap anak, gumising ka." Mas
lalo akong nataranta nang mapansin kong nagsisimulang mamuti ang kanyang mga mata.
"Hindi. Charlie!!!" naisigaw ko na ang pangalan ni Charlie dahil sa sobrang takot.
Binuhat ko na siya at mabilis na bumaba sa unang palapag ng bahay.
Tumakbo ako patungo sa kusina at kumuha ng kutsara. Bigla namang umingay ang
doorbell kaya mabilis din akong nagtungo sa pinto ng bahay habang isinusubo sa
bibig ng aking anak ang hawak kong kutsara.
"Charlie! Tulungan niyo 'ko! Ang anak ko!!!"
"Lhevy!!" Natigilan ako nang marinig ko ang pamilyar na tinig ni Claude mula sa
labas ng gate. Mahina lang iyon pero sapat na upang makilala ko siya.
"Claude, tulungan mo 'ko! Pakiusap! Ang anak ko!!!" Pinagsusuntok ko nang malakas
ang pintuan. Halos sipain ko na rin ito.
"Lhevy! Are you okay?! Open the gate!" Naririnig ko na rin ang malakas na
pagkalampag ni Claude sa gate.
"Claude! Hindi ko mabuksan ang pinto! Tulungan mo 'ko! Ang anak ko!" Sumasabog na
aking mga luha. Mas tumindi pa ang takot ko nang maramdaman ko na ang pangangatal
ng katawan ni Charles.
"CLaude!!!" sigaw ko at halos maglulupasay na ako sa sahig.
Dumampot ako ng kahit anong matigas na bagay at malakas kong ibinato sa bintanang
yari sa salamin.
Nabasag ito at sumabog sa sahig ang mga bubog. Tinakbo ko na ito at hindi ko na
inalintana pa ang mga basag na salamin na naapakan ng aking mga paa. Muli kong
dinampot ang matigas na bagay at inihampas ko rin sa mga natitira pang salamin sa
bintana. Mabuti na lang at malapad ito at sa tingin ko ay magkakasya ako.
"Claude, tulungan mo 'ko! Ang anak ko! Tulungan mo ang anak ko!" paulit-ulit kong
sigaw nang sa wakas ay nakalabas kami ng bintana.
"Stay away from the gate! Can you hear me?!"
" Oo! Oo!" Ilang sandali lang ay biglang kumalabog nang malakas ang gate. Halos
mapatalon ako sa gulat dahil sa lakas nito. Ilang ulit iyong nangyari hanggang sa
tuluyan na itong mawasak at pumasok ang isang sasakyan.
"Claude, si Charles!" humahagulgol kong sigaw sa kanya. Sinalubong ko na siya
habang siya ay mabilis na lumalabas ng sasakyan.
"What the fuck happened?!"
"Kinumbulsyon siya! Mataas ang lagnak niya!" Mabilis niyang binuksan ang pinto ng
sasakyan at saka ako pumasok. Mabilis din niyang tinakbo ang kabilang pinto ng
sasakyan.
"Anak, anak. Nakalabas na tayo. Pupunta na tayo ng hospital. Lumaban ka, anak."
Halos magpapalahaw na ako nang iyak dahil halos hindi na siya gumagalaw at
humihinga!
"Hindi, hindi! Claude, bilisan mo!!!"
***
Ilang sandali lang ay nakarating kaagad kami sa pinakamalapit na hospital.
Makailang ulit sumabit ang aming sasakyan sa ilang nakakasabay at nakakasalubong
din naming mga sasakyan dahil halos paliparin na ito ni Claude.
Sa labas pa lamang ay kaagad na kaming sinalubong ng mga medic at binigyan ng
paunang lunas ang aming anak habang itinutulak nila papasok sa emergency room ang
stretcher na kinalululanan nito.
Walang tigil sa pag-agos ang aking mga luha at hanggang ngayon ay nangangatal pa
rin ako dahil sa matinding takot.
"It's alright. It's alright. Magiging maayos na rin siya," ani Claude sa aking tabi
at saka ako niyakap nang mahigpit.
"Hindi ako makakampante hangga't hindi ko nalalaman ang lagay ng anak ko." Patuloy
ako sa paghagulgol. Halo-halo ang aking nararamdaman. Kung kailan kailangan namin
si Charlie, siya namang wala!
"Excuse me, Ma'am. Ma'am ang dami niyo pong sugat sa paa." Isang nurse ang biglang
lumapit sa amin. Bakas sa kanya ang pagkataranta habang nakatitig sa aking paa.
Napakalas naman si Claude mula sa pagkakayakap sa akin at sabay kaming napayuko sa
aking paa. Halos mawalan ako ng ulirat nang makita ko ang malalaking hiwa sa iba't
ibang parte nito. Ang isa kong daliri ay halos maputol na at kumalat na ang
maraming dugo ko sa sahig. Ngayon ko lang din umpisang naramdaman ang pananakit
nito.
"Fuck!" mariing napamura si Claude at mabilis niya rin akong binuhat.
"Wheelchair!" sigaw niya sa mga nurse na kaagad naagaw ang pansin.
Mabilis silang nagsi-kilos at ilang sandali lamang ay naipasok na rin nila ako sa
isang bakanteng may higaan at tanging mga kurtina lamang ang nakapalibot dito.
"Claude, okay lang ako. Pakibantayan na lang si Charles, pakiusap. Huwag mo siyang
iiwan," lumuluha ko pa ring sabi sa kanya.
"It's alright, okay. I'm just here. I will not leave you and Charles .... and I
will never let you go back to that fucking worthless man," mariin ang bawat bigkas
ni Claude sa kanyang mga salita at nababanaag ko ang matinding galit sa kanyang mga
mata.
Hindi ako nakasagot at hinayaan na lamang tumulo ang aking mga luha. Napapaisip ako
na kung sakali mang naririto si Charlie ngayon, alam kong hindi niya rin pababayaan
ang aming anak kahit ganito ang ginawa niya sa akin.
Ramdam ko kung gaano niya kamahal si Charles at sapat na sa akin 'yon. Kahit hindi
na ako.

CHAPTER 43 DEALING WITH FEAR

Charlie's POV
"Can you just fucking tell me what we're gonna do here?" I said angrily to Cindy as
we were in front of a hospital.
I'm running out of patience with this woman lalo na nang mailabas na sa publiko ang
mga larawan naming dalawa na magkasama. It was too late before we could stop it
from spreading, lalo na't hindi ko naman nabanggit kila Rick na nagkasama kaming
dalawa sa labas matapos ang pangalawang araw ng event.
Now, I regret why our path even met with this woman here in Chicago. Sana pala ay
hindi ko na lang siya pinansin, eh 'di sana'y nasa Pilipinas na rin ako ngayon
katulad nila Rick. Naiwan talaga akong mag-isa dito sa bansang ito.
"Manahimik ka na nga lang, pwede ba? Narito na tayo," tila inis niya ring sagot sa
akin.
I just rested deeply. We went inside a hospital and I had no idea who the patient
we were going to visit here was. Bakit kailangan pa niya akong isama?
Lumapit siya sa information counter at ilang sandali lang ay sumenyas na sa akin na
tila pinasusunod ako sa kanya. I just scratched my head and followed her.
We took the elevator and headed to the fifth floor of this high-rise hospital
building.
Naglakad kami sa hallway na may ilang mga nurse at pasyente kaming nakakasalubong.
She was ahead of me and I was just following her.
Cindy turned to me and gave me a little smile.
"After this, you can decide to go home."
My eyebrows arched at what she said.
"What do you mean?"
She didn't answer me until we stopped at a door with the number 301 posted above.
Kinukutuban tuloy ako sa kanyang ginagawa.
Iba ang pakiramdam ko ngayon.
She turned to me again and gave me a little smile before she started to open the
door of the room in front of us. Nauna siyang pumasok sa loob.
"Come here," she said to me.
I took a deep breath before walking inside.
Sa unang pagdapo pa lamang ng aking mga mata sa babaeng pasyente na nakahiga sa
kama ay kaagad kumabog ng malakas ang aking dibdib at muling nabuhay ang galit sa
puso ko. My feet immediately stepped back. My body began to tremble with anger and
I couldn't help but clench my fists.
It's been seven fucking years! Hindi ko na inasahan na magkikita pa kami at mas
lalong hindi ko na pinangarap pa na mangyari iyon sa buhay ko!
"A-anak..."
Napatiim-bagang ako nang tawagin niya ako sa salitang kinasusuklaman ko habang
nakatitig siya sa akin nang may luha sa kanyang mga mata.
Natawa ako nang mapakla. "Tss. Who are you?"
"Charlie," tawag kaagad sa akin ni Cindy na tila may pagbabanta sa kanyang tinig
habang nakatayo siya sa gilid ng kama nito.
I ignored her and stared at this woman lying on the bed. She looks a lot farther
now than when we were still together under one roof. Sobrang payat at maputla ang
kulay, humpak na ang mga pisngi, wala nang buhay ang kanyang mga mata at kapansin-
pansin na ang maraming linya sa kanyang mga balat. Namumuti na rin ang ilang hibla
na lamang na kanyang mga buhok.
"K-kumusta k-ka na, a-anak?" tila nahihirapan niyang tanong habang nakatitig sa
akin.
I laughed even harder as I prevented the impending explosion of my chest.
"Why should I answer your question .... when I don't even know you," when I said
that, I quickly turned my back on them and left the room.
"Charlie!" Ramdam ko ang mabibilis na yabag ni Cindy na palapit sa akin.
Mas lalo akong nagmadali sa paglalakad sa gitna ng hallway.
"Charlie, wait!"
Hinila niya ang braso ko at iniharap ako sa kanya.
"Pwede ba, kahit ngayon lang...kausapin mo naman siya ng maayos?!"
"Wala kang pakialam!"
"She has cancer and her life can last only a few weeks!"
"Then it's better for her!" Isang malakas na lagapak ng kanyang palad ang dumapo sa
aking pisngi na siyang nagpamanhid sa aking kalamnan.
I couldn't move from where I was standing but my chest was overflowing with anger
and resentment for the woman I had long forgotten in my life.
"Wake up, Charlie. She's still your mother! At sa kanya ka pa rin nanggaling!"
"Did she consider me and Claude as her children? Did she consider us family?!" I
asked her emphatically.
"C-charlie, kalimutan mo na ang lahat ng kung anumang mga nagawa niya sa inyo. That
was over! All you have to think about is now! She needs you more now!"
"You know nothing! So you have fucking no right to interfere in our lives and
dictate what I fucking should do!" Mabilis ko siyang tinalikuran.
"Charlie, have mercy. She's still your mother and she's apologizing for her
mistake!" sigaw niya pa rin mula sa aking likuran ngunit hindi ko na siya pinansin
pa.
I continued until I was finally able to get out of the hospital. Ibinuhos ko ang
galit ko sa nadaanan kong pader. Hindi ako tumigil sa kasusuntok dito hangga't
hindi naiibsan ang bigat na dinadala ng dibdib ko!
"FUCK!! DAMN YOU..DAMN HER!!"
Napahilamos ako sa aking mukha dahil sa matinding frustasyon.
Everything came back to me again, how she fucking left us back then. How she
fucking abandoned us as her own family. Kung paanong nasira ang buhay namin at ng
aming ama nang dahil sa pagsama niya sa ibang lalaki! How dad almost took his own
life because of her! I will never fucking forgive her!
I went back to the hotel I was staying in and fixed all my belongings. Bitbit ang
maleta ko ay nagmadali akong lumabas ng unit ngunit sa pagbukas ko ng pinto ay
mukha ni Cindy ang sumalubong sa akin.
I immediately gave her a sharp look.
"I'm sorry," she said softly.
Napahinga ako ng malalim at tuluyang lumabas ng aking silid.
"I hope i can change your mind, Charlie. This is not for me," she calmly said.
I stopped from walking but I didn't look at her.
"Ever since she left us, I considered her dead ... so I don't know the woman you
are talking about," I answered weakly but I emphasized every word I said.
She went in front of me and smiled but her eyes were full of sadness.
"Hindi na iba sa akin si tita Claudia. I love her as much as I love you. At kung
mawawala man siya sa mundong ito...hinihiling ko na sana ay maging mapayapa ang
kanyang paglisan."
I ignored her and continued to walk while carrying my suitcase.
"At masaya ako para sa 'yo." Muli akong napahinto sa kanyang sinabi. "Napakaswerte
ng babaeng nagmamay-ari na ng puso mo. Napatunayan ko kung gaano katibay ang
pagmamahal mo para sa kanya....dahil kahit naghubad na ako sa harapan mo...ni
hawakan ako ay hindi mo man lang nagawa."
Yeah, I remember that night. She tried to seduce me. She also undressed in front of
me..but I can't.
Sinakop na ng babaeng nagpapagulo ngayon ng buhay ko ang isipan ko at maging ang
puso ko. Gano'n na rin ang anak ko.
Nagpatuloy na ako sa paglalakad sa hallway hanggang sa makalabas na ako ng gusali.
I pulled out the small box containing the ring from my pocket.
I can't wait to put it on her finger. I'm ready to face all the fears that now
dwell in my heart.
AUTHOR'S NOTE:
Sana po ay ma-share niyo rin sa dreame facebook group ang story na ito para mas
marami pa po ang makabasa at sipagin pa ako sa pag-update. Maraming maraming
salamat po.

