Seducing Alexandra

by DianeJeremiah

Arabella Mendez -- She's ambitious and determined. Hindi siya naniniwala sa true
love. She said, love is just for fools. Ayaw niya ng attachment. She's a happy go
lucky young lady. She needs someone wealthy --- wealthy enough to save her and her
family from bankruptcy. And there, she met Alex.

Alexandra Montalban -- a pretty multi-millionaire young lady who doesn't know how
to smile. Istrikto, tahimik at kung ano ang sinabi niya, ginagawa niya whether you
like it or not. She has her own rules. You follow or you follow. Parang yes or yes
lang. She's not the kind of girl you can go and mess around. But she's all
Arabella needs.

Kaya naman kailangan gumawa si Arabella ng paraan para mapalapit siya kay
Alexandra. Her mission, to seduce Alexandra Montalban.

Mananalo kaya siya sa larong siya mismo ang gumawa? O mahuhulog siya sa bitag ni
Alexandra?

=================

Author's Note

Kon'nichiwa!

So this is my second book, entitled Seducing Alexandra. I hope you will enjoy
reading this story. And forgive me if I committed mistakes or errors which I
accidentally did. I'm not a pro, I just want to do what I love the most ----
writing! :)

Sharing the stories I have in my imagination is fun ;) If you only knew how hard it
is everytime I close my eyes my characters brought to life like I'm watching
movies. Yeah, that's what inside my mind. Minsan nga akala ng baboy ko, (my
girlfriend, we call each other baboy. It used to be a tease but it end up as an
endearment na haha weird right?) na nababaliw na ako kasi minsan ang daldal ko
mamya tahimik na ako. Kasi naman kapag tahimik na ako ibig sabihin nagsisimula na
naman maglikot ang imahinasyon ko. Ggggrrrrrr.

So thank you for giving time to read this story. And I just want to warn you this
is a girl to girl story if you feel uncomfortable with it, please exit this page
and search another one ;)

And please still support my first tagalog story entitled Beautiful Mistake. And
please don't forget to vote and comment.
DISCLAIMER:

This is a work of fiction. Any names or characters, businesses or places, events or

incidents, are all fictitious and a product of the author's playful imagination.
Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely
coincidental.

NO PART of this book shall be reproduced or transmitted in any form or by any

means, electronic or mechanical, including photocopying, recording, or by any
information storage and retrieval system without a written permission from the
author, unless permitted by law.

All rights reserved.

diane jeremiah

=================

Chapter 1 Arabella "Ara" Mendez

"Beauty begins the moment you decide to be yourself."

Ara POV

"Bye Ara!" My friends bid me goodbye as I hop out from Athena's expensive car.

"Bye!" I replied. "Hey!" I caught the attention of Penelope who's driving the car.
"You drive safely, okay?"

"Sure thing." She replied with a smirk in her beautiful face.

Ilang saglit pa'y pinasibad na niya ang kotse at naghihiyawan pa ang mga ito habang
papalayo sa kinaroroonan ko.

Napailing-iling na lang ako. Lasing na talaga mga yun. Si Penelope lang yata ang
konti lang ang ininom kaya siya ang nag-drive. We had a girls night out sa isang
bar na pagmamay-ari nila Sofia. My friends, Athena, Sofia, Penelope and I went out
to have fun since Saturday naman bukas. Walang pasok, yay!

Muntik pa akong matumba nung pumasok ako sa malaking gate ng mansiyon namin. Yeah,
I live in a mansion. We're rich. My father owns two grandious hotels here in the
Philippines. I'm just an only child so spoiled ako.

"Where have you been, Arabella?" My father's stern voice asked me when I got inside
the house.

"Dad..." Malambing na sambit ko. "Pwede bukas mo na lang ako kausapin. I'm so
sleepy and tired." Maarteng sabi ko.

He's standing at the base of the grand staircase, wearing a blue robe with a glass
of alcohol in his right hand.

Bumuntong-hininga siya bago nag-salita. "Okay. Go to your room now. May mahalaga
tayong pag-uusapan bukas."

Lumapit ako sa kanya at hinalikan siya sa pisngi. "Good night, dad."

"Good night." Maikling sabi niya at hinayaan na akong umakyat sa kuwarto ko.

Pagpasok

ko sa room ko, agad akong nagtanggal ng damit at basta na lang iniwan sa kung saan
man ito mahulog at nagtungo sa banyo. I took a shower to at least ease the smell of
alcohol and sweat on my skin.

Nakangiti ako habang inaalala ko ang nangyari sa bar kanina. We played truth or
dare. When it's my turn, I chose dare. And my task? Kiss the first girl na papasok
sa loob ng bar. And then, there's this beautiful, tall young lady walked inside the
bar. Not bad. I told myself. Wala na akong inaksaya pang panahon at pinuntahan yung
babae and kiss her instantly. Without hi or hello. I just kissed her.

Mga ilang segundo din yun pero parang nararamdaman ko pa rin yung malambot na labi
niya sa labi ko.

Pagkatapos ko siya mahalikan walang lingon likod akong bumalik sa puwesto ng mga
kaibigan kong naghihiyawan sa saya.

"You did it badass!" Masayang sabi ni Sofia.

"Of course, I will." Mayabang na sabi ko.

That's the first time I kissed a girl. And I like it. Haha Katy Perry lang ang peg.
Pero hindi ako naglakas loob na salubungin ang mga tingin na pinukol niya sa akin
when I did it. Para kasi siyang tigre eh. Pero di rin naman nag-demand ng
explanation or nagalit. She just tossed it aside... maybe.

Pagkatapos ko maligo, lumabas na ako ng banyo wearing nothing. Yung tuwalya ko

ginamit ko sa buhok ko. Water's dripping down the carpeted floor from my wet body.
Binuksan ko ang drawer ko at kumuha ng pantulog.

After I dried my hair, sumampa na ako sa malambot kong kama. Ang sarap sa
pakiramdam na nakahiga na rin ako sa wakas. I climb under the covers.

I'm lucky I have and enjoying

these luxuries. And I don't care kung magkano ginagastos ko sa isang araw. Mayaman
naman kami and it's not like mauubusan kami ng pera.

I'm currently studying at De La Salle Canlubang taking up BS Entrepreneurship.

Third year college na ako. I'm 20 years old. Yung school kasi may grade 11 at 12
kaya late na ako nakapag-college. Pero okay lang. Actually, mas matanda pa sa akin
yung mga friends ko. They're all 21 na.

Inabot ko yung lampshade sa tabi ng kama at tsaka ito pinatay. Di kasi ako sanay
matulog na may ilaw.

I don't know but when I closed my eyes, yung mga matang iyon ang nakita ko.

----------

Sunod-sunod na katok sa labas ng pinto ng kuwarto ang gumising sa akin kinabukasan.

I forced my eyes to shut open pero para itong nakadikit. Ang sakit sakit pa ng ulo
ko na para bang mabibiyak anytime soon.

"Ara, wake up!" I heard mom called outside my door.

God! Ano ba kailangan nila sa akin? Ang aga-aga pa ----

Pwinersa kong imulat ang aking mata at tumingin sa digital clock sa bedside table
ko. Woah! Mag-aalas dos na ng hapon? Ganun ako katagal natulog? No wonder they're
already waking me up.

"Arabella?" She knocked thrice again.

"Yes, mom! I'm already awake!" Sagot ko naman para wag na bayuhin yung pinto ko.

"Get up now and eat." Sabi nito. Hindi siya basta basta makakapasok sa kuwarto kasi
naka-lock ito. "Pagkatapos mo punta ka sa study room. May mahalaga tayong pag-
uusapan ng daddy mo."

"Fine!" I replied habang hawak hawak ko ang ulo ko.

That's all and I heard her retreating steps away from my door.

Pinilit kung bumangon at naglakad papuntang banyo. Kumuha ako ng gamot sa medicine
cabinet at ininom iyon saka nagpunta sa loob para maligo.

Pagkatapos ko ay agad na akong bumaba para maghanap ng makakain.

"Ipaghahanda ko po ba kayo senorita?" Tanong sa akin ng isa sa mga katulong namin

na hindi ko man lang alam ang pangalan.

"No." Sagot ko. "Ako na lang gagawa ng sandwich ko."

Umalis na ito at hinayaan lang akong mag-prepare ng sandwich at fresh orange juice.
Pagkakain ko, agad akong umakyat at nagtungo sa study room kung saan seryosong
naghihintay ang mga magulang ko sa akin.

"Come here and take a seat." Sabi sa akin ni mommy at pinaupo ako sa kabilang upuan
ng study table.

"Bakit?" Takang tanong ko sa kanila dahil para silang binagsakan ng langit.

Ngayon ko lang napansin ang itsura ni dad. He looks old. He's just fifty two pero
hindi naman siya ganun katanda tingnan, para nga lang siyang forty years old eh.
Pero iba ang aura niya ngayon, pati si mommy.

"There's something you need to know." Panimula niya at tsaka tiningnan si daddy.

"Dad?" Naguguluhang tanong ko.

Ang lalim ng hinigit nitong hinga. "We're already on the verge of bankruptcy."

Parang bombang sumabog iyon sa harapan ko. Ang hina lang ng pagkakasabi nun ng
daddy ko pero para akong mabibingi.

"W-what?" Di makapaniwalang sambit ko. "You're kidding me right?"

Paano mangyayari yun eh ang lakas lakas ng negosyo ni dad. May pinapatayo pa nga
siyang isa pang hotel sa Subic eh.

"You heard me right." Seryosong sabi ni dad at walang kababakasan ng biro sa mukha
niya.

"H-how come..."

Di ako makapagsalita sa sobrang shock.

"Naaalala mo nung biglang humina ang income ng mga negosyo natin?" My mom said.

Oo meron yung time na sinabi ni mom na medyo tagilid ang kita ng negosyo namin.
Pero akala ko ba okay na yun?

"But I thought it got covered already?" Naguguluhan pa rin ako sa mga nangyayari.

Tumango naman si dad. "Yes. Dahil umutang ako ng malaki sa bangko." He answered.
"Then nagloan pa ulit ako para sa pinapatayong hotel sa Subic. Pero hindi kinaya ng
kita bayaran yung utang kaya hindi ako nakapagbayad. Iilitin na nila ang hotels and
itong bahay kung di ko maipo-provide yung hinihingi nila."

"H-how much?" I asked.

"One hundred fifty million pesos." Walang kagatol-gatol na sabi ni dad.

"One hundred fifty million pesos?!" Napatayo ako sa kinauupuan ko. "God! Saan ka
naman kukuha nun dad?" Gulat na tanong ko sa kanya.

"That's the problem." Sagot niya. "I tried na umutang sa mga kaibigan ko pero konti
lang yung kaya nilang i provide."

"Ano na gagawin natin ngayon?" Parang wala sa sariling tanong ko.

"I don't know. But I'm trying to make money for it." Sabi niya. "Maybe we'll just
sell the house para kahit papanu mayron tayong pandagdag."

"Eh saan naman tayo titira kapag binenta mo itong bahay?" I said.

"Siguro mag rent na lang muna tayo ng condo." Di siguradong sabi pa niya.

Para akong nauupos na kandila na napaupo sa kinauupuan ko kanina. Mas lalo yatang
nadagdagan yung sakit ng ulo ko. Mawawala na lahat sa amin. Ang isipin pa lang iyon
ay para na akong mamamatay. Di ako sanay sa simpleng buhay lang. Sa kung ano lang
ang meron. Di ako sanay! And I can't live without these luxuries! I'm gonna die!
Well, not literally pero sanay na ako sa mga masasaganang bagay na meron ako
ngayon. Pero mawawala na ito ng tuluyan kung di kami gagawa ng paraan.

"How long are you going to prepare the needed money?" Tanong ko.

"Three months." Sagot ni dad. "They're just giving me 90 days to prepare the cash
needed."

God! Ninety days? Saan ka kukuha ng malaking halaga in just a matter of three
months? Kahit magnakaw kami ngayon ng tatlong bangko hindi yun mapo-provide.

Haist... kung anu-ano na pumapasok sa utak ko. Pati pagnanakaw.

Naihilamos ko ang aking dalawang kamay sa mukha ko.

"I'm sorry." I heard dad's sad voice. "I'm so sorry, I messed up."

Tumayo si mom at agad nilapitan si dad. Niyakap niya ito ng di na nito mapigilan
ang masasaganang luhang dumaloy sa mukha niya. Ngayon ko lang siya nakitang ganito
kahina. I'm not mad at him. Ni hindi ko din naisip na magalit sa kanya. Shit
happens sometimes, and ngayon iyon nangyari sa amin. Isang malaking dagok sa buhay
namin ang nangyayaring ito. I still can't believe it. Para pa rin akong nakalutang.

Anong dapat kong gawin para matulungan ang mga magulang ko at di tuluyang mawala sa
amin ang lahat lahat ng pinaghirapan nilang ipundar?

What should I do? Anyone?

=================

Chapter 2 Search Operation

"Look into your heart and soul, the answer is always there. Follow it and you'll
find it."

Ara POV

After mom and dad told me about the problem, para akong wala lagi sa sarili.
Nakatanga lang din minsan. I'm trying to figure out what will I do to help them.
God! I'm not ready to let go of everything we have. I need to find solution to
this, the sooner the better.

"Ara?" I heard Sofia's voice. "Ara?" She called again.

"Huh?" Maang na tanong ko sa kanya.

Naguguluhang tiningnan ako ng mga kaibigan ko. Nasa cafeteria pala kami ng school
eating lunch.

"What's eating you up?" Penelope asked. "You're not yourself lately."

Maybe I need to tell them, baka sakaling matulungan nila ako. Pero nag-aalangan ako
baka layuan nila ako dahil anytime soon magiging mahirap na kami. But... I need
help. I know I can't do this alone.

Kaya wala na ako nagawa kundi sabihin sa kanila ang totoong nangyayari sa akin...
sa family ko.

"What?!" Sabay sabay na bulalas nila.

"Ssshhhh." I hushed. "Please, lower your voices. Baka may makarinig sa atin na
iba." Saway ko sa kanila. Ayoko munang may makaalam na iba tungkol sa amin dahil
baka magbago pagtingin nila sa akin.

Para namang nakuha nila ibig ko sabihin. Unti-unti naman silang nahihimasmasan sa
pagkagulat sa pinagtapat ko sa kanila.

"So how can we help you with this?" Concern na tanong ni Sofia.

"I need money." Sagot ko. "Can you lend me some?" Tanong ko sa kanila.

"As much as I wanted to help you babe, wala akong ganun kahalaga." Sabi naman ni
Athena.

"Me

too." Si Penelope.

"And me too." Malungkot na sabi din ni Sofia.

Bagsak ang mga balikat na sumandal ako sa upuan. Saan ako ngayon hihiram ng ganun
kalaking halaga?

"But maybe we can lend you a little." Bawi ni Sofia. "May konti akong pera sa
bank."

"Thank you, Sofia." Malungkot na ngiti ang sinukli ko dito.

"Okay, I have a little savings too. It might not be enough but it can help you."
Sabi naman no Athena.

"Salamat, Athena." Naiiyak na yata ako sa mga friends ko. We're bitches pero may
soft heart din naman kami paminsan-minsan.

"Uhm, Ara?" Nakangiwing tawag sa akin ni Penelope. "I'm sorry I don't really have
cash or savings right now. I bought a new car kasi."

Ngumiti ako ng may pang-unawa sa kanya. "It's okay, Penelope."

"But I can sell it ---"

"Oh no! Please don't." Putol ko sa sasabihin pa niya. Ayoko naman na umabot sa
ibebenta niya yung bago niyang car na alam kong noon pa niya pinag-ipunan para lang
mabili ito.
Nagkwenta sila kung magkanu ang malilipon nilang cash kung sakali man mula sa
pinagsama-samang resources nila.

"One million three hundred forty lang eh." Malungkot na sabi ni Athena na siyang
nagkwenta.

"Haist, kulang pa rin." Malungkot na sabi ko.

"Magkanu pa ba exactly ang kailangan ng dad mo para di ma-foreclosed yung business

and house niyo?" Sofia asked.

"Nakahiram na siya sa mga friends niya ng around P70 Million and binenta namin yung
namana ni mama na lupa sa Pampanga." Sagot ko sa kanila. "Plus yung papahiram niyo
sa akin, mga P86 Million na lahat. Kulang pa ng P64 Million."

"Gosh, ang laki

pala ng kailangan mo." Di makapaniwalang sabi ni Penelope.

"Wait!" Sambit ni Athena. "How about we asked Benedict's help?"

Si Benedict ay yung ex boyfriend kong di yata maka-move on at gusto pang

makipagbalikan sa akin. Naging kami mga eight to nine months siguro. Not sure
anymore.

"No way." Tanggi ko.

"Ang yaman kaya nila. He can help you solve your problem." Sabi pa niya.

"Hello?" Maarte namang sabad ni Sofia. "Dad niya ang mayaman, hindi siya. Hindi
siya pinapahawak ng daddy niya ng pera dahil wagas kung gumastos siya 'no. And wala
pa siya karapatan sa kompanya nila until di siya nagtitino at maging responsible."

And Benedict is Sofia's cousin. Kaya kilala niya ito. And knowing Benedict, wala
yung sense of responsibility.

"So delete siya sa list ng posible na makaka-solve sa problema mo." Wika ni Athena
at nag-isip ulit siya.

"How about Ian?" Parang nasindihang kwitis naman na sabi ni Penelope.

"Ian who?" Tanong ni Athena.

"Duh?" Maarteng sambit ni Penelope na pinatirik pa ang mga mata. "Yung patay na
patay kay Ara."

"Yung manliligaw slash stalker ni Ara?" Tanong naman ni Sofia.

"Bingo!" Bulalas ni Penelope.

"Oh please not him." I rolled my eyes. "He wants commitment and I don't. So delete
him dun sa option. Plus he's possessive."

Nag-isip ulit sila. And then bigla naman ng ring yung bell. It means lunch is over
and so with the search operation kung kanino pa kami, I mean ako, magpapatulong
para ma-solve yung problema ko.

Pumasok na kami sa klase namin, and honestly, wala ako naiintindihan sa sinasabi ng
professor. Next week
na ang mid term exam and then sem break na.

Sana naman ma-solve na problema namin. Ang hirap ng ganito, nakakabaliw.

"So bukas na ang Enterpreneurship seminar and I require all of you to attend." Sabi
ng professor namin. "Ang hindi a-attend minus ten points sa mid term exam."

Kanya kanyang reaction ang mga kaklase ko. Bakit pa kasi kailangan ang seminar na
yan eh.

"Kailangan ninyo itong seminar para mas madami pa kayo matutunan. At magaling at
succesful yung kinuha namin na speaker. And through her experience, you'll learn
more." Dagdag pa ng professor.

"Are you okay?" Bulong naman na tanong sa akin ni Sofia sa tabi ko.

Hindi na kasi ako talaga makapag concentrate eh. Nasa ibang bagay na yung utak ko.

"Yeah. I'm fine." Pilit akong ngumiti dito.

"You know we're here for you." Pinisil pa niya ang kamay ko na hinawakan niya sabay
ngiti sa akin.

I'm still thankful kasi may mga kaibigan akong kagaya nila. They're willing to help
me. At kahit papano, naiibsan ng konti yung mga dalahin ko.

Pagkauwi ko sa bahay, sinalubong ako ni mama sa may living room.

"Hey, how's your day?" Masiglang tanong niya sa akin.

That's my mom. Ayaw niyang ipakita na nahihirapan siya, na may malaki kaming
problemang kinakaharap ngayon. And she believes na malalampasan din namin ito.
She's always positive.

"Good." Matipid na sagot ko.

"Do you want me to fix you a sandwich?" She asked.

"No, mom." Tanggi ko. "I'm still full." Saka ako nagpaalam sa kanya na sa kuwarto
muna ako.

Naglista ako ng mga pangalang pwede makatulong sa akin. But when

I sorted it out, na cross out din lang lahat.

What should I do now? Time is running.

Para akong nakakarinig ng tunog ng orasan. Tik tok tik tok tik tok.

Naiinis na bumangon ako sa kama at ihinilamos ko ang aking mga kamay sa mukha ko.
Naiinis ako, na naiirita na parang nagmamadali yung utak ko. Mababaliw na ba ako?

Ang saklap naman kapag nangyari yun, magiging mahirap na nga kami tapos yung nag-
iisang anak nila dad mababaliw pa.

"Erase, erase, erase." Kalma ko sa sarili ko. "I won't let it happen. Be strong
Ara, be strong." Payo ko sa sarili ko.
Oo na. Ako na ang tangang kumakausap sa sarili niya.

--------------

The next morning, para tuloy akong zombie na nagdadrive papunta sa school. Naisip
ko na din na ibenta itong kotse ko. Pero iniisip ko lang, wala ako sasakyan
papuntang school or kung may lakad man kami ng mga kaibigan ko. Alangan naman na
pahatid sundo ako sa driver nila mama.

Sa totoo lang, nagbawas na nga kami ng katulong. Natira na lang dalawa tsaka
dalawang guard. Dati apat guard namin tapos lima ang katulong. Yung isang guard pa
minsan ginagawa ng driver ni mama kapag may pupuntahan.

Para tuloy akong nagi-guilty dahil sa mga paggastos ko ng wala namang katuturan.
Yung pagwawaldas ko ng pera na wala namang saysay. Yung pagbili ko ng mga
mamahaling gamit na yung iba hanggang ngayon hindi naman nagagamit.

Pagdating ko sa school, I parked my car along Penelope's. Andun din sila sa parking
lot hinihintay ako.

"Where is the sun?" Birong tanong sa akin ni Athena ng makababa ako ng kotse.

Tinanggal ko naman

ang shades ko. "Laki kasi ng eyebags ko eh." Matamlay na sabi ko. Hindi kasi ako
masyado nakatulog kagabi sa kakaisip.

"We'll find a way to solve this." Nakakaunawang sabi ni Sofia.

"We?" Kunot-noong tanong ko.

"Yes we." Sagot niya. "Alangan naman hayaan ka lang namin. Di ba guys?" Sabi niya
kina Athena at Penelope na agad namang tumango sa akin sabay ngiti.

"Oh..." Nata-touch na sabi ko. "Thank you."

"Group hug!" Natatawa namang sabi ni Penelope.

"Hmp!" Umismid naman si Sofia sa kanya. "Tsatsansingan mo lang ako eh." Sabi niya.

Did I ever mention that Penelope's a gay? Okay. Sabi ko nga hindi eh. Well, like I
said, Penelope's a gay. And we thought she has a thing for Sofia.

"Yuck!" Para namang nandidiri kunwari ito kay Sofia. "You're not my type."

"Weee, di nga?" Di naman naniniwalang sabi ni Sofia. "Let me see your phone." Sabay
lahad pa ng kamay.

"Bakit ko naman ibibigay sayo yung phone ko? Girlfriend ba kita?" Angil naman nung
isa.

Napapailing na lang kami ni Athena. Minsan kasi para itong aso't pusa, o di kaya
mag jowang may LQ.

"Bakit sinabi ko bang girlfriend mo ako?" Naiinis namang sagot ni Sofia.

"Hey that's enough!" Di na nakapagpigil na saway ni Athena sa dalawa.

Tumahimik nga sila pero nag-iirapan naman at nag-iismidan.

"Tayo na nga sa stadium." Aya pa ni Athena. Ma-late pa tayo sa seminar." At
nagpatiuna na itong naglakad saka sumunod ako tsaka yung dalawang di pa rin nag-
uusap.

Pagdating namin dun, madami ng estudyanteng nakaupo. Naglagay ang school ng mga
monoblocks na upuan sa gitna ng stadium

para dun maupo ang mga estudyante. Di lang kasi ang mga BS Entrepreneurship ang
nandito pati din mga BSBA. Third year and fourth year students ang nandito para
makinig sa seminar.

"Calling the attention of all participants to come now here at the stadium. The
seminar will begin anytime now." Sabi nung Dean Rosales ng BSBA department.

Pagkatapos namin mag-register with our name tags, naupo na kami sa bandang dulo.
Mahirap na kasi baka may question and answer portion eh di naman kami makikinig.

Ilang minuto din ang nakalipas at nagsipasok na ang mga estudyante. Maayos namang
humanap ng mga upuan ang iba. Nang makita ni Dean Rosales na okay na lahat,
nagsimula ba ang programa.

"It's my honor to introduce to you our young yet talented and gorgeous speaker, a
very successful lady at the age of twenty four, a multi-millionaire," Nag-pause si
Dean. "I mean, she's a billionaire now yet she remain simple and down to earth.
She's currently managing a sugar plantation, coconut plantation, hacienda and many
more."

Grabe naman, dami namang inaasikaso. And to think na 24 years old lang siya. May
oras pa kaya ito para matulog?

"Please let's give a round of applause to Miss Alexandra Montalban!" Dagdagpa ng

dean.

Nakita kong tumayo ang isang maganda at matangkad na babae sa harap, kasabay nun
ang pagtayo din ng mga estudyanteng nagpapalakpakan.

Pero di ako pwedeng magkamali kahit saglit ko lang siyang natingnan. Siya yung
babaeng hinalikan ko sa bar! Hindi ko makakalimutan ang mga mala-tigreng mata nito.

"Thank you, Dean Rosales." Tipid ang ngiting sabi ni Alexandra. Ang lambot naman ng
boses. "Nakakataba naman ng puso ang sinabi mo Dean." Sabi pa.

"And I forgot to mention," Nakangiting sabi ni Dean Rosales. "Alexandra is single

but sorry guys, she's not looking for a prince, but a princess."

Narinig kong tumawa naman si Alexandra. At may sinabi, di ko naintindihan dahil

medyo shock pa ako sa nakikita ko ngayon.

"Hoy," Siniko pa ako ni Sofia. "Kanina ka pa tulala diyan."

Bumaling ako ng tingin sa kanya. "Remember nung Saturday night sa bar?"

Naguguluhang tumingin sila sa akin. "Yung truth or dare natin."

"Yeah..." Parang naaalalang sambit ni Athena.

"Siya yung girl na nahalikan ko." Sabi ko pa na di makapaniwala.

"Are you sure?" Eksaheradang tanong ni Sofia.

Tumango ako. "Di ako pwedeng magkamali, siya yun." Mariing sabi ko.

Napatingin silang lahat kay Alexandra na busy ng nagsasalita sa harap.

"Gosh!" Bulalas naman ni Penelope na di pa rin makapaniwala.

"Ara." Tawag sa akin ni Athena at agad naman akong bumaling ng tingin sa kanya. "I
think we have a prospect now." May makahulugang ngiti sa mga labing sabi niya.

"What?" Naguguluhang tanong ko.

"Masosolve na yung problema mo." Kung makangiti naman parang evil queen ang dating.
"Through Alexandra Montalban."

"What???" Sabay sabay pa naming bulalas sa kanya.

Ano na naman kaya binabalak nitong babaeng to? At nasama pa si Alexandra.

=================

Chapter 3 The Mission

"Love is not something you feel, it is something you do."

Ara POV

"Are you insane?!" Sabay-sabay namin na bulalas kay Athena.

Nasa CR kami ngayon nagpupulong-pulong tungkol dun sa suhestyon niya kanina na si

Alexandra Montalban na lang ang hihingan ko ng tulong tungkol sa problema ko.

"No. I'm genius." Proud pang sagot niya.

"We're serious here!" Naiinis ng sambit ni Sofia.

Nakahalukipkip kaming tatlo na nakapalibot kay Athena. Lunch break namin at mamaya
maya ay pupunta na ulit kami sa stadium para dun sa seminar.

"What are you trying to suggest?" Di ko na napigilan itanong.

"Simple lang. Seduce Alexandra Montalban." Nakangiti pang sabi niya.

"Nahihibang ka na ba?" Bulalas ko dito.

Binatukan naman ni Penelope si Athena. "Sira ulo ka pala eh."

"Ouch!" Protesta naman nung isa. "Ang sakit kaya." Inirapan pa niya si Penelope.

"At isa pa, sabihin na nating umoo si Ara. Paano naman niya yun gagawin?" Sabi
naman ni Sofia.

"Makinig muna kasi kayo." Sabi pa niya sa amin na para kaming mga batang
pinagsasabihan niya. She earned a death glare from the three of us. But we listen
to her anyway. "Ara needs to seduce Alexandra, and if she took the bait, madali na
lang siyang makakahingi ng tulong dito dahil in love na siya sayo." Paliwanag niya.

"Parang ang dali lang gawin nun sayo ah." Nakataas ang kilay na sabi ni Sofia.

"Ara can do that... easily." Nakangisi si Athena sa akin.

Nakakataba naman ng puso na ang taas ng confidence sa akin ni Athena na magagawa ko

yun. Pero maalala ko

lang yung mala tigreng mga mata niya, parang ayoko i-try.

"Why don't you try Ara?" Sabi pa sa akin ni Athena.

"Okay. Granted that I agreed to your plan. To seduce Alexandra." Sabi ko. "Paano
ako makakalapit sa kanya aber?"

"Magpabagsak ka sa exam next week ---" Hindi na niya naituloy dahil binatukan ulit
siya ni Penelope. "Ano ba? Nakakadalawa ka na ha?"

"Hey, hey!" Awat ko sa kanila. "Stop!"

Ang sama ng tingin na pinukol ni Athena kay Penelope.

"Why would I do that?" Takang tanong ko naman sa sinasabi ni Athena kanina.

"Di ba yung mga babagsak sa mid term next week under Professor Manansala, may
special project?" Tukoy nito sa Professor namin sa major subject, Entrepreneurship.

"Sira ulo ka na talaga. Sa major subject pa talaga." Naiiling iling na sambit ni

Sofia.

"Hindi niyo kasi gets yung plano ko eh." Sabi pa ni Athena.

"Then explain... further!" Pinandilatan pa siya ni Penelope.

"Kapag mababa ang nakuhang grade ni Ara dun, bibigyan siya ni Prof ng special
project --- yung research." Paliwanag niya. "And may mga pagpipilian siya dun sa
mga ire-research niya. Ang pipiliin mo, Ara, yung large scale entrepreneurship --
agricultural/livestock base. And we all know that Alexandra Montalban owns hacienda
in Padre Garcia, Batangas." Tumingin siya sa akin at para namang na-gets niya kung
ano yung gusto ko itanong. "Paano ka makakapasok dun? Sabi ko nga simple lang, ask
our Professor for a recommendation."

It sounds like a plan. Pero madami pa rin ako, I mean kaming tatlong alinlangan sa
plano ni Athena.

"And

how sure are you that Professor Manansala will give me a recommendation letter?" I
asked.

"Dahil hindi siya makakatanggi." Nakangising sagot ni Athena. "I'm sure of that.
Ako gagawa ng paraan."

Oh, we almost forgot. Tita ni Athena si Professor Manansala.

"Okay. And then what's next?" I asked again.

"Pupunta ka sa hacienda niya, siya personally nagpapatakbo nun. Try everything you
know, all the tricks in your pocket, para mapalapit sa kanya. And then implement
the plan." Sabi niya.

"No need." Kapagkuwa'y sambit ko.

"Huh?" Napatingin silang tatlo sa akin.

"What do you mean?" Takang tanong ni Athena.

"No need na magpabagsak ako sa exam." Sabi ko. "I know mababagsak ako sa mid term
next week, I can't concentrate anyway."

"But you're agreeing with Athena's plan?" Penelope asked.

Kahit ano siguro gagawin ko just to get out from this mess we're in right now.
Kahit sino pa yan basta no string attached.

"Basta sure kang no string attached kay Alexandra?" I asked Athena again and she
nodded. Huminga ako ng malalim. "Okay. Agreed." Wala na itong urungan pa.

Pagkatapos naming mag-usap usap ay lumabas na kami para ipagpatuloy ang seminar.
Habang nagsasalita si Alexandra sa harap discussing about her company's strategy on
how it successfully overcome all the struggles they faced. Di ko mapigilang
pagmasdan siya. She's maybe around 5'10 1/2 to 5'11. She's slim. Parang pang-model.
Ang kinis ng kutis nito at hindi mo aakalain na nasisikatan ito ng araw sa hacienda
niya. Ang mahaba nitong kulay brown na buhok ay nakatirintas.

Simple lang siya manamit at kung titingnan mo parang hindi siya bilyonaryo. And her
eyes... I saw them once but I will never forget how it look like. They're color
green.
Ang bawat kilos niya ay parang ang sarap pagmasdan. Ang mukha nitong maamo ay kay
sarap tingnan at hawakan. Pero kung pakatitigan mo ito, makikita mo sa aura niya na
isa itong istrikto.

"Checking her out already?" May himig panunuksong bulong sa akin ni Athena.

"Of course not!" Tanggi ko.

She laugh softly. "It's okay Ara. She's your subject anyway." She added.

Crazy! I mentally uttered.

"Athena." Mahinang tawag ko sa kanya. Tumingin naman ito sa akin. "Paano mo nalaman
lahat ng sinabi mo about sa kanya?"

She smiled knowingly. "Ex siya ni Candice." Tukoy niya sa pinsan niyang bisexual.

"Oh." I muttered.

So ganun pala ang mga tipo niyang babae. Malalandi.

Pagsapit ng exam, katulad ng inaasahan ko, mababa ang mga nakuha kong grades and
totoo nga yung sinabi ko. Bumagsak nga ako sa Entrepreneurship. Pero okay lang,
that's part of our plan din naman eh.

"What's going on with you, Miss Mendez?" Professor Manansala asked me with a stern
voice.

Pinatawag niya ako sa faculty room, sa opisina niya.

"There's just too much on my plate right now, ma'am." Sagot ko.

"Whatever it is, Miss Mendez, you're not supposed to forsake your studies." Sabi
niya. "Especially, your major subject."

Hindi na lang ako kumibo. Sa lahat ng ayoko yung napapagalitan o di kaya naman
pinagsasabihan.
Naiinis ako. Pero syempre professor ko siya kailangan ko pa rin siyang igalang kaya
pinili ko na lang manahimik.

"You give me no choice but to give you this special project." Sabi niya na parang
wala ng siyang magagawa pa. "So mamili ka na lang sa kung alin sa mga types of
entrepreneurship mo gusto i-research."

"Large scale ma'am" Sagot ko. "Agricultural/livestock based."

"Are you sure with that?" She asked.

"Yes ma'am." Maikling sagot ko.

"Alright. You have three weeks to research about that matter." She gave me the
pointers. "And I hope your respondent is an expert in that area."

"I'm sure she is, ma'am." Sure na sabi ko. "I choose Miss Alexandra Montalban as my
respondent."

Parang ikinagulat naman niya ang sinabi ko. "Then good luck with that Miss Mendez.
I know her schedule is tight."

"That's why I need a letter of recommendation from you ma'am. And set me an
appointment with her for my research." Seryosong sabi ko dito.

"Maybe I can give you the recommendation letter but I can't guarantee you about the
appointment." Saad niya.

Hindi na ako nagulat dahil inaasahan ko na yun na sasabihin niya. Si Athena na lang
bahala dun.

"Okay ma'am." Nasabi ko na lang.

Ilang minuto pa ay lumabas na rin ako ng faculty room. Agad naman akong sinalubong
ng mga kaibigan ko. Nasabi ko sa kanila kung ano yung pinag-usapan namin ni Prof.
Manansala. Like what we've talked before, si Athena na bahalsa sa appointment and
yung confirmation. This is her plan anyway.

Two days passed, after we have send the recommendation from the Dean of
Entrepreneurship

department to Alexandra, wala pa ring sagot. Kailangan ko na yun sa lalong madaling

panahon lalo na't magsisimula na next week dapat yung research ko. And lumilipas
ang panahon na wala akong ginagawa to help my family.

Nagresearch din ako tungkol kay Alexandra. Nalaman ko na ulilang lubos na pala
siya. Namatay ang parents niya sa plane crash when she's thirteen years old. Naiwan
siya sa pangangalaga ng kanyang lolo't lola na siyang may-ari ng hacienda. Nang
mamatay ang mga ito, at wala naman sa tatlong anak nila ang may interest at
kakayahang patakbuhin ang hacienda, iniwan nila ito kay Alexandra. Ipinamana nila
ito sa kanya.
Samu't saring babae din ang nalilink sa kanya pero wala dito man ang kompirmadong
naging girlfriend niya. Pati yung pinsan ni Athena na sinabi niyang naging
girlfriend niya, di rin niya sinabi kung naging sila nga o hindi.

Natigil lang ako sa pagreresearch ng tumunog yung cellphone ko. Nakita ko naman na
unknown number iyon. Wala sana ako balak sagutin kaya lang naisip ko na baka
importante yung tawag.

"Hello?" I asked sa kung sinuman ang nasa kabilang line.

"This is Janine, secretary of Miss Alexandra Montalban." Sabi ng babae sa kabilang

line.

"Oh, hi ma'am." Nabigla pa ako.

"I would like to confirm your appointment and Miss Montalban approved your request
for a research regarding the business activities of her hacienda."

"Uhm... thank you ma'am." Hindi ko alam kung anong sasabihin ko. "It would do me a
big favor."

"She will expect you next week." Sabi pa niya. "I'm going to email you the other
details." Sabi pa at magalang ng nagpaalam.

Para pa rin akong nababato-balani. Napako na yata ako sa kinauupuan ko. Pakiramdam
ko di ako makagalaw sa sobrang excitement na nararamdaman ko.

Naisip kong tawagan si Athena para ibalita ang good news.

"Ara?" Narinig kong bati niya sa kabilang linya.

"Athena!" Masiglang bulalas ko. "I have good news."

"What is it?" Curious na sabi naman niya.

"Approved na yung research project ko sa hacienda nila Alexandra! Magsisimula na

ako next week."

"Really?" Hindi makapaniwalang saad niya.

"Yes!" Excited na sagot ko. "Tumawag sa akin kanina yung secretary niya and i-email
na lang daw nila yung details."

Narinig ko siyang masayang napa-yes sa kabilang linya. "So okay na yung plan,
plantsado na lahat?"

"I guess so." Sabi ko na nakangiti.

"Have you told the girls about it?"

"Not yet." Sabi ko. "Meet me up at Jynx." Tukoy ko sa cafe na tambayan namin. "And
tell the other girls."

"Sige sige." Excited na sagot naman niya.

I ended our conversation and nagbihis para lumabas at makipagkita sa mga kaibigan
ko.

Habang namimili ako ng damit, di ko mapigilang mapangiti. A mischievous smile.

I have three weeks to implement the plan.

Seducing Alexandra.

Author's Note: I'm sorry if medyo slow ang updates nito. I make sure kasi na
everyday ang update nung isa ko pang story, Beautiful Mistake. And I must tell you
this. Alexandra Montalban is the cousin of Danielle Gray. ;) Please support my
stories and don't forget to leave comments and vote. Take care ^-^

=================

Chapter 4 Alexandra "Alex" Montalban

"A kiss is a lovely trick designed by nature to stop speech when words become
superfluous."

Alex POV

2 days earlier...

"Alex!" Tawag sa akin ni James, ang pinagkakatiwalaan kong veterinarian.

Nasa kuwadra kami ngayon ng mga kabayo at kasalukuyan niyang tinitingnan si Misty,
isa sa mga alaga kong kabayo.

"Malapit na manganak si Misty." Sabi niya sa akin nung makalapit ako sa kanya.

"Sa tingin mo kailan siya manganganak?" Tanong ko sa kanya.

"Anytime soon." Sagot niya. "Kaya kailangan may bantay dito palagi para kapag
nanganak na siya, may titingin."

Tumango ako sa kanya at tiningnan si Misty na nakahiga sa may dayamihan sa loob ng

kanyang kuwadra.

Sabi ni James, ang mga kabayo daw kaya nilang paanakin ang kanilang mga sarili at
linisin ang kanilang anak. Pero kahit gayon pa man, kailangan pa rin na may
nakaantabay na beterinaryo dito para kung saka-sakali mang kailangan ng tulong,
agad iyon matutugunan.

"Nagbabago na ang behavior ni Misty. Her rump and tail head muscles are already
softening. Even her vulva became swollen and elongated." Paliwanag niya sa akin.

"Sasabihin ko na lang kay Mang Amarilyo na bantayan maigi si Misty." Tukoy ko sa

isa sa mga pinagkakatiwalaan ko sa hacienda. "At patawag na lang ulit kita kapag
manganganak na siya."

Tumango naman si James. "Basta kapag manganganak na si Misty, wag maingay o

magpahalatang andun kayo nagbabantay baka ma-distract."

"I'll bear that in mind." I assured him.

Naputol ang pag-uusap namin ni James ng may tumawag sa akin. It's Janine, my
secretary.

Nag-excuse ako kay James para kausapin si Janine.

"Yes, Janine?" Bati ko sa kanya nung sinagot ko ang tawag niya.

"Ma'am may iniwan po akong folder kay Aling Idad." She said.

Si Aling Idad or I call her Nana Idad, ay siyang mayordoma sa bahay. Pero hindi ito
stay in, may bahay siya at ng pamilya niya sa loob ng hacienda. Asawa siya ni Mang
Amarilyo. Malapit sa akin ang matanda dahil bukod kina lolo't lola, siya ang tumayo
kong ina nung mamatay ang mga magulang.

"What folder?" Tanong ko.

"Naglalaman po iyon ng recommendation letter from De La Salle University in

Canlubang, Laguna for a certain third year BS Entrepreneurship student named
Arabella del Castillo Mendez, for a research and she requested for an assistance
from you." Sagot naman ni Janine.

"Okay. Titingnan ko na lang muna." Sabi ko na lang. "Pakisabi na lang na tatawagan

mo na lang sila if ever."

"Yes, ma'am." Sagot naman niya.

"Anything else, Janine?"

Mapagkakatiwalaan at maabilidad si Janine. She's married to Felix, with two kids.

She's been with me since nag-start na akong hawakan at pag-aralan ang pasikot-sikot
ng hacienda at ng mga planta. Kaya naman kahit hindi ako masyado natatao sa
opisina, siya naman ang source of information ko. Mas hands on kasi ako dito sa
hacienda.

"Iniwan ko na din po yung mga documents na kailangan ninyong pag-aralan at

pirmahan." Saad niya.

"Sige titingnan ko na lang din." I replied. "Yun lang?"

"Opo, ma'am."

"Thanks, Janine." Sabi ko and I ended the call.

Nakita ko si James na kinakausap yung mga tauhan sa kuwadra. Para siguro

i-brief sila tungkol sa nalalapit na panganganak ni Misty. Sumulyap ako sa suot ko

na wrist watch, mag-aalas dos na ng hapon. Kailangan ko pang pumunta sa may niyogan
para tingnan naman yung mga nag-aani ng niyog dun.

"James." Tawag ko sa kanya.

Tumingin naman ito sa akin pagkatapos ay magalang na nag-paalam sa mga tauhan ko

saka lumapit sa akin.

"Punta muna ko sa may niyogan." Sabi ko dito. "May sasabihin ka pa ba tungkol kay
Misty?"

"Wala na." Sagot naman niya. "Uuwi na din ako. Kailangan din ako sa clinic." Sabay
tingin sa orasan niya.

Tumango ako dito. "Tawagan ka na lang namin kapag manganganak na kabayo ko."

"Sige." Sabi niya. "Mauna na ako." Paalam niya saka tumalikod.

Hinintay ko muna siyang makasakay sa kotse niyang nakaparada sa labas ng kuwadra at

saka umalis na. Bumusina pa ito bago tuluyang umalis.

Luminga-linga ako sa paligid para hanapin si Black. Nakita ko itong abala sa

pagkain ng dayami. Sumipol ako para tawagin siya. Humalinghing ito tsaka hinanap
kung saan ako naroon. At nung makita ko kung san ako nakatayo, agad itong tumakbo
at lumapit sa akin.

Pumapadyak padyak pa siya ng makarating sa kinaroroonan ko. Agad ko namang hinimas

ang kanyang mukha bago ako sumampa sa likod niya. I signaled him to run which he
immediately did. Nang nakondisyon na siya, sinipa ko siya sa tagiliran hudyat na
kailangan pa niyang bilisan ang pagtakbo patungo sa may niyogan.

Si Black ay isang itim na stallion na galing pa sa New Zealand. Regalo siya ni lolo
sa akin nung mag 18 ako. Si Misty naman ay regalo sa akin ni Papa nung nabubuhay

pa siya. Kaya naman mahalaga sa akin si Misty at Black. At ngayon nga ay malapit ng
isilang ang bunga nilang dalawa.

Agad akong binati ng mga tauhan sa may niyogan. Abala ang iba sa pag-akyat sa puno
at ang iba naman ay naglalagay sa sisidlan. Andun na rin ang tatlong truck na
siyang magbabiyahe ng mga niyog papuntang Manila. May mga contacts kami dun ng mga
buyers.
Ilang sandali din akong nanatili dun para kausapin sila. Nang matiyak kong okay
naman na doon, sa may manggahan naman ako nagtungo. Malapit na din kasi anihin ang
mga iyon. Tamang-tama at ilang buwan na lang ay pasko na. Madaming bibili ng
prutas.

"Kumusta po kayo?" Bati ko sa mga tauhan sa manggahan na abala sa paglilinis ng mga

dahong nagkalat. Karamihan ang mga nandito ay kababaihan.

Sumagot naman sila na okay lang naman sila at natutuwang malapit ng anihin ang mga
bunga ng mangga. Masaya kasi kapag anihan na, halos lahat ng mga tauhan dito sa
hacienda ay makikiani. Pagkatapos ng anihan, may konting salo-salong nagaganap.
Parang pasasalamat na rin namin iyon dahil sa mga biyayang aming nakakamit dito sa
hacienda.

Nakipagkuwentuhan pa ako saglit sa mga ito bago nagtungo sa paborito kong

pahingahan. Dun ako naglalagi kapag wala ako masyado busy o di kaya naman kapag
nalulungkot ako o naii-stress. Tinahak ko ang gawi ng magubat na parte ng hacienda.
Iba't ibang klase ng puno ang nandito. Tinatawag ko itong virgin forest sa loob ng
hacienda sapagkat hindi pa ito ginagalaw. Isa pa, ayokong masira ang natural nitong
ganda. Ang huni ng mga ibon ang maririnig pagpasok dito.

"Slow down, Black." Sabi ko

sabay himas sa ulo nito para huwag masyado bilisan ang takbo at lakad na lang ang
gawin.

Humalinghing naman ito at sumunod sa inuutos ko sa kanya. Ako lang ang kinikilalang
amo ni Black. Kapag may ibang sumasakay sa kanya, nagwawala at di mapapasunod ng
kahit sinuman. Ako lang. Para kaming may secret agreement nitong si Black.

Napangiti ako ng marinig ko ang lagaslas ng tubig at ang pagbagsak nito. Ibig lang
sabihin na malapit na ako sa aking kanlungan. Walang ibang nagagawi dito dahil alam
nilang private spot ko ito. Ilang sandali pa'y unti-unti ng bumungad sa akin ang
malinaw at nakakaayang tanawin sa may talon.

This is life!

Napapikit ako at sinamyo ang sariwang hangin. Agad ako bumaba ng kabayo at itinali
si Black sa may malaking puno. Naglakad ako papunta sa gilid ng batis at
nagsimulang maghubad. I took off everything, including my undies. At masiglang
tumalon para magbabad sa tubig.

Pagabi na ng nagpasya akong umalis sa talon. Isinuli ko sa kuwadra niya si Black at

bago tuluyang umuwi sa bahay, tiningnan ko muna si Misty kung okay lang ba siya.
Binilin ko din sina Mang Amarilyo na bantayan ito ng maigi.

"Ginabi ka na naman sa talon." Bungad sa akin ni Nana Idad.

"Hindi naman po, Nana." Tipid na ngiti ko sa kanya. "Dumaan pa ulit kasi ako sa
kuwadra para tingnan si Misty."

"Malapit na daw manganak sabi ni Ilyong." Tukoy niya kay Mang Amarilyo. Ilyong na
kasi tawag niya sa asawa.

"Oo nga po eh." Sagot ko.

"Kumain ka na muna ng hapunan." Sabi nito.

"Ako na lang po bahala, nana." Saway ko sa kanya ng akma niya akong

ipaghahain ng hapunan. "Umuwi na lang po kayo para hindi po kayo masyado gabihin."

"Siya sige." Buti naman at hindi na ito nagpumilit pa. "Baka andiyan na din si
Joan."

Si Joan ay nag-iisang anak nila ni Mang Amarilyo. Kasalukuyan itong nag-aaral ng

high school sa bayan. May edad na din naman kasi ang mga ito ng mag-asawa kaya late
din nagkaanak. Palagi sinusundo ni Joan ang ina nito para may kasama sa pag-uwi.

"Ingat po, nana." Sabi ko bago ako tuluyang umakyat sa pangalawang palapag ng
bahay.

Pumunta muna ako sa kuwarto ko para makapag-bihis bago tumungo sa study room. Tiyak
na andun na yung mga papeles na iniwan ni Janine kanina.

Mag-isa lang ako dito sa bahay. May dalawa pang katulong na kasama ni Nana Idad at
isang hardinero. May dalawa ding guwardiya sa may gate at sa bukana ng hacienda.
Wala ding ibang taong makakapasok sa loob ng hacienda ng hindi ko malalaman. Dahil
bago sila makapasok sa bukana, itatawag muna ng mga guwardiya sa akin para hingin
ang go signal ko. Kaya panatag ang loob ko na mamalagi mag-isa dito sa mansiyon.
Isa pa, may background ako sa martial arts at paghawak ng baril kaya walang
maglalakas loob na pasukin ako dito.

Kakaupo ko pa lang sa likod ng study table ng may kumatok.

"Pasok." Sabi ko at alam ko na kung sino iyon. Si Nana Idad.

"Dinalhan kita ng pagkain dahil alam ko na baka di ka na naman maalis diyan sa

pagkakaupo mo hanggang sa tamarin ka ng bumaba para kumain." Sabi niya na may
dalang tray ng pagkain at inumin.

"Si nana talaga oh." Sabi ko. "Pakilapag na lang po diyan." Sabay turo sa center
table sa may

sofa.

"Kumain ka bata ka ha?" Bilin pa nito sa akin.

"Opo." Sagot ko na lang para di na ako sermonan pa nito.

"O sige na mauna na ako." Paalam niya sa akin.

Kunwari namang nahintatakutan naman ako sa sinabi niya. "Nana Idad, huwag po muna!"

Nagtataka namang tumingin sa akin ang matanda. "At bakit naman?"

"Hindi pa po ako handang mawala kayo. Wala na nga sina lolo't lola pati ---"

Di ko na naituloy ang sasabihin ko ng batuhin niya ako ng diyaryo. Tatawa-tawa

naman akong umilag.

"Loko-loko ka talagang bata ka!" Saway niya sa akin.

Tumayo ako at lumapit sa kanya. "Binibiro ko lang naman po kayo, nana." Saka ko ito
niyakap. "Salamat po sa pagkain."

"Oo na sige na." Sabi naman nito. Hindi kasi ito sanay na naglalambing ako sa
kanya. Baka daw kasi maiyak siya.

Hindi naman kasi ako yung taong magiliw sa lahat. Malambing sa lahat. Pili lang ang
mga taong iyon at pili lang din ang mga taong pinagkakatiwalaan ko. Pero dito sa
hacienda, alam kong subok na ang pagtitiwala ko sa kanila at hanggang ngayon, wala
pa naman nagkakamaling sirain ang tiwala kong iyon.

"Ingat po kayo sa pag-uwi." Sabi ko sa kanya ng papunta na ito sa pintuan.

Tumango naman ito at tuluyan ng umalis ng kuwarto. Pagkaalis niya ay agad akong
nagtungo ulit sa study table para pag-aralan yung mga papeles na iniwan ni Janine.
Ni-review ko muna ang mga iyon bago pinirmahan. Yung iba hindi ko muna pinirmahan
dahil may mga bagay na hindi klaro sa akin. Ganun ako, hindi ako basta basta
pumipirma ng hindi klaro sa akin ang lahat.

Pagkatapos ko ng mga iyon ay kinuha ko ang gray folder na may logo

ng tanyag na eskwelahan. Two weeks ago, nanggaling ako dun para sa isang seminar.
Ako kasi ang napili ng eskwelahan para gawing resource speaker.

Binasa ko ang nilalaman ng sulat at sinasabi nitong kailangan ng nasabing

estudyante ang research para sa special project nito at isa itong major requirement
sa major nitong Entrepreneurship.

Pero sa totoo lang, gusto ko tumanggi dahil parang nagpapasok ako ng isang outsider
dito sa hacienda. Parang isang envader. At isa pa, hindi ako katulad ng iba na
mahilig makisalamuha lalo na't wala namang business sa akin nung tao.

Tiningnan ko ang nakalakip na impormasyon at larawan nung sinasabi nilang

estudyante. At ganun na lang ang aking pagkamangha ng makilala ito.

So ikaw pala si Arabella Mendez. Sabi ko ng makita ko ang larawan niya.

Hindi ako maaaring magkamali, siya yung babaeng bigla bigla na lang akong hinalikan
sa isang bar ng makipagkita ang pinsan kong si Abby dun. Alam naman niyang hindi
ako nagpupupunta sa mga ganoong lugar pero nagpumilit ito. Pareho kasi kaming nasa
Laguna that time kaya napilitan na rin akong makipagkita sa kanya.

At dun ko nga nakita si Arabella. Pagpasok ko pa lang ng bar na iyon, agad na may
isang magandang babae na kulay asul ang mata na lumapit sa akin at walang anu-anong
hinalikan ako sa labi. Para tuloy akong estatwang napako sa kinatatayuan ko.
Naramdaman ko din ang parang boltahe ng kuryenteng dumaloy sa katawan ko.

Pero bago pa ako makapag-react, agad na niyang binawi ang mga labi nito at mabilis
na umalis. Nakita ko na lang na lumapit siya sa isang grupo ng kababaihan na
masayang nag-iinuman. Nagtitilian pa ang mga ito ng makabalik si Arabella sa
kanila.

Dun ko napagtantong nadamay ako sa katuwaan ng mga ito. And you're a fool if you
think I will just let you walk away without a price. And now, my time is here.
Maybe a little payback.

Naglaro ang isang makahulugang ngiti sa aking mga labi. Agad kong kinuha nag
cellphone ko at tinawagan si Janine.

"Hello, ma'am?" Narinig kong bati niya sa kabilang linya.

"Kindly inform the school and Miss Arabella Mendez that I agreed and approved their
request. And that she can begin her research next week. And don't forget to email
her the details." Sabi ko sa kanya.

"Yes ma'am." Sagot naman niya.

I ended the call. I stared again at her picture. Ang mga labi nitong nakangiti ay
parang nang-aakit.

See you soon... Arabella. I smirked at that thought.

(Pic of Alexandra at the top.)

=================

Chapter 5 Close Encounter

"Love is n untamed force. When we try to control it, it destroys us. When we try to
imprison it, it enslaves us. When we try to understand it, it leaves us feeling
lost and confused."

Ara POV

Pagsapit ng Lunes, maaga ako bumiyahe papuntang Padre Garcia, Batangas. Kulang-
kulang dalawang oras din ang biyahe. Dinala ko lahat ng mga kailangan ko, at
sinigurado ni mom na wala ako nakalimutan. Hindi ko kabisado ang daan patungo sa
hacienda pero naisip kong magtatanong tanong na lang ako pagdating dun. Kahit pa
sabihing may gps yung car ko. Mas maganda na yung sigurado.

Habang nasa biyahe, iniisip ko na ang daming posibilities na pwedeng mangyari. Isa
na dun yung magugustuhan ba ako ni Alexandra.

Pagdating ko sa Padre Garcia, nagtanong na ako kung saan ba ang daan patungo sa
Hacienda Montalban, madali lang pala malaman ang daan dahil naka-separate lang ang
yun mula sa bayan. Pagdating ko sa may bukana ng hacienda, may dalawang lalaking
naka-uniform ng pang guard ang humarang sa akin.

"Ano po kailangan nila ma'am?" Magalang na tanong nung isang mas matanda, mga edad
forty eight na siguro.

"Ako po yung inaasahan ni Miss Alexandra Montlaban na magreresearch sa loob ng

hacienda." Sagot ko. Sa kotse lang ako di na ako nag-abala pang bumaba.

"Pangalan po ma'am?" Tanong pa niya.

"Arabella Mendez." Tipid kong sagot sabay tanggal ng shades ko.

Tiningnan niya yung logbook kung may pangalan ako. At nung makumpirmang andun nga
ako sa list, my tinawagan siya. Maybe it's Alexandra.

"May ID ka po ba ma'am?"

Tanong sa akin nung guard na may hawak ng telepono.

Kinuha ko yung school ID ko at ibinigay sa kanya. Narinig ko naman na sinabi niya

iyon sa kausap niya.

"Ma'am may in-email daw po ba sa inyong confirmation nung appointment niyo?" Tanong
pa.

Ang higpit naman dito. Bulong ko sa sarili ko.

"Yes." Medyo mataray nang sagot ko.

"Pwede po bang makita?" Magalang na sabi niya.

Napahinga ako ng malalim. Nagpipigil ng inis. Ano naman akala nila sa akin?
Impostor? Bulong ko pa sa sarili.

Bakit hindi pa ba? Tuya ng utak ko.

Ibinigay ko sa kaniya ang na-print ko na confirmation nung appointment ko kay

Alexandra.

"Meron po, ma'am." Narinig kong sabi ni manong guard sa kausap sa phone. "Sige po,
ma'am."

"May kailangan pa ba kayong identification from me?" Sarkastikong tanong ko ng

maibaba na nito yung telepono. "Just to be sure it's me?"

Nagkamot ito sa ulo. "Pasensya na po ma'am." Magalang na sabi niya. "Sumusunod lang
po kami sa protocol."

Ibinalik na niya sa akin yung ID ko pati na yung printed copy ng sulat at tsaka ako
pinapirma dun sa logbook.
Sinabi naman sa akin nung isang guard yung direksyon kung saan ang bahay ng certain
Candida Marquez. Dun daw kasi ako titira pansamantala habang nandito ako sa
hacienda.

Isa pa yun sa nakapagpaisip sa akin. Bakit hindi ako pinatira ni Alexandra sa bahay
niya?

Baka kasi makagulo ka sa mga 'affairs' niya. Sabi ng isip ko.

Napasimangot ako sa isiping iyon. If she thinks, I'm gonna like her. Well, she's
wrong. I'm not into girls. And I'll never be.

And

I'm sure as hell of that.

Pinaandar ko na ulit yung kotse at tinahak ang daan patungo sa loob ng hacienda.
Ang rusty na arko na may katagang Hacienda Montalban ay halatang matagal na itong
naipatayo.

Sa bukana pa lang ay makikita mo na ang malagong mga puno sa gilid ng di pa

sementadong kalsada, kaya naman medyo umaalog alog yung sasakyan ko sa mga bato-
bato.

Ang yaman yaman nila pero di man lang magawang pa-semento yung kalsada. Bulong ko
sa sarili.

May nakita akong dalagitang naglalakad sa may kalsada ng medyo malayo-layo na rin
yung narating ko at wala pa ring makitang mga bahay. Bumusina ako para matawag ang
pansin niya. Agad naman niya akong napansin at tumigil sa paglalakad.

Binaba ko ang tinted na bintana ng kotse sa tapat ko at dumungaw ako para makita
niya ako.

"Excuse me?" Kahit naman brat ako may galang pa rin namang natitira sa katawan.
"Pwede magtanong?"

Halata sa mga mata nito ang paghanga ng makita ako. "A-ano po iyon?" Utal niyang
tanong.

"Saan dito yung bahay ni Candida Marquez?" I asked.

Parang nagliwanag yung mukha niya. Unti-unting sumilay ang cute na ngiti nito. May
maliit na dimples sa gilid ng magkabilang ibabang labi nito.

"Kayo po si ma'am Arabella?" Kompirma niya.

"Yes?" Naguluhang tanong ko. Alam ba ng buong hacienda na darating ako?

"Anak po ako ni Candida Marquez." Pakilala niya sa kanyang sarili. "Kanina pa po

kayo hinihintay ni inay."

"Ganun ba?" Saad ko. "Medyo na-traffic kasi ako eh."

"Okay lang po." Nakangiting sagot niya. "Samahan

ko na lang po kayo sa mansyon para makita po kayo ni inay bago ko po kayo ihatid sa
bahay."

Ngumiti ako ng tipid sa kanya. "Okay. Pasok ka na." Sabi ko at in unlock yung
passenger side.

Parang nahihiya pa itong pumasok sa loob ng kotse. Hindi ko man maintindihan pero
parang magaan ang loob ko dito. Nag-iisa lang kasi akong anak, kahit naman papano
sabik ako sa kapatid... especially a little sister.

"Saan yung mansyon?" Tanong ko dito ng magsimula na kaming baybayin ang daan.

"Diretso lang po." Sagot niya na itinuro sa harap. "Tapos liko po tayo sa unang
likuan po."

Tumango na lang ako sa kanya. Mukha siyang mahiyain. "What's your name?"

"J-joan po." Naiilang na sagot niya.

Ngumiti ako sa kanya. "Wag ka mahiya sa akin, Joan."

"Sige po, ma'am Arabella."

"Huwag mo na akong tawaging ma'am." Saad ko. "Ate Ara na lang tutal parang mas
matanda lang ako ng ilang taon sayo."

"S-sige po, ate Ara." Sagot niya.

"Wala ka bang pasok, Joan?" Tanong ko. I'm trying to make her feel at ease.

"Wala po. Sem-break na po eh."

Ay oo nga pala 'no?

"Anong year mo na ba?" Kunwa'y tanong ko.

"Fourth year high school na po ako."

Narinig kong sagot niya. Lumiko ako sa pinakaunang likuan. Ilang sandali pa'y
bumungad sa akin ang isang mataas na rehas na gate.

"Dito na lang po tayo, ate Ara." Sabi ni Joan sa akin ng nasa harap na kami ng
rehas na gate.
Nang tumigil ang sasakyan ay agad itong bumaba. Kinausap yung guard. Binuksan naman
nung guard yung gate. Pumasok si Joan sa gate at tumungo sa loob. Di na lang ako

nag-abalang bumaba ng kotse at hinintay na lang itong bumalik.

Ilang sandali pa'y bumalik si Joan at lumapit sa akin at kumatok sa bintana sa

tapat ko.

"Ate Ara, baba ho muna kayo para makapag-merienda." Sabi niya sa akin ng
pinagbabaan ko siya.

"Okay." Sagot ko. Sabagay gutom na rin naman ako.

Pagkatapos ko mai-lock yung kotse na ipinarada ko sa labas ng gate dahil wala naman
yatang balak yung guard na papasukin ako dala yun. Naglakad kami papasok at ilang
sandali pa'y bumungad sa akin ang magandang bahay. Yari ito sa one way na salamin.
Ang ganda!

Namamanghang pumasok kami ni Joan sa loob ng bahay. Agad na bubungad sayo ang halos
puro puting kulay sa loob ng mansiyon. Iginiya ako ni Joan papunta sa kusina.
Halatang mayamang mayaman ang may-ari ng bahay pero simple lang ang interior
decorations nito. Napansin ko din ang malaking chandelier sa may living room.

"Nandito na po siya, inay." Sabi ni Joan sa may katandaan ng babae.

Maliit lang ito kay Joan. Mga nasa 5'2 siguro kaya naman nakayuko akong tumingin sa
kanya ng lumapit sa akin.

"Magandang araw ho." Bati ko na may tipid na ngiti.

"Hay, kagandang bata." Di napigilang bulalas ng matanda na sa tingin ko ay si

Candida Marquez. "Opo ka dito, anak." Sabay turo sa upuan na nasa center island,
nakaupo na rin dun si Joan.

"Maraming salamat po." Sabi ko dito.

"Tawagin mo na lang akong nana Idad." Nakangiting saad niya ng makaupo na ako sa
isang stall.

Ngumiti lang ako kay nana Idad. Halatang mabait ang matanda. Binigyan niya ako ng
isang baso ng orange juice at

sandwich. Inilibot ko ang mata ko sa loob ng kusina. Napansin ko ang isang mahabang
lamesa na halatang antigo. Moderno din ang mga kagamitan at halatang mamahalin ang
mga ito.