CHAPTER 44 UNWORTHY
Charlie's POV
Halos paliparin ko na ang minamaneho kong sasakyan upang makauwi lang kaagad dahil
nasasabik na akong mayakap ang aking mag-ina. I miss them so much and I plan to
take a vacation from work for a while, so that I can focus more on them and to make
up for them from my two weeks of absence.
I looked in the backseat from the front mirror at tinanaw ang mga pinamili kong
pasalubong para sa kanila. They will definitely like all of that. I smiled even
more when I saw our house in the distance but my eyebrows arched as I stared at the
closed gate.
Biglang kumabog ng malakas ang dibdib ko nang mapansin ko malaking bahagi nitong
yupi-yupi, na tila binangga ng isang malaking sasakyan. Tanggal na rin ang
pagkakakabit ng itaas na bahagi nito mula sa haligi ng pader. It still opened
spontaneously when my car got in front of it. I wasn't even able to get my car
inside the yard.
Nasa labas pa lamang ay inihinto ko na ito at mabilis akong lumabas.
"Lhevyrose!"
Tinakbo ko ang daan patungo sa pinto ngunit sa gilid pa lamang nito ay napansin ko
na ang bintanang basag ang malaking bahagi ng salamin nito at nagkalat ang mga
piraso nito sa ibaba.
Strange nervousness and fear prevailed in my heart as I stared at it. Many
questions went through my fucking mind. Pinasok ba sila dito ng ibang tao? Or they
ran away to leave me.
I quickly went to the window and peeked inside, but it was so quiet and I could no
longer see them there. I also pulled the bunch of keys out of my pocket and started
to open the three padlocks I had placed in it.
I put it on 'cause I was afraid they would fucking leave me! Panatag naman akong
walang mangyayaring masama sa kanila dito basta huwag lang silang lalabas! But I
was wrong.
Nang tuluyan ko na itong mabuksan ay mabilis akong pumasok sa loob at pinagmasdan
ang buong paligid.
"Lhevyrose!"
Ngunit wala naman akong makitang bakas na pinasok ng ibang tao itong bahay. Maayos
ang mga gamit at wala namang nagulo o nasira bukod sa bintana.
"Lhevyrose!"
Tinakbo ko na rin ang hagdan at mabilis na umakyat. Una kong binuksan ang pinto ng
aming silid ngunit malinis dito. The door of our son's room was open so I quickly
went there but I didn't see any trace of them.
I noticed that the drawer on the side of this room was open and I also noticed
Charles' medicine bottle scattered on the floor.
Dinampot ko ang mga ito at pinakatitigan. Binuksan ko rin ang dressing room ni
Charles ngunit kumpleto ang mga gamit niya dito. Maging sa mga laruan niya ay wala
man lang nabawas. Narito rin ang mga gamit ni Lhevyrose maging ang kanyang bag.
"Lhevyrose! Dammit! Where the hell are you?! Don't make fucking fun of me like
this!"
I went around the whole house even the backyard but I didn't see them either.
Hinang-hina akong bumalik sa sala habang kumakabog ng mabilis at malakas ang puso
ko.
I quickly picked up my phone left in the car and checked the cctc camera. Ilang
araw ko din itong hindi nasilip na siyang malaki kong pinagsisisihan ngayon.
Mabilis ko itong ini-rewind hanggang sa makita ko ang kuha ni Lhevyrose na
tumatakbo sa hagdan habang karga ang aming anak.
I noticed she was crying while talking to our son who seemed to be sleeping.I
turned up the volume on my phone and listened carefully to what she was saying. She
hurried to the kitchen and only counted seconds when they also got out of there.
Naririnig ko rin ang ingay ng doorbell mula sa background. Napansin kong may
kutsara na sa bibig ang aming anak.
"Charlie! Tulungan niyo 'ko! Ang anak ko!!!" I could hear her calling my name which
made my heart ache. She fucking needs me.
"Lhevy!!"
Malakas na pinagsusuntok ni lhevyrose ang pinto ng bahay at tila hindi na alam ang
gagawin.
"Claude, tulungan mo 'ko! Pakiusap! Ang anak ko!!!"
"Lhevy! Are you okay?! Open the gate!"
Mula sa labas ng gate ay nakikita ko ang malakas na pagkalampag ni Claude dito at
makikita ang pagkataranta sa kanya.
"Claude! Hindi ko mabuksan ang pinto! Tulungan mo 'ko! Ang anak ko!"
I just saw that Lhevyrose picked up a stone vase and threw it hard at the glass
window which caused it to break. I couldn't believe what I was watching ... at ang
mas nagpasidhi ng takot ko ay nang makita kong tumitirik na ang mga mata ng aking
anak habang karga ito ni Lhevyrose.
I quickly turned on the car engine and turned it back on. Muli ko itong inilabas ng
subdivision. Ipinatong ko sa harapan ang phone at habang mabilis akong nagmamaneho
ay nakikita ko ang mga nangyayari doon.
Namalayan ko na lamang na tumutulo na ang aking mga luha habang nasasaksihan ang
nangyari sa kanila habang wala ako! Sana ay hindi na lang ako umalis!
I feel great remorse in these moments. I'm the only one to blame here. Hinding-
hindi ko mapapatawad ang sarili ko kapag may nangyaring masama sa anak ko!
***
I went to the nearest hospital.
"Miss, I just wanna ask if a patient named Charles Delavega rushed here? Please,
please. Paki-check, please. I'm the father of the child," I asked the nurses at the
information counter and I couldn't help but panic when they didn't notice me right
away 'cause they were also talking to others.
"Wait for a moment, Sir," sagot ng isa.
"Can you please hurry up, please? I'm begging you." I'm the person who doesn't know
how to beg for other people but when Lhevyrose and my son came into my life I just
learned on my own.
Mabilis silang nagtingin sa mga notes, gano'n din sa computer na nasa kanilang
harapan.
"Yes, Sir. Charles Delavega and her mom, Lhevyrose Gonzales, right po?"
"Yes, yes! Where are they?!" Halos magtatalon ako sa saya nang makumpirma kong
naririto nga sila.
"Pero wala na sila dito, Sir. Na-discharge na po sila noong friday pa."
Suddenly my joy disappeared from what I heard. They were discharged last friday but
why are they not at our house yet?
"Who released them?"
"Mister Claude Delaveg--."
Before the nurse could finish speaking, I quickly turned my back on her and almost
ran to the hospital exit just to get out immediately.
Mabilis akong sumakay ng aking sasakyan at tinahak ang daan patungo sa aming
mansion sa Pasig.
***
Ilang minuto lamang ang lumipas ay naririto na ako ngayon sa labas ng mansion. I
have my own key so I just opened it quickly.
"Lhevyrose!" I shouted immediately as I ran towards the door of the mansion.
Hindi pa man ako nakalalapit nang tuluyan ay kusa na itong bumukas at lumabas ang
kapatid kong si Claude na madilim ang anyo habang nakatitig sa akin.
"Finally, you're here," he said softly but the anger could be seen in his eyes.
"Where are Lhevyrose and my son? Give them back to me," I told him calmly.
"Whoa..gano'n na lang 'yon? Eh gago ka pala eh!" mariin niyang ani.
Kasunod niyon, namalayan ko na lamang ang sarili kong nakahiga na sa sahig at
pinauulanan niya na ng suntok ang aking mukha.
"SOMEONE LIKE YOU HAS NO RIGHT TO BE A FATHER! AND LHEVYROSE DOESN'T DESERVE
SOMEONE LIKE YOU!!! YOU FUCKING ASSHOLE!!!"
AUTHOR'S NOTE:
Thank you so much po sa mga nag-share ng story na ito sa dreame group. I love you
all.

CHAPTER 45 KINGSVILLE HILLS SUBDIVISION

"Ilagay mo naman sa tama ang ginagawa mo, kuya! You're old enough but you're still
so fucking immature! You put your family at risk, especially your own child!"
Hindi ako nakasagot dahil alam kong tama siya. Nang dahil sa akin kaya nanganib ang
buhay ng anak ko.
"Where are they?" I asked softly as I remained sitting on the floor.
"Huh! Whatever Lhevyrose's decision is, just accept it...dahil sumusobra ka na," he
answered firmly before he turned his back on me and walked into our house.
"Is my son safe?" I asked again.
"Of course, because I'm not like you! Hindi ko hahayaang may mangyaring masama sa
pamangkin ko!"
"Where are they? Please, tell me." I showed him that I was pleading for his answer.
"Paghirapan mo para sa iyo," he answered firmly again as he stared at me sharply
before finally entering our house.
Huminga ako ng malalim. Pakiramdam ko ay pasan ko ang buong mundo.
I got up and started to step into the door. I searched for them in all corners of
the mansion but i didn't find any trace of them. Hindi ko na rin nakausap pa si
Claude.
Naiintindihan ko naman siya kung ganun na lamang kalaki ang galit niya sa akin at
nagpapasalamat din ako sa kanya ng sobra. Kundi dahil sa kanya, hindi ko na siguro
alam kung ano na ang nangyari sa aking anak ngayon.
Lumabas na ako ng mansion at nagpalakad-lakad sa gilid ng aking sasakyan.
My mind is in fucking turmoil. I don't know where I should look for them. I know
that even if I force Claude even harder, he'll not say anything to me. Kilala ko
ang kapatid ko, gano'n siya katigas at may paninindigan sa mga salita niya. He
still wouldn't tell me where Lhevyrose and my son are right now.
Maya-maya'y bigla akong natigilan. Hindi kaya umuwi na sila ng probinsya? Dahil ang
alam ko ay gustong-gusto na niyang umuwi doon.
If she did that, her family would know what I fucking did. Fuck! If her family used
to be so angry with me, it's even worse now!
"Fuck! Mag-isip ka, Charlie!" I shouted angrily to myself 'cause I was so fucking
frustrated! Hindi sila pwedeng mawala sa akin! They can't fucking leave me like
this!
"Hoy, baliw na talaga 'to." I suddenly looked behind me and saw i Cail standing
outside the gate of Rick's mansion.
Oo, magkatapat lang naman ang mga mansion ng aming mga magulang dito sa isang
subdivision. Next to Rick's mansion is Dominic's mansion and next to us is Yanlee's
mansion which is our friend.
"Problema mo?" Cail asked in her still intimidating voice as she remained in her
position. Her arms crossed over her chest.
I just wonder about this woman 'cause I know she's fucking pregnant but she still
looks like that. Still wearing pants and a jacket na akala mo ay dadayo nang
bugbugan.
Naisipan ko siyang lapitan. Baka sakaling may maitulong siya sa akin lalo na't
magkababayan naman sila ni Lhevyrose.
"Ahm..I'll a-ask for your help, e-even just now. Please help me." Ipinagdikit ko pa
sa aking harap ang aking mga palad as if I was begging her to grant my request.
I know this woman. Alam kong babarahin niya lang ako at hindi papansinin.
Kaagad naman siyang ngumisi sa aking harapan. "A Charlie Delavega is now begging in
front of me to ask for my help? This is incredible, isn't it?"
"Damn! I'm not fucking kidding here! This is important and I really need your
fucking help! Nawawala 'yong mag-ina ko!" I answered and I knew, I was about to run
out of patience again.
One of her eyebrows rose as she stared at me. "I'm not a policewoman, why would you
ask me for help?"
Napahilamos ako sa aking mukha. Mabilis ko na lang siyang tinalikuran dahil mukhang
wala akong mapapala sa kanya.
"Why don't you call her parents? Stop being a coward if you don't wanna lose them
forever."
Napahinto ako sa kanyang sinabi. Napahawak ako sa magkabila kong baywang at
tumingala sa langit. Ramdam ko ang malakas na pagkabog ng puso ko. How long will I
be fucking like this?
The faces of my son and Lhevyrose reflected in my mind, their beautiful smiles, our
memories of when we were together. Sa tuwing nakakatabi ko sila sa kama, every time
I watch them sleep, every time I play with my son. Every time I hug them and kiss
them.
Alam kong walang pagsidlan ang sayang nararamdaman ko sa tuwing nariyan sila sa
tabi ko. Ilang sandali lamang silang nawawala sa paningin ko ay hindi na kaagad ako
mapakali. And I don't know what my life would be like if I lost them.
I took another deep breath and then grabbed the phone out of my pocket. I stared at
Lhevyrose's mother's number for a few seconds before I slowly pressed it. My chest
throbbed even harder as I waited for her to pick up the phone.
"Helow, sino ito?"
I close my eyes tightly when I hear her mother's voice.
"Ahm, h-helow po. S-si Charlie po ito." Fuck! Para akong hindi lalaki nito!
"Charlie? Oh, eh napatawag ka? Nakauwi ka na ba? Katatawag lang sa akin ni Rose,
ang sabi niya ay nasa ibang bansa ka pa raw para sa trabaho." Bigla ko ring
naidilat ang aking mga mata dahil sa aking narinig.
Natigilan ako at mabilis ding lumingon kay Cail na hanggang ngayon ay nasa akin pa
ring likuran. Tumaas lang ang magkabila niyang kilay na tila nagtatanong habang
nakatitig sa akin.
"Ah, opo p-pero nakalapag na po ako ng Pilipinas ngayon at pauwi na po ako."
"Ah gano'n ba? Oh siya, mag-iingat ka. Kailan nga pala ang plano niyong umuwi dito?
Naghihintay na ang tatay niyo." Napangiti ako sa sinabi niyang 'tatay niyo'.
"As soon as possible po. Uuwi na rin po kami dyan, kasama ang mag-ina ko."
"Oh, siya sige. Tatandaan ko ang sinabi mong 'yan."
"Opo."
Napatanga ako sa kawalan nang matapos ang aming pag-uusap.
"So, hindi pa sila umuuwi ... and I think she has no plans to let her family know
whatever is happening to them here."
Muli akong lumingon kay Cail na ngayon ay naglalakad patungo sa aking harapan.
"She'll definitely cover you up so that her family will not get even angrier with
you. She's so damn crazy about you so I hope, you fucking wake up."
Hindi ako nakasagot. I turned to our mansion again. I'm sure Claude is hiding them
'cause I know, they have nowhere else to go. But not here, it's somewhere else and
I know he made sure I couldn't find it. Muli akong bumaling kay Cail.
"Please, help me for this. I'm begging you, please."
"Hindi nga ako police. Sa police station ka pumunta."
"Oh c'mon! I know you can fucking do it!"
"Helow! I have no powers to know where they are. Why didn't you ask for the number
Lhevyrose used when she called her family?"
"Are you fucking crazy?! Magtataka sila kapag ginawa ko 'yon!"
"Eh 'di hayaan mo na lang. Just give Lhevyrose time and space first if she still
doesn't wanna see you and doesn't wanna talk to you."
"Hindi pwede 'yon! Mababaliw na ako dito kapag hindi ko pa sila nakita!"
"Matagal ka ng baliw."
"Fine! 'Di bale na lang!" I turned my back on her and I was about to go to my car
parked in the other lane.
"Tss. Give me her mother's phone number." I turned to her again and gave her a
sharp look. Pinaglalaruan pa yata ako ng babaeng ito eh. Pero nabuhayan naman ako
ng pag-asa sa kanyang sinabi.
I immediately went back to her and gave Lhevy's mother number. She also took out
her phone and dialed it.
"Tita, si Cail po ito. Kumusta na po kayo d'yan? .... Ah, gan'on po ba? Gusto ko po
sanang mahingi ang number ni Lhevy....opo... May gusto kasi akong bilhin para sa
baby niya, kaso hindi po ako sigurado sa sukat. Itatanong ko po sana sa kanya,"
Cail said to her phone in her ear while her eyes focused on me.
Hindi na ako mapakali at pakiramdam ko ay nauubusan na ako ng oras!
"Thank you so much, tita." She put down her phone so I got closer to her.
"What did she tell you? Did she give you the number?" I asked her but she ignored
me 'cause her eyes were focused on her phone while tapping there.
I peeked at what she was doing on her phone and I saw the map on its screen.
"Kingsville Hills Subdivision," maya-maya ay sabi niya.
"Where's that located?" Kumabog ng husto ang aking dibdib.
"Antipolo."
"Fuck!"
I quickly ran towards my car. May sinasabi pa si Cail ngunit hindi ko na siya
pinakinggan pa. I can no longer wait to see them!

CHAPTER 46 SO TIRED
Ngunit pagdating ko sa gate ng subdivision ay nahirapan akong makapasok.
"Fuck!" Ilang ulit akong napamura sa aking sarili at ilang ulit ko na ring
pinupokpok ang manibela ng aking sasakyan.
"Why so fucking idiot, Charlie?! Hindi ka nag-iisip!" Paano ba sila nadala dito ni
Claude? Kaninong bahay ang pinagdalhan niya sa mag-ina ko? Sa kanya ba? Bakit hindi
ko alam ang tungkol sa property niyang ito?
"Damn it!" I hit the steering wheel of my car again in fucking frustration.
I picked up my phone again and looked for Cail's number in the phone contacts. But
I've scrolled a thousand times and I've checked all the numbers saved there for a
fucking decade still, I didn't see her name and number on the contact list.
Naitapon ko na lang ito dahil sa sobrang inis.
I was about to get out of my car when suddenly a motorcycle stopped next to it.
Napatitig ako sa driver nito na tila babae nang inuumpisahan na niyang alisin ang
suot niyang helmet.
She turned to my car and then knocked on my windshield.
"Sino naman ito?" I asked myself even though her face was familiar to me. I
immediately lowered the windshield of my car.
"Yes?"
"Need my help? I'll go inside," maangas niyang tanong sa akin following her signal
at the gate of the subdivision just near where we were.
"Y-yeah. p-pwede ba? I don't have a gate pass and my w-wife and my son are in it,"
alanganin kong tanong sa kanya.
"Hmmn..okay?" Nginisihan niya ako na tila nang-aasar. I can see in her how Cail
acted.
Tsk. Dahil sa isipin kong iyon ay muling napakunot ang aking noo habang nakatitig
sa kanya.
"You're a friend of Cail's, aren't you? You look familiar," i said to her.
"It's good that you still remember me. Just follow me. Ako na ang bahala." I
immediately smiled at what she said.
Natatandaan ko na siya, isa siya sa mga naging abay sa kasal noon ni Cail at Rick.
Hindi kaya may kinalaman ang babaeng iyon kung bakit nagtagpo ang landas namin ng
kaibigan niya dito? Dahil imposible naman na kilala niya ang sasakyan ko.
"Thank you. I owe you this."
She just smiled at me and winked before putting her helmet on her head again. Tsk.
Angas. She was no different from her friend Cail.
I saw her talking to the guards at the gate before she turned to me and gestured as
if she was letting me in. Para bang gusto ko nang sumigaw dahil sa sobrang tuwa ko
sa babaeng ito.
I was able to enter the subdivision freely but I was stunned again when I
remembered, I didn't fucking know where the house Lhevyrose was!
"G*ddammit!" Muli kong nahampas ang manibela sa aking harapan.
***
Lhevyrose POV
"Salamat po, Nanay Lydia. Okay na po, ako na po ang gagawa."
Inagaw ko na kay Nanay Lydia ang medicine kit na panglinis ko sa mga sugat ko sa
aking mga paa. Tinahi ito ng mga Doctor at Nurse dahil hindi ko talaga napansin na
gano'n pala kalalaki ang mga hiwa ko sa aking paa. Halos maputol na rin ang
hinliliit kong daliri sa kanan.
"Sigurado ka ba na kaya mo na? Kaya ko naman iyang linisin," malambing na sabi ni
Nanay Lydia. Kaagad ko naman siyang nginitian.
"Kaya ko na po talaga. Magpahinga na po kayo."
"Oh siya, sige kung hindi na talaga kita mapipilit."
"Salamat po ulit."
"Tawagin mo na lang ako kapag may kailangan ka. Nasa kusina lang ako."
"Opo."
Sobrang laking pasasalamat ko kay Nanay Lydia dahil sa pag-aalaga niya sa amin dito
ni Charles at lalong-lalo na kay Claude dahil siya ang nagdala sa amin dito upang
magpagaling at malayo muna pansamantala kay Charlie kung sakaling umuwi na ito ng
Pilipinas.
Kahit gustong-gusto ko nang umuwi sa probinsya ay hindi ko magawa dahil dito sa mga
paa ko. Ayokong malaman nila ang nangyari sa amin ni baby Charles sa poder ni
Charlie dahil hindi lang kay Charlie sila magagalit, kundi mas lalong madaragdagan
din ang galit sa akin ni tatay.
Ni hindi pa nga niya ako napapatawad dahil sa ginawa ko noon tapos, heto na naman
ako.
Hihintayin ko na lang munang gumaling ang mga sugat ko at kung maayos na akong
nakakalakad bago kami magplanong umuwi sa probinsya at doon na lang kami
maninirahan ng tahimik ng anak ko.
Napalingon ako sa anak kong mahimbing nang natutulog sa katabi kong sofa. Naririto
kami sa sala dahil nawiwili sa panonood ng cartoons sa t.v ang aking anak pero
tinulugan din naman niya. Napangiti na lang ako at saka hinaplos ang kanyang
pisngi.
Tinapos ko na ang paglilinis sa aking sugat at saka binalutan itong muli ng gasa.
"Lhevyrose!"
Bigla akong napalingon sa nakabukas na pinto nang may marinig akong pamilyar na
tinig. Kumabog ng husto ang aking dibdib nang makilala ko ito.
"Charlie?" nabigkas ko habang tinatanaw ang nakasaradong gate. Naririnig ko rin ang
malalakas na kalabog nito mula sa labas.
"Lhevyrose! Open the gate!" Halos mapatalon ako sa gulat dahil sa lakas niyang
sumigaw. Maging ang anak ko ay nagising na rin kaya mabilis ko itong binuhat at
kinalong sa aking kandungan.
"Anak, dumating na ang daddy mo," bulong ko sa aking anak at hindi ko mapigilan ang
pangangatal ng aking katawan dahil sa takot.
Nararamdaman ko na rin ang pangingilid ng luha sa aking mga mata. Siguradong galit
na galit siya at baka kung ano ang magawa niya sa amin ng anak ko.
"Sino 'yong sumisigaw? May tao ba sa labas?" tanong ni Nanay Lydia na biglang
lumabas mula sa kusina.
"S-si Ch-charlie po yata, Nanay Lydia."
Kaagad lumabas ng bahay si Nanay Lydia at tuloy-tuloy hanggang sa gate.
Mabilis ko namang pina-ikot ang gulong ng sinasakyan kong wheelchair patungo sa
pinto ng isang silid gamit lang ang isa kong kamay dahil hawak ko naman sa isang
kamay ang aking anak. Ngunit nahirapan ako.
"Lhevyrose!"
Muli akong napalingon sa pinto at mas naragdagan ang takot na aking nararamdaman.
Sa tingin ko ay nakapasok na siya ng gate dahil mas lumakas na ang kanyang tinig.
"You're here too?"
"Anak, huwag kang sumigaw. Nakaka-iskandalo sa kapitbahay at saka natutulog ang
anak mo. Baka magising," naririnig kong saway ni Nanay Lydia sa kanya.
Pinilit ko muling pihitin ang gulong ng sinasakyan kong wheelchair patungo sa pinto
ng silid.
"Lhevy?" Ngunit napahinto na ako nang marinig ko na ang kanyang tinig sa aming
likuran.
Kinagat ko nang mariin ang aking labi at pilit kinalma ang aking sarili. Huminga
ako na maraming beses upang gumaan ang bigat na nararamdaman ng aking dibdib sa mga
sandaling ito.
Nakita ko na siya sa gilid ng aking mga mata hanggang sa magtungo na siya sa aking
harapan at ramdam ko ang mariin niyang pagtitig sa akin.
"Dadada..dadada.." Kaagad sumigla ang aking anak at tila gusto niyang magbuhat sa
kanyang ama.
Nanatili sa baba ang aking mga mata at hindi ko siyang makuhang tingnan.
"Anak." Mabilis niyang kinuha si Charles sa aking kandungan. "I'm sorry, i'm sorry,
i'm really sorry," paulit-ulit niyang sabi sa aming anak habang naririnig ko ang
matutunog niyang mga halik dito.
"Let's go home, baby. Marami akong biniling mga pasalubong para sa iyo."
"Hindi kami sasama," mahina at walang emosyon kong sabi habang nananatili sa isang
lugar ang aking mga mata.
"W-what?" Pansin ko naman siyang natigilan at lumingon sa akin.
"Hindi kami sasama," pag-uulit ko. Pansin ko ang pagtitig niya sa akin nang
matagal.
"C-can you stop acting like a kid? Uuwi na tayo, whether you like it or not!"
Doon na ako lumingon sa kanya at sinalubong ang kanyang mga mata.
Natigilan ako nang mapansin ko ang marami niyang pasa sa pisngi. Magulo ang buhok
at hindi na pantay ang pagkakasuot ng gusot-gusot na niyang polo. Tanggal na rin
ang ilan sa pagkakabutones sa bandang itaas nito ngunit hindi man lang ito
nakabawas sa angkin niyang kakisigan at kagwapuhan. Mas lalo pa nga itong
pinakinang sa ibang paraan.
Pero hindi na ako padadala sa angkin niyang iyan. Ayoko na. Kailangan ko nang
patayin ang damdamin ko para sa kanya dahil kahit ano pa ang gawin ko, wala itong
kahahantungan.
"Hindi kami sasama," ulit kong muli na siyang nagpatalim sa kanyang mga mata habang
nakatitig sa akin.
"If you don't come with me, then fine! Kaming dalawa lang ng anak ko ang uuwi! YOU
will stay here!"
Mahigpit kong pinigilan ang pangingilid ng aking mga luha. Ayoko nang makita niyang
nasasaktan ako sa mga binibitawan niyang salita.
"Sige," mahina kong sagot.
Pansin ko naman siyang natigilan.
"Alam ko namang napilitan ka lang na pakisamahan ako dahil sa bata. Alam ko namang
siya lang ang importante para sa iyo....kaya papayag na ako...sa iyo ang anak
natin. Alam kong maibibigay mo ang lahat ng kailangan niya at alam kong hindi mo
siya pababayaan."
"Lhevy, stop this nonsen--"
"Magpapagaling lang ako ng mga paa ko at uuwi na rin ako sa amin," putol ko sa
kanyang sinasabi.
Pinihit ko na ang gulong nang sinasakyan kong wheelchair at tangka na akong papasok
sa loob ng silid.
"Is it that easy for you to lose our child?" nang muli akong matigilan sa mariin
niyang tanong. "You are his mother."
"Hindi mo alam ang nararamdaman ko, Charlie...kaya wala kang karapatang tanungin
ako ng ganyan."
Tuluyan na akong pumasok sa silid at isinara ang pinto. Doon pa lang tumulo ang
masagana kong luha sa pisngi.
"Pagod na ako. Pagod na pagod na akong magmakaawa sa pagmamahal mo, Charlie."

CHAPTER 47 PROBLEM
2 WEEKS LATER
Lhevyrose POV
"Naku, kung magpapaanak lang din naman kayo...siguraduhin niyo nang sa mga
mayayaman para nga naman wala na kayong maging problema pa sa pera kahit hindi kayo
pakasalan. Hingian niyo ng malaking sustento, 'yong siguradong pati ang buong
pamilya niyo ay mabubuhay."
"Naku naman, aling Maria. Eh papaano naman kung may asawa na iyong lalaki? Gaya na
lamang ng iba d'yan? Aba, eh kahit may pakakasalan ng iba iyong lalaki ay pinatos
pa rin. Hindi na nahiya."
"Ayos lamang iyon para sa iba. Nakita mo naman na maganda na ang buhay ng bata at
nandoon na sa poder ng ama. Hingian na lamang niya ng pera iyong anak niya kapag
lumaki na. Ahahahaha!"
"Tama ka d'yan, aling Maria. Ganun ang mga mapagsamantalang mga tao. Kahit ayaw sa
kanila eh ipipilit ang sarili dahil mayaman. Baka sakaling maambunan ng kahit
kaunting grasya."
"Mga ambisyosa ang mga ganyong tao. Ang mga mayayaman, para lamang sa mga
mayayaman. At ang mga mahihirap ay para lamang sa mga mahihirap."
Napakuyom ang aking kamao habang pinagmamasdan ang mga kapwa ko tindera ng mga
gulay dito sa palengke. Kaunti na lamang at malapit ko nang ipakain sa kanila ang
mga naglalantahan ko ng talbos ng kamote dahil nababagay ito sa mga bunganga nila.
Mga tsismosa!
"Hoy, bulaklak. Baka naman bigla na lamang silang lumiyab dyan dahil sa hitsura mo
eh mukhang malapit ka nang bumuga ng apoy ah," sabat ni Alyz sa aking tabi. Isa rin
siyang tindera ng gulay at may sarili din siyang pwesto sa tabi rin ng pwesto ng
mga paninda kong gulay.
Napahinga na lang ako ng malalim at saka muling inayos ang pagkakatali ng mga
talbos ng kamote na malapit nang malanta dahil sa napakatumal ng benta.
"Eh paano ba naman tayo lalapitan ng customer kung tambak ang mga malas sa paligid
natin. Sayang naman itong mga kamote ko," inis kong sabi habang pinagmamasdan ang
mga nakatali kong talbos ng kamote.
"Iluto mo na lang 'yan mamaya para naman magkadugo ka. Tingnan mo, ang putla-putla
mo oh," sagot naman niya habang tinuturo ang aking mukha gamit ang hawak niyang
talong.
"Hindi lang ako gaanong nakakatulog sa gabi. At saka, alam ko naman na ako ang
pinariringgan ng mga 'yan." Muli kong tiningnan ng matatalim ang mga matatandang
tindera sa aming tapat.
"Hindi ka pa nasanay sa mga 'yan. Inggit lang ang mga 'yan dahil kahit ano pang
pang-aakit ang gawin nila sa mga mayayaman ay hinding-hindi pa rin sila papatulan
ng mga 'yon. Ayaw nila sa mga gurang! Hindi katulad natin, fresh na fresh na parang
mga gulay nating sariwa. Hihihi." Humagikgik siya na tila kilig na kilig.
"Tss. Puntahan mo na nga lang 'yong pwesto mo. May bumibili oh." Itinuro ko ang
pwesto niyang may apat na katao nang dumadampot ng mga kamatis at sibuyas.
"Ano po ang sa inyo, mga Madam? Murang-mura lamang po iyan kaya huwag na huwag niyo
nang pagtatangkaan pang baratin baka malasin kayo at hindi masasarapan ang mga
mister niyo sa mga lulutuin niyo!" sabi niya habang naglalakad na siya pabalik sa
kanyang pwesto.
Napailing na lamang ako at saka muling pinagtuunan ng pansin ang aking mga paninda.
"Lhevy, ito na 'yong pinagawa kong duplicate ng susi para sa bahay. Bayaran mo na
lang ako ha, fifty pesos lang naman 'yan," ani Nikki na biglang sumulpot sa aking
tabi kasabay nang pag-abot niya sa akin ng isang susi.
"Oo, 'eto na. Salamat ha." Kaagad akong dumukot ng fifty pesos sa bulsa ng suot
kong apron at iniabot sa kanya.
"Pasensya ka na ha. Tumal din ng benta ko eh. Haayst. Paano ba naman eh napakarami
nang nagtitinda sa labas na hindi naman nagbabayad ng upa. Lugi tuloy tayong mga
naririto sa loob at nagbabayad ng renta ng pwesto."
"Hayaan mo na, kahit papaano ay may natitira pa rin naman sa atin."
"Kung narito pa sana si Cail, hindi pu-pwede ang mga gawain nilang 'yan. Siya lang
naman ay may kakayahang tumugis dyan sa mga 'yan eh."
"Maayos na ang buhay niya sa Manila. Hayaan na natin. Ano po ang sa inyo, ate?"
baling ko sa isang babaeng nakatitig sa mga paninda kong ampalaya.
"Mabuti pa ang babaeng 'yon. Nakatagpo talaga ng gwapo at mayamang lalaking totoong
magmamahal sa kanya dahil pinakasalan siya. Haay, mapapa-sana all ka na lang
talaga. SANA ALL!" sigaw niya sa huli kaya pinagtinginan naman siya ng karamihan.
"Magaganda ang mga ampalaya mo, iha. Bigyan mo nga ako ng isang kilo," sabi ng ale
sa aking harapan.
"Naku, sariwang-sariwa pa po talaga 'yan kahit kulubot. Mapait ang lasa
pero ,malinamnam at masustansya. Kung mababa ang dugo niyo, maha-high blood po kayo
dito," masigla at magiliw kong sabi kay ateng mamimili dahil sa wakas ay
makakabenta rin ako ng marami-rami.
"Naku, bawasan ko na lang kaya. Baka ma-high blood ako eh." Tila natakot naman
siya.
"Naku, joke lang po iyon. Kayo naman, hindi na mabiro. Naisilid ko na po sa plastic
at bawal na pong ibalik dahil baka mas lalo pong mangulubot." Mabilis ko itong
kinilo at iniabot sa kanya dahil baka bigla pang magbago ang isip niya at mabawasan
pa ang magiging benta ko.
"Ganun ba? Oh siya, heto na ang bayad. Salamat ha. Mukhang mas nababagay ko itong
ipakain sa asawa kong palamunin at walang kwenta. Tamad na nga, ang lakas pang
lumamon. Bahala siyang ma-high blood!" inis niyang sabi kasabay nang mabilis niyang
pagtalikod.
Eh?
"Alam mo, dapat kumakain ka rin ng ampalaya eh. Manalamin ka kaya, ang putla-putla
mo. Malapit ka nang maging bampira dahil sa sobrang putla," sabat ni Nikki sa aking
tabi.
"Wala 'to. Napuyat lang ako sa kakapanood sa anak ko kagabi. Pahiramin mo ulit ako
ng phone mo mamaya ha."
"Haayts. Alam mo, ako ang nahihirapan sa iyo. Sana'y hindi mo na lang iniwan ang
anak mo sa Manila. Ayan tuloy, ikaw din ang nahihirapan. At saka imbes na magkabati
na kayo ng 'yong mga magulang at kapatid ay mas lalo pa silang nagalit dahil sa
ginawa mo. No offense ha."
"Okay lang." Binigyan ko siya ng munting ngiti.
Ako naman talaga ang may kasalanan ng lahat. Matapos ang gabing iyon ay hindi ko na
nadatnan pa si Charlie at ang aking anak sa bahay na iyon sa Antipolo kinaumagahan.
Iniwan talaga nila ako, kaya wala na akong iba pang pagpipilian kundi ang
panindigan ang sinabi ko.
Umasa pa rin ako noong gabing iyon na susuyuin ako ni Charlie pero isang malaking
katangahan lang ang ginawa ko.
Bakit nga niya naman ako susuyuin? Sino ba naman ako kung mayroon naman talagang
nagmamay-ari ng puso niya? Walang iba kundi 'yong babaeng nakasama niya sa Chicago
at sinabing pakakasalan niya.
Binugbog ako ni tatay nang umuwi akong mag-isa at nalaman niya ang totoo. Pinalayas
nila ako kaya naman sa bahay ni Nikki dito sa Bayan ako ngayon nakikituloy. Wala na
akong pera upang ipamasahe pabalik ng Manila kaya bumalik na lang akong muli sa
pagtitinda ng mga gulay dito sa palengke.
At ang kinikita ko naman dito na halos barya na lamang ay ipinanglo-load ko upang
maka-video call ko nang palihim si Nanay Lydia at nang makita ko ang anak ko. Siya
ang kasalukuyang nag-aalaga ngayon kay Charles sa tuwing umaalis si Charlie.
Mas nag-aalala ako ngayon dahil ang sabi sa akin ni Nanay Lydia ay napapadalas daw
ang pag-uwi ni Charlie ng lasing. Malimit daw itong magkulong sa silid at minsan
daw ay naabutan pa niya itong inuumpog ang ulo sa pader.
Ano na kaya ang nangyayari sa lalaking 'yon? Nag-aalala ako dahil baka mapabayaan
niya ang anak namin dahil sa ginagawa niya. Hindi kaya may problema sila no'ng
babaeng mapapangasawa niya?
Huwag niya naman sanang idamay ang bata sa problema nila.