"Ang ganda-ganda mo naman, anak." Narinig kong saad ni Nana Idad at ngumiti lang
ako dito. Sanay naman na ako sa mga papuri eh. "May ibang lahi ka ano?"

"Opo." Sagot ko pagkatapos ko lunukin yung kinakain ko. "Half filipino half south
african po ako. Yung mom ko po kasi isang south african na may lahi din pong
dutch."

"Kaya pala. Ang ganda ng mga mata mo, anak. Totoo ba yan?" Curious na sambit niya.

Natawa ako ng konti. Madami na ring nagtanong nun sa akin, kaya di na bago. "Opo,
nana. Natural na kulay asul po iyan. Pati na rin po yung buhok ko na dirty blonde."

"Model ka po ba ate Ara?" Narinig kong tanong ni Joan na busy din sa pagme-
merienda.

Nakangiting umiling ako. Actually, may mga kumukuha sa akin mag-model at mag-
artista pero ayoko. Wala akong hilig at wala akong balak.

"Sino pong nakatira dito?" Tanong ko kahit alam ko namang si Alexandra. Malay ko ba
kung may iba pa siyang kasama.

"Si Alex lang." Sagot naman nung matanda. "Ayaw niya kasi may kasamang ibang tao
kapag nandito siya sa bahay. Kaya ako, umuuwi ako sa tuwing hapon at pumapasok na
lang sa umaga."

"Kaya po pala sa inyo ako pinatuloy." Di ko napigilang wika ko.

Pagkatapos naming magmerienda ni Joan, inihatid na niya ako sa kanilang bahay. Sa

may malapit pala sa manggahan ang mga kabahayan dun. Ang daming punong mangga!

Nagulat naman ako ng makarating kami sa bahay nila Nana Idad. Literal na

bahay kubo ang tinitirhan nila at aaminin ko, ngayon lang ako makakapasok sa ganung
bahay. And to think na dito ako titira for three weeks!

Tinulungan ako ni Joan magbaba ng mga gamit ko. Malinis at maayos naman sa loob ng
bahay. May maliit na hagdan na patungo sa dalawang kuwarto sa taas. Sa bandang dulo
dito sa baba ang kusina at pang-apat na lamesa. Sa bandang gilid ang lutuan at
maliit na lababo na gawa sa kahoy at kawayan. May maliit na pinto sa malapit sa
lutuan. At sa tabi naman ng hagdan ang isa pang pintuan na ang nagsisilbing takip
ay makapal na kurtina.

"Dito po ang kuwarto mo, ate." Sabi ni Joan na itinuro ang pintuan na may tabing na
kurtina.

"D-diyan?" Nakangiwing kompirma ko.

"Opo." Nagpatiuna na itong pumasok sa loob bitbit ang iba kong gamit.

Wala na akong nagawa kundi ang sumunod dito. Nakita ko namang malinis din at maayos
sa loob ng kuwarto. May dalawang kama na pang-isahan sa magkabilang gilid. Gawa ito
sa kawayan at may kutson na nababalutan ng kulay pink na bedsheet. At sa dulo ng
kuwarto sa may corner, ay may lalagyanan ng mga damit na gawa din sa kawayan.

Inilapag ko sa ibabaw ng kama sa bandang kaliwa ang maletang bitbit ko. At parang
pagod na pagod na umupo sa gilid ng kama.

"Dito mo na lang po ilagay yung mga gamit mo ate." Sabi niya sabay turo dun sa
closet na gawa sa kawayan.
Tumango na lang ako sa kanya. Napapangiwi ako at nadidismaya. Kaya ko bang tumira
sa ganitong lugar?

"S-saan ang banyo?" Naisip kong itanong.

"Ay lika po, ituturo ko sa inyo." Sabi niya at nagpatiuna ng lumabas ng kuwarto.

Sumunod na lang

din ako. Tumungo kami sa maliit na pintuan na nakita ko sa may kusina kanina.

"Dito po ang banyo." Sabi niya ng buksan niya ito.

Nakita ko ang maliit na kulay puting bowl sa bandang gilid. Isang di kalakihang
drum na siguro ay lalagyanan ng tubig. May nakasabit na tabo sa malapit sa may
lalagyanan ng mga sabon at shampoo.

Wala silang shower? Tanong ko isipan ko. What do you expect, Ara?

Ano pa bang magagawa ko? Haist sana sa hotel na lang sa bayan ako namalagi. Pero
ang layo naman kung umaga hapon ako babyahe papunta dun.

"S-sige." Wala sa sariling sabi ko kay Joan. "Pwede magpapahinga lang muna ako
saglit?"

"Sige po, ate." Nakangiting sabi niya. "Magluluto lang po ako ng pananghalian.
Babaonan ko pa po kasi si itay sa may kuwadra."

Tumango na lang ako dito saka bumalik sa loob ng kuwarto. Nanghihinang umupo ako sa
kama. Ibinaba ko muna sa sahig yung maleta ko. Maya na lang ako mag-a unpack ng mga
gamit. Para akong hapong-hapo bigla. Humiga muna ako at pinilit matulog.

Paggising ko, hapon na pala. Tiningnan ko ang suot kong relo. Mag-aalas tres na ng
hapon. Bumangon ako at lumabas ng kuwarto. Ako na lang pala ang naiwang mag-isa sa
bahay, nasa labas siguro si Joan. Nakita kong may pagkaing natakpan sa ibabaw ng
mesa. Lumapit ako at binuksan iyon. Dalawang pritong isda ang nakita ko at may
kamatis na sawsawan na nakalagay sa maliit ng mangkok.

Tinakpan ko ulit. Di naman ako gutom eh. Lumabas ako ng bahay at ang sariwang
hangin ang sumalubong sa akin. Napapikit ako at sinamyo iyon. Ang sarap

sa pakiramdam.
Inilibot ko ang paningin ko sa paligid. Sa bandang kanan ay matatanaw mo ang
madaming puno ng mangga at sa bandang kaliwa ay papunta naman sa burol. Malapit
pala ang bahay nina Nana Idad sa may parte ng haciendang magubat. Curious na
naglakad ako papunta dun. Kahit naman na maarte ako sa katawan, adventurous din
naman ako paminsan-minsan.

Nakita ko ang parang makitid na daan papasok sa gabut. Sinundan ko iyon. Agad kong
narinig ang huni ng mga ibon at ang mga naglalakihang puno sa paligid. Napangiti
ako. Pakiramdam ko tuloy nasa gubat ako ni Tarzan. Naglakad lakad lang ako at
sinundan ang makitid na daan. Naisip kong di naman ako mawawala dahil iisa lang
naman ang daan patungo at palabas ng gubat.

Ilang sandali pa'y parang nakarinig ako ng lagaslas ng tubig at ang pagbagsak nito
sa lupa. Curious akong nagpatuloy. Gayun na lang ang aking pagkamangha ng makita ko
ang malinis na tubig at ang talon.

"Wow!" Namamanghang bulalas ko.

Ang linis linis ng tubig, para akong inaanyayahang tumampisaw dun. Tinanggal ko ang
flat sandals ko at unti-unti kong ibinaba ang isang paa ko sa umaagos na tubig.
Para pa akong nakiliti ng maramdaman ko ang di naman gaano malamig na tubig.

Nagpalinga-linga ako. Parang wala namang nagagawi sa lugar na ito. Halata kasing di
pa nagagalaw ang gubat, ibig sabihin wala masyadong nagagawi dito. Agad ako
nagtanggal ng damit. Lahat-lahat wala ako iniwan. Malakas ang loob ko maghubad.

"Di naman ako magtatagal eh." Sabi ko.

Parang isang batang nagtampisaw ako sa batis at lumangoy-langoy papunta sa may

talon.

Ang sarap sa pakiramdam. Nakaka-relax. Nakapikit akong nag-float sa ibabaw ng

tubig. Unti-unti kong iminulat ang aking mata. Ang linaw ng langit. Wala kang
makikitang ulap. Lumangoy ulit ako. Paroo't parito ang ginawa ko at para akong sira
na tatawa tawa. Ang sarap lang kasi sa pakiramdam eh. May nakatago pa lang paraiso
sa hacienda. Mahigit isang oras din siguro ako nagbabad sa tubig. Naisip kong
bumalik ulit dito bukas.

Umahon na ako at nagulat na lang ng makita kong wala na doon yung mga damit ko.

"Dito ko lang inilagay ang mga iyon eh." Kinakabahang sambit ko.

May engkanto kaya dito? O di kaya aswang? Hala! Napapitlag ako ng makarinig ako ng
kahoy na nabali sa bandang kaliwa.

"W-who's that?" Kinakabahang tanong ko.

Nagpalinga-linga ako at nagbabakasakaling may makita akong anuman na pwedeng

ipantakip sa katawan ko, pero nabigo ako.
"Sino yan?!" Malakas kong tanong sa kung sinuman dahil may narinig na naman akong
parang may mga tuyong dahong naapakan.

Wala sa sariling napaatras ako. Damn! Bakit pa kasi ako naligo dito eh. Sana di na
lang ako nagpunta!

Nagulat ako ng unti-unting lumabas ang isang magandang babaeng naka-cowboy outfit
sa likod ng malaking puno. Si Alexandra Montalban!

"Ito ba ang hinahanap mo?" Sabay taas sa mga damit ko.

Nanlalaki ang mga matang nakatitig lang ako sa kanya. Nakita ko na naman ang mga
mata nitong mailap at malayang pinagmamasdan ang huban kong katawan.

"A-akin na ang mga yan." Sabi ko. At di ako magkandaugagang takpan ang katawan ko.
Ang isang braso ko sa dibdib at ang isang kamay ko sa may ano ko. Para kasi akong
nag-init sa mga titig nito. Napalunok ako dahil biglang nanuyo ang lalamunan ko.

"Alam mo bang mahigpit na ipinagbabawal ko ang pumunta dito?" Matiim niya pa rin
akong tinititigan.

"H-hindi ko alam." Kinakabahang sabi ko. "Please, pakibigay na lang yung mga damit
ko aalis na ako."

Unti-unti siyang humahakbang patungo sa akin na di man lang inaalis ang mata sa
mukha ko. Para naman akong napako sa kinatatayuan ko di ako makaatras.

"At hindi mo rin ba alam na lahat ng susuway sa inuutos ko ay may kaparusahang

nararapat sa kanya?" Narinig kong sabi niya.

"H-hindi..." Kinakabahang sagot ko.

Anong gagawin niya sa akin? Huwag naman sana niya ako paslangin...

=================

Chapter 6 Play with Fire

"You're the cure to my pain, you're the only one I wanna touch. Baby you can set my
heart on fire." --- Love Me Like You Do

Ara POV
Sa totoo lang kahit malamig ang simoy ng hangin dito sa may batis, parang di ako
nilalamig dahil sa mga maiinit na mata niyang nakatingin sa katawan ko.

"Lahat ng mga sumusuway sa pinag-uutos ko, pinaparusahan ko." Sinabi niya iyon na
para bang ang mga salita na niya ay batas.

"Please, give me back my clothes and I promise I will never come back here."
Pakiusap ko sa kanya na tinatakpan ko pa rin ang maseselang parte ng katawan ko.
Tumutulo pa ang tubig mula sa mahaba kong buhok.

Naglakad pa siya papunta sa akin. Ang lakas ng aura niya. Parang may kung anong
bagay ang nagvavibrate sa personality niya. Parang nakakalunod ang mga tingin nito.
Hayan na naman ang mga mala-tigreng mata.

Ngayon ko lang siya napagmasdan ng mabuti. Ang ganda ganda niya. Ang perfect ng
eyebrows niya na sa tingin ko hindi niya pinapagalaw. Ang mga labi niyang maninipis
natural ang pagka-pula. Ang kinis ng mukha niyang parang di tinutubuan ng
taghiyawat. Ang medyo pangahang mukha niya ay bumagay talaga sa kanya.

Tumigil lang siya sa paglalakad ng ilang inches mula sa akin. Samyo ko ang amoy
nitong parang sa baby powder. Mas matangkad lang pala siya sa akin ng 2-3 inches.

"Please..." Sabi ko na hindi naglalakas loob na tingnan ang kanyang mga mata.

"Please what?" Ang husky ng boses nito.

Naglakas loob akong nag-angat ng tingin sa kanya. Ang lapit pala niya talaga sa
akin. And I admit, nagulat ako sa nabasa ko sa mga mata niya.

Lust.

Napaawang

ang aking mga labi. Napatingin ako sa labi niyang mariing magkadikit. Parang nakita
ko siyang napalunok sa ginawa ko. Bumalik ulit ang aking mga paningin sa kanyang
kulay berdeng mga mata. They sent shiver to my body.

Hindi ba ito ang gusto ko? Hindi ba ito ang misyon ko? To seduce her?

Hindi na ako nag-isip pa. Tinanggal ko pagkakatakip ang aking mga kamay at iniyakap
sa batok niya. And without hesitations, I kissed her... hungrily.

Pero sa totoo lang, nung sandaling madikit ang hubad kong katawan sa katawan niya,
nakiliti ako sa init na dulot nito. And I love the taste of her lips. Nagulat pa
yata ito sa ginawa ko but I didn't stop. Idinikit ko pa sa kanya ang aking katawan
na unti-unti ng nag-iinit.

Nagmulat ako ng aking mga mata. I met her eyes. They're dark with desires and I'm
sure they're reflecting mine. Saglit kong inilayo ang labi ko sa kanya pero hindi
ang katawan kong dikit na dikit dito.

I tease her lips with light kisses. My eyes never left hers. I playfully bite her
lower lip. Nararamdaman ko ang tensyon sa katawan niya. But she stood still. And
then I stopped kissing her.

And then her turn. She kissed me like she's going to eat me alive. Her kisses are
demanding, lustful, rough but taste sweet. I smiled in between our kisses. I closed
my eyes and feel the sensation.
Ang mga kamay nitong nasa gilid niya ay nakayakap na sa beywang ko ng mahigpit. Ang
mga damit ko na hawak niya kanina ay binitawan niya at nahulog na sa lupa.

I moaned when she bit my lower lip. I opened up for her. She invaded my mouth and
she teased my tongue to dance with

hers. Mas lalo ko pang hinigpitan ang pagkakahawak ko sa batok niya dahil
pakiramdam ko para akong nalulunod sa mga halik niya.

Naramdaman kong iginigiya niya akong mahiga sa lupa at kusa namang sumunod ang
aking katawan. Hindi ko na inalintana ang matigas na lupang kinahihigaan ko, bagkus
ay mas nanaig ang init ng damdaming pinapakawalan naming dalawa.

She rested her body on top of me. Hindi naman siya ganun kabigat. I can deal with
her weight. She left my lips and give me sweet torturing kisses down to my jaw, to
my neck which I let her full access. She playfully bit my neck. Naramdaman ko na
lang ang maiinit niyang labi na naglalakbay pababa sa dibdib ko.

She cupped one of my breasts and toyed my hardening nipple. She took the other one
with her wet mouth. At hindi ko napigilan ang isang medyo malakas na ungol. Ang I
think it drove her more crazier.

Ang mga kamay kong nasa batok niya ay nasa buhok na niya at idinidiin ko pa ang ulo
niya sa dibdib ko.

God! This is crazy! Ang sarap sa pakiramdam para akong mababaliw. Hindi ko na alam
kong san ko ibabaling ang ulo ko.

Masuyo niyang sinisipsip ang mga nipples ko na proud na proud ng nakatayo. She left
them and kissed my mouth again. This time, mas gutom, mas nag-aanyaya. Para namang
may sariling mata ang aking mga kamay at nagmamadaling tinatanggal sa
pagkakabutones ang checkered long sleeve niya. Ang mga kamay niya ay nasa dibdib ko
pa rin at malaya niyang pinaglalaruan ang mga iyon.

Tinulungan niya akong tanggalin ang kanyang mga damit. Hanggang sa wala ng natira
kahit isa. Pumaibabaw ulit siya sa akin,

this time, she's naked like me. At mas lalo pa yatang nag-init ang katawan ko ng
maramdaman ko ang kanyang mainit na katawan sa balat ko. Hinalikan niya ulit ako sa
leeg hanggang sa tenga at sinipsip niya ang earlobe ko. Ang lakas kaya ng kiliti ko
dun.

Naramdaman kong naglalakbay pababa ang kanyang isang kamay. Hinahaplos ang aking
tiyan pababa sa puson hanggang sa may...

"Hhhmmmm..." Di ko napigilang ungol ko ng idinaan niya ang kanyang daliri sa gitna

ko at ginawa niya yun ng paulit-ulit.

Para akong dinideliryo sa nararamdaman ko ngayon. Ang sarap ng ginagawa niya dun sa
maselang bahagi ng katawan ko.

"Alex..." Bulong ko.

"Hmmmm?" Narinig kong bulong niya sa tenga ko.

"Please..." Parang nahihirapang pakiusap ko.

She looked into my eyes. And I promise, parang nayanig ang mundo ko ng bigla niyang
ipasok ang kanyang daliri sa lagusan ko. Napasinghap ako at napapikit ng mariin.
Napakapit ako sa braso niya ng mahigpit. Ang katawan ko'y kusang umarko to meet
hers.

"You're so wet..." Bulong niya sa akin.

Naramdaman ko ang unti-unti niyang paggalaw sa loob ko. Nararamdaman ko naman na

parang may mainit na bagay sa loob ko na gusto kong sumabog. I writhe underneath
her. Ang dahan dahan nitong galaw ay bumibilis ng bumibilis.

"Alex..." Sambit ko sa pangalan niya hanggang sa ang ungol ko'y naging sigaw ng
maramdaman ko ang parang bulkang sumabog mula sa kaloob-looban ko. Naramdaman ko
ang mainit na likidong lumabas sa akin at para akong biglang nanghina sa sarap nun.
Pakiramdam ko'y nanginginig ang katawan ko sa sensasyong sa kanya ko pa lang
naranasan.

The next

thing I know... I feel asleep underneath Alexandra.

Nang magmulat ako ng mga mata, nasa kuwarto na ako. Inilibot ko ang aking paningin.
Oo nga, nandito na talaga ako ulit sa bahay nila Nana Idad.

Pero di ba nasa may talon ako kasama si Alexandra? At yung nangyari...

At parang biglang nag-init ang pakiramdam ko ng maalala ko ang mainit na nangyare

kanina sa may batis.

Tiningnan ko ang suot kong relo, it's seven forty five in the evening already.
Narinig kong kumalam ang sikmura ko. Naalala ko, hindi pa pala ako kumakain.

Napilitan na akong bumangon. Ang bigat ng pakiramdam ko, para tuloy akong nakipag
boxing. Ang sakit ng likod ko.

Ikaw ba naman kasi ang mahiga sa lupa habang nakikipag- ehem kay Alexandra. Tudyo
ng utak ko.

Iwinaksi ko ang isiping iyon. That's part of my plan. Depensa ko sa sarili ko.

Bumangon na ako sa kama at hinanap ko ang suklay ko. May nakita din akong 1/4 size
na salamin sa ibabaw ng tukador. I checked my reflection sa salamin at hindi
nakaligtas sa akin ang mamula mula pang bagay sa may leeg ko. What the ---??

"Damn it, Alexandra!" Naiinis na mahinang sambit ko.

Paano binigyan niya ako ng kiss mark sa leeg!

Inis na hinanap ko sa may maliit na bag ko yung concealer at nang mahanap ko iyon,
agad kong nilagyan yung kiss mark. Nang makontento ako at alam kong di na iyon
mapapansin pa, lumabas na ako ng kuwarto.

"O, anak. Gising ka na pala." May pag-aalala sa boses ni Nana Idad. "Kumusta na ang
pakiramdam mo?"

"O-okay naman po." Naguguluhang sambit ko. "A-ano po ba ang nangyari?"

"Nakita ka ni Alex sa

may talon na walang malay." Sabi niya na may pag-aalala pa rin sa mukha. "Buti na
lang lagi siya nagpupunta dun."

"At buti kamo, walang ibang nagpupunta dun kundi siya lang." Sabad ng isang
matandang lalake.

"Ah, eto pala si Amarilyo. Asawa ko." Pakilala sa akin ni Nana Idad.

"Kumusta po?" Tipid ang ngiting bati ko sa matandang lalakeng nakaupo sa gilid at
nag-aayos ng gamit.

"Mabuti naman, hija." Sagot niyang nakangiti. "Napakaganda mo pala talagang bata."
Puri niya.

"O di ba sabi ko na sayo, tay eh!" Sabad naman ni Joan na nanonood ng TV.

"O siya siya tama na yan." Saway naman ni Nana Idad. "Halika na't kumain ka na
muna. Ang sabi ni Joan hindi ka daw kumain kaninang tanghali."

Iginiya niya ako sa may lamesa at pinaupo sa bangko. Nahihiya naman ako kaya
tumalima ako ng ipinaghain na niya ako. Isa pa, gutom na din naman talaga ako eh.

"Kain po, tayo." Aya ko sa kanilang tatlo.

"Tapos na kami, anak." Sagot naman ni Nana Idad. "Pasensya ka na at di ka na namin

nahintay kumain."

"Okay lang po yun, Nana." Tipid kong ngiti sa kanya.

"Alis na ako, Idad." Sabi ni Mang Amarilyo na nakasukbit na sa bag ang kanyang mga
gamit.

"Sige, mag-ingat ka sa daan ha?" Sagot naman ni nana.

Tumango lang ito sa asawa. Nagpaalam din siya sa amin ni Joan. Sinabi pa sa akin na
kumain ako ng madami para makabawi ng lakas.

Napangiwi ako sa huli niyang sinabi. Para kasing nag-init na naman ang pakiramdam
ko ng maalala yun eh. Pero agad ko iyon iwinaksi.

"Saan po pupunta si Mang Amarilyo?" Tanong ko kay nana na sinaluhan ako sa lamesa,
di

nga lang kumakain pero nagkakape siya.

"Sa may kuwadra." Sagot naman ni nana. "Kailangan kasi nilang bantayan yung isa sa
mga kabayo dun. Si Misty. Malapit na kasing manganak yung kabayo ni Alex."

Narinig ko na naman ang pangalan niya. Naalala ko naman kung paano ko sambitin ang
pangalan niya kanina sa may batis habang nakikipagtalik siya sa akin.

"Okay ka lang ba, Ara?" Narinig kong tanong ni nana.

"O-okay lang po ako." Nakita ko ang pag-aalala sa mukha niya.

"Ang pula pula mo kasi eh." Wika niya.

Ngumiti ako sa kanya. "Wag po kayo mag-alala sa akin. Okay lang po talaga ako."
Pagpapanatag ko sa kalooban niya.
"Siya sige. Kumain ka na diyan." Sabi ni nana.

Masarap naman yung niluto ni nana na adobong manok kaya naman medyo naparami ang
kain ko. Ako na din naghugas nung pinggan kahit sa totoo lang, first time ko
maghugas. Nakakahiya kasi na sila pa ang gagawa nun.

Pagkatapos ko hugasan yung mga pinagkainan ko, tumabi ako kay Joan para makinood na
rin. The Wedding Date yata ang title nun.

Para pa akong nagulat ng may kumatok sa pinto nila.

"Nana?" Si Alex ba yun? "Nana?" Tawag niya.

Bigla namang bumilis ang tibok ng puso ko. Parang gusto ko tuloy magtago.

"Sandali lang, Alex!" Sabi naman ni nana dito at nagtungo siya sa may pinto para
pagbuksan ito.

"Ah, Joan sa kuwarto -----"

Di ko na iyon naituloy dahil bumukas na yung pinto at nagtama na ang mata namin ni
Alexandra. My heart beats like a drum inside me. Ang bilis pa.

"O, Alex anak naparito ka?" Tanong sa kanya ni nana.

"Gusto ko lang po sana ma-check kung okay

na po ang bisita natin." Sagot niya na sa akin nakatingin.

Napalunok ako. Parang ang awkward ng pakiramdam ko ngayon. Di ba ako yung seducer?

"Hala, pasok ka para makapag-usap kayo." Sabi ni nana na niluwagan ang pinto.

Pakiramdam ko ng pumasok ito sa loob ng bahay nina nana, lumiit yung space.

"Ano po pala yung sinasabi mo, ate Ara?" Narinig kong tanong ni Joan.

"Ha ah eh," Parang na conscious ako bigla kay Alexandra. "W-wala."

"Upo ka muna, ate Alex." Nakangiting sabi ni Joan at tumayo sa kinauupuan niya at
si Alexandra ang pumalit dun.

Di maiwasang nagdaiti ang braso ko sa braso niya dahil di naman ganun kalaki yung
upuan. Pakiramdam ko tuloy tumayo lahat ng balahibo ko. Ganun kalakas ang epekto
niya sa akin.

Lumipat si Joan sa may pang isahang upuan na kawayan na may armrest. Busy na ulit
ito sa panonood. At yung part pa na nasa yate yung bidang lalake at babae at may
sensual na nagaganap.

Naramdaman kong bigla na naman nag-init yung pisngi ko kasabay ng pag-tensyon ng

katawan ko. Pero agad iyong napalitan ng inis ng maalala ko na binigyan niya ako ng
kiss mark sa leeg.

Inis na bumaling ako sa kanya para sana komprontahin pero ng magtama ang aming mga
mata para naman akong matutunaw na yelo. Nakatingin pala kasi ito sa akin. At ang
lapit ng mukha niya. Napalunok ako ng bumaba ang tingin ko sa mga labi niya. I will
never forget how those lips kissed me, teased me and sucked my...
Damn! Stop it! Protesta ko sa isip.

"What do you want?" Pormal na tanong ko pero mahina lang para di marinig ni nana
Idad baka pagalitan pa

ako. Si Joan naman busy pa rin sa panonood. Nakapaskil na yata ang mukha niya sa TV
screen

Bago pa nakapagsalita si Alex ay narinig na namin ang boses ni nana Idad.

"Hoy, Joan!" Sita nito sa anak. "Kay bata bata mo pa ganyan na ang mga pinapanood
mo."

"Inay naman eh." Protesta naman nung isa.

"Hala pasok sa taas!" Sabi pa ni nana na nakapameywang.

"Inay naman ----"

"Pasok sabi eh!" Giit ni nana.

Kakamot kamot ng ulong tumayo si Joan at wala ng nagawa kundi umakyat na sa kanyang
kuwarto.

"Maiwan ko muna kayo." Sabi naman ni Nana. "Matutulog na ako."

"Sige po, nana." Sabi naman ni Alex. "Ako na pong bahala dito sa bisita natin."
Sabi na parang may pilyang ngiti sa labi.

Nagsalubong naman ang kilay ko na tumingin sa kanya. Inabot nito ang remote ng tv
at pinatay iyon. Si nana naman nakaakyat na sa taas. Naiwan tuloy kaming dalawa
dito sa salas.

"So how are you?" Tanong niya sa akin ng prente na siyang nakaupo sa tabi ko.

"How dare you?" Mahina ngunit madiing sabi ko. "Bakit mo ako binigyan ng... ng..."
Tiningnan ko muna sa taas ng hagdan baka kasi biglang lumabas yung mag-ina marinig
pa ako.

"Ng alin?" Para namang nanunudyong tanong niya.

Hindi man kasi soya ngumingiti, nakikita ko naman sa mga mata niya ang kapilyahan
nito.

"Ng kiss mark!" Mahinang sabi ko.

"You ask for it." Sagot niya.

"No I did not!" Sagot ko naman.

Damn! Hindi ko magawang sigawan siya. Gustong-gusto ko pa naman sana siyang

talakan.

"You did." Giit pa niya.

Nauubusan ng pasensiyang tumayo ako at hinablot siya. Dinala ko siya sa labas medyo
malayo ng konti sa bahay dahil baka marinig pa nila ang usapan namin.

"You ----"
Ready na akong talakan siya ng talakan pero pinigil ako ng mga labi niya.
Hinahalikan na naman niya ako the same intensity she gave me a while ago... sa may
batis.

Para na naman akong nauupos na kandila ng ikinulong niya ako sa mga bisig niya.
Nasa gitna namin ang mga kamay ko. At di ko sinasadyang masagi ang dibdib niya. I
heard her moan. Ang sarap lang sa pandinig at sa pakiramdam knowing I have the same
effect on her.

But this has to stop. Kung hindi baka kung saan na naman ito mapunta. Bahagya kong
inilayo ang mukha ko sa kanya.

"Alex..." Sambit ko. "Please don't."

Pinagmasdan niya ako nakayakap pa rin sa beywang ko ang mga kamay niya.

"Sa susunod," Sabi niya. "Wag mo na ako tutulugan." Yun lang at binitawan na niya
ako.

Narinig ko siyang sumipol at may lumapit sa kanyang itim na malaking kabayo. Ang
ganda nung kabayo niya.

"See you tomorrow, Miss Mendez. At sa lahat ng ayoko yung nalelate." Sabi ng
makasakay sa kabayo niya. "I'll see you at eight sharp. Sa niyogan." Yun lang at
pinatakbo na nito ang kanyang kabayo patungo sa direksyon ng manggahan.

This is my plan right? To get near her. Pero bakit parang sa tuwing lumalapit ako
sa kanya napapaso ako? I can't deny the sexual attraction between us.

Is that a good thing to know?

=================

Chapter 7 The Gravity Between Us

"For all the things my hands have held the best by far is you..."

Alex POV

"Yun lang ba, Emmit?" Tanong ko sa taong kausap ko sa kabilang linya.

"Yes, Alex." Ang sagot nito.

"Sige." Yun lang at binaba ko na yung tawag.

Si Emmit ay isa sa mga tauhan kong pinagkakatiwalaan ko ng lubos sa loob ng

mahabang panahon na hinawakan ko ang mga negosyo ng namayapa kong lolo. Sa tuwing
may mga bagay akong gustong malaman, lalo na sa isang tao, sa kanya ko inaasa iyon
at kahit kailan hindi pa niya ako binigo.

Pagkatapos ang pag-uusap namin ni Emmit ay lumabas na ako ng study room at nagtungo
sa aking kuwarto. Sa may master's bedroom.

Ang bahay na ito ay gawa sa modern one way glass, pero ang loob nito ay concrete.
Ang mga gamit sa loob ay halos puro antigo. Ang iba galing pa sa ibang bansa. May
gazebo din malapit sa kakahuyan sa likod ng bahay. Mayron ding rectangular shaped
na pool sa likod at ang malawak na garden sa bandang harap. Malaki ang bahay na ito
na ipinatayo ng lolo ko para kay lola nun. Ngunit na sa pangalan ko na lahat, pati
ang hacienda at iba pa. Sinuman ang makakita sa bahay, lahat mamangha sa simple
ngunit class na ayos nito.

Pero kung ako lang ang tatanungin, mas gusto ko yung simple lang. Hindi naman sa
ungrateful ako sa kung anuman ang meron ako ngayon pero, mas gusto ko lang talaga
yung simple lang. Walang arte, natural lang.

Pagkatanggal ko lahat ng damit ko, ay pumasok na ako ng banyo at nagbabad sa tub.

Agad kong naramdaman ang ginhawa ng tubig sa pagod kong katawan.

Ipinikit ko ang aking mga mata para mas

lalo ko pang madama ang ginhawang dulot ng maligamgam na tubig. Pero gayun na lang
ang aking pagkadismaya ng si Arabella ang makita ko the moment I closed my eyes.

Hindi naman sa galit ako sa kanya, but she's my exact opposite. And I still
remember the way she look kaninang hapon sa may talon.

"Damn!" Napamulat na bulalas ko ng maramdaman ko ang biglang pag-init ng katawan

ko.

Katulad ng nakagawian ko na kasi, pumunta ako kanina sa may talon only to be

surprised. May narinig akong boses ng babae. Tumatawa pa. Huminto ako sa may di
kalayuan sa talon. At iniwan si Black dun. Di naman yun umaalis sa kung saan ko
siya iniiwan. Maingat ako naglakad papunta sa talon and may nakita akong isang
diyosang masayang lumalangoy-langoy sa batis.

Buong akala ko pa nga, naeengkanto na ako. Na may nagtatagong diwata sa talon at

ngayon ko natyempuhang makita. Pero ng masilayan ko ang kanyang mukha, dun ako
unti-unting napangiti. It's just Arabella Mendez.

Naisip ko kung paano niya nalaman ang tungkol sa talon. At di ba nila nasabi sa
kanya na mahigpit kong pinagbabawal ang pagpunta sa talon?

Literal yata na nalaglag ang panga ko ng mapansin kong hubad siya! Gustuhin ko mang
pumikit, di ko magawang maalis ang mga mata ko sa katawan niya. Naramdaman ko din
ang pag-iinit ng katawan ko.

Shit! Di naman ako mahilig sa ganun. Ang tagal nga bago ako ma-attract sa babae
lalo na pagdating sa sex. Pero kay Arabella, tinitingnan ko pa lang siya, para na
akong nilalagnat!

I closed my eyes not to be distract by this goddess.

Dapat magalit ka sa kanya because she invaded

your kingdom. Bulong ko sa sarili ko. Paulit-ulit ko yun sinabi sa sarili ko at

nag-work naman.

Nakita ko ang mga damit niya sa may gilid ng batis. Agad ko yung kinuha ng makita
kong lumangoy siya pasulong sa talon. Nang makita ko siyang paahon, mas lalo pa ako
nagtago sa likod ng malaking puno.

May naapakan akong maliit na sanga ng puno. Narinig kong nagsalita siya. I composed
myself before I revealed my presence to her.
Ganun na lang ang kanyang pagkagulat ng makita ako. Para siyang natuklaw ng ahas.
Pero ako din yata, para akong natuklaw at ang kamandag niya ay nanatili sa katawan
ko hanggang ngayon.

I tried to control myself when she kissed me and played with my lips. Pero lahat
naman yata nauubos eh. Pati na ang pagtitimpi. Hindi ko man maintindihan kung bakit
niya ako hinalikan kanina, hindi ko na yun pinagkaabalahan pang isipin. I made love
to her. No not made love. Dahil ang katagang iyon ay para lang sa dalawang taong
nagmamahalan. So, let me rephrase, I had sex with her, a stranger, at sa gilid pa
talaga ng batis.

I lost control. Amin ko sa sarili ko pagkatapos ng nangyaring iyon. At ang

nakakadismaya, nakatulog siya pagkatapos! Wala na ako nagawa kundi bihisan siya at
isinakay siya sa kabayo upang ihatid kina nana Idad. Sinabi ko na lang na nakita ko
siyang walang malay sa may talon.

Napapikit ulit ako ng magbalik ang isip ko sa kasalukuyan. Okay, inaamin ko din na
ang lakas ng epekto niya sa akin. And to think na sa lahat ng babaeng nakilala ko,
siya pa lang nakakagawa nun sa akin. To lost my self control.

May mga nakaniig

na rin naman ako, pero iba siya eh. Wala pa nga lang siyang ginagawa naaakit na ako
sa kanya. The mere sight of her naked body just sent shiver to me down my spine.

Kailangan ko yata ng cold shower. Nadidismayang tumayo ako sa bath tub at nagtungo
sa may shower. Buti na lang naapula na yung apoy kung hindi baka kung ano pa magawa
ko.

Pagkatapos ko magpatuyo ng buhok, lumabas na ako ng banyo at nagtungo sa kama.

Sanay na kasi akong nakahubad pag matutulog. At kagaya ng inaasahan ko, hindi na
naman ako agad nakatulog dahil kay Arabella.

Kinabukasan, maaga ako nagising para kumustahin si Misty at para na rin kunin si
Black papunta sa niyogan. Dun kasi ang balak kong unahin sa research ni Arabella.

"Kumusta na ho si Misty?" Tanong ko kay Mang Senyong, kasamahan ni Mang Amarilyo sa

pagbabantay sa kabayo ko. Umuwi na siguro si Mang Amarilyo dahil wala na siya nung
pumunta ako dun.

"Okay naman siya Alex." Sagot niya. "Medyo nagbabago minsan ang ugali niya di
katulad dati na parang tahimik lang."

Hindi kasi ako sanay patawag ng señorita o ma'am lalo na sa mga nandito sa
hacienda. Isa pa, simula ng mahawakan ko ang hacienda, sila na ang itinuring kong
pamilya. At alam kong ganun din sila sa akin.

"Ganun daw ho talaga kapag manganganak na yung kabayo, sabi ni James." Sagot ko.

Nakita ko namang padating na si Mang Amarilyo. Nakaligo at bihis na ito. Sunod nun
ay nagpaalam na din si Mang Senyong para umuwi din. Hindi kasi pwedeng iwang walang
bantay si Misty lalo na't anumang oras ay manganganak na ito.

"Magandang umaga, Alex." Nakangiting bati sa

akin ni Mang Amarilyo.

"Magandang umaga din ho, Mang Amarilyo." Ganti ko ding bati. "Kumusta ho ang bisita
natin?" Tanong ko habang hinihimas ang mukha ni Black.
"Ayun tulog pa yata hanggang ngayon." Sagot naman niya.

Di ko napigilang tingnan yung relo ko. Alas siyete kinse na ng umaga, tiyak male-
late yun sa usapan. Sa lahat pa naman ng ayoko yung nale-late! Wala kasi akong
pasensya sa paghihintay.

Nagpasya na lang akong ilabas si Black mula sa kuwadra nito. Para naman itong
nasiyahan ng iginiya ko siya palabas.

Nagpasya akong pumunta muna sa may bukid kung saan nakatanim ang iba't ibang klase
ng gulay na siyang pinagkukunan ng ulam at maibebenta ng mga tao dito sa hacienda.

"Magandang umaga ho!" Tipid ang ngiting bati ko sa mga taong naabutan ko dun na
abala sa pagtatanggal ng mga damo.

"Magandang umaga din, Alex." Nakangiting bati din nila sa akin.

Ang mga tao dito sa hacienda, maaga gumigising para masimulan nila agad ang
kanilang mga trabaho at maaga sila matapos. Lahat ng nagtatrabaho dito ay may
sweldong tinatanggap. Ang mga anak nilang nag-aaral ay pawang mga scholar ng
Montalban Foundation.

Bago mag-alas otso, pinatakbo ko na si Black papunta sa may niyogan. Dun ko na lang
hihintayin si Arabella. At nasisiguro kong late siya.

At tama nga ang hinala ko, mag-a alas nuwebe na ng dumating siya doon. Kahit pa
nayayamot ako at naiinis na sa kakahintay sa kanya ng halos isang oras, di pa rin
nakaligtas sa akin ang alindog niya. Lahat yata ng tao sa may niyogan na abala sa
pag-aani at pagkuha ng mga tuyong dahon at sanga ng niyog ay napatingin

sa kanya pagkababa niya ng kotse. Wala kang makikita sa kanila na hindi hahanga sa
angkin niyang ganda at kaseksihan.

Pero ang paghanga kong iyon ay itinago ko. Kailangan kong makontrol ang sarili ko
pagdating kay Arabella.

Nakapameywang ako at magkasalubong ang mga kilay ng lumapit siya sa akin.

"S-sorry, I'm late." Agad niyang sabi ng makarating sa kinatatayuan ko.

"Ang usapan ay usapan." Matigas kong sabi sa kanya.

Bumalik yata ang pagkamasungit niya. "Late ako nagising." Dahilan niya sa akin.

"That's not an excuse." Mariing sagot ko.

Hindi nakaligtas sa akin ang pagkakaroon niya ng eyebags. Kahit pa naka-make up

siya, di pa rin niya maitatago sa akin na pati siya ay di nakatulog ng maayos
kagabi. Siguro dahil na rin sa hindi ito sanay sa buhay sa hacienda. Napansin ko
din yung kiss mark niya sa leeg na ako ang may gawa. She tried to cover it but she
can't fool me.

"Isa pa, bakit ganyan ang suot mo?" Nayayamot kong tanong sa kanya.

Tiningnan naman niya ang sarili nung sinabi ko iyon. Naka white short shorts siya,
kita ang maputi at mahaba nitong legs, tapos naka fitted na yellow tank top na
pinatungan niya ng checkered short sleeve na polo pero hindi nakabutones. Tapos
naka flat sneakers.
"Ano na naman bang mali sa suot ko?" Mataray na tanong niya sa akin.

Magkasalubong na kilay ang isinagot ko sa kanya. Kita ko ang pagsulyap-sulyap sa

kanya ng mga kalalakihan.

"Sana lang binalot mo naman ng kaunti yang katawan mo." Masungit na sabi ko.

Nauubusan na din yata ito ng pasensya. "So what do you want?" Pabalang niyang
tanong.

"Babalik pa ako sa bahay para magpalit?"

I evil eyed her. Siya palang nakakagawa nun sa akin. Ang sagut-sagotin ako na
parang di niya kilala kung sino yung kaharap niya.

"Pasensya ka na ha?" Sarkastiko niyang sabi. Babae nga talaga siya, talak ng talak
eh. "Di ko naman alam na may pagka-conservative ang mga tao dito." Naghalukipkip
pa.

Pumikit ako para magbilang. Kinokontrol ko yung inis ko sa kanya lalo na't ayoko
yung mga tinging ipinupukol nila sa kanya. Nagmulat ako ng mga mata.

Magsasalita pa sana ulit siya pero pinigilan ko na. "Tatahimik ka ba o tatahimik

ka?" In my gritted teeth. "O gusto mong ako mismo magpapatahimik diyan sa bibig
mo?" Dagdag ko pa.

Napa ismid na lang siya sa akin at di na ulit nagsalita pa. Halatang brat ang
babaeng ito. Pero hindi ko hahayaan ang pagka-brat nito habang nandito siya sa
lupain ko.

"Bilang parusa mo," Sambit ko ng kalmado na ako. "Magbubunot ka ng niyog."

Gulat ang mukha niyang tumingin sa akin. "What???" Bulalas niya. "Are you out of
your mind?"

"Hindi ko na kailangang ulitin pa kung ano yung sinabi ko." Istriktong sabi ko.

"That's not what I came here for!" Maldita niyang saad.

"Then pack your things and go home." Yun lang ang sinabi ko at naglakad na patungo
sa may nagbubunot ng niyog.

"What?" Narinig kong sambit niya. "Wait, Alexandra!"

Napangiti ako. I like the way she pronounces my name. Lalo na noong kaniig ko siya.

"Alexandra!" Tawag niya sa akin habang palapit siya.

Agad ko itinago ang aking ngiti at pormal ang mukhang humarap sa kanya.

"Ano?"

"I'm sorry

about earlier." Malumanay na niyang sabi. "Pero wag naman yung magbunot ng niyog.
Di ako marunong." Parang nakikiusap ang mukha nito.
"O sige." Kunwa'y sabi ko. "Umakyat ka na lang ng puno at samahan silang mag-ani ng
niyog."

Nanlaki ang mga mata niya sa sinabi ko at nakaawang ang bibig na tumingala sa puno
ng niyog na malapit sa kinatatayuan namin.

"A-ako? Aakyat sa punong yan?" Bulalas niya. "No way!" Protesta niya.

"So mamili ka, magbubunot ka o aakyat ka sa puno ng niyog?" Saad ko.

Napatirik ang mga mata niya. "Paano ba magbunot ng niyog?" Walang choice na sabi
niya.

Dinala ko siya sa may nagbubunot ng niyog. Pinaturuan ko siya sa isa sa mga tauhan
dun. Ngunit ilang minuto na rin ang nakakalipas pero...

"Wala na bang mas madali?" Reklamo niya. Pinagpapawisan na din ang mukha niya.
"Wala ba kayong machine sa pagbubunot ng niyog?"

Gusto kong matawa sa itsura niya. Para siyang bata na nakaupo dun at pilit
tinatanggalan ng bunot ang magulang ng niyog. Kawawa naman nung niyog na
binabalatan niya gamit ang maliit na itak. Yun kasi pinili niya eh. Mabigat daw
yung malaki. Kung ikokompara sa taong bugbog sarado, mas maayos pa ang mukha nun
kaysa sa niyog na binabalatan niya.

"Wala." Maikling sagot ko.

Ilang beses na ba niya yun tinanong? At ilang beses ko na din bang sinabi sa kanya
na wala? At ilang minuto na din ba ang lumipas pero wala pa rin siyang nabubunutan
ni isa mang niyog?

Napapailing ako sa kanya. Hindi siya mabubuhay dito sa hacienda kung dito siya
nakatira.

Sandali siyang tumigil para magpunas ng pawis sa mukha. Pero gayun pa man, di
nabawasan ang kagandahan nito. Bagkus ay mas naging hot pa yata ito sa ganung
itsura. Bigla na naman nag-init yung pakiramdam ko.

"Kapag nabunutan mo yan, puntahan mo ako dun." Sabi ko sabay turo sa maliit na
kubo. Dun muna nga ako para magpalamig. Ang init init kasi ng tanawin eh.

"Pero..." Naiiyak na yata niyang sabi.

"Kung di mo yan mabubunutan, hindi ka makakauwi." Banta ko sa kanya.

Natigilan naman siya sa sinabi ko at napatingin ng diretso sa akin. Nang makitang

seryoso ako, inis na binalingan niya yung kawawang niyog.

Ibinilin ko siya sa tauhan naming nagtuturo sa kanya dun at pumunta na sa may kubo.
Magmemerienda na din ako dun. Nagsimula na ring kumalam yung sikmura ko.

At nagsimula na ding mag-init ng katawan mo. Panunukso sa akin ng isipan ko.

Napailing-iling ako baka sakaling mawaglit sa isipan ko ang nakakaakit na itsura ni

Arabella.
=================

Chapter 8 Feeling Accomplished

"I still get butterflies even though I've seen you a hundred times."

Ara POV

Inis na inis kong ibinaling sa niyog ang dapat sana ay kay Alex. Kasalanan ko ba
kung late ako nagising? Dapat nga siya ang sisihin ko dahil di ako nakatulog kagabi
dahil paulit-ulit na bumabalik sa isipan ko yung nangyari sa talon!

"I hate you." Naiiritang sabi ko sa niyog. "You're a monster. Hmp!" Sabi ko na ang
totoo si Alexandra ang tinutukoy ko. "Ang sungit sungit mo." Inis na sabi ko pa
sabay hataw dito ng maliit na itak.

"Hindi naman po masungit si Alex, ma'am Ara." Narinig ko ang tila natatawang wika
ni Mang Tasyo.

Yeah, sa tagal ko ng nagbubunot dito, pati pangalan niya nalaman ko. Pati na din
yata istorya kung bakit siya napadpad dito sa hacienda.

"Istrikto lang talaga siya. Pero nasa katwiran naman. Kapag di ka sumunod sa pinag-
uutos niya, mas magandang wag ka na lang magpakita sa kanya." Saad pa niya.

"Masungit pa rin siya." Giit ko naman na pinagbubuntunan pa rin ang bugbog saradong
niyog.

"Siguro po, pwede niyo na po yan tanggalan ng balat." Sabi ni Mang Tasyo.

"Paano po?" Tanong ko.

Pagod na pagod na kaya ako. Pawisan na din yung mukha ko. Walang ibang may
kasalanan nito kundi ang Alexandra na yun eh. Magbabayad siya!

"Ganito po." At ipinakita niya sa akin kung paano yun gawin.

"Ay ang galing!" Namamangha kong sabi. Ang dali lang niya kasi tinanggal.

Napakamot naman siya sa ulo. Parang namula pa yata at nahiya sa papuri ko. "Eh
kayang-kaya mo din po yan."

Sinubukan ko tanggalin

yung balat. Natuwa ako ng madali ko nga iyong natanggal.

"Ulit-ulitin niyo lang po yun hanggang sa tuluyan ng matanggal yung bunot." Sabi ni
Mang Tasyo.
I did what he told me. Kahit na masakit sa kamay yung bunot kasi matigas tiyaka
magaspang. Hanggang sa matanggal ko na lahat yung bunot dun sa niyog.

"Yes!" Napatayo pa ako't napasuntok sa hangin sa saya.

Feeling ko may nagawa akong isang tama sa tana ng buhay ko nung mabunutan ko yung
niyog.

"Congratulations po, ma'am!" Sabi ng mga kasamahan ni Mang Tasyo sa akin.

Pumalakpak pa sila.

Ay ang saya lang. Naka-bunot ako ng isang niyog. After one hundre years? Haha pero
at least meron ako natapos.

Bitbit ang niyog na nabunutan ko, proud akong naglakad patungo sa kubo kong nasan
si Alexandra.

"Hey you!" Mayabang na tawag ko sa kanya.

Nakahiga siya sa papag na gawa sa kawayan sa loob ng kubo. Nakatakip ang isang
braso nito sa mata.

"I know you're awake." Mataray na sambit ko pero di pa rin siya gumagalaw. "Alex?"
Sinundot ko pa yung braso niya na nasa tiyan niya pero di pa rin gumagalaw.

Napabuntong-hiningang inilapag ko sa may lamesang gawa sa kawayan yung niyog. Ang

yabang-yabang ko pa namang pumunta dito para ipagmalaki sa kanya yung nabunutan
kong niyog eh.

Sipain ko kaya para magising? Inis na bulong ko sa sarili.

Naupo ako sa papag, sa tabi ng natutulog na si Alexandra. Wala naman kasing ibang
upuan dun. Parang dun ko naramdaman lahat ng pagod ko. Ang sakit sa braso nung
ginawa ko. Sinulyapan ko yung suot kong wrist watch. Eleven twelve na pala ng
umaga.

Hinubad ko

yung checkered polo na suot ko dahil sa init. Mahangin naman sa loob ng kubo at di
naman kita sa labas kaya malakas loob kong tanggalin yun. Isa pa si Alexandra lang
naman nandito.

What's there to hide anyway? Nakita na naman niya lahat lahat sa akin. Bulong ko sa
sarili ko.

Parang narinig ko siyang hinigit niya ang paghinga. Napangiti ako ng makahulugan.
Evil smile. Nagtutulog-tulugan lang naman pala ito eh.

"Ang init!" Kunwaring sabi ko at ipinaypay ko ang kamay ko sa mukha ko. "Tanggalin
ko kaya tank top ko?" Parinig ko sa kanya.

Nakiramdam ako kung gagalaw siya o magsasalita. Pero lumipas ang ilang sandali ay
nabigo ako. Ngunit alam kong gising siya.

Akma ko na sanang huhubarin iyon ng marinig ko siyang magsalita.

"Don't you dare." Makamandag na sabi niya.

Nanglumingon ako sa kanya, nakatingin na pala siya akin. At promise, ang sama ng
ipinukol niyang tingin sa akin.

"Mainit eh." Kunwari'y dahilan ko sa kanya.

"Arabella." May diin ang pagkakabigkas niya ng pangalan ko sabay upo.

If I'm not mistaken, ngayon ko lang narinig na tinawag niya ako sa pangalan ko. At
kahit pagalit ang pagkakasabi niya nun, parang ang sexy pa rin pag siya nagsasabi
ng pangalan ko. She has this bedroom voice kasi.

"Ano gagawin mo kapag sumuway ako?" Hamon ko sa kanya.

Tumingin ako sa mga mata niyang naniningkit sa pagkakatitig sa akin.

"Are you trying to seduce me?" Kapagkuwa'y tanong niya.

I laugh at her sarcastically para pagtakpan ang biglang pagkaramdam ko ng kaba.

Ayoko din naman na maghinala siya sa totoong pakay ko sa kanya.

"Hindi ka lang

pala istrikto, assumera ka pa." Sarcastic na sabi ko.

Tumaas naman ang isang kilay nito saka tumingin sa akin ng may pagdududa. Iniwas ko
naman ang tingin ko sa kanya.

"Hindi porke't may nangyari sa atin sa batis ibig sabihin nun ay gusto na kita."
Mapagmataas kong sabi.

"Do you want me to remind you how you responded to me?" Parang nang-aakit na sabi
niya. "To my every touch?" Mahinang sabi niya at pinadaan ang hintuturo niya sa
braso ko.

Bigla ko yung iniwas sa kanya. Sa simpleng hawak pa lang kasi niya nagsitayuan na
yata lahat ng balahibo ko sa katawan. Parang may kung ano siyang nakiliti sa
katawan ko.

"Granted I am attracted to you... sexually," Parang natalong sabi ko. "Pero

hanggang dun lang yun."

"So inaamin mo ngayon na attracted ka nga sa akin?" She smirked.

"Ba't ba ang yabang mo?" Naiinis na sabi ko para pagtakpan yung pagkapahiya ko
dahil sa pag amin kong attracted ako sa kanya.

"Ako?" Sarkastiko niyang sambit. "Aminin mo na lang kasi na gusto mo ako."

"You wish!" Inis na sabi ko. "Anyway, kaya ako nagpunta dito para ipakita yung
nabunutan kong niyog."

She smiled devilish. "So you're here to claim your reward?"

"What reward?" Takang tanong ko naman sa kanya.

"This." Seryosong sabi niya saka walang sabi-sabing hinalikan ako sa labi.

Mapagparusa ang iginawad niya sa aking halik. Pilit niyang ipinapasok ang kanyang
dila sa loob ng bibig ko. She bite my lower lip at kusang nagbukas ang bibig ko.
And I couldn't resist the loud moan that escaped from me. Para naman siyang
nasindihang kwitis ng marinig yung ungol ko at mas lalo pa niyang

nilaliman yung halik niya sa akin.

Unti-unti niya akong hiniga dun sa papag at tinakpan ako ng kalahati niyang
katawan. Nasa batok na din pala niya ang mga kamay ko. I responded to her kisses
the same intensity she's giving me. Parang uhaw na uhaw kami sa isa't isa na hindi
mapapakali hangga't hindi namin iyon pinagbibigyan.

"Hmmm..." Ungol ko ng nagsimula niyang halikan ako sa leeg. Naramdaman ko din ang
isang kamay nito na humahaplos sa exposed kong legs pataas hanggang sa may tiyan.

Ipinasok niya sa loob ng tank top ko yung kaliwang kamay niya at hinaplos ako
hanggang sa dibdib. Napaigtad ako ng hinawakan niya ang dibdib kong nababalot pa
rin ng bra.

"Alex..." Bulong ko sa kanya habang nakapikit akong ninanamnam ang mainit na halik
nito sa leeg ko patungo sa aking cleavage.

Ang init init ng pakiramdam ko ng mga sandaling iyon. Naramdam ko ang mainit na
kamay niya na pilit tinatanggal sa pagkakabuton nung short shorts ko.

"Alex?" Narinig naming tawag sa labas ng kubo.

Para kaming biglang napasong lumayo sa isa't isa. Agad siyang umupo ganun din ako
at inayos ko ang sarili ko.

"Alex?" Tawag pa.

Alexandra cleared her throat before she speak. "Nandito ho kami."

Tumayo siya para tingnan kung sinuman yung tao sa labas. Agad kong inayos yung
damit ko na nakataas na pala at sinuklay ng kamay ko yung buhok ko.

"Pakipasok na lang ho." Narinig kong sabi ni Alex.

Pumasok ang dalawang tauhan niya sa may niyogan na may dalang pagkain at dalawang
fresh buko.

"Pakilapag nalang po diyan." Sabi pa niya sa mga ito.

Hindi makatingin sa akin ng

diretso yung dalawang lalake. Parang bigla tuloy akong nakaramdam ng hiya. Baka
iniisip ng mga ito na may nangyayaring kababalaghan sa loob ng kubo.

Eh meron naman talaga. Tudyo ng isip ko. Muntik lang naman. Depensa ko naman.

"Sige po kami na lang ho bahala dito." Sabi na ni Alex sa kanila at pagkatapos ay

lumabas na sila ng kubo.

Ang daming pagkain pero parang di ako makakain. Paano naman kasi para akong
binuhusan ng malamig na tubig. Muntik na naman maulit yung nangyari sa amin sa
talon.

Si Alexandra naman busy lang sa pagkain. Di na nga ako nagagawang pansinin kung
nagagalaw ko ba yung pagkain ko o hindi. Yung buko na lang pinagdiskitahan ko. Ang
tamis at fresh na fresh. Para akong naginhawaan.
Pagkatapos naming mananghalian, lumabas siya ng kubo. Di ko alam kung saan pumunta,
basta na lang niya ako iniwan dito. Mag a-update na lang sana ako ng social media
accounts ko pero naalala ko nasa kotse pala yung phone ko. Tinatamad naman ako
pumunta dun.

Haist... bigla tuloy akong inantok. Hindi ako busog sa pagkain pero nabusog ako dun
sa buko. Naubos ko lahat nung sabaw. Humiga ako sa papag at naghikab. Di ko na rin
napigilan ng unti-unti akong igupo ng antok.

Hapon na ng magising ako. Wala na yung mga pinagkainan namin ni Alex sa may lamesa.
At wala pa din siya. I glance at my watch. Tatlong oras din pala ako nakatulog.
Isinuot ko ulit yung checkered polo ko at lumabas na ng kubo.

Nagpalinga-linga ako para hanapin si Alex pero di ko siya mahanap. Pumunta ako sa
may mga nagbubunot ng niyog pero wala siya dun.

May isang binatilyong lumapit sa akin. "Ay ma'am,

kakaalis lang po ni ate Alex." Sabi niya sa akin.

"Ha?" Iniwan ako talaga ng babaeng yun?! "Saan daw nagpunta?"

"May emergency daw siyang pupuntahan sa bayan." Sagot niya.

"Wala na bang ibang sinabi?" Paano yung research ko? Ano ba naman kasi yan!

"Wala po eh." Nagkakamot ng ulong sabi niya.

Wala na akong nagawa kundi umuwi. Nasayang lang yung isang araw ko. Inis na nag
drive ako pabalik sa bahay nila nana Idad. Pagdating ko dun, wala si Joan. Baka
sinundo si nana. Sa tuwing umaga, inihahatid siya ni Joan sa mansiyon at sa hapon
sinusundo din. Si Mang Amarilyo, sa kuwadra naglalagi binabantayan daw nila yung
kabayo ni Alex na malapit ng manganak.

Pagkapasok ko sa kuwartong inoukupahan ko, humiga na lang ako. Wala naman kasi
akong gagawin. Hindi naman ako pwedeng pumunta sa talon baka magpang-abot na namin
kami ni Alex dun.

Nag-updates na lang ako ng social media accounts ko. Nakita ko yung mga posts nila
Athena. Namimiss ko na kahit papaano yung paglabas-labas namin. Nag-comment na lang
ako sa mga ito.

Nag-ring yung phone ko. Si Athena tumatawag. Agad ko iyon sinagot.

"Athena!" Bati ko sa kanya.

"Where the hell have you been?" Bulalas niya sa kabilang linya. "Bakit di ka man
lang nagparamdam simula pa kahapon?"

"Sorry. Medyo mahirap ang signal dito eh." Kunwaring sagot ko.

"So kumusta naman diyan sa hacienda?" Tanong niya.

"Okay lang naman. Napaka-simple lang ng mga taga rito." Sagot ko.

"Nag-meet na kayo ni Alexandra?" Excited na tanong niya. "Ano kumusta naman

pagkikita ninyo? Kumusta yung plano?"

"Oo nag meet na kami." Sagot ko naman. "K-knina sa may niyogan." Pagsisinungaling
ko.

"O ano nangyari? Kwento ka naman diyan?" Kulit pa niya sa akin.

"Wala pa naman ako maikukuwento sa into eh." Sagot ko na lang para tumigil na siya
sa pangungulit. "Magkukwento naman ako kapag may progress na."

"Hindi ka ba nakilala?" Tanong pa niya. "Na ikaw yung babae sa bar nun?"

"Hindi yata." Sagot ko. "Wala naman siyang nababanggit tungkol dun."

"Ay..." Parang dismayadong sambit niya. "Kaya pa ba yung mission mo?" May
alinlangan sa boses niya.

"O-oo naman!" Sagot ko.

"Galingan mo sa pang-aakit sa kanya para agad mabihag sayo." Sulsol niya sa akin.

If you only knew... Bulong ko sa sarili ko.

Hindi ko na lang binanggit kay Athena ang atraksiyong nararamdamn ko kay Alexandra.
Gusto ko lang muna sarilinin ito at pag-aralang mabuti.

=================

Chapter 9 Everytime We Touch

"Everytime we touch, I get this feeling, and everytime we kiss I swear I could fly.
Can't you feel my heart beat fast, I want this to last. Need you by my side. 'Cause
everytime we touch I feel the static, and everytime we kiss I reach for the sky.
Can't you hear my heart beat so I can't let you go. I want you in my life." -
Cascada

Ara POV

Pupungas-pungas akong bumangon the next morning. Pangatlong araw ko na dito sa

hacienda pero hanggang ngayon sa tuwing gigising ako sa umaga, naninibago pa rin
ako at iniisip kong nasan ako.

I miss my room. Ang sakit sa likod humiga dito sa kama. Hindi rin ako agad
nakakatulog sa gabi. Hindi naman mainit dito, actually nga medyo malamig yung simoy
ng hangin. Siguro dahil na rin sa malapit na ang December. Simoy pasko na eh.
And that would be, how many days from now? Haist... If di ako kikilos ng mas
mabilis, kung hindi ako gagawa ng paraan sa lalong madaling panahon, by next year,
wala na kaming negosyo at wala na din kaming bahay.

Kaya kahit na may alinlangan ako at takot sa puso ko sa ginagawa kong pang-se
seduce kay Alexandra. Alinlangan dahil hindi ko alam kung saan patutungo yung mga
pinaggagawa ko o kaya magagawa ko man iyong misyon ko ng matagumpay. Takot kasi sa
tuwing magkasama kami ni Alex, hindi ko mapigilan yung attraction na nararamdaman
ko sa kanya.

Pero di ba nga sabi mo sexual attraction lang naman? No string attached. Sabi naman
ng isipan ko.

Napahugot ako ng malalim sa isiping iyon. Another day. Nanlalatang bumangon ako sa
kama kinuha

ko na yung tuwalya at maliligo na ako. Baka kapag na-late na naman ako kung anong
parusa na naman ipataw sa akin ni Alex. Hanggang ngayon nga masakit pa rin yung mga
braso ko at balakang sa pagbubunot ng letcheng niyog na yun. Lumabas ako ng kuwarto
na hindi na nag-abalang magsuklay o tingnan man lang ang itsura ko sa salamin. Wala
namang ibang tao dito sa bahay nila nana.

Naghihikab pa na tuluyan na akong lumabas. Napatigil yata yung ikot ng mundo ko at

tuluyang nagising ang antok na antok kong utak. Paano, nasa kusina si Alex
nagkakape at nagsasawsaw ng pandesal. Natigil ito ng makita ako.

Agad akong tumalikod at bumalik sa kuwarto. Mabilis akong nagtungo sa may salamin
para i-check yung itsura ko. Gosh! Ang gulo gulo ng buhok ko, yung eyebags ko!

Ano ba kasi ginagawa niya dito ng ganito kaaga? Nakakainis! Di pa naman ako
prepared.

Agad ko kinuha yung suklay at nag-ayos ng buhok. Naglagay din ako ng facial powder
sa mukha para man lang matakpan ng konti yung nangingitim na eyebags ko. Nang
masigurong maayos na ako tingnan, lumabas na ulit ako.

"Magandang umaga sayo, Arabella." Pormal ang mukhang bati sa akin ni Alex pero
halata naman ang panunukso sa kanyang mga mata.

"Walang maganda sa umaga." Inis kong sagot dito at tumungo na sa banyo.

Huminga ako ng malalim. Bakit ba kasi nandito siya eh? Natetense yata lahat ng
parte ng katawan ko pag nasa tabi tabi lang siya. Bago pa ako magkaugat dun sa loob
ng banyo, naghubad na ako ng damit at nagbuhos ng tubig gamit ang tabo.

"Ah!" Napatili ako sa sobrang lamig nung tubig, nanginig yata ang kalamnan

ko.

"Ano nangyari sayo diyan?!" Narinig kong tanong ni Alex na kumatok pa sa pinto ng
banyo.

"W-wala." Nanginginig na sagot ko.

Bakit ko ba kasi nakalimutan maglagay ng mainit na tubig? Di ba wala naman silang

heater dito? Nasan na ba ang utak mo?

Ilang saglit pa'y narinig ko ang mga yabag nitong palayo mula sa pintuan ng banyo.
At kahit sobrang lamig nung tubig, pinagpatuloy ko pa rin yung pagligo.

Wala na si Alex sa kusina ng lumabas ako ng banyo. Pagdating ko sa kuwarto, agad na

akong nagbihis baka sipunin pa ako. Pinili kong isuot yung jeans at boots. Para
wala na ring reklamo pa si Alexandra sa damit ko, nag long sleeve na din ako.

Paglabas ko ng bahay, nakita ko si Alexandra sa labas na himas himas sa mukha si

Black. Akala ko umalis na siya.

"Buti naman at natapos ka na." Pormal na sabi niya sa akin ng makita akong lumabas
ng bahay. "Ang tagal tagal mo."

"Ano ba ginagawa mo dito?" Bruskong tanong ko. "And who even told you to wait?"

Ano ba akala nito sa sarili niya? Diyos? Nakakaasar na pagiging bossy nito. And I
hate being boss around!

I saw her jaw tighten. And I'm sure she gritted her teeth. Pinipigilan lang yata
nito wag magalit. Naniningkit na naman ang mga mata nitong nakatitig sa akin.

"Isa pa may kasalanan ka sa akin." Sabi ko na nakahalukipkip. "Iniwan mo ako

kahapon. Yung isang araw ko, napunta lang sa wala." Magkasalubong ang kilay na saad
ko.

Lumapit siya sa akin hila-hila sa isang kamay si Black. "Sakay." Narinig kong
sinabi niya.

"What?" Bigla kong tanong. Bakit ako sasakay sa

kabayo niya eh may kotse naman ako. "No, I have a car."

"Mausok yung kotse mo. Ayoko ng polusyon sa hacienda." Seryoso ang mukhang sagot
niya. "Kaya sakay na."

"No." Mariing tanggi ko sa kanya. "The hell I will!"

"Sasakay ka ba o papatapon kita sa labas ng hacienda?" Ang galit niyang tanong sa

akin. Napataas pa yata yung boses niya ng sinabi yun.

Literal na napaatras ako dahil parang sumisingaw sa katawan niya yung usok ng galit
nito. Isa pa, nakalimutan ko yata na Alexandra is all I need to save my family. Di
ba dapat tinatrato ko siya ng mabuti? Eh bakit kasi sa tuwing magkikita kami nauuwi
sa bangayan.
"H-hindi ako marunong sumakay sa kabayo." Mahinang sabi ko.

Titiklop ka din pala eh. Tuya ng isipan ko. Shut up! Sabi naman ng inner self ko
dito.

Hinawakan ako bigla ni Alexandra sa baywang at parang ang gaan gaan lang na binuhat
niya ako pasakay kay Black. Wala na lang ako nagawa at di na ko nagprotesta pa.
Natakot naman ako ng biglang humalinghing si Black at pumapadyak-padyak pa ang mga
paa ng makasakay ako sa likod nito.

"Easy, Black." Kalma naman dito ni Alex. "Easy." At para namang nakaintindi nga si
Black at tumahimik ito.

Nang nakasiguro na siyang ayos na si Black ay sumampa na din siya sa likod ko. Ang
lagay eh, para na akong nakakulong sa mga bisig niya. Tinapik niya ng mahina yung
kabayo at nagsimula na itong naglakad.

"A-ah... Alex?" Nenenerbyos na tawag ko sa kanya.

Takot talaga ako sumakay sa kabayo ever since nahulog ako nung bata pa ako. May
kabayo kasi yung lolo ko sa mother

side dati, I was ten years old that time. Sumampa ako sa likod nung kabayo and then
bigla itong nagwala nahulog ako, muntik na kasi ako mabulag nun. Tapos iyon, mula
nun takot na akong sumakay sa kabayo.

"Bakit?" Pagalit na tanong niya.

"P-pwede ba akong bumaba?" Nauutal na sabi ko. "N-natatakot kasi ako sumakay sa
kabayo."

Matagal bago siya sumagot. "Kasama mo naman ako. Trust me." Hindi na ito galit.

Wala na akong nagawa kundi magdasal na lang na sana wag kami ihulog nitong si
Black. Pero parang di naman yun gagawin ng kabayo sa amo niya. Para nga silang
magkaibigan kung tutuusin.

"Do you trust me, Ara?" Bulong niya sa tenga ko.

Napapikit ako sa init ng hininga nitong kumikiliti sa tenga ko. Nagsitayuan yata
ang mga buhok sa batok.

"Can I trust you?" Balik kong tanong.

She chuckled. "Di ko na yata kailangang sagutin o itanong yan. Dahil sa umpisa pa
lang, alam ko at alam mo na ang kasagutan." Makahulugan niyang sabi.
Bigla namang sumagi sa isipan ko yung nangyari sa talon. Nag-init tuloy yung pisngi
ko. Wala pa nakakapagpa-blush sa akin. Siya pa lang.

Tinapik niya si Black ng medyo mas malakas kaysa kanina at binilisan ng kabayo yung
takbo niya. Para namang nag-init yung katawan ko ng maramdaman ko yung dibdib ni
Alex sa likod ko. At nararamdaman ko yung harap niya sa may behind ko.

Gosh! Ano ba nangyayari sa akin? Hindi naman ako dating ganito ah? Pakiramdam ko
tuloy isa na akong sex addict.

I admit, I'm a playgirl pero wala pang nakaka-first base sa akin. Si Alex pa lang.
I can change boyfriend like I change my clothes. And to think, nobody

else makes me ache inside other than Alex. To think na she's a she. I never like
girls before. I never even have girl crushes. Pero bakit kay Alexandra natatangay
ako ng ganun kadali at walang kalaban laban? Should I get worried?

"Nandito na tayo." Narinig kong sabi ni Alex.

Nasa may niyogan na pala kami. Hindi ko namalayan sa sobrang lalim ng iniisip ko.
Nauna siyang bumaba ng kabayo pagkatapos ay inalalayan niya ako.

"Don't tell me pagbubunotin mo na naman ako ng niyog?" Pagsusungit ko sa kanya para

pagtakpan yung tunay na nararamdaman ko ngayon.

Hoo! Ang init! Sigaw ng kalooban ko. Kanina pa yata ako naa-ano dito.

Spell it out! Panunukso ng utak ko.

Pangit kasi pag tagalog. Pwede lewd na lang? Pero kahit mapa- English o Tagalog pa
yung word pangit pa ring pakinggan at yung ibig sabihin.

Binigay ko sa kanya yung mga pointers ko at isa-isa niyang sinagot yung mga
katanungan ko tungkol sa niyogan ng pamilya Montalban. Kung paano ito nagsimula,
kailan at kung paano ito naging successful. She even gave me brief background about
the hacienda. Nagsimula pala talaga sila sa mga angkan na may kaya at kilala sa
Batangas.

Pagsapit ng pananghalian, di ko maiwasang pagmasdan si Alexandra habang kumakain

kami. To think na ang yaman nito, pero ang simple lang niyang tao. Pero kahit
simple lang siyang magdala, hindi mo naman maiisip na isa lang siyang ordinaryong
tao. Lalo na kapag nalaman mong isa pala siyang Montalban.

Napansin ko din na ang laki ng respetong binibigay sa kanya ng mga tauhan sa

hacienda. At napansin ko din,

na kung ituring sila ni Alexandra ay hindi parang tauhan kundi mga kaibigan.

Kung sinuman ang mamahalin ni Alexandra, masuwerte siya. Sabi ng isipan ko. Yun nga
lang istrikto.
Napangiti naman ako sa huling naisip. Siguro malas na swerte na lang yung babaeng
mamahalin niya. Nang nag-angat ako ng paningin ay nasalubong ko ang kunot-noong si
Alex. Nagtataka man siguro ito kung bakit ako nakangiti pero hindi naman siya
nagtanong. Ipinagpatuloy na lang niya ang pagkain.

Isa pa yun, ang lakas niya kumain pero bakit ang sexy niya? Parang hindi siya
tumataba. Ako nga bantay na bantay yung kinakain ko. At di na rin ako nakakapag-
gym. Kung tutuusin, parang ang perpekto niya. Kailangan lang niyang matutong
ngumiti minsan. Para kasing nabibili ang ngiti nito.

Bago niya ako inihatid pauwi ng hapong iyon ay dumaan muna kami sa taniman nila ng
dragon fruit. Isang kulay pink na prutas na parang pinya ang itsura. Pero sa ibang
bansa, may mga kulay dilaw ding dragon fruit. Malawak ang taniman nila ng ganun.

"Magandang hapon ho." Bati ko sa mga nandun at masigla at panay nakangiti din
silang bumati sa akin.

Magiliw yata lahat ng mga tao sa hacienda, wala pa akong nai-encounter na masungit
o di kaya masama ang ugali. Panay nakangiti. Pwera lang yata dito sa amo nila.

"Kumakain ka ba nito?" Tanong sa akin ni Alex.

Ang tinutukoy niya ay yung prutas na dragon fruit. "Of course." Sagot ko. "Ang
mahal kaya niyan sa super market."

Binigyan niya ako ng basket kung saan ko ilalagay yung mga mapipitas naming dragon
fruit or minsan kilala din sa tawag na Pitaya.

Itinuro

niya sa akin kung paano ang pagpitas nun ng hindi gumagamit ng kutsilyo o anumang
matalim na bagay. Iniikot ikot lang niya yung bunga hanggang sa kusa na itong
natanggal sa sanga ng cactus.

"Piliin mo yung mas mapula ang kulay dahil ibig sabihin nun na pwede na itong
anihin at kainin." Sabi niya sa akin.

Nagsimula kaming maglakad pasulong sa mahabang hilera ng dragon fruit. Siya na din
ang humawak nung basket na may laman ng isa.

"Eto." Turo ko dun sa isa na mapula na. "Pwede na ito?"

"Oo pwede na yan." Sagot naman niya. "Ingat lang sa mga tinik." Palala niya.

Maingat ko itong hinawakan at ginaya yung ginawa ni Alex kanina. Tuwang-tuwa ako
nung matanggal ko yun mula sa puno niya. Naglakad na naman kami ni Alex para
tumingin ng pwede na anihin.

"How about this?" Tanong ko ulit sa kanya at nilingon ko siya sa likod ko. Ang
lapit lang pala ng mukha niya sa akin.

Tumango lang siya sa akin. Hinawakan ko na yung prutas pero aksidenteng sumagi sa
tinik ng cactus yung middle finger ko.

"Ouch!" Ang hapdi. Agad nagdugo iyon.

"Patingin." Sabi ni Alex na ibinaba na ang hawak na basket at siya na mismo ang
kumuha sa kamay kung natinik. "Di ba sabi ko sayo mag-ingat ka sa tinik?" May bahid
na inis na sambit niya.

"Natinik na nga ako nagagalit ka pa diyan." Di ko napigilang sabi.

May kinuha siya sa bulsa niya sa likod ng suot na pantalon. Pinunasan niya ng
puting panyo yung daliri ko pero di pa rin yun tumigil sa pagdurugo. Narinig ko
siyang napamura.

Nagulat na lang ako ng bigla niyang isubo yung middle finger ko. Naramdaman ko ang
mahinhin na pagsipsip nito dun. And it rock my world.

Andun na naman yung kiliti na dulot niya sa katawan ko. Nakaawang ang mga labing
nakatingin lang sa kanya. Di yata ako makahinga. She brought something hot within
me and I quiver. I felt that hot sensation down to my spine. Napalunok ako. Ang
lakas talaga ng epekto niya sa akin.

"Hayan," Sabi niya ng binitiwan ng bibig niya iyon. "Tumigil na sa pagdurugo."

Hindi ko pinansin yung daliri ko na tumigil na nga sa pagdurugo. Mukha yatang

nagulat pa siya ng magtama ang aming mga mata. Bumaba ang tingin niya sa labi kong
slight na nakaawang. Tsaka niya ibinalik yung mata niya sa akin. Halatang
nagpipigil siya na di ko mawari. Nakita ko din na napalunok siya.

Tumikhim siya kapagkuwan. Dinampot niya ang basket na nasa lupa.

"Ako na lang mag-aani." She said in a shaky voice. "Hawakan mo na lang ito."

Ibinigay niya sa akin yung basket at siya na lang ang nanguha ng bunga. Mula nun
hindi na siya umimik pa. Hanggang sa maihatid na niya ako sa bahay, di na niya ulit
ako kinausap at ganun din ako.
=================

Chapter 10 The Fever

"As much as you want to plan your life, it has a way of surprising you with
unexpected things that will make you happier than you originally planned."

Alex POV

Gusto kong batiin ang sarili ko kahapon dahil sa pagtitimping ginawa ko kay
Arabella. Matinding self control ang ginawa ko para lang hindi siya kuyumusin ng
halik sa may taniman ng dragon fruit.

Napapikit ako. Parang palagi akong inaakit ng mga labi nito. And I must say, I like
the feeling of her in my arms. She's soft and delicate. Warmth yet sweet.

"O!" Parang nagulat pa ako sa boses ni Nana Idad ng lumapit siya sa akin sa may
garden. Nakaupo kasi ako dun at nakatulala... na naman. "Nakatulala ka diyan, anak.
Ang aga-aga eh."

"Hindi naman po, nana." Sagot ko sa kanya. Inilapag niya ang dala niyang agahan ko.
"May iniisip lang po."

Naupo siya sa kabesera ko. "Hindi na kita nakikitang lumalabas ng hacienda." May
halong pag-alala sa boses niya.

"Lumalabas naman po ah." Saad ko.

"Ang ibig ko sabihin, yung mamasyal. Maranasan ang buhay ng isang dalaga." Payo
niya.

Kunwari'y natawa naman ako sa sinabi niya. "Nana, alam mo namang kapag lumabas ako,
imbis na maranasan ko ang buhay dalaga, baka mabingwit ako ng isang dala na." Biro
ko.

"Hay ikaw talagang bata ka!" Sabay tayong sambit niya. "Puro ka kalokohan."

"Si nana talaga o." Kunwa'y nagtatampong sambit ko.

"Hala, kumain ka na diyan. May gagawin lang ako." Sabi niya at tumalikod. Pero
humarap din sa akin ng may maalalang sabihin. "Hindi pala makakasama sayo si Ara sa
may kuwadra ngayon."

Next kasi na pupuntahan

namin yung kuwadra. Isa din iyon sa part ng research niya.

Kunot-noong tumingin naman ako kay nana Idad. "Bakit daw po?"
"May sipon." Sagot niya. "Nilagnat din kagabi."

Bigla naman akong sinalakay ng pag-aalala pero pilit ko iyon itinago kay nana.
"Bakit di niyo dinala sa hospital?"

"Hay naku parang ikaw din yun ang tigas ng ulo!" Sabi pa na winagayway ang kamay na
parang may pinapaalis.

Nag-isip ako. "Sige po nana. Dadalawin ko na lang ho siya mamaya." Sabi ko

kapagkuwan.

Tiningnan naman ako nito ng makahulugan. Pero hindi siya nagsalita.

"Syempre ho bisita natin siya. Nasa hacienda po siya at kapag may nangyaring
masama, sagutin ko ho." Depensa ko.

"May sinabi ba ako?" Nangingiting sabi ni Nana Idad. Hindi ko kumibo at nagsimula
ng kumain.

"Ke gandang bata ano?" Sabi niya. "Di malalayong magustuhan mo." Tukso pa niya.

Nasamid ako sa tinuran niya. Nauubong kinuha ko yung baso ng tubig at uminom.
Nangalahati yun.

"Nana alam mo namang hindi ganun ang mga tipo ko." Kunwaring sagot ko.

"Ano? Yung mga gusgusin?" Tukoy niya sa mga tipo ko.

Sabi ko kasi sa kanya dati, ang mga tipo kong babae yung marunong sa buhay,
responsable. Yung hindi maarte. At higit sa lahat, yung stick to one. At kayang
mamuhay kasama ko dito sa hacienda.

"Gusgusin?" Sambit ko naman. "Nana naman hindi gusgusin yung ganun."

"Hay naku, kung ayaw mo kay Ara, irereto ko na lang siya kay James." Sabi pa at
tumalikod na ng tuluyan.

Napatigil naman ako sa pagsubo. In-imagine ko si Ara kasama si James.

Sagwa! Di bagay! Sabi ko sa sarili ko na napaismid

pa at iiling iling na parang nandiri.

Sino bagay? Kayo? Tuya naman ng utak ko.

Nagpatuloy na lang ako sa pagkain. Pero habang kumakain, naisip ko si Arabella. May
sakit daw siya sabi ni nana. Inaamin ko naman na nag-aalala ako sa kanya eh. Kaya
nga pagkatapos kong kumain, balak kong pumunta sa bayan para bumili prutas at
gamot.

Kaya ayon, pagkakain ko, nilabas ko yung kotse na bihira ko lang gamitin pumunta sa
bayan. Nagtaka pa nga si nana kung bakit yun ang gagamitin ko. Sinabi ko na lang na
pupunta ako ng bayan para bumili ng gamot nung pasyente nila sa bahay.

Bumili ako ng mansanas, orange, lanzones at saging. Halos isang basket na yung
binili kong prutas para kay Ara. Napadaan naman ako sa may maliit na flower shop.

Di ba kadalasan binibigyan ng bulaklak yung may sakit? Depensa ko sa sarili ko ng

mamili ako ng bulaklak. Lahat naman magaganda eh. Ano ba dapat bilhin? First time
ko kasi eh.

"Uhm... miss." Tawag ko dun sa nagtitinda.

"Kayo ho pala, señorita Alexandra." Nalangiting bati niya sa akin.

Sa totoo lang, hindi ko siya kilala. Pero dito kasi sa Batangas, kilala ako at ng
pamilya ko dahil sa mga negosyo namin.

"Magandang umaga ho." Tipid ang ngiting bati ko.

"Ano pong maipaglilingkod ko sa inyo señorita?" Magiliw na tanong niya.

"Uhm, Alexandra na lang ho, ate." Nakangiwing sabi ko. Ayoko kasi tinatawag ng
ganun eh. Pakiramdam ko ang maldita ko kapag tinatawag akong señorita.

"Alin po ang gusto niyo diyan sa mga bulaklak?" Turo niya sa akin.

Hindi ko alam talaga eh. Pero di ba usually naman

pulang rosas yung binibigay?

"Ah eh, magkano po yung pulang rosas niyo?" Tanong ko sa kanya.

"Two hundred pesos po kapag tatlong piraso lang bibilhin niyo." Sagot naman niya.
"Pero kapag sampung piraso po, bigay ko na lang sa inyo ng six hundred pesos."
Dagdag pa niya.

"Sige. Yun na lang." Sabi ko. "Pakiayos na lang po."

"Sige." Nakangiting sagot niya. "Pakihintay na lang papaayos ko lang saglit."

Umupo ako sa isang di kahabaang upuan na gawa sa kahoy sa may gilid habang
hinihintay yung bulaklak.

Ilang saglit pa'y lumapit na siya sa akin dala ang isang bouquet ng red roses.
Kinuha ko yung pera ko sa wallet at nagbayad na sa kanya bago ibinigay yung
bulaklak.

"Salamat." Sabi ko at lumabas ng flower shop.

Sinamyo ko yung bulaklak. Hindi naman siya mabango actually eh. Wala namang amoy.
Pero bakit kaya gustung-gusto ng mga babae minsan mabigyan ng bulaklak? May mga
nagbigay na rin naman sa akin dati ng bulaklak, pero wala naman akong kilig na
nararamdaman. Pero ganito pala ang pakiramdam ng magbibigay ng bouquet, nakaka-
excite malaman kung magugustuhan nung pagbibigyan mo.

Maingat ko inilagay sa may passenger seat yung bulaklak at yung basket naman ng
prutas sa likod ng kotse. Nakabili na rin ako kanina ng gamot sa sipon at sakit ng
ulo. At habang nagdadrive ako pabalik ng hacienda, hindi ko maiwasang isipin kung
bakit ko nga ba ito ginagawa kay Ara? First time ko talaga magbigay ng bulaklak eh.

Inaamin ko naman na talagang attracted ako kay Arabella. Simula pa nung sa bar. Ang
lakas ng epekto niya sa akin. Yung pwersa na nagtutulak sa akin

palapit sa kanya ang hirap labanan. Ang dali ko ding mawalan ng pasensya sa kanya.
Minsan tuloy para kaming aso't pusa. At nasabi din naman niya sa akin na atracted
siya sa akin... sexually daw.
Pagdating ko sa bahay nina nana Idad, nasalubong ko si Joan na may dalang basket.
Bumusina ako sa kanya.

"Saan punta mo?" Tanong ko sa kanya.

"Ikaw pala ate Alex." Sabi niya na sumilay agad ang ngiti nito sa labi. "Babaonan
ko lang po si itay ng almusal at damit, hindi po kasi siya nakauwi kagabi eh."

"Si Arabella?" Tanong ko.

"Nasa kuwarto po niya ate, tulog pa yata." Sabi niya sa akin.

"Sige, pupuntahan ko muna siya sa bahay niyo." Paalam ko sa kanya at dumiretso na

sa bahay nila nana Idad.

Pagdating ko dun ay bukas yung pinto nila. Kinuha ko sa likod yung basket at
maingat na kinuha din yung bulaklak.

Para naman akong aakyat ng ligaw nito. Sabi ko sa loob-loob ko.

Pumasok na ako sa loob. Ang tahimik sa loob ng bahay nina nana. Bitibit ang mga
dala ko, pumasok ako sa loob ng kuwarto ni Arabella. Di na ako nag-abala pang
magpaalam dahil sabi naman ni Joan tulog pa.

"Anong ginagawa mo dito?" Gulat na sambit ni Arabella ng makita akong pumasok.

"Sabi kasi ni nana Idad may sakit ka daw." Para naman niyang sinagot yun ng isang
malakas na bahing.

Kumuha siya ng tisyu at pinunasan niya ang kanyang ilong. Nakita ko din yung maliit
na basuran sa gilid na puno na ng gamit na tisyu.

"Ba't di ka man lang kuma--" Hindi niya itinuloy nang maalalang wala pa lang
pintuan yung kuwarto niya. "Nagsabi na papasok ka ng kuwarto

ko." Mataray niyang saad.

"Akala ko kasi natutulog ka kaya di na kita ginising." Di ko na lang siya pinatulan

dahil sa nakikita kong itsura niya ngayon. Ang pula ng ilong niya at ang pungay ng
mga mata niya ngayon. Nakabalot din siya ng kumot.

Nakita na niya ang mga dala ko. Nagtatanong ang mga matang tumingin siya sa
bulaklak at pagkatapos ay sa akin.

"Para sayo pala." Bigay ko sa bulaklak.

"Bakit?" Tanong niya na hindi tinatanggap yung bulaklak.

"Di ba may sakit ka?" Takang sabi ko naman.

"Bakit kapag binigyan mo na ba ako ng bulaklak gagaling na ako agad?" Ang mataray
niyang sabi.
Napamura ako ng mahina at napatirik ng mata. "Kunin mo na nga lang!" Asik ko at
idinukdok sa kanya yung bulaklak. "O!"

"Ayoko tanggapin masama loob mo sa pagbibigay eh." Tanggi niya.

"Arabella!" Nagtitimping tawag ko sa pangalan niya.

"Hmp!" She muttered in defeat and took the flower.

"Tatanggapin din naman pala ang dami pang satsat." Bulong ko.

"May sinasabi ka?" Asik niya sa akin na umirap pa.

"Wala." Sagot ko naman sa kanya at inilapag ang dala kong basket na naglalaman ng
prutas sa ibaba ng isa pang kama dun na halatang di nagagamit. "Eto pala mga
prutas, kainin mo para agad ka gumaling."

Pinilit niyang bumangon pero nahihirapan siya. Agad naman akong lumapit sa kanya ng
para siyang babagsak pabalik sa kama.

"Huwag mo ng piliting bumangon." Saway ko sa kanya at tinulungan siyang humiga

ulit. "Ang init mo ah." Sabay salat sa noo niya at leeg. Ang init nga niya.

"Okay lang ako." Ang sabi niya tapos bigla na naman siyang bumahing.

"Okay okay

sinasabi mo diyan." Sermon ko sa kanya. "Saglit lang kukuha lang ako ng maligamgam
na tubig at alkohol." At tumayo na ko sa kama ni Ara.

"B-bakit?" Tanong niya.

"Para mapunasan kita malamang."

Yun lang sagot ko at lumabas na ako ng kuwarto niya pura kumuha ng maliit na
palanggana. Wala akong makitang bimpo kaya kinuha ko na lang yung bimpo ko na kulay
puti. Nilagyan ko din ng alkohol yung maligamgam na tubig. Pumasok ulit ako sa loob
at umupo sa tabi niya.

"A-ako na lang kaya." Naiilang na sabi niya.

"Hindi mo nga kayang umupo man lang eh." Sabi ko sa kanya. "Dali na para man lang
maginhawaan ka at bumaba yang temperatura mo."

Ilang na tinanggal niya ang kumot na bumalot sa kanya. Nakapajama pala siya at t-
shirt. Kinuha ko yung bimpo at piniga iyon. Medyo mainit din yun at nangangamoy
alkohol. Kinuha ko yung braso niya at sinimulan siyang punasan sa kamay. Ang lambot
ng kamay niya. Pero iwinaksi ko muna kong anumang di magandang isipin at nag-
concentrate sa pagpupunas sa kanya. Pinunasan ko din yung batok niya at mga paa
niya.
Pagkatapos ko siyang mapunasan ay lumabas ako ng kuwarto niya para naman
makapagpalit siya ng damit. Nang makasiguro kong nakapagpalit na siya, pumasok ulit
ako sa loob dala ang niluto kong noodles.

"Kainin mo 'to para mainitan loob mo." Sabi ko.

Sinubuan ko siya at halatang ilang na ilang siyang ginagawa ko yun sa kanya. Mukha
yatang mainit dahil napangiwi siya. Umuusok din pa kasi yung sabaw. Hinipan ko yung
sabaw bago ko isinubo sa kanya.

"Ayoko na." Tanggi niya kapagkuwan.

"Ubusin mo

na 'to. Konti na lang eh." Sabi ko at kumutsara ulit saka isinubo sa kanya.

Hindi na siya nakipagtalo pa at inubos yung noodles. Pinainom ko din siya ng gamot
pagkatapos. Nahiga siya ulit at binalot niya ang katawan niya. Halatang nilalamig.

Pumunta ako sa maliit na kabinet dun at naghanap ng isa pang kumot. Wala akong
makita eh. Nanginginig na siya sa lamig. Wala na akong nagawa kundi yung last
resort ko.

"A-anong ginagawa mo?"

Tanong niya sa akin ng mapansing nagtatanggal ako ng butones ng suot kong

longsleeve na polo. At habang ginagawa yun ay sinisipa sipa ko ang boots ko para
matanggal.

"Wala akong mahanap na isa pang kumot." Sabi ko. Parang nahiya pa siyang tumingin
ng tuluyan ko ng tinanggal yung longsleeve polo ko at pati na yung manipis na
sandong puti na suot ko. Bra na lang ang natitira. "Mas effective daw ito."

"Ha?" Naguguluhang sambit niya.

"Body heat." Sambit ko. "Ako muna human blanket mo ngayon." Sabi ko pa at sumampa
na sa kama.

"H-hindi na kailangan." Tanggi niya sa akin.

"Ara, kailangan mo ng init para wag ka lamigin. Nanginginig ka na nga diyan." Sabi
ko at iniangat ko yung kumot niya at sinamahan siya sa loob.

Niyakap ko siya mula sa likod at dinikit ko ang katawan ko sa kanya para maramdaman
niya yung init ko. Naramdaman ko naman ang biglang pagtense ng katawan niya.
Hinayaan ko na muna kung ano yung mga di magandang bagay na tumatakbo ngayon sa
isip ko. May sakit na nga yung tao.

Hindi siya kumikibo. Nang tingnan ko siya nakapikit siya. At kipkip sa dibdib niya
ang dalawa niyang kamay. Habang ang kamay ko ay nasa beywang niya at mas hinapit ko
pa siya palapit sa katawan ko.

Ilang saglit pa'y naramdaman ko ang pag-relax ng katawan niya at ang mahina nitong
paghinga. Nakatulog na si Ara. Napabuntong-hininga ako. Never ko pa yun ginawa sa
ibang tao. Ngunit kay Ara, ang dali-dali ko lang ginawa.

Masuyo ko siyang hinalikan sa buhok at pumikit na rin. Sa totoo lang di ako

nakatulog ng maayos kagabi sa kakaisip sa kanya. Hanggang sa di ko na namalayang
nakatulog na din pala ako habang yakap yakap si Arabella.

=================

Chapter 11 Don't Fall For Me

"Let me tell you this, it doesn't mean that if you fell for the wrong girl,
everybody doesn't fit you anymore. Sometimes, your heart needs to sacrifice the
lost and feel the pain, in order for the right one to fill that space and bring the
happiness again."

Ara POV

"Gising ka na pala anak." Bati sa akin ni nana Idad ng gabing iyon. "Kumusta na ang
pakiramdam mo?"

Lumapit ako sa kanya sa may lamesa. Naupo ako sa upuan sa harap niya.

"Medyo okay na po ako." Sagot ko naman. "Si Alexandra po umuwi na?" Wala na kasi
siya paggising ko.

"Oo. Umuwi kaninang hapon." Sagot naman niya. "Di na daw siya nagpaalam sayo dahil
ang sarap ng tulog mo. Pero pupunta pa yata sa kuwadra."

Oo nga, sampung oras yata yung itinulog ko kanina. Hindi ko na namalayang bumangon
si Alexandra at iniwan ako.

Para namang biglang nag-init yung mukha ko ng maalalang tumabi siya sa akin kanina
at wala pang damit kundi yung bra lang. Pero inaamin kong sa ginawa niya di na ako
nilamig. Inalagaan niya akong mabuti. Pinunasan, pinakain at pinainom ng gamot.
Plus, binigyan pa niya ako ng prutas at bulaklak!

Kahit na sinabi niyang kaya niya ako binigyan ng bulaklak ay dahil may sakit ako,
kinilig pa rin ako. Back to where I live, halos everyday ako nakakatanggap ng
bulaklak mula sa mga manliligaw ko, pero iba yung dating niya eh.
"Kumain ka na anak, para makainom ka ng gamot." Sabi naman ni nana na di ko
namalayang naghain na pala sa harapan ko.

"K-kain po tayo." Sabi ko sa kanya.

Sinabayan na rin niya akong kumain. Pritong isda at pinakbet yung ulam.

Sa totoo lang ngayon lang ako makakatikim ng pinakbet.

"Si Joan po nana?" Tanong ko ng mapansing wala si Joan.

"Sumama kanina kay Alexandra sa kuwadra ng umalis." Sagot ni nana.

Magsasalita sana ako ng may marinig kaming nagtatawanang papasok sa loob ng bahay.
Si Joan kasama si Alex.

"O, nandito na pala kayo." Bati naman sa kanila ni nana. "Hali na kayo't sabayan na
ninyo kaming kumain."

Agad namang dumulog ang dalawa sa hapag-kainan. Saglit namang nagtama ang mga mata
namin ni Alex. Tumabi si Joan kay nana at sa tabi ko naman si Alexandra.

"Wow sarap naman ng ulam!" Sabik na sabi ni Alex ng makita yung pinakbet na niluto
ni nana.

"Paborito kasi yan ni Alex." Sabi naman sa akin ni nana ng mapansin yung reaksyon
ko.

Tipid lang akong ngumiti sa kanya. Naramdaman ko yung hita ni Alex na dumikit sa
hita ko sa ilalim ng mesa. Ng sulyapan ko siya parang di naman niya iyon sinasadya.
Medyo maliit kasi yung mesa at pati na yung upuan na gawa sa diretsong kahoy at
walang sandalan.

Gusto ko sana siyang tarayan kaya lang naging mabait ito sa akin ngayong araw kaya
pababayaan ko na lang at nag-concentrate na lang sa pagkain.

Hello? Hita lang naman yung dumikit sayo. Eh nun nga sa may batis, sinaway mo ba?
Nagalit ka ba noong may mangyari sa inyo? Tuya naman ng isipan ko.

"Kumusta na pakiramdam mo?" Narinig kong tanong sa akin ni Alex.

Bumaling ulit ako sa kanya ng tingin. "Medyo okay na ako. Di na ako nilalamig at di
na rin masakit yung ulo ko." Sagot ko sa kanya.

"Buti naman kung ganun." Binigyan niya ako ng tipid na ngiti.

Ngumiti siya

sa akin??? First time yun! Bulong ko sa sarili ko.

Dali-dali bilugan mo sa kalendaryo! Ano bang petsa ngayon? Pang-aasar pa ng isipan

ko.

"Kainin mo yung mga binili nitong si Alex para agad ka makabawi ng lakas." Narinig
kong sabi naman ni nana sa harapan ko.
"Pati rin ba yung bulaklak na binigay ni ate Alex inay kakainin niya?" Sabad naman
ni Joan.

"Anong bulaklak pinagsasabi mo diyang bata ka?" Kunot-noong sabi ni nana kay Joan.
"Nunca na magbibigay yang batang yan ng bulaklak!" Sabi pa.

"Eh sa nakita ko kaninang may dalang bulaklak si ate Alex binigay niya kay ate Ara
kaya." Nakalabing sabi ni Joan. "Di ba ate Ara? May binigay sayo si ate Alex na
bulaklak?" Baling niya pa sa akin.

"Ha? Ah... eh..." Para kasing biglang tumahimik itong si Alexandra sa tabi ko. Ba't
di na lang kasi siya ang sumagot? Unless...

"Kung totoong binigyan ka nitong si Alex ng bulaklak, aba! May lagnat yata! Ikaw pa
lang unang binigyan niyan kung totoo nga." Sabi naman ni nana na nasagot yung
katanungan ko sa isipan ko.

"Nana naman..." Reklamo naman ni Alex na noon lang umimik.

"Eh totoo naman na siya pa lang una mo binigyan ng bulaklak." Depensa naman ni
nana.

"May sakit yung tao." Nakayukong dahilan niya.

"Bakit ang lola mo nun madalas magkasakit di mo naman binibigyan ng bulaklak?" Wika
ni nana kay Alex.

Hindi siya nakasagot nagpatuloy lang siya sa pagkain. Di na rin naman na nagsalita
si nana tungkol dun.

So first time niya talaga magbigay ng flowers? Ever? Bakit nga ba niya ako binigyan
ng bulaklak?

Hanggang sa matapos ang munting

dinner namin ay tahimik na si Alex. Nanood pa siya ng TV kasama si Joan. Ako naman
bumalik muna sa kuwarto para uminom ng gamot. Sa totoo lang ngayon na lang ulit ako
nagkasakit. Dahil yun siguro sa lamig ng tubig kahapon ng umaga ng maligo ako. Eh
tanga ko naman kasi, nakalimutan ko lagyan ng mainit na tubig.

Pagkatapos kung uminom ng gamot ay nagpunta ako sa sala para makinood din. Tumabi
ako kay Joan sa mahabang upuan, si Alex dun sa pang-isahan.

Ilang sandali pa'y nagpaalam na si Alex na uuwi na. Gusto ko sana siya tanungin
kanina pa pero nag-aalangan ako. Kaya nung lumabas siya, sinundan ko na agad.

"Alex wait!" Tawag ko sa kanya.

Akala ko ba bawal ang kotse sa hacienda? Tanong ko sa sarili ng makitang kotse ang
ginamit niya ngayon.

"Bakit?" Nagtatakang tanong niya.

"Akala ko ba bawal ang kotse sa hacienda? Bakit ikaw naka kotse ngayon?" Asik ko sa
kanya. Mahigpit akong pinagbawalan tapos siya okay lang? Di ba dapat a good leader
is a good follower?

"Ah eto?" Tukoy niya sa kotse. "Sinakyan ko ng nagpunta ako sa bayan para bumili ng
prutas at gamot."

Oo nga naman Ara. Alangan naman na sakyan niya papuntang bayan si Black? Try to
imagine nga. Sabi sa akin ng isipan ko.

At tsaka hindi naman yun talaga ang gusto kong itanong sa kanya. May mas importante
pang gusto ko malaman.

"Bakit mo ako binigyan ng bulaklak?" Diretsa kong tanong.

"Dahil may sakit ka." Sagot niya ng hindi nakatingin sa akin.

"Tell that to the marines, Alex." Pormal na sabi ko. "Why?" I demanded.

Tumingin siya sa akin ng diretso

saka unti-unting lumapit sa akin hanggang sa konti na lang ang natitirang distansya
namin. Ang lapit ng mukha niya at ang mga mata nitong kulay berde ay natitig ng
diretso sa mata ko.

"Sinabi mo sa akin na attracted ka sa akin." Panimula niya. "Totoo yun di ba?"

No use in lying. So... "Yes, I do."

"Sa totoo lang Ara, hanggang ngayon hindi ko pa rin maintindihan yung sarili ko
kung bakit ang lakas ng pwersang nagtutulak sa akin palapit sayo." Saad niya na
parang naguguluhan.

"M-maybe because you're attracted to me too." Sagot ko. The feeling is mutual. I
feel that same sentiments also.

Matagal bago siya nakasagot. Para akong malulunod sa pagkakatitig niya sa akin.
"Siguro ay tama ka."

Ang ganda niya talaga, lalo na sa malapitan. Parang di tinubuan ng taghiyawat ang
mukha niyang ang kinis kinis. I touch her jawline. Ang lambot ng mukha niya. Hindi
ko din alam kung paano ako nagkalakas ng loob para hawakan siya sa mukha.
Nakatingin lang siya sa mga mata ko.

"Sinusubukan kong labanan." Bulong niya.

"Then don't..." Bulong ko din as I traced my point finger to her perfectly shaped
jawline.

Naramdaman ko ang biglang paninigas niya sa ginawa ko.

"You make it hard for me, Arabella." Pumiyok pa yata siya nung sinabi niya iyon.

"Me too..." Sabi ko naman. "Nahihirapan din naman ako labanan 'to eh." I said full
of sincerity. "Maybe it's better not to fight it anymore."

Inilapit ko ang mukha ko sa kanya at pumikit ng sandaling magdikit ang aming mga
labi. We kiss tentatively at first. Naramdaman ko na lang yung mga kamay niya sa
beywang ko

at hinapit ako palapit sa kanya habang ang mga kamay ko naman ay nasa mukha niya.

Yung halikan naming masuyo at nagpapakiramdaman, naging mapusok at mapang-akit.

Para kaming uhaw sa labi ng isa't isa. Pero bago pa kami tuluyang bumigay,
binitiwan niya ang mga labi ko. Idinikit niya ang kanyang noo sa noo ko...
nakapikit.

"Sa tingin ko kailangan mo ng pumasok sa loob." Hingal pa niyang sabi halatang

nagpipigil lang.

Hindi ko na napigilan ang sarili ko't niyapos ko siya sa batok. God! It felt so
good to have her so close to me. Pumikit ako at mas hinigpitan pa ang yakap ko sa
kanya na para bang ayaw ko na siyang bitawan pa.

"Ara..." She whispered.

"Just let me." I said. "Please?" I pleaded.

Napabuntong-hininga siya. "Okay." Yun lang at niyakap na din niya ako sa beywang.

I don't know how long we've stayed like that. Na parang kontento nang yakap namin
ang isa't isa. I like her. I like Alexandra so much.

"Mas makakabuti kung pumasok ka na sa loob." Masuyo niyang bulong sa akin. "Baka
mahamugan ka at mabinat pa."

Kahit ayoko pa, napilitan akong kumalas sa pagkakayakap ko sa kanya. "Salamat pala
kanina."

Tumango lang siya at ngumiti ng tipid sa akin.

"Maybe you should do that often." Nakangiting sabi ko sa kanya.

"Alin?" Kumunot naman ang noo niya sa sinabi ko.

"That." Sabi ko. "Smile often."

"At bakit naman?" Sagot niya na pinipigilang ngumiti.

"Dahil mas mukha kang mabait kapag nakangiti ka." Sabi ko pa. Natawa siya ng
mahina. "See? kaya mo naman palang ngumiti at tumawa eh."

Pinisil niya yung ilong ko. "Oo na. Sige na pasok na sa loob."

"Ouch!" Maarte kong sambit na hawak hawak ang ilong.

"Pasok na sa loob." Utos niya.

"Ayoko pa." Parang batang sabi ko.

"Arabella..." May bantang tawag niya sa pangalan ko.

"Pero..."

"Sige na." Sabi niyang natatawa sa akin na parang bata. "Magkita na lang tayo
bukas."

Napabuntong hininga ako. "Sige na nga." Sabi ko na lang.

"Pero wag ka munang lalabas kung di ka pa talaga magaling." Payo niya.

"Opo." Sabi ko na nakalabi.

Ginawaran niya ako ng mabilis na halik sa labi. "Sige na pasok na baka di ako
makapag-pigil."

Masuyo niya akong itinulak papasok sa bahay. "Ingat ka." Sabi ko pa.

Tumango naman siya sa akin. Wala na rin akong nagawa kundi pumasok sa loob ng
bahay. Nang marinig ko ang kotse nitong umandar na palayo ay saka lang ako pumasok
sa kuwarto ko.

Nagpalit lang ako ng damit at nahiga na sa kama. Napangiti ako ng maisip ko si

Alexandra. Ang sarap pala sa pakiramdam na malaman na gusto ka din ng gusto mo?

Remember your mission, Ara. Paalala naman ng isipan ko. To seduce her.

Nawala bigla ang ngiti ko ng maisip iyon. Parang may plakard sa ulo ni Alex ngayon
na nagsasabing "Dont Fall For Me or Else You'll Get Hurt."

Kahit hindi ko man gusto, masasaktan at masasaktan ako at pati din si Alex lalo na
kapag nalaman niya ang totoong pakay ko sa kanya.

Sana nga sa ibang pagkakataon kami nagkakilala ni Alex. Sana ibang sitwasyon ko
ngayon. Ang daming sana sa isipan ko ng mga sandaling iyon. Ayoko siyang saktan sa
totoo lang. Pero kahit ano gawin ko, huli na ang lahat.

I'm slowly falling for her.

=================

Chapter 12 The Mission or Alexandra?

"If she's amazing, she won't be easy. If she's easy, she won't be amazing. If she's
worth it, you won't give up. If you give up, you're not worthy. The truth is,
everybody is going to hurt you, you just gotta find the ones worth suffering for."

Ara POV

Pinuntahan ko muna si Joan sa may ilalim ng puno ng mabolo habang hinihintay si

Alex na matapos sa pakikipag-usap niya dun sa beterinaryo niya na nalaman ko sa
pangalang James.

James is kinda cute actually. He's tall, lean and he has this crooked smile.
Singkit din siya. At parang nawawala ang mga mata niya kapag ngumingiti.

"Pogi ba ate?" Untag na tanong sa akin ni Joan sa tabi ko. Nakikinig siya sa FM
radio.

"Okay lang." Sabi ko naman.

"Matanong ko lang ate Ara," Umayos pa ito ng upo at humarap sa akin na nakataas ang
isang paa sa upuang gawa sa kahoy dito sa ilalim ng punong kinaroroonan namin. "May
boyfriend ka na po ba?"

Nakangiting umiling ako. "Wala."

"Pero nagkaroon na po kayo ng boyfriend dati?" Usisa pa niya.

"Oo." At binilang ko pa talaga sa isipan ko kung ilan sila, pwera pa yung mga
flings ko lang.

"Naranasan mo na pong magmahal kung gayun?" Tanong pa niya.

"Not yet." Sagot ko.

"Ha?" Takang tanong niya. "Eh di ba nagkaroon ka na po ng boyfriend? Di mo ba siya

minahal?"

Napatawa ako dun ng mahina. "Hindi naman porke't nagkaboyfriend ako ibig sabihin
naranasan ko na magmahal." Paliwanag ko. "Isa pa, I don't believe in love."

"Hala bakit naman po?" Curious na tanong niya na parang nalungkot pa yung mukha.

"Because love is just for fools." Sambit ko.

Mataman niya akong tiningnan. "Siguro nasasabi niyo lang po yan kasi hindi mo pa
nahahanap yung taong magpapatibok ng puso mo ate Ara." Makahulugang sabi niya.

Nagkibit balikat lang ako kay Joan bilang sagot saka bumaling ulit kay Alexandra na
nakatingin na pala sa gawi ko.

Maybe you already found her. You're just in denial because you're afraid to get
hurt. Sabi ng utak ko.

Siguro dapat sa mission ko lang ako mag concentrate. Dapat hindi mainvolve dito ang
puso.

Utak, Arabella. Utak ang gamitin mo hindi puso mo. Paalala ko sa sarili.

Hindi ko naman sinasadyang makaramdam ng atraksiyon sa kanya eh. Hindi ito kasali
sa plano. Pero para naman akong pinaglalaruan ng tadhana. Nag-iwas ako ng tingin
kay Alex.

Para namang tamang-tama na napatugtog sa radyo na pinapakinggan ni Joan yung

Tadhana by Up Dharma Down pero ang cover ay si KZ Tandingan.

Sa hindi inaasahang,

Pagtatagpo ng mga mundo.

May minsan lang na nagdugtong,

Damang dama na ang ugong nito.

Parang kami lang ni Alex, di namin inaasahan ang pagtatagpo namin ng gabing iyon sa
bar. Tadhana nga ang gumawa ng paraan para magkita kami sa lugar na iyon.

Di pa ba sapat ang sakit at lahat

Na hinding hindi ko ipararanas sayo

Ibinubunyag ka ng iyong matang

Sumisigaw ng pagsinta

Kagabi, inamin niya sa akin na nararamdaman din nito ang malakas na atraksiyon sa
pagitan naming dalawa, na pilit din niya itong nilalabanan. Pero yung pagpapaubaya,
nasa aming dalawa pa din kung hahayaan na lang namin na tangayin kami ng
nararamdaman

namin para sa isa't isa.

Ba't di pa patulan, ang pagsuyong nagkulang

Tayong umaasang hilaga't kanluran

Ikaw ang hantungan at bilang kanlungan mo

Ako ang sasagip sayo...

Nag-angat ulit ako ng paningin kay Alex at hanggang ngayon nakatitig pa rin siya sa
akin. Oo, si Alex lang talaga makakasagip sa akin sa mga sandaling ito. I need her.
I need her money actually. Pero...

Saan nga ba patungo,

Nakayapak at nahihiwagaan.

Ang bagyo ng tadhana ay

Dinadala ako sa init ng bisig mo.

Kahit anong gawin ko, alam ko mahihirapan akong labanan ang anumang nararamdaman ko
para sa kanya. Nahihirapan na ako sa totoo lang. Gusto kong hayaan na lang yung
misyon ko pero... paano ang mga magulang ko? Paano na sila pagkatapos? At ako? Ano
na lang ang sasabihin nila sa akin? Na kaya hindi ako nainlove isa man sa mga
lalaking nagkakandarapa sa akin dahil isa palang babae ang hanap ko?

Ba't di pa sabihin ang di mo maamin

Ipauubaya na lang ba 'to sa hangin.

Para namang slow motion na naglalakad papunta sa kinaroroonan ko si Alexandra ng

mga sandaling iyon. Ang mata namin ay nakatitig lang sa isa't isa. Na para bang
yung lyrics ng kanta sinasabi niya sa akin.

Huwag mong ikatakot

Ang bulong ng damdamin mo

Naririto ako't nakikinig sayo

Ako ang sasagip sayo...

Alexandra... what are you doing to me? You make me go crazy. Please don't turn my
world upside down. And please don't make me change my mind. Hindi pwedeng hayaan ko
na lang basta

basta yung damdamin ko para sayo. I'm not a fool.

I'm sorry Alex, but I have to do this. I need to do this. For my family's sake.
Sabi ko sa sarili ko.

I have to implement my initial plan. I have to use my brain over my heart. Whatever
it takes.

"Ayos lang ba kayo diyan?" Tanong sa amin ni Alex ng makalapit na siya sa

kinauupuan namin.

Si Joan ang sumagot at ako naman ay tumango lang sa kanya at ngumiti. Dun naman
lumapit sa amin si James.

"O!" Sambit niya ng makita ako. "May itinatago pala kayong Diyosa dito sa hacienda
a." Nakangiting sabi niya na sa akin pa rin nakatingin. "Hi, my name is James.
Resident Veterinarian ng hacienda." Sabay lahad sa kamay niya.

"Arabella." Maikling sagot ko naman at tinanggap ang kamay nitong nakalahad.

Pero imbes na shakehands lang, hinalikan pa niya ang likod ng mga palad ko na
ikinatayo ng kilay ni Alex.

"My pleasure to meet you, Arabella." Sabi niyang nagningning yata ang mga mata
nitong nakatingin pa rin sa mukha ko. "Such a beautiful name, bagay sa nagmamay-
ari."

Tipid akong ngumiti sa kanya. "Salamat."

"Saan ka ba tumutuloy dito, Arabella?" Usisa niya. "Pwede ba kitang madalaw?"

Halatang interesadong interesado siya sa akin.

"Hay naku, James." Narinig kong sambit ni Alex na tumirik pa ang mga mata.
"Kailangan ka na sa clinic mo."
"Pinapaalis mo na ba ako?" Nakatawang sumulyap ito kay Alex na nakahalukipkip na.

"Kanina ka pa tinatawag ni Sandy." I don't know who's Sandy is pero nakita kong
sumimangot ang mukha ni James.

"Hayan mo siya." Sagot naman niya. "Gusto mo

lang yata solohin itong si Arabella eh." Nakangiti na ulot ito ng tumingin sa akin.

Hindi umimik si Alexandra. Bigla namang nag ring ang cellphone ni James. Nang kunin
niya iyon sa bulsa at makita kung sinong tumatawag, nalukot ang mukha nito at agad
ni reject yung call ng kung sinuman iyon.

"I have to go." Paalam niya sa amin. "I'll see you again, Arabella." Sabay kindat
pang sabi niya bago tumalikod at tuluyan ng umalis ng hacienda.

"Halatang gustung-gusto ka ni kuya James, ate." Parng kinikilig naman itong si Joan
sa tabi ko.

"Hindi naman." Sabi ko na lang dahil parang ang asim ng mukha ni Alex.

"Anong hindi ate?!" Wika niya. "Nagtutwinkle pa yata yung mga mata niya ng makita
ka."

"Exagge naman niyan, Joan!" Kunwa'y natatawa ako sa kanya.

"Totoo naman yun ate eh." Depensa pa niya.

"Hoy, Joan ang bata bata mo pa ha?" Saway naman dito ni Alex. "Wag nga yan ang
atupagin mo, dapat yang pag-aaral mo."

Nagkamot naman si Joan sa ulo. "Bata pa ba yung sixteen?" Nakalabi pa. "Yung mga
kaklase ko nga may mga boyfriend na eh."

"Ano ngayon kung meron na silang boyfriend?" Asik naman ni Alex dito. "Wag ko
malaman laman na may boyfriend ka. Uupukan ko yun."

"Si ate Alex talaga!" Protesta naman nung isa. "Wala pa naman sa isip ko mga ganun.
Sinabi ko lang naman yun eh."

"Mabuti naman kung ganun." Wika ni Alex.

"Idol yata kita." Parang proud pa na sabi ni Joan sa kanya.

"Wow naman!" Para namang nasiyahan si Alex sa narinig.

"Yan tayo eh!" Sabay nakipag-apir pa sa harapan ko ang dalawa.

Ganun pala sa kuwadra, may salitan ng nagbabantay

kay Misty. Kailangan daw kasi siyang i-monitor dahil malapit na siyang magsilang.
At nalaman ko din na ang isisilang niya ay anak nila ni Black. Ang galing naman,
madadagdagan na naman ang mga kabayo ni Alex.

Nalaman ko din na bukod sa kabayo, mayron pa silang alagang kalabaw at baka dun na
kadalasan ay ginagamit ng mga magsasaka sa hacienda.

Ang niyogan at kuwadra pa lang ang napuntahan ko pero nalulula na ako sa lawak. At
habang tanaw dito ang mga puno ng mangga, maiisip mong, ano pa ba ang nandito sa
hacienda? Sa sobrang lawak nito, parang isang buong barangay na yata o mas higit
pa. Mayroon din pala silang sugar plantation pero hindi dito sa hacienda kundi sa
Balayan, mga dalawang oras o mahigit pa mula dito.

Hindi mo talaga ito malilibot sa isang araw lang. At bukod sa hacienda, sa

plantasyon, may kompanya pang pinapatakbo si Alex. Hindi ko tuloy lubos maisip kung
paano niya nakakaya lahat iyon. Pero kung dito lang naman sa hacienda ang pag-
uusapan, wala naman ako nakitang tatamad-tamad, lahat kumikilos. Dahil lahat
nakakatanggap ng biyaya mula sa hacienda at sa pamilya Montalban.

Sabay-sabay kaming kumain pagsapit ng pananghalian. Kahit mumunting salo-salo lang,

ang saya nila dahil sa masarap na ring kwentuhan. Wala pa yata ako nakita dito na
hindi magkasundo. At lahat ng iyon sa pamamahala ni Alex. She's really doing a
great job here.

Pagsapit na ng hapon, nagpaalam na si Joan sa amin na susunduin na niya si nana

Idad, at ako naman inihatid na rin ni Alex gamit si Black.

"Napagod ka ba?" Basag ni Alex sa mahabang katahimikan mula sa likod ko.

Sa totoo

lang di tumatakbo ngayon si Black, naglalakad lang ito ng mabagal na animo'y nasa
kanya lahat ng oras sa mundo.

Umiling ako. "Hindi naman. Masaya nga eh." Sabi ko.

Lalo na kapag kasama kita... Bulong ng damdamin ko.

Stop being fool! Sabi ko sa sarili.

"Ikaw?" Tanong ko sa kanya. "Di ka ba napapagod sa dami ng ginagawa mo sa isang

araw?"

"Hindi naman." Nararamdaman ko ang mainit na hininga niya sa batok ko at di ko

napigilang mapapikit. "Masaya ako sa ginagawa ko."

"Halata nga..." Sambit ko.

Naghari na naman ang katahimikan pagkatapos nun. May mangilan ngilan kaming
nakakasalubong na mga tauhan sa hacienda na pauwi na din mula sa may manggahan at
panay ang bati kay Alex.

"Sorry nga pala." Sabi ko sa kanya.

"Saan?"

"Eeerrr... tinawag kasi kitang monster dati." Parang nahihiyang amin ko. "Sa may
niyogan..."

Hindi ko inaasahan yung sagot niya, tumawa lang siya sa sinabi ko. Akala ko
magagalit siya o di kaya di na ulit ako kikibuin.

"Huwag ka mag-alala, tinawag din kitang monster dati." Hindi ko alam kung biro ba
yun o totoo.

"Di nga?" I looked over my shoulder to see her face. Ang lapit pala talaga niya sa
mukha ko muntik ko na siya mahalikan sa labi eh.
Hindi siya nakasagot dahil nabigla din yata sa paglingon ko. Natitig lang siya sa
mga labi ko at gayun din yata ako. Pagkatapos ay siyang unang nag iwas ng tingin at
tumingin sa harapan. She's trying to control it.

Napatingin ako sa gubat, sa may papuntang batis. Isang idea ang naisip ko. Kaya
lang nagtatalo naman ang isip at kalooban ko kung sasabihin ko ba kay Alexandra.

"Alex?"

Tawag ko sa kanya sa mahinang boses.

"Bakit?" Maikling tanong niya.

"Pwede ba kong pumunta ng batis?" Alam ko naman na pinagbawal niya ang pagpunta dun
kaya lang namimiss ko yung talon at maligo dun.

Hindi na naman siya sumagot. Pero ilang saglit pa'y tinapik niya si Black s
tagiliran at bumilis ang takbo nito. At ang direksyong tinatahak niya ay ang
papunta sa talon. Lihim akong nasiyahan lalo na ng malapit na kami dun at marinig
ko na ang lagaslas ng tubig na bumabagsak sa lupa.

Nauna siyang bumaba mula sa kabayo at tsaka ako inalalayan pagkatapos.

I closed my eyes and feel the cool breeze. Huminga ako ng malalim para langhapin
ang preskong hangin sa may batis. It never fails to amaze me.

Napansin kong nagtatanggal ng boots si Alex at habang ginagawa niya iyon ay isa isa
niyang tinatanggal ang butones ng long sleeve niya.

"Maliligo ka?" Tanong ko sa kanya. Maghuhubad ba siya ng damit?

She nodded and smirked. "Wanna join me?" She asked na para bang nangseseduce.

Pagkasabi nun ay tumalon na siya sa may parte ng batis na may kalaliman.

This is your chance, Ara. Para mas lalo pa siyang mahulog sayo. Take it. Grab it.

I took all of my clothes. Nakamasid lang siya sa akin habang lubog ang kanyang
hubad ding katawan sa tubig hanggang sa taas ng dibdib niya. Nakita ko ang paghanga
sa kanyang mga mata once na nahubad ko na lahat ng damit ko.

And like a slow motion, bumaba ako at naglublob sa tubig. Mabagak ang kilos ko na
naglakad papalapit sa kinaroroonan niya.

"You're so beautiful..." Narinig kong sambit niya.

Unti-unting sumilay ang ngiti sa labi ko. At walang anu-anong sinabuyan ko ang
mukha niya ng tubig. Natawa ako ng makita kong nagulat siya. I can see revenge in
her eyes. At di nga ako nagkakamali, sinabuyan din niya ako ng tubig. Para tuloy
kaming mga bata na naglalaro sa batis.

Saksi ang batis sa masayang harutan at biruan namin ni Alex. At pakiramdam ko, mas
lalo pa yatang napapalapit ang loob ko sa kanya. Saksi din ang batis sa muli naming
pag-iisa...

=================
Chapter 13 Washout

"They say love doesn't cost a thing. But I disagree. Because falling in love with
the wrong person can cost you everything."

Alex POV

"Aray!!!" Malakas na daing ko ng nilalagyan ng doktor ng benda yung kaliwang braso

ko na muntikan ng mabali.

"Sa susunod kasi mag-iingat kang bata ka!" Galit ngunit nag-aalalang sambit ni nana
na nasa tabi ko nakaupo.

"Eh hindi ko naman ho kasalanan yung nangyari nana." Depensa ko na nakalabi.

Masakit na nga pinapagalitan pa ako.

Maaga pa lang nagpunta na ako sa kuwadra kanina para tingnan si Misty dahil
itinawag sa akin ni Mang Amarilyo na nagwawala daw ito. Nagbabago na nga ugali ng
kabayong yun. Malapit na talaga manganak.

At sana nga manganak na ang sakit ng sinipa!

Buti na lang kamo hindi direkta na nasipa ang braso ko kundi lamog ngayon sana ito
baka worst, nabalian pa ako ng braso.

Ng makarating kasi ako dun sa may kuwadra niya, sinipa ng likod ng paa niya yung
kahoy na nagsisilbing kulungan niya, natanggal yung kahoy at tumama sa kaliwang
braso ko ng isangga ko yun sa mukha ko para di matamaan ulo ko. May sugat iyon pero
di naman gaanu kalaki at kalalim. Kung tutuusin parang daplis lang. Ang masakit ay
yung laman.

Gusto nila ako dalhin sa hospital kanina kaya lang di ako pumayag. Ever since bata
ako ayoko talaga sa hospital. Lalo na yung amoy. Kaya naman wala na nagawa sina
nana kundi ipatawag ang family doctor naming si Dr. Reynald Gutierez.

"Eto pala yung pain reliever, Alex." Sabi niya sa isang bote ng gamot. "Take this
after meal. Wag ka magtetake nito basta basta

kung pag sumakit yan."

"Salamat dok." Pasalamat ko sa fifty two year old na doktor bago kinuha ng kanang
kamay ko ang gamot at inilagay ito sa bedside table.

"Pero kailangan pa rin yang ma X-Ray para makita kung naapektuhan yung buto." Payo
niya.

"Sige ho dok. Kung kailangan ko ipabuhat yang batang yan para maipa xray gagawin
ko." Sagot ni nana.

Napailing iling na lang ako na may ngiti sa labi sa sinabi ni nana Idad.

"Sige, mauuna na ako." Paalam sa amin ng butihing doktor.

Tumango kami dito at sinabing mag-ingat sa pag-uwi, pagkatapos nun ay lumabas na ng

kuwarto.

"Narinig mo yun ha, Alexandra?" Sabi ni nana. "Uminom ka daw ng gamot." Bigay diin
nito.

Napakamot ako sa ulo at sumandal sa headboard ng kama. Alam kasi niyang ayoko sa
lahat yung umiinom ng gamot. Ang sama sama ng lasa. Hangga't maaari ayoko uminom
niyan.

"Opo." Parang batang pinagsabihan na sambit ko sa kanya.

Pagkaiwan sa akin ni nana sa kuwarto ko ay umayos ako ng higa. Aaminin ko,

kumikirot yung sugat ko ngayon pero titiisin ko na lang muna yung sakit kaysa
uminom ng gamot. Itsura pa lang alam mo ng di masarap inumin.

Dapat ba masarap yung gamot para magustuhan mo inumin? Sabi ng inner self ko.

Itutulog ko na nga lang yung sakit baka sakaling paggising ko, mawala na yung
hapdi.

Saktong pananghalian na ng magising ako. Hindi naman na masyado masakit yung sugat
ko. Pinilit kung maupo sa kama. Ayoko yung nagbababad sa kama parang lalong
sumasakit katawan ko pag ganun. Sanay na akong buong araw may ginagawa.

May kumatok sa pinto ko. Si nana na naman

siguro. Sabi ko sa sarili ko.

"Pasok." Wika ko habang sinusubukan kong bumaba ng kama. "Nana pakilagay na lang sa
may lamesita dun na lang ako kakain." Sabi ko pa na hindi nakatingin sa kanya.

Wala ako narinig na sagot o naramdaman na gumalaw man ito kaya nagtatakang nag-
angat ako ng tingin.

Isang magandang babae na dirty blonde ang buhok, kulay asul ang mga matang mataray
na nakatingin sa akin kasabay ng nakaangat na perfectly trim na kilay nito. May
dala din itong tray ng pagkain.

"A-ano ginagawa mo dito?" For the first time in my life ngayon lang ako nautal sa
isang babae.

"At sinong may sabi sayo na pwede ka ng tumayo sa kama?" Mataray na sabi nito sa
akin.

"Ara," Sambit ko. "Hindi pa ako baldado kaya ko pang tumayo. Braso lang yung
natamaan sa akin." At sinubukan ko ulit tumayo biglng kumirot yung sugat ko at di
ko yun naitago sa biglang pagngiwi ng bibig ko.

"Kaya huh?" Tuya niya sa akin. "Balik sa kama." Utos pa niya sa akin.

At kailan pa siya nagkaroon ng karapatang utus-utusan ako?

"At kailan ka pa---"

"I said go back to bed!" Maawtoridad na sabi niya sa akin.

"And who gave you the right to boss me around inside my own house?" Medyo inis na
sabi ko. Sa lahat ng ayoko yung inuutusan ako.
Madami ka naman talagang ayaw, Alexandra. Kasi akala mo kaya mo lahat. Tuya pa ng
isipan ko sa akin.

"Me." Matapang na sagot niya.

Lumapit siya sa kinauupuan ko sa gilid ng kama at inilapag sa bedside table yung

tray ng pagkain.

"Iwan mo na lang diyan. Kaya kong kumain mag-isa." Magkasalubong ang kilay na sabi

ko sa kanya.

Pero imbis na sundin ako, yumuko siya at hinawakan yung dalawang paa ko. Pagkatapos
ay inangat niya iyon at wala sabi-sabing ibinalik sa kama.

"Ara---" Muntik na ako mapahiga pero naagapan niya yung ulo ko. "Ano ba?"

"Ngayon nga try mo kumain mag-isa." Hamon niya sa akin.

I glared at her. "Kaya ko. Kaya lumabas ka na ng kuwarto."

Hindi siya gumalaw sa kinatatayuan niya. She even crosses her arms across her chest
and look down at me.

Kinuha ng kanang kamay ko yung tray at inilagay sa may hita ko. Kinuha ko yung
kutsara, since di ko naman mahahawakan yung tinidor. Nakamasid lang siya sa akin.
Sinubukan kong kumatsara ng kanin na may isda kaya lang kailangan talaga ng tinidor
eh. Wala pa naman ako pasensya sa mga ganitong sitwasyon.