CHAPTER 48 SLEEPING PILLS

Charlie's POV
"Give me a pill."
Klaire immediately looked up at me as she sliced the cake into her saucer. "What
pill?" kunot-noo niyang tanong.
"Sleeping pills," I answered lazily and drank the can beer I was holding again.
We're now here inside a coffee shop but I don't feel like drinking coffee.
"Mukha ngang kinukulang ka na ng gabi. Pati gabi, ginagawa mo na ring araw? And it
looks like Dominic's virus has infected you too," she answered sarcastically before
spooning a small piece of cake into her saucer.
"What virus?"
"Panda virus or zombie virus? Mukha ka na rin kasing panda dahil d'yan sa mga
eyebag mo."
"Tss."
"You know what? Hindi pill na gamot ang kailangan mo...kundi tao. May taong
nagpapagulo d'yan sa isipan mo na hindi mo ginagawa'n ng solusyon kaya hindi ka
matahimik. By the way, how's your baby?"
"He's fine. I'm about to baptize him, you're one of his future godmothers so just
prepare your big pakimkim for him."
"What?!" Her jaw seemed to drop at what I said. Napalingon din sa amin ang ilan sa
mga taong naririto dahil sa kanyang pagsigaw.
"Anong what? Ayon sa kasabihan, hindi tinatanggihan ang baby. Magiging malas iyon
sa iyo," I answered and drank again the can beer I was holding.
"Hindi ako tumatanggi sa baby, masyado ka lang sobra sa pakimkim. Anong ginagawa ng
kayamanan mo, Mister Delavega?" she said sarcastically.
"Tss. Lots of complaints, just give me a pill. I just wanna sleep even now."
"Wala akong stock niyon. Bumili ka na lang, centavo lang sa iyo 'yon."
"Ayaw nga akong bentahan ng tindera. Wala daw akong reseta," inis ko namang sagot
sa kanya.
"Tsk. Ang dami mong problema sa buhay," she answered but then she also pulled out a
small booklet from her bag next to her. "Drink it an hour after the last supper.
Matanda ka na para hindi mo pa matandaan 'yan."
She handed me a piece of paper. I also took it immediately and put it in my pocket.
"I'm leaving," I said as I stood up. I felt a little dizzy 'cause probably, since
this morning, I could no longer restrain myself from drinking alcohol.
I could feel Klaire staring at me earnestly.
"I watched the news about you and Cindy in Chicago. May kinalaman ba iyon dito at
kay Lhevyrose?" I stopped at what she said.
"Nothing about Cindy and me."
"Eh bakit iniwan ka pa rin niya?" Doon na ako napalingon sa kanya.
"What do you know?" I gave her a sharp look.
"Whoa! Don't be mad at me. I just heard that from your chatty friends. Dinaig pa
ang mga babae sa kadaldalan. Tsk."
Napahinga ako ng malalim.
"Did you explain the truth to her? 'Cause if yes, she'll not leave you that
quickly, especially since you two have a child."
Hindi ako nakasagot.
"Nakikita mo pa ba ang sarili mo, Charlie? You've changed a lot. I can hardly
recognize you anymore."
I remained silent. I still can't find the words I should answer her. Tila nawalan
na ako ng gana sa lahat. I just started to step away from the place.
"If i were you, tatrabahuhin ko na 'yan dahil ayoko pang mamatay sa depression.
'Yan ang mangyayari sa iyo kapag hindi ka pa kumilos. Haay, mga lalaki talaga. Ang
tataas ng pride, hindi naman marunong maglaba." She kept blubbering on my back but
I ignored her and I quickly left the coffee shop.
***
"Mamama...mama..mama.."
"Baby, why are you crying. Come." I quickly carried my son in my arms when I saw
him crying in the crib when I got home.
"Mamama...mamama..uhmmnn..dadada..mamam."
His eyes were soaking wet and his tears continued to flow down his already reddened
cheeks even though his nose, animo'y kamatis na ito dahil sa sobrang pula.
"Sssshhh...tahan na. Stop crying, baby. Daddy is here." I kissed his cheeks and
forehead. I wiped his wet face with the hem of my polo shirt dahil hindi ko kaagad
makita ang kanyang lampin.
"Ano bang gusto ng baby ko? Just tell it to daddy."
"Mamama...mamama," he continued to utter the word mama as he stared at me as if he
was begging me.
My heart ached again when I saw my son pleading with me. You're not the only one
who needs her, baby. Me too, i miss your mom so bad.
"Kanina pa nga umiiyak ang batang iyan at hinahanap ang ina. Siguro ay nami-miss na
niya ang mama niya," said Nanay Lydia as she came out of the kitchen carrying a
bottle of milk.
Kaagad kong ikinurap-kurap ang aking mga mata upang mawala ang panunubig nito.
"Ako na po." Kinuha ko sa kanya ang bote ng gatas at inilapit sa aking anak.
"Is my baby hungry? Here's your milk, it will land in the mouth of a hungry python!
Hiyah.." I danced in the air the bottle I was holding while staring at my son.
He stopped crying while staring at the bottle I was holding. I brought it close to
his mouth but he suddenly pushed it away with his arm and cried out loud again.
"Mamaaaaa!!! Mamamam!!"
"Sssshhh...baby, stop. A'right, hindi na. Aakyat na tayo sa itaas." Makailang ulit
kong hinagod ang kanyang likod habang nag-uumpisa na akong maglakad patungo sa
hagdan.
"Anak, mas mabuting puntahan mo na ang ina niya at sunduin mo na. Ako ang naaawa sa
bata. Makakasama sa kanya 'yan," said nanay Lydia from behind me but I ignored her
and I continued to climb the stairs.
Maka-ilang ulit din akong huminga ng malalim upang maibsan ang paninikip ng aking
dibdib.
Bakit siya, nagagawa din niyang tiisin ang anak namin nang ganito? Hindi ko
inaasahan na tototohanin niya ang pag-uwi sa kanilang probinsya at nakaya niyang
lumayo sa aming anak.
Ganun na ba niya ako ka-ayaw makita at makasama? Even though she knew our son would
look for her, she still continued to leave? Muli akong huminga ng malalim.
"Inaantok ka na ba? Dumidede ka na para makatulog ka na. Daddy will make you dance
and sing. Do you want it?" I adjusted him lying on my arm and put the nipple of his
milk bottle in his mouth again.
Tinanggap niya naman ito habang humihikbi pa rin at nakatitig pa rin sa akin. He
held the bottle and I smiled when I saw he was already sucking the nipple. I
stroked his head and kissed his forehead.
"You are my sunshine, my only sunshine..." I started singing the first song that
immediately entered my mind along with a gentle dance.
"You make me happy when skies are grey..." Mas lalong napatitig sa akin ang aking
anak.
"You'll never know, dear, how much I love you...please don't take my sunshine
away.." Umangat ang isa niyang kamay at inabot ang aking pisngi.
"The other night, dear, as I lay sleeping....I dreamt I held you in my arms..."
Kinuha ko naman ito at hinalikan.
"And now that you're here....my dreams are waking....and I will keep you from all
harm..." Napapansin ko na ang pamumungay ng kanyang mga mata.
"You are my sunshine, my only sunshine....you make me happy when skies are grey.."
Suddenly, my mother's face flashed through my mind.
"You'll never know, dear, how much I love you...but please don't take my sunshine
away..." Ito ang kantang palagi niyang kinakanta noon sa tuwing pinatutulog niya
kami ng kapatid ko.
"I'll always love you...and make you happy...I'll pick you up when...you've fallen
down..." Ngunit hanggang kanta lamang ang kanyang ginawa. Hindi niya isinagawa ang
mga salitang nasa loob ng kanta.
Iniwan niya kami at ibang pamilya ang pinasaya niya.
***
I carefully laid my son on the bed who was now sound asleep. Muli ko siyang
hinalikan sa noo bago ako nagtungo sa sarili naming silid ng kanyang ina.
Nilapitan ko ang isang bote ng alak at baso na nakapatong sa bedside table. This
time, I no longer use fucking glasses. Minabuti ko nang tunggain na lamang ang
mismong bote at simutin ang lahat ng laman nito.
But even if I may consume all our wine inside the warehouse, it will not be able to
cure the fucking pain that my heart feels in these moments.
Two women are now occupying my mind, Lhevyrose and my mother.
Pare-pareho lang kayo!
Muli kong tinungga ang bote ngunit wala na akong nasalat na laman nito. To my
annoyance, I threw it against the wall where it shattered and created a loud noise.
Kinapa ko sa aking bulsa ang isang bote ng sleeping pills.
"Sana naman ay pagbigyan mo na ako ngayon. Patulugin mo na ako kahit habambuhay
pa!" I quickly opened it and poured all its pills into my mouth.
I couldn't count how many pills I swallowed but in a few moments my chest
tightened. Pakiramdam ko ay pinipiga ang aking sikmura dahil sa sobrang hapdi nito.
My body began to tremble and I felt like I was going to vomit.
Napaluhod ako sa sahig nang magsimulang umikot ang aking paningin. I vomited a few
pills that included bubbles.
I finally lay down on the floor while writhing in abdominal pain and my body was
shaking terribly. My vision darkened but before I completely fainted, I saw the
door of my room open and a familiar woman entered.
"Charlie!"
Tumulo ang aking mga luha nang makilala ko ang tinig ng aking ina....bago ako
tuluyang hinila ng kadiliman.