Ayokong may ibang nakakakita sa weak side ko. Gusto ko nakikita nila ako bilang si
Alexandra na matapang. Na halos kaya ang lahat. Na kung maaari lang, hindi ako
hihingi ng tulong sa iba. That I can do it myself. And now what? Si Arabella pa ang
unang unang makakakita sa panahong ang hina ko.

"Damn it!" Napamura ako ng mahina sabay bitaw sa hawak kong kutsara.

"See?" May kayabangang sambit niya. "Now tell me you don't need me."

Matiim akong tumingin sa kanya. Now tell me you don't need me. Ang yabang ng
pagkakasabi niya nun sa akin. Pero habang tinititigan ko si Ara, I realize she's
right. I need her. I need her in my life. I want her to be a part of me.

This past few days, being with her gives me warmth. May naibibigay siyang saya sa
kaluluwa ko. Not just because she's hot underneath me, but,

she completed the puzzle inside my heart. She's the missing part of me.

"A-akin na nga. Susubuan na kita." Naiilang na agad itong nagbawi ng tingin at

umupo sa tabi ko.

Kinuha niya ang kutsara at tinidor. Sinimulan niyang lagyan iyon ng pagkain. Ang
mga mata ko'y di maalis alis sa makinis niyang mukha. Wala siyang make-up ngayon
pero ang ganda ganda pa rin niya. Para siyang barbie.

"O." Sambit niya sabay subo sa akin nung pagkain. "Alex naman eh." Reklamo niya ng
di bumuka bibig ko para tanggapin yun.

Wala na akong nagawa kundi tanggapin na hindi ko kaya kumain mag-isa sa ngayon at
si Ara ang magpapakain sa akin.
"Ba't ka ba nandito?" Tanong ko sa kanya.

"Don't talk when your mouth is full." Sabi lang niya at kumatsara ulit ng pagkain.

At kahit na hindi ko pa nalulunok lahat ng pagkain sa bibig ko sinubuan ulit niya

ako tapos ulit, tapos ulit na naman. Punong-puno na yung bibig ko. Di ko na kaya pa
kaya iniwas ko na yung mukha ko sa kanya.

Maluha-luhang inabot ko yung tubig. Para yatang magbabara lalamunan ko sa ginagawa

ng babaeng 'to. May balak ba siyang patayin ako?

"Eto pa." Sabi niya pero umiling ako. May laman pa bibig ko at pilit ko yun
nilulunok. "Alexandra!"

Nilunok ko na lahat ng nasa bibig ko bago nagsalita. "Papatayin mo ba ako?"

Inirapan lang niya ako. "Kumain ka pa." Inis niyang sabi.

"Ayoko na." Tanggi ko.

Inis na binaba niya yung kutsara sa plato. Ano ba problema niya?

"Nakakainis ka kasi eh..." Saglit, umiiyak ba siya?

"Ba't ka umiiyak diyan?" Parang bigla naman ako nataranta.

"Kasalanan

mo!" Bulyaw niya sa akin.

"Ano ba ginawa ko sayo?" Maang na tanong ko. "Wala naman ah!"

Hinampas niya ako sa kanang braso. Seryoso? May balak na siyang pati kanang braso
ko madali din?

"Ba't ba kasi ang tanga-tanga mo?!" Sabi pa niya sabay punas sa luha niya.

Nanlaki naman ang mata ko sa kanya. "Ano ba kasi ginawa ko sayo?" Naguguluhan na
talaga ako sa babaeng 'to.

"Alam mo na kasing nagwawala yung kabayo pinuntahan mo pa!" Panisi niya.

"Alangan naman na hindi ko puntahan si Misty?" Ano ba talaga problema niya? Ano
kasalanan ko dito?

"Eh sana di mo na lang nilapitan!" Asik niya sa akin. "Stupid! Hayan tuloy nangyari
sayo." Sabay tingin sa nakabendang braso ko.

Mataman ko siyang tinitigan. Nag-aalala ba siya sa akin?

"Teka lang," Sambit ko na pinipigilan ang ngisi sa labi ko. "Nag-aalala ka ba sa

akin?"

"Ay hindi!" Sarkastiko niyang sabi saka siya umirap sa akin.

Di ko na napigilang tumawa. Ah... kaya pala ganun na lang siya kung umasta kanina,
nag-aalala siya sa akin. Ang sarap naman sa pakiramdam.
"Hey, don't laugh at me!" Mataray na sabi niya. "I still hate you."

"For what?"

"For being stupid! Duh!" Sabi niya ang arte lang eh.

"Aray..." Kunwaring daing ko.

Biglang gumuhit ang matinding pag-aalala sa mukha niya. "Anong masakit?"

"Dito." Turo ko sa kanya.

"Saan? Yung braso mo?" Alalang alala talaga eh nagpanic na din yata siya.

"Dito o." Sabay turo sa dibdid ko. "Sa puso ko. Napana yata ni kupido."

"What?!" Bigla itong naguluhan.

Then a slow realization hit her. She

slapped my thigh.

"Ang korny mo!" Sabay irap sa akin pero di maitatagong kinilig naman siya.

"Buti hindi ka napapagod." Kunwaring seryosong tanong ko.

"Okay lang ako. Bakit mo naman naitanong?" Seryoso ding tanong niya kapagkuwan.

"Kasi takbo ka ng takbo sa isipan ko." Sabay ngiting sabi ko sa kanya.

Di na niya napigilang tumawa. "Hindi ko alam may itinatago ka pa lang kakornihan sa

katawan."

"Ayoko lang na nakikitang umiiyak ka." Sabi ko sa kanya. "Mas lalo ka kasing
pumapangit." Biro ko pa. Hahampasin na naman sana niya ako pero pinigilan ko yung
kamay niya. "Opps! Nakakarami ka na ha?"

"Panu ang sama sama mo!" Ganti niya sabay bawi sa kamay niya. "Pangit ba talaga
ako?" Nakalabing tanong niya.

Di ko na naman napigilang mapangiti ng malawak. "No."

"T-talaga?" She stammered.

"You're the most beautiful girl I've ever seen." Nakatingin ako sa mga mata niya.

Biglang namula yung pisngi niya. Na-conscious pa yata.

"K-kukunin ko na nga yang tray at mailagay sa kusina." Sabi niya na di makatingin

sa akin ng diretso.

"Sige." Sabi ko naman at hinayaan siyang kunin yung pinagkainan ko.

"Uminom ka ng gamot." Sabi niya pagkatayo niya. "Para di kung anu-ano pinagsasabi
mo diyan." Dagdagpa niya pero parang nakita ko na nakangiti siya ng sinabi yun.

Naiwan ako sa loob ng kuwarto, mag-isang nakangiti at nakatingin sa pintuang

nilabasan niya.
You made me like this, Ara. You changed me...

Binantayan ako ni Arabella buong maghapon. Sinabi ko na sa kanyang kaya ko naman

yung sarili ko. Kumikirot lang talaga kanina yung sugat, pero nung nakainom na ako
ng gamot nawala na din naman yung hapdi.

Pero ayaw niya pumayag. Hinayaan ko na din siya na dun sa bahay matulog. At kahit
na nagtataka man, di na lang kumibo si nana at inulan ako ng usisa. Pero tiyak yan,
pagkagaling ng braso ko, di ako tatantanan nun ng tanong.

=================

Chapter 14 Change of Heart?

"I've never been so scared of losing something in my entire life, then again
nothing in my life has ever meant as much to me as you do."

Ara POV

Magdadalawang linggo na rin ang nakakalipas simula ng dumating ako dito sa Hacienda
Montalban. And since the first day I got here, Alexandra still confuses me. I know
my plans are working on her since she couldn't deny the strong attraction she feels
towards me. And I know, I feel the same too.

Don't fall in love with her. Don't you dare! Paalala ko sa puso ko na nagwawala na
naman ngayon dahil kay Alex.

Bago ako pumunta dito, buo ang loob kung gawin ang mission ko para sa family ko,
para sa kinabukasan ng negosyo namin. But as days goes by, she makes me feel it
isn't right anymore to pursue that mission.

But what should I do then? I'm torn between my mission for my family and my
feelings for Alexandra. I know I shouldn't have involve my heart into this but I
can't help it. Parang habang pinipigilan ko siya, mas lalo itong nagwawala.

Come on, Ara? You said before that love is just for fools. So what happened now?
You're one of those fools too? Tuya sa akin ng aking isipan.
Habang palapit sa akin si Alex mula sa kinauupuan ko dito sa ilalim ng puno ng
malaking mangga ay pakiramdam ko napapalapit ako sa isang bagay na nakakapaso.

"Okay ka lang ba diyan?" Tanong niya sa akin ng makita ako at makalapit siya sa
kinauupuan ko.

"O-okay lang." Sagot ko naman at di ko naman maiwasang di mapansin ang braso nitong
bagamat magaling na ay may gasa pa din yung

sugat.

"Mahilig ka ba sa maasim?" Amused na tanong niya sa akin.

Kunwa'y nag-isip ako. "Hmmm... depende." Nakangiting sambit ko.

"Depende saan?" Kunot-noong tanong niya.

"Depende kung maasim na amoy ng tao o maasim na mangga." Biro ko sa kanya.

Di niya napigilang matawa, at di ko din mapigilang mapatanga sa kagandahang taglay

niya.

"O sige iibahin ko na lang yung tanong ko?" Sabi niya. "Mahilig ka ba sa maasim na
mangga?" May ngiting dagdag niya.

"Hindi masyado eh." Sagot ko which is true naman. Di ako mahilig sa maaasim na
pagkain. Pero kapag matamis yung mangga, yun gusto ko.

"Saglit lang." Yun lang at eksperto siyang umakyat ng malaking puno ng mangga.

Napatayo ako at biglang natakot para dito. "Alex, baka mahulog ka diyan." Saway ko
sa kanya. "Bumaba ka nga!"

Hindi niya ako pinakinggan. And kailan pa ba siya nagpa-saway sa akin? Iiling-iling
na wala na akong nagawa kundi panoorin siyang umakyat sa mangga. Para itong
naghahanap ng mapipitas. Biglang nagliwanag ang mukha niya ng mamataan ang hinog ng
mangga. Pagkapitas niya iyon ay saka niya inamoy. Ilang sandali pa'y bumaba na din
siya dala ang dalawang piraso ng hinog na mangga.

"May lahi ka bang unggoy?" Biro ko sa kanya ng makababa na siya at nakatayo na sa

harapan ko.

Nagkibit balikat siya. "Siguro." Sakay niya sa biro ko. "O." Iniabot niya sa akin
yung dalawang piraso ng mangga.

Nag-alangan naman akong tanggapin iyon. "Hindi ba yan maasim?" Nakangiwing tanong
ko sa kanya.

Umiling siya. "Hindi." Itinaas niya yung mangga sa mukha ko. "Amoyin mo."

"Ha?"

Naguluhan naman ako dito.

"Basta amoyin mo." Pilit niya.

Inamoy ko naman yung sariwang pitas ng mangga. Ang bango ng amoy, pumikit pa ako
para namnamin yung amoy niya.

"Amoy matamis di ba?" Nakangiti niyang sabi sa akin.

Nakangiting nagmulat ako ng mga mata. "Oo nga." Sang-ayon ko sa kanya.

Kinuha niya ang nakasukbit na Swift knife sa may boots niya at hinati yung mangga
sa tatlo. Yung isang hati, hinati pa sa dalawa tsaka tinaggal ang balat.

"Tikman mo." Sabi niya sabay subo sa akin nung mangga.

Parang bigla naman ako nailang. Isa pa, di lang naman kami ang tao dito sa may
manggahan. May mga abala ding nangunguha ng mga pwede ng anihing mangga.

"Sige na." She insists.

I took a bite from the slice of mango she's giving me. Ang lambot nung laman nung
mangga at ang juicy pa.

"Matamis di ba?" That's not a question at all.

Unti-unti akong napangiti at tumango tango sa kanya. Ang sarap nga at ang tamis
nung mangga. Ang galing naman. Nalaman niyang matamis yung mangga sa pamamagitan ng
pang-amoy lang dito?

Isusubo pa sana yung iba pang natira ng may tumikhim sa likuran namin. Si Joan.

"Ehem..." Sambit niya. "Pwede pala mag-date dito." Pasaring pa niya.

"At bakit sino naman ide-date mo dito sa manggahan?" Asik naman sa kanya ni Alex at
namaywang pa.

"Secret." Nakangiti niyang sambit sa amin.

"Joan ha?" Paalala ni Alexandra. "May malaman lang akong may ka-date ka dito
ibibitin ko siya ng patiwarik sa puno ng mangga."

Napapailing na lang akong nangingiti kay Alex. Para na kasi niyang kapatid itong

si Joan. At ang protective niya talaga dito. Naiintindihan naman siya ni Joan dahil
ayaw lang niyang masaktan siya.

"Ang lagay eh, kayo lang ba ni ate Ara may karapatang mag-date dito sa may
manggahan?" Naghalukipkip pa na sabi niya.

"Anong date ka diyan?" Kunot-noong sabi naman nung isa. "Hindi kami nagde-date!"

"Weee?" Di naman naniniwalang ganti ni Joan. "Ano yung nakita ko? May pasubo-subo
ka pa ng mangga kay ate Ara eh."

Naramdaman ko naman ang biglang pag-init ng mga pisngi ko. Hala, nakakahiya.

"Ano naman masama dun?" Depensa ni Alex. "Eh madudumihan yung kamay niya tsaka
malagkit yun."

Tumirik naman ang mata ni Joan. "May ka-sweetan ka pala sa katawan mo ate Alex.
Akala ko sa mga kabayo ka lang sweet eh." Panunukso niya dito.

"Aba't ikaw."

Pero bago pa naabutan ni Alex si Joan ay tumatawang nagtatakbo na ito. Nakangiti na

lang ako na nakamasid sa kanila.

Sa totoo lang, parang nawiwili na akong tumira dito sa loob ng hacienda. Ang saya
at tsaka ang simple lang. Parang wala kang problema. Magiliw pa ang mga tao dito.
Parang ang sarap lang maglagi dito sa hacienda. No wonder, Alex loved her.

Bigla namang nag-ring yung phone sa bulsa ko. Agad ko iyong kinuha. It's Sofia
calling.

"Hi." Masayang bati ko sa kanya.

Sa aming lahat na magbebestfriend, pinakamalapit talaga ako kay Sofia. Bukod sa

kami ang naunang magkakilala, halos sa lahat ng bagay magkapareho kami ng gusto.

"Hi sissy!" Masiglang bati niya. "I miss you."

"I miss you too, Sofy." Sambit ko naman. Miss ko na nga din sila. Yung masayang

kwentuhan at mga pamamasyal namin.

"So how's my Arabella?" She asked.

Napangiti naman ako dito. "I'm perfectly fine. Though..." I paused.

"Though?" Hintay niya sa kasunod. "What?"

"Nothing." I want to tell everything to Sofia but I'm not sure what she's gonna say
about my feelings towards Alex.

"Come on Ara." Pang-engganyo pa niya sa akin. "Spill!"

"I don't know how to say it..." I trailed off. Naglakad ako palayo ng konti sa mga
tao dito sa may manggahan at baka may makarinig pa sa akin.

"Then just say it!" Kulit pa niya sa akin.

She's not going to stop though. Kaya naman napabuntong-hininga na lang ako.

"I think I'm falling for Alex..." Mahinang sabi ko.

"What???!" Sigaw niya sa kabilang line.

Ouch! Ang sakit naman sa tenga.

"Seriously?" Di makapaniwalang bulalas niya. "Don't joke on me Ara."

"I know." Sambit ko din. "It's just that... I didn't expect this to happen. I never
see it coming." I explained.

"Is she that hot?" Curious na tanong niya.

Alexandra? Hmmm...

"Yeah..." Sagot ko na medyo namula ang pisngi dahil sa naalala kong hubad na
katawan ni Alex nun sa may batis. "And gorgeous too."

"Oh my!" Tumili pa ito sa kabilang line. "I didn't know you like girls."

"Like I've said, I didn't expect this." Sabi ko sa kanya.

"How about your mission?" May pag-aalala sa boses niya. "You may jeopardize that
because of your feelings towards her."

"I know that too." Naguguluhang sambit ko. "The truth is, I really don't know what
to do anymore, Sofy."

Narinig ko din siyang napabuntong

hininga sa kabilang line. "Whatever you decide, I will always be here for you.
Okay?" Nakakaunawang sabi niya.

"Paano na ang family ko? How about our business?" Problemadong saad ko.

"Ano ba sinasabi ng puso mo?" WIka niya. Hindi ako nakasagot sa kanya. "I guess,
you must follow what your heart says." Payo niya sa akin.

"But..."

"I think you know already the answer, right?" Putol niya sa akin.

Napahinga ako ng malalim. "Pero paano kapag nalaman niya ang totoong pakay ko sa
kanya kaya ako nakipaglapit?"

"Then don't let her know your true motive when you went there." Sagot niya. "Isa
pa, you've already change the pace."

"I don't want to hurt, Alexandra." Totoo yun.

"Then don't." Saad naman niya.

Somehow, gumaan ng kaunti yung nararamdaman ko ng magsabi ako kay Sofia. Alam ko
naman na kahit papaano naiintindihan niya ako eh.
Ilang sandali pa kaming nag-usap ni Sofia bago kami tuluyang nagpaalam sa isa't
isa. Hindi na daw muna niya babangitin sa mga girls yung nasabi ko sa kanya.
Hahayaan daw niyang ako ang magsabi sa kanila.

"Bye, Sofy." Paalam ko sa kanya.

"Okay, bye Ara." Paalam din niya. "You take care okay?"

"Yes." Sagot ko naman. "And you too."

After that, I ended her call. Pagtalikod ko ay gayun na lang yung gulat ko ng
makita si Alex sa di kalayuan sa kinatatayuan ko.

"K-kanina ka pa diyan?" Bigla naman ako kinabahan kasi baka narinig niya yung
pinag-usapan namin ni Sofia.

"Hindi." Tipid na sagot niya. "Kakadating ko lang."

I don't know pero parang naging mailap yung mga mata niya sa

akin. God! I hope she didn't hear anything about my mission.

"Bakit ka pala nandiyan? Si Joan?" Pag-iiba ko ng usapan.

Mataman niya akong tinitigan. "Nandun na sa may hapag-kainan." Sagot niya.

"Tatawagin sana kita, kakain na tayo ng pananghalian."

Kinakabahang ngumiti ako sa kanya. "Tayo na?" Aya ko sa kanya ng nasa may tapat na
niya ako.

Ngumiti din siya sa akin, ngiting di umabot sa mga mata niya. Parang pilit. Tumango
na siya sa akin at sabay na kaming pumunta sa mga kasamahan namin dito sa manggahan
na nakadulog na sa may hapag-kainan.

Pagsapit ng hapon, inihatid na naman niya ako sa bahay nila nana Idad sakay kami ni
Black. Naglalakad lang ng mabagal itong kabayo niya na parang sini-sieze yung
moment.

"Tell me something about yourself, Arabella." Narinig kong sabi niya sa likod ko.

"A-ano naman gusto mong malaman tungkol sa akin?" Tanong ko naman. Simula kasi
kanina parang naging jumpy ako.

"Your father owns two hotels right?"

"Y-yeah." I answered back.

"Tell me all about it." Parang interesadong sabi niya.

Hindi naman siya ganito makipag-usap sa akin. Naninibago ako sa kanya ngayon.

"Well, uhm," I cleared my throat. "O-okay naman ngayon yung business ni dad. W-wala
namang problema dun."
"Then why stammered?" Puna niya.

"Nakakakaba ka naman kasi magtanong eh." Kunwaring biro ko sa kanya. "Para kang
imbestigador." I laugh softly and nervous.

Hindi siya umimik o di kaya sumakay sa biro ko. Hanggang sa makarating na kami sa
tapat ng bahay nila nana Idad. Inalalayan niya akong makababa ng kabayo, pagkatapos
ay agad din siyang sumampa dun.

"This research is over." Mariing sabi niya.

"W-what?" Naguguluhang tumingala ako sa kanya.

"And I want you out of my land early tomorrow." Parang batas na sabi niya sa akin
ang talim ng mata niyang nakatingin sa akin.

"A-alex..."

"Ayoko ng may ahas na nakapaligid dito sa hacienda." Matigas niyang sabi. "At gusto
ko, bukas na bukas din ay umalis ka na at wag na wag kang magpapakita pa sa akin."

Pagkasabi niya iyon ay agad na niyang pinasibad patakbo si Black at nagtungo siya
sa may burol. Gusto ko siyang habulin, gusto ko magpaliwanag sa kanya pero para
naman akong napako sa kinatatayuan ko.

Hindi ko din namalayan ang luhang malayang tumulo sa mga mata ko habang nakatingin
kay Alexandra na papalayo ng papalayo sa paningin ko.

=================

Chapter 15 Hurt

" I wish I had never met you. Then there would be no need to impress you. No need
to want you. No need for loving you. No need for crying over you. No need for
heartbreaks. No need for pain or tears. No need for forgotten promises. No need for
rejected hugs. No need for crying myself to sleep. No need for acting like you are.
No need, for everything you've done to make me feel like absolutely nothing."

Alex POV

Ang saya lang sa pakiramdam na araw-araw, napapalapit kami ni Arabella sa isa't

isa. And this is the first time na I let myself be carried away. I let my walls, my
guards down to her. I let my feelings take control of me.
I admit, pina-imbestigahan ko siya kay Emmit nung bago pa lang siya dito. Nalaman
ko na nakasanla pala sa bangko ang pag-aari ng ama nito na mga hotels at ang bahay
nila mismo. Somehow inside me, my instincts told me that I should not trust her
intentions towards me. Kaya lang, hindi ako nakinig lalo na't nararamdaman ko din
naman na attracted din siya sa akin.

Pero ngayon, wala na ako pinaniniwalaan kahit isa man sa mga pinagsasabi niya sa
akin nung nandito pa siya. She's a liar! She's a goddamn...!

Napakuyom ako upang pigilan na naman ang galit na nasa puso ko. Mariin ko ding
ipinikit ang aking mga mata para kontrolin yung nararamdaman ko ngayon.

God, I trusted her!

Nang marinig ko yung pinag-uusapan nila nung kaibigan niya sa telepono, I know it's
me.

Hindi mo naman narinig lahat, di ba? Sabi ng konsensya ko.

Ano pa ba dun ang importanteng dapat ko malaman? Tama na yung narinig

kong may intention siyang iba sa akin. At yun ay ang pera ko!

Are you even sure of that, Alex? Sabi pa ng inner self ko.

Yes because I'm not that stupid! Damn it!

Narinig ko ang pagtunog ng aking cellphone at kinuha ko yun mula sa aking back
pocket ng suot kong jeans. Si Abby. Napabuntong hininga ako bago sagutin iyon.

"O Abby." Walang ganang sambit ko.

"What's wrong with you?" For sure nakakunot-noo na naman siya.

"Wala." Tipid na sagot ko sabay tingin sa malawak na lupain ng hacienda mula dito
sa tuktok ng burol.

Nagpupunta kasi ako dito lalo na kapag malungkot ako o gusto ko makapag-isip. Bukod
sa may talon, isa din ito sa tinatawag kong sanctuary ko.

And I admit, I am so lonely right now... and hurt for what Ara did to me. She lied.
She played me.

"Papunta kami diyan." Narinig kong sabi niya.

"Kami?" So ibig sabihin may kasama siya. Sino naman kaya?

"Yup." Kompirma niya. "I'm with Danielle. We're on our way. Actually, malapit na."

Sinulyapan ko yung suot kong relo. Past two in the afternoon. Ano naman kaya
gagawin nila dito? And kasama pa si Dani.

"Anong gagawin niyo---"

"We'll talk later, Alex." Putol niya sa sinasabi ko at tsaka ibinaba na ang tawag.

Napailing iling na lang ako na nakatingin sa cellphone ko. That's Abby. Minsan may
pagka-brat. Pero sweet naman siya sa amin ni Danielle most of the time.
Ilang saglit pa ay may natanaw ako na isang metallic gray na kotse. Agad ako pumito
para tawagin si Black. Mabilis naman itong lumapit sa akin.

"May bisita

tayo Black." Sabi ko sa kabayo na animo naiintindihan talaga ako. "Yah!" Sabay
tapik kay Black ng may kalakasan at sumibad na ito ng takbo pababa sa burol.

Hinanap ng mata ko ang kotse ni Abby at di naman ako nabigo. Malapit na ito sa may
likuan papuntang mansiyon. Tinapik ko ng mas malakas si Black at binilisan pa niya
ang pagtakbo hanggang sa nasa likuran na kami ng kotse ni Abby.

Bumusina naman si Abby sa akin ng matapat na ako sa kanya. Sumaludo ako sa kanya
bago pinatakbo pa ng mas mabilis si Black. Nauna pa kami nakarating sa bahay kaysa
sa kanila. Agad ako bumaba mula sa kabayo at hinintay silang makahinto sa may drive
way.

"Hi, Alex!" Masayang bati ni Abby sa akin pero bigla ding nawala ang kanyang ngiti
ng makita ang itsura ko. "It's good to see you though..."

"Hey," Narinig kong bati sa akin ni Danielle na ngayon ko na lang ulit makita
pagkatapos nung kaarawan ng mama niya last year ng makalabas siya ng kotse.

"Dani." Bati ko naman sa kanya at ngumiti ng tipid dito.

Halata sa itsura nitong may pinagdadaanang mabigat na suliranin. Nanlalalim din ang
mga mata nitong wala yatang tulog.

"Okay ka lang ba?" May pag-aalalang tanong sa akin ni Abby na hinawakan pa ako sa
balikat at sinipat ang mukha ko.

"Yeah." Sagot ko at pilit na ngumiti. "I'm fine."

Mataman niya akong tiningnan. Saka sinulyapan si Dani tapos ako tapos si Danielle
ulit. Pinagpalipat lipat niya ang kanyang tingin sa amin. Kunot noo naman kami ni
Danielle na nakatingin lang sa kanya. Minsan may pagka-weird din itong si Abby.
Minsan din may tupak lalo na kapag di niya nakuha yung gustong

gusto niya.

"Don't tell me pati ikaw bigo din sa pag-ibig?" May pagdududang saad sa akin ni
Abby.

Di ako nakaimik. Ano naman kasi sasabihin ko? Hindi?

Halata sa itsura mo. Tuya ng isipan ko.

Kapag sinabi ko namang, oo, mangungulit pa ito. Kaya mas pinili ko na lang na
manahimik.

"Alam niyo, kayong dalawa?" Turo niya sa amin ni Danielle. "Magtabi nga kayo." Sabi
pa tsaka hinila sa braso si Dani at tinabi nga sa akin. "Kulang na lang yung may
background music kayo na Where Do Broken Heart Goes?" May himig panunuksong saad
niya.

Salubong naman ang kilay na napatingin sa akin si Danielle. Mas malaki ako sa kanya
ng two inches. Tapos si Abby naman mga 5'8 or 5'8 1/2 lang siya yata.

"Ano ba pinunta ninyong dalawa dito?" Nakapameywang na tanong ko.

"Di mo man lang ba kami papapasukin sa loob ng bahay?" Wika ni Abby.

Nagpatiuna na ako na pumasok sa loob at dinala sila sa may sala. Tinawag ko si

Aling Isla na ipaghanda sila ng mamemerienda. Prente namang naupo na si Abby at
Danielle. Wala si nana Idad dahil all saints day naman ngayon kaya pinag day off ko
muna para madalaw naman niya ang kanyang mga namayapang kapatid at magulang.

Umupo naman ako sa pang isahang upuan. Di rin nagtagal ay bumalik na rin si Aling
Isla dala ang tatlong baso ng fresh orange juice at tinapay. Pagkalapag niya ng mga
iyon sa center table ay agad din siyang magalang na nagpaalam.

"Ano problema mo?" Tanong ni Abby sa akin. "You know you can tell us."

"Di yata ako ang dapat mo tanungin." Sagot ko naman sabay kagat sa sandwich. "Si
Danielle." Dagdag ko pa

habang ngumunguya.

"Hay naku." Abby rolled her eyes. "Alam ko na ang problema niyan."

"Ano?" Curious na tanong ko. Though malimit ko makita si Danielle, ngayon ko lang
siya nakitang ganyan. Palagi siyang masaya at masigla.

"Iniwan ni Camille." Sagot ni Abby.

"Sinong Camille?" Kunot noong tanong ko.

"My wife." Malungkot na sagot ni Danielle.

"What?!" Gulat na tanong ko. "Kailan ka pa ikinasal?" Takang tanong ko.

"It's a long story." Si Abby ang sumagot. "Anyways," Sabay hawi pa sa buhok na
tumabing sa mukha niya at inipit iyon sa tenga niya. "We're here kasi hihiramin
sana namin yung private chopper mo."

Mas lalo ako naguluhan sa kanila. "Ano ba talaga ang problema?" Ako, magaling ako
magtago ng problema at gusto ko, ako mismo ang gagawa nun ng solusyon hangga't
maaari.

"Balak kasi naming kidnap-pin si Camille at dalhin sa private island na pag-aari ni

mama sa may El Nido, Palawan." Sagot na naman ni Abby.

"Ano?!" Mas gulat na tanong ko. "May balak kayong kidnapin yung tao tapos chopper
ko gagamitin ninyong dalawa?" Wika ko. "Bakit di na lang ninyo kausapin ng maayos
yung tao?"

"You don't know Camille." Danielle says.

"Sino ba talaga yung Camille na yun at ganyan ka umasta?" Di ko na napigilang

itanong.

"Have you seen my Ads?" Sabi ni Abby. Tumango naman ako ng maisip yun. "Yung kasama
ni Danielle dun, siya si Camille. Yung wife nitong pinsan natin."

Yung dirty blonde ang buhok na kulay blue ang mata? She's gorgeous then and I must
admit, bagay nga sila ni Danielle. No wonder ganun na lang ang pag-asam niyang
bumalik
sa kanya si Camille.

She reminds me of someone I know... yung sanhi ng kalungkutan at kahungkagan ng

nararamdaman ko ngayon.

"Okay." Sabi ko kapag kuwan. "Pwede niyo yung gamitin." Pagpayag ko.

"Talaga?!" Sabay pa nilang sambit sa akin at mukha yatang nabuhayan ng loob sa

sinabi ko.

"Oo nga." Kunwari'y nakulitan ako sa dalawa.

"Salamat, Alex." Kahit papaano'y nagliwanag ng konti yung mukha ni Danielle.

"No prob." Sabi ko sa kanya. "You must really love her that much."

Lumamlam ang mga mata niya at nakita ko dun yung sagot.

"I love her more than I love myself." Ramdam ko ang sinseridad sa sinabi niya.

Ngumiti ako kay Danielle. "So nahanap mo na talaga yung katapat mo." Biro ko sa
kanya.

Napangiti na din siya. "Yes. And I will do everything to win her back." Determinado
niyang sagot.

Napatango-tango ako sa kanya. Nagbago na nga siya talaga. Dati alam ko parang
nagbibihis siya kung magpalit ng girlfriend. Ngayon, tumitiklop na sa isang babaeng
nagngangalang Camille.

"Dumalaw ka na ba sa sementeryo?" Narinig kong tanong ni Abby sa akin.

"Oo." Agad kong sagot sa kanya. "Kaninang umaga."

Maaga pa lang kanina dumalaw na ako sa museleo kung saan nakahimlay ang mga yumaong
Montalban. Sina lolo't lola at sina mama't papa.

"Bukas na lang kami dadalaw ni Danielle bago kami aalis." Sabi niya. "And pahiram
na din pala nung piloto mo."

I chuckle. "Ano pa nga ba?"

"Salamat insan ha?" Sabi ulit ni Dani sa akin.

"Wala yun. Wag mo na isipin." Assure ko sa kanya. "Sino pa ba ang magtutulungan

kundi tayo

tayo din. We're family remember?"

"Yes." Sabay na sagot nilang dalawa sa akin at napangiti kami sa bawat isa.

Kahit papaano nabawasan yung lungkot na nararamdaman ko ng makita ko itong dalawang

pinsan ko.

Kinagabihan, nag inuman kaming tatlo habang kwentuhan lang kami. Wala na din ako
nagawa kundi ikwento sa kanila yung tungkol kay Arabella. Kanya kanya naman sila ng
opinyon tungkol dun. Si Abby nagalit kay Ara dahil sa panlilinlang daw niya sa akin
at wag ko na daw pagkakatiwalaan ulit. Si Dani naman sabi niya, mas maganda daw na
bigyan ko siya ng pagkakataong magpaliwanag dahil di naman daw namin alam kung
naging totoo din para sa kanya lahat ng namagitan sa aming dalawa.

Pero ano pa ba ang magagawa nun? What's done has done. Pero sa loob loob ko, umaasa
ako na kahit kunti lang nagkaroon din siya ng totoong atraksiyon sa akin. Na hindi
lahat ng ipinakita niya ay pawang kasinungalingan.

Kinabukasan, maagang umalis sina Abby at Danielle dahil dadaan pa sila sa

sementeryo bago bumalik ng Pasay. Sinabi ko na di na ako na lang bahalang kakausap
dun sa piloto at dadalhin na lang yun sa rooftop ng building ni Abby. May helipad
kasi dun dahil minsan dun ako lumalapag.

Sinabi din ni Danielle na kung sakali mang matuloy pa yung kasal nila sa December,
iimbitahin niya ako at mag-aabay. Kami ni Abby. At sinabi ko din na sana nga
matuloy yung kasal nila para maging masaya na si Danielle.

"Yung sinabi ko sayo kagabi." Bulong sa akin ni Danielle bago sumakay ng kotse.
"Give her a chance. You owe it to yourself."

Napatingin ako sa kanya. Binigyan niya ako ng matipid na ngiti bago sumakay na ng
tuluyan sa kotse.

Nagpaalam na sila sa akin at umalis na ng mansiyon. Inihatid ko sila ng tingin

hanggang sa tuluyan na nga silang nawala sa aking paningin.

Maybe Danielle's right. It will not hurt you further if you give Arabella the
chance to explain herself. Isa pa, bigyan mo yang sarili mo ng chance na malaman
yung totoo.

=================

Chapter 16 Hard To Say I'm Sorry

"Pain can change you, but that doesn't mean it has to be a bad change. Take that
pain and turn it into wisdom."

Ara POV

Isang linggo na rin ang nakalipas simula ng mapaalis ako sa hacienda. Ilang araw na
din akong nagkukulong sa kuwarto, umiiyak, nalulungkot. Ilang beses ko na bang
sinisi ang kagagahan ko dahil nasaktan ko si Alexandra at dahil dun, lumayo siya sa
akin.

Ilang araw na din akong kinukulit nina mama na lumabas at mamasyal kasama sina
Sofia. Pero wala akong gana.

Karma is a bitch. Ang sabi ng aking isipan.

Yeah, karma ko na nga talaga 'to sa lahat ng lalaking pinaasa ko, niloko at
pinaglaruan. At ang nakakatawa ay babae ang gumanti para sa kanila.

I miss her so much. I miss her smile though I seldomly see those on her beautiful
face. I miss her touch, her kisses, her.

Mas nanaisin ko pang sinampal na lang sana ako ni Alex kaysa sa pinagtabuyan niya
ako at sinabing ayaw na niya akong makita pa kahit na kailan. Tinawag pa akong
ahas.

God! Ang sakit sakit pala kapag yung taong mahal mo ang magsasabi nun sayo.

And yes, I love her. I've just realized that I do love her. I fell in love with
Alexandra Montalban.

Sana man lang binigyan niya ako ng chance na magpaliwanag. Na nag-iba na intensyon
ko sa kanya sa simula pa lang na nagkita kami. I don't need her money anymore,
dahil siya, siya mismo ang kailangan ko. Wala na akong pakialam kahit mawala na
lahat ng mga mararangyang bagay na nakasanayan ko. I know mahihirapan ako mag-
adjust kung sakali, pero mas mahirap yung ganito. Yung galit siya

sa akin. Yung kinamumuhian niya ako.

I'm not sure if I'm ready to go back to school tomorrow. I don't know how to face
the world anymore. Not the usual Arabella who will just shake it off and go on with
her life. Na wala pang sinuman ang kayang manakit sa akin. But Alex did in just one
swift motion.

Kasalanan mo din naman eh. My conscience. Alam mo naman na sa simula pa lang, mali
na talaga yung intensyon mo.

I heard a soft knock on my bedroom door. At kilala ko na kung sinuman yun. It's my
mom.

"Arabella, anak." Tawag niya sa akin. "Please naman kumain ka na. I'm so worried."
Pakiusap niya.

Kailangan din bang pati sila madamay at masaktan? Sabi ng inner self ko. They don't
deserve this.

Pinunasan ko na yung luha ko, nag-ayos ng sarili tsaka nagtungo sa pinto upang
buksan iyon. Inuwang ko lang ng konti yung pinto at nakita ko ang sobrang pag-
aalala sa mukha ni mommy.

"Oh, baby." Malungkot na sambit niya. "Please let me in. We can talk whatever it
is."

Hindi ako makatingin sa kanya ng diretso. I know I'm a mess right now and I look
like one too.

"Simula ng makauwi ka from Batangas ganyan ka na. Tell me, anak, ano ba talaga
nangyari sayo dun?" She said. "Don't you trust mama?"

Para naman akong nakonsensya sa sinabi niya. Dati kasi nagsasabi ako sa kanya kahit
ano pa yun. But this one, I don't know pero parang ang hirap sabihin eh.

"Mom... I..." Ang hirap ding magsalita ng mga sandaling iyon. "I c-can't talk right
now. Please."

Hindi siya kumibo at malungkot lang siyang nakatingin sa akin. "Pwede

bang kainin mo na lang 'to?" Sabi na lang niya sa dala niyang tray ng pagkain.

Tumango ako. "O-okay." At kinuha ko na yun sa kanya.

"You can talk to mama anytime you want." Sabi pa niya bago ko isinira yung pinto.

Huminga ako ng malalim pagkasara ko nung pinto. I can see that my mom's also in
pain right now.

At para di na siya masyado mag-alala, pinilit ko na lang ubusin yung pagkaing

dinala niya para sa akin.

KINABUKASAN, first day of school for this new semester, I tried to hide my true
feelings... my pain. Matagal ko ding pinag-praktisan iyon sa harap ng salamin
kaninang umaga.

"How's your research, Miss Mendez?" Tanong sa akin ni professor Manansala ng

dumating yung period niya.

"Done, ma'am." Sagot ko.

Kahit di natapos yung research ko sa hacienda nila Alexandra, nag research na lang
ako thru internet tungkol sa mga negosyo ng Montalban at pati na yung tungkol sa
plantasyon nila sa Balayan, Batangas na hindi na namin napuntahan dahil nga sa
nangyari.

"Where is it?" She asked. "I wanna see it."

"Wala pa pong pirma ni Ale-... Miss Montalban yun tita." Si Athena ang sumagot sa
tiyahin.

"Alright." Buti na lang pumayag ito na sa Thursday ko na lang yun ipapasa para
mapapirmahan ko pa yun kay Alex.

"Paano mo papapirmahan yun ngayon kay Alexandra?" May simpatyang tanong ni Penelope
sa akin nung nasa cafeteria na kami. Lunch break.

"Ikaw kasi dapat ang sisihin dito eh!" Sabi naman ni Sofia kay Athena.

Sasagot na sana si Athen pero pinigilan ko siya. "It's nobody's fault." Malungkot
na saad ko. No need to hide in front of my bestfriends.

"It's all my fault, actually."

"Pero..."

I raised my hand to cut Athena's. "I have to go back there to secure her
signature."

"Do you want us to come with you?" Tanong ni Penelope. "Just in case..."

Umiling ako. Problema ko na 'to ngayon. I have to face it... alone. "Kaya ko naman
na 'to." I assured them.

"Just tell us what you need, okay?" Nakakaunawang sambit ni Sofia.

Ngumiti ako ng pilit kay Sofy. "Thanks, Sofy."

Niyakap niya ako. Lumapit na din sina Penelope at Athena for a group hug.

The next morning, lumiban muna ako sa klase ko para bumiyahe papuntang Padre
Garcia, Batangas. In-excuse naman nila ako dahil reasonable naman yung dahilan ko.

Hindi ako nagpa-appoint kay Alexandra dahil tiyak na irereject niya yun pag
nalamang ako nagrerequest ng appointment with her. Hindi din ako sigurado kung
papapasukin pa ako sa hacienda pagkatapos nung nangyari sa amin ni Alex. But I have
to try my luck.

Kaya naman, nag lakas-loob ako ngayon na huminto sa bukana ng hacienda kung saan
may checkpoint.

Ibinaba ko yung bintana sa tapat ko ng lumapit sa akin yung guard na nagtanong din
sa akin dati.

Agad naman yata niya ako namukhaan. "Ay kayo po pala, ma'am Ara." Nakangiting bati
niya sa akin.

Isang tipid na ngiti naman ang iginanti ko. "Gusto ko sana makausap si Alex eh."
Magalang kong sabi at di katulad nung una na masungit ako sa kanya.

"Alam ba ho niya na pupunta kayo dito ngayon?" Tanong niya sa akin.

Should I lie?

"H-hindi." Sabi ko. "Kailangan ko kasi yung pirma niya dun sa niresearch ko dito sa
hacienda." Paliwanag ko.

"Saglit

lang po, ma'am Ara." Magalang na sabi niya sa akin. "Tatawagan ko lang po si ma'am
Alex."

Wala na akong nagawa kundi tumango sa kanya. I nervously tap my fingers at the
steering wheel. Tiyak na hindi siya papayag na makita pa ako ulit o di kaya
makausap man lang.

"Ma'am Ara," Tawag sa akin nung guard ng makausap na si Alexandra sa phone. "Sa
mansiyon na lang daw po kayo pumunta. Andun daw si ma'am Alex."

Ewan ko pero kahit papaano nakahinga ako ng maluwag ng malamang pumayag si Alex na
makita ko siya.

Para papirmahan yung research ko. Depensa ko.

Magalang din akong nagpaalam sa dalawang guard dun bago pinatakbo ang sasakyan
papunta sa loob ng hacienda.

In-off ko yung aircon ng sasakyan at iniwang bukas yung bintana sa tapat ko.
Sariwang hangin ang sumalubong sa akin pagpasok na pagpasok ko sa hacienda
Montalban.

Parang bigla ko na-miss ang buhay dito sa loob ng hacienda kahit na saglit lang ako
namalagi dito. Pero sapat na yun para mabago ako ni Alex. Sapat na yung panahon na
yun para mapaibig niya ako.

Bigla namang bumilis ang tibok ng puso ko ng lumiko na ako papunta sa mansiyon.
Huminto ako sa may gate, pero nagulat naman ako ng pinagbuksan nila ako para
maipasok ko yung kotse ko.

Pagka-park ko nung sasakyan ko sa may di kalayuan sa malaking entrance ng bahay.

Kahit pangalawang beses ko ng nakita ang bahay ni Alex, namamangha pa rin ako sa
istraktura nito. Inayos ko muna ang sarili ko, nag-retouch at tsaka nagpabango pa
para naman presentable akong haharap kay Alex.

You should have brought her flowers. Tukso naman ng

aking isipan ng bumaba na ako ng sasakyan dala ang shoulder bag ko at isang gray na
folder. Huminga muna ako ng malalim para maibsan yung kaba ko bago ako naglakad
papunta sa entrance ng bahay.

Nag doorbell ako ng makarating ako sa tapat ng main door. Wala yata nakarinig sa
akin kaya inulit ko ang pagdoorbell.

Ilang saglit pa'y bumukas na yung pinto at nakita ko ang pamilyar na mukha ng
babae.

"Ara, anak!" Masayang bati sa akin ni nana Idad ng makita ako.

"Nana Idad!" Masigla ko ding bati dito. "Kumusta na ho kayo?"

"Ay ito nag-aalaga ng bugnuting bata." Sabi niya at di ko alam kung sino yung
tinutukoy niya.

"Hala, pasok ka." Sabi at niluwangan ang awang nung pinto para makapasok ako.

"Si... A-alex po, nana?" Tanong ko na palinga-linga sa paligid.

"Ay nasa taas, sa study room." Sagot niya. "Halos dun na nagkukulong simula nung
umalis ka."

Pilit naman akong ngumiti sa kanya. Pansin daw niya nun na parang may espesyal na
pagtitinginan kami ni Alex. At hindi ko din sinabi sa kanila ang tunay na dahilan
kung bakit kailangan kong umalis ng hacienda ng umagang iyon. Sinabi ko na lang na
may emergency sa bahay at kailangan nila ako dun.

"B-bakit naman po, nana?" Curious kong tanong sa matanda.

"Hay naku baka nami-miss ka lang nun." Sabi pa na may himig panunukso.

"Si nana naman. Di naman siguro." Kunwaring sakay ko sa biro niya.

"Hay matanda na ako para di ko pa makuha yang mga ganyang istilo!" Sabi niya sabay
kumpay nung kamay sa ere.

"May kausap po ba siya?" Tanong ko na lang sa matanda.

"Ay wala." Sagot naman ni nana. "Halika,

kanina ka pa siguro nun hinihintay."

Nagpatiuna na siyang umakyat ng hagdan at wala na din ako nagawa kundi sumunod sa
kanya. At habang papalapit kami ng papalapit ni nana sa kuwartong kinaroroonan ni
Alexandra ay di ko maiwasang kabahan ulit. May excitement din akong nararamdaman
dahil makikita ko na ulit si Alex.

"Dito na tayo." Sabi ni nana ng huminto siya sa tapat ng study room. Kumatok siya
ng dalawang beses. "Alex dito na si Ara." Pagbibigay alam niya.

Narinig kong sinabi niya bukas yung pinto. Binuksan iyon ni nana at pinapasok ako
sa loob.

"Maiwan ko na muna kayo." Sabi niya at isinara na ang pinto pagkapasok ko.

Nakita ko si Alex na nakatayo at nakapamulsa na nakatanaw sa may bintana.

Hindi ko alam na ganun ko pala siya ka-miss. Yung gustung gusto mo siyang takbuhin
at yakapin sa likod ng mahigpit na mahigpit. Pero, pinigilan ko yung sarili ko na
gawin iyon.

"A-alex..." Mahinang tawag ko sa pangalan niya.

Like a slow motion, unti-unti niyang iniharap yung mukha niya upang tingnan ako.
Nandun na naman ang mga mala-tigreng mata nitong kulay berde. Ang perfect jawline
nito. Ang manipis na labi niyang mariing nakatikom ng mga sandaling iyon.

"What do you want?" Malamig na tanong niya sa akin.

Natusok yata yung puso ko ng aspili dahil sa lamig ng pakikitungo niya sa akin
ngayon.

"G-gusto ko lang sanang magpapirma." Nakatingin lang siya sa akin ng diretso. Ako
naman parang di ako makatingin sa kanya ng diretso.

Unti-unti siyang humakbang palapit sa akin. At kahit di siya nagsasalita, parang

nararamdaman ko yung galit niya sa akin na nagba-vibrate. Huminto siya ng ilang
inches na lang pagitan namin. Mas lalo ba siyang tumangkad? Naka flats lang kasi
ako ngayon.

"You need something from me?" She asked coldly.

I took a deep breath. "Kailangan ko yung pirma mo para sa ginawa kong research."

She laugh sarcastically. "Saka ka na lang ba lalapit sa akin sa tuwing may

kailangan ka?"

May nahimigan akong panunumbat at hinanakit sa sinabi niyang iyon. Lakas loob akong
tumingin sa kanya at sinalubong ang kanyang mga matatalim na tingin.

"What can you offer this time?" Sarkastikong tanong niya as she crosses her arms
across her chest.

"Alex..." I closed my eyes.

Hindi siya si Alexandra na nakasama ko dati. Yung babaeng nakaniig ko ng ilang

beses sa may batis.

And I know it's my fault.

Nagmulat ako ng mga mata at nakita ko ang sakit, galit, at lungkot sa mga mata
niya.

"Ihahain mo na naman ba ulit sa akin ang katawan mo kapalit ng kailangan mo sa

akin?" Mapang-insultong sabi niya.

Nag-init ang ulo ko sa narinig ko. Nainsulto ako. Nahamak yung pagkababae ko. At
bago pa ako nakapag-isip, isang malakas na sampal ang pinakawalan ko at dumapo sa
kaliwang pisngi niya.

Nabigla din ako sa ginawa ko. Nakita kong gumalaw yung panga niya. She gritted her
teeth in anger.

Unti-unti niyang ibinaling sa akin ang kanyang tingin. At napaatras ako ng isang
hakbang ng makita kong halos mag-apoy yung mata niya sa galit.

I can smell danger.

=================

Chapter 17 The Punishment

"It is a risk to love. What if it doesn't work out? Ah, but what if it does.

Ara POV

"A-alex..." I whispered trembling. "I-I'm so sorry."

Yes, I was sorry for hurting her, for lying, for breaking her trust, for.... nah,
ang dami kong kasalanan sa kanya. Tapos sinampal ko pa. Nabigla din naman ako sa
ginawa ko eh.

Hindi siya kumibo. Matalim ang mga tinging ipinupukol niya sa akin ngayon. I feel
like a prey. Kulang na lang may literal na pana na nagmumula sa mga mata niya and
she aimed it on me.

"I'm sorry." Isang butil ng luha ang kumawala sa aking mata.

Her stance weaken when she saw my tears started to race down my cheeks.

"Now you're sorry." Malamig pa ring sabi niya sabay ng paglayo niya sa akin ng
kaunti.

"Forgive me." I said in a low voice.

Oh my, oh my. Arabella Mendez asking for forgiveness? Ooo... that's the first.
Bulong sa akin ng aking isipan.

Sarkastiko siyang tumawa ng mahina. "Sa tingin mo ganun lang kadali yun?" Tuya niya
sa akin. "You think, with those words, you can easily get away with it?"

Ramdam ko talaga ang hinanakit at galit niya sa akin. Para akong hinihiwa ng mga
salita niya sa akin. There's noone to blame anyway, but me.

"J-just tell me what you want me to do." Yes, I am desperate for her forgiveness.
"I will do it."

"Will you?" She asked in disbelief.

"Yes." Determinadong sagot ko. "And please hear me out. Let me explain myself."
Mataman niya akong tiningnan. May galit pa rin sa mga mata niya pero hindi na ganun
katalim ang mga titig niya sa akin. Umatras siya at naupo sa gilid

ng study table niya at tsaka humalukipkip.

"Okay." Sambit niya. "I'm giving you a chance to talk... and explain."

"Al---"

She cuts me off. "Pero hindi ko pinapangakong maiintindihan kita at mapapatawad ng

ganun ganun na lang."

Hindi ako nakakibo sa sinabi niya. Napalunok ako. Para akong nanghihina habang
nakatayo sa harapan niya. Hinayaan ko lang mahulog sa sahig yung shoulder bag ko at
yung folder na papapirmahan ko sana sa kanya. I wiped away my tears at napabuga ng
hangin.

"Nung pumunta ako dito ----"

Pinutol na naman niya ang sinasabi ko. "No." Sabi niya at naguguluhang tumingin ako
sa kanya. "Simulan mo sa bar."

Sandali akong naguluhan sa sinabi niya. Sa bar? Oh that night when I purposely
kissed her.

"Alright." Sambit ko saka huminga ng malalim. "Sorry kung hinalikan kita nun sa
bar. We're playing truth or dare, I mean with my friends, and I chose dare. Binigay
nila sa akin na task that night ay halikan yung unang babaeng papasok sa bar na
yun." Nagsalubong ang kilay niya dahil dun. Ikaw ba naman kasi ang mapaglaruan,
what would you feel? "And luckily, ikaw yung unang pumasok na babae that time. Wala
na akong nagawa kundi... gawin yun."

"Luckily?" May pagkasarkastikong tanong niya.

"Y-yeah." Sagot ko tsaka ako napalunok na naman. Pakiramdam ko para akong nasa
harapan ng isang judge. "Kasi that would be my first kiss... sa babae. And I'm
lucky it's you not some girl..." Nakita kong umangat yung gilid ng labi niya kaya
lang saglit lang yun wala pa yatang dalawang segundo.

"And then, after that." Sabay hinga ng malalim na sabi ko. "Nalaman

ko na nakasanla pala sa bank yung mga ari-arian namin. I wasn't ready to lose
everything we have." Pero ngayon kahit mawala na lahat ng mga yun wag lang ikaw.
Idudugtong ko sana kaya lang alam kong hindi niya ako paniniwalaan ngayon dahil nga
sa ginawa ko sa kanya.

Maybe next time kapag okay na. Wala naman kaso sa akin kung ako ang unang magsasabi
ng tunay na nararamdaman ko sa kanya eh. Gusto ko lang sana, pag dumating man ang
araw na yun, she will believe me when I say I love her.

"Kaya gumawa ako ng paraan para matulungan si dad na makalikom ng pera para matubos
yun. Binigyan nila kami ng palugit and I felt like I was running out of time. I was
so desperate. And then you came, like an answered prayer."

Napatiim-bagang siya sa sinabi ko. Bumalik na naman yung talim ng mga titig niya sa
akin. Napansin ko ding bumilis ng bahagya ang kanyang paghinga. It indicates that
she's angry... mad at me again.

"I'm sorry, Alex." Sambit ko with all sincerity. "Pero sana naman maniwala ka sa
akin na lahat ng nangyari sa ating dalawa ay totoo yun para sa akin."

Nagulat ako ng tumawa siya. "And you expect me to believe you?" Sarkastiko niyang
sabi.

"Alex ---"

"Your time is up." Putol niya sa akin.

"But ----"

"No!" Bulyaw niya sa akin.

Wala na akong nagawa kundi manahimik na lang. She's so mad at me. And it kills me
knowing that she don't trust me anymore. Na para bang kahit anong sabihin ko ngayon
sa kanya, hindi na niya iyon paniniwalaan pa.

Tumayo siya sa kinauupuan niya as she uncrosses her arms. Mabilis ang mga hakbang
na lumapit siya sa akin.

Napaatras naman ako, instinctively, habang humahakbang siya sa akin. Hanggang sa

naramdaman ko na lang yung pader sa likod ko.

"You lied to me." Ang diin ng pagkakasabi niya nun habang humahakbang siya palapit
sa akin. "You played me." Ramdam ko ang sakit nun. "And you seduced me." Makamandag
niyang sabi sa akin.

"Alex, I'm so sorry." Nakailang sorry na ba ako ngayong umaga na 'to? "Handa akong
gawin ang lahat, tanggapin lahat ng parusang ipapataw mo sa akin... mapatawad mo
lang ako."

"Because?" That's not a question at all. "You need my money? Huh?" She said between
her gritted teeth.

Umiling ako. "No."

Tumigil siya sa paghakbang. "Do you know the law of cause and effect?"

"Yes ---"

"Precisely!" Bulyaw niya. "Now," Nakikita ko kung gaano kabilis ang paghinga niya
ngayon. Ang mga kamay niya ay nakakuyom sa magkabilang gilid niya. "Take off your
clothes." Ang tigas ng pagkakasabi niya nun. "All of it." Dagdag pa niya ng may
diin.

Napaawang ang mga labi ko sa sinabi niya. Seriously? Napailing iling ako ng
mahamismasan ako.

"No, Alex." Tanggi ko. "Except that."

"What if I told you that I want you right now?" Napalunok ako sa sinabi niya. "I
want to crush you, squeeze you. Until... until you'll left me nothing but anger or
hatred." Her eyes winced.

"Yun ba ang gusto mo?" I asked. Nasasaktan ako. Pero may karapatan ba akong
masaktan sa ginawa ko sa kanya?

Huminga siya ng malalim saka tumalikod. Naglakad siya pabalik sa kung saan ko siya
nadatnan kaninang pumasok ako dito sa study room. Matagal na naghari ang
katahimikan sa pagitan namin.

"Sinabi mo na handa ka gawin ang lahat ng ipag-uutos ko." Nakatalikod siya sa akin.

"Oo." Tipid kong sagot.

Humarap siya ulit sa akin. "Be my slave."

What???

-------------------

"Hey, what happened?" Tanong sa akin nina Sofia the next day na pumasok ako sa
school.

Papunta kami ngayong apat sa opisina ni Prof. Manansala para ipasa yung research
project ko.

"I'm going to be her slave for as long she wants." Sabi ko.

I admit, nagulat ako sa sinabi ni Alexandra sa akin kahapon. Hanggang nga sa

pagmamaneho ko pabalik ng Laguna na wiwindang pa ako.

"Pumayag ka?" Gulat na sambit ni Athena.

Tumango ako. I am so desperate for her forgiveness. She asked me to be her slave
then, I will be.

"Paano yung schooling mo?" Penelope asked.

"Either, papasundo niya ako or ako mismo ang pupunta dun every Friday afternoon and
then uwi ako Sunday afternoon."

Ganun ang sinabi niya sa akin ng tinanong ko yung same question na tinanong sa akin
ni Penelope.

"Are you insane?!" Si Athena.

"No," Si Sofia ang sumagot. "She's in love."

Napatigil yung dalawa sa paglalakad at sabay napabulalas sa amin ni Sofia ng

napakalaking WHAT.

"I thought you already told them." Sabay kagat sa hintuturo na sabi ni Sofia ng
tiningnan ko siya.

I rolled my eyes at saka umiling iling. Now what? Di ako titigilan ng dalawang 'to
at papaulanan ako ng sangkatirbang katanungan.

Magsisimula na sanang magtanong si Athena pero pinigilan ko siya.

"Pwede mamya?" Sabi ko sa kanila. "I have to submit my research project or else
babagsak ako

this year."
Kaya naman wala na silang nagawa kundi magpatuloy sa paglalakad at samahan ako
papunta sa faculty room. Agad naman kami pinapasok ni Prof. Manansala.

"May pirma na ba 'to ni Miss Montalban?" Tanong niya sa akin habang binubuklat yung
folder.

"Yes, ma'am." Nakangiti ng tipid na sagot ko.

She checked it herself. At napangiti sa akin ng makitang may pirma na nga ni

Alexandra dun.

Ilang saglit pa'y lumabas na din kami mula dun. Dahil wala na naman kami pasok
ngayong hapon dahil may faculty meeting, nag-aya silang lumabas naman kami at
mamasyal.

Kwenento ko na rin sa kanila yung mga nangyari nung nasa hacienda pa ako, well of
course, except yung mga nangyari sa amin ni Alex sa may batis. That's private
actually. Tinanggap naman nila agad ako without questions or judgement. They know
naman na never pa talaga ako na in love. Kay Alexandra lang talaga.

Biniro pa nga ako ni Athena eh. Aborted na daw yung mission namin na seducing
Alexandra, iba na daw ngayon. Yung kung papaano naman daw paiibigin si Alex. Loko
loko din minsan.

Ang isa sa concern ko na lang ngayon ay kung paano ko 'to sasabihin kina mom and
dad. Syempre magtataka ang mga iyon kung bakit ako palagi pumupunta ng Batangas.
Sabi naman nila na tutulungan daw nila ako... na mag-alibi.

So yun nga, sinabi ko na lang kina mom and dad na hindi tinanggap ng professor ko
yung pinasa ko dahil kulang yung infos. At sinabi ko din na kailangan ko magpabalik
balik sa Batangas tuwing weekends para matapos ko iyon. Pumayag naman sila kasi
basta daw sa pag-aaral ko yun.

"I know Alexandra Montalban

but not personally." Sabi ni dad habang hinihiwa yung steak sa plato niya.

"She's kind." Sabi ko kay dad. "And helpful." And gorgeous, sexy, hot, yummy and
---

Shut up! Sigaw ko sa loob loob ko.

"Are you saying something sweetheart?" May pag-aalalang tanong sa akin ni mom.

Ha? "Uhm... w-wala po, ma." Sagot ko na lang sa kanya.

"I heard she's a lesbian." Narinig kong sabi ni dad. "Be careful she---"

Hindi na niya naituloy ang sinasabi niya dahil nabulunan yata ako at nagkanda ubo
ubo na. Agad namang lumapit sa akin si mama at worried na hinagod hagod ako sa
likod tapos pinainom ng tubig.

"Okay ka lang ba anak?" Nag-aalalang tanong niya sa akin habang hinahagod hagod pa
niya yung likod ko.

"Y-yeah." Nautal pa ako. "Okay na ako, ma. May nakain lang akong paminta."

"Paminta?" Naguguluhang tanong ni mama.

"Sa... sa steak." Sagot ko na nag-iisip. Shit! Bakit pa kasi kailangang banggitin
ni dad yun.

"Sa steak?" Mas lalo yata siya naguluhan.

Damn it! "I... I just don't feel well." Dahilan ko na lang at binaba ng maingat ang
hawak kong tinidor. "Pwede bang akyat na lang ako sa room ko?"

Nagkatinginan sila mom and dad and then saka sabay na tumango sa akin. Tipid akong
ngumiti sa kanila at tumayo na saka umalis sa dining room.

I know, malalaman at malalaman din nila mom and dad ang tungkol sa amin ni
Alexandra pero kung pupwede lang, wag muna sana ngayon na magulo pa yung mga
nangyayari sa amin ni Alex. Gusto ko munang ayusin kung anuman yung gusot namin ni
Alexandra bago ako magsabi sa parents ko.

Nagpunta na ako sa banyo para maligo. Nagbabad muna ako sa may bath tub.

Honestly, I still have no idea sa kung anong ipapagawa sa akin ni Alex as her
slave. Pero sana wag naman niya ako pakakainin ng apoy o di kaya patatawirin sa
alambre.

Luka luka! My brain again. Baka slave pa sa kama ibig niya sabihin.

I don't know, pero biglang nag init yung katawan ko ng maisip yun. Kung gusto naman
talaga niya eh...

You're more than willing to submit? Tuya sa akin ng aking isipan.

=================

Chapter 18 Hot 'n Cold

"Sometimes I wish I could hurt you the way you hurt me. But I know if I had the
chance to, I wouldn't."

Alex POV

"Sana itinawag mo na lang na kailangan mo ulit yung chopper para di ka na napagod

bumiyahe papunta dito."

Sabi kay Abby isang hapon ng biyernes. Pinuntahan niya kasi ako dito sa hacienda
para sabihing kailangan nila ni Danielle ulit yung chopper. May papapuntahin kasing
bisita si Danielle dun para sa surprise niya daw kay Camille. In love talaga yung
pinsan kong yun, ang lakas ng tama!

"I wanted to see you, too." Sagot naman ni Abby na nakaupo sa harap ng study table.

Sumandal ako sa swivel chair at may dudang tiningnan siya. Hindi siya basta basta
nagpupupunta ng walang agenda.

"Alright." Sabi niya. "I'm worried about you."

Sabi na eh. "Abby, I'm fine." Pang a-assure ko sa kanya. "At tsaka hindi na ako
bata. I can take care of myself."
She rolled her eyes. "Yeah, Alexandra!" Sarcastic na sambit niya. "The last time I
saw you, you are a mess. Sorry but that's the truth."

Napangiti ako sa sinabi niya. "The last time, huh?" Napailing-iling ako. "And I'm
okay already." Iminuwestra ko pa sa kanya yung dalawang kamay ko. "See?"

"Hay naku!" She flips her hair. "Makita ko lang yang Arabella na yan sasabunutan
ko." She doesn't like Ara. "And make her regret hurting you."

Binabawi ko na yung sinabi kong di niya gusto si Ara. She hates Arabella.

"Okay na nga eh." Sabi ko pa.

Syempre ayoko din siyang madamay between Arabella and me. I can deal with her
myself.

"Ah basta." Sabi

pa niya na parang bata. Protective si Abby sa aming pinsan niya. "She don't have
the right to hurt you in the first place."

"Abby..." May kalakip na pagpapaalala yung pagtawag ko sa kanya.

"Fine!" Sambit niya. "I'm going." Sabay tayong saad niya at isinukbit na sa balikat
ang shoulder bag nito.

Tumayo na din ako para ihatid siya sa kanyang sasakyan sa baba.

"In love talaga si Danielle 'no?" Komento ko habang pababa kami ng hagdan.

"Super!" Masayang sagot ni Abby.

"I'm happy for her." Nakangiting sabi ko.

"Sana nga matuloy na yung kasal nila next month para happy ending." Wishful na
sambit niya.

"Magaling ba naman siya manligaw?" I asked.

Tumawa naman si Abby. "This is her first, you know that."

Nakangiting umiling iling ako. Mapapasabak si Danielle sa panliligaw sa asawa niya.

"Mag-ingat ka sa pagda-drive." Paalala ko sa kanya at pinagbuksan pa siya ng pinto

sa may driver's seat.

"I will." Nakangiting sabi niya saka ako hinalikan sa pisngi at niyakap.

Nawala naman yung ngiti ko ng makita ang isang pamilyar na kotse na papasok ng
bakuran. Akala ko ba mamya pa siya darating?

"Who's that?" Curious na tanong ni Abby.

Damn! Nandito pa pala si Abby!

"Ah wala ano lang ah." Natatarantang sabi ko. "Bisita. Sige na baka gabihin ka sa
daan." Pagtataboy ko sa kanya.
Pero parang wala na siyang naririnig dahil nasa pulang kotse na ang kanyang
atensyon.

Shit! Why now? Di sila pwede magkita!

"Is that..." Sabay turo sa babaeng bumaba ng kotse. "Arabella?"

"Abby---"

Wala na eh sumugod

na kay Ara. Ang bilis niya.

"You goddamn bitch!" Sabay duro ni Abby kay Ara habang mabilis ang hakbang na
palapit siya sa huli. Di alintana kung naka-heels man siya ng pagkataas taas.

"What?" Naguguluhang tanong naman nung isa.

"Ang kapal din naman ng mukha mong magpakita pa dito after what you did to
Alexandra?!"

Damn it! Agad ako lumapit sa kanilang dalawa. "Wait, Abby ---"

"What are you talking about?" Para namang nainis na si Ara dito. "And who are you
anyway?"

"Oh you know well what I'm talking about, you whore!" Galit na sabi ni Abby.

Nanlisik naman ang mga mata ni Ara dito. "What did you say?"

"Ah gusto mo ulitin ko ha!" Sarkastikong sabi ni Abby. "You heartless bitch ----"

"You have no right to talk to me that way!" Mainit na talaga ang ulo ni Ara.

"I have all the right to talk anything shit and throw it to your ugly face!" Dinuro
pa ni Abby si Ara.

Sasagot pa sana si Ara pero pumagitna na ako sa kanila bago pa sila magkasakitan ng
tuluyan.

"Alright, stop!" I chided them.

"Ano bang ginagawa ng babaeng yan dito?" Galit na sabi ni Abby at tiningnan ng
matalim si Ara.

"It's none of your goddamn business, you bitch!" Si Ara naman ang sumagot. "And
hey, I'm prettier than you. So if you think I'm ugly, then what are you?" May pang-
iinsultong wika ni Ara.

"You ---"

"Stop!" Sigaw ko. "Tama na pwede ba?"

"Ikaw." Baling ko kay Arabella. "Pumunta ka na sa loob at dalhin mo na sa guest

room yang mga gamit mo para makapagsimula ka na."

Hindi siya tumalima. She even crosses her arms and she glared at Abby.

"At ikaw
naman." Baling ko kay Abby. "Umuwi ka na at baka gabihin ka pa sa daan."

"Hindi ako uuwi." Matigas niyang sabi. "I'm stayin' for the night." Saka tumalikod
at isinara yung kotse niya.

Nataranta naman ako sa kanya. "Ha? Eh paano yung chopper mamyang gabi?" Pahabol ko
sa kanya na papasok na ulit sa bahay.

Tumigil siya saglit at nilingon ako over her shoulder. "I will just call Ana to
take charge." Who's Ana? "Sasabihin ko na lang na busy ako sa pagbabantay."
Magpapatuloy na sana siya sa paglalakad ng biglang may maalala. "At sa kuwarto mo
ako matutulog." Yun lang at pumasok na sa loob.

Naiwan akong napanganga sa sinabi niya. Ano daw? Babantayan ako at sa kuwarto ko pa
matutulog? Nahihibang na ba siya? Alam naman niyang ayoko ng may katabi sa pagtulog
eh.

Except Arabella? Tuya ng isipan ko.

Speaking of Arabella, nasa likod ko pa pala siya. Agad ako lumingon sa kanya. Nun
ko lang napansin na naka-maleta pala siya tapos naka backpack pa.

"Ang dami mo naman yata dalang gamit?" Kunot noo kong tanong sa kanya. Usapan lang
naman kasi namin tuwing weekends lang siya dito.

"Para hindi na ako palagi magdadala pa ng gamit." Magkasalubong pa rin ang mga
kilay na sagot niya sa akin.

Teka, galit ba 'to sa akin? Ano naman ginawa ko? At bakit siya ang may ganang
magalit?

"Dalhin mo na yan sa loob." Iiwan ko na sana kaya lang di naman ako pinalaking
bastos. Kinuha ko sa kanyang kamay yung maleta na dala niya.

"Hey, Alex." Tawag niya sa akin. At lumingon naman ako sa kanya. "Gusto ko yung
room na malapit sa kuwarto mo."

"Ha?"

Naguluhan naman ako sa sinabi niya. "Bakit naman?"

"Para mabantayan din kita." Masungit niyang turan saka nagpatiuna ng pumasok sa
loob.

Napasuklay yung kamay ko sa buhok ko. This is not going to be good. Nausal ko at
pumasok na sa loob ng bahay.

At gaya nga ng sinabi ni Ara, ipinagpilitan niya talaga na sa may katabing kuwarto
ko siya matulog. Wala na ako nagawa kaysa magtalo na naman kaming dalawa. Iniwan ko
na siya dun para mag-ayos ng gamit at pinuntuhan ko si Abby na alam kong nasa loob
ngayon ng kuwarto ko.

"Abby..." Tawag ko sa kanya ng makapasok ako sa loob.

Nadatnan ko naman siyang nakaupo sa gilid ng kama ko paharap sa may pintuan.

Mukhang hinihintay talaga ako.

"Explain." Seryosong sabi niya.

Napabuga na lang ako ng hangin at umupo sa tabi niya. "She asked for my
forgiveness."

"Pinatawad mo naman?" Kulang na lang yata ay batukan niya ako.

"Not yet." Sagot ko. "Sabi niya she will do everything I'll say for the sake of my
forgiveness. Kaya as a punishment, ginawa ko siyang slave ko as long as I want."

"Buti naman, at gusto ko pahirapan mo siya para magtanda." Magkasalubong ang kilay
na sabi niya.

"Kaya hindi mo na ako kailangan pang bantayan."

"What?" She retorted. "No way I'm going to leave you alone with that bitch!"

"Abby alam mo naman na ---"

"Fine!" Hindi na niya ako pinatapos. "Pero gusto ko muna siyang pahirapan." She
said with a devilish smile on her face.

"Oo na." Ano pa ba magagawa ko? What Abby says, Abby does. "Basta wag mo lang naman
siya masyadong pahirapan."

"Sige

na nga, konti lang." Nakangiting sabi niya sa akin.

Ba't parang di ako kumbinsido sa sinabi niya?

--------------------

Sabi na eh, di ako kumbinsido sa sinabi niya kanina. Hayan at utos na ng utos kay
Arabella. Kung anu-ano pinapagawa sa kanya. At dahil naka-duty na siya, wala naman
na siya nagawa kundi sumunod lalo pa't katabi ako ni Abby dito sa dining room.

"Where's my fresh orange juice?" Mataray na utos pa ulit ni Abby kay Ara.

Umuwi na kasi si nana Idad kanina ng matapos siya magluto. Pati na yung dalawa pa
niyang kasama.

"Pati ba naman mga utos mo kailangan ko talagang sundin?" Naiinis ng reklamo ni Ara
kay Abby at halatang pagod na sa kakabalik balik sa kusina.

"Alex oh." Kunwaring sumbong naman ni Abby sa akin, nakalabi pa.

Napatingin naman sa akin si Ara. Wala na din akong nagawa kundi tumango na lang sa
kanya. Napaismid tuloy siya sa akin at pumasok na sa loob ng kusina para gawan ng
inumin si Abby.

Pagkaalis ni Ara, may pangsasaway naman na tumingin ako kay Abby.

"What?" May pilyang ngiti sa labi niya.

Napailing iling na lang ako dito. Ilang sandali pa'y lumapit ulit si Ara sa amin na
may dalang isang baso ng orange juice.

"Thanks." May kutyang sambit ni Abby sa kanya. Sumimsim siya sa juice at mabilis
din niya iyon naibuga. "What the heck!" Napatayo pang sambit ni Abby. "Ano bang
klaseng lasa 'to?!" Angil niya kay Ara.

Napatayo din ako dahil baka biglang magsabunutan na yung dalawa kanina pa yata
nanggigigil si Ara kay Abby.

"I told you I don't know how to make one but you

insisted!" Depensa ni Ara.

"You didn't say anything, you... you... hmp!" Hindi na itinuloy ni Abby dahil
napag-usapan na namin yun kanina. "Stupid!"

Magsasalita pa sana si Ara pero pumagitna na naman ako. "Pwede ba tama na yang
bangayan ninyong dalawa? Nasa harap tayo ng pagkain."

"Siya eh." Sabay halukipkip na sabi ni Ara.

"Anong ako?" Angil na naman nung isa. "Ikaw itong stupid!"

"Hindi ko naman dapat siya pinagsisilbihan eh!" Sa akin na ibinaling ni Ara yung
inis niya. "I quit!" Sabay talikod at lumabas ng dining area.

Shit! Asar na bulalas ko at agad siyang sinundan. Nakita ko siyang paakyat na ng

hagdan papunta sa kuwarto niya. Mabilis naman ang mga hakbang na sinundan ko siya.

"I quit!" Ulit niyang sabi at kinuha na niya yung walang laman na maleta niya at
inilagay sa kama saka binuksan.

"So ganun ka na lang kadali sumuko?" Saad ko.

"Hindi ko naman kasi siya kailangang pagsilbihan eh." Inis na sabi niya habang
nagkakarga ng damit sa maleta niya.

"So you're giving up?" Humalukipkip ako at sumandal sa nakasarang pinto niya.

Hindi siya sumagot at itinuon ang atensyon sa pag-i impake ng gamit.

"Then you're not worthy of my forgiveness." Wika ko.

Bigla naman siyang natigilan sa sinabi ko. Ibinaba niya ang dala niyang mga gamit
sa kama at lumapit sa akin.

"I-I'm sorry." She whispered.

"Nag-uumpisa ka pa lang sumusuko ka na." Sinadya ko talaga siyang insultuhin.

"Paano pa kaya kapag mas mabigat na test ang ibibigay ko sayo?"

She sigh. "No." Sambit niya. "I'm not giving up."

Mataman kong tiningnan ang kanyang mukha. "Kay Abby pa lang tumitiklop ka na."

"Sino ba talaga yung babaeng yun? Ano mo ba talaga siya? Girlfriend mo?" Sunud-
sunod na tanong niya.

Nagseselos ba siya kay Abby? Di ko mapigilang mapangiti sa narinig ko sa kanya.

Napansin niya ata yun. "No." She raises her right hand stopping me. "Di mo ako
kailangang sagutin. Wala naman ako karapatang magtanong."

Nagkibit balikat lang ako. Ayaw niya ako sumagot eh di wag. Madali naman ako kausap
eh.

Binuksan ko na yung pinto ng ginagamit niyang kuwarto. "Halika na." Aya ko sa

kanya.

"Ha?" Para pa yata itong naguluhan sa akin.

"Tayo na sa baba." Sabi ko.

"Pero..." Nag-aalangan na sambit niya.

Hinawakan ko siya sa braso at hinila na siya palabas ng kuwarto niya.

"Halika na." Saka ko sinara yung pinto. "Sabay ka na sa aming kumain."

Wala na akong narinig na protesta mula sa kanya. Pagdating namin sa kusina, may
bago nang inumin si Abby. Napasimangot siya ng makitang hawak hawak ko sa braso si
Ara at ipinaghila pa siya ng upuan.

Wala ako magagawa, isa pa rin akong Montalban. Nasa dugo namin ang pagiging
gentleman/woman. Kaaway man o hindi.

Abby decided to stay the whole weekend. And I know I'm doomed. Dahil wala na akong
ibang ginawa kundi maging referee sa kanilang dalawa.

Alam ko naman na tine-test lang ni Abby si Ara at alam kong di siya seryoso sa mga
pinagsasabi at pinaggagawa niya sa huli. Uma-acting lang siya sa harap ni Ara.
Gusto lang niya kasing bigyan ng leksyon yung isa. Na walang sinuman ang nananakit
sa pinsan niya na hindi nagbabayad.

I wish I could hurt Ara the way she hurt me... but I couldn't. No. I don't have the
heart to hurt her.

=================

Chapter 19 Guilty

"If loving you with all my heart is a crime --- then I'm guilty." - Guilty by Blue

Ara POV

Hanggang ngayon, inis na inis pa rin ako sa Abby na yun dahil sa mga pinaggagawa
niya sa akin nung weekends sa hacienda. Kung wala lang talaga si Alex sa tabi niya
hay sa umpisa pa lang sinabunutan ko na sana yung buhok niya!

Nakakaasar kasi eh! Halata naman na pinaglalaruan niya ako at nag-eenjoy siya
habang ginagawa yun. I hate that bitch! Tinawag pa akong whore and ugly!
At ang pinaka nakakainis pa sa lahat, yung hinahayaan lang siya ni Alex na utus-
utusan ako at pahirapan. Nagkanda-paso paso pa nga ako dahil sa bruhang yun.
Pasalamat siya natanggal na yung scar kung hindi mukha niya lalagyan ko ng malaking
X.

Hmp! Sino ba kasi yung babaeng yun? At ano siya ni Alex? Sobra kasi yung closeness
nila eh. Tsaka pag kasama niya si Abby naglo-loosen up siya. Nalukot tuloy yung
mukha ko.

Selos ka naman? Tuya ng aking isipan.

Excuse me? Mataray naman na sagot ng inner self ko. Hmp! Oo na!

Hayan umamin din sa wakas! Ang taas ng pride mo 'te pwede ba yang gamiting panlaba?

"Hey, Ara!" Narinig kong may tumawag sa pansin ko.

Lumingon ako and I saw Athena. Nasan na naman yung dalawa?

"Anong problema mo diyan?" Kunot noong tanong niya sa akin saka lumapit at naupo sa
tabi ko.

Nandito ako sa parking lot, hinihintay yung tatlo kong bestfriends. Mas nauna kasi
akong natapos sa surprise quiz namin kaya nauna na ako dito since last subject na
naman namin yun ngayong

Friday afternoon.

"Nothing." I replied as I wave my hand.

"Nothing?" She repeated. "Pero yang mukha mo iba yung sinasabi. And I even heard
you like you're arguing with someone."

Not 'someone' Athena, kundi sa sarili ko mismo. Napabuntong-hininga na lang ako.

"Weekend na naman kasi pupunta na naman ako sa hacienda."

Okay lang kaya na punta ako dun kahit pa nga araw araw para lagi ko nakikita si
Alex kaya lang kasi baka nandun na naman yung babaeng yun.

"O?" Para naman itong naguluhan sa akin. "Ayaw mo nun makikita mo ulit si
Alexandra."

"Baka nandun na naman kasi yung girlfriend niya." Bumalik na naman yung inis ko ng
maisip ko yun. Selosa!

"Ah yung kwinento mo, si Abby ba pangalan nun?" Tumango naman ako sa kanya. "Miss
Arabella Mendez, you're a fighter right?" Medyo nakangiti ng tumango ulit ako sa
kanya. "Then gawin mo yung old ways." Sabay kindat sa akin.

Yeah, why not? Bully din kasi kami dati, especially ako. Marami-rami na din kaya
ako napaiyak dahil sa pagka-maldita ko. Hmm, binigyan ako ni Athena ng idea.
Papabagsakin ko yung Abby na yun. Makikita niya kung sino binabangga niya.

Ilang sandali pa'y dumating na din sina Penelope at Sofia. Mukhang close na naman
sila ngayon. Di sila nag-aasaran. At nagtatawanan pa sabay apir sa isa't isa.
Napanganga tuloy kami dito ni Athena.
"O?" Si Sofia. "Ba't ganyan itsura niyong dalawa?" Nagpalipat lipat yung tingin
nilang dalawa sa amin ni Athena.

"Close na ulit kayo?" Di napigilang itanong ni Athena.

"We're bestfriends alangan namang hindi kami

close?" Sagot ni Penelope.

"Yung totoo?" May pagdududang wika ko.

Nagkatinginan naman silang dalawa at parang nagtatalo pa yung mga titigan nila kung
sino magsasabi o sasabihin nga ba nila.

"Alright." Si Sofia ang sumuko. "Kinopya ko yung sagot ni Penelope." Guilty niyang
saad sa amin.

Napataas yung kilay ni Athena dito. "Hindi ka nagbabasa ng lessons mo 'no?"

"Well," Sabay hinga ng malalim na sambit niya. "I'm guilty." Nakangiwing sabi ni
Sofy.

"Buti sana kung totoo yung mga isinagot nitong isa." Diskumpiyadong sabi pa ni
Athena.

"Baliw!" Agad naman na sagot ni Penelope. "Ano namang tingin mo sa akin?"

Sasagot pa sana si Athena ng may nag-park na kotse sa harapan namin. Parang nakita
ko na yung kotse na 'to somewhere...

Napatingin kaming apat dito pati na yung iba pang estudyante na nasa parking lot ng
mga oras na iyon ng bumaba yung sakay ng kotse. Si Alexandra!

Ang astig ng suot niya ngayon. Ang sexy niya at bagay sa kanya yung suot niyang
casual business suit.

"Akala ko artista..." Bulong ni Athena na nakatanga pa rin kay Alexandra.

"Tapos na ba klase mo?" Tanong niya sa akin ng makalapit siya sa amin.

Wala man lang hi hello kumusta. Ganun lang? Wala man lang bang I miss you too?
Spell ASA?

"Wala man lang hi or hello?" Sambit ko ng mahimasmasan ako.

"Uy, nag hi naman siya." Depensa sa kanya ni Sofia.

"Ha?" Parang bigla akong naguluhan. Wala ako narinig na nag-hi siya kaya.

"Paano nakatanga ka diyan yang bibig mo nakabuka pa." Tukso sa akin ni Penelope.

"Babe, your poise." Bulong sa akin ni Sofia.

Bigla

tuloy akong na-conscious dito kay Alex na parang pinipigilan yung ngiti sa labi
habang nakatayo sa harapan namin at nakapasok yung dalawang kamay niya sa loob ng
magkabila niyang bulsa sa suot na itim na slacks.
"What are you doing here anyway?" Tinakpan ko yung pagkailang ko ng pagtataray.
"And how did you even get inside the school ground?"

Alam ko kasi strict yung mga guard lalo na kung di naman nag-aaral dito o walang
business dito sa loob ng school.

"It's Friday, remember?" Tapos? "Sinusundo ka."

Sinusundo ka. Sinusundo ka. Sinusundo ka.

Tama na yang imagination mo. Para namang pang kamatayan na yung arte dahil
'sinusundo ka'. Bulong ng isipan ko at may tumawa pa na parang evil witch. Nasira
tuloy yung moment ko.

"At ewan ko bakit nila ako pinayagan, pinapasok naman nila ako nung pinakita ko
yung ID ko." Kibit balikat niyang sabi.

"Ay ang taray..." Bulong ni Athena.

"Whatever." I rolled my eyes. "By the way, these are my friends." Pakilala ko sa
mga kaibigan ko kay Alex. "Athea, Sofia and Penelope. Guys si Alexandra."

Nag-unahan pa sa pakikipagkamay yung tatlo. Nahihiya tuloy ako kay Alex.

"Tapos naman na yata klase mo." Saka tiningnan yung suot na relo. "Alis na tayo
ngayon para di tayo abutan ng ulan." Sabi pa niya at tiningnan ang makulimlim na
kalangitan.

"Kailangan ko munang umuwi sa bahay." Sabi ko naman sa kanya.

"Let's go then." Aya niya sa akin.

"I have a car." Agad kong sagot.

"Sige mauna ka na lang sunod ako sayo." She replied.

Nagpaalam na kaming dalawa sa mga kaibigan

ko at gaya nga ng napagkasunduan, nauna na nga ako at sumunod naman siya gamit yung
kotse niya.

Nang makarating kami sa bahay, inaya ko muna siya para makapag-merienda bago kami
bumiyahe papuntang Batangas.

"Ma." Bati ko kay mama sabay halik sa pisngi niya ng pumasok na kami sa loob ng
bahay. "Kasama ko po pala si Alexandra."

"Oh hi, Alexandra." Magiliw na bati ni mommy sa kanya.

"Hello po Mrs. Mendez." Nakangiti ng tipid na bati din ni Alex at saka inilahad
yung kamay. "Ikinagagalak ko po kayong makilala."

"Mabuti naman at napasyal ka dito." Sabi ni mama pagkatapos niya makipagkamay kay
Alex at iginiya kami papunta sa salas at pinaupo dun si Alex.

"Mag-aayos lang ako ng gamit at magbibihis na rin bago tayo aalis." Tumango naman
siya sa akin at iniwan ko na sila ni mama dun.
Kinuha ko lang yung iba ko pang gamit na kakailanganin. Di na ako nagdala pa ng
damit dahil madami naman na ako dinala nung nakaraang linggo. Nagbihis na din muna
ako at inisip ko na dun na lang maliligo sa bahay ni Alex. At bago ako lumabas ng
kuwarto ay nagwisik pa ako ng pabango tsaka sinipat itsura ko sa salamin sa huling
pagkakataon.

Nung bumaba ako naabutan ko si mama na pinapakita kay Alex yung photo album ko ng
bata pa ako.

"That's the first time Arabella sung in a crowd." Tinuro ni mama sa kanya yung
sinali ako nung prep pa ako sa isang contest sa private school na pinapasukan ko
nun.

"Magaling po ba siya kumanta?" Nun ko lang nakita yung enthusiasm niya sa isang
bagay na halos magningning yung mata niya.

At bago pa makasagot si mommy I butt in already. Nakakahiya kasi yung sumunod nun

na nangyari.

"I think we should go." Sabi ko. "Baka abutan pa tayo ng ulan." Dahilan ko pa.

"Ay oo nga." Sabi naman ni mama at tiniklop na niya yung photo album ko at inilapag
dun sa center table.

Tumayo na si Alex at magalang na nagpaalam kay mama. Humalik din muna ako sa pisngi
niya ng maihatid niya kami ni Alex sa kotse.

"Be careful, okay?" Sabi niya sa akin at tumango lang ako sa kanya ng nakadungaw
siya sa bintana ng passenger's side. "Alex," Tawag niya sa katabi ko at tumingin
naman yung huli kay mom. "Take good care of my daughter, please?" Bilin niya.

Ngumiti naman si Alex ng tipid. "Yes, tita."

Ilang sandali pa'y nagsimula na kaming bumiyahe papuntang Batangas.

"Tita?" I asked when we're on our way. Parang kanina lang kasi Mrs. Mendez yung
tawag niya sa mommy ko, now naging tita na?

She smirks. "Sinabi niya kasing tawagin ko siyang Tita eh. Very formal daw yung
unang tawag ko sa kanya." Nakatuon yung paningin niya sa kalsada. "Isa pa daw,
she's thankful kasi tinutulungan ko yung anak niya sa project niya." Bigay diin
nito.

"Did you tell her the truth?" Kinabahan ako baka mamya kung anu-ano pinagsasabi
niya kay mama.

"Like what?" Sumulyap lang siya sa akin saglit.

"Everything." Sagot ko.

"No." Para akong nakahinga ng maluwag sa sinabi niya.

Namayani ang nakakabinging katahimikan sa loob ng kotse at hindi ako sanay ng ganun
dahil pakiramdam ko ang awkward.

"Magco-commute na lang ba ako pauwi sa hapon ng Linggo?" I tried to make a

conversation.
"Marunong ka ba?" May dudang

tanong niya.

"Actually..." Nakangiwing sambit ko. "No."

Never pa ako nag-commute my whole life of existence. If ever man na hindi ako
ihahatid ni Alex pauwi or ipapahatid, wala ako magagawa kundi mag-commute.

Or maybe I will just call Penelope to fetch me if ever. Naisip ko.

"Ihahatid na lang kita." Narinig kong sabi niya. Kikiligin na sana ako kaya lang
may idinugtong pa. "Nakakahiya naman sa mommy mo."

Did you feel that? Tukso sa akin ng aking isipan. Nasampal ka eh.

Yeah, para naman ako sinampal nito. Kung makasira ng moment eh wagas.

My girlfriend na uy!

Parang narinig ko siyang impit na tumatawa. Kaya naman nilingon ko siya ng may
pagtataka.

"What's funny?" I asked. She shook her head twice. "Alexandra?" Makulit ako eh. Isa
pa di nawawala sa mukha niya yung pigil na tawa.

"Nakakatawa ka kasi makipagtalo sa sarili mo." Sabi niya with a soft laugh. "Kung
hindi kukunot yang noo mo, sisimangot ka. Kung hindi magsasalubong yang kilay mo,
iismid ka."

"Di ko alam pinagmamasdan mo pala ako ng palihim." Kunwari mataray na saad ko sa

kanya. Hindi siya umimik pero nakangiti lang na nakatingin sa harap.

Ikaw yata girl ang ganun. Tuya ng aking isipan dahil matagal na pala akong
nakatingin kay Alex at pinagmamasdan ang bawat galaw niya.

I missed her. Parang ang tagal naming di nagkita. Inaabangan ko naman talaga ang
weekends eh dahil alam kong makikita at makakasama ko na naman siya kahit sandali
lang.

"I'm sorry about last week." Sabi niya kapagkuwan.

"For what?" I asked, completely

puzzled.

"Sa ginawa ni Abby at sa mga sinabi niya." Sincere na sabi niya.

Napabuntong hininga naman ako. "It's okay. Di ko nga maintindihan bakit galit sa
akin yung girlfriend mo." Bigay diin ko. She chuckles. "What?"

"Nagseselos ka ba kay Abby?" May amusement sa mga mata niya ng sumulyap siya sa
akin.

"Why should I?" Bulalas ko. "Mas maganda naman ako sa kanya 'no?" Naimbiyerna yung
beauty ko bigla.

"I didn't say, she's beautiful than you." Sabi naman niya. "What I'm asking you is,
kung nagseselos ka ba sa kanya."
"Bakit naman ako magseselos dun!" Napalakas yata yung pagkakasabi ko. Defensive.
"Wala naman tayong relasyon!" You're silently wishing. Okay I'm guilty.

"Are you suggesting that we should have a relationship?" Nakangising tanong niya.

Nanlaki naman ang mga mata ko dito. "Hindi ganun ang ibig ko sabihin."

"Then what?" She pry more.

"May girlfriend ka na kaya." Hindi daw nagseselos o. Landi o!

Hindi siya sumagot pero nakangiti lang siya. Ilang sandali pa'y nag stop kami sa
isang gasoline station para magpakarga.

"May gusto ka bang kainin?" Tanong niya sa akin.

"Wala." Sabay iling na sagot ko.

Napatingin siya sa harap ng may dumaang maganda at sexy na babae. Sinundan niya
iyon ng tingin and then ska bumaling sa iba. Na-curious naman ako kung ano iniisip
niya ng mga sandaling iyon.

"Alex?" Tawag ko sa kanya at agad naman siyang bumaling. "Kapag may nakikita kang
maganda at sexy na babae, ano iniisip mo?"

Mataman niya akong tinitigan. "That she isn't you."

Simpleng sagot niya pero nayanig yata yung mundo ko sa sinabi niya. Gosh! Kinikilig
ako!

Natapos na palang kargahan yung kotse niya at inabot na sa kanya yung resibo.
Pinaandar niya ulit yung sasakyan niya.

"And Abby's not my girlfriend." Sabi niya pero di sa akin nakatingin. "She's my
cousin." Tumingin siya sa akin. "At wala pa akong naging girlfriend." Pagkasabi
niya nun ay pinasibad na niya yung kotse.

Wala pa akong naging girlfriend. Paulit ulit kaya iyon nagpe-play sa utak ko.

And to think na yung babaeng pinagseselosan ko ay pinsan pala niya! Yung mga
malditang plano ko tuloy kay Abby binura ko agad. Mahirap na, pinsan pala eh.

=================

Chapter 20 Irreplaceable

"True love isn't easy, but it must be fought for. Because once you find it, it can
never be replaced."
Alex POV

Saturday morning, bumisita sina Danielle at Camille sa hacienda. Finally, I got to

meet Camille... Dani's obsession.

"It's so nice to meet you, Camille." Nakangiti ng tipid na sabi ko sa kanya at

inilahad ang aking kamay.

"Nice to meet you too, Alex." Nakangiti ding bati niya sa akin na nagpakita sa
dimples nito sa pisngi ng tanggapin niya ang aking kamay for a hand shake.

"Di na ako magtataka why Danielle's so in love with you." Panunukso ko sa kanilang
dalawa.

Para naman itong nahiya at nag-blush pa. Saka mahinang siniko sa kanang tagiliran
si Danielle na nasa tabi niya at nakaakbay sa kanya ng mga sandaling iyon.

"And where's Arabella?" Danielle asked.

Di na ako magtataka kung bakit alam niyang nandito ngayon si Ara dahil tiyak ko na
si Abby na naman nagsabi sa kanya.

"Nasa kusina." Sabi ko.

"Wow, pinagsisilbihan ka niya talaga ng mabuti, huh?" May pilyang ngiti sa labi na
sabi ng pinsan ko.

"Well..." Di ko na naituloy yung sasabihin ko ng lumapit sa amin si Arabella na may

dalang tray ng merienda kasunod si Nana Idad na may dalang juice at baso.

"Merienda muna kayo." Sabi ni nana at inilapag sa may center table dito sa salas
yung merienda.

"Nana Idad!" Masiglang bati ni Dani sa matanda saka niyakap ito.

"O Danielle, ikaw pala iyan!" Masaya ding sabi at gumanti ng yakap. "Buti at
napadalaw ka naman dito." Saad niya ng kumalas ito kay Dani.

"Yup, gusto ko

kasi kayong personal na imbitahan sa kasal ko." Nakangiting sabi ni Danielle. "And
I would like you to meet, my bride, Camille." Pakilala niya. "Camille, si nana
Idad. Mayordoma dito and a second mom to us."

"Kumusta po?" Masayang bati ni Camille. "Ikinagagalak ko po kayong makilala, nana."

Magalang pa niyang dugtong. Parang ang bait bait nito. Ang swerte ni Dani.

Imbes na tanggapin ni Nana yung nakalahad na kamay ni Camille ay niyakap niya ito.
Tumingkayad pa kasi mas matangkad si Camille sa kanya.

"Mas ikinagagalak kong makilala ka, hija!" Masayang masayang sambit ni nana. "Kay
gandang bata." Sinipat niya ng tingin si Camille mula ulo hanggang paa ng kumalas
na ito sa yakap.

"Syempre naman nana di ako pipili ng basta basta." Sabay kindat naman ni Danielle
kay Camille.

"Sira!" Natatawang sambit ni Camille sa kanya saka masuyo niya itong sinampal sa
mukha.

Ang sweet nilang tingnan at tsaka ramdam mong mahal na mahal nila ang isa't isa.
Sila ang magpapatunay na may forever nga kahit sa same sex relationship pa yan.

Nang maalala ko si Arabella sa tabi ko na nakangiting nakamasid lang kina Danielle

at Camille.

"Hey," Tawag ko sa pansin ng dalawang mag-love birds. "I would like you to meet,
Arabella." Sabi ko at nakangiti sila parehong tumingin kay Ara. "Ara, my cousin
Danielle and her wife Camille."

"Hi." Nakangiting sambit ni Ara sa kanila at nakipag-kamay. "It's so nice to meet

the both of you. Congratulations din pala sa nalalapit na kasal niyo."

Masaya namang nakipagkamay yung dalawa sa kanya at kumindat pa si Danielle sa akin

ng tumingin siya sa

gawi ko. Napailing-iling na lang ako at lihim na nangingiti.

"Punta po kayo nana, Ara sa kasal namin ni Camille ha?" Pag-aanyaya sa kanila ni
Danielle. "Alexandra," Tawag niya sa akin. "Wag mo kalimutang dalhin itong si
Arabella sa wedding."

"Kailan ba yung kasal niyo, anak?" Tanong naman ni Nana sa kanya.

"Sa December 17 na po nana." Sagot ni Dani. "Sa El Nido, Palawan po siya

gaganapin."

"Ay ang layo naman!" Bulalas ni nana.

Natawa naman ako sa kanya. "Nana wag po kayo mag-alala, meron naman po yung private
chopper. Yun na lang po gagamitin natin sa pagpunta dun."

"Hala, sige!" Payag ni nana. "Asahan mong pupunta kami sa kasal ninyo nitong si
Camille."

Masayang-masaya naman yung dalawa sa sinabi ni nana. Dito na sa hacienda

nananghalian yung mag-asawa bago bumiyahe papuntang Laguna kung saan nakatira ang
kamag-anak ni Camille. Hindi na sila nagtagal pa dahil madami pa daw silang
kailangang asikasuhin para sa nalalapit nilang kasal next month.

That same day, late afternoon, pinuntahan ako ni nana sa study room. Madami na kasi
akong mga dokumentong dapat pag-aralan at mapirmahan na. Natambakan na ako dahil sa
pagka-busy ko sa hacienda.

"Alex," Tawag niya sa akin pagkatapos niya mailapag yung isang tasa ng kape sa tabi
ko. Tumingin naman ako sa kanya na nagtatanong ang mga mata. "Hindi naman sa
nanghihimasok ako anak ha?" Panimula niya.

Mataman na akong nakinig sa kanya. Kapag ganito na pananalita ni Nana, alam kong
seryoso na siya sa sasabihin niya o ipapayo niya sa akin. Nana Idad is my
confidante most of the time. And I'm glad she's here with

me.

"Ano po yun nana?" Tanong ko sa kanya at ikinuha ko siya ng upuan para makaupo sa
tabi ko.

"Hindi ko alam kung bakit ka pinagsisilbihan ni Arabella, di rin naman niya sinabi
sa akin kung bakit. Basta ang sabi lang niya sa akin, may kasalanan daw siya sayo
na kailangan niyang pagbayaran." Sabi na eh. "Hindi ko man alam iyon, pero Alex,
marunong ka sana magpatawad at umunawa. Alam kong mabuti ang iyong kalooban dahil
isa ako sa nagpalaki sayo at nakita ko kung gaano ka kabuting bata."

I sigh. "I forgave her, nana." Yun ang totoo. "I just want to give her a lesson.
And..."

Paano ko ba sasabihin kay nana yung nararamdaman ko para kay Arabella? Isa pa, may
takot sa puso ko na hayaan itong tumibok para sa dalaga dahil na nga rin sa mga
naranasan ko sa buhay. Lahat na lang ng mahal ko nawawala sa akin. My mom, my dad,
sina lolo at lola. It's hard to lose someone you love. At mas mahirap yung maiwan
kaysa mang-iwan.

"Dahil gusto mo siya makasama?" Agad ako napabaling sa kanya. Bilib na ako dito kay
nana mind reader na rin eh. "Akala mo ba hindi ko alam?"

"A-ang alin po?" Yung nangyari kaya sa amin sa batis ng ilang beses na din ang
tinutukoy niya?

"Na may nararamdaman ka para kay Ara." Medyo nakahinga naman ako dun ng konti.

"Nana..."

"Hindi mo maikakaila iyon sa akin, Alexandra." Sabi niya sa akin. "Kilalang kilala
kita. Ako pa nagpapalit ng diaper mo nung bata ka pa."

"Nana naman!" Reklamo ko sa kanya at napakamot ako sa ulo. Hayan na naman kami sa
pagpapalit niya ng diaper sa akin nung baby pa ako.

"Hala!" Sabay tayong sabi niya.

"Huwag mo na patagalin yan." Dagdag pa niya.

"Ang alin na naman po?" Naguluhan naman ako sa kanya.

"Hay naku!" Bulalas niya. "Yang nararamdaman mo kay Arabella! Tingnan mo si

Danielle, ikakasal na o!"

"Eh... iba si Danielle nana." Nakalabing sabi ko.

"Hoo!" Agad na kontra niya. "Anong iba si Danielle? Pareho lang kayong torpe
pagdating sa babae! Ang angas-angas niyong dalawa pagdating sa pag-ibig tumitiklop
agad kayo."

Natawa naman ako ng mahina sa tinuran niya. "Oo na po." Sabi ko na lang para di na
madagdagan pa yung sermon niya sa akin. Saka gumagabi na din at kailangan na nitong
makauwi.
Hindi ko namalayan ang pagtakbo ng oras. Naghikab akong tumingin sa orasan. Alas
otso y medya na pala ng gabi. Di pa pala ako kumakain. Inayos ko na yung mga
papeles na nire-review ko at tumayo na ng may narinig akong parang tumalon sa pool.
Lumapit ako sa bukas na bintana sa study room kung saan tanaw ang swimming pool sa
likod ng bahay.

I saw a sexy lady wearing a yellow two piece suit expertly swimming back and fort.
It's Arabella, the one and only.

Agad ako bumaba at kumuha ng wine at dalawang baso sa may mini bar at nagtungo sa
may pool.

Naupo ako sa lounge chair dun at inilapag sa may lamesa yung dala ko at nagsalin.
Hindi ako agad napansin ni Ara, kaya naman nung nag-angat siya ng ulo medyo nagulat
pa siya ng makita ako.

"Care for a drink?" Itinaas ko sa kanya yung drinking glass na may lamang wine.

Lumangoy siya papunta sa kinaroroonan ko sa tabi lang ng pool at itinukod niya yung
dalawang kamay niya sa may gilid. Hanggang dibdib lang niya

yung tubig sa part na yun kaya kitang kita ko yung proud na proud niyang cleavage.

"Di ka pa kumakain ha." Sabi niya sa akin sabay piga sa buhok niya.

Lahat yata ng mumunting galaw niya ay parang nang-aakit. "It's okay. I'm not
hungry."

"Ayaw mo naman paistorbo kaya hindi na kita kinatok sa may study room para kumain."
Sabi niya.

Sinalinan ko yung isang baso at saka iniabot sa kanya. She gladly took it and sip a
little. Nakita ko din kung kailan gumalaw yung lalamunan niya ng lunukin niya yung
alak. See? I notice everything about her.

Para naman itong na-conscious yata sa akin. Nailang sa pagtitig ko sa kanya.

"Stop it." Narinig kong sabi niya.

"Ang alin?" Sabi ko at inisang lagok ko lang yung natitira sa baso ko. Iba na kasi
yung nararamdaman ko ng mga sandaling iyon.

"Stop staring at me." Mahinang reklamo niya at nag-blush pa.

"Bakit naman?" May pilyang ngiti sa labi na sambit ko. Maybe the wine already kick
in.

"Wala."

Sabi niya saka inilapag yung baso niya sa gilid ng pool at lumangoy palayo sa akin
saka siya tumigil sa kabilang side at humarap sa akin. Parang mas malalim na sa
side na yun dahil lagpas dibdib na niya ang tubig dun.

I don't want to think anymore. Tama na yung pagpipigil ko dito. She's a tease and a
complete seducer. A goddess in human form.
Tumayo ako at nagtanggal ng damit hanggang sa undies na lang natira sa akin.
Nakatanga lang siyang nakamasid sa bawat galaw ko at nakita ko siyang napalunok ng
makita yung dalawang kapirasong telang nakabalot sa maseselang parte ng katawan ko.
Nag dive ako

lumangoy papunta sa kanya.

Naihilamos ko yung dalawang kamay ko sa mukha ko para maalis yung tubig sa mukha ko
ng umahon ako sa harapan niya.

"Alex..." Sambit niya saka napalunok ulit.

Nakatingin lang ako sa kanyang mga mata na nakatitig sa basang labi ko. Naglakad
lang ako papalapit sa kanya. Hinawakan ko siya sa beywang at masuyong hinila siya
papalapit sa akin.

"Alex.." Muli niyang bulong sa pangalan ko.

"What?" I whispered looking straight into those blue eyes.

Binasa niya gamit ang dulo ng dila niya yung nanuyong labi niya and I swear,
napalunok ako sa pagkasabik na matikmang muli ang mga mapupulang labing iyon.

"I want you, Arabella..." Di ko na napigilang sambitin. Napatingala siya sa mga

mata ko. "I want you tonight."

Hindi siya agad naka-react. "And then after that?"

Naguluhan naman ako sa sinabi niya. Anong ibig niyang sabihin? "What do you mean?"

Mataman siyang tumingin sa mga mata ko. Hindi ko alam pero parang napansin kong
lumungkot yung mga mata niya.

"Nothing." Yun lang at mabilis siyang lumangoy palayo sa akin.

At nang makarating na siya sa gilid ay agad na siyang umahon at naglakad papasok ng

bahay. Naguguluhan ako sa reaksyon niya... sa sinabi niya.

Agad naman akong lumangoy papunta sa gilid at dinampot ko yung mga damit ko na nasa
sahig. Wala na akong pakialam kahit na tumutulo pa ng tubig yung katawan kong
basang basa.

"Ara!" Tawag ko sa kanya. "Arabella, wait!" Tumakbo na ako para mahabol ko siya.

Sa may kusina ko siya naabutan. Agad ko hinawakan yung braso niya ng makalapit ako
sa kanya

at iniharap sa akin.

"What's wrong?" I asked completely puzzled.

"I c-can't..." Parang hirap na sabi niya.

Alin? But realization hit me like a lightning. Bakit nga ba hindi ko naisip yun? Na
ayaw niya sa akin at kung may boyfriend na ito.

Agad kong binitiwan yung braso niya at napaatras ng isang hakbang palayo sa kanya.

"I'm sorry." I said. And yes, I am hurt... again.

"Alex..."

"No. It's okay." I cut her off. I don't want to hear the rest. Nagsimula na ako
maglakad papunta sana sa taas ng bahay.

"Pwede ba?" Narinig kong sabi niya na medyo napalakas. "For once pakinggan mo naman
ako at patapusin?" May inis na sa boses niya.

I took a soundful breath saka humarap sa kanya. "You don't have to explain. My
bad." Sabi ko sa kanya na hindi nakatingin ng diretso.

"So alam mo kung bakit ako tumanggi?" Parang inis na sabi niya.

"You don't want me." Nagsalubong ang kilay niya sa sinabi ko. "And I forgot maybe
may boyfriend ka na ---"

"You are so stupid, Alexandra!" Sigaw niya sa akin at ibinato pa sa akin yung hawak
niyang bath robe.

Nagulat naman ako sa kanya kaya bigla akong napatingin sa kanya. Ang bilis ng mga
hakbang niyang lumapit sa akin at walang sabi sabing madiin niya akong hinalikan sa
labi. She even bite my lower lip.

"I hate you for being so stupid." Sabi niya sa mukha ko.

"Yes, maybe I am stupid!" Di ko na napigilang sabihin. "For wanting you, Arabella!"

I exclaimed. "I want you and I want more than just your body!"

Nagulat siya sa sinabi ko. Alam kong naintindihan niya ang ibig kong sabihin.
Napaatras pa nga siya ng konti. Nagulat din naman ako sa rebelasyon ko. I never
said it out loud. Ngayon lang.

Agad akong tumalikod at mabilis ang mga hakbang na nagtungo ako sa loob ng kuwarto
ko.

Yes, Arabella. I am stupid for falling in love with you.

=================

Chapter 21 Just So You Know

"You can't just give up on someone because the situation's not ideal. Great
relationships aren't great because they have no problems. They're great because
both people care enough about the other person to find a way to make it work."

Ara POV

"Alex, please let's talk!"

Nakailang katok na ba ako sa kuwarto niya pagkatapos niyang mag walkout sa baba
kanina. Inaamin ko, nagulat ako sa sinabi niya that she wants me more than just my
body.

I'm not stupid not to comprehend what she's trying to tell me a while ago. But I
want us to talk about it. Pero yun nga, nakailang katok na ako dito sa pinto ng
kuwarto niya natutuyo na yung katawan kong basa kanina sa pagligo ko sa pool at
nilalamig na din ako dahil ang tanging suot ko lang ngayon ay yung two piece
bathing suit ko... pero ayaw pa rin niya ako labasin o pagbuksan ng pinto.

"Alexandra!" Tawag ko ulit sa kanya pero walang sumasagot sa loob. Pinihit ko ulit
yung door knob niya kaya lang naka-lock talaga eh. Hindi ko naman alam kung saan
tinatago ni nana yung mga susi. "Alex come on let's talk about this!" Medyo naiinis
na din ako.

Okay, I'll try one last time. Kung ayaw niya talaga ako kausapin, bahala siya!

"Alex di ba talaga natin pwedeng pag-usapan 'to?!" Naiirita na ako sa kanya. Wala
pa ring sagot. Pagod na din ako sa kakatawag ng pangalan niya at kakakatok sa pinto
niya ha. "Fine! Kung ayaw mo makipag-usap di huwag!"

Nagdadabog akong pumasok sa katapat lang niyang kuwarto na siyang ginagamit ko

kapag nandito ako.

"Nakakainis!"

Inis na inis na wika ko habang naglalakad papuntang banyo.

Nagtanggal na ako ng damit at naligo na lang. Pero kahit na inis na inis ako ngayon
kay Alex dahil ayaw niya akong kausapin, di ko naman mipigilang maging masaya sa
nalaman ko mula sa kanya.
I mean, gusto din ako ni Alexandra!

I really want to talk to her and clarify things. Na mali siya sa iniisip niya na
ayaw ko sa kanya, na akala niya may boyfriend ako ngayon. My God! She must know I
hate commitments.

Eh sa kanya?

Napatigil ako sa pagsasabon sa naisip na iyon. Yes, I love Alex. But I don't know
if I want some commitment from her. Pero ayoko ding wala kaming relasyon. Yes, of
course. I want to have a real relationship with Alex.

Sa totoo lang, kaya ako tumanggi kanina sa kanya kasi iniisip ko, pagkatapos nun,
ano mangyayari sa amin? And yes, I admit. Nung nakita ko yung pinsan niyang si
Danielle and Camille and how good they look together, and how happy they are?
Nainggit ako. I don't know pero, gusto ko din yung ganun... kami ni Alex. But I'm
not sure about commitment yet. Ang gulo 'no?

Siguro kung makakapag-usap lang kami ng maayos, we can sort things out.

Ilang sandali pa'y lumabas na ako ng banyo, nagpatuyo ng buhok, nagbihis ng

pantulog at nahiga na sa kama. Pero imbes na matulog, nakatingala at nakatitig lang
ako sa kisame. Iniisip ko pa din si Alex. Nakakainis naman kasi siya. Eh di nag-
uusap na sana kami ngayon at malamang okay na kami.

Sure ka? Tuya ng isipan ko. Sure ka na usap lang talaga?

Damn it! Napatakip ako sa mukha gamit ang dalawang

kamay ko ng maalala ko how hot she is kanina sa may pool. It took a lot of self
control para tumanggi sa kanya. Nakakapanghina ng tuhod.

Pinilit ko iwinaksi sa isipan ko yung imahe ni Alexandra at yung paulit-ulit na

nagre-replay sa utak ko yung mga sinabi niya sa akin kanina. Di ko na namalayan
kung anong oras na ako nakatulog basta ang alam ko, madaling araw na nun.

Paggising ko kinabukasan, wala na si Alexandra. Ang sabi ni nana maaga pa lang daw
ay lumabas na ng bahay. Alam ko naman na sinadya niya iyon para umiwas sa akin.
Nakakalungkot lang kasi di man lang niya ako pakinggan. Di man lang niya ako bigyan
ng pagkakataong magsalita para sana sabihin naman yung side ko.

Maghapon siyang di umuwi sa bahay. Di ko din alam kung ihahatid niya ako pauwi.
Bandang alas dos ng hapon, dumaan si James sa mansiyon para ibigay yung mga gamot
para sa mga kabayo. Di na daw siya makakapunta sa kuwadra dahil nga nagmamadali
siya dahil pupunta ito ng Laguna.

"Heading home?" Nakangiting tanong niya sa akin ng makita yung backpack ko na

nakasukbit na sa balikat ko.

Actually, hinihintay ko talaga si Alex. I'm trying to call her phone kaya lang
unattended naman ito. Gusto ko sanang makausap siya bago ako umuwi ng Laguna. Ang
ilap naman kasi niya eh.

"Oo sana eh." Sagot ko.

"Lika na sabay ka na sa akin." Aya niya. "May sasakyan ka ba?"

Umiling ako. "Di ako nagdala ng kotse kasi sinundo ako ni Alexandra." And she told
me na ihahatid din ako kaya lang hanggang ngayon wala pa siya.

"I can give you a lift." Charming na sabi niya.

"Sige na anak." Sabat

ni nana Idad. "Ako na lang bahalang magsasabi kay Alex. Baka gabihin ka pa sa daan
kapag hinintay mo pa iyon."

I sigh. Kahit mabigat sa dibdib ay pumayag na akong makisabay kay James. Natuwa
naman ito ng pumayag ako.

James is a perfect gentleman though. But I don't find myself attracted to him. Kay
Alex lang ako nakaramdam ng ganito kalakas na atraksiyon. And I never expected it
either.

"So what's your relationship with Alexandra?" Tanong sa akin ni James nung nasa
biyahe na kami palabas ng hacienda.

Sasagot na sana ako ng may sunud-sunod na bumusina sa amin. Tumingin naman si James
sa rearview mirror niya at ako naman wala akong pakialam kahit sino pa yan. Basta
ang alam ko ng mga oras na iyon, mabigat yung loob ko. Masama ang loob ko kay Alex.

"Mukhang may sumusugod." Natatawang sabi ni James at iginilid yung kotse. Malapit
na kami sa bukana ng hacienda.

Nagulat pa ako ng may kumatok sa side ko. It's Alexandra! And di maipinta yung
mukha niya sobrang pagkasimangot. James unlocked the door.

Pagka-click pa lang nung lock ay agad na binuksan ni Alex yung pinto sa side ko.
Dumukwang sa loob para tanggalin yung seatbelt ko saka ako biglang hinila sa braso
palabas ng kotse ni James at isinara yung pinto.

"Ako na bahala sa kanya James." Matigas na sabi ni Alex ng lumabas din ng kotse si
James pero di umaalis dun sa tapat ng driver's side. "Ako na maghahatid sa kanya
pauwi."

Hindi umimik si James. Para yatang di nito nagustuhan yung ginawa ni Alex.
Nakipagsukatan naman si Alexandra ng titig dito habang mahigpit pa rin ang hawak
niya sa braso ko. Ako lang ba o

guni-guni ko lang yung tensyon na biglang namayani sa pagitan naming tatlo?

James took a deep breath and say, "Okay." Tipid niyang sagot. "Next time na lang
Arabella." Yun lang at pumasok na ulit ito sa loob ng kotse. Bumusina pa ito bago
umalis ng tuluyan.

Pagkaalis ni James, hinila ako ni Alex papunta sa kotse niya. Pinagbuksan niya ako
ng pinto sa passenger's side. I didn't move.

"Sakay." Madiin niyang sabi.

"Ayoko." Matigas na tanggi ko at pilit kong binawi yung braso ko sa kanya.

Magkasalubong ang mga kilay na tumitig siya sa akin at lumaban naman ako ng titigan
dito. Ang lakas ng loob niyang harangin kami ni James at hablutin ako mula sa kotse
nung huli gayung di niya ako pinagbuksan ng pinto kagabi at iniwasan ako buong
maghapon ngayon.

Nagbawi siya ng tingin at padabog na isinara yung pinto ng kotse na binuksan niya.
Her chest is heaving and I know she's mad. Really mad.

Ako din naman ah. Siya lang ba may karapatang magalit? Bulong ko sa sarili.

"Nalingat lang ako ng konti pagbalik ko sa bahay sumama ka na sa iba?" Galit na

saad niya na namaywang pa gamit ang kanang kamay.

Ha? Ano daw?

Hindi ako kumibo, nakahalukipkip akong sumandal sa kotse na isinara niya pagkatapos
ko pabalyang inilagay sa ibabaw ng kotse yung back pack ko.

Ngayon may gana siyang kausapin ako? Eh di siya naman ang magtiis ngayon, di ko
siya kakausapin. Akala niya natutuwa ako sa kanya? Yes I am mad at her for treating
me like I'm nothing to her.

Tiim bagang lang siyang nakatitig sa akin. "So anong gusto mo ngayon?" Walang
pasensiyang

wika niya ng di ako mahintay na magsalita. "Na mas gusto mo magpahatid kay James
kaysa sa akin?" Di ko pa rin siya kinikibo nakasimangot lang ako at kahit tingnan
di ko ginagawa. "Do you like him?" I glared at her but I didn't bother to answer
her back. "Damn it, Arabella. Answer me!"

"Don't you dare swear at me Alexandra!" Inis na sabi ko sa kanya. "And what is it
to you if I like him or not? Why would you even care?"

She angrily kick the front tire of her car. Napalunok ako ng marinig ko yung
malakas na impact nun. Ngayon ko lang din napansin na naka-boots pa siya. The usual
na suot niya kapag naglilibot sa hacienda.

So nagmadali siyang sundan kami ni James kanina?

She raked her hand into her loose long brown hair. I can feel her frustration, her
anger, her impatience. Parang hirap siyang i-express yung nararamdaman niya ng mga
sandaling iyon.

Matagal na walang nagsalita sa aming dalawa. Siya, pilit niyang kinakalma yung
sarili niya. Habang ako naman trying to understand her. Hindi na ako nakatiis kaya
kumibo na ako.

"About last night," Panimula ko at nakatingin sa kanya habang siya'y nakatingin sa

malayo. "Is it true?" I asked but still, she's looking away from me. "Do you mean
it?"

Hindi siya sumagot. Ilang sandali pa'y narinig ko siyang huminga ng malalim.
"Forget it." Walang ganang sabi niya.

"Forget it? That's all?" Di makapaniwalang bulalas ko. "Stop it Alex! Let's quit
beating around the bush here! I'm tired and sick of it!" Galit na galit na bulalas
ko.

"So what do you want me to say?" Magkasalubong na naman ang kilay na tumingin

siya sa akin.

"Tell me the truth!" Angil ko sa kanya.

"Yes, Arabella!" Sigaw niya. "I mean it!" Nakita ko yata yung mga ugat niya sa leeg
ng sinabi niya iyon. "Happy now?"

I slapped her face. Gulat siyang napatingin sa akin nung ginawa ko yun.

"That for being so stupid!" Saka ko siya niyakap ng mahigpit. Hindi ko na

napigilang umiyak sa balikat niya. "I hate you." Bulong ko sa kanya habang yakap
yakap ko siya sa batok.

"Don't worry." Narinig kong bulong niya. "I hate you back." I know she's smiling
when she said that. Saka niya ako niyakap sa beywang. Hinapit niya ako sa katawan
niya ng mahigpit.

Wala kaming pakialam kahit nasa gilid kami ng daan. Wala naman nagdadaan eh.
Magkayakap lang kami at hinayaan lang niya akong umiyak sa balikat niya habang
masuyo niyang hinahagod hagod yung buhok ko. Tears of joy.

----------------

"Okay ka lang ba?" Pabulong na tanong sa akin ni Sofia ng nasa classroom kami. Busy
naman sa pagdi-discuss yung professor namin sa harap.
Nakangiting bumaling ako sa kanya after I read Alexandra's text message. Magkikita
daw kami pagkatapos ng klase ko, at magde-date. Pagkahatid niya sa akin kahapon,
umuwi din siya agad dahil baka gabihin na siya masyado sa daan. Pagkadating naman
niya sa hacienda, agad siyang tumawag na safe siya nakarating at kung anu-ano pa
mga pinag-usapan naming dalawa hanggang sa mag-umaga na ng hinayaan na niya akong
matulog kasi nga daw may pasok ako kinabukasan.

"Yes." Pabulong din na sagot ko. Lutang pa kasi yung pakiramdam ko eh. "Why
shouldn't I be?"

Naguguluhan siyang napatingin sa akin. And then unti-unting may sumilay na pilyang
ngiti sa mga labi niya. "It's Alexandra, right?" Ngiti lang yung isinagot ko sa
kanya. "Naka-first base na ba siya?" Pilyang tanong niya sa akin.

Kinurot ko nga siya sa tagiliran. Mamya niyan marinig kami ng iba pa naming
kaklase. Sila Athena at Penelope kunot-noong tumingin sa amin mula sa harapan namin
ni Sofia ng narinig nila ang impit na aray nito.

"Ara ha? Masakit kaya yun." Kunwari naman itong umirap sa akin.

"Eh kasi naman baka marinig ka ni Prof." Mahinang saway ko sa kanya.

"Ano na?" Kulit pa niya sa akin. "Nagtapat na ba?" Kagat ang labing tumango ako sa
kanya. Impit na tili yung pinakawalan niya na parang kinikiliti.

"Miss Buenavista?" Hayan natawag tuloy yung pansin ni Prof sa amin dahil dito kay
Sofy. "Are you even listening?" Masungit na tanong nito kay Sofia.

"Y-yes, ma'am." Nataranta namang sagot nito.

Inirapan nito si Sofia bago nagpatuloy sa pagdi-discuss.

"Don't forget to tell us the details." Bulong ni Sofia. "Later." Pahabol pa niya.

Nakangiting iiling-iling na lang ako. Mahirap na baka biglang magbigay ng quiz si

Prof. Alejandro pag nahuli na naman kami ni Sofia na nagchi-chismisan imbes na
nakikinig sa kanya.

Whatever.

Anyways, I'm in love right now. And it's Alexandra's fault.

=================

Chapter 22 The Deal

"I want the kind of kiss that takes my breath away, makes my skin feel like
electricity and leaves me feeling dizzy and drunk."
Ara POV

"Ayy!" Napatili ako ng bigla akong halikan ni Alex sa batok. "Alex naman eh!"
Tumayo yata lahat ng buhok ko sa ginawa niya. Ang lakas ng kiliti ko dun kaya.

Nandito kasi ako sa kusina ngayon at nagpresentang magluto ng breakfast. Si nana

naman busy sa pagtingin dun sa mga naglilinis sa pool.

See? Marunong na ako magluto. Proud na bulong ko sa sarili habang isinasalin yung
sa wakas ay na perfect ko ng sunny side up egg. Nakailang ulit na ba ako? Wag na
baka madismaya lang ako kapag naisip ko kung ilang itlog yung nasayang.

Naramdaman ko yung mga braso niyang yumakap sa beywang ko tsaka ulit niya ako
hinalikan sa leeg.

"Alex!" Saway ko sa kanya at pinatay ko na yung stove bago humarap sa kanya.

"What?" May pilyang ngiti sa labi na sambit niya at hahalikan na naman sana niya
ako sa leeg pero iniwas ko yung mukha ko since na-trap niya ako between her body
and the sink.

"Mamya niyan makita tayo ni nana." Sabi ko sa kanya at isinubsob niya yung mukha
niya sa may leeg ko. "Alex..." It sounds more like a moan as I closed my eyes when
she gently bite my skin.

"Tell me to stop." Seductive na sabi niya habang pinapapak ako sa leeg and I tried
not to moan when she lick my earlobe.

"Please..." Hirap na pakiusap ko since nag-iinit na naman yung katawan ko dito.

"Stop."

She sigh. She hug me instead. "Why are you so irresistible?"

Napangiti ako at niyakap na din siya. Actually nga niyan, sa kuwarto

na niya ako natulog kagabi nung sinundo niya ako sa Laguna.

"Hindi ka ba nagsasawa?" I cupped her face to see those beautiful green eyes.

She smiled at me. Napapansin ko yun sa kanya. Palagi na siyang nakangiti. Di na

siya masungit or istriktong tingnan. Nag-loosen up na siya simula pa last week nung
makapag-usap kami.

"Never." She give me a quick kiss on my lips.

I pout. "Halos di mo na kaya ako pinatulog." Kunwa'y reklamo ko sa kanya.

"So mas gusto mo matulog kapag kasama mo ako?" Pinaningkit niya yung mga mata niya.
I know she's trying to make a face.

"Ha-ha." I pinch her nose. "Di po bagay sayo."

"Ouch!" She touched her nose. Di naman talaga yun masakit eh nagkukunwari lang
siya.

"Oh, baby I'm so sorry." Kunwari namang sakay ko sa kanya. "Masakit ba?"

"Oo." Nakalabi niyang sabi. Cute.

"Saan?" Tanong ko naman.

"Here." Turo niya sa ilong niya. I planted a soft kiss at the tip of her nose. "May
masakit pa eh."

"Where?" Sakay ko naman dito habang nakayakap pa sa beywang ko yung kaliwang kamay
niya.

"Dito o." I laugh softly ng itinuro niya yung labi niya.

"Sige na nga." At masuyo ko iyon binigyan ng isang matunog na halik.

"Masakit pa eh." Parang batang hirit niya.

Ako naman binigyan ko ulit siya ng mabilis na halik dun. Nang marinig namin ang
boses ni nana na paparating sa may kusina agad akong kumalas sa kanya. Kunwari
namang umupo siya sa may center island. Dun na lang daw siya kakain. At di siya
papayag ng di ako kasabay.

Hinayaan kong tikman muna ni Alex yung niluto kong itlog. Agad naman siyang

uminom ng juice pagkalunok nun.

"Hindi masarap?" Dismayadong tanong ko.

"Masarap." Sabi niya sa akin at nakangiti pa.

At para patunayan nga sa akin na masarap yun, nagsimula na siyang kumain ng magana.
Ako naman pinagmamasdan ko lang siya. Natutuwa ako at nagustuhan niya yung niluto
ko.

Nagsimula na din akong kumain pero yung tinapay ang kinakain ko. Di kasi ako
kumakain ng kanin for breakfast.

"Halika na, nana." Aya ni Alex kay nana Idad. "Kain na po tayo." Sabi at mabilis ng
tinapos yung pagkain at ininom yung juice niya.

"Ang bilis mo namang kumain." Nagtatakang tanong ko sa kanya. "Nagmamadali ka ba?"

"Ah eh..." Sambit niya. "Maaga daw kasi ngayon darating yung mangunguha ng mga buko
kaya kailangan ko ng pumunta dun ngayon." Tumayo na siya.

"Ganun ba?" Wika ko. "Okay sige ingat ka. Dito ka ba kakain ng lunch magluluto
ako---"

"Hindi!" Sabi niya agad. Napakunot noo naman ako dito. "Ang ibig ko sabihin ano,
uhm, dun na lang sa niyogan ako kakain." Dahilan niya.

"Sige." Yun lang nasabi ko.

"Alis na ako nana." Paalam niya kay nana Idad na umupo sa tabi ko. "Alis na ako.
I'll call you later." Yun lang at mabilis na siyang lumabas ng kusina.

"Problema nun?" Mahinang sambit ko.

"Buti naman at nabuo mo din yung itlog." Narinig kong sabi ni nana habang kumukuha
ng isang pirasong sunny side up egg.
"Oo nga po eh." Nakangiting sabi ko. "Sabi ni Alex masarap daw naubos nga niya yung
pagkain niya." Proud na sabi ko.

"Mabuti kung ganun marunong ka na magluto." Sabi at saka sumubo na. Pero agad din
niya iyong iniluwa.

Nagulat naman

ako sa ginawa ni nana. "Bakit po nana?"

"Ang alat naman nitong niluto mo anak!" Di maipinta yung mukha niya saka mabilis na
uminom ng kape. "Ilang kutsara ba ng asin ang nilagay mo dito?"

"Ha?" Nagtaka naman ako. "Pero sabi ni Alex okay naman daw yung lasa..." I trailed
off.

Kaya ba yun nagmamadaling inubos yung pagkain niya at inisang lagok lang yung isang
baso ng orange juice?

Napasimangot ako sa inis ng maisip yun. Alexandra!!! Sigaw ng isip ko. Hindi ko na
nga siya ipagluluto kahit kailan!

Pagkakain namin ni nana ng agahan, agad na kami nagpunta ng bayan para mamalengke
at mag-grocery. Malapit na kasi maubos yung supply sa bahay. At nung mapadaan kami
sa dry goods section, naisipan kong ibilhan sina nana at Joan ng damit.