CHAPTER 49 ON BENDED KNEE

"Gumising ka na, anak. Hinahanap ka na ng baby mo. Lakasan mo ang loob mo. Nandito
na ako, nandito na si mommy."
Nagising ang aking kamalayan sa mga kamay na patuloy na pumipisil sa aking kamay at
mga pangungusap niyang tila nagmamakaawa kasabay nang minu-minuto niyang pagsinghot
na tila umiiyak.
"Alam ko kung gaano kalaki ang galit mo sa akin pero sana ay hayaan mo akong
makapagpaliwanag, anak."
I kept my eyes closed and let her speak. I can also hear from the background the
noise of a machine that I think is connected to me.
Pinakiramdaman ko ang aking sarili. I no longer feel pain in my stomach and even
though I know, there's still a tube stuck in my throat, I still feel light
breathing. My body is calm and the tremors are gone.
"Hindi totoong ipinagpalit ko kayo sa iba...at alam ng daddy mo 'yan." I was
stunned by what I heard but I still tried not to take any action.
Is she still fucking tryin' to lie to me?!
"Oo, nasa ibang bansa ako para sa ibang pamilya...pero hindi ko sariling pamilya.
Sampong taon na, anak. Sampong taon na akong nagpapa-alipin sa iba para lang
mabuhay."
When she said that, I finally opened my eyes and met her eyes now full of tears.
She also stared at me and there were traces of mixed emotions that I couldn't name
one by one.
"Hindi ako katulad ng iyong ama na busog sa yaman ang pamilya. Wala akong pag-aari
na kahit ano. Isang kahig-isang tuka lang ang pamilya ko. Hindi rin ako nakatapos
ng pag-aaral kaya naman gano'n na lamang kaliit ang tingin sa akin ng iyong ama.
Halos tapakan na niya ang buo kong pagkatao. Wala nang natira sa akin, anak. Siya
lang ang dapat na masusunod sa lahat. Siya lang ang batas dahil ipinamumukha niyang
wala akong alam sa lahat. Wala akong utak kaya wala akong karapatang magbigay ng
kahit anong opinyon," sabi niya kasabay nang malayang pag-agos ng mga luha sa
kanyang pisngi.
Walang pa ring ipinagbago ang kanyang hitsura noong huli ko siyang makita sa
hospital sa Chicago. Her head is now wrapped in a cloth that I think is to cover
only a few strands of her hair.
I noticed the door of the room behind her open and dad quietly entered.
"Hindi ko kayo iniwan. Siya ang kusang lumayo sa akin, kasama kayong mga anak ko.
Inilayo niya kayo sa akin. Anong magagawa ng isang mangmang at mahirap lang na
tulad ko?" pagpapatuloy ni mommy.
Napatitig ako kay daddy na ngayon ay nakayuko at tila hindi makayang salubungin ang
aking mga mata.
Does that mean mom is telling the truth? Now that we're facing each other, why is
he not able to defend himself? Buong buhay ko siyang kinaawaan at kinamuhian ko
naman ang aking ina dahil naniwala ako sa isa lang palang malaking kasinungalingan.
And he let me take that for fucking ten years?! And why is he still the one who has
the right to take his own life....when he's the one who made it hurt not only other
people but his beloved woman and our own mother!
"P-patawad. P-patawad sa lahat," words I heard from my dad as his tears dripped
down the floor.
Ramdam kong nanigas si mommy sa aking harapan at mabilis na lumingon sa kanyang
likuran.
"Even I couldn't stand what I did to you before, so I just thought t-to end my life
which is a great sin against God... instead of going to you and doing everything
possible to rebuild our family," salaysay ni daddy at ngayon ay nagawa na niyang
salubungin ang mga mata ni mommy.
Nanatiling nakatitig si mommy kay dad habang patuloy pa rin sa pag-agos ang kanyang
mga luha sa pisngi.
Now, everything is gradually getting clearer to me at tila nauulit lang ang
nangyayari ngayon sa buhay ko mula sa mga nangyari noon sa mga magulang ko.
But why at the point does it all seem too late? Ilang panahon na lamang at maaari
nang mawala sa amin ang aming ina at hindi na mababawi pa ang mahabang panahong
nasayang na dapat ay masaya kaming magkakasama.
Suddenly the woman who had a huge part in my life now came to my mind. Hindi ko
masukat kung gaano siya kahalaga sa akin, sa buhay namin ng aming anak kaya hindi
ko hahayaang tuluyang mawala.
I'm so desperate. I need to get her back!
***
After I was released from the hospital, I found myself in front of a large market
in one of the towns in Mindoro.
Sa gitna ng mga tila nagsasayawang mga tao dahil sa maka-ilang ulit nilang pabalik-
balik sa aking harapan. Sa tila isang tanghalan dahil sa ingay ng mga mamimili at
mga tindera na animo'y nagkakantahang mang-aawit sa ibabaw ng entablado.
Masikip, maingay at maruming lugar ngunit ito ang lugar kung saan kami unang
pinagtagpo ng tadhana.
Everything came back to my memory...how we started in this place.
Isang magiliw, masayahin at madaldal na tindera siya noon habang inaalok niya ako
ng tinda niyang kulubot na ampalaya.
FLASHBACK~~
"I told you, don't stare," nakangisi kong bulong sa pinsan kong si Rick dahil hindi
maawat-awat ang pagtitig niya sa babaeng nakasuot ng facemask at sunglasses kahit
na maghahatinggabi na.
"You said nothing. C'mon," sagot niya at tangka nang aalis ngunit kaagad kong
hinawakan ang kanyang braso upang sana ay pigilan siya nang makita kong bumalik
'yong lalaking kausap kanina ng babaeng tinititigan niya.
Ngunit mabilis niya ring nahawakan ang aking braso at binaliko. "Ouch! Aray naman!
Pasa-pasa na nga ako kanina pa sa daan eh, hanggang dito ba naman?!" reklamo ko sa
kanya dahil binugbog niya kami sa sasakyan kanina matapos niyang magising at
malaman ang ginawa naming maitawid siya ng dagat sakay ng isang malaking barko.
He has a phobia of water and heights so we need to give him sleeping pills first,
just so he doesn't know that we will cross the sea with him.
"Hindi pa 'yan sapat dahil sa kabalbalang ginawa niyo ni Dominic sa akin! Igapos ko
kayong dalawa eh!" inis niya namang sagot sa akin.
"Hehe. Sorry na nga. Bati na tayo." I poked him in the side.
"What the fuck?!" Inambahan niya ako ng suntok sa mukha kaya mabilis akong napa-
ilag habang natatawa.
"Look. Bumalik 'yong lalaki. Let's go," I said and pulled him closer to where the
woman and the man were.
We're now inside a market here in the town of the province we went to at tindahan
ng mga gulay ang mga nasa paligid namin ngayon. We followed Nick's group on
vacation here with the company's employees and now here, we're stranded in this
fucking town.
"Mura lang d'yan suking pogi! Bili na kayo! Sariwang-sariwa pa. Ilang kilo ba?!"
Muntik na akong mapatalon sa gulat nang biglang may sumigaw na tindera sa aking
harapan habang nagtitingin ako ng mga gulay.
Pero ang totoo ay makikiusyoso lang sana kami sa usapan ng babae at lalaking
naabutan namin kanina ditong nagkakagulo.
I straightened up and looked at the saleswoman who shouted in front of me. Nasa
loob siya ng kanyang pwesto at sa aming harapan na mesa ay napupuno ng mga samo't
saring mga gulay na kanyang tinitinda.
I stared at her cute face for a moment but her hair was messy, there were dirt
stains on her cheeks, arms and even the clothes she was wearing that I noticed
there were some damage and holes in the various parts of it.
Tumutulo din ang pawis niya sa kanyang noo at leeg. Bahagyang nangingitim din ang
kanyang balat na mukhang nasunog sa araw.
However, if you look at her closely, you'll see her beauty that is not so
noticeable at first glance dahil sa hindi maayos niyang postura. At saka, neneng-
nene pa siya na mukhang nautusan lang bumili ng suka sa tindahan. While I was
fucking twenty four years old.
"Paano mo naman nasabi na sariwa pa ito eh malambot na, kulubot pa?" sarkastiko
kong tanong habang nakatitig din sa kanya.
"Eeeeehhh, ganyan naman talaga ang ampalaya, kulubot pero matigas pa 'yan, masarap
at masustansya," sagot niya habang kumikinang ang mga mata niya sa pagtitig sa
akin.
Mukhang may nabiktima na naman ang ka-gwapuhan ko. Tsk.
"Ampalaya pala ito? Kumakain ka ba nito?" I asked her as I held a piece of
ampalaya.
"Oo naman. Paborito ko kaya 'yan sa lahat."
"Kaya pala kasing pait ng mukha mo ang lasa nito," nakangisi kong sagot na kaagad
namang ikinatalim ng tingin niya sa akin.
"Bastos!" sigaw niya kasabay nang mabilis niyang pagbato sa akin nang hawak niyang
ampalaya na kaagad ko din namang nasalo.
Napahagalpak ako ng tawa dahil sa pagkapikon niya sa akin pero syempre, joke lang
naman 'yon.
She's beautiful enough, gandang itinatago at hindi pwedeng mapansin ng iba ...
dahil 'yan .... ay para sa akin lang.
Matapos ang gabing iyon ay hindi ko akalaing magkikita kaming muli dito rin sa
palengkeng ito dahil sa si Cail pala ang babaeng nakasuot ng facemask at sunglasses
noong gabing iyon at nagtitinda rin ng gulay dito sa palengkeng ito.
Si Cail ay asawa na ngayon ng pinsan kong si Rick.
Lhevy openly revealed to me back then how much she liked me, which I immediately
rejected it dahil ang ang ayaw ko sa lahat noon ay mapasok sa isang commitment.
Tinatalo ng takot ang pag-ibig na nagsisimulang umusbong sa puso ko noon para sa
kanya dahil kung hahayaan ko ito, darating ang panahon na iiwan niya rin ako tulad
ng aking ina at sa huli ay ako lang din ang masasaktan at madudurog.
But now, here I am and coming back.
A great fear still prevails in my heart at this moment. Ngunit hindi sa pagpasok sa
isang commitment ... kundi takot na baka tuluyan na siyang mawala sa buhay ko.
Unti-unting humawi ang mga tao sa mahabang hallway sa aking harapan at sa dulo nito
ay natanaw ko na ang babaeng naging tila buhawi ng buhay ko.
Ginulo niya ang mundo ko at siyang nagpagising sa puso kong natutulog at ngayon ay
nangingibabaw na ang walang kapantay kong pagmamahal para sa kanya.
"C-charlie.." her soft voice and her emotional eyes made me feel weak.
Bumagsak ang aking mga tuhod sa maputik na sahig at sinimulan ko itong ihakbang
patungo sa kanya.
"C-charlie.."
As her tears flowed down her cheeks, so did mine.
"Come back, baby .... I'm begging you, please ... Bumalik ka na sa akin, mahal ko."

CHAPTER 50 BEGGING
Lhevyrose POV
"Ayos ka lang ba? May sakit ka ba?" tanong ni Nikki nang malingunan niya akong
lumabas ng banyo. Kasalukuyan na siyang naghahanda ng pagkain sa mesa.
"O-okay lang ako. Puyat lang 'to. Nag-aalala lang ako dahil isang linggo ko nang
hindi nakakausap si nanay Lydia at hindi nakikita ang anak ko. Palagi siyang
offline at hindi ko rin ma-contact ang kanyang numero," sagot ko habang hinahaplos
ang humihilab kong tiyan.
Katatapos ko lamang sumuka sa banyo ngunit wala naman akong mailabas dahil wala pa
naman akong nakakaing umagahan.
Magdadalawang linggo ko na ring nararamdaman ito at habang tumatagal ay lalong
lumalakas ang hinala kong baka buntis ako, lalo na't dalawang buwan na akong hindi
dinadatnan at ganito rin ako noon kay Charles noong ipinaglilihi ko pa lamang siya.
"Baka naman nasira lang ang phone niya. Bakit hindi mo subukang tawagan ang asawa
mo? Halika na, kumain na tayo nang sumigla ka naman. Mukha kang tuyo't lantang
gulay."
Napangiwi ako sa asawa niyang nabanggit. "Wala pa akong asawa no? Isa akong dala ng
ina."
Naupo na rin ako sa harapan ng mesa. Sa ibabaw nito ay nakahain na ang pritong
tuyo, pritong itlog na may sibuyas, kamatis, kalamansi at toyo na sawsawan. Mayroon
ding umuusok na lucky me beef noodles sa isang mangkok at sinangag na kanin.
"Ang sarap naman nito," aniko habang nilalanghap ang mabangong amoy ng tuyo.
"Hindi ka pa rin nagsasawa d'yan? Abah, eh isang linggo na nating ulam 'yan ah.
Burong-buro na nga ako eh. Daig mo pa ang naglilihi," nakasimangot niyang sabi at
saglit lang ay napansin ko siyang natigilan at mabilis na tumitig sa akin. "Huwa-
huwa-huwa--o-oh my God!"
"Ano?" tanong ko sa kanya dahil nakaturo siya sa aking mukha habang nanlalaki ang
kanyang mga mata sa pagtitig sa akin.
"Wala naman. Naisip ko lang, baka wala ka nang pera pambili ng masarap na ulam."
Nakahinga ako ng maluwag sa sinabi niya at muli na siyang nagpatuloy sa pagkain.
"Pero baka rin naman buntis ka," pahabol niya at doon na ako nabulunan sa aking
kinakain hanggang sa inatake na ako ng ubo.
Napatakip na ako sa aking bibig.
"Joke lang naman! Hay naku, heto ang tubig. Naku, patay kang bata ka kung totoo
ngang buntis ka! Paano na naman ang batang 'yan kung wala ang ama?! Talagang
mapapatay ka na ng mga magulang mo niyan. Hindi na nga kayo nagkaayos ng ama niyan
eh dinagdagan mo pa!"
Mabilis kong kinuha ang baso ng tubig na iniabot niya at kaagad ininom.
Nang mahimasmasan ay saka ko siya hinarap.
"P-pahiramin mo na lang muna ako ng pamasahe. Babalik ako sa Manila bukas. Ihuhulog
ko na lang sa iyo ang bayad ko sa kahit saang padalahan ng pera. O-okay lang kahit
maging katulong na lang ako ni Charlie sa mansion niya. Titiisin ko na lang basta
mabuhay kaming mag-ina."
"Haays! Ewan ko na talaga sa iyong babae ka!" Napahampas siya sa kanyang noo.
"Naku, oras na makita ko talaga ang lalaking 'yan, lahat ng maaaring putulin sa
kanya, puputulin ko! Humanda talaga sa akin 'yan!"
Hindi na ako sumagot pa. Gulong-gulo na rin ako at hindi ko na rin talaga alam ang
gagawin ko.
***
"Naku, sino na naman kaya ang ama niyon?"
"Baka naman may nabiktima na namang mayamang lalaki, aling Maria?"
"Malamang sa malamang dahil inanakan lang naman siya sa una. Siguro nga ay
nagpabayad iyan ng malaki para sa bata. At ngayon ay nagpabuntis muli para sa
pera."
"Hindi na nakunsensya at hindi naawa sa sariling anak. Jusporsyanto, patawarin siya
ng Diyos sa mga pinaggagagawa niya. Hindi na nakuntento sa mga tinda niyang gulay,
pati bata ay pinagkakakitaan niya na rin!"
Muling kumuyom ang aking kamao dahil sa harap-harapang pagpaparinig sa akin ng mga
matatandang tindera dito sa tapat ng aking pwesto.
"Hoy, mga tsismosang palaka! Baka naman gusto niyong salaksakin ko ng upo 'yang mga
bunganga niyong marurumi! Aba eh, wala na kayong ginawa kundi magtsismisan ah! May
bayad ba 'yan?! Magkano at 'yan na rin ang tatrabahuhin ko! 'Yang mga buhay niyo
naman ang pagtsitsismisan ko! Mga bwisit!" mahabang sigaw ni Nikki habang may hawak
na isang malaking upo at idinuduro sa mga tsismosang tindera sa aming harapan.
"Eh bakit? Totoo naman ah. D'yan ka mag-apply ng trabaho sa kaibigan mo dahil may
pabrika na 'yang pag-aari. Pagawaan ng mga bata!" sigaw din ni aling Maria habang
nakapamaywang sa harapan ni Nikki. Nagtawanan naman ang mga kapwa namin tindera.
"Ang sabihin niyo, mga inggiterang palaka kayo dahil siguro kahit nuno sa punso ay
walang papatol sa inyo! Samantalang sa kaibigan ko ay isang napakagwapong nilalang
at mayamang lalaki ang nahuhumaling dahil kung hindi, tsutsuktsakin ba siyang uli
kung hindi siya nasarapan sa katas at bango ng kaibigan ko?!" hayagang sagot muli
ni Nikki sa kanila.
Napahawak naman ako sa aking ulo nang biglang umikot at nagdilim ang aking
paningin.
"Oh, eh nasaan ngayon ang ipinagmamalaki mong gwapo at mayamang nilalang? Tanggapin
niyo nang ginawa lang parausan ang kaibigan mo at kahit kailan ay walang mayaman
ang pwede sa mahirap. Isang tangang ambisyosa lang ang kaibigan mo!"
Pakiramdam ko ay mas lalong bibigay ang katawan ko dahil sa mga naririnig ko.
Ipinikit ko nang mariin ang aking mga mata at huminga ng malalim habang nakahawak
ako sa poste ng aking pwesto upang kumuha ng suporta.
"Ah gusto niyo ng patunay? Ayon, ayon! Doon kayo tumingin sa likuran at magsi-
alisan kayo d'yan sa daanan! Mga nakaharang kayo, mga tyonggo!"
Napakunot ang aking noo sa sinabi ni Nikki. Pinilit kong idilat ang aking mga mata.
Napansin kong nakahawi ang mga tao sa hallway na nasa aming harapan habang
nakatanaw sa dulo niyon.
Sa nanlalabo kong paningin ay pilit kong inaninaw ang mukha ng isang matangkad na
lalaking nakatayo doon. Kumabog ng malakas ang dibdib ko nang mamukhaan ko ang
pamilyar na hubog ng kanyang katawan.
Umakyat ang aking paningin mula sa katawan nito hanggang sa kanyang mukha.
"C-charlie..."
Bumugso ang damdamin ko nang magtagpo ang aming paningin. Kaagad nangilid ang mga
luha sa aking mga mata nang mabasa ko ang halo-halong emosyon sa kanyang mga mata.
At nag-umpisa nang malaglag ang aking mga luha nang bigla siyang lumuhod sa sahig
habang nakatitig sa akin at umaagos din ang mga luha sa kanyang pisngi.
"C-charlie.."
Napanganga ako nang magsimula siyang humakbang palapit sa akin habang nakaluhod!
"Come back, baby....I'm begging you, please....Bumalik ka na sa akin, mahal ko."
Sa sinabi niyang iyon ay mabilis akong lumabas ng aming pwesto at nilakad ko na ang
hallway upang salubungin siya.
"Charlie.."
Nang makalapit ako ay mabilis niya akong niyakap ng mahigpit sa baywang.
"I gave up, baby. I give up for you! Please, bumalik ka na. Our son and I miss you
so much. We fucking need you! Let's go home, baby please. Sumama ka na sa akin,"
emosyonal niyang saad habang nakayakap ng mahigpit at nakatitig sa aking mga mata.
"T-tumayo ka na d'yan. Ano bang ginagawa mo? Ang dumi-dumi dito." Hinawakan ko ang
magkabila niyang braso at sinubukan ko siyang alalayang makatayo kahit wala naman
akong lakas.
"I don't give a fuck! Just go home! Narito na ako, Lhevyrose ... I've swallowed all
my fucking pride for you. I'm begging you now, baby. Kailangan ka namin ni
Charles."
"Sandali! P-p'wede, pasampal muna?" tanong ko. Kaagad naman siyang nanahimik at
napatitig sa akin na tila hindi makapaniwala.
"B-baby.."
"Isa lang.." sagot ko ngunit muli na naman akong nakaramdam nang pagkahilo.
"S-sige.." tila batang sagot niya dahil pansin kong mukhang naiiyak na naman siya.
Itinaas ko na sa ere ang aking kamay ngunit muli akong nakaramdam nang
pagkahilo...at bago pa dumapo ang aking palad sa kanyang pisngi ay tuluyan nang
nagdilim ang aking paningin.
"Lhevyrose!"
Malalakas na braso ang naramdaman kong sumalo sa akin bago tuluyang hinila ang
aking kamalayan.

CHAPTER 51 ALWAYS READY

Nagising ako sa mga labing mainit na humahalik sa aking mga labi. Idinilat ko ang
aking mga mata at halos maduling ako nang mabungaran ko ang mukha ni Charlie habang
nakapikit at masuyong inaangkin ang aking mga labi.
Itinaas ko ang aking mga braso at iniyakap sa kanyang batok. Dumilat naman siya at
tumitig sa aking mga mata. Bahagya niyang pinaglayo ang aming mga labi.
"You have no idea how much i fucking miss you, baby," bulong niya sa aking mukha.
"Dito pa lang ay gustong-gusto na kitang angkinin....if you'll agree in front of
them."
Lumingon siya sa gilid kaya napalingon din ako doon at nanlaki ang aking mga mata
nang mabungaran ko doon sila Nikki, Alyz at ang ilan sa mga nurse! At lahat sila ay
pinanonood kami habang kilig na kilig sa kanilang kinatatayuan.
Kaagad nag-init ang aking pisngi. Kanina pa yata ako hinahalikan ni Charlie at
naririyan silang lahat at naging audience namin?!
Mas kinabig ko pa ang batok ni Charlie palapit sa akin at sumiksik ako sa kanyang
leeg. Ramdam ko naman at narinig ko ang pagtawa niya.
"Baby, look at me," bulong niya sa aking tainga.
"Ayoko, nakakahiya," ungot ko rin kasabay na rin nang paglanghap ko sa napakabango
niyang amoy. Hmmmnnn...Bakit ang bango-bango niya?! Gusto ko siyang panggigilan!
"Ngayon ka ba pa nahiya? Magiging dalawa na ang baby natin." Napatunghay ako sa
kanyang sinabi.
"D-dalawa?"
"Aha," nakangiti niyang sagot habang kumikinang ang kanyang mga matang nakatitig sa
akin. "Kaya mas kailangan mo nang umuwi sa atin ngayon..'cause I will not allow you
to work in that market anymore especially now that you're bringing our youngest
child. Ayokong pati siya ay malagay rin sa peligro ang buhay just like what
happened to our eldest son. As well as you."
Masuyo niyang hinaplos ang aking pisngi. Mabilis nangilid ang mga luha sa aking mga
mata sa kanyang mga sinabi.
"This time, let me take care of you. I wanna undo all the pain I did to you. I'm so
sorry, baby. I became a big fucking fool to hurt you like this. Alam ko sa sarili
kong mahal kita pero pinipigilan ko lang 'yon ... which is a big stupid thing I did
in my life. Forgive me, baby. Let's start over again and rebuild the happy memories
we will carry until we grow old," emosyonal niyang pahayag.
"M-mahal mo 'ko?"
"I love you. Mahal kita."
Napahikbi ako nang marinig ko ang mga salitang iyon at nasaksihan ang pamumutawi
niyon mula sa kanyang bibig.
"Love that I knew until death ... 'cause I couldn't afford to lose you. I'm gonna
die, baby. I swear, i'll fucking die."
Pumatak ang kanyang mga luha kaya naman hindi na rin maampat ang sa akin. Binitawan
ko ang kanyang leeg at hinawakan ang kanyang pisngi para sana ay punasan ito.
Ngunit natigilan ako nang mapansin ko ang bagay na kumikinang sa aking daliri.
Napanganga ako at napatitig doon.
"S-singsing? B-bakit may singsing ako?"
"I bought that in Chicago for you." Kinuha niya ang aking kamay at hinalikan.
"T-teka, h-hindi ba para ito d-do'n sa babaeng k-kasama mo doon?"
"Sinong babae? You're the only woman in my mind as I buy that ring."
"Eh sino 'yon, Charlie? Nakita kong hinalikan mo 'yong babae!" Lumakas na ang aking
tinig nang bigla kong maalala ang mga larawan niya kasama ang babaeng 'yon noong
magpunta siya ng Chicago.
"W-wait..I didn't kiss her. She was the one who kissed me," kaagad niyang dipensa
sa sarili.
"Sinabi no'ng reporter sa t.v na pakakasalan mo siya!"
"Baby, how can I marry that woman if you're the one I gave this ring to?"
"Ah gano'n?! Eh 'di sa iyo na ito!" Tuluyan na akong kumalas mula sa pagkakayakap
sa kanyang leeg at tinangka kong hubarin ang suot kong singsing.
"No!" Kaagad niya naman akong pinigilan. Hinawakan niya ang aking mga kamay. "Baby,
do you know how much that costs?"
"Wala akong pakialam!"
"Five billion dollar 'yan at para lang sa iyo 'yan!"
Natigilan naman ako sa kanyang sinabi. Maging ang lahat na mga naririto ay narinig
ko ring nagsinghapan sa gulat.
"F-five billion dollar? M-magkano 'yon?" Pinakatitigan ko ng mabuti ang singsing.
May kabigatan ito. Dinala ko ito sa aking bibig at kinagat. "A-ang tigas."
Napangiwi ako nang manakit ang ngipin ko.
"Huwag mo nang tanungin pa. No matter how expensive it is, hindi pa rin naman niyan
matutubasan ang halaga mo sa akin."
Ramdam ko ang pag-iinit ng aking pisngi. Ngumiti naman siya at saka pinanggigilan
ang aking pisngi.
"Kinikilig ka na naman."
"Huwag mo akong pinaglololoko, Charlie!" Hinampas ko siya sa dibdib para doon idaan
ang pagsabog ng kaligayahan sa puso ko.
Tumawa naman siya ng malakas at saka ako niyakap ng mahigpit at hinalikang muli sa
aking mga labi.
"Charlie, b-baka may sakit ka lang ha. Nananaginip lang ba ako? Parang hindi ikaw
'yan eh."
"Gusto mo bang dito na lang kita angkinin para ramdam na ramdam mong totoo 'to?"
bulong niya sa aking mukha.
"H-ha?"
Nanlaki ang aking mga mata at mabilis na lumingon sa gilid kung saan naroroon ang
aming mga audience at hanggang ngayon nga ay naroroon pa rin sila at halos
magbugbugan na dahil sa sobrang kilig.
"L-lumabas na tayo, Charlie. May dala ka naman yatang sasakyan. Doon na lang natin
ituloy," bulong ko sa kanya na kaagad ikinalaki ng kanyang mga mata na tila hindi
makapaniwala.
Pagkatapos ay kuminang din kaagad ang kanyang mga mata at lumitaw ang pilyo niyang
ngiti sa labi.
"Let's go, baby habang maaga pa. Baka sakaling mahabol pa natin 'yan at maging
kambal," aniya habang hinahaplos ang aking tiyan.
Mabilis na niya akong binuhat mula sa kama at naglakad patungo sa pinto ng clinic.
Mahigpit naman akong yumakap sa kanyang leeg at isiniksik ang aking sarili dito.
"Hmmnn..ang bango-bango talaga." Hindi ko mapigilang halikan ang kanyang leeg.
"Why so naughty, baby? You're such a fucking tease," bulong niya habang nakakagat-
labi kaya mas lalo akong napangiti.
"Balik po kayo, Sir ha. Yiiieehhh!" Nabalingan ko nang masamang tingin ang isang
Nurse na nagsalita at halos maihi na sa sobrang kilig.
"Eheheh..b-baka sakali lang naman po, Ma'am," bawi niya habang kakamot-kamot sa
kanyang ulo.
"Naniniwala ka ba sa kulam?" tanong ko sa kanya.
"P-po? Ah..ehehe...m-may trabaho pa pala ako." Kaagad siyang tumalikod at inabala
ang sarili sa pag-aayos ng kama kong hinigaan kanina.
Naririnig ko naman ang pagtawa ni Charlie pero muli lang akong sumiksik sa kanyang
leeg.
Paglabas namin ng clinic ay nagulat ako nang mabungaran namin ang mga tsismosa sa
palengke habang nagkakandahaba ang leeg sa pagsilip sa amin.
Mabilis din silang nagsi-talikod nang makita nila kami at nagkanya-kanya kunwaring
may ginagawa sa gilid.
"Aba, talaga nga naman. Tsk. Tsk. Tsk. Siguradong trending na naman ito sa buong
palengke bukas," dinig kong sabi ni Nikki mula sa aming likuran.
***
Ipinasok ako ni Charlie sa loob ng kotse at mabilis niya ring isinara ang pinto
kahit may sasabihin pa sana ako kay Nikki. Nakita ko naman mula sa bintanang
salaming kinausap niya ang mga ito. Tumango-tango naman sila Nikki at Alyz kay
Charlie habang titig na titig dito.
Hindi ko naman sila masisisi kung makaramdam din sila ng paghanga sa lalaking mahal
ko. Lalo na kung isang katulad niyang mala-adonis ang dating na maliligaw dito sa
probinsya namin.
Tumalima na rin si Charlie at pumasok sa driver seat.
"Anong pinag-usapan niyo?" tanong ko sa kanya.
"Secret," nakangiti niyang sagot sabay pisil sa aking baba. Mabilis niya ring
binalingan ang manibela ng sasakyan at binuhay ang makina nito.
Napasimangot na lang ako.
"Charlie, nasaan si Charles? Miss na miss ko na anak natin. Ikaw lang bang mag-isa
ang nagpunta dito?" Muli na naman akong naluha nang maalala ko anak kong tatlong
linggo ko ring hindi nakasama.
"You'll see him soon."
Mabilis na niyang pinatakbo ang sasakyan. Ilang sandali lang ay nagtaka ako nang
lumiko ito kung saan ang daan pauwi sa amin.
"C-charlie.." May pagtatanong akong lumingon sa kanya.
"Haharapin ko ang parents mo."
Kumabog ang aking dibdib sa maaaring mangyari pagdating namin doon.
"K-kinakabahan ako, Charlie. A-alam na nila ang mga nangyari. Galit na galit sila
sa atin."
"I know. Don't worry, a'right? Kasalanan ko. I must have done it before."
***
Nasa kalagitnaan na kami ng aming binyahe nang ihinto ni Charlie ang sasakyan sa
gilid kung saan may mga mayayabong na puno ng kahoy.
"M-may problema ba?" Pinatay niya ang makina ng sasakyan.
"Can i?" tanong niya sa akin habang may kakaibang kislap ang kanyang mga mata.
"H-ha?" nagtataka ko namang tanong. Imbes na sumagot siya ay pumalibot ang kanyang
mga braso sa aking baywang at iniangat ako.
Binuhat niya ako patungo sa kanya. Kusa kong ibinuka ang aking mga hita at
pasaklang akong umupo sa kanyang kandungan.
"Dalawang buwan na 'tong naka-imbak dito, baby at punong-puno na ito," bulong niya
habang kinakalas na niya ang kanyang sinturon.
"P-pero b-baka may makakita sa ati--uhmmn.." Dinaluyong na niya ang aking mga labi
kaya naman hindi ko na natapos pa ang aking sasabihin.
Humaplos ang kanyang mga kamay sa aking mga hita patungo sa suot kong panty lalo
na't bestida lamang ang suot ko.
Niyakap ko na lamang siya ng mahigpit at sinagot ang kanyang mga halik na animo'y
sabik na sabik. Ngunit kaagad din kaming napahinto nang makarinig kami ng mga ingay
mula sa labas na tila busina ng iba't ibang sasakyan.
"Fuck!"
"C-charlie, m-masikip ang daan dito. Hindi tayo pwedeng tumambay ng matagal."
Kaagad akong umalis sa kanyang kandungan at bumalik muli sa aking upuan.
Sunod-sunod namang napamura si Charlie. Siguradong nabitin siya. Napasulyap ako sa
kanyang pantalon at namumukol na nga doon ang kanyang alaga.
Natawa na lang ako nang muli niyang paandarin ang sasakyan. Sinamaan niya naman ako
ng tingin.
"Hindi ka pa rin makakaligtas sa akin mamaya," pagbabanta niya.
"Palagi akong handa, Charlie," nakangisi ko namang sagot.
Muli ko namang narinig ang kanyang pagmumura.
AUTHOR'S NOTE:
MAY 2 EPISODE PA PO..ABANGAN NA LANG PO. SALAMAT PO SA LAHAT NANG NAGBABASA AT
NAGUSTUHAN ITO. SANA PO AY MATULUNGAN NIYO AKONG MA-PROMOTE ITO SA MGA DREAME
GROUPS. SALAMAT PO.??