"Nana," Tawag ko sa kanya at agad naman itong bumaling sa akin. "Para po sa inyo ni
Joan." Bigay ko sa kanya yung dalawang paper bag na pinamili ko ng makalabas na
kami.

"Ay hala anak!" Nabigla naman ito. "Ba't mo kami binibigyan ng ganyan eh di pa
naman namin birthday!"

Natawa naman ako dito ng mahina. "Sige na po nana tanggapin mo na po ito."

Pamimilit ko. "As a token na lang po mula sa akin nung pinatuloy niyo ako sa bahay
niyo."

"Yun lang naman eh. Wag mo na isipin yun." Sabi niya sa akin.

"Sige na po tanggapin niyo na ito." Kunway malungkot ba sabi ko. "Kung hindi
magtatampo po ako sa inyo."

"Hala siya sige." Saad niya at tinanggap na yung binibigay ko.

"Salamat nana." Nakangiting sambit ko at niyakap siya.

"Hay naku bata ka talaga." Nakangiti naman iiling iling si nana.

Naglakad na kami papunta sa may kotse ng

makita kami ni James at lumapit sa amin.

"Ara!" Tawag niya habang lakad takbo ang ginawa niya para maabutan kami. "Nana."

"O James." Bati ni nana sa kanya.

"Uwi na kayo?" Tanong niya pero sa akin naman nakatingin.

"Oo." Tipid na sagot ko.

Naalala ko kasi yung text niya nung nakaraang araw. Tinatanong niya ako kung pwede
daw ba siyang manligaw. Di ko naman na nireplyan dahil nga may intindihan na kami
ni Alex nun.

"Pwede ko ba kayong maanyayahang mag merienda?" Tanong niya.

"Ay itong si Ara na lang ang imbitahin mo hijo kasi kailangan ko ng umuwi para
maghanda ng hapunan." Sabad naman ni nana.

Tumingin naman sa akin si James. Siguro nga kailangan ko din siyang makausap at
sabihin na di na ako pwede magpaligaw pa.

"Sige." Payag ko na lang.

Nagliwanag naman agad yung mukha niya. "Ako na lang po bahalang maghatid sa kanya
nana."

Tumango na si nana at pumasok na sa loob ng kotse. Naiwan kaming dalawa ni James

dun sa labas.

"Tayo na?" Aya niya sa akin at tumango naman ako.

Naramdaman ko namang inalalayan niya ako sa siko papunta sa isang cafe dun.

"Uhm..." Narinig ko pa yata siyang tumikhim. "Kumusta naman ang pag-i stay mo sa
hacienda?" Panimula niya nung nakaupo na kami at hinihintay yung inorder niya para
sa amin.

"Okay lang naman" Sagot ko. "Ah James?" Nakangiti naman siyang tumingin sa akin.
"Tungkol sana dun sa tinext mo sa akin nung nakaraang araw..."

"Ah yun ba?" Parang nahihiyang sambit niya. "Sorry kung sa ganung paraan ko nasabi,
nahihiya kasi ako eh." Napakamot pa ito ng ulo. "Pero seryoso ako sayo Arabella.
Gusto

talaga kitang ligawan kung pupwede."

"Eh kasi..." Okay sana kung hindi mabait itong si James mabilis pa sa alas kuwatro
ko siya sinupalpal. "Di na kasi pupwede."

Mataman niya akong pinagmasdan. "Is it because of Alexandra?"

Tumango ako ng dalawang beses. "Yes."

Tumango tango siya. "Kaya ka ba pabalik balik sa hacienda?"

"It's a long story actually. And I intend to keep it myself if you don't mind."
Paliwanag ko sa kanya.

"Kayo na ba?" Tanong pa niya.

Officially? Wala pa kami napapag-usapan dun. "Sort of."

Hindi siya agad nakakibo. Dumating na yung order namin na merienda.

"Can we be friends instead?" Nakangiting tanong niya although may lungkot sa mga
mata niya.
"Yeah, of course." Sagot ko sabay ngiti ng tipid dito.

Di na rin kami nagtagal dun at inihatid na niya ako sa hacienda. Nakita ko naman si
Black dun sa may gilid nakahiga. Ibig sabihin nasa loob ng bahay si Alex.

"Salamat sa paghatid." Sabi ko kay James ng pinagbuksan niya ako ng pinto.

"Salamat din sa pagpayag na makasama kita sa pagmemerienda." Nakangiting sabi niya.

Ngumiti naman ako sa kanya. Nabigla naman ako ng bigla niya ako halikan sa pisngi
pero di na lang ako nagsalita. Nagpaalam na siya at umalis na ng hacienda.

Pagpihit kong ganun paharap sa entrance ng bahay, nagulat pa ako ng makita ko si

Alex dun na nakatayo at magkasalubong ang kilay.

"H-hi." Bati ko sa kanya. Di siya sumagot. "Akala ko ba hindi ka uuwi ngayong

lunch?" Tanong ko habang papalapit sa kanya.

"Saan kayo galing ni James?" Matigas na tanong niya.

Natigilan naman ako.

"S-sa bayan. Nakita niya kami ni nana dun at inanyayahang magmerienda."

"Sumama ka naman." Sabad niya.

"Alex..." Away na naman ba 'to? "Ayoko namang maging bastos dun sa tao. At isa pa
gusto ko din siyang makausap kasi nga nagtext siya nung isang araw ----"

"Hindi ko alam na textmate pala kayo?" Mas lalo yatang di naging maganda yung
timpla niya.

"Hindi naman." Paliwanag ko. "Noong isang araw lang siya nagtext di ko nga alam
kung kanino niya nakuha yung number ko." Dagdag ko pa.

"Bakit mo siya gusto makausap?" Pormal na tanong niya.

Bakit ba may pakiramdam akong ayaw niya kay James? Bulong ko sa loob loob ko.

Wrong. Di sa ayaw niya kay James. Sabi ng isipan ko. Ayaw niyang sumasama ka kay
James dahil nagseselos siya.

"Gusto kasi niya akong ligawan ---"

"What?!" Napalakas yata yung boses niya. "Ara I thought we have something and ---"

"Kaya nga sinabi ko na hindi pupwede sa kanya!" Pinutol ko na yung sinasabi niya.

Natahimik na siya. Nakatingin lang siya sa akin mukhang di na siya galit pero
magkasalubong pa rin yung kilay niya.

Isa pa pala yun, ano ko ba siya? Ano ba niya ako? Wala naman kasing ligawan na
nangyari. Iniisip ko pa nga kung ganito ba sa same sex relationship wala ng ligaw
ligawan pa.

Napabuntong hininga ako. "Alex..." Tawag ko sa kanya. "A-ano ba tayo?"

"Tao malamang." Pilosopo niyang sagot.

Hinampas ko nga siya sa braso. "Alex naman eh!" Protesta ko sabay irap sa kanya.
"You know what I mean." Seryoso akong nagtanong tapos ganun ang isasagot niya sa
akin.

"Ano ba kasi sa tingin mo?"

rolled my eyes. "You answered me with another question." I said impatiently. "Pwede
ba yung seryoso namang sagot?"

Napabuntong hininga siya. "Bakit?" Lumapit siya sa akin. "Ayaw mo bang maging
girlfriend ko?" Iniyakap na naman niya yung braso niya sa bewang ko.

"Di ka man lang ba manliligaw?" Nakalabing sabi ko habang pinaglalaruan ng kamay ko

yung collar ng suot niya.

"Ha?" Kunwari namang nagulat siya. "Kailangan pa ba yun?"

"Oo naman!" Parang batang reklamo ko sa kanya.

Natawa siya sa sinabi ko. "O sige. Manliligaw ako mamyang gabi bago tayo matulog."
Pilyang sabi niya saka kumindat pa.

"Alexandra!" May pagbabantang sambit ko sa pangalan niya.

Tuluyan na siyang natawa sa akin. Baliw din to eh. Maya maya galit ngayon tatawa
tawa na!

"Oo na." Pinilit niyang magseryoso. "Pero promise mo na hindi ka na sasama pa kay
James."

"Mabait naman si James ah."

"I know." She said. "Pero ayokong nakikita kang kasama siya o ng iba."

May pagdududang tinitigan ko siya. "Nagseselos ka ba kay James?"

Umiwas siya ng tingin though nakayakap pa rin siya sa akin. "Hindi." Tipid niyang
sagot.

"Nagseselos ka eh." Tukso ko sa kanya.

"Hindi nga." Asik niya sa akin.

"Weee?" Di naniniwalang sabi ko. "Nagseselos ---"

"Oo na!" Amin niya. "Nagseselos ako sa kanya sa tuwing makikita ko kayong
magkasama."

Napangiti ako ng malapad. Dati naiinis ako kapag ganun yung mga naka-fling ko lalo
na't pakiramdam ko ang possessive nila pag nagseselos. Pero dito kay Alex, iba yung
pakiramdam. Parang ang sarap lang malaman na nagseselos siya kapag kasama ko si
James at ipinagdadamot niya ako sa iba. Ganito pala ang pakiramdam ng inaari ni
Alexandra? Ang saya lang.

I plant a soft kiss on her lips. "Huwag ka na magselos." Iniyakap ko sa batok niya
yung mga kamay ko. "Ikaw lang naman eh. Wala ng iba."
Tumingin siya sa akin. May pigil na ngiti sa labi. "Talaga?"

Nakangiting tumango naman ako sa kanya. Tuluyan na siyang napangiti at akma na sana
niya akong hahalikan sa labi pero pinigilan ko siya. Baka kung saan na naman yun
mapunta eh.

"Hep!" Sabi ko at tinakpan yung bibig ko gamit nung likod ng kamay ko. "Manligaw ka
muna."

She throw her head back and laugh. "Oo na nga." Tatawa tawa niyang sabi. "Pakipot
ka pa."

Kinurot ko nga siya sa tagiliran. She took advantage of it and she kissed my lips.

Hinayaan ko na nga siya tutal manliligaw naman daw siya eh. Anyways, I love her
kisses though!

=================

Chapter 23 Courtship

"Courting is much sweeter term than 'dating'. It sounds like it has more intent,
more like an agreement that two people enter into with a future in mind."

Alex POV

"Okay, bye Danielle!" Nakangiting sabi ko habang kausap namin siya ni Abby through
her phone. Naka-loud speaker kasi para marinig naming dalawa ni Abby.

"Enjoy your honeymoon!" Masaya ding sabi ni Abby sa pinsan namin na kasalukuyang
nasa Paris kasama ang asawa niyang si Camille at doon sila nag honeymoon.

"That's for sure!" Narinig pa namin ang tawa niya ng sinabi yun.

"Kawawang Camille." Natatawang tukso ni Abby sa kanya.

"Hey, I heard that!" Agad na sagot ni Danielle. "Alexandra?"

"Yes?" Sambit ko.

"Dalian mo manligaw kay Arabella ha?" Saad niya. "Para ikaw na sunod na ikakasal
next year. Hayaan mo na si Abby na tumandang dalaga." Sabay tawa pa.

"Damn you, Dani!" Natatawa namang sagot dito ni Abby habang nagmamaneho siya.

Malutong na tawa din lang ang isinagot nung isa. "Sige na. I have to go. Camille's
already waiting for me." May pang-iinggit pang sabi niya.

"Ingat kayo diyan." Pahabol ko naman.

Nagpaalam na din kami ni Abby dito. Masaya ako para kay Danielle dahil alam kong
maligayang maligaya ito sa piling ni Camille. Nakakainggit nga sila, sa totoo lang.

"So you're still courting Arabella huh?" Abby's teasing me again.

Sumulyap ako sa kanya at ngumiti. Nung dumalaw kasi ito kanina sa hacienda,
nakisabay na ako papuntang Laguna. May business trip kasi ito dun. Di baleng yung
kotse na lang ni Ara ang gagamitin namin pabalik ng

hacienda.

"Ano namang masama dun?" I asked.

I know naman na hindi na galit si Abby kay Ara pero hindi pa rin sila nag-uusap.
Ara wanted to make peace with Abby. Minsan lang kasi mataas ang pride nitong isa.

Umiling siya habang nakatuon ang pansin sa kalsada. "I'm just wondering sa tagal ni
Ara na pabalik-balik sa hacienda kung wala pang nangyayari sa inyo."

Hindi ako kumibo. I just simply smiled at her thoughts. Ara and I, uhm, let's say,
we're very compatible pagdating sa bagay na iyon.

"Alex?" Palipat lipat siya ng tingin sa kalsada and then sa akin. A realization
hits her. "Oh my God!" Eksaheradang sambit niya. "So meron?" Nakangiting tanong
niya sa akin. Nakangiting nakatingin lang ako sa kanya. "Alex, you're a perv!"
Natatawang hinampas niya ako sa balikat.

"Aray!" Kunwaring protesta ko dito. "I don't kiss and tell, Abegail." Sambit ko sa
buong pangalan niya.

"So courtship pa rin talaga kayo?" May pilyang ngiti sa labi niya.

Nagkibit ako ng balikat. "Gusto niya kasing ligawan ko daw muna siya."

Natatawa din naman ako sa sitwasyon namin ni Arabella. Sabi niya gusto daw niyang
ligawan ko muna siya bago maging kami. Pero kapag ganung medyo mainit na yung
harutan namin, di naman siya tumatanggi.

"I can see you're in love with her." Narinig kong sabi niya.

"She's different Abby."

"Sana lang talaga totoo na yang pinapakita niya sayo." Mahirap kasi kunin ang
tiwala nitong si Abby lalo na't nasaktan ako dati ni Arabella.

Nakakaunawang tumingin ako sa kanya. Ayaw lang niya kasing niloloko kami ng iba.

"Nagbago na siya."

Depensa ko kay Ara.

"Well, let's see." Mapang-hamong sabi ni Abby sa akin habang inililiko niya yung
sasakyan papunta sa entrance ng school nila Arabella.

Agad naman kami pinapasok nung guard. Ganun talaga kapag isa kang Montalban.
Kilala, maraming connections, maraming prebelihiyo.

"Is that Arabella?" She asked habang pinapark niya yung kotse sa di kalayuan kung
saan naka-park yung sasakyan ni Ara.

Sinundan ko ng tingin kung saan nakatingin si Abby. Nakita ko nga si Ara at ng mga
kaibigan niya sa kung saan ko sila nakita the last time I went here para sunduin
siya. Masaya silang nagkukwentuhan at nagtatawanan pa.

"Okay." Narinig kong sabi ni Abby ng in-off niya yung engine ng sasakyan niya and
she crosses her arms across her chest saka matamang pinagmasdan si Ara. "She's
gorgeous."

Proud naman akong tumingin sa kanya saka ngumiti. "Matagal ko na yung sinabi sayo."
Pagmamayabang ko pa.

"But I still don't trust her." Nagkibit balikat na lang ako sa sinabi niya. "Call
her."

Kunto noo naman akong tumingin sa kanya. "Ha? Bakit?"

"Basta call her. I just want to test her." Sabi pa niya.

Napailing iling na lang akong kinuha yung cellphone ko sa bulsa at idinial ang
number ni Ara.

"Put it on speaker." Pahabol nito.

Nagriring na yung phone ni Ara. Nakita ko naman nung tiningnan niya yung phone niya
at napangiti ng makita kung sino ang tumatawag sa kanya.

"Hey, babe." Masayang sabi nito. Nakita ko naman na parang natigilan yung tatlo
niyang kaibigan at nanunuksong tumingin sa kanya.

"Babe huh?" Bulong ni Abby sa akin.

Sinenyasan ko naman siyang manahimik.

"Hi!" Masiglang bati ko.

"Papunta ka na ba?" Tanong ni Ara.

"Y-yeah." Nautal pa ako. "Nakisakay lang kasi ako kay Abby kasi may pupuntahan siya
sa Laguna."

"So... you're with Abby?" Alanganing tanong niya sa akin at napansin naming
napangiwi siya.

"Oo." Sagot ko naman. "San ka ngayon?" Para maiba yung usapan.

"Dito ako sa parking lot ng school." Sagot niya. "Ikaw, san ka na?"

Napataas naman ng kilay si Abby ng marinig na nagsabi si Ara ng totoo.

"Ah, ano." Shit! Di ako sanay nagsisinungaling. Lalo na't kay Ara pa! "M-malapit na
kami."

"Ingat kayo ha?" May pag-aalala sa boses na sabi niya. Napangiti naman ako sa
concern niya sa akin... I mean sa amin. "Kindly tell Abby to drive safely?"

Napangiti si Abby sa narinig. "Sure."

"Hey, Arabella." Sumabat na si Abby.

"A-abby?" She hesitated.

"Yes, it's me." Sagot ni Abby.

Nakita namin ng may isang lalake na lumapit sa kanilang grupo at may hawak na
bouquet ng red roses. Nagsalubong ang kilay ko ng iniaabot nung lalake yung
bulaklak kay Ara. Ayaw naman tanggapin nung isa. Nagpumilit yung lalake na ibigay
yun kay Ara. Para makaiwas, tumayo si Ara at lumayo sa lalake.

"Abby, I'm sorry. What was that?" She said.

Hinabol naman siya nung lalake at para pa yata itong nagmamakaawa. Di namin masyado
marinig yung sinasabi nito kay Ara dahil tinakpan niya yung mouth piece nung phone
niya.

Bubuksan ko na sana yung pintuqn ng kotse ng pigilan ako ni Abby sa braso saka
umiling iling na parang sinasabing wag muna ako magpapakita.

Parang gusto ko kasi sugurin yung lalake sa kakulitan nito kay

Ara na pilit umiiwas sa kanya.

"Seryoso ka ba sa pinsan ko?" Walang gatol na tanong ni Abby.

Nakita ko na nangialam na yung isa sa mga kaibigan niyang Sofia yata ang naalala
kong pangalan niya at pinaalis na yung lalake.

"Yes." Seryosong sagot ni Ara.

"Okay then." Wika ni Abby. "I want you to prove it to me that your intention is
pure towards my cousin."

Kumunot noo naman ako kay Abby. Trust me. Abby signaled. Yes of course, I trust
Abby kaya naman hinayaan ko lang siya.

"How?" Curious na tanong ni Ara sa kanya.

Biglang bumaba ng kotse si Abby at pinuntahan si Ara sa may shed. Nagulat naman ako
sa ginawa nito. Nagmamadaling sinundan ko si Abby.

Nagulat naman si Ara ng makita si Abby kasunod ako na papalapit sa kanya.

"A-akala ko ba on the way pa lang kayo?" May dudang sabi niya sa amin.

"Hi, Arabella!" Mataray na bati ni Abby sa kanya though naka smirk siya dito.

"Abby." Tipid na bati naman nung isa.

"Can I invite you to join me for a cup of coffee?" Abby asked.

Tumingin naman sa akin si Ara. "Sure." Sagot niya.

"Lead the way." Sabi ni Abby at isinuot na ang kanyang shades bago bumalik sa
kotse.

"Ara..." Nakangiwing tawag ko sa kanya.

"Explain." Mataray na sabi niya sa akin. "Habang nagdadrive ako." Saka siya
nagpaalam na sa mga kaibigan na mauuna na at naglakad na papunta sa kotse niya.

Nakangiti ng tipid na nagpaalam naman ako sa mga kaibigan niya bago ko sinundan si
Ara sa kanyang kotse.

"You lied." Agad na salubong sa akin ni Ara ng makapasok at makaupo ako sa

passenger's seat.

"I'm

sorry." Nakangiwing sabi ko sa kanya. "It was Abby's idea."

Nagsimula na itong magdrive paalis ng school's parking lot. Nakasunod naman sa amin
yung kotse ni Abby.

"Why?" Nagtatakang tanong niya. "Para i-test ako kung niloloko kita o hindi?"

Napabuntong hininga ako. "I'm sorry."

Hindi siya umimik. Nakatuon lang yung pansin niya sa pagmamaneho. Nanumbalik na
naman yung inis ko ng maalala ko yung lalake kanina.

"Sino yun?" Tanong ko sa kanya.

"Ha?" Naguguluhan na sumulyap siya saglit sa akin.

"Yung lalake na lumapit sayo kanina at may hawak na bulaklak." Inis na sambit ko.

"Oh." Sambit niya ng maintindihan yung sinasabi ko. "That's Benedict, my ex

boyfriend."

Nagsalubong yata lalo yung kilay ko. "Ano bang gusto niya mangyare? Magkabalikan
kayo?"

"What?!" Bulalas niya and then saka tumawa ng mahina. "You're jealous."

Tumingin ako ng diretso sa harap. "I'm possessive, Arabella. I don't intend to

share what's mine."

Hindi siya kumibo. Pero nakangiti siya ng sandaling sumulyap ako sa kanya.

"What does Abby want from me?" Curious na tanong niya kapagkuwan.

"I don't know." Walang ganang sagot ko. Naiinis ako dahil sa ex boyfriend niya.

Gumilid si Ara at hininto yung sasakyan niya sa harap ng isang French Cafe. Saglit
siyang tumingin sa rearview kung nakasunod nga sa amin si Abby.

"Lika na." Aya sa akin ni Ara at tinanggal na ang kanyang seatbelt.

I sigh as I unfastened my seatbelt. Napansin kong di pa siya bumababa ng kotse at

nakatitig lang sa akin. Magkasalubong pa rin ang kilay ko ng nag-angat ako ng
tingin sa kanya.

"Tama

na nga yan." Sabi saka lumapit sa akin at hinilot yung noo ko. "Sige ka agad kang
magkaka wrinkles niyan."

"Alam mo naman kasi na---"

"Ssshhh..." Pinutol niya ang anumang sasabihin ko ng inilapat niya yung dalawang
daliri niya sa labi ko. "I know."

Ngumiti siya sa akin saka mabilis akong ginawaran ng halik sa labi.

"Baba na tayo bago pa ako sugurin ng pinsan mo." Biro niya sa akin at nasulyapan
kong nakahalukipkip na si Abby sa labas ng cafe at halatang inip na. "And hey,"
Pigil sa akin ni Ara ng pababa na ako ng kotse niya. "I'm yours." Sabay kindat at
tuluyan ng bumaba ng kotse.

Unti-unti namang sumilay sa mga labi ko ang isang matamis na ngiti.

I'm yours. Nagreplay sa utak ko yung sinabi ni Ara.

Nakangiting bumaba na ako ng kotse at lumapit sa dalawang babaeng mahalaga sa akin.

Sabay kaming pumasok sa loob at nag-order ng mamemerienda.

"So..." Panimula ni Abby na nasa harapan namin ni Ara. Magkatabi kasi kami sa upuan
ni Arabella. "Seryoso ka nga sa pinsan ko."

"Yes." Seryosong sabi naman ni Ara sa kanya saka ngumiti sa akin ng bumaling siya
ng tingin.

Mataman siyang pinagmasdan ni Abby. "Honestly, I still don't trust your

intentions." Para namang nalungkot si Ara dun. "But I want to give you a chance to
redeem yourself."

Para namang natuwa si Ara dun. Mataman lang akong nakikinig sa kanila.

"How?" Tanong ni Ara dito. "I'm willing to do anything for Alexandra."

"Good." Sambit ni Abby.

Saglit lang natigil ang usapan ng dumating na yung order namin. Abby sipped her
coffee.

"Gusto kong ikaw mag model ng brand ng underwears ko." Walang kagatul gatol na sabi
ni Abby kay Ara.

"What?!" Pareho pa kaming nagulat ni Ara sa sinabi ni Abby.

"Abby, I think ---"

Itinaas niya ang kanyang kanang kamay para patigilin ako. "This is just between me
and Arabella, Alex." Seryoso niyang sabi sa akin. "You're out of this."

"Pero---"

"No, it's okay." Si Ara naman ang pumutol sa sasabihin ko. "It's okay." She assured
me.

Wala na akong nagawa kundi tumango na lang sa kanya. Sana lang hindi bibiguin ni
Abby yung pagtitiwala ko sa kanya.

"So what can you say?" Nanghahamong tanong ni Abby kay Arabella.

Tumingin naman si Arabella sa pinsan ko ng diretso. "Deal." Seryosong payag niya.

Abby smirked at her as she lean back to her chair and stare at Ara on my right.
"Very good then." Nasisiyahang sabi pa niya.

"Just tell me the details." Ara smirked too.

Nagpalipat lipat ang tingin ko sa kanilang dalawa na nakangisi sa isa't isa. Parang
may silent understanding sila na hindi ko alam at sila lang dalawa ang tanging
nakakaalam.

=================

Chapter 24 Hottest Girl in Town

"I want someone who will look at me and say I am her forever."

Ara POV

"What do you want to eat?" Abby asked me while we're sitting opposite to each other
here at Italian Restaurant where she took me after she called me up to meet and
talk.

"Anything." I answered back looking at her while she's busy scanning the menu. "I
leave it to you."

Tumingin siya sa akin over the menu. "Are you sure?"

"Yup." Tipid kong sagot.

"Okay." Yun lang at sinabi na nito sa waiter kung anong order namin.

Hindi ko alam pero kapag si Abby ang kausap ko para akong kinakabahan palagi.
Siguro dahil yun sa kaalamang she despises me for her cousin. Sabagay di ko naman
siya masisising di ako agad pagkatiwalaan dahil nga sa nagawa kong panlilinlang
noon kay Alex. But I've changed. I hope she can see that, cause Alex already did.

"Thank you for giving your precious time to me." Panimula niya ng makaalis na yung
waiter.

Nasa school kasi ako ng mga oras na iyon, araw ng Miyerkules. Last Friday kasi,
nakipag-deal ako dito at pumayag mag model nung brand niya ng underwear. Tapos nga
iyon, tinawagan niya ako na magkita daw kami dito at may importante at masinsinang
pag-uusapan.

"No problem, Abby." I said back.

She smirked at me. Yeah, smirk. I never saw her smiled at me, like smile, smile.

"Seryoso ka talaga sa pinsan ko." Mataman niya akong tiningnan.

"Yes." Walang kagatul gatol na sagot ko sa kanya. "I love Alexandra."

Napataas yung kilay niya sa sinabi ko. "Halos lahat yata ng babaeng nakilala ko na
nalilink sa pinsan ko, mahal siya." Makahulugang

sabi niya. "Sabagay di ko sila masisisi, Alex is a good catch." Patuloy niya at
halos alam ko na kung saan patungo ang usapan namin. "She's gorgeous, young,
intelligent, kind, very much single... and rich. Super rich."

I laugh sarcastically. "Yes she is." I stared at Abby. "I admit, malapit ng ma-
forclosed yung business namin, including our house, but I assure you, Abby. Hinding
hindi ako hihingi ng pera mula kay Alexandra." Mariing sabi ko.
"I admire your honesty." Sagot niya sa akin as she lean back to her chair and
crosses her arms across her chest. "I want to tell you something, Arabella."

Mataman lang akong nakikinig sa kanya. Oo, nasaling niya yung ego ko. But she's
Alexandra's cousin. Alam ko kung gaano sila close, together with Danielle. The
least I want right now is a bad blood between Abegail and I.

"Absolut is my life right now." Kwento niya. "I can say and proud to tell you that
it contains my blood and sweat. I built my own empire. I built my own kingdom...
without the help coming from my dad." Kahit papaano, interesado ako sa kwento niya.
I want to know more about Abby.

"Nagtiyaga akong magsimula sa maliit na negosyo until it blooms." Halata sa mukha

niya ang pagka-proud sa nakamit na tagumpay ng brand niya. Hindi ko maaninag sa
kanya yung pagiging mayabang. "Well, siguro na rin dahil dala dala ko ang
apelyedong Montalban kaya somehow, nakilala agad ang Absolut."

"Why are you telling this to me?" Curious na tanong ko sa kanya.

"Because you accepted the deal." Sagot niya sa akin.

Nahinto lang yung usapan namin ng dumating na yung

in order niyang pagkain namin.

"Because I want to earn your trust and approval." Direktang sagot ko sa kanya.

Hindi siya sumagot. She sipped her wine pero sa akin siya nakatingin. Nakakailang
siya tumingin minsan. Nakaka-intimidate ang mga titig niya at pati na rin yung
presensiya niya most of the time.

"My brand concentrates on linens, covers and clothes." Kapagkuwa'y sabi niya habang
kumakain na kami. "A friend of mine suggested na siguro it's time na para naman mag
introduce kami sa market ng underwear, especially for women."

"You mean, this is the first launch if ever of your underwear products?" Tumango
siya habang ngumunguya. "Eh bakit ako ang kinuha mong maging model? What if hindi
nag-click?"

Napataas na naman yung kilay niya sa sinabi ko. "Wala ka bang tiwala sa sarili mo?"

"I don't do modelling, Abby." Napailing iling ako sa kanya.

"I know." Tipid na sagot niya.

Nabitawan ko naman yung hawak ko na tinidor at kutsara. "You knew?" Tumango lang
siya sa akin. "Then why me?"

"Because I believe that family supports each other and help each other." Napakunot
noo naman ako sa sinabi niya. "Don't you consider yourself as a part of this
family?"

"W-what?" I know what she mean pero di ako makapaniwala sa sinabi niya.

"I know there's something going on between you and Alex, and I know,too, that it's
not just courtship." Nag-blush yata ako sa sinabi niyang iyon. So may alam siya sa
nangyayare sa amin ni Alex. "Honestly, ngayon ko lang nakita si Alex na ganun
kasaya. And it's because of you, Ara."

Ngayon ko lang siya narinig magsalita

ng ganun. Yung parang di niya ako tinatarayan.

"Believe me, Abby." Sincere na sabi ko. "I am so happy with Alex, too."

At ngayon ko lang din siya nakitang ngumiti sa akin. Yung ngiti talaga. "Kaya naman
sinubukan kita kung papayag kang maging model ng brand ko. Bukod sa alam kong you
hate modelling, alam ko din na somehow you don't like me."

"That's not true." I shook my head twice. "Maybe the first time we met." Napangiti
ako nung una kami magkita at puros away lang kinahinatnan nun. Nagsilbi ring
referee si Alex sa amin dati. "Dahil akala ko girlfriend ka ni Alex at nilalandi mo
siya sa harapan ko."

Natawa siya sa sinabi ko. Well, another first. "Sinadya ko talaga yun."

"Halata ko nga." Natatawang sang-ayon ko sa sinabi niya.

"Don't ever hurt Alexandra anymore, Ara." Seryoso na naman niyang sabi sa akin.

"I'm not making any promises because I know it was made to be broken." Sabi ko.
"But I'll do my best not to."

"Well," She uttered. "We have a deal then." She smiled at me again.

Tumango ako sa kanya. "Yes, of course."

Magaan na ang atmosphere between us ngayon. Para pa ngang biglang naging close kami
eh. Napag-usapan namin yung tungkol dun sa imo-model ko. Magsisimula na kami sa
Saturday. Para daw mai-launch yung product niya bago mag new year.

-----------------

Sabi ni Abby magkita na lang kami sa Pasay, sa Media.Com since yun daw ang
nakahawak ng lahat ng rights to publish her Ads. Kaya naman heto ako ngayong
Saturday morning, bumiyahe papunta dun.

Kung di dahil sa photoshoot na ito, nasa hacienda na sana ako at

kasama si Alexandra. Haist, napahaba yata ang nguso ko dahil sa isiping iyon. Nami-
miss ko tuloy siya.

Hindi naman pala mahirap hanapin yung advertising company na pag-aari na pala
ngayon ni Danielle. Napangiti ako ng ikwenento sa akin ni Alex kung paano napunta
yung company sa pinsan niya at pati na din yung love story nila ni Camille. At
isipin ko pa lang kung paano sila nagkakilala at nagkatuluyan, kinikilig ako. I
never thought kikiligin ako sa story ng dalawang babae.

"Ano po ang kailangan nila ma'am?" Tanong sa akin ng naka-unipormeng guard na nasa
entrance ng building.

"I'm Arabella Mendez, Miss Abegail Montalban is expecting me for the photoshoot."

"Saglit lang po ma'am ha?" Magalang na sagot nung guard. "Iche-check lang po namin
kung---"
"She's with me." Aniya ng boses sa likuran ko.

Napakagat labi ako dahil pinipigilan kong wag ngumiti ng malapad ng makilala ko
kung sino may ari ng boses na iyon. Unti-unti akong lumingon sa kanya at tumingala.

"What are you doing here?" Ang hot niya sa suot niya ngayon.

Kahit naman ano isuot niya, hot pa rin naman siya aa panangin ko eh. Sabi ko sa
loob loob ko.

Baka mas lalo ng hot kapag wala ng... saplot?

"Are you blushing?" Nakakunot noong tanong niya sa akin.

"Okay na po, ma'am." Magalang na sabi nung guard at pinapasok na kami sa loob ng
building.

"Ba't ngayon ka lang?" Narinig kong tanong ni Alexandra sa akin ng makasakay kami
ng elevator.

"Wow," Parang nadidismayang sambit ko. "I miss you too, Alex."

Hindi siya kumibo. Nakakainis siya minsan. Parang walang

pakialam sa akin. Nakasimangot tuloy ako.

Pagdating namin sa floor kung saan gagawin yung photoshoot, narinig ko siyang
napabuntong hininga. Naramdaman ko namang kinuha niya ang right hand ko and she
entertwined our fingers.

"I'm sorry." Mahinang sabi niya kaya napatigil ako sa paglalakad at gayun din siya.
"Di lang kasi ako komportable sa gagawin mo."

Tumingin ako sa kanya at tinitigan yung mukha niya. Nawala naman bigla yung inis ko
dito dahil di man lang ako binati ng makita ko yung pag-aalala sa mukha niya.

Agad akong lumapit at hinawakan yung mukha niya. "Hey, it's okay."

"Alam ko naman ayaw mo mag model eh." She's worried.

Napangiti na ako ng tuluyan sa kanya. "Yes. Pero it's Abby's request. Isa pa, first
launch ito ng new products niya. Let's just support her."

"Pero..."

"O baka naman kaya ka nag-aalala diyan kasi mga underwears ang imo-model ko." I
tease her.

"Yeah... that's one of my reasons." Sagot niya saka ako tiningnan mula ulo hanggang
paa. "And I'm not sure if I want to share what's hiding inside those clothes."

I laugh softly. Binabawi ko na yung sinabi ko kanina na wala siyang pakialam sa

akin. Di ko lang kasi siya maintindihan minsan lalo na kapag ganung tahimik siya.

I plant a soft kiss on her lips. "They can watch but they can never have it." Mas
lalo ko pa siyang tinukso tukso.

She twitched her lips though she's trying to suppress that cute smile of hers.
Niyakap niya ako sa beywang at hinapit palapit sa kanya. To think na nasa gitna
kami ng hallway papunta sa penthouse ni Danielle.

"I love that." Sambit niya. Mabilis niya

akong hinalikan sa labi. "And I miss you too." Malambing na sabi pa niya sa akin.
"Di mo lang alam kung gaano kita na-miss."

I arch my eyebrows. "Show me." Tukso ko pa sa kanya.

"Here?" Nakangiti na siya ngayon ng pilya sa akin.

"Anywhere." I reflected hers saka ko kinagat yung lower lip ko kasi ang pilya pilya
ko pagdating dito kay Alexandra.

"Damn." Mahinang sambit niya. "You're such a tease." Ngumiti lang ako sa kanya ng
pagkatamis-tamis. "Maybe later?" Bulong niya sa akin.

"Bakit di ngayon?" Nasa mood ako para i-seduce siya eh.

Napamura na naman siya at napapikit as she throw her head up. Nanggigigil na
niyakap na lang niya ako ng mahigpit. Nagpipigil talaga siya ng sobra. And I can't
help not to smile sa isiping ang lakas ng epekto ko sa kanya.

"Hey, lovebirds!" Bumukas yung pinto sa harap sa bandang kaliwa at iniluwa nun si
Abby. "Mamya na yang harutan niyo magsisimula na yung photo shoot. I need my
model... now." Tuloy tuloy na sabi saka siya pumasok.

Kumalas na si Alex sa pagkakayakap sa akin saka hinawakan ulit yung kamay ko at

hinalikan iyon.

"Later." Sabi saka nakangiting hinila niya ako papunta dun sa loob ng penthouse.

Ilang sandali pa'y inaayusan na nila ako. Nakita ko naman dun yung mga naka set up
nang theme ng phot shoot kanina pagpasok ko. Sabi ni Abby kukunan daw nila ako sa
may kama, sa may sofa and sa harap nung puting tela na naka set up sa may living
room.

Konti lang naman yung mga taong nandito. Yung crew na may apat yatang member kasama
na dun ang direktor at make up artist, yung vice president daw ng Creative
Department ng companya

na nalaman ko sa pangalang Peter, si Abby at si Alex lang.

"Sa may bedroom ang unang kukunan." Sabi sa akin ni Abby habang patapos na sa pag-
aayos sa akin nung bakla. "Okay na ba?" Tanong ni Abby sa kanya.

Si Alex naman nakaupo lang sa may sofa dito sa loob ng dressing room at tahimik na
nagmamasid. At nagbabantay.

"Opo, madam." Malanding sagot nung bakla. "Di ko masyado nilagyan ng make up dahil
natural na natural ang ganda niya."

Napangiti naman si Abby at nagkatinginan kami sa repleksyon namin sa salamin.

Maya maya pa ay umalis siya at may kinuha sa may hanger. Ibinigay niya sa akin ang
isang puting lace panty.

Nagtaka namang kinuha ko yun mula sa kanya. "Ito lang isusuot ko?"
My God! Ba't di pa ako pinaghubad na lang???

Tumango siya. "Don't worry may ilalagay naman sa dibdib mo para si makita." Saka
iniabot sa akin yung nude na tube. "I-edit na lang nila."

Napabuntong hininga na lang ako at kinuha ko yung tube saka pumasok sa banyo at dun
nag-bihis. Napakagat labi ako at napangiwi ng makita sa salamin yung ayos ko. Di
naman sa pagmamayabang pero bagay na bagay sa akin yung suot ko kaya lang ngayon ko
lang 'to gagawin. Di na ako nag-abala pang nagsuot ng robe at lumabas na ng banyo.
Lahat yata nagulat ng makita ako.

"Shit, Abby!" Napamura si Alex sabay tayo sa kinauupuan niya at agad na lumapit sa
akin. "Ito lang suot niya?"

"S-she's hot." Pabulong na sabi ni Abby na nakatitig lang sa akin at sinipat ako
mula ulo hanggang paa, na nakayapak ng mga sandaling iyon. "Super hot." Manghang
sabi pa.

"Pangit ba?" Nakangiwing tanong ko kay Alex na di maipinta yung itsura niya.

"Kahit ano pa isuot mo, may damit man o wala. Maganda ka pa rin." Seryoso niyang
sabi.

Napangiti lang ako sa kanya. "Tayo na." Aya ko kay Abby. "Para matapos na 'to
agad."

Wala ng nagawa pa si Alex dahil pinigilan ko siya at sinabing ayos lang ako.
Natameme yata lahat sila ng lumabas akong ganun ang ayos. Nakanganga pa nga yung
iba eh. Agad naman akong inakbayan ni Alex para kahit papaano matakpan yung halos
hubad ko ng katawan ng ihatid niya ako sa kuwarto kung saan gaganapin yung isang
photo shoot.

Tinuruan naman ako ng direktor kung ano yung gagawin. Dalawang set ng underwear
yung kinunan namin dun sa loob. Tapos nagbihis ulit ako at sa may puting tela naman
kinunan yung tatlong set ng undies. And bago magtanghalian naman dun sa may sofa.

Hanggang sa matapos yung photo shoot, nakasimangot pa ring mukha ni Alex yung
nakita ko. Alam ko naman na nag-aalala lang siya sa akin.

"Perfect!" Narinig kong sabi ni Abby.

"I swear, Abby." Sambit ni Alex. "I will kill you."

"Okay lang." Nangingiting biro naman ni Abby sa kanya. "Pero pwedeng pagkatapos na
lang ng launch ng new product ko?"

"Let's go." Aya sa akin ni Alex ng makalabas ako mula sa dressing room at
nakapagpalit na ng damit.

"Di ba ninyo ako sasabayang kumain?" Takang tanong naman ni Abby sa amin ng
nagsimula na kaming maglakad papunta sa pintuan.

"No." Maikling sagot ni Alex sa kanya na di man lang nag-abalang lumingon.

Nilingon ko naman si Abby saka ako nagsabi ng sorry saka peace sign. Nagkibit
balikat lang siya sa akin saka ngumiti.

(Photo of Arabella on media)

=================

Chapter 25 My Fallen Angel

"I can watch you all day and never get bored."

Alex POV

Besperas ng bagong taon ang napili ni Abby na date sa pagla-launch niya ng kanyang
newest product niya, ang Absolut underwears.

Kaya naman heto ako ngayon abala sa pagbibihis para sa gaganaping event sa
Whitespace, Makati City. Dito muna ako sa condo ni Abby naglagi for the past two
days kasama si Arabella in preparation na din ng launching.

"Are you guys ready?" Tanong sa amin ni Abby ng nasa living room na niya kami at
hinihintay siyang matapos magbihis.

"Yes." Nakangiting sabi ni Arabella sa kanya at saka tumingin ito sa akin.

Gumanti din ako ng ngiti sa kanya. Ang ganda ng dalawang babaeng date ko ngayong
gabing ito. Pampa-buenas sa nalalapit na pagbabago ng taon.

Pagdating namin dun sa venue ay agad ng nagpunta sa backstage si Ara para

mabihisan. Sa pagkakaalam ko siya ang pang finale eh at hanggang ngayon di ko pa
alam kung ano ang susuotin niya dahil di naman sinasabi ni Ara at Abby sa akin.

"You'll be surprise." Yan ang sabi nung dalawa sa akin.

Sa totoo lang, I'm still not fully convince sa ginagawa ng dalawang yun. Pero
somehow, I feel proud for Arabella.

Ilang sandali pa'y nagsimula na ang launching. Nagrampa din yung iba't ibang model
na kinuha ni Abby for tonight's event. Puro's magaganda't sexy. And then when the
finale came. Naging dim yung light, and then yung sa background parang umuulan ng
apoy. And then there, the spotlight concentrates on the most beautiful girl I've
ever seen.

Si Arabella, wearing that sexy white underwear na

may gold na pakpak sa likod, she's wearing a golden gladiator flat sandals. Naka-
harness siya at unti-unting ibinababa. My God! Napatanga yata lahat ng mga nandito
s whitespace sa pagtingala sa kanya. Parang may anghel na napakaganda at bumababa
sa lupa.

Ang mga mata ko'y nakatingin lang sa mukha niya. She's all smile though I know
nenerbiyos siya ng mga sandaling iyon. Nagsimula siyang maglakad at rumampa sa
harap. Kumindat pa siya ng makita ako.

Napahigit yata ang paghinga ko ng tuluyan na siyang nakatayo dun sa harap ng stage
at tinitingnan ang napakagandang hubog ng kanyang katawan ng mga bisitang naroon.
Tumayo naman lahat ng narito at pumalakpak sa kanya.

Napangiti ako sa kanya at nag-thumbs up. Naging successful ang launching ng

pinakaunang product na underwear ng Absolut.
Nang matapos ang presentation, agad ako nagpunta sa backstage na may hawak na
bouquet of red roses at itinago ko iyon sa likod ko. Pagdating ko dun, para pa
yatang pinagkakaguluhan si Ara.

"Ara." Tawag ko sa kanya at agad ako hinanap sa kumpulan ng mga tao sa harap niya.

"Alex!" Masiglang sambit niya sa pangalan ko at nag-excuse papunta sa akin.

Tinanggal na yung pakpak na nakalagay sa likod niya at naka-robe na din siya. Agad
niya ako niyakap ng makalapit sa akin.

"I was so nervous." Bulong niya sa akin.

"Ang galing mo nga eh." Nakangiting sabi ko sa kanya ng kumalas siya sa akin. "For
you pala."

Napangiti siya ng makita iyon. "Wala naman akong sakit di ba?" Biro niya sa akin.
That's our private joke actually.

Natawa naman ako ng mahina. "Ako may masakit eh." Sabi ko.

"Talaga?

Saan?" Sakay naman niya.

"Yung puso ko." Napakagat labi siya ng sinabi ko yun para pigilang ngumiti ng
malawak. "Tinangay ng isang anghel na bumaba sa lupa."

Kinurot niya ako sa tagiliran. "Ikaw talaga." Pero nagba-blush naman siya. "Akin na
nga yan." Sabi at kinuha yung bulaklak sa kamay ko.

"You're the most beautiful girl that I've ever seen." Masuyo kong bulong sa kanya
kapagkuwan.

Tumingin siya sa mga mata ko saka unti-unting sumilay ang isang matamis na ngiti sa
kanyang mga labi.

Hinintay naming matapos ang event, at dun na din namin hinintay ang pagsapit ng
alos dose at sabay salubungin ang bagong taon.

We watch together the different colors of fireworks that showered the sky.
Magkahawak kamay kaming nakisali sa countdown kasama ang iba pang mga tao na
nandun, including Abby and her family.

Masayang masaya ako dahil siya ang kasama ko ng mga sandaling iyon.

"Happy New Year!!!" Sigaw ng bawat isa at bati namin sa isa't isa na nandun.

"Happy new year, Arabella." Buong puso kong bati sa kanya.

"Happy new year din, Alex." Nakangiti niyang sabi sa akin at mababanaag ko sa
kanyang mga mata ang kaligayahan ng mga sandaling iyon.

"I love you." Di ko napigilang sabihin sa kanya.

Nabigla yata siya at di agad nakapagsalita. Napaawang ang kanyang mga bibig at di
makapaniwalang nakatingin sa akin.

"Y-you love me?" Halos pabulong na tanong niya sa akin.

Nakangiting tumango tango ako sa kanya. "I guess, I fell in love with you the
moment you kissed me inside that bar." Amin ko sa kanya.

Isa isang nahulog ang mga butil ng luha mula sa kanyang mga mata.

"I

love you too, Alex." Sabay yakap sa akin ng mahigpit.

"Talaga?" Pagkokompirma ko.

Naramdaman kong tumango siya. "Yes, I love you so much."

Kumalas ako sa yakap niya at hinawakan ko ang kanyang mukha. "You don't know how
happy you made me, Ara."

"Me too."

Pagkabigkas niya nun ay agad ko siyang hinalikan sa labi. Wala na kaming pakialam
kung maraming tao sa paligid. Who cares, I have her. Now and forever.

--------------------

Ang bilis dumaan ng panahon, patapos na naman ang unang buwan ng bagong taon.
Naging successful ang product ni Abby kaya naman nagpasya siyang magpatayo ng
branch ng Absolut sa Paris. First week of January, umalis siya ng bansa at dun muna
pansamantalang titira para matutukan ang bagong branch niya dun.

Kami naman ni Arabella ay mas lalo pa yatang mahirap paghiwalayin ngayon. I bought
a property sa Laguna para may tutuluyan ako sa tuwing pupunta dun para bisitahin
siya. Mahirap naman kasi kung palagi siya nagpupunta dito. Medyo malayo din ang
Laguna sa Batangas.

Magaan ang pakiramdam na naglibot ako sa hacienda ng araw na iyon. Magkikita kasi
kami mamyang hapon ni Arabella. Hihintayin niya ako dun sa bahay ko, I mean I
consider it ours, sa Laguna.

Masayang binati ko ang mga tauhan sa manggahan dahil ini-spray han na naman ito ng
pampabulaklak para magbunga at tamang tama para sa summer.

"Easy Black." Nakangiting tapik ko sa kabayo ko ng biglang tumunog yung cellphone

sa bulsa ko.

Agad ko kinuha iyon at tiningnan kong sino ang tumatawag sa akin. Number yun sa
bukana ng hacienda, sa may checkpoint.

"Mang

Ador." Bati ko sa guard sa kabilang linya.

"Ma'am Alex may gusto daw pong kumausap sayo." Sabi naman ni Mang Ador.

"Sino?" Takang tanong ko naman dahil wala naman akong inaasahang bisita ng araw na
iyon.

"Mr. Eduardo Mendez daw po, ma'am."

Eduardo Mendez? Bulong ko sa sarili. Ang ama ni Arabella. Anong kailangan niya sa
akin? Bakit siya naparito?

Pero alam kong isa lang ang kasagutan ng mga tanong ko na iyon. Ang papasukin ang
ama niya.

"Okay." Payag ko. "Send him in." Yun lang at in end ko na yung call.

Agad kong tinapik si Black at tinungo ang mansiyon. Dun ko na lang hihintayin si
Mr. Mendez.

Agad ko nakita ang sasakyan nito na papasok na ng gate ng mansiyon. Sa may garden
ko na lang siya hinintay.

"Mr. Mendez." Pormal na bati ko sa kanya.

"Alexandra Montalban." Sambit niya sa pangalan ko at inilahad ang kanyang kamay for
a hand shake.

Tinanggap ko naman iyon at pinaupo siya sa kabilang upuan para magkaharap kami.

"Anong maipaglilingkod ko sayo, Mr. Mendez?" Pormal kong tanong sa kanya.

Ito yung unang pagkakataong makilala ko ang ama ni Ara at sasabihin kong
kinakabahan ako pero pilit ko iyong itinatago. Magandang lalake at matangkad ang
papa niya. May mangilan ngilan na puting buhok sa kanyang ulo pero di nabawasan ang
pagiging matikas nito. He looks regal and serious. Mga nasa early fifties na ito
siguro.

"Sa palagay ko ay alam mo na kong anong sadya ko sayo, Alexandra." Makahulugan

niyang sabi.

Dumating naman ang meriendang ipinahanda ko para dito kay Mr. Mendez.

"I don't know what you're talking about, Mr.

Mendez." Alam ko kasi na hindi pa ipinapaalam ni Arabella sa mga magulang ang

tungkol sa aming dalawa. Kaya naman wala ako sa lugar para magsalita. Ayoko siya
pangunahan.

He smirks. "Wag na tayong mgalukuhan pa dito. I'm not stupid not to know my
daughter's whereabouts."

Mataman ko siyang tinitigan. Kahit hindi nito sabihin, ramdam ko ang pagtutol nito
sa relasyon naming dalawa ng anak niya.

"Kung gayun, hindi ko na ikakaila pa, Mr. Mendez." Ipaglalaban ko si Ara kung
kinakailangan. "Mahal ko ang anak niyo."

He laugh sarcastically as he stood up at tumingin sa malawak na ari-arian ko. "I

can see you have your own kingdom here, Alexandra."

Di ko alam kung saan patutungo ang sinasabi niya. Pero gayun pa man, tumayo ako't
lumapit sa kinatatayuan niya.

"Mayron lang akong isang pakiusap sana sayo." Kapagkuwa'y sabi niya sa akin.

Napatingin ako sa kanya. Nakapamulsa ang kanyang mga kamay. "Ano yun, Mr. Mendez?"

"Layuan mo na muna sana si Arabella." Para iyong bombang sumabog sa harapan ko.
"W-what?" Di makapaniwalang saad ko although somehow I expected it.

Tumingin siya sa akin at nakita ko kung gaano kaseryoso ang kanyang mukha.

"Nag-iisang anak ko lang si Arabella at kung pupwede sana ayokong sayo siya
mapunta." Wika niya. "Pero kung sa paglayo mo sa kanya at makita kong ikaw talaga
ang gusto niya, ay hahayaan ko na kayo at di na papakialaman pa."

"Pero Mr. Mendez ---"

"Di man lang ba sumagi sa isipan mo na baka naguguluhan lang ang anak ko sa mga
nangyayare sa amin ngayon? Sa pamilya namin?" Turan niya. "Na bukod sa mga kaibigan
niya, wala siyang

ibang mapagbuhusan kundi ikaw?"

Umiling ako. "That's not true. Your daughter loves me as much as I love her."

"Then why she can't even tell us, her parents, about you and your relationship?"

Para iyong sampal sa akin pero hindi ako pwede magpatalo dito.

"Dahil alam niyang tututol ka." Sagot ko sa kanya.

He smiled saka tumingin sa malayo. "I love my daughter, Alexandra. At kung talaga
namang ikaw ang pipiliin niya sa huli, hindi ko na kayo pipigilan pa."

"So ano ngayon ang ibig mong sabihin, Mr. Mendez?" Lakas loob kong tanong sa kanya.

"Katulad ng sinabi ko sayo kanina, gusto kong layuan mo na muna siya." Ang mga mata
nito'y nakikiusap. "Para na din ito sa kanya, sa future niya. At para makapag-isip
isip din siya. Malay natin baka confused lang ang anak ko sayo."

Somehow, I understand her dad. Gusto lang naman nito kung ano ang sa tingin niya'y
makakabuti sa anak. And am I even sure kung gusto ni Arabella na makasama ako
habang buhay?

Alam kong maling pagdudahan yung nararamdaman niya para sa akin. Pero di ko
maiwasan iyong isipin. I want Arabella in my life forever. At syempre gusto ko ding
sigurado din siya sa akin.

"Patapusin mo lang siya sa pag-aaral niya." Narinig kong sabi niya. "Give her space
at wag na muna makipagkita sa kanya sa loob ng isang taon."

"Isang taon?!" Gulantang na sambit ko.

Yung isang araw na nga na hindi ko siya makita at makausap ay nababagot na ako,
paano pa kaya yung isang taon?

"Pasensya na pero hindi ko ho kayo mapagbibigyan. Masyado ko hong mahal ang anak
niyo para balewalain siya

ng isang taon." Saad ko sa kanya.

"Kung mahal mo talaga siya, hahayaan mo siyang makapag isip at magdesisyon para sa
future niya."

"Sa tingin niyo ho, Mr. Mendez. Sa ginagawa ninyong iyan ay di na ninyo
pinapakialaman ang kinabukasan niya?" Di ko maiwasang sumbatan siya.

He sigh. "Para sa kinabukasan niya itong ginagawa ko. Kung ayaw mong pumayag, ako
mismo ang maglalayo sa anak ko mula sayo." Determinadong sambit niya. "Pero kung
hahayaan mo siya ng kahit isang taon lang, at kapag ikaw pa rin ang gusto niya, di
na ako muli pang makikialam sa inyo."

Ilalayo niya sa akin si Ara kapag di ako pumayag sa kagustuhan niya. Pero kapag
naman ako ang pumayag, di ko na siya makakasama pang muli. Pero pwede mo pa rin
naman siyang makita ng palihim. Ang hirap!

"You have my word, Alexandra." He assured me.

Makita pa siya o hindi na? Damn it! Ang hirap hirap nito. Pero para din ito sa
kaligayan niya, sa future niya. At para na din malaman mo kung kayo pa rin talaga
hanggang sa huli. Baka nga infatuated lang siya or nao-overwhelm siya sa relasyon
ninyo ngayon.

I took a deep breath. "Sige." Mabigat sa dibdib na payag ko. Ngumiti naman ang
matanda sa akin. "Pumapayag ako. Isang taon lang, Mr. Mendez. Pagkatapos nun, di mo
na kami papakialaman pa."

Tumango siya sa akin na nakangiti. "Deal." Inilahad niya ang kanyang kanang kamay
to seal the deal.

Mabigat sa loob na tinanggap ko ang kanyang kamay at tumango sa kanya.

"I know a Montalban keeps a word." Para itong nakahinga ng maluwag.

Hindi na ito nagtagal pa at umalis na din. Napakuyom ako sa nangyare.

You can have her in due time. Sabi naman ng isipan ko.

Bigla namang tumunog yung cellphone ko. It's a text message coming from Ara. Mag-
iingat daw ako sa pagdadrive papunta dun at miss na niya ako. May I love you pang
kasunod.

I gritted my teeth as my jaw tighten in frustration. I called Black. Agad ako

sumakay sa kanya at pinatakbo siya ng mabilis pagkatapos ko i off ang cellphone ko.
Hilam ang mga matang binabaybay ko ang daan patungo sa burol. Tinapik ko pa si
Black para bilisan pa ang pagtakbo niya.

Isang pangyayare ang di ko inaasahan. Isang ahas ang dumaan sa harap namin ni Black
at nagresulta yun sa pagkagulat ng kabayo at nagwala ito.

"Easy, Black. Easy!" Amo ko sa kanya at hinimashimas pero di ito natigil. Nabitawan
ko yung tali na hawak ko sa kanya at nahulog ako sa lupa.

Kahit kailan talaga, bad omen sa akin ang ahas. Tumama yung kaliwang sentido ko sa
lupa at nagdugo ito. Tumigil na sa pagwawala si Black. Nanginginig ang mga kamay
kong humawak sa sentido kong nagdudugo.

Ilang sandali pa'y nagdilim ng unti-unti ang paningin ko. Ang huling alam ko ay
isinigaw ko pa ang pangalan ni Arabella bago tuluyang nawalan ng malay...

=================
Chapter 26 Hatred

"I wish you just slapped me instead of leaving me. Because physical pain is much
more bearable than this." - Arabella

Ara POV

"Ma'am heto na po yung mga bagong supply ng spare parts." Sabi sa akin ng isa sa
mga tauhan ko dito sa shop, si Mang Boyet.

"Sige po, mang Boyet. Paki check na lang po." Sabi ko sa kanya at ibinigay sa kanya
yung checklist ng mga supplies.

Pagkatapos nun ay nagtungo na ako sa mini office ko sa loob ng shop. Malamig na

yung kape kong kanina pa yata umaga natimpla. I glanced at my wrist watch. Mag-a
ala una na di pa aki kumakain ng lunch.

Hindi namin natubos yung mga negosyo at bahay namin kaya wala na kaming nagawa
kundi hayaan na lang ang bangko na ma-foreclosed iyon. At ilang linggo din ang
nakalipas pagkatapos ng pangyayaring iyon, namatay si daddy. Heart attack.

Iyak ng iyak si mommy nun. Kinailangan kong magpakatatag para sa kanya... para sa
aming dalawa. Kahit na wasak na wasak yung puso't kaluluwa ko that time dahil sa
pag-iwan sa akin ni Alexandra.

Speaking of Alexandra... bigla ko na namang naramdaman yung pamilyar na kirot sa

dibdib ko.

Hindi ko alam kung anong nangyare at bigla na lang out of nowhere, ayaw na niya ako
makita at makausap. Hinintay ko siya nun sa bahay na binili niya dito sa Laguna na
siyang nagsisilbing tagpuan namin at kung san siya tumutuloy kapag nandito't
binibisita ako. Pero walang Alex na dumating. I called her a hundred times pero ni
isa wala siyang sinagot. Ilang text messages din ang pinadala ko sa kanya, ni isa
man lang dun kahit blank message na lang sana nireply niya kaya lang

wala eh.

Ay dahil nag-alala ako sa kanya nun, agad ako bumiyahe patungong Batangas para
tingnan siya pero wala daw siya sa hacienda ang sabi nung guard. At di man lang ako
pinapasok sa loob na dati rati makilala lang nila na kotse ko yung papasok, wala ng
tanong tanong pa at hinahayaan na lang nila ako pumasok. Malaya akong nakakalabas
pasok sa hacienda nun, pero ng araw na iyon, di nila ako pinayagan. Utos daw iyon
ni Alex.

I tried to call her again pero wala talaga. Di siya sumasagot. Nagmakaawa na ako sa
mga guard dun pero wala pa ring epekto. Umuwi akong gulong gulo ang isip at
nasasaktan. Ang daming katanungan sa isipan ko ng mga sandaling iyon.

Bakit bigla bigla na lang akong iiwasan ni Alex? May nagawa ba akong mali at di
niya nagustuhan? O nagsawa na ba siya sa akin? Ano?

Iyak ako ng iyak nun at tumuloy ako sa bahay ni Alex sa Laguna, na ayun sa kanya ay
sa aming dalawa daw iyon. Na binili niya iyon para sa akin.

Hindi ko alam kung ilang beses ako nagpabalik balik sa hacienda. Kahit umuulan o
bumabagyo naghintay ako sa labas ng hacienda para kausapin lang si Alex pero
matigas siya. Kahit anino ko yata ayaw niyang makita eh.
Nalaman ko na lang isang araw na sumunod pala ito sa pinsan niyang si Abby na nasa
Paris at dun daw muna pansamantala titira.

Ang sakit sakit ng pag-iwas at pag-iwan niya sa akin nun. Halos ikamatay ko ang
pangungulila ko sa kanya. Lahat ginawa ko para sana makausap man lang siya.
Nagmakaawa na din ako nun kay Danielle na ibigay yung address at kahit phone number
man lang nu Abby para siya na lang sana tatawagan ko pero ayaw din ibigay

dahil nakiusap daw si Alex sa kanya.

Ang laki ng katanungan nun sa isip ko kung BAKIT niya ginawa yun sa akin?

Tapos yun nga, na foreclosed lahat ng pinaghirapan ng mga magulang ko, namatay pa
si daddy. Si mommy sobrang lungkot niya ng mga sandaling iyon. Kinailangan ko
magpakatatag at kalimutan ang sarili kong sugat sa puso para kay mommy.

Kahit papaano, may natira kaming pera. Yung pinagbentahan ni mama ng lupain niya
nun sa Pampanga na hindi naminnnagamit, yun ang pinambili ko ng condo at pinang
simula ko ng maliit na business na unti-unti namang lumago.

May mga interesadong kumuha sa akin na mga modelling agencies, at pati na din mga
talent managers pero di ako talaga interesado sa lime light. Ginawa ko lang naman
talaga yun nun dahil sa request ni Abby. Dahil nga sabi niya, family supports each
other.

Wala ako nagawa ng panahong iyon kundi balansehin yung oras ko. Nag-aaral pa kasi
ako, at graduating pa, ng mga sandaling iyon. And with the help of my friends,
naipagpatuloy ko yung pag-aaral ko sa La Salle. Nag-ambag ambag sila for my tuition
fee. At nung medyo okay na itong negosyo ko, pilit kong ibinalik iyon sa kanila.
Tudo tanggi naman sila sa pagbabayad ko. Pero wala na rin silang nagawa kundi
tanggapin iyon.

And now, naibibigay ko na yung full time na atensyon ko sa shop. Tapos na ako ng
college, si mom nasa New Zealand, kinuha ni Tita Beth yung kapatid niya at dun muna
daw siya magpapagaling. Pumayag ako at pinilit ko si mama sumama kay tita. Ayaw
talaga ako iwan ni mama nun pero pinilit ko siya talaga hanggang sa napapayag namin
siya

ni tita.

Mahigit isang taon na din naman ang nakakalipas kaya okay na ako.

Kaya?

Napabuntong hininga ako. Kinuha ko na lang yung susi sa ibabaw ng lamesa ko at

nagdesisyong lumabas muna at kumain na lang ng pananghalian.

Ibenenta ko na yung dati kong kotse at bumili na lang ng mas murang toyota wigo.
Maganda naman ito tsaka parang friendly pa yung itsura at ayos sa loob.

Ilang sandali pa'y nasa harap na ako ng restaurant na pag-aari na ngayon ni Sofia.
Actually, nung isang buwan lang niya ito binuksan.

"Ara!" Masiglang bati niya sa akin nung makita akong pumasok sa resto.

Nakangiting lumapit ako sa kanya at niyakap siya.

"Nagtatampo na ako sayo di mo na ako dinadalaw dito sa resto." Nakalabing sabi niya
sa akin at iginaya ako sa isang sulok na may pangdalawahang tao na mesa.
"Pasensya ka na medyo busy ngayon sa shop eh." Paliwanag ko naman sa kanya.

Nag-order siya ng pagkain para sa aming dalawa.

"So how's your shop?" She asked me afterwards.

Napangiti ako sa tanong niya. Kahit maliit pa kung tutuusin yung shop ko, proud
naman ako dito dahil pinaghirapan ko yun.

"Okay naman. And I'm thankful kasi madaming orders ngayon." Sagot ko sa kanya.

Ang shop ko ay naglalaman ng iba't ibang tools for DIY, spare parts ng sasakyan and
I'm planning to add another one. Yung buy and sell. Tutal may mga tauhan naman
akong marunong mag-ayos ng sasakyan.

Mataman niya akong tiningnan saka ngumiti. "Mabuti naman kung ganun."

"Don't tell me di ka pa din kumakain ng lunch?" Iba ko sa usapan namin.

Umiling siya. "Medyo madami kasing customers kanina eh."

Ilang

sandali pa'y dumating yung pagkain naming dalawa at nagsimula na kaming kumain.