CHAPTER 52 BEAUTIFUL HUNTER

Malayo pa lamang ay may ilang sasakyan na akong natanaw na nakahinto sa mga gilid
ng calsada, sa tapat ng aming bahay.
"Charlie, kaninong mga sasakyan 'yan?" nagtataka kong tanong kay Charlie ngunit
hindi na nito nagawa pang sagutin ang tanong ko dahil natanaw ko na ang ilan sa mga
bisita sa aming bahay na nagkakasayahan sa loob ng bakuran. At ang pinaka-nakakuha
sa aking atensyon ay ang aking anak na kanilang pinagkakaguluhan.
"Charles.." naluluha kong usal nang makita ko ang anak kong halos tatlong linggo ko
ring hindi nakasama.
Inihinto na rin ni Charlie ang sasakyan sa gilid. Napansin ko naman ang paglingon
nilang lahat sa amin.
Mabilis ko nang binuksan ang pinto at nagmadaling pumasok ng bakuran. Hindi ko
pansin ang pagtitig nila sa akin dahil ang aking atensyon ay nasa aking anak lamang
na ngayon ay nakatitig na rin sa akin at nagsisimula nang humikbi.
"Anak ko." Kaagad kong kinuha ang aking anak mula sa mga braso ni tatay na pansin
kong nakatitig sa akin.
"Mamama.."
Tuluyan na akong naiyak nang marinig ko ang pagtawag niya sa akin kasabay nang
mahigpit niyang pagyakap sa aking leeg.
"Akala ko nakalimutan mo na si mama. Patawarin mo 'ko, anak. Hindi na tayo
magkakalayo kahit kailan. Mahal na mahal ka ni mama." Niyakap ko siya nang mahigpit
at paulit-ulit na hinalikan sa pisngi.
Mas lalo pa akong naluha nang lumakas din ang kanyang pag-iyak.
"Sssshhh..narito na si mama, anak." Hinagod-hagod ko ang kanyang likuran.
"Magandang hapon po."
Napalingon ako sa aking tabi at nagulat ako nang makita kong nakaluhod na si
Charlie sa harapan ng aking mga magulang. Dito ko na lang din naisa-isa ang mga
mukha nang mga taong naririto at napanganga ako nang mamukhaan ko silang lahat.
"C-claude," sambit ko nang makita ko siyang nakatayo sa hilera ng kanilang mga
pinsan habang nakangiti sa akin.
Napanganga din ako nang makilala ko rin si Rick, kasama na rin si Cail at ang mga
kaibigan nilang minsan ko na ring nakita noong magpunta sila sa aming bahay sa
Manila. Lahat sila ay nakangiti at tumango sa akin.
Napatitig din ako sa dalawang may edad na lalaki at babae na nakatayo malapit sa
tabi ng aking mga magulang. Sa larawan ko pa lamang nakita ang ama ni Charlie pero
ang babaeng katabi nito ay hindi ko kilala ngunit may malaki ring pagkakahawig kay
Charlie at Claude.
May naramdaman akong kakaiba sa puso ko nang mapagmasdan ko ang kanyang hitsura.
Maputla, bahagyang nangingitim ang buong paligid ng kanyang mga mata at tila
sinubukan lang itong takpan ng make up. May tela ring nakabalot sa ulo nito.
"Nais ko pong humingi ng tawad sa kapangahasang ginawa ko po noon sa inyong anak."
Napalingon ako kay Charlie nang magsimula na siyang magsalita sa harapan ng aking
mga magulang habang nananatili siyang nakaluhod.
"Ngunit ipinagpapasalamat ko rin po ang kapangahasan kong iyon dahil kung hindi
dahil doon ay wala po akong sanggol na itinuturing kong kayamanan ngayon."
Nanahimik ang buong paligid at hinayaan ng lahat na magsalita si Charlie.
"Anuman po ang gulong naidala ko sa inyong pamilya noon hanggang sa ngayon, hayaan
niyo po akong bawiin ang pagkakamaling nagawa ko. Itutuwid ko po ang lahat at
sisimulan ko po ito sa paghingi ng kamay ng inyong anak. Nais ko po siyang
pakasalan hindi dahil sa may obligasyon ako sa kanya .... kundi dahil mahal na
mahal ko ang anak niyo at gusto ko po siyang makasama habambuhay."
Napatakip ako sa aking bibig dahil sa tinuran ni Charlie. Mas lalo pang bumuhos ang
aking mga luha.
Itaas niya ang kanan niyang kamay at matapang niyang sinalubong ang mga mata ng
aking magulang.
"Sumusumpa po ako sa inyong harapan na magiging mabuti akong ama at asawa ng inyong
anak. Ibibigay ko ang lahat ng kanilang mga pangangailangan at ibubuhos ko sa
kanila ang buong pagmamahal ko."
Walang pagsidlan ang kaligayahang nararamdaman ko sa mga sandaling ito. Hindi ko pa
rin mapaniwalaan na nangyayari ito ngayon. Kung panaginip lang ito God, sana huwag
niyo na lang po akong gisingin.
Lumingon sa akin ang aking mga magulang. Kaagad naman akong yumuko sa kanilang
harapan.
"Patawad po mama, tatay," lumuluha kong usal sa kanilang harapan. Hinawakan ni baby
Charles ang aking mukha at pinunasan ang aking basang pisngi. Napangiti naman ako
sa ginawa niya.
"Maaari ka nang tumayo," sambit ni tatay kay Charlie. Naroon ang awtoridad sa
kanyang tinig.
Tumayo naman si Charlie ngunit nananatili pa rin siyang nakayuko sa harapan ng mga
magulang ko.
"Wala akong ibang gusto para sa anak ko kundi ang mapabuti siya. Hindi ko siya
pinalaki para lang maging disgrasyada. Kahit ganito lang ang buhay namin, may
prinsipyo pa rin naman kami at hindi kami umaasa sa iba. Lalong hindi ako umaasa na
isang katulad niyo na mayayaman ang makakatuluyan ng aking mga anak para lang
makaahon kami sa hirap. Pinaghihirapan namin ang lahat. Pero dahil nangyari ito,
hindi ako papayag na parang basura lang na itatapon ang anak ko matapos parausan."
Muli akong napayuko sa mga tinuran ni tatay.
"Opo, naiintindihan ko po," magalang na sagot ni Charlie.
"Ngayon, kung magagawa mo ang lahat ng sinumpaan mo sa aming harapan, matatahimik
na ako. Hahayaan ko na sa iyo ang anak ko. Nagkausap na rin kami ng iyong mga
magulang."
"Tutuparin ko po ang lahat nang ipinangako ko, Sir. Ako po ang kauna-unahang
susuporta sa kanya na makamit niyang muli anuman ang pangarap niya noong wala pa
ako sa buhay niya."
"Aasahan ko 'yan," huling salita ni tatay.
Hindi ko na napigilan pa ang sarili ko. Mabilis na akong lumapit sa kanya at
niyakap siya.
"Patawad po, tatay. Patawad. Mahal na mahal ko po kayo." Mas lalong bumuhos ang
aking mga luha nang maramdaman ko na rin ang pagyakap niya sa akin.
Yumakap na rin si mama sa amin na wala rin tigil sa pag-iyak.
Nang magkalas kami ay inakay naman ako ni Charlie patungo sa harapan ng kanyang mga
magulang.
"He's my dad and my mom. Mom, dad, she's Lhevyrose. Sooner or later she'll be my
wife and your daughter-in-law," nakangiting pagpapakilala sa amin ni Charlie.
Nag-init ng sobra ang aking pisngi. Napayuko ako at napakagat sa aking labi.
"M-magandang hapon po."
Sino ba naman ang hindi mahihiya? Ganito lang ang buhay namin dito sa probinsya.
Isang kahig-isang tuka lang kami kumpara sa kanila na isa sa mga pinakamayayamang
tao dito sa buong Pilipinas.
Talagang wala kaming maihaharap at maipagmamalaki sa kanila. Hanga nga ako kay
tatay dahil napakatapang at tibay niyang harapin ang mga taong ito.
"And of course, she's also the beautiful mom of my very handsome son. Nagmana sa
akin eh," taas-noo muling saad ni Charlie kasabay nang paghaplos niya sa ulo ng
aming anak.
Magiliw namang nakangiti ang kanyang mga magulang lalong-lalo na ang kanyang ina.
"Ikinagagalak ka naming makilala, iha. At welcome na welcome ka sa aming pamilya,"
magiliw na ani ng kanyang ina. Kaagad ko namang inabot ang kanyang kamay at
nagmano.
"Huwag kang mahihiya sa amin dahil simula ngayon ay miyembro ka na rin ng pamilya
Delavega. Isang pamilya na tayo kasama ang iyong pamilya," nakangiting saad naman
ng ama ni Charlie.
"Maraming-maraming salamat po." Lumapit din ako sa kanya at nagmano.
Pakiramdam ko sa mga oras na ito ay nasa alapaap ako. Napakagaan ng lahat. Biglang
napalis ang lahat nang mabibigat na dinadala ko sa aking dibdib. Nakakahinga na ako
ng maluwag at walang kapantay na kaligayahan naman ang pumalit sa puso ko sa mga
sandaling ito.
***
ONE MONTH LATER
"One, two, three! Hagis!" sigaw ng isang bakla sa microphone.
Malakas ko namang inihagis sa ere ang hawak kong pumpon ng bulaklak. Dinig ko naman
ang pagkakagulo nila sa aking likuran.
"Oh my God!"
"Susunod ka na!"
"Aaaackkkk!"
"Yieeehhh.."
Mabilis akong bumaling sa grupo ng mga abay na babaeng nagkagulo sa pagsalo ng
bulaklak at nakita kong si Nikki ang nakasalo niyon na namumula ang pisngi dahil
sinimulan na siyang tuksuhin ng mga kasamang abay.
"Ano ba?! Hindi pa ako mag-aasawa no!" pasigaw na sagot naman ni Nikki habang
panakaw na sumusulyap kay Claude na nasa grupo naman ng mga abay na lalaki.
"Hmmmm..Kunyari ka pa," panunukso naman ni Alyz kasabay nang pagtulak niya dito.
"Aray!"
"Baby, c'mon. I have a gift for you." Biglang yumakap si Charlie sa aking likuran
at mabilis akong iniharap sa kanya.
"Ha? Saan? P-pero hindi pa tayo tapos."
"Hayaan mo na sila d'yan! Baby, naman tatlong buwan na akong tigang," bulong niya
sa akin habang nakasimangot. Hindi na maipinta ang kanyang mukha.
Oo tatlong buwan dahil matapos ang araw na nagkaharap-harap kaming lahat dito rin
sa aming bahay isang buwan na ang nakalilipas ay hindi na muna ako hinayaan nila
mama at tatay na lumuwas ng Manila para makasama nila kami sa isang buwan pang
natitira bago kami ikasal ni Charlie.
Bukod doon ay hindi daw kami maaaring magkasama ni Charlie hanggang sa sumapit ang
araw ng aming kasal kaya naman lalong naudlot ang ninanais niyang pag-angkin sa
akin. Dito rin ginanap sa malawak na bakuran namin ang aming simpleng kasal ayon na
rin sa kagustuhan ng aking mga magulang.
Gustuhin man ni Charlie na maging marangya ang aming kasal at sa isang ekslusibong
lugar ito ganapin ay mahigpit namang tumutol si tatay kaya wala nang nagawa pa si
Charlie kundi ang sumunod na lamang.
Hiniling din ng ina ni Charlie na maikasal kami kaagad bago siya mawala sa mundong
ito.
"Charlie, baka makasama sa baby natin. Hindi yata pwede iyon sa buntis. Eh kung
next year na lang kaya," sabi ko habang ako ay nakayakap na sa kanyang leeg dahil
kasalukuyan na niya akong buhat at naglalakad na siya patungo sa likurang bahagi ng
aming bakuran.
"What?! No way at saka tinanong ko na ang tungkol d'yan sa OB mo kaya wala ka nang
ligtas pa sa akin ngayon." Napanganga ako sa kanyang sinabi.
"Kuya, we're not done yet! Where are you guys going?! Huhubarin mo pa ang garter ni
ate sa legs!" sigaw ng pinsan niyang si Nikay na bunsong kapatid naman ni Rick.
"I could take it off even in the dark!" sigaw din ni Charlie sa kanya.
"What the fuck? It's too fucking early, monkey!"
"Di na talaga nakapaghintay ang gago."
"May aswang d'yan!"
Sigawan ng mga pinsan at mga kaibigan niya kasabay ng kanilang paghahalakhakan pero
mukhang bingi na si Charlie. Napakabilis pa niyang maglakad na tila mauubusan ng
sandali.
"Charlie, dahan-dahan naman. Baka madapa ka. Masukal na dito."
"We can't spend the night here, baby so we better start it while it's still early."
Nagpatuloy siya sa kanyang paglalakad sa masukal na paligid at puno ng iba't ibang
uri ng mga puno ng prutas at mga gulay haggang sa marating na namin ang puno ng
isang mayabong na narra. Sa itaas nito ay matatagpuan ang isang kubo na solid ang
pagkakagawa at yari sa salamin ang mga bintana.
Si kuya ang gumawa niyan ngunit narinig ko sa usapan ng mga katulong niya sa
paggawa niyan na si Charlie daw ang nagplano nito. Napakaganda naman din ng
pagkakayari at solid ang mga kahoy na ginamit.
Maayos din ang pagkakagawa ng hagdan kaya kahit buhat ako ni Charlie ay ayos lang
dahil hindi nakakakaba na baka malaglag kami. Parang hagdan lamang ito sa loob ng
bahay.
"You're getting heavy, baby," reklamo ni Charlie pagdating namin sa itaas.
"Syempre, dalawa kaming buhat mo. Saka, sinabi ko bang buhatin mo kami?"
Sinimangutan ko siya.
"Eh gano'n daw kapag bagong kasal eh."
"Ah so, parang napilitan ka lang, gano'n?! Ibaba mo na 'ko!" Tinangka kong umalis
mula sa kanyang mga braso ngunit mas lalo lamang humigpit ang pagkakayakap niya sa
akin.
"Don't be too excited, baby. Nasa labas pa tayo. Maybe someone will see us here.
Don't worry, we're also close to bed."
"Ako pa ang excited?!" Nginisihan niya lang ako habang pumapasok na siya sa pinto
ng kubo.
"Look," aniya habang ibinababa na niya ako sa isang malambot na kama.
Natigilan naman ako at nailibot ko ang aking paningin sa puting kama na puno ng mga
red petals. Napapalibutan rin ng mga puting kurtina ang buong paligid kung saan
puro bintana na yari sa salamin at ngayon ay nakabukas ang mga ito at tinatangay ng
katamtamang lakas ng hangin ang mga kurtina.
Sa isang bahagi ng kubo ay inokupa ng isang buong wall glass na ngayon ay nakabukas
at dito nakapwesto ang kama. Tanaw mula dito ang malawak at mahabang batis sa
ibaba. Gayundin ang kabundukan at ngayon ay nagsisimula nang lumubog ang araw sa
kanluran.
"Ang ganda, Charlie," mahina kong usal habang nakatanaw doon.
Naupo naman siya sa aking likuran at yumakap. Hinawi niya ang aking buhok at
isinampay ito sa kanan kong balikat at pagkatapos ay ipinatong niya ang kanyang
baba sa kanan ko. Hinaplos niya rin ang aking tiyan na ngayon ay nagsisimula nang
lumaki.
"I wanna be with you whenever the sun rises in the morning ... until sunset in the
afternoon, Lhevyrose baby." Nangilid ang aking mga luha sa kanyang sinabi.
"H-hindi ka ba nagsisisi, Charlie?"
"Why should I repent? Kung wala kayo ng anak ko, hindi rin ako mabubuhay. And i'm
grateful 'cause you looked for me, you came back to me and you're the one who
awakened my stupidity."
"Pero wala akong maipagmamalaki sa iyo, Charlie. Hindi ako kagaya ng mga-uhmmp--"
Hinila niya ang aking mukha paharap sa kanya at inangkin ang aking mga labi.
"You're wrong. This heart of yours is big enough for me. You've a very soft heart.
Mabilis mo lang akong napapatawad kahit gaano pa kabigat ang mga nagagawa kong
kasalanan sa iyo."
"Gano'n kita kamahal, Charlie. Hindi ko kayang magkimkim ng galit sa iyo. Palaging
nangingibabaw 'yong pagmamahal ko para sa iyo."
"And I'm so lucky because of that. That's my only treasure that no one can steal
from me," nakangiti niyang saad habang kumikislap sa saya at pagmamahal ang kanyang
mga mata. "I love you so much, misis Lhevyrose Delavega."
Doon na ako napangiti ng tuluyan. Kaagad ko nang iniyakap sa kanyang leeg ang aking
mga braso.
"Mahal na mahal din kita, mister Charlie Delavega."
At saka namin tinawid ang pagitan ng aming mga labi at pinatid ang uhaw ng kapwa
namin mga katawan.
Muli kaming magsisimula ng panibagong yugto ng aming buhay at ngayon ay bilang mag-
asawa na at magkakasama na habambuhay.
Kung hindi ako sumugal noon, kung hindi ako naging desperadang mahanap siyang muli
ay walang Charlie Delavega na kayakap ako ngayon at ipinararamdam din sa akin kung
gaano niya ako kamahal.
Charlie--'I was like a wild and ferocious animal before that wouldn't let anyone
down. But a Lhevyrose came into my life as if she were a fucking hunter who caught
me and cared for me, until I became a gentle sheep. And I really love this
beautiful hunter who now belongs to me.'