"How's your mom nga pala?" Tanong ko sa kanya kapagkuwan. Nagkasakit kasi ang mama
niya.

"Hayun, okay naman na siya." Sabi niya at nag-angat ng tingin sa akin. "Ang tigas
ng ulo." Reklamo pa niya bago sumubo ng pagkain.

Natawa naman ako sa kanya ng mahina. Yeah, knowing her mom, Tita Isabel, hay naku
hindi mapirme sa iisang lugar.

"Intindihin mo na lang. Medyo matanda na naman si Tita Isabel eh." Sabi ko naman sa
kanya.

Nagkibit balikat lang siya bilang sagot. "Eh si tita kumusta naman?"

"Mabuti na naman yung kalagayan niya dun kay Tita sa New Zealand." Sagot ko sa
kanya. "May work na rin siya dun eh. Pinasok ni tita sa office na pinagtatrabahuan
niya."

"Good for her." Tumango tangong sambit niya. "Para may paglibangan naman siya."

She's right. Para malibang naman si mommy at makalimutan kahit saglit si dad. May
mga gabi pa rin daw na umiiyak siya at namimiss si dad pero wala namang magawa si
tita kundi aluin na lang siya.

"Ikaw?" Narinig kong tawag sa akin ni Sofia. "Kumusta ka na after what happened
between you and Alexandra."

Nag-iwas ako ng tingin sa kanya. "Don't ever mention her name again." May hinanakit
na sambit ko.

"Ara..." Tawag niya ulit. "Maybe she has her reasons why ---"

"I'm not interested anymore to find it out." Matigas na sabi ko. "Whatever it is or
it was."

Tumahimik na lang siya. Alam naman kasi niyang ayoko ng pinag-uusapan pa si Alex
kahit kailan. Gusto ko na siyang kalimutan at ibaon sa lupa kasama ng puso kong
pinatay niya.

"Alam

mo bang gahibla lang ang pagitan ng galit at pagmamahal?" Makahulugang sabi niya sa
akin pagkatapos ng mahabang katahimikan na namayani sa pagitan naming dalawa.

Alright, I admit. I still love her. Pero nandun din yung hate na nararamdaman ko
para sa kanya. Para sa pang iwan niya sa akin ng di man lang nagpaliwanag.

"I wish she just slapped me instead of leaving me without any explanations."

Yes, mas maganda pa nga yung sinampal o di kaya sinuntok na lang niya ako sa mukha,
mas bearable pa kasi yung physical pain kaysa sa emotional. Mas mahirap maghilom,
mas matagal. Mas masakit.

--------------------

Pagkasara ni Mang Boyet nung shop, ibinigay na niya sa akin yung susi at umuwi na
ako. Pasado alas nuwebe na yun ng gabi. Hinintay pa kasi namin yung delivery ng mga
tires.

Pagdating ko sa condo, di naman ganun kalayo yun mula sa shop mga fifteen to twenty
minutes drive lang, agad na akong nagtungo sa banyo para maligo.

How I wish na sana habang natatanggal yung dumi sa katawan ko, ay nawawala din yung
sakit sa dibdib na nararamdaman ko pa rin hanggang ngayon. Di na yata yun kailanman
mawawala pa.

Iwinaksi ko sa isipan si Alex. Nabuhay naman ako ng mahigit isang taon na wala
siya, at alam kong makakaya ko pa ding harapin ang anumang pagsubok na wala siya sa
tabi ko.

Pagkatapos ko maligo, naghanap ako ng maisusuot sa closet ko. Nang makapag-bihis,

bumaba na ako para makapaghanda ng makakain. Kumuha lang ako ng tinapay at palaman
saka ako nagtimpla ng gatas. Tinatamad na ako magluto.

At habang kumakain, isa isa kong binabasa yung mga sulat ko na nakita ko sa may
mail box sa labas ng pintuan ko. Mga bills lang yun ng kuryente, sa credit card.

Nang matapos akong kumain at maghugas ng nagamit ko, lumabas na ako ng kusina dala
dala yung mga sulat at inilagay sa mini drawer sa may treasher. Nasulyapan ko na
naman yung rectangular shape na box. Kinuha ko yun at binuksan.

Kuminang sa mga mata ko ang gold na kwintas na iyon na may palawit na letter A.
Binigay sa akin iyon ni Alex nung Christmas bago ni-launch ni Abby yung product
niya na underwear na ako pa mismo ang nag model.

Naramdaman ko na naman yung pamilyar na kirot sa dibdib ko. Hindi ko din namalayan
ang butil ng luha na nalaglag mula sa mga mata ako. Napasinghap ako at agad isinara
iyon at ibinalik sa kung saan ko siya nakita at isinara na yung drawer.

Pinunasan ko agad yung luha ko at umakyat na sa kuwarto ko. Balak kong isuli yung
kwintas sa nagbigay pero gusto ko personal. Gusto ko yung ibato sa pagmumukha niya.
Gusto kong ibalik sa kanya yung sakit. Gusto ko din siyang saktan at iparamdam sa
kanya kung anong ginawa niya sa akin.

I hate her... I hate her so much.

Abby contacted me twice or thrice maybe. Pero never siyang nagbanggit ng tungkol sa
pinsan niya. Kinumusta lang niya ako nung malaman niyang namatay ang dad ko. And
she even congratulate me when I graduated from college. That's all. Pero ni ha ni
ho, wala akong narinig mula kay Alex.

Who cares anyway? Like what I've said earlier, I don't care anymore at hindi na din
ako interesado pang malaman ang mga dahilan niya.

Kasabay ng pagpatay ko sa ilaw para matulog na ay ang desisyon kong tuluyan ng

kalimutan pa si Alexandra. Kakalimutan kong nagkakilala kami at minsan ay minahal
ko siya. Kakalimutan kong may isang Alexandra Montalban na nabubuhay sa mundong
ito.

=================

Chapter 27 Taking the Fall

"Because when you care about somebody, you do what's best for them. Even if it
sucks for you."

Alex POV

Kinagabihan, pagkatapos ng binyag, nagsalo-salo kaming tatlong magpipinsan at nag-

inuman. Di naman yung inuman na maglalasing, pero yung bonding lang namin. Dito
kami sa likod ng bahay ni Danielle, sa gilid ng pool.

"Si Camille?" Tanong ni Abby kay Danielle na bumalik matapos ihatid yung mama niya
sa kuwarto.

"Pinapatulog si Ash." Sagot niya sabay upo sa isa sa mga upuan dun.

Isang round table good for four ang ginagamit namin ngayon at nasa gitna ang ilang
bote ng beer.

"Kamukha ko talaga si Ash." Biro ni Abby kay Danielle na kumuha ng isang bote ng
beer at binuksan gamit yung opener.

"Kay Camille mo yan sasabihin at magkakasubukan kayo." Ganting biro naman nito.

Natawa na lang dito si Abby at di na lang pinagpilitan. Mahirap na, si Camille pala
makakaharap niya kung sakali.

"How are you?" Direktang tanong sa akin ni Danielle.

Nagkibit balikat lang ako saka uminom ng beer mula sa bote. Sa totoo lang, kung
pupwede lang, ayokong pag-usapan yung pinagdadaanan ko ngayon. Ang sakit kasi eh.
And I know I'm never gonna be whole again.

Iisang tao lang naman kasi ang makakabuo ulit sa akin. Si Arabella lang. Siya lang.

"Mahigit isang taon na lang naman ang nakakalipas, pwede mo na siyang makita't
makausap." Sabi pa ni Dani.
"Anong sasabihin ko?" Malungkot na sabi ko. "Na pinuntahan ako ng tatay niya at
sinabing layuan ko muna siya kahit isang taon lang para sa kanyang kinabukasan?"
Napailing iling ako.

"Natupad mo na naman

yung pinangako mo." Saad ni Dani. "You kept your promise to him."

"Damn that palabra de honor." Iiling iling na sambit ni Abby.

Yes, damn that word of honor.

Isa kasi yun sa katangian naming mga Montalban. We keep our promises. We do
everything in our power to keep our word. Dahil kapag sinira mo iyon, para mo na
ring sinira yung pangalan na matagal na inalagaan ng mga ninuno mo.

"She deserves to know the truth." Malungkot na payo pa sa akin ni Danielle.

I know, Ara deserves to know the truth. Pero iniisip ko din yung magiging tingin
niya sa ama. She looked up to him. She adored and loved her father so much. Tapos
sasabihin kong pinuntahan niya ako sa hacienda ilang linggo bago ito pumanaw?

Ayokong sirain yung imahe ng kanyang ama sa paningin niya. Kahit pa ang kapalit
nito'y ang kamuhian niya ako. So I took the fall.

I know Ara hates me so much right now. Ilang beses ko na bang binalak na puntahan
siya at magpaliwanag? Ilang araw ko ba siyang sinundan sundan na parang anino na
niya? Ilang beses na ba ako naglasing at halos malunod na sariling luha dahil sa
pangungulila ko sa kanya?

Masakit din naman sa akin iyon eh. And maybe her father's right. She's just
confused over me. Na-overwhelm lang marahil ito sa aming dalawa.

Ilang buwan ba ang nakalipas at parang di na niya ako naalala? Tatlo? Apat na
buwan?

Ang dali nga niya nag-moved on kung tutuusin... kompara sa akin. After ng
aksidenteng iyon, naging bugnutin ako, naging malungkutin, laging nagkukulong sa
kuwarto. Hanggang sa nagdesisyon akong sundan si Abby sa Paris on the second

week.

Pero agad din akong umuwi ng malaman kong namatay pala ang dad niya dahil sa heart
attack. Gustung gusto ko siyang puntahan nun, damayan, yakapin at punasan yung mga
luha niya. Alam ko kung gaano kasakit mawalan ng magulang. Masuwerte nga siya dahil
may ina pa siya. Ako, agad agad na kinuha sila sa akin.

Naalala ko pa nga nung graduation niya, nagpanggap pa akong photographer para lang
makalapit sa kanya. Para na akong stalker.

Pero masaya ako sa narating niya ngayon. Yung pagsusumikap niya. Siguro nakabuti
din sa kanya na nawala ako sa buhay niya. Pero ang sakit lang. Dahil hanggang
ngayon, di pa ako naka moved on. Dahil hanggang ngayon, mahal na mahal ko pa rin
siya.

Naramdaman ko ang mahinang tapik ni Abby sa balikat ko. Malungkot ang ngiting
iginawad nila sa akin ni Danielle.
"I'll be fine." Sagot ko sa kanila at ngumiti ng pilit. "Isa akong Montalban,
remember?" May pagmamalaking sabi ko pa.

"Ang mga Montalban, minsan lang yan magmahal ng totoo." Sabi ni Danielle. At saka
binalingan nito si Abby. "Kaya ikaw Abby, wag ka babagal bagal, naunahan ka na nung
iba o!"

"What are you talking about?" Mataray na sambit nito pagkatapos niyang uminom ng
beer mula din sa bote.

"Really, Abby?" Tukso pa ni Dani sa kanya. "Sa amin ka pa ba maglilihim?"

I chuckle. "Halatang halata ka, Abby." Iiling iling na sambit ko ng maalala kung
gaano ito ka brat sa harapan pa mismo ng boyfriend ni Ana.

"Wala akong alam sa mga pinagsasabi ninyong dalawa ha?" Maang na sambit niya. "At
tsaka di porke't may love life kayo dinadamay niyo ako."

"Sige

ipangalandakan mo pa yang pride mo." Tukso pa ni Danielle.

Nangingiting napapailing iling na lang ako sa kanilang dalawa. Kahit papaano kapag
kasama ko silang dalawa, nakakalimot ako saglit. Nakakangiti ako sandali.

"Mukhang nagkakasayahan kayo ha?" Nakangiting bungad naman ni Camille habang

papalapit sa amin.

Agad naman siyang sinalubong ni Danielle at pinaupo pa sa kandungan niya.

"Wala akong mai-table tonight eh." Biro pa niya sa asawa.

"Gago!" Ganti naman niya saka natatawa at masuyong sinampal ito sa mukha.

Ang sweet nilang tingnan. Haist... nakakainggit. Kung di lang dahil sa hmp! Ganyan
din siguro kami ni Arabella ngayon.

Pero di rin siguro. Baka nga nagsawa na yun sa akin. Tingnan mo nga ilang buwan
lang nakalipas, naka moved on na agad. Nakalimutan na ako agad.

"Dun nga kayo at wag mang-inggit sa amin ni Alex dito!" Tukso naman ni Abby sa
kanila.

Natawa naman si Camille. "Ganda ni Ana kanina 'no?" Ganting tukso ni Camille.
"Blooming!"

"Oo nga eh." Sakay naman ng asawa niya. Napapailing na lang ulit ako sa panggigisa
nila kay Abby. "Halatang in love!"

"Yuck!" Di napigilang sambit ni Abby na para pa itong nandiri kunwari. "She's in

love with that shokoy?" Tukoy niya sa boyfriend ni Ana na si Edison. "My God
Camille, di mo man lang ba sinabihang pumili naman sana ng mas maayos yung
bestfriend mo?"

"Uy, may itsura naman si Edison ah!" Nakangiting depensa ni Camille.

"Yeah, may itsura siya." Saad ni Abby pagkatapos niya tumungga ng beer. "Itsurang
shokoy!"
"What are you trying to tell us right now, Abby?" Sabad ko at sumali na din sa

panggigisa sa kanya. "Na sana hinintay ka niya?"

Kunwari namang natawa siya sa sinabi ko. "Hintayin ako? For what?" Maarte niyang
sagot. "Wala siyang mahihintay sa akin dahil hindi ko siya type."

"Nah!" Sabi ni Danielle. "Wag kang magsalita ng patapos, my dear cousin." Paalala
niya dito. "Baka one day kainin mo lahat niyang sinasabi mo."

"Wag niyo na kasing ipagpilitan pa si Ana sa akin." She said back. "Isa pa... may
b-boyfriend na yung tao."

Ako lang ba o nahimigan din nila Danielle yung bitterness sa tono niya?

And to clear the air for Abby. Sinenyasan ako ni Dani. Napangiti naman ako dito.
Sabay kaming tumayo at binuhat namin si Abby.

"Hey hey!" Protesta nito pero huli na dahil naihagis na namin siya ni Danielle sa
swimming pool. "Damn it!" Sambit niya ng makaahon yung ulo niya at inibilamos yung
dalawang kamay sa mukha niya. "I hate you two!"

Tatawa tawa naman kami ni Danielle at nag-apir pa na nakamasid sa kanya sa gilid ng

pool.

"Camille," Tawag niya. "Now!"

Sigaw niya at huli na din ang lahat dahil buong lakas kaming itinulak ni Camille sa
pool. Sabay pa kaming nahulog ni Dani sa pool.

Kami naman ngayon ang tinawanan ni Abby. "Lintik lang ang walang ganti!" Sabi saka
nag-thumbs up pa kay Cami na ginantihan naman nung huli.

"Camille." May pagbabantang tawag naman sa kanya ni Danielle.

Umahon siya sa pool at hinabol si Camille na nagtatakbo na papunta sa loob ng

bahay. Natatawa na lang kami ni Abby sa mga ito.

Napansin kong nagtatanggal ng damit si Abby. "Ano pa nga ba eh di ituloy na lang

mag swimming." Sabi

sabay hagis nung basang damit sa gilid ng pool at natira lang yung underwears niya.

Ganun na din ginawa ko. Ilang saglit pa'y bumalik si Danielle, buhat buhat si
Camille na tumitili pa.

"Akala mo ha?" Nakangiti ng pilyang sabi ni Dani sabay talon sa pool kasama si
Camille.

Naligo na lang kaming apat at masayang nagsabuyan ng tubig. Para kaming mga batang
naglaro sa pool.

-----------------

"Alex!" Tawag sa akin ni Abby ng makababa ako sa kotse niya ng inihatid niya ako
galing kina Danielle ng hapong iyon.

Lumingon naman ako sa kanya. "Yup?"

"Puntahan mo na si Ara." Sabi niya sa akin. "It's high time for both of you to
talk."

Mataman akong tumingin sa kanya. "Pag-iisipan ko."

Hindi siya sumagot sa akin. Nakakaunawang ngumiti lang siya sa akin.

"You owe it to yourself too." Sabay suot ng shades at nagpaalam ng uuwi.

Napabuntong hininga ako. Nag-iisip na pumasok ako sa loob ng bahay. Nasalubong ako
ni nana Idad at kinumusta ang binyag na dinaluhan ko. Kwinento ko naman ang mga
nangyare sa okasyong dinaluhan ko. Natuwa naman siya dahil naging maayos ang binyag
ni Ashley.

Nang makarating ako sa loob ng kuwarto ko, inisip ko yung mga napag-usapan namin
kagabi nila Danielle at Abby.

Pero para yatang wala akong lakas na harapin si Arabella. Ang tapang tapang ko
tingnan pero pagdating sa kanya, tumitiklop ako.

Upo tayo tapos upo ulit tsaka tatayo. Maglalakad paroo't parito ang ginagawa ko
habang nag-iisip. Pero siguro nga tama si Abby. Panahon na para makapag-usap kami
ni Arabella. Natupad ko naman na yung pinag-usapan namin ng papa niya.

Pero

ang tanong, gusto pa din kaya ako ni Arabella?

Hindi mo naman kasi iyon talaga malalaman hangga't di mo siya kinakausap at

hinaharap.

Hay, bahala na!

Kinuha ko yung backpack ko at kinargahan iyon ng mga damit. Nagpaalam ako kay nana
Idad na mawawala ng ilang araw. Di na ito nag usisa pa kung saan ako pupunta.

Agad ko kinuha yung susi ng kotse ko at bumiyahe patungong Laguna. At habang nagda
drive, kung anu-anong pumapasok sa isipan ko. Pero kahit ano pa yan, kailangan kung
paghandaan yung paghaharap namin ni Arabella. Okay lang kahit pagsasampalin niya
ako basta makita ko lang siya't makausap.

Gabi na ng makarating ako sa bahay na binili ko dati. Malinis naman ito dahil may
pinapapunta ako dito weekly para maglinis. Sa totoo lang, ngayon na lang ulit ako
naglakas ng loob pumunta dito sa bahay na 'to. Lagi ko kasing naaalala si Ara kahit
saan mang sulok ako mapabaling ng tingin.

Nandun na naman yung kahungkagan na nararamdaman ko. Ito ang nakasama ko sa loob ng
mahigit isang taon.

Agad ako nagtungo sa kuwarto sa taas. Iginala ko yung paningin ko, wala pa ding
pinagbago iyon. Except yung scent ni Ara... wala na. Tinungo ko yung closet at
binuksan iyon. Wala ding laman. Wala na yung mga damit ni Arabella.

Nawawalan ng lakas na naupo ako sa gilid ng kama. Mariin kong ipinikit ang aking
mga mata para pigilan ang mga luhang gustong kumawala. Siya pa lang yung babaeng
iniyakan ko ng ganito.

Kailan ko ba huling naramdaman yung ganito kasakit? Ah, nung mamatay ang parents ko
mula sa plane crash. Simula nun naging matapang ako at bihira magpakita ng emosyon.
But when it comes to Ara, in just a blink of an eye... she changed me. Siya yung
taong bumuo sa akin ulit. Pero...

Tumayo ako at nagdesisyong pumunta sa banyo para maligo. Bukas ng umaga ko na lang
pupuntahan si Ara. Pagkatapos ko maligo, nagbihis ako at lumabas. Siguro nga di ko
na maipapagpabukas pa. I need to see her. Kaya pupuntahan ko na lang siya sa condo
niya.

Alam ko naman kung saan siya nakatira, kung anong floor. Naging stalker din niya
ako nun. Pagdating ko sa entrance ay agad ako nakilala nung guard sa building na
iyon. Paano, nakaka-kuwentuhan ko din siya minsan kapag nag i stalk ako nun.

"Andiyan na ba siya?" Tanong ko dito.

Nakangiting tumango si Mang Dodong sa akin. "Opo ma'am. Kakauwi lang."

Binigay ko sa kanya yung dala kong kape na naka styro. Dumaan pa kasi ako para mag
take out ng maibibigay ko dito. Nagpa-salamat naman siya agad bago ako umakyat sa
floor ni Ara.

Kinakabahan ako habang nakasakay ng elevator. Ilang ulit din ako huminga ng malalim
para kalmahin yung sarili ko. Pagkalabas ko ng elevator at naglakad papunta sa
condo ni Ara. Pero habang papalapit ako dito, lalo namang lumalakas yung kabog sa
dibdib ko. Nanginginig pa yung kamay na nag-doorbell ako. Dalawang beses ako nag
doorbell. Parang narinig ko yung boses niya na nagsabing saglit lang.

Yun nga, ilang saglit nga lang ay bumukas yung pinto niya. And there she is, my
Arabella.

"Akala ko ba---" Hindi niya naituloy yung sasabihin niya ng makita ako. Yung ngiti
niya ay biglang nawala.

"Ara." Mahinang tawag ko sa kanya. Wala pa rin siyang ipinagbago, magandang maganda
pa rin siya. Ngayon ko lang naramdaman yung sobrang pagka miss ko sa kanya. Gusto
ko siyang yakapin at hagkan.

Pero...

"Who are you?" Mataray na tanong niya sa akin.

What?

=================

Chapter 28 Out of My Life

"Never push a loyal person to the point which they no longer care."

Ara POV

"I have to go." Sabi sa akin ni Penelope. Dinalaw niya kasi ako dito sa condo ko.

"Agad agad?" Tanong ko naman sa kanya at umupo sa kabisera niya.

Tumayo na siya saka tiningnan niya yung suot na relo. "Susunduin ko pa si Carey sa
airport."

Tukoy nito sa girlfriend niyang flight attendant.

"Kaya pala eh." Tukso ko naman sa kanya. "Sige na alam ko naman na miss na miss mo
na siya." Dagdag ko pa at tumayo na din.

Inihatid ko naman siya sa may pintuan. "Next time dalaw ulit ako dito and bring
some wine." She wiggle her eyebrows.

Natawa naman ako sa kanya. Di kasi siya maka-inom kapag kasama niya si Carey. Ayaw
kasi nito ng umiinom. Masama daw sa katawan.

"Oo na. Sige na." Masuyo ko siyang itinulak palabas ng pintuan. "Penelope." Tawag
ko. "Ingat ka sa pagda-drive ha?"

Ngumiti ito sa akin saka tumango. "Bye, Ara." At humalik na sa pisngi ko.

"Bye." Nakangiting paalam ko din sa kanya.

"See you soon." Yun lang at tuluyan na itong naglakad sa papunta sa elevator.

Nakangiting isinara ko yung pintuan. Nagtungo ako sa kusina para tingnan yung
niluluto ko. Nang marinig kong may nag-doorbell.

Don't tell me bumalik si Penelope? Luka luka talaga yung babaeng yun.

Narinig ko ulit yung tunog ng doorbell ko.

"Sandali lang." Sigaw ko and I hope narinig niya iyon.

Pinatay ko na yung stove at nakangiting tinungo ang pintuan. "Akala ko ba ---"

Pero hindi ko iyon naituloy dahil di ko

inaasahan yung aking mabubungaran.

"Ara." Mahinang tawag niya sa akin.

Yung babaeng pilit ko ng ibinabaon sa limot, siya ang nabungaran kong nakatayo sa
labas ng aking condo. Ang kapal din naman ng mukha niyang magpakita pa sa akin
after what she did to me?

No. She's not Alexandra. At pinangako ko na sa sarili ko na kakalimutan kong may

isang Alexandra Montalban akong nakilala.

"Who are you?" Mataray na tanong ko sa kanya.

Para itong nagulat at naguluhan sa akin. So what? I don't care anymore.

"It's me Alexandra." Kapagkuwa'y kulang sa kompiyansang sabi niya.

Not the usual Alexandra that I've met before na ang taas taas tingnan. Na parang
walang makakabali sa anumang sabihin nito. Matapang.

"So?" Tinaasan ko siya ng kilay.

"Can we talk?" Alanganing tanong niya sa akin.

Wala namang nagbago sa kanya bukod lang sa parang pumayat ito ng konti. Those green
eyes of hers are full of loneliness and uncertainties.

Loneliness? For what? O baka naman nakonsensya sa ginawa niya sa akin?

Tumawa ako ng mapakla. "Don't you think it's too late for us to talk?"

"Ara ---"

"Excuse me pero madami pa akong mga mas importanteng gagawin." Bigay diin ko sabay
pabalyang isinara yung pinto.

Napapikit akong sumandal sa likod ng saradong pintuan. I gritted my teeth and

closed my eyes harder to prevent those tears from falling.

Ngayon may panahon na siyang makipag-usap sa akin? Pagkatapos ng mahigit isang

taon? Anong tingin niya sa akin? Na pagkatapos niya akong baliwalain at tikisin at
kung kailan

pwede na siya akong kausapin pupunta punta siya dito na parang walang nangyare?

Damn you, Alexandra Montalban! You're the most insensitive person that I've ever
met!

"Arabella, please talk to me." Narinig kong sabi niya sa labas. Ilang beses din
siyang kumatok sa pinto. "Ara."

Napamulat ako ng mga mata. Hindi. Hindi ko siya kakausapin. Gusto kong maranasan
niya yung naranasan kong sakit at yung pagtitikis niya sa akin.

Matigas ang loob na lumayo ako sa may pintuan at nagtungo sa kusina. Binuksan ko
yung ipod at malakas ako nagpatugtog para di ko marinig ang pagtawag niya sa akin
sa labas ng pinto.

Tumutulo ang luha ko habang pilit akong kumakain ng dinner. Ang sakit pa rin pala?
Akala ko wala na yung sakit at puro galit na lang yung namayani sa puso ko. But
that moment I saw her face, lahat ng sakit bumalik. Parang pakiramdam ko kahapon
lang nangyari yun sa amin ni Alex.

Matapang na pinunasan ko yung mga luha ko. She's not worth it. She's not worth
every tears that I cry.

Smile, Arabella. Smile. Alexandra worth nothing. Paulit ulit ko iyong sinasabi sa
sarili ko.

Then I remember, isusuli ko pala sa kanya yung kwintas. Agad akong tumayo at
pinuntahan yung maliit na drawer at kinuha dun yung box ng kwintas na binigay niya
sa akin nung una at huling Christmas na magkasama kami. Buo ang loob na tinungo ko
yung pinto at binuksan iyon.

Pero wala na akong Alexandra'ng naabutan pa.

Ang bilis niyang sumuko. Hungkag ang kaloobang isinara ko yung pinto. Nahiwa na
naman yung puso kong akala ko naghilom na.

---------------------

Hawak-hawak

sa kamay ko yung box ng kwintas, nagdrive ako patungo sa opisina. Kagabi, tinawagan
ko si Abby at sinabing gusto kong makipagkita kay Alex. Sinabi ni Abby na hindi
niya makontak yung cellphone ni Alex, pero ang alam niya nasa bahay niya ito sa
Luisiana.

Kaya naman nagdesisyon akong puntahan siya dun at isusuli ang dapat isuli. Pero
dadaan muna ako sa opisina para i-check kung may kailangan pang asikasuhin bago ako
tumungo dun.

I'm not asking for her explanation, though deep inside, I want her explanation. I
need her to explain to me. Pero para na iyong panis na kanin na kailangan ng itapon
at hindi na kayang tanggapin pa ng sikmura.

"Magandang umaga ho, ma'am Ara." Bati sa akin ng mga tauhan ko dun.

Tipid ang ngiting gumanti din ako sa kanila ng pagbati. Pumunta ako sa pwesto ni
Lanie, assistant ko.

"Ma'am magandang umaga po." Bati niya sa akin.

"Good morning too." Bati ko din sa kanya. "Aalis ako. May kailangan pa ba akong
pirmahan?"

Chinek niya yung mga dokumentong nasa ibabaw ng lamesa niya saka nag-angat ng
tingin sa akin. "Ma'am wala na po."

"Okay sige." Sabi ko. "Tawagan mo na lang ako kung may problema." Aalis na sana ako
ng muli ako nitong tawagin. "Bakit?" Lingon ko sa kanya.

"Ma'am eh may nagpadala po nitong bulaklak." Nun ko lang nakita yung bouquet ng
white and pink roses sa ibabaw ng lamesa niya.

Kunot noong tumingin ako sa kanya. "Kanino galing?"Takang tanong ko sa kanya.

"Kay Alexandra Montalban daw po." Sagot niya.

Napataas ang kilay ko. I know, ako ang pinakaunang babaeng binigyan niya ng
bulaklak.

And I'm not sure now, if I am the last.

Kinuha ko na lang yun at plano kong pati iyon ay isauli kay Alexandra. Ano tingin
niya sa akin nadadala sa bulaklak?

Tiningnan ko naman yung card na nakalakip dun. It says, "I'm so sorry. - Alex"

Napaismid ako. Sorry? Yun lang? Pagkatapos ng lahat ng sakit na ibinigay niya sa
akin, sorry lang? Sa tingin niya agad mawawala o mabubura yung sakit sa isang sorry
lang niya?

Padabog kung nilagay sa passenger seat yung bulaklak at nag-drive na patungo sa

bahay ni Alex sa Luisiana. Pagdating ko dun sa tapat ng bahay niya. It's a two
storey house. Di ito katulad ng bahay niya sa hacienda na mansiyon talaga. Pero
ito, mas ordinary ang itsura. Pagkababa ko ng kotse, pinagmasdan ko ang paligid.
Yung dating mga halaman na namumutok sa bulaklak sa may garden ay wala na. Halatang
ilang buwan itong di natirhan.

Bukas naman yung di kalakihang gate ng bahay niya kaya pumasok na ako. Nakita ko
naman sa may garahe yung kotse ni Alex. Naglakad ako papunta sa may main door.
Bukas yung pintuan pero parang walang tao. Kumatok ako para sabihin sa kung sinuman
ang nandito na may tao, ngunit walang sumasagot.

Dala-dala ang bulaklak at yung box, pumasok ako sa loob ng bahay. Malinis naman
kaya lang parang ang lungkot nung paligid. Napabuntong hininga ako. Para kasing
bumalik lahat ng alaala ko dito sa bahay na 'to. Yung masayang kwentuhan namin ni
Alex nun, yung harutan namin at yung lambingan naming dalawa.

Napasulyap ako sa sofa, minsan ding may nangyari sa amin ni Alex dun. Ang daming
memories na nakapaloob sa bahay na ito

na naging kanlungan namin ni Alex ng ilang buwan din. Nagtungo ako sa may kusina,
walang tao. Sa taas, wala din. Nakabukas pa yung pintuan ng kuwarto namin... niya.
Sa may veranda, wala ding Alex akong nakita dun.

Nagpasya na akong bumaba at nagtungo sa likod ng bahay. Nakita ko siya dun busy'ing
busy nagpipinta ng... dog house?

Napalunok ako. Gustong gusto ko kasi dati magkaroon ng alagang aso. Tapos sabi niya
sa akin na siya pa daw gagawa mismo ng bahay nun. Nakatanga lang akong nakamasid sa
kanya na hindi pansin ang presensya ko. Naka-sleevless shirt siya ng kulay puti na
hapit sa katawan at naka boxer shorts lang. Naka-messy bun yung mahabang brown hair
niya. May pinta din sa braso nito na di alintana.

Walang anu-ano'y tumigil ito sa ginagawa at biglang lumingon. Nagtama ang ga mata
naming dalawa.

"Arabella..." Sambit niya sa pangalan ko at lumapit siya sa akin.

Parang dun ako natauhan. "I just came here to give these back to you."

Binato ko sa kanya yung bulaklak at yung kahon na agad naman nitong nasalo kahit na
para siyang nagulat.

Tiningnan niya yung bulaklak na pina-deliver niya at yung kahon. She opened it. May
lungkot sa mga mata niya ng nag-angat siya ng tingin sa akin.

"Sayo 'to." Ibinabalik niya sa akin yung kahon. Hindi ako gumalaw para kunin yun sa
kanya. "B-bakit mo binalik?"

"Dahil wala na yang puwang sa buhay ko." Makahulugan kong sabi sa kanya.

I saw her eyes winced. I never saw Alexandra cry. And I don't think she knows how
to cry. Napalunok siya saka maingat na inilagay sa may lamesita yung binalik

ko sa kanya.

"I'm so sorry." Narinig kong sabi niya.

"Sorry?" Ulit ko. "Sorry, Alex? Yun lang?" Parang ngayon ko lang mailalabas lahat
ng hinanakit ko sa kanya. "Pagkatapos mo akong iwan, iwasan, baliwalain. Sorry lang
ang kaya mong sabihin sa akin?"

"Ara --" Akma niya akong hahawakan.

"Don't!" Pigil ko sa kanya. "Don't you dare touch me again."

I saw how her jaw tighten. Nakatingin lang siya sa akin at di na itinuloy yung
paglapit. Magkaharap lang kami at walang sinuman ang nagsalita.

She took a deep breath. "Handa akong gawin ang lahat mapatawad mo lang ako." She
said with all sincerity. "Bumalik lang tayo sa dati."

"Tayo?" Mapaklang ulit ko sa sinabi niya. "I don't even know Alex if there was ever
an us."

"For me," Sambit niya. "Meron."

Hindi ako sumagot. Tumingin ako dun sa dog house na pinipinturahan niya kaninang
dumating ako.
"Bakit mo ginagawa yun?" It's not that I'm interested anymore.

"Dahil nangako ako nun sa babaeng mahal ko na gagawa ako ng dog house para sa
magiging alaga niyang aso." Nakatingin lang siya sa akin ng diretso. "I never break
any promises."

"But you can break a heart?" That's not a question at all.

"Hindi ko sinasadya." Agad na sagot niya.

"Hindi mo sinasadya?" Manghang sabi ko. "Alex, pinatay mo yung puso ko!" Di ko
napigilang isigaw yun sa mukha niya. Di ko na rin napigilan yung mga luhang kusang
dumaloy sa pisngi ko.

"Baby, please." Pakiusap niya sa akin saka ako nilapita.

Pilit akong umiwas sa kanya pero nakayakap na siya sa akin. Mahigpit niya akong
niyakap habang umiiyak at walang lakas na pigilan siya.

"Ang sama sama ng loob ko sayo, Alexandra." Sabi ko in between tears. "I hate you!
I hate you so much!"

Hindi siya umiimik. Nakayakap lang siya sa akin at naramdamn ko yung halik niya sa
ulo ko. Napapikit ako at umiyak ng umiyak sa balikat niya. Nasa gitna namin yung
mga kamay ko.

"Shhh..." I heard her hush. "I'm so sorry. Please baby, forgive me." Hinagod hagod
niya yung likod ko.

"Hindi yun ganun kadali, Alex." Sabi ko. "I hate you so much, and I can't give you
the forgiveness you're asking from me."

Kumalas siya ng yakap mula sa akin. Lumuhod siya sa harap ko holding my two hands.

"Patawarin mo ako, Arabella." And for the first time, I saw her cry.

Binawi ko yung kamay ko mula sa pagkakahawak niya. Pinunasan ko yung mga luha ko at
tiningnan siya.

"I can't forgive you right now, Alex. I can't." Sabi ko saka tumalikod na.

Mabilis ang mga hakbang na lumabas ako ng bahay niya at tinungo ang kotse ko. Hindi
ko na naman napigilang umiyak ng umiyak dun. Galit na galit na pinagsusuntok ko
yung manibela ng kotse.

At ng mahimasmasan ako, pinaandar ko na yung kotse at umalis na dun sa lugar na

iyon. At mabigat ang dibdib na hiniling ko na sana huwag na muling mag-krus ang
landas namin ni Alexandra.
=================

Chapter 29 Lost

"Losing a relationship hurts. But losing yourself in a relationship hurts longer."

Alex POV

Gustuhin ko mang sundan si Arabella ng lumabas siya ng bahay, ay di ko magawa.

Lumuhod pa ako sa harapan niya. Never in my whole life have I ever imagine na
luluhod ako at magmamakaawa sa isang tao.

For me, crying only shows how weak you are. How defenseless you are. But I did. I
cried over Arabella. I cried and beg. Pero wala pa rin. Di pa rin niya ako kayang
patawarin.

Siguro nga hindi yun ganun kadali. Siguro nga nasaktan ko aiya ng lubusan. Akala ko
din kaya ko eh. Pero mali ako, maling mali ako.

Tumutulo ang luha ko na ipinagpatuloy na pinturahan yung ginawa kong dog house sana
ni Arabella. I still remember when she told me na gusto niyang magkaron ng alagang
aso, even when she's little pa lang. Kaya lang daw allergic ang mommy niya sa
balahibo nito kaya si siya makapag-alaga.

"Eh di bili tayo ng tuta para may alagaan ka dito sa bahay." Nakangiting sabi ko sa
kanya habang yakap yakap ko siya sa likod isang gabi nun sa may salas.

"Talaga?!" Nangningning pa yata ang mga mata nito ng tumingin sa akin.

"Oo." Natutuwang sabi ko sa kanya. "Kung gusto mo, ako pa ang gagawa ng dog house."

"Seriously?" Di makapaniwalang sambit niya.

Tumango ako sa kanya bilang sagot. "Promise."

"Thank you!" Sabay yakap sa batok kung sabi niya. Ramdam ko yung kasiyahan niya ng
mga sandaling iyon. "I love you." Sabi pa niya sa akin nung kumalas siya ng yakap
at tsaka masuyo akong hinalikan sa labi.

Pero

ngayon ano na?

Hindi ako nakatulog buong magdamag kagabi. Gising na gising ang diwa ko pagkagaling
ko sa condo ni Ara kagabi. Kaya imbes na mabaliw ako sa kakaisip, nagpunta ako sa
likod bahay at nagsimulang gumawa ng dog house.

Marunong naman ako gumawa dahil lumaki ako sa hacienda. Mostly na nakakasama ko mga
lalake. Kaya naman madami ako natutunan na mga skills na karamihan, lalake ang
nakakagawa.

Hindi pa nga ako kumakain ng agahan eh. Matapos ko lang ito gawin. At yun nga,
kaninang nagpipinta ako, naramdaman ko na parang may dalawang pares ng mga matang
nakatingin sa akin. Pagbaling ko si Arabella na pala.

I really want to tell her the reason why but I can't. She loves her father so much.
At kahit na alam kong para din sa kanya yung inisip nang dad niya, hindi pa rin
niya maiiwasang magalit dito. Isa pa, wala na yung dad niya, sino makakapagpatunay
na pinuntahan ako ng kanyang ama sa hacienda?

Ang bigat ng dibdib ko ng mga sandaling iyon. Lalo na ng makita ko yung galit sa
mga mata ni Ara. I still can't forget her words echoing inside my head. Mas lalo pa
yatang bumuhos ang luha ko.

"Damn it!" Dismayado sa sarili at sa mga nangyayari sa akin ngayon na saad ko at

naibato ko yung paint brush na hawak ko.

I never used to be like this. Para akong lumabas sa comfort zone ko. Parang may
kung anong hinugot mula sa loob loob ko ng mga sandaling iyon. Napaka hungkag ng
nararamdaman ko.

Napapitlag pa ako ng marinig kong nag-ring yung cellphone ko. It's Danielle
calling. Si Abby di ko sinagot yung tawag kagabi dahil absorb na absorb ako sa
ginagawa ko. And now si Dani naman.

Di naman iyon tumigil sa pagriring. Wala na akong nagawa kundi sagutin iyon.

Huminga ako ng malalim saka nagpunas ng luha. "Dani." Tipid na sambit ko.

"Alex," Bati niya. "I'm just wondering if pwede kami dumalaw diyan sa hacienda this
weekend kasama si Ash."

"Yeah sure. You can come by anytime you want." Sagot ko naman. "Pero wala ako
ngayon sa hacienda."

"Ha?" Parang nagtaka naman ito. "Where are you?" Di ko napigilang mapa-sinok. "Are
you okay? Hey, are you crying Alex?"

Ang dami naman niyang tanong. Napahawak ako sa batok ko at hinimas iyon. Wala pa
ako tulog, di pa din ako kumakain ng agahan anong oras na?

I sigh. "Dito ako sa Luisiana." Yun lang ang napili kong isagot dito.

"Luisiana? In Laguna?"
"Yes." Sagot ko.

Bigla siyang natigilan sa kabilang line. "Are you with Arabella?"

"No." Malungkot na sagot ko. How I wish. "She hates me... so much." Tumulo na naman
yung luha ko. Damn! Di naman ako iyaking tao mabibilang lang sa kamay kung ilang
beses ako umiyak sa tana ng buhay ko.

I heard her sigh. "Napagdaanan ko na din yan." Alo niya sa akin. "But I never gave
up."

"Iba naman yung sitwasyon mo dati eh." Naupo ako sa may maliit na upuan na gawa sa
kahoy.

"Anong pinagkaiba nun?" Agad na sagot niya sa akin. "Hate is still a hate. Love is
still a love. What's the difference?"

"Anong gagawin ko ngayon?" Ngayon lang ako naging ganito kalito at ka-helpless.

See? Si Alexandra Montalban na akala mo alam lahat at kayang kaya lahat? Kay Ara ko
lang talaga lahat mararanasan.

"Huwag

ka sumuko!" Payo niya sa akin at may kalakip pa na pampalakas ng loob. "Ipakita mo

sa kanya how sorry you are."

"Paano nga?" Desperadong sabi ko.

"Ligawan mo!" Wika niya. "Do everything you can. Show whatever tricks you've got
under your sleeve."

"Dani..." Nawawalan ng pag-asa na sambit ko.

"Alex, ganyan talaga ang nagmamahal. You have to be ready to feel pain sometimes.
Because pain is love's shadow. Magkasama yan palagi. There's no such thing as
perfect or sugar coated relationship. You have to understand that. I've been there,
trust me. But I never gave up. I tried everything I could to have Camille. And look
what we have now." Paliwanag niya.

I gave her a slay smile. "Bilib na talaga ako sayo pinsan." Sabi ko na medyo gumaan
ng konti yung nararamdaman ko dahil sa words of wisdom ni Dani. "In love ka nga
talaga."

"Ay oo naman!" Proud pang sabi niya. "Everyday ako in love sa asawa ko."

"Under nga lang." Kahit papaano nakakapag biro na ako.

"Uy hindi ah!" Defensive na sagot niya. "Mataray lang talaga minsan si Camille.
Pero love ko yun."

Napangiti na ako ng tuluyan. "Ano na ang gagawin ko kung wala si Danielle na pinsan
ko, mahal si Camille at Ashley, at under de saya pa?"

"Okay na eh!" Reklamo naman niya sa kabilang linya. "Dinagdag mo pa yung huli.
Tsk." Palatak niya.

I laugh softly. "Thanks, Dani." Sincere na sabi ko.

"Nah!" Sambit niya. "Wala yun. Pinsan kita alangan naman na pabayaan kitang
malungkot diyan at tumunganga na lang kung meron ka pa namang magagawa para
mapasayo ulit si Arabella?" Mahabang

turan niya.

Haist... Arabella. Mahal na mahal kita. Bulong ko sa sarili ko.

"At tsaka nasan na yung Alex na kilala ko?" Si Dani. "Yung matapang, akala mo
tigre, di nababali yung mga salita, determinado, istrikto ---"

Natawa na ako kasi parang lahat yata ng sinabi tungkol sa akin negatibo. "Wala na
in love na ngayon!" Putol ko sa sinasabi niya.

Natawa naman siya ng mahina sa kabilang linya. "Ganyan nga. Di porke't nasaktan ka,
di ka na marunong tumawa." Okay, Dani's really a guru. "Minsan talaga dumarating sa
buhay ng isang tao na mararanasan niya lahat ng mga bagay na sa hinagap ay di niya
inaasahang mangyayare." Matalinhagang sabi pa niya.

"Wait." Sabi ko. "Kailan ka pa naging matatas magsalita ng tagalog?" Ngayon ko lang
napansin yung pananalita niya. The Danielle I know, baluktot minsan ang dila.

She laugh again. "Nakaka nose bleed daw kasi ako minsan sabi ni Ana so I tried to
learn more and... harder."

Ana's right. Pero andun pa rin yung accent ni Danielle na mahahalata mo agad kapag
nagsalita siya ng tagalog. Malalaman mo agad na hindi siya pure managalog.

"So wala kaming Alexandra na maabutan sa hacienda this weekend?"

"I guess so." I said back. "My misyon pa akong dapat tapusin dito."

"That's good!" Sambit niya. "So am I expecting a wedding by the end of this year?"

I chuckle. "Wedding agad?"

"Hala, kapag nakuha mo na ulit si Arabella, wag mo na patagalin pa. Itali mo na!"

"Sira ulo!" Natatawang sabi ko.

But... why not right? Para wala ng kawala pa.

"But seriously, Alex."

Bigla itong nagseryoso. "You have to move faster. Like now. Go and get Arabella
back."

"Yes, I will." Determinadong sabi ko at parang bumalik yung kumpiyansa ko sa sarili

ko.

Ilang sandali pa'y nagpaalam na din si Dani sa akin. Magla-lunch time na pala.
Naramdaman kong kumalam yung sikmura ko. Tumayo na ako at nagtungo sa kuwarto para
maligo at pagkatapos ay aalis ng bahay para simulan na ang misyon ko.

To win back Arabella's love.

-----------------

Sinundan ko yung kotse ni Arabella ng makaalis na siya ng shop. Dumaan ito sa isang
resto at nag-take out ng pagkain. Magna nine na rin naman kasi ng gabi. Madami
yatang customer kanina sa shop niya. Matapos siyang ihatid ni Sofia sa kanyang
kotse, na nalaman kong sa kanya pala yung resto, ay umalis na din si Ara pauwi ng
kanyang condo.

Nakita ko nung mai-park na niya yung kotse niya at lumabas ng sasakyan. Pagkapasok
niya sa building ay lumabas na din ako ng kotse at pumasok sa building.

Sumaludo pa sa akin yung guard ng dumaan ako dun, sinenyasan ko siya ng later.
Tumango naman siyang nakangiti sa akin. Nagtungo ako sa elevator at pumasok dun. I
punched Ara's floor. Pagdating ko sa floor niya. Nakita ko siyang may hinahanap sa
loob ng bag niya. Maybe her card key. Maingat ang mga hakbang na lumapit ako sa
kanya. Nahulog yung card key niya at saka dinampot.

"Jesus Christ!" Nagulat na sambit niya ng lumingon siya at napansin ako sa kanyang
likod. "Alex papatayin mo ba ako sa gulat?!"

"Sorry. I didn't mean to." Sabi ko sa kanya.

Napailing iling saka niya

ako inirapan. Tumalikod na siya at tinungo yung pintuan niya. Sumunod naman ako sa
kanya.

"Will you stop following me?!" Singhal niya sa akin ng liningon niya ako ulit.
Nagkibit ako ng balikat. "Akala mo di ko alam na kanina mo pa ako sinusundan?"

Hindi ako sumagot. Nakatingin lang ako sa kanya. Ibinulsa ko yung dalawang kamay ko
sa harap ng suot kong jeans. Sinamaan ako ng tingin saka tumalikod ulit para buksan
yung pintuan niya.

Nang buksan niya iyon, agad akong sumunod sa kanya at huli na ng malaman niyang
nakapasok na pala ako sa loob ng condo niya.

"Get out!" Sabi niya sa akin at itinuro pa yung nakabukas na pinto.

Hindi ko siya pinansin at parang wala lang na iginala ko yung mga mata ko sa loob
ng kanyang condo. Cozy. Homey. Yun yung naramdaman ko sa loob ng bahay niya.

"Nice place." Sabi ko ng lingunin ko siya. Umuusok na yata yung ilong niya sa inis
sa akin.

"Umalis ka na, Alex. Bago pa ako tumawag ng guwardiya sa baba." Magkasalubong ang
kilay na sabi niya sa akin.

Di ko siya pinakinggan. Tumalikod ako sa kanya saka nagtungo sa kusina. Malinis dun
at kumpleto sa gamit. Medyo napapitlag ako ng marinig ko ang malakas na pagsara ng
pinto.
"What do you want, huh?" Nanggigigil pa yata siya sa inis sa akin nang sinundan
niya ako sa kusina.

Pero hindi ako nagpatinag. Nakangiting humarap ako sa kanya. "You." Direktang sagot
ko.

It's true. Siya ang gusto ko. Siya ang gusto kong makasama habang-buhay. Siya lang,
siya lang talaga. Wala ng iba.

Kung di ako nagkakamali, napansin ko na parang lumambot ng konti yung ekspresyon ng

mukha niya.

"Alex please, get out." Napapikit pa siya ng sinabi niya iyon. "Leave me alone."

Hindi ko siya pinakinggan. Naupo ako sa upuan malapit sa may center island at
itinukod ko yung siko ko dun saka siya pinagmasdan.

"I'm not going anywhere, Arabella." I told her. "Not until I have you back."

"You want me back?" Magkasalubong na naman ang mga kilay niya. Then she smiled at
me sarcastically. "Now you want me back."

"Yes." I replied. "And I'm willing to do everything to win you back."

Tiim bagang niya akong pinagmasdan. Nilapag niya sa may counter yung bag at tsaka
yung paper bag na naglalaman ng tinake out niya kaninang pagkain.

"Are you willing to do everything I say to have me back?" She crosses her arms
across her chest.

Wala pa rin siyang ipinagbago, ang sexy pa rin niya at maganda. At yung effect ng
kahit ng mumunting galaw niya sa akin nandun pa rin. Hindi iyon nabawasan.

"Yes." Determinadong sagot ko sa kanya.

Pinagmasdan niya ako mula ulo hanggang paa, at nang bumalik ang kanyang mga mata sa
aking mukha ay bigla siyang nag-iwas ng tingin.

"Alright. Para matapos na 'to at umalis ka na dito sa bahay ko." Mataray na sabi
niya. "Remember what you did to me when you found out my real intention to you
before?"

Tumango naman ako sa kanya. "Then be my slave, too."

I smirk. Sabi na eh. Pero okay lang mas gusto ko yun dahil ibig sabihin nun ay araw
araw ko siyang makikita at makakasama.

"Sige." Sagot ko sa kanya. "Kailan ako magsisimula?"

She smile devilishly. "Tomorrow. Sa shop." Sagot niya.

Napangiti na ako ng tuluyan. Yes! I silently uttered.

"Sure." Masayang sagot ko.

Magsisimula na yung mission ko. To win her back.

=================

Chapter 30 The 'Punishment' 2

"The right relationship is absolutely worth fighting for... as long as you aren't
the one fighting for it."

Ara POV

Nang gabing iyon, di ako agad nakatulog pagkaalis ni Alexandra sa condo ko.

I'm willing to do everything to win you back.

Her words echoing inside my head like a song. Tumagilid na naman ako ng higa at
kinuha yung isang malaking unan at niyakap ko iyon. Ngayon ko lang ulit pinansin
ang feelings na yun. Yung na miss ko siya.

I sigh and closed my eyes. Nope. Hindi ako dapat lumambot sa kanya. I smile like a
devil in the dark.

Papahirapan ko siya.

Pangako ko yan sa sarili ko bago ako nagpasyang matulog na. Ayoko namang
kinabukasan ay puro eyebags ang makikita niya sa akin.

Kinabukasa, maaga ako nagprepare papuntang shop. Nag-take out na lang ako ng kape.
Napataas yung isang kilay ko ng makita si Alexandra na nakasandal na sa may hood ng
kanyang kotse. Naka suot ito ng short sleeve checkerd na bukas at may nakapaloob na
manipis na puting tshirt tsaka naka jeans and sneakers. Naka shades pa!

Bagay na bagay talaga sa kanya yung suot niya since may pagka boyish siya and
napaka strong ng personality niya. Parang nung unang kita ko pa lang sa kanya sa
bar, and then sa hacienda sa may batis at yung unang may mangyari sa amin...

Agad kong iwinaksi ang isiping iyon. Bitbit ang bag at yung kape na nasa styro,
lumabas na ako ng kotse. Agad siyang ngumiti sa akin ng makita akong lumabas.
Pormal ang mukhang tumingin ako sa kanya tsaka sinenyasan siyang sumunod sa akin sa
loob. Agad naman itong tumalima

at sumundo nga.

"Good morning, babe." Masiglang bati niya sa akin ng makalapit siya.

"Will you stop calling me that? I have a name." Masungit na sabi ko sa kanya. "And
there's no good in the morning lalo na kung ikaw ang nakikita ko." Saad ko saka
siya inirapan.

"Ruthless." Pabulong na sabi niya.

I glared at her. "I heard that." Pero ngumisi lang siya sa akin.

Agad naman akong binati ng mga tauhan ko at nagtatakang tumingin sila kay Alex na
nasa tabi ko.

"Guys, I want you to meet Alexandra Montalban." Pakilala ko sa kanya sa mga tauhan
ko sa shop. "Siya ang bago niyong makakasama dito sa shop."

Narinig ko naman ang pagbati ng mga ito sa kanya at tipid lang din siyang ngumiti
at tumango sa mga ito.

"Lanie," Tawag ko sa secretary ko na agad namang lumapit sa akin. "Ikaw na bahalang

magturo sa kanya ng dapat niyang gawin."

"Saang part po ma'am ko siya dadalhin?" Tanong naman niya sa akin.

"Sa likod sa may mga tires." Sagot ko.

"Tires?" Manghang tanong naman ni Alex sa akin.

Di ko siya pinagkaabahalang sagutin. "Pagbuhatin mo siya dun ng mga gulong." Sabi

ko kay Lanie.

"Sige po, ma'am." May alanganing sagot ni Lanie sa akin.

"But Arabella ---"

Itinaas ko yung kanang kamay ko sa kanya at saka sinamaan siya ng tingin. Baka
nakakalimutan niyang sinabi niya sa akin na gagawin niya ang lahat para lang makuha
yung kapatawaran ko?

It's pay back time, Alexandra. Nangingiti ng makahulugang sabi ko sa loob loob ko
saka pumasok na sa mini office ko dun.

Naging busy naman ako sa loob ng opisina at di na namalayaan

pa ang oras. Pagtingin ko sa wrist watch ko at mag te-ten na pala ng umaga. Nun ko
naalala si Alex na nasa likod sa may maliit na warehouse. Tumayo ako at nagpasyang
puntahan ito dun.

Pero nasa labas pa lang ako ng bukas na pintuan ay narinig ko na ang pagtatawanan
dun sa loob.

"Saglit lang kasi ang kulit eh." Boses iyon ni Alexandra na bahagya pang tumawa.

"Okay lang kasi yan." Sagot naman ng isang boses babae na medyo natatawa na din. Si
Lanie.

Kunot noong pumasok ako sa loob at nakita ko si Alex na nakaputing tshirt na lang
at pinapampunas sa pisngi ni Lanie yung suot kaninang short sleeve na polo.

"What's going on here?" Di ko napigilang itanong sa kanila na bigla namang

napatigil at nagulat pa yata sa akin.

Hindi ko maiwasang mag-isip ng masama sa naabutan ko. At di ko din inaasahan yung

pagseselos ko.

"Natalsikan ko kasi ng ---"

"Lanie," Putol ko sa sinasabi ni Alex. "Pwede bang iwan mo muna kami?" Di ko

napigilan yung pagtataray ko sa kanya.

"O-opo, ma'am." Para namang guilty na sabi nito sa akin.

"Ayos ka na ba?" Mas lalo yata akong nabwisit ng nagtanong pa si Alex dito.

"O-okay na, Alex." Napataas pa yung kilay ko ng tawagin siya ni Lanie sa pangalan
niya.

Magalang na nagpaalam sa amin si Lanie at lumabas na ng warehouse. Naiwan kaming

dalawa ni Alex dun. Nakahalukipkip akong nakatingin lang sa kanya habang
magkasalubong ang kilay ko. Siya naman ay nakatitig lang din sa akin na hawak hawak
pa yung tinanggal niyang damit.

"I instructed you to work here," Pormal na sabi ko sa kanya. "At hindi para makipag
flirt sa sekretarya

ko."

She laugh softly. "Hindi ako nakikipag flirt sa kanya."

Nun ko lang napansin na ang dungis pala nung kamay niya tsaka may gasa sa bandang
kaliwang pisngi niya. Gusto kong matawa sa itsura niya ngayon dahil para siyang
gusgusing bata sa kalye. Pero dahil sa naabutan ko kanina, parang di ko kayang
ngumiti man lang dito.

"Ayos ayusin mo yung trabaho mo dito, Alex." May kalakip na pagbabantang sabi ko
saka tumalikod sa kanya.

"Nagseselos ka ba?" Narinig kong tanong niya.

Nakangisi siya nung lumingon ako at namaywang gamit ang kanang kamay.

"What?" Saka tumawa ng mahina na may pagkasarkastiko. "Nagpapatawa ka ba?"

Tumaas yung isang kilay niya sa akin na parang nagsasabing wag na ako
magsinungaling pa sa kanya.

"Whatever." Mataray na sabi ko saka ako tumalikod at naglakad na papalabas ng

warehouse.

Naiinis ako kay Alex at nadala ko yun buong maghapon. At nang uwian na, narinig ko
pang sinabi niya sa dalawang saleslady ko dun sa shop na sumakay na sa kotse niya
tutal iisa lang naman daw daan pauwi sa kanila.

Hindi rin nakawala sa pansin ko yung parang kinikilig pa sila dito. Yan kasi ang
isa sa mga katangian ng Montalban, ang pagiging gentlewoman/man nila. At alam naman
natin na gustung gusto yun ng mga babae.

Nakasimangot akong nagtungo sa kotse ko at di ko pinansin si Alex ng kinakausap

niya ako. Di rin ako nag abalang sumagot. Nag drive lang ako pauwi na. Maaga pa
naman magluluto na lang ako sa bahay ng pagkain ko.

Dumaan pa ang mga araw at napapansin kong mas naging close pa yung mga tauhan ko
kay Alex, lalo na yung mga babae. Pati

na si Lanie na siyang palagi niyang kausap at kasama mananghalian. Minsan pa nga

nakasabay ko pa silang dumating sa opisina na magkasama.

Tinawag ko si Lanie ng umaga ding iyon para pagsabihan. Oo na nagseselos ako sa

kanilang dalawa. At ayoko yung mga nakikita ko. Sinabi ko na lang kay Lanie na kung
pupwede mag concentrate sa trabaho kapag nandito sa office at iwas iwasang
makipagharutan while on duty. Bumalik yata yung dating Arabella na brat. Pasalamat
siya di ko siya sinesante.

Di ko din inaasahan nung galit na sumugod si Alex sa opisina ko bandang 10:30 ng

umaga ding iyon.

"Arabella we need to talk!" Hayun na naman yung mala tigre niyang mga mata.

Pabalya pa niyang isinara yung pintuan ng opisina ko. Di rin nag abalang kumatok
man lang. May kausap naman ako sa telepono ng mga oras na iyon kaya hindi ako agad
nakasagot dito.

"Okay Mr. Hernandez, pwede mo na siyang i-pick up anytime." Sabi ko sa kausap ko sa

phone pero matiim akong nakatingin kay Alex na nakatayo sa harapan ko. Umuusok pa
yata ang ilong at tenga nito sa galit. "Okay, bye."

Ibinaba ko na yung tawag at hinarap si Alex na magkasalubong ang kilay.

"Anong ginagawa mo dito sa opisina ko?" Inis na tanong ko sa kanya. "Hindi ka ba

marunong kumatok man lang?"

"Bakit mo pinagalitan si Lanie?" Malakas na tanong niya sa akin and I know, na kung
makikinig lang ng mabuti yung mga tao sa labas maririnig kaming nagtatalo ni
Alexandra.

"Ano bang pakialam mo?" Uminit na din yata ang ulo ko dito.

"May pakialam ako dahil kaibigan ko siya!" Madiing sabi niya. "At kung galit ka sa
akin, wag kang

mandamay ng iba na wala namang ginagawang masama sayo!"

Di ko na napigilan yung damdamin ko at nasampal ko siya sa kaliwang pisngi. Nakita

ko kung paano gumalaw yung panga niya at bumaling sa akin ng tingin na para akong
kakainin ng buhay.

Walang ano-ano'y kinabig niya ako sa batok at madiing hinalikan sa labi. Yung isang
kamay naman niya ay mahigpit akong niyakap sa beywang.

Nagulat man ako sa ginawa niya, pilit ko naman siyang itinutulak palayo sa akin
gamit ang mga kamay kong nasa dibdib niya pero matibay siya. Naramdaman ko pa nung
kinagat niya yung lower lip ko at nalasahan ko yung sarili kong dugo.

Ramdam ko ang galit ni Alex sa mga halik niya sa akin. Marahas, madiin at
nagpaparusa yung halik na ginagawad niya sa akin.

Nang pakawalan niya yung labi ko para makahinga, di ko na napigilang sampalin siya
ulit. Pero ginanti na naman niya sa akin ay isang halik na mas madiin pa.
Pilit niyang pinapasok yung dila niya sa loob ng bibig ko. Naramdaman ko din nung
tinutulak niya ako sa may mahabang sofa dun at natumba kaming dalawa pahiga. Hindi
na ako makagalaw dahil nakapatong siya sa akin. She left my lips again for a moment
to breath. And she took advantage of the situation to invade my mouth.

Para akong nanghina sa ginawa niyang iyon. She changed the pace. Yung marahas at
madiin niyang halik, naging masuyo na at nang-aakit. Malayang ginalugad ng dila
niya ang loob ng bibig ko and I heard myself moan. My hands on her chest slowly
find its way up to her nape.

Hindi ko na din napigilan yung sarili kong tugunin yung mga halik niya. And I heard
her moan sweetly.

Mas naging mapusok pa yung halik namin. Naramdaman ko na lang yung kamay niyang
nasa loob na pala ng damit ko at hawak hawak na niya yung kalowang dibdib ko na may
takip pa ring bra.

Her lips left mine and she kissed me hungrily sa leeg papunta sa may tenga. Ang
init init na ng pakiramdam ko kahit na may aircon naman sa loob ng opisina ko. She
gently bite my earlob at naramdaman ko din yung isang kamay niyang humahaplos
haplos sa exposed na kanang hita ko.

"I want you, babe." Husky na bulong niya sa akin. "I want you so much."

"A-alex..." Nakapikit na sambit ko sa pangalan niya. "Please... d-don't."

"Make me stop." Bulong pa niya na patuloy pa din sa paghalik sa leeg ko, sa may
panga ko.

Damn! Ang hirap namang pigilin nito!

"P-please Alex." Hirap na sabi ko. "N-not here." Nasabi ko sa kanya out of nowhere.

She stop. Unti-unti akong nagmulat ng mga mata. At nabungaran ko yung mukha niya at
yung mga mata niyang nababalot ng pagnanasa.

Nakakapanlambot naman ng tuhod. I reach and touch her face. Parang nagustuhan niya
yung ginawa ko at pumikit pa siya as she lean more her face to my touch.

I missed her. I missed her so much. I want her too. She just don't know how much I
want her too. But... I want her to suffer. Gusto kong maghirap muna siya bago niya
ulit ako makuha.

"Get out." Mahinang sabi ko sa kanya kasabay ng pagbawi ko sa kamay ko sa mukha

niya.

Napamulat siya ng mga mata. Nagtatanong ang mga iyon sa akin. "Ara..."

I closed my eyes hard. Para akong nalulunod sa mga mata nito. "Please, Alex. Don't
make me regret I gave you a chance to redeem yourself to me."

Ang lalim ng hinugot niyang hininga. She slowly get up saka inilahad yung mga kamay
niya sa akin para tulungan akong bumangon.

Kinuha ko naman yun at tinulungan pa niya akong makatayo sa harap niya.

"You can go now." Sabi ko sabay talikod sa kanya.

"Can I have another kiss then?" May himig yatang panunukso yung tono niya.

Nilingon ko siya ng makarating ako sa may lamesa ko. "No." Sabi ko sa kanya though
I know my face is still look flushed mula sa eksena namin kanina.

Ngumisi siya. "Tatandaan ko yung sinabi mo sa akin."

Kunot noong tumingin ako sa kanya. "Na ano?"

Ngumiti siya sa akin pilya. "Na not here."

Bigla kong naramdaman ang pag iinit ng mga pisngi ko sa sinabi niya.