EPILOGUE/TEASER
THREE YEARS LATER
"Congratulations, Ma'am, Sir."
"Congratulations."
"Thank you."
"Thank you po. Maraming salamat po sa inyo."
"Congratulations po, Ma'am, Sir."
"Thank you po. Thank you ng marami."
Hindi magkamayaw ang pagbati nila sa amin at pasasalamat naman namin sa mga taong
ngayon ay kasama namin sa pagka-cut ng ribbon nitong bagong bukas na muling
palengke sa aming bayan.
Kung dati ay marumi, masikip, makalat at walang kaayusan ang mga pwesto at mga
nagtitinda dito, ngayon ay organisado ng lahat dahil ito ngayon ay pag-aari na ng
mga Delavega. Binili lang naman ng mahal kong asawa na si Charlie ang buong lugar
na ito at ipina-renovate.
Ngayon ay nasa harapan na namin ang lahat ng tenant ng palengke.
"Huwag po kayong mag-alala dahil kung anuman ang naging presyo ng pag-uupa niyo
noon sa bawat booth dito ay ganun ko pa rin naman ibibigay sa inyo. Pinaganda lang
natin ang lugar na ito para sa kaayusan at kalinisan ng lahat," nakangiting pahayag
ni Charlie sa harapan ng lahat habang nakaakbay sa akin. At nangunguna na nga sa
harapan sila aling Maria na hindi magawang salubungin ang aking mga mata.
"Maraming-maraming salamat po sa inyo, Sir at M-ma'am Rose," ani aling Maria na
tila nahihiyang tumingin sa akin.
"Maraming-maraming salamat po sa inyo. Malaking tulong po talaga ito para sa
lahat." Kanya-kanyang pasasalamat na rin ang iba.
"So, let's eat? Marami po tayong mga nakahandang pagkain sa loob. Maaari na po
tayong pumasok," ani Charlie kaya naman masayang nagsipasukan na ang lahat sa loob.
Maging ang parking lot ay maayos na rin at ang palikuran na siyang tanggapan ng mga
supplier ng mga gulay, prutas, bigas at kung ano-ano pa ay organisado na rin.
Maging ang mga maliliit na karinderya ay ipina-renovate din ni Charlie.
Sa tapat naman ng malawak na palengke ay kasalukuyan nang ginagawa ang isang
malaking istruktura na ayon kay Charlie ay mall at ilang mga fastfood chain. Kasama
ang mga kaibigan niya na kasosyo sa negosyong itinatayo nilang ito.
"You will now handle these papers, baby."
"Ha?" Nagtataka akong bumaling kay Charlie.
Yumakap naman siya sa akin mula sa likuran at inihayin niya sa aking harapan ang
isang brown envelope.
"Ano 'to?"
"These are the proof papers that you own these properties. Para sa iyo ang lahat ng
ito."
"Ha? Charlie naman eh. Lahat na lang ba ipapangalan mo sa akin? Aba, gasgas na ang
pangalan ko sa kagagamit mo sa mga papel na 'yan ah," nakasimangot kong sabi.
Narinig ko naman siyang natawa mula sa aking likuran.
"Kasi ang lahat ng sa akin ay sa iyo na rin, misis Delavega."
"Mag-asawa tayo, Charlie. Dapat pareho nating pangalan ang nakalagay d'yan at saka,
wala naman akong ambag d'yan."
"Dahil gusto kong ibigay ang lahat-lahat sa iyo, sa inyo ng mga anak ko."
"Ikaw lang ang gusto ko, Charlie."
"Kinikilig na ako, Lhevyrose."
Bigla naman akong natawa.
"Bwisit ka! Halika na! Kumain ka ng ampalaya nang mahaluan ng kahit kaunting pait
'yang ka-sweetan mo! Masyado ka nang matamis, baka dapuan ka ng diabetes!"
Mabilis na akong kumawala sa pagkakayakap niya at nauna na akong pumasok sa loob ng
palengke.
"Haay, 'di man lang kinilig sa mga papers na 'yon," dinig kong sabi niya mula sa
aking likuran.
Nangiti naman ako sa loob-loob ko. Totoo namang hindi ko kailangan ang mga 'yan.
Siya lang, sapat na.
"I love you, misis Delavega," malakas niyang saad sa aking likuran na ramdam kong
sumusunod na rin sa akin.
Naririto na kami sa loob at ang lahat ay nasa amin na ang paningin.
Nag-init ang aking pisngi. Pilit kong itinago ang kilig na aking nararamdaman.
Palagi na lang niyang ginagawa iyan. Halos ipagsigawan niya sa buong mundo kung
gaano niya ako kamahal lalo na sa palengkeng ito na nagkaroon ng pinakamalaking
parte sa relasyon naming dalawa.
END OF BOOK 1
***
TEASER FOR BOOK 2
EIGHTEEN YEARS LATER
"Oh, sariwa-sariwa! Lahat ng sariwa narito na, maging ang tindero sariwa! Saan pa
kayo pupunta? Narito na sa akin ang lahat. Wala na kayong hahanapin pa. Oh ikaw,
magandang Binibini. Anong sariwa ang gusto mo? Tambakol, tulingan, tawilis, bangus,
dalagang bukid, dilis o tilapyang mamula-mula? Sige, pili."
"P'wede bang ikaw na lang, pogi? Ilang kilo ba 'yan? Gaano kalaki?"
"Ikaw na naman? Ang cute-cute mo talaga. Ang sarap mong iluto."
"Masarap talaga ako?"
"Sige, pag-usapan natin 'yan mamaya."
"Hoy, Uno!"
"Ay!" Muntik na akong mapatalon sa gulat nang bigla akong sikuhin ni Weng sa aking
tagiliran, ang kapitbahay at bago kong kaibigan.
Pasimple kong hinagod ang tagiliran kong tinamaan niya dahil may malaking pasa ako
doon na babago pa lamang.
"Baka naman matunaw na 'yan sa katititig mo. Lapitan mo na lang kaya," sabi niya
habang inaayos niya ang mga pinamili niyang gulay.
"H-ha? H-hindi ah. T-teka, sino ba 'yan? Parang hindi naman bagay sa kanya ang
maging tindero ng isda."
Kasalukuyan kaming namimili ng maaari naming i-ulam para sa tanghalian. Bago lang
kami sa lugar na ito kaya naman hindi ko pa gaanong kilala ang mga tao dito at ang
mga pasikot-sikot dito sa palengkeng ito.
"Talagang hindi. Siya si Charles Delavega at anak lang naman 'yan ng may-ari nitong
palengke maging 'yang malaking mall sa tapat."
"Ha?!" Napatanga ako sa sinabi ni Weng.
"Sa maniwala ka't sa hindi, iyon ang totoo."
"P-pero..."
"Ayon sa mga tsismis, dating tindera dito sa palengke ang mommy niyan at isang
mayaman at napakagwapong taga-Manila ang naligaw sa lugar na ito at 'yon, nabighani
sa kagandahan ng isang tindera ng mga gulay."
"T-talaga?" hindi makapaniwala kong tanong.
"Oo at ang dinig ko mula sa mga tindera dito sa palengke ay gusto daw niyan
maranasan kung paano ang naging buhay ng mommy niya noon dito sa palengke. Ang
sabi-sabi din nila, naghahanap din daw iyan ng babaeng katulad ng mommy niya.
Gano'n din daw ang gusto niyang mapangasawa."
"T-talaga?"
"Kaya naman halos magkandarapa sa kanya ang lahat ng mga tindera dito, maging ang
mga matatanda. Mga harot!"
Muli akong napatitig sa lalaking iyon. Napakagwapo naman talaga niya, maputi at
makinis ang balat kahit puro bahid ng dugo ng isda ang suot niyang apron at kanyang
mga braso. Tsinito, napakatangos ng ilong at mamula-mula ang kanyang mga labi.
Napansin ko rin ang isang kumikinang na hikaw niya sa kaliwang tainga na siyang
nagpalitaw ng pagiging playboy niya at mambobola.
Medyo malago ang tuwid at itim na itim niyang buhok na ang ilang hibla nito ay
nakalaylay sa kanyang noo.
Napalunok ako nang mapagmasdan ko na ang nanlalaki niyang mga braso mula sa shirt
niyang mukhang sinira ang mga manggas.
Matangkad at may malalapad siyang dibdib.
"Bet mo? Apply ka na din. Malay mo makapasa ka," sabing muli sa akin ni Weng habang
tinatanaw na rin ang gwapong nilalang na iyon.
"H-ha? H-hindi ah. P-pero...aaahh..m-may napili na ba siya dito?"
"Sa tingin ko wala pa. Isang mahirap lang na kagaya natin ang gusto niya pero sa
tingin ko ay wala pa rin siyang napupusuan hanggang ngayon."
"N-nakilala mo na ba ang mommy niya? Nakita mo na ba?"
"Oo, palagi din naman iyon pumupunta dito at napakabait niya. Naku, sobra. Wala
kang masabi sa sobrang kabaitan ng pamilyang 'yan at napaka-swerte talaga ng
babaeng makakapasok bilang miyembro ng kanilang pamilya."
"P-paano ba pumostura ang mommy niya."
"Mommy niya? Palagi iyon naka-simpleng bestida. Ang buhok niya, maayos lang na
nakapusod. Wala ring make up, ultimo lipstick ay wala. Kahit marami na siyang
pambili ay hindi pa rin niya binago ang sarili niya hanggang ngayon. Kaya nga
siguro, iyon din ang minahal sa kanya ni Sir Charlie."
Napatango-tango ako sa kanyang sinabi.
"Pero maganda ang mommy niya, lalo na kapag inayusan."
"G-gano'n ba? Halika na. Kailangan ko nang umuwi."
Paano naman ako magugustuhan ng lalaking iyon? Siguro nga ni tingnan ay hindi niyon
magagawa sa akin. Hindi naman ako maganda. Kahit siguro mag-ayos ako at mag-make up
ay wala pa ring magbabago sa akin. Maitim na nga, dumagdag pa ang paparami kong
tagiyawat sa mukha. Haay.
***
"Tatay, tama na po! Araaayyy!!! Tama na po!!!"
"June?" Kaagad akong napatakbo sa aming barong-barong nang marinig ko ang palahaw
ng isa sa mga nakababata kong kapatid.
"Tama na po...Aaaahh!!!" Naabutan kong ginugulpi na naman ng aming ama si June
gamit ang isang panggatong na kahoy.
"Hindi ka talaga nagtatanda! Ang sabi ko, huwag kang uuwi dito hangga't wala kang
dalang pera!"
"Aaahhhh!! Masakit po!!" Muli niya itong hinagupit ng hawak niyang kahoy.
"Tay, tama na! Tama na po! Aah!" Kaagad kong niyakap si June ngunit ako ang
tinamaan ng kahoy sa braso.
Nag-iiyakan na rin ang sampo ko pang mga kapatid na nagsisiksikan sa isang sulok
nitong aming barong-barong.
"Mga wala kayong kwenta! Palamunin lang kayo sa pamamahay na ito! Mabuti pang hindi
na lang kayo ipinanganak! Ikaw, babae ka!" Nahagip ni tatay ang aking buhok at
sinabunutan.
"Aah..t-tay."
"Ang sabi ko sa iyo, makipagkita ka kay tandang Alfonso! Naghintay 'yong matanda sa
iyo sa labas ng motel at ipinahiya mo lang ako! Tarantada!" Muli niya akong
hinampas ng kahoy sa pisngi na siyang nagpa-ikot ng aking kahimlayan.
"T-tay, h-hindi ko po kaya.." humahagulgol kong sagot sa kanya ngunit isang sampal
sa pisngi ang muli niyang ipinatikim sa akin.
"Tandaan mo 'to! Sa susunod na ipahiya mo akong muli, huwag na huwag niyo nang
ipapakita pa sa akin 'yang mga pagmumukha niyo! Mga inutil! Mga walang kwenta!"
"Aah!" napadaing ako nang pabarag niyang binitawan ang aking ulo at humampas ito sa
dingding. Mabuti na lamang at yari lang ito sa kawayan.
Padabog siyang nagmartsa palabas ng aming barong-barong. Saka pa lamang
nagsilapitan sa amin ang iba ko pang mga kapatid na maliliit pa at humahagulgol na
yumakap sa amin.
Dose kaming magkakapatid at ako ang panganay. Disi-otso anyos pa lamang ako at
maliliit pa ang mga sumunod sa akin.
Wala na kaming ina. Binawian siya ng buhay matapos niyang manganak sa pang-trese
sana naming kapatid. Ngunit maging ang baby ay kasama rin ni nanay na namatay dahil
sa inilabas niya ito nang wala sa tamang buwan.
Hindi ko na alam ang gagawin ko. Walang trabaho si tatay at puro pagsusugal at inom
na lamang ang kanyang ginagawa. Kaming mga anak na lamang niya ang inaasahan niyang
magtatrabaho para sa kanya.
Ilang beses na rin niya akong inirekomenda sa ilang matatandang mayaman dito sa
aming bayan ngunit hindi ko kaya ang ipinagagawa ni tatay.
Pumasok sa aking isipan ang binatang tindero ng isda sa palengke. Isa siyang anak-
mayaman. Wala na akong magagawa kundi ang subukan siya.
Desperada na ako at gagawin ko ang lahat upang mahuli siya. Isang silo ang naiisip
kong paraan upang hindi niya ako matanggihan.
END.
ABANGAN...WILDLY AND DESPERATELY BOOK 2 SOON.
Maraming-maraming salamat po sa mainit na pagtanggap niyo sa story ni Charlie and
Lhevyrose Delavega. Hindi ko po inasahan na magugustuhan niyo ito ng sobra. Sana ay
samahan niyo pa po ako sa mga susunod pa na mga istoryang darating. Huhuhu.
Love lots,

End File