Damn! Sa dinami dami kasi ng pwedeng sabihin yun pa ang napili ko! Stupid!

Parang narinig ko siyang tumawa ng nakakaloko. I glared at her para pagtakpan yung
pagkapahiya ko. Naglakad na siya papuntang pintuan at bago niya iyon binuksan ay
tumingin pa siya sa akin.

"Arabella," Tawag niya sa akin. "Wala kang dapat pagselosan. Ikaw lang laman nito."
Sabay turo pa sa bandang puso niya saka kumindat bago tuluyang lumabas ng pinto.

Kahit inis ako sa ginawa niya, di ko pa rin naman mapigilang mapangiti. Kinagat ko
yung lower lip ko para pigilan yung kilig ko.

(Alex and Ara on media ^-^)

=================

Chapter 31 In Love With You

"It's not being in love that makes me happy. It's being in love with you that makes
me happy."

Ara POV

Agad nagsalubong yung kilay ko ng makita yung babae na nakakapit sa braso ni Alex
habang may inaabot ito.

"Ito ba?" Parang di naman nito pansin yung hawak nung babae.

"Hindi yung isa." Sabi naman pero nakita ko kung paano niya tingnan si Alexandra.

"Alex!" Tawag ko sa kanya at di na nakatiis. Agad naman itong lumingon sa akin.

"Halika dito." Sabay senyas ko sa kanya.

"Saglit lang ha?" Paalam niya sa babae na customer namin dito sa shop.

Parang nadismaya pa ito ng umalis si Alex at lumapit sa akin. Nakita ko pa nung

napaismid siya sa akin at ako naman tinaasan ko siya ng kilay. Akala mo naman kung
sinong maganda.

"What are you doing?" Mataray na tanong ko sa kanya at naghalukipkip pa.

"May customer kasi wala naman sina Reina at Matet." Tukoy nito sa dalawang
saleslady ko dun sa shop.
Kumunot yung noo ko sa kanya. "That's not your job." Sabi ko naman.

"Pero..."

"Di mo ba pansin?" Inis na sabi ko sa kanya. "Nakikipag flirt na sayo yung babae di
ka man lang nakakaramdam?"

Di siya umimik at pinagmasdan lang ako. Yung kulay berde niyang mga mata nakatuon
lang sa mukha ko. Nakakailang pero hindi ako nagpatinag sa kanya.

"Paano mo ba malalaman kung nakikipag flirt na sayo yung babae?" Parang bigla itong
na amused.

I rolled my eyes. "Don't tell me hindi mo alam?" Lumabi siya saka umiling. "Come
here." Sabay senyas sa kanya gamit yung hintuturo ko. Lumapit naman siya sa akin ng
konti. "Lapit ka pa ng

konti." Sabi ko naman sa kanya.

"Ang lapit ko na o." Sabi niya saka mas nilapit pa nga sa akin yung katawan niya.

"Ganito ang makipag-flirt." Kinuha ko nga yung tenga niya saka piningot yun.

"Aray aray aray!" Reklamo niya sa akin. "Ara ano ba masakit."

"Hindi mo talaga alam kung paano makipag-flirt?" Mas lalo ko pa nga tinaas yung
tenga niyang hawak hawak ko.

"Hindi ko nga ---" Mas lalo ko pa nga tinaasan. "Aray Ara naman eh! Nagbibiro lang
ako!" Sabi niya sa akin.

Binitiwan ko na yung tenga niya saka sinamaan ng tingin. "Umayos ka Montalban kung
ayaw mong mawalan ng tenga." Pinandilatan ko siya ng mata.

Nakangiwi sa sakit na hawak hawak niya yung kanyang tenga. "Babe naman eh."

"Wag mo nga ako matawag tawag niyan!" Naiinis ako sa kanya.

"Sige love na lang." Sabi pa.

"Ayoko." Nakairap na sabi ko.

"Baby na lang." Pinandilatan ko na naman siya. "Sige honey na lang."

"Alex--"

"Oo na hindi na nga eh!" Umilag siya sa akin ng akma ko siya susuntukin.
"Sweetheart na lang." Dagdag pa niya.

"Alexandra isa!" Banta ko sa kanya.

"Gawin mo ng dalawa." Saka siya ngumisi sa akin ng nakakaloko.

"Sipain na talaga kita diyan!"

"Pwede kiss na lang?" She even wiggle her eyebrows.

"Kiss kiss ka diyan." Angil ko sa kanya. "Ayos ayusin mo yang trabaho mo Alex ha?
Di na ako natutuwa sayo. Nakikipagharutan ka."

"Wag ka na magselos ---"

"Di ako nagseselos!" Agad kong sagot sa kanya.

Napangiti siya ng nakaloloko. "Sabi ko nga." Hindi ko siya sinagot pero sinamaan ko
ng tingin. "Siya nga pala, iniimbitahan tayo nila Danielle at Camille

sa Sabado."

"Tayo?" Ulit ko sa sinabi niya.

"Oo. Tayo." Bigay diin pa niya. "Lunch daw sa bahay nila third month na ni baby
Ash."

Maang na napatingin ako sa kanya. "May baby na sila?" Simula kasi nung naghiwalay
kami ni Alex wala na akong naging balita sa kanila.

Nakangiting tumango siya. "Ang cute nga eh. Pareho pa kayo ng kulay ng mata."
Parang proud na sabi niya.

Nakakatuwa naman. Si Danielle at Camille may baby na? Ang swerte naman nila...

"Huwag ka mag-alala tayo din magkakaroon nun." Para namang nabasa nito nasa isipan
ko.

"Anong tayo magkakaroon din ng ganun?" Maang na napatingin ako kunwari sa kanya.
"Walang tayo!"

"Ah..." Sambit ni Alex na tatango tango pa. "So pwede ako makipag date?"

"Hindi!" Agad na sagot ko na di man lang yun pinag isipan.

Pinipigilan nitong huwag mangiti. Asar lang kasi eh. Bibig na 'to kung ano ano
sinasabi.

"Ano na?" Untag niya sa akin.

"Anong ano na?" Naguluhan naman ako sa kanya bigla.

"Sa Sabado kina Danielle."

Ay oo nga pala. "Sige. Gusto ko din makita yung baby nila."

Masaya ako para sa dalawang yun lalo na't alam ko kung ano yung pinagdaanan nila at
yung love story nila. Nakakatuwa naman at may buo na silang pamilya.

"You won't regret it." Nakangiting sabi niya sa akin.

"Oo na sige na bumalik ka na sa trabaho mo."

"Okay." Sabi pero babalik na naman sa pinaggalingan kanina.

"Hep hep." Hinila ko yung damit niya. "Dun yung trabaho mo." Sabay turo sa likod sa
may warehouse.

"Sabi ko nga dun eh." Tapos saka tinungo na ang warehouse. "Sabay
tayo kain ng lunch ha?"

Simula pa nung nakaraang araw ng may mangyare sa amin sa opisina, sumasabay na siya
sa akin mag lunch. Hinahayaan ko na lang para iwas gulo. Nakakapagod din
makipagtalo dito eh. Kaya hinayaan ko na lang.

Nang hapong iyon, tumawag sa akin si mama para kumustahin ako.

"I'm fine, mom." Pang a assure ko dito.

"So how are you and Alex?" Tanong niya sa akin.

Nung iwan ako ni Alex noon, napansin nito yung kalungkutan ko at dun ako napaamin
sa tunay na nangyayare sa amin. At nung bumalik si Alex para hingin ang kapatawaran
ko nasabi ko din sa kanya. Tanggap naman daw niya kahit sino pa ako. At kahit pa
daw nung unang ipinakilala ko sa kanya si Alex, pansin na niya ang pagtitinginan
naming dalawa.

Napabuntong hininga ako. "Okay lang naman ma."

"Anak..." Sabi niya. "Life is too short, why don't you give yourself a chance to be
happy again?" Payo niya sa akin.

"I am happy, ma." Pagsisinungaling ko sa kanya.

"Masaya ka nga ba?" Sambit niya at di ako nakasagot dito. "If si Alex lang ang
makakapagpasaya sayo, then go. Be with her."

I lean back to my swivel chair and closed my eyes hard. Yes, I still love Alexandra
so much. Pero natatakot ako na baka bigla bigla iiwan na naman niya ako ulit ng
walang paalam.

Ilang saglit pa'y nagpaalam na din si mama sa akin. Ako naman naghanda para umuwi.

"Hatid na kita." Sabi sa akin ni Alexandra ng maisara na namin yung shop.

"I have my own car." Sabi ko naman sa kanya.

"Eh di susunod ako sayo." Napatirik yung mga mata ko.

Alam kong di naman siya magpapasaway sa akin kaya di

na lang ulit ako kumibo ng nagsimula na akong umuwi kasunod siya. Pagdating sa
building ng condo ko, sumama din siya paakyat. Nagtaka naman ako ng may dala siyang
kape para sa guwardiya sa baba.

"Kilala mo ba yung guard sa baba?" Di ko mapigilang itanong sa kanya ng nasa

elevator na kami paakyat sa floor ko.

Nagkibit balikat siya. Napansin ko din yung dala niyang paper bag.

"Ano yan?" Di ko napigilang itanong sa kanya.

"Dog food." Tipid niyang sagot.

Bigla ako napabaling ng tingin sa kanya. "D-dog food?" Tumango naman siya sa akin.
"Alex?"

Bago siya sumagot nakarating na kami sa floor ko at bumukas na yung elevator.

"Aw aw." Narinig kong kahol ng tuta at napatingin ako sa isang puting poodle.

"Ma'am eto na po yung aso ninyo." Binigay nung lalakeng may hawak nung aso kay
Alex.

"Salamat." Tugon ni Alex dito.

"Pakipirmahan na lang po ninyo ito." Sabi niya at may hinugot na makapal na papel
sa likod at pinapirmahan iyon kay Alex.

Pagkatapos ay umalis na yung lalakeng nagdeliver nung tuta. Naooverwhelm naman

akong nakatitig lang kay Alex.

"Ara, meet Lexar." Sabi niya sa akin at ipinakilala sa akin yung aso na hawak hawak
niya.

As if on cue, tumahol naman yung tuta saka iwinagayway yung maliit na buntot.

"Alagaan mo siya ng mabuti ha?" Sabi niya sa akin saka iniabot sa akin yung tuta.

I hesitated for a moment, pero kinuha ko din siya mula kay Alex saka inilapit sa
mukha ko. Ang cute cute niya. Ang kapal ng kulot nitong buhok na halos di mo na
makita yung mukha niya.

"A-alex..." Tawag ko sa kanya.

"Ipasok

mo na siya sa loob saka pakainin mo na din." Nakangiting sabi niya sa akin. "May
binili na din akong gatas na din siya dito."

Tinitigan ko siya. She really melt my heart tonight dito sa sorpresa niya sa akin.

"Pasok ka muna sa loob." Sabi ko sa kanya.

"Sige nagugutom na din ako eh." Sabi saka hinimas pa yung flat na tiyan niya.

Tuwang tuwang gumala sa loob ng bahay ko si Lexar. Naisip ko kung bakit yun ang
pinangalan ni Alex.

"Bakit pala Lexar ang pangalan nung tuta?" Tanong ko sa kanya nung naghuhugas ako
ng pinagkainan namin at siya naman ang nagpupunas nun.

Napangiti siya. "Pangalan nating dalawa."

Natigil naman ako sa paghuhugas. "Pangalan nating dalawa?!" Proud pa siyang

tumango. "Alexandra, pinangalan mo talaga sa aso yung pangalan nating dalawa?" Di
ako makapaniwala dito.

"Anong masama dun?" Painosenteng sambit niya. "Ang ganda ganda nga eh bagay sa
kanya."

Napailing iling na lang ako sa kanya. "Pasalamat ka mahal ko na agad yung aso."
Saad ko ng matapos na akong maghugas at nagpunas ng kamay.

Siya naman ang natigilan. "Eh ako?" Malamlam yung mga matang tanong niya sa akin.
"Mahal mo pa rin ba ako?"
Tinitigan ko siya sa mga mata. "Alex... di ka naman nawala sa puso ko eh. Kahit na
sobrang sakit nung pag iwan mo sa akin nun."

Tinapos na niya yung ginagawa at hinarap ako. Hinawakan niya yung kamay ko.

"Kaya nga nandito na ako di ba?" Sabi niya sa akin. "Hindi na ako aalis, di na ulit
kita iiwan." I stared at her face. "Pangako ko yan sayo, Arabella."

"Natatakot ako..." Mahinang sabi ko sa kanya.

Hinaplos

niya yung mukha ko. "I love you so much. And I am willing to be your slave for life
if you want me to."

"Alex..." Sambit ko sa pangalan niya. Para akong maiiyak ng mga sandaling iyon.

She kissed me. Nilapat niya yung labi niya sa akin. Naramdaman ko yung luha ko na
tumulo at umagos sa pisngi ko. Nilayo niya ng konti yung mukha niya saka tiningnan
ako sa mata. Hindi ko inaasahan yung sumunod niyang ginawa. She dried my tears with
her kisses. Hinalikan din niya yung talukap ng mga mata kong nakapikit.

"I love you so much Arabella." Bulong niya sa akin at nagmulat ako ng mga mata para
tingnan din siya ng diretso. "And I'll always do. I will love you until my last
breath."

Unti unting sumilay yung ngiti sa mga labi ko. I cupped her face and kissed her.
Madiin ko siyang hinalikan sa labi. She lifted me up with her hands on my waist at
kinawit ko naman sa beywang niya yung dalawang hita ko ng hindi pinuputol yung
halikan namin. Nasa may pwetan ko yung dalawang kamay niya to support me at
nakayakap naman sa batok niya yung dalawang kamay ko.

Namalayan ko na lang na buhat buhat niya ako at naglakad papunta sa taas sa may
kuwarto ko ng hindi pinuputol yung halikan namin.

She opened my bedroom door at sinipa iyon pasara. I smiled between our kiss.
Maingat niya akong hiniga sa kama at saglit na naghiwalay yung mga labi namin.

Tumayo siya saka mabilis na tinatanggal ng kamay niya yung butones ng suot na polo
saka hinubad iyon. Bra na lang at yung jeans niya ang natira. Sinunod naman niyang
tanggalin yung suot na sapatos and she unbuttoned her jeans. Napakagat labi ako
habang pinapanood lang siyang naghuhubad sa harapan ko.

I missed her... so much. I missed her touch. Her kiss. Her taste.

I looked at her in awe when she's already naked. Bumalik siya sa kama at pumaibabaw
sa akin. She touch the hem of my shirt and slowly took it off. She undressed me ng
hindi nagmamadali.

"I missed you so much." Husky niyang bulong sa akin nung mahubad na niya lahat ng
suot ko at pinagmamasdan ako ng may paghanga.

"Come here and show me how much you've missed me." May pang aakit na sabi ko sa
kanya.

She looked at me mischievously and with playful smile. It's play time.

(Sexy Arabella and Alexandra on media ^-^ Bagay na bagay sila o!)
=================

Chapter 32 Steamy Morning

"I want to kiss you, bite you, pull your hair and kiss your neck. I want to make
love to you until you scream my name."

Alex POV

Nagising ako sa malambot na kamay na masuyong humahaplos sa akin sa pisngi. Unti-

unting kong iminulat ang aking mga mata as I groan.

"Good morning." Nakangiting bati sa akin ng isang magandang nilalang na akala ko'y
diyosa.

"Morning." Groggy at antok pang bati ko din sa kanya. "Nasa langit na ba ako?"
Tanong ko sa kanya at ngumiti half closed pa yung mata ko.

Nakayakap at ginawang unan ni Ara yung kaliwang shoulder ko habang yung kaliwang
kamay niya na nasa pisngi ko kanina ay nasa chest ko na. Habang yung hubad naming
katawan na nasa ilalim ng kumot ay magkadikit.

She laugh softly. "Malapit na." Ganti niyang biro sa akin as she shower my lips
with little kisses. "Wake up, Alex."

"Still sleepy." Sabi ko naman sa kanya.

Inaantok pa ako talaga kasi halos madaling araw na kami nakatulog. We missed each
other that much.

"Come on." She said planting sweet little kisses on my lips.

"You're such a tease." Nakangiting sabi ko sa kanya at pilit iminulat yung mga mata
ko na antok na antok pa.

She smirked at me. Bigla namang nag ring yung phone ko na nasa ibabaw ng bedside
table ni Ara dito sa kuwarto niya. Agad ko yun kinuha kasi nga baka importante yung
tawag. Nah, it's Abegail.

"Hi, Abby." I greeted her in a husky voice letting her know that I just woke up.

"Alexandra!" Exaggerated na bulalas niya and I chuckled at that. "Thanks God you're
alive!"

Naramdaman ko yung kamay ni Ara na pumasok

sa ilalaim ng kumot at malayang hinahaplos haplos ako sa katawan. She's leaving

sweet little kisses on my shoulders up to my neck. Damn what a morning!

"Ba't ka napatawag ang aga aga eh." Sabi ko sa kanya.

"Anong ang aga aga sinasabi mo diyan?" She exclaimed. "It's already ten forty five
my dear cousin!"

Napapikit ako ng maramdaman ko yung kamay ni Ara na masuyong minamasahe yung right
breast ko as she lowered her kisses from my neck to my chest... and then to my left
breast.

Hindi ko naman siya masaway dahil maririnig iyon ni Abby. Titili na naman yun ang
sakit pa naman sa tenga.

"I lost track of time." Yun lang napili kong sabihin sa kanya. Tiningnan ko si Ara
when she suck my nipples para sana sawayin pero umiling lang siya sa akin saying
that she won't stop. "Damn it!" I muttered silently.

"What?" Tanong sa akin ni Abby sa kabilang line. "Ano bang ginagawa mo?" I can
sense her curiousity on the other line.

Muntik na akong mapasinghap ng yung isang breast ko naman ang masuyong sipsipin ni
Ara. Shit!

"Can we talk some other time?" Sabi ko kay Abby.

"No!" Sabi na eh di yan papayag. "Ngayon na nga lang kita makakausap until what?
Six hundres years?" OA niyang sabi sa akin.

Muntik na akong mapasinghap ng maramdaman ko yung labi niyang humahalik na ngayon

sa puson ko. Tinanggal na niya pala yung kumot na tumatabing sa kahubdan naming
dalawa.

"Ano ba kailangan mo Abby?" Hirap na pina normal ko yung boses ko. Napakagat labi
ako para pigilin ang sarili kong wag umungol when Ara claim my nakedness down
below.

"I want

to buy your little pony." Abby said to me.

Madiin akong napapikit nang maramdaman kong ginagalugad na ng dila ni Ara yung
hiyas ko at masuyo pa niyang pinaghiwalay yung hita ko for a better access. I'm
going crazy!

"Alex, are you even listening to me?" May pagtataka na sa boses ni Abby sa kabilang
linya.

Di ko napigilang iarko yung hips ko when she run the tip of her tongue on my
center.

"Bakit mo ba gustong bilhin yun?" I tried my very very best to answer her.

"Regalo ko sana kay baby Ash sa Sabado."

Hmmm... damn it feels good! She's already licking me down there. Napalunok ako.

"Alright sayo na!" Wala na akong nagawa pa kaysa naman patagalin ko pa yung
conversation namin ni Abby.

"Talaga?" May pagtatakang sambit niya. "That easy? Wala ka munang litanya sa akin?"
Sabi niya. "Unusual Alexandra."

"Abby, please." Pakiusap ko nahihirapan na akong magpigil pa. "We'll talk about
this ---- shit!" Di ko napigilang ibulalas when Ara push her finger inside me.

Nang tumingin ako sa kanya sa baba may pilyang ngiti sa mga labi niya. Alam kasi
niyang nahihirapan na ako magpigil. Ang init init na ng pakiramdam ko,
pinagpapawisan na yung noo ko to think na may aircon naman dito sa kuwarto ni
Arabella.

"Hey, what's going on?" Abby asked in puzzlement.

"N-nothing just..." Di ko napigilan yung nginig sa boses ko.

"Alex, ano bang nang---" Pero siya na mismo ang pumutol sa sinasabi niya. "Damn it,
you pervert!"

Now she realizes what's really going on.

"Why'd you even answer my call when you are busy doing... arrrgghhh...

whatever!" Sabi pa niya. "Bastos mo talaga! Sige na bye!"

Thanks God!

"Alexandra?" May pahabol pa. I just say hmm to her. I don't trust my voice. "Say my
regards to Arabella. Bye." Makahulugang sabi niya and I think I heard her laugh.

"Bye, Abby." Yun lang at pinutol ko na yung tawag. Ngayon pwede ko ng pagsabihan
yung diyosang nasa ibaba ko. "Come here, babe."

She shook her head as her finger inside me continuously giving me pleasure.
Nangingingig na ako sa sobrang sarap.

"Baby, I want to kiss you." I said with pleasure.

Pumaibabaw siya sa akin as she push her finger farther inside me and I quiver.
She's rocking my world this early!

I cupped her face and kissed her hungrily as pleasure building higher and higher
until I reach the seventh heaven with flying colors. I moaned inside her mouth.

"You're a certified teaser." Hingal na hingal na sabi ko sa kanya.

She smiled at me. "I know." Proud pang sabi niya.

I gave all my strength to change our position. Umikot kami sa kama hanggang sa ako
naman ang nasa ibabaw niya.

"You know you can't get away with it without a price." I smiled at her
mischievously.

"Show me." My panghahamong sabi niya sa akin.

So I did. I punished her for teasing me while I'm talking to Abby. Pinakita ko din
sa kanya kung gaano ko siya kamahal.

Dumaan lang kami sa shop ng araw na iyon dahil nga tinanghali na ako ng gising
tapos naglaro pa kami ng may katagalan. Kung di pa kami nagugutom, di kami lalabas
ng kuwarto. Kaya naman napilitang maligo at magbihis na kami ni Ara

para lumabas at kumain. Though something happened between us inside the shower
room... again.

Pagkagaling namin sa shop ay sa bahay ko naman kami tumuloy, dala dala si Lexar.
Pagdating namin dun, masayang masaya na ipinakita kay Lexar yung ginawa kong dog
house niya.

"Parang ang saya saya niya." Sabi ko kay Ara na niyakap ko siya sa likod and rest
my hands sa kanyang tiyan. Pinatong ko pa yung baba ko sa may right shoulder niya.

Nakangiti siyang pinagmamasdan yung bagong tuta niya. "Masaya din naman kasi yung
may ari."

I chuckle and gently bite her neck. "Dapat lang masaya yung may-ari niyan dahil ang
ganda ganda nung nagbigay sa kanya."

"Ah ganun?" Pumihit siya paharap sa akin na may makahulugang ngiti sa labi.

"Pero mas maganda pa rin yung may ari sa kanya." Hirit ko saka kindat sa kanya.

"Siguraduhin mo lang na ako may ari sa kanya ha?" Bigay diin niya.

Yung aso pa ba pinag uusapan namin dito? Ah I think no.

"Aba syempre!" Agad na sagot ko sa kanya at mas lalo ko pa siynag hinapit sa akin.
Naramdaman ko naman yung kamay niya sa batok ko at pinaglalaruan ako dun. "Sayong
sayo lang."

"Promise?" Parang batang sabi niya sa akin.

"Promise." Nakangiting sabi ko. "Lalo na kapag --- Ouch!" Di ko na naituloy kasi
kinurot niya ako sa tagiliran. Ang sarap naman maglambing ng girlfriend ko. Nang
may maalala ako itanong sa kanya.

"Bakit may kondisyon pa ha? Montalban?" Para siyang nagbabanta sa akin.

"Wala po." Suko ako sa kanya. "Ara?" Nagseryoso na ako.

"Yes, Alex?" Ang sexy lang ng pagkakasabi niya

nun eh habang pinaglalaruan niya ako sa batok.

"Girlfriend na ba ulit kita?" Tanong ko.

"Ulit?" Bigay diin niya. "Di naman kita sinagot dati ah? Kaya technically, hindi mo
ako girlfriend dati." May nakakaloko pang ngiti sa labi.

"Ha? Eh bakit ka pumapayag na magpasiping ---- Aray!" Paano kinurot na naman niya
ako sa tagiliran. Ang sakit!

"May sinasabi ka ba? Hmmm?" Para siyang si Camille.

Matutulad yata ako kay Danielle. Hmp! Ngayon alam ko na yung pakiramdam niya
ngayon.

"Wala sabi ko paano ngayon girlfriend na ba kita?" Tanong ko na lang na nakalabi

pa.

"Hmmm." Kunwari ay nag isip pa siya. "Di ba naudlot yung panliligaw mo sa akin
dati?"

"Ha?" Maang na sabi ko. "Nag I love you ka na nga sa akin nun so technically
girlfriend kita nun."
Tinaasan ba naman ako ng kilay. "Sige granted. Noon yun." Sabi niya. "Manligaw ka
ulit."

"Pakipot pa eh." Bulong ko sa sarili.

"Are you saying something?" Para siyang yung istriktong teacher ko nung elementary.

Ngumisi naman ako sa kanya. "Hay naku wala. Ano ka ba?" Kunwaring sabi ko. "Sabi ko
oo naman. Liligawan ulit kita." Naman!

Tumango tango siya sa akin. "Very good."

"Yung totoo," Sabi ko. "Nung past life ba ikaw yung pinaka istriktong teacher ko
nung elementary?"

She laugh at that. "Siguro nga." Ganting biro niya sa akin.

Masaya at kontento na akong nakayakap lang sa kanya at siya sa batok ko. Ang sarap
sa pakiramdam na unti unti kaming nanunumbalik na dalawa sa dati.

"Mahal kita." Seryosong sabi ko though nakangiti ako sa

kanya. "Mahal na mahal kita, Ara."

"Mahal din ----" Pero di niya itinuloy. "Kapag pala sinabi kong mahal din kita
technically, sinasagot na kita. Kaya di muna." She smiled at me playfully.

"Naman o!" Reklamo ko. "Hayun na nga eh sasabihin na eh!" Palatak ko.

She laugh again and she pinch my nose. "Manligaw ka nga muna."

I playfully sigh. "Oo na."

"Pilit?"

Ngumiti ako sa kanya. "Hindi. Tsk ikaw pa! Malakas ka sa akin eh."

Tumatahol naman na pinaikotan kami ni Lexar. Natatawang kumalas sa akin si Ara at

kinarga yung tuta.

"Hungry? Hmm?" Tanong niya sa aso niya.

Didilaan sana nung aso yung mukha ni Ara kaya agad ko siya nilayo sa kanya.

"Dun ka." Biro ko. "Hahalikan mo pa yung baby ko eh." Saka nanggigil na hinalikan
sa leeg si Ara.

Tatawa tawa naman siya at masuyo pa akong hinampas sa braso. Wala ganun lang.
Harutan lang kami buong gabi. Binuksan nga anmin yung tv sa living room para manood
sana ng movie together pero iba naman pinagkaabalahan namin. Sa isa't isa kami na
hook hindi dun sa pinapanood namin kaninang romantic comedy.

"Gusto mo din bang magkaroon ng baby?" Tanong ko sa kanya habang nasa ibabaw ko
siya at nakayakap ako sa kanya dito sa may mahabang sofa.

Nag-angat siya ng ulo mula sa dibdib ko. "Oo naman."

"We'll have one." Sabi ko naman saka ngumiti. "Two, thre, four ---"
Tumawa na siya ng lubusan. "Ang dami naman." Masayang reklamo niya sa akin.

"Para masaya." Sagot ko sa kanya. "Mag isa ka lang at ako na anak, kaya maganda
yung madami tayong babies." Kindat ko pa.

"Saka na lang natin yan pag-usapan." She rested her head again on my chest.

"Marry me, Arabella." Di ko napigilang sabi sa kanya.

Agad siyang nag-angat ng ulo saka ako tinitigan ng matagal. "Alex..."

"I want to be with you forever." Sincere na sabi ko. "I want to spend each day of
my life with you." Hindi siya kumikibo. Nakatitig lang siya sa akin na animo'y
pinapag aralan yung mukha ko. "I don't have the ring right now but I can---"

Pinutol niya ang anumang sasabihin ko pa ng kanyang matamis na halik. I lean in to

our kiss. And then bahagya niyang inilayo yung mukha niya sa akin.

"Yes." Tipid na sagot niya bagama't nakangiti siya sa akin.

"Yes?" Nangingiting pagkompirma ko.

Tumango siya ng dalawang beses sa akin. "Yes, I will marry you Alex."

"Yes?" Ulit ko pa. "Yes!" Masayang sabi ko at pinaulanan siya ng halik sa mukha
when I cupped her face with both hands.

"Alex.." Natatawang reklamo niya at dahil kakulitan ko nahulog kami sa sofa. Nauna
siya kaya namannakapatong na ko sa kanya buti na lang maagap ako at nahawakan ko
siya sa ulo at hindi siya nauntog. "Aray."

"Nasaktan ka ba?" May pag-aalalang tanong ko sa kanya at hinaplos ko yung mukha

niya. "Sorry."

Ngumiti siya sa akin. "Carpeted naman yung floor at tsaka mababa lang naman yung
sofa." Iniyakap niya sa bato ko yung dalawa niyang kamay.

"Pakasal na tayo bukas." Masiglang sabi ko.

"Agad agad?" Natatawang reklamo niya.

"Sige na nga. Huwag muna bukas." Wika ko. "Mauuna na muna yung honeymoon."

Pagkasabi ko nun ay agad ko siyang pinaghahalikan sa leeg. Tawa naman siya ng tawa
sa akin.

=================

Chapter 33 The 'No Touch' Game

"When you love someone, truly love her, you lay your heart open to her. You give
her a part of yourself that you give to no one else, and you let her inside a part
of you that only she can hurt - you literally hand her the razor with a map of
where to cut deepest and most painfully on your heart and soul. And when she
strikes, it's crippling-like having your heart carved out."
Ara POV

"Alex naman eh." Hindi ko alam kung ilang beses ko na yung protesta sa kanya.

Sinabi ko kasi na gusto ko ng matutong sumakay sa kabayo at di na ako natatakot

katulad nun, pero siya naman na ngayon ang may ayaw. Nakwento na din niya na
naaksidente pala siya nung magkikita kami dapat. Nahulog daw siya kay Black ng may
ahas na biglang dumaan sa harapan niya.

I know, bad omen sa kanya yung ahas. Nakwento niya yun sa akin dati pa. At siguro
nga din kaya kami nagkahiwalay nun.

Sinisi talaga yung ahas eh.

"Ayoko nga baka matulad ka lang sa akin." Pang ilang beses na din na niya iyon
idinahilan? "Tingnan mo o." Sabay turo pa sa malapit ng mawalang scar dun sa
kaliwang sentido niya. "Ayokong magaya ka sa akin."

"Sige na please?" Ungot ko pa sa kanya at umupo ako sa lap niya in a stride

position.

Nasa may sofa kasi siya dito sa salas ng bahay niya sa Luisiana at may
pinipirmahang dokumento na pinadala ni Janine.

"Hey, may pinipirmahan ako." Natatawang saway niya sa akin. "Ang kulit mo talaga."

"Sige na kasi please?" I gave her my best puppy eyes.

Tinitigan naman niya ako. "No." Sagot niya saka wala ng nagawa na ilapag sa may

center table yung ballpen na hawak niya at hinawakan ako sa likod para di mahulog
sa pagkakaupo sa hita niya.

Hindi ko talaga maipipilot yung gusto ko dito. Pag sinabi niyang di pwede, she mean
it. Pero sabi nga niya, makulit ako and I'm a certified tease. Inayos ko yung red
silk robe ko dahil para na itong matatanggal sa pagkakatali.

Narinig ko siyang tumawa. "You can't make me say yes, Arabella with that." Sabay
mosyon sa cleavage ko na nakalabas sa siwang ng silk robe na suot ko.

Inirapan ko siya. "I hate you." Nakalabing maktol ko sa kanya saka iniyakap yung
kamay ko sa batok niya and play with her loose hair.

She plant a soft and quick kiss on my lips. "No, babe. No... no... no."

Sometimes you have to play dirty to get what you really want. "Papaturo ako kay
James sige ka." Banta ko sa kanya.

Bigla naman siyang nagseryoso. "Subukan mo lang, Mrs. Montalban to be. Sisipain ko
si James palabas ng hacienda."

Ang cute cute niya kapag ganung nagseselos siya. I bite my lower lip to hide that
cute smile. Pero wala pa ring epekto sa kanya eh.

Nang may maisip ako. "Okay, be fair with me." Kumunot naman noo niya sa sinabi ko.
"Let's play a game. If you lose, tuturuan mo ako mangabayo. If I lose, susunod ako
sa gusto mo."

"Sounds fair." Sabi niya saka ngumiti. "What game?"

"It's called the No Touch game." I said with a playful smile.

"Huh?" Para itong naguluhan. "Paano yun?"

"Ganito yun." Panimula ko. "We will kiss without touching each other. Dapat yung
mga kamay natin nasa likod. If while we're kissing you, touch me, you'll lose.

At kung ako naman humawak sayo, I will lose."

Nag-isip siya. "Paano pag walang manalo?"

"That's impossible!" Agad na sagot ko.

Kapagkuwa'y nag isip siya ulit. "Sige. Payag na ako." Payag niya. "Saan tayo
pupwesto?"

"Dito na lang." I tried to hide that devilish smile of mine. Baka makahalata 'tong
si Alex eh.

Umayos siya ng upo, at dahil nakaupo ako sa lap niya, umayos na din ako. She lean
back to the sofa at inilagay na sa likod yung dalawang kamay niya. I did the same.

"Ready?" I smirk.

She lick her lips in circle saka ngumisi. Kunwari pang nag stretch ng leeg.
"Ready." She wiggle her eyebrows.

We lean in to kiss each other. Nakangiti ako at nakadilat ang mga mata nung
maglapat na yung mga labi namin. Once I closed my eyes, lagot na madadala ako dito
kay Alexandra. I can feel her tongue trying to invade my mouth but I didn't let
her. I know what she's playing at, and I'm not here to lose.

I lean in towards her at medyo napaatras siya, I smile again between our kiss. I
closed my eyes as I open my mouth for her entrance. I have to take the risk. She
invaded as immediately as I open them. My tongue dance with hers. And I know she's
already hook up.

I lean backwards, she follows. Inilayo ko pa ng konti yung mukha ko, sumunod siya
without breaking the kiss. Umatras ulit ako, sumunod siya ulit.

Konti na lang. Sabi ko sa loob ko.

Alam ko na kapag umatras pa ako, may tendency na mahuhulog ako sa sahig. And I took
that risk. Kasabay ng paglayo ko ng konti sa mukha ko, without breaking the kiss,
ay ang mabilis na paghawak sa akin ni Laex

sa likod para supurtahan ako at di ako mahulog sa sahig.

I broke the kiss immediately and laugh triumphantly. Tumayo ako agad mula sa lap ni
Alex at lumayo sa kanya ng konti.

"Damn!" She muttered.

"You lose, Alex." Masayang sabi ko.

"You trick me!" Akusa niya sa akin.

"Of course not!" Depensa ko naman. "Why don't you just admit it to yourself that I
won?" Tukso ko sa kanya.

"Mahuhulog ka na kasi kapag di pa kita hinawakan sa likod." Talunang sabi niya.

"Ah basta, nanalo ako." Sabi ko sa kanya. "Tuturuan mo ako bukas mangabayo."

Pupunta kasi kami bukas sa hacienda para dumalaw dun. Ilang linggo na ring di
umuuwi dun si Alex.

"You played dirty." Parang batang protesta pa niya.

"A deal is a deal, Alexandra." I wiggle my point finger in front of her. "At alam
ko kung gaano mo pinapahalagahan ang salita mo."

I saw defeat in her. "Alright!" Sukong sambit niya. "Pero sa pony kita
pasasakayin."

"What?!" Bulalas ko. "Sa laki kong 'to Alex sa pony mo ako pasasakayin?" Sabay turo
pa sa sarili ko. "Gusto ko kay Misty."

Iiling iling siya sa akin. "Ang daya mo talaga." Palatak niya. "Sige na nga."

Ngumiti ako ng pagkalapad lapad sa sinabi niya. What Arabella wants, Arabella gets.
Kahit pa sa anong paraan yan.

"But..." Sabay tayong sabi niya and she looked at me with hidden agenda. Napaatras
naman ako, parang alam ko na kung anong gagawin niya. "I still have to punish you
for tricking me."

Pagkasabi niya nun tumakbo ako papuntang kusina at hinabol niya ako. Tatawa tawa
akong umiiwas na mahuli niya. Nagkandahulog hulog pa sa sahig yung mga

prutas na nasa ibabaw ng lamesa ng maalog iyon.

I decided to run towards the door pero agad niya akong naabutan at hinawakan sa
beywang saka binuhat papunta sa salas.

"Gotcha!" Parang predator na sabi niya sa akin saka niya ako inihiga sa sofa at
kiniliti ng kiniliti.

"Alex stop!" I said laughing. Ang lakas pa naman ng kiliti ko sa tiyan. "Alex!"
Saway ko pa.

"Never mess with me, babe." Sabi niya saka tatawa-tawang saka kiniliti pa ako ng
kiniliti.

--------------------

The next morning, maaga kami bumiyahe papuntang Batangas. Masaya naman kaming
sinalubong ni nana Idad na tuwang tuwa na nagkabalikan kami ni Alexandra.
Once we're already settled in, nagpunta kami sa kuwadra. Nakasuot na ako ngang
cowboy outfit, courtesy of Alex's wardrobe.

Inalalayan akong sumakay ni Alex kay Misty. Medyo nangingilala pa si Misty pero
sabi ni Alex itong kabayo niya daw na ito ang pinakatahimik at pinakamabait.

Nalaman ko din na binili pala ni Abby yung anak ni Misty at Black na pony as a gift
daw kay Ashley. Nagulat pa ako nung sinabi ni Alex na binili daw yun ni Abby sa
halagang kalahating milyon.

Sa una, hawak hawak pa ni Alex yung tali ni Misty habang sakay ako at iniikot ikot
sa labas kung saan may bakod na nakapalibot sa kuwadra. Kailangan daw na magkasundo
kami ni Misty para maging komportable siya sa akin na sakay niya. At para sumunod
daw siya sa akin.

Ilang sandali pa'y ako na lang ang humahawak sa tali. Ang saya ko kasi marunong na
akong sumakay sa kabayo. Natutuwa naman si Alex dahil parang gusto ako ni Misty.
Biro pa nga niya, kapag

daw maglilibot siya ng hacienda, isasama daw niya ako habang nakasakay kay Misty. O
di kaya naman ako na lang daw uutusan niya kapag busy siya. Loko loko din eh.

Pagdating ng bandang alas onse, bumalik na kami sa mansiyon dahil mainit na din at
parang nagrereklamo na yung balat ko sa init ng araw. Namumula na kasi yung pisngi
ko sa init. Kay black kami sumakay pabalik sa mansiyon.

Nagpahinga muna ako sandali bago naligo. May kausap kasi na bisita si Alex,
customer daw nila yun sa planta sa Balayan. Nasabi pa pala ni Alex na dadalhin niya
ako dun pag bibisita siya.

"Tulungan ko na po kayo, nana." Nakangiting sabi ko kay nana Idad habang naghahanda
na sa dining table.

"Hay naku, ako na. Kaya ko na 'to." Saway niya sa akin. "Umupo ka na dun at
hintayin si Alexandra."

"Si nana talaga o." Nangingiting sabi ko at nagpumilit akong tulungan siya.

"Buti naman at ayos na ulit kayo ni Alex." Masaya siya sa aming dalawa at ramdam ko
yun.

"Oo nga po eh." Sagot ko naman sa kanya.

"Kumusta na pala yung ama mo?" Walang anu-ano'y tanong niya sa akin.

Bigla naman ako natigilan sa paglalagay ng kutsara't tinidor sa lamesa.

"Patay na po ang daddy ko." Sagot ko sa kanya.

Nagtatakang tumingin naman siya sa akin. "Kailan pa, hija?"

"Mahigit isang buwan siguro pagkatapos akong iwan ni Alex nun." Medyo malungkot na
sabi ko.

Parang natigilan naman si nana at nag-isip. "Talaga?" Sambit niya. "Ikinalulungkot

ko yung pagkawala ng daddy mo, anak."

Tipid akong ngumiti sa kanya. "Bakit niyo po pala naitanong si dad, nana?"
"Eh kasi dumalaw siya minsan dito sa hacienda."

Parang wala lang na sabi ni nana.

Nagulat naman ako. "Po?" Kailan? "Kailan po siya dumalaw?" Wala kasing nababanggit
sa akin si Alex tungkol dun.

"Kung di ako nagkakamali ay mahigit isang buwan simula nung mamatay daddy mo."
Sagot ni nana na naglagay ng plato sa lamesa.

Napalunok ako at bigla akong kinabahan. Si dad? Ano naman gagawin niya dito sa
hacienda?

"Nana, alam niyo po ba kung anong sinadya ni dad dito sa inyo?" Interesadong tanong
ko.

"Si Alex ang nakausap niya eh. At pagkaalis ng daddy mo nun ay bigla na lang din
umalis itong si Alex at hayun naaksidente. Nahulog sa kabayo niya."

Nung nahulog yung kabayo niya? Di ba yun yung araw na magkikita sana kami sa bahay
niya sa Laguna?

Parang may hinala na ako kung bakit bigla bigla akong iniwasan ni Alex nun at
tuluyang iniwanan. But I don't want to jump into conclusion. Gusto kong kompirmahin
iyon mismo kay Alexandra.

Pero bakit di niya sinabi sa akin ang tungkol sa bagay na iyon? Lalo na't alam kong
di pupunta dito si dad kung walang mahalagang sadya sa kanya.

Habang kumakain kami ng pananghalian, di ko maiwasang mapaisip. At napansin iyon ni

Alex. Sinabi ko na lang na medyo di maganda pakiramdam ko dahil sa init kanina.
Bigla naman siyang nag-alala sa akin at sinabing uminom ako agad ng gamot. But I'm
planning to talk to her... alone. Siguro mamya pagkatapos naming kumain.

Pagkatapos nga naming mananghalian, nauna na akong nagpunta sa taas, sa kuwarto

niya. Agad naman siyang sumunod sa akin.

"Kumusta na pakiramdam mo?" Nag-aalalang tanong niya sa akin ng maabutan akong

nakatayo at nakatitig lang sa labas ng bahay kung saan matatanaw ang malawak na
garden sa mansiyon. "Here, take this." Iniabot niya sa akin yung gamot at tubig.

Tiningnan ko lang yun saka tumitig sa kanya. "Bakit di mo sinabi sa akin na

nagpunta pala si dad dito nun?"

Nagulat yung mukha niyang tumingin sa akin. She opened her mouth pero walang
namutawing salita mula dun.

=================

Chapter 34 Revelations

"A woman that is loyal to you and someone that does not cheat or hurt you, is
definitely someone you should keep. If you come across a good person, hold on to
that person."
Alex POV

"Bakit di mo sinabi sa akin na nagpunta pala si dad dito nun?"

Pormal na tanong sa akin ni Ara ng sinundan ko siya dito sa kuwarto na may dalang
isang basong tubig at gamot dahil nga sabi niya masama daw ang pakiramdam niya.
Pero di pala, masama ang loob niya.

Maybe this is the right time for her to know the truth. Sana lang paniwalaan niya
ako.

Inilapag ko sa may lamesita sa gilid ng kuwarto yung dala kong tubig at gamot saka
ko siya hinarap.

Huminga muna ako ng malalim bago nagsalita. "Remember the day na magkikita sana
tayo sa bahay ko... natin sa Luisiana? Yun yung araw na pinuntahan ako ng dad mo."

Hindi siya kumikibo at mataman lang na nakikinig sa akin at nakatingin. Naglakad

ako papunta sa full glass wall ng bahay at tumingin sa labas.

"Hiniling niya sa akin na kung pwede daw hayaan na muna kita. Na kung pwede wag
muna makipagkita sayo ng kahit isang taon lang." I still remember that day. "He
convinced me na para din daw yun sa future mo. Na baka confused ka lang sa akin ng
mga sandaling iyon."

Naramdaman ko yung paglapit niya. "Bkit ka pumayag ng ganun ganun na lang?"

Nahimigan ko yung sama ng loob niya aa kanyang boses.

"I tried to fight for you." Humarap ako sa kanya. "Sinabi niya na kahit isang taon
lang at kapag pagkatapos nun at ako pa rin talaga ang gusto mo, hindi na siya
tututol pa sa relasyon natin."

"Dapat

hindi ka pumayag sa kanya, Alexandra." Sisi niya sa akin.

"Kung hindi ako papayag sa gusto niya, siya mismo ang maglalayo sayo sa akin."
Paliwanag ko. "Mas hindi ko yun makakaya, Arabella. Sabi niya okay lang na makita
basta si ako magpapakita sayo. What choice do I have?" I rake my hand through my
hair. "So I made a promise to him. And you know how important to my family to keep
our word."

Tumingin ulit ako sa labas, kung saan nagsisimula na namang mamulaklak ang mga
pananim sa garden.

"Nang araw ding iyon naaksidente ako at nahulog mula kay Black." Saad ko. "Masakit
para sa akin ang gawin yun, Ara. Di ka lang makita ng isang oras, namimiss na
kita."

"Nagmakaawa ako sa pinsan mo sa mga tauhan mo makita lang kita. Kahit umuulan noon,
naghintay ako sayo sa labas ng hacienda na sana kausapin mo ako at magpaliwanag
kung bakit bigla bigla ka na lang umiiwas sa akin." Umiiyak na sabi niya sa akin.

"I'm so sorry." Sambit ko. "Naisip ko din kasi na para din ito sa future mo. Na
baka nga nao overwhelm ka lang sa relationship natin. Akala ko ---"

"Alex, madaming namamatay sa maling akala!" Kontra niya sa akin.

"Kaya nga pinagbayaran ko na yun." Agad na sagot ko sa kanya. "Hindi ko nakaya yung
depression kaya sumunod ako kay Abby sa Paris nun at pansamantalang dun muna
tumira. Pero ng malaman kung namatay ang dad mo, umuwi ako. Gustung gusto kita
puntahan nun, alauin... yakapin. Dahil alam ko kung gaano kasakit mawalan ng
magulang. Pero I have to keep my distance."

"You just don't know how hard for me to bear all those pain without you by my side,
Alex." Sabi niya sa akin

at saka pinunasan yung luha niya.

"Believe me I was there, with you." Saad ko. "Nakita ko din kung paano mo ako
kinalimutan after several months and nag moved on."

"Because I had to!" Bulalas niya sa akin. "You gave me no choice."

"Mukha namang kahit papaano nakatulong yung pagkawala ko sa buhay mo dahil look at
you now." May malungkot na ngiti sa labi ko. "All grown up and nag mature ka pa.
Tumayo ka sa sarili mong mga paa. You have your shop. Your own business."

"Dahil kinailangan kong magpakatatag para kay mom at kinalimutan ko pansamantala

yung sarili kong sugat sa bigla mong pang iiwan sa akin nun." I can still feel the
pain in her voice.

"I was there also nung grumaduate ka." Sabi ko at naalala ko yung pinagdaanan ko
para lang makapasok sa loob ng stadium nila wearing a disguise.

"How?" Tanong niya. "Di kita nakita."

"Nagdisguise ako." Naguguluhan ang mga mata niyang nakatingin sa akin. "Ako yung
photographer mo nun. Yung pangit na parang nerdy."

Pilit niyang inalala yung kunwaring inarkila nilang photographer para sa graduation
nila nun.

"Yung malaki ang ipin sa harap?" Nakangiti na ngayong tumango ako sa kanya. "Ang
pangit mo nga." Nakangiti na din siya ngayon.

I sigh again. Mukhang naiintindihan na niya ako ngayon. "Naging isang dakilang
stalker mo din ako nun. Di ba tinanong mo ako if kilala ko yung guard sa condo unit
mo?" I asked at tumango naman siya. "Dahil palagi niya ako nakikita dun na nag i
stalk sayo. Suki pa nga ako ng kape sa may malapit sa tapat ng building ng condo mo
eh dahil nagte take out ako para sa kanya."

Naiiling

na nakangiti na siya sa akin. "Stalker." Sambit niya. "Pero bakit inabot ng mahigit
isang taon bago ka nagpakita sa akin?"

"Dahil wala akong lakas ng loob na makita ka. Alam kong kinamumuhian mo ako nun."
Sagot ko. "Pero, I had to see you. I wanted to see you. And then yun nga, nagpakita
na ako sayo. Na who are you pa nga ako di ba?"

"Your fault." Wika niya.

"I know." I agreed.

"Ang daming panahong nasayang para sa atin, Alex." Para siyang nanghinayang sa
mahigit isang taong di kami nagkita at nagkasama.

"Kaya nga nandito na ako di ba?" Sabi ko at nilapitan ko siya at hinawakan yung
kamay niya. "Hindi na ako aalis pa sa tabi mo kahit kailan." Pangako ko sa kanya.

"Siguraduhin mo lang dahil baka di ko na kaya pa kung mawala ka ulit sa tabi ko."
She said.

"Sana lang pumayag ka na dito na lang sa hacienda tayo tumira pagkatapos ng kasal."

"Pero paano yung shop ko?"

"Pwede mo namang dalawdalawin yun eh." Sabi ko sa kanya. "Kaya nga hindi ko
ibebenta yung bahay sa Luisiana para may tutuluyan tayo kapag dadalaw dun."

"At yung condo ko?" Tanong pa niya.

"Benta mo na lang." Suggestion ko.

Hindi siya sumagot at nag isip. "Hindi ko pwedeng pabayaan yung shop. Mahalaga yun
sa akin eh."

"Hindi ko naman sinabing pabayaan mo yung shop mo." Katwiran ko. "Ang sa akin lang,
sana dito tayo tumira sa hacienda."

"Alex... parang ang hirap nung arrangement natin."

Hinila ko siya palapit sa akin saka niyakap. "Ngayon pa ba tayo susuko?" Masuyo ko
siyang hinagod sa likod. She sigh. "Sige na nga, ako na lang ang mag a adjust." I
lean

backwards to see her face. "Ngiti ka na diyan." At hinawakan yung baba niya.

"Basta ikaw ang mag aadjust ha?"

Nangiti na ako. "Opo." Sagot ko sa kanya.

Unti unti ng sumilay ang ngiti sa mga labi niya. "Promise?"

I raised my right hand and swear. "I promise."

Niyakap na niya ako ng mahigpit. "Please Alex, no more secrets."

"Yes, babe. No more secrets." At niyakap ko din siya ng mahigpit.

-----------------------

Nag-stay kami sa hacienda ng dalawang araw at tsaka dinala ko siya sa Balayan to

visit the sugar plantation. Matagal tagal ding di ako nadalaw sa planta. Mukhang
maayos naman lahat dun.
"Ang dami mo kasing inaasikaso." Sabi naman sa akin ni Ara ng pauwi na kami sa
Laguna pagkagaling sa Balayan.

"Plano ko ngang pag-aralin si Joan ng Business Management para may katulong ako sa
pagma-manage ng business eh."

Oo. Matagal ko na yung plano, kaya lang medyo matagal tagal pa kasi high school pa
lang si Joan ngayon.

"That's a good idea." She agreed with me. "Yun nga lang medyo matagal tagal pa ang
aantayin mo na magkaroon ng katuwang sa negosyo mo."

Ano pa nga ba magagawa ko kundi maghintay ng may tutulong sa akin sa pagma-manage

ng mga negosyong iniwan nila sa akin.

Dumaan muna kami sa shop bago tuluyang umuwi sa condo ni Ara. Kinabukasan nun,
sinundo namin si Lexar sa bahay ni Sofia dahil pansamantala namin siyang iniwan dun
para may mag-aalaga. Naisip din namin na sama na lang siya kung sakaling pupunta sa
Batangas.

Nasabi ko na din sa mga pinsan ko na may plano kaming magpakasal ni Arabella pero
wala

pa kaming napili na petsa kung kailan ang kasal. Isa pa, wala pa nga akong
nabibiling singsing as her engagement ring.

Kaya naman, with the help of my two cousins, bumili ako ng singsing. Humingi pa ako
ng payo sa love guru naming si Danielle kung ano gagawin para naman kahit papaano
special yung way na pagbibigay ko nung singsing kay Ara.

Isang gabi, inaya ko si Ara na kumain sa labas. Sa resto ni Sofia. Pagdating namin
dun nagtaka pa siya kung bakit wala yatang customer ngayon si Sofy. I told her I
hired the place just for us. Nag hire din ako ng mga tutugtog to make the special
more romantic ang meaningful for Arabella.

"Anong okasyon at naisipan mo yatang magpaka romantic ngayong gabi?" Biro niya sa
akin habang kumakain kami.

Nagkibit balikat lang ako. "Palagi naman akong romantic ah." Nakangiting sabi ko sa
kanya.

Nang matapos kami kumain ng dinner, tinawag ko yung waiter for our wine. Champagne
ang pinili kong inumin para sa aming dalawa ni Ara.

"This is for you." Sabi ko at ibinigay ko sa kanya yung isang basong may lamang
inumin.

At kinuha ko naman yung isang baso at bote ng champagne. Pagkatapos nun ay iniwan
na kami nung waiter.

"Alex?" Tawag niya sa akin pero sa baso niya siya nakatingin.

I smiled at her. Kumuha ako ng malinis na tinidor at maingat na kinuha yung

singsing sa loob nung baso niya. Amused na nakatingin lang siya sa akin. Tumayo ako
saka lumuhod sa tabi ng kinauupuan niya.

"Arabella, I want to be with you forever. I want to spend my life with you."
Kinakabahang sabi ko sa kanya. "I want to build a family with you. And I hope you
want it too." Inilahad ko sa kanya yung hawak hawak kong singsing na may apat na
maliliit na diamonds. "And I want to formally ask you this." Tumingin ako sa mga
mata niya. "Will you marry me?"

She laugh softly. "Nag yes na ako last week di ba?" Sabi niya sa akin and I saw
glitters in her eyes. "And I would still say yes... to you now." Saka inilahad yung
kamay niya para maisuot ko yung singsing.

Tuwang tuwang niyakap ko siya ng mahigpit at hinalikan sa labi. Formally, we're

engaged.

Ilang sandali pa'y tuwang tuwang lumabas mula sa pinagkukublian yung mga malalapit
na kaibigan ni Ara at pumapalakpak na lumapit sa amin. They're happy for us as they
uttered their greetings.

Masaya din naming ibinahagi sa mama niya na masayang masaya para sa anak yung
balita. Sabihin lang daw namin kung kailan yung kasal at uuwi daw siya kasama ang
mga iba pang kamag anak nila Ara na nakatira na sa New Zealand.

Ibinalita din namin yun sa kanyang mga tauhan sa shop at masaya sila para sa boss
nila.

Wala naman na akong mahihiling pa kundi matuloy yung kasal namin ni Arabella.
Madami pa kaming kailangang planuhin. Lalo na yung date. Di kasi siya makapag
decide kung gusto niyang maging June bride o hindi.

Pero kahit pa June bride o hindi, masayang masaya pa rin ako kasi matutupad na din
yung pangarap kong makasama siya ng habang buhay at makabuo ng sarili naming
pamilya.

=================

Chapter 35 The Bridal Shower

"It doesn't matter who hurt you, or broke you down. What matters is who made you
smile again."

Ara POV

Nasa may tabing dagat kami nila Camille and Ana kinabukasan, enjoying the sun's not
so hot temperature.

"So how's the proposal?" Tanong sa akin ni Camille wearing a white swimsuit na nasa
kaliwa ko, nasa kaliwa din naman niya si Ana wearing a yellow two piece suit.

"Fantastic." Nakangiting sagot ko sa kanya ng tumingin ako. I'm wearing red two
piece suit.

"Congratulations." Bati naman sa akin ni Ana.

I smiled at her too. She's so damn cute and innocent. "Pwede bang ikaw kumanta sa
wedding namin ni Alex?"

"Sure, why not?" Agad na payag niya. "My pleasure."

Ako naman yung biglang na-intrigue dito at sa kanila ni Abby. Nakwento kasi dati ni
Alex sa akin na parang aso't pusa kung magbangayan sila ni Abby noon, at ang
nakakapagtaka ay kung paano sila naging okay.

"So paano kayo naging close ni Abby?" Curious na tanong ko sa kanya.

"Kaya nga bessy." Nag second the motion naman itong si Camille.

Natawa naman siya sa amin. "Kasal lang pinag uusapan natin ah ba't napunta sa akin
at kay Abby?"

"Eh alam naman kasi natin kung gaano ka hard headed yang si Abegail." Natawa ako sa
sinabi ni Camille.

"Bratinella kamo." Dagdag ko naman.

"Sobra naman kayo." Natatawang sambit niya. "Pero tama naman yung mga sinabi ninyo
na may pagka maldita siya."

"Sinong maldita?" Bigla naman itong sumulpot sa likuran namin at ang sexy nito sa
suot na stripped pink/white na bikini.

Napakagat labi naman kami ni Camille para pigilan

yung impit naming tawa saka nagkatinginan kaming dalawa. Bahala na lang si Ana
sumagot dito tutal kayang kaya naman niya i handle si Abby.

"Ikaw, bakit?" She honestly uttered.

"So pinag uusapan ninyo akong tatlo?" Napataas ito ng kilay.

"Ba't ka pala nandito?" Tanong naman ni Ana sa kanya. "Akala ko ba may pinag-
uusapan kayo ng mga pinsan mo?" Pagbibigay diin niya.

Iniwan kasi nila kaming tatlo dito at may pag-uusapan daw silang magpipinsan.
Secret lang daw nila yun kaya di kami kasali.

"Tapos na." Sagot naman ni Abby dito. "Lika dun tayo." Aya nito kay Ana.

"Saan?" Reklamo naman nung isa. "Ang ganda ng higa ko dito eh."

"Ah basta, halika na." Hinila siya nito sa braso kaya wala na ding nagawa si Ana
kundi sumunod.

"They look good together." Sabi ko kay Camille na nakangiti ng mga sandaling iyon.

"Tama ka." Sagot niya sa akin. "Sana lang makapag-decide si Ana kung sino talaga
ang dapat niyang piliin sa kanilang dalawa ni Edison."

Yup, may boyfriend pa pala itong si Ana. And mabait din naman yunh si Edison kahit
once ko pa lang siya na meet.

"Torn between two lovers." Sambit ko na tuluyan ng naupo ng makita ko si Alex na

naglalakad papunta sa kinaroroonan ko.

Ang sexy niya sa suot na darker shades of pink na two piece bikini. Bagay na bagay
sa kanya at nakapusod pa yung mahaba niyang buhok sa likod. Di rin nakaligtas sa
akin yung mga babaeng nadadaanan niya na nagpapa cute sa kanya. Napataas tuloy yung
kilay ko. Nang mapansin yung titig ko sa kanya, agad siyang nagtakip ng hawak na
shawl sa mukha.
"Hi miss." Bati niya

sa akin. "Pwede bang makipagkilala?" Ngising ngisi siya.

"Sorry may boyfriend na ako eh." Sakay ko sa biro niya.

Natawa ako sa itsura niya ng sinabi ko yun. Bigla kasing nabura yung ngisi niya at
nagseryoso.

Lumapit naman sa amin si Danielle wearing a daring blue two piece suit.

Ang gaganda at sexy ng mga Montalban cousins na ito. Kumbaga mahihirapan ka talaga
pumili.

Si Danielle, siya yung taong gusto mong maging girlfriend. Romantic, napaka
gentlewoman, sweet na sweet kay Camille, di ko pa siya nakitang tumingin sa ibang
babae o nagpa cute man lang, faithful, maalaga, mabait, down to earth. Siya yung
taong di agad agad susuko sayo. Siya din ang parang pinaka mature mag isip sa
kanilang tatlo. Parang wala kang maipintas sa kanya.

Si Abby naman. Hay naku siya yung babaeng ayaw at gusto mong makasama. Ayaw, kasi
may pagkamaldita. Kung ano sinabi gusto yun na yun. Sabi nga ni Alex lahat ng gusto
nasusunod. Mataas din ang standards nito... pati ang pride. But I guess kayang kaya
ni Ana na paamuin itong si Abegail. Gusto mo naman siyang makasama kasi, sweet din
siya, gentlewoman though slight lang, di gaya ni Danielle, protective, caring,
loyal din siya, though loyal silang tatlo, pero iba yung pagka loyal ni Abby. Like
kay Ana, she knew na may boyfriend yung isa pero siya pa rin ang gusto. She's
determined too and goal oriented talaga. Masarap din siyang kakwentuhan.

And si Alexandra naman, ah... siya yung babaeng gusto ko makasama habang buhay.
Although, may pagka istrikto siya, seryoso most of the time, tahimik din kung
minsan, at kung pupwede lang di siya magsasabi

sayo ng problema. But she's all I want to be with for the rest of my life.

Alex is sweet and loving. She can make you smile without you even knowing it.
Napaka protective din and maalaga. Siya yung tipong gusto mong alagaan. She's
romantic too but not like Danielle. Na napaka romantic naman talaga.

Sabi nila, ang mga Montalban daw minsan lang yan umibig. Kaya wagas at totoo.
Gagawin nilang lahat mapasaya ka lang. At napaka close talaga ng family ties nila.
Konti lang ang angkan nila. Kaya iilan lang ang katulad nitong tatlong 'to. At
napaka swerte ko kasi magiging official part na ako ng family nila, next month.

Yup, napag usapan namin ni Alex na next month na yung kasal namin. June 28. At sa
hacienda yun gaganapin para lahat ng tauhan dun ay imbitado.

"May bridal shower mamyang gabi." Balita ni Danielle sa amin ni Camille.

Agad naman akong napabaling ng tingin kay Alex na nakangiting umupo sa tabi ko
paharap sa akin na nakahiga.

"Alex?"

Nagkibit siya ng balikat. "Treat daw nila ni Abby sa atin."

Napaupo ako. "Hayan di man lang ako nakapaghanda."

"It's okay." Alex says as she took my hand. "It's a surpise anyway."
------------------

Alex was right. It was a surprise indeed. Pagsapit ng gabi, pinuntahan ako ni
Danielle at Camille sa kuwarto namin ni Alex at piniringan ako.

"San niyo ba ako dadalhin?" Natatawang sabi ko habang nasa magkabilang gilid ko
sila at inaalalayan akong maglakad at may pupuntahan daw kami.

"Basta." Sagot ni Dani sa akin na nasa kanan ko at hawak hawak yung siko ko para
alalayan.

Hindi ko alam

kung gaano na kalayo yung nilakad namin basta ang alam ko, kinakabahan ako at
excited din at the same time sa sorpresa nila sa amin ni Alex.

"We're here." Excited na sabi ni Camille at inalalayan akong maupo.

Agad nilang tinanggal yung piring sa mata at unti unti kong iminulat ang mga iyon.
Kung di ko ngkakamali nasa loob kami ng bar pero kami lang ang tao dun. At medyo
dim yung lights. Biglang bumukas yung disco ball sa center ng dance floor at
tumugtog ang live band na puros babae ang member. Nakita ko din si Abby na
inalalayan si Ana papunta sa harap para kumanta. Nung nag start ng tumugtog ang
banda, naglabasan ang mga babaeng nakasuot lang ng bra at panty. Nagsimula silang
sumasayaw sayaw sa harapan ko habang kumakanta si Ana sa may mini stage kasama ng
banda ng Smooth by Santana.

Natatawa naman akong pinagitnaan nung mga babaeng sumasayaw sayaw at gumigiling
giling pa. Tuwang tuwa naman sina Dani at Camille na nakikisayaw din. Si Abby naman
biglang nawala sa stage. Si Alex naman ang hindi ko pa nakikita.

Kasabay ng pagtapos sa kanta ay umalis na sa harapan ko yung mga babae. Nagsimula

ulit tumugtog yung banda ng Careless Whisper. Natatawa na talaga ako sa mga
nangyayare. Ano ba 'tong surprise nila sa amin ni Alex?

Kasabay ng pagkanta ulit ni Ana ay lumabas naman si Abby na nakasuot ng daring na

damit at nagsimulang sumayaw sayaw palapit sa akin na para siyang nang aakit.
Kinuha niya yung kamay ko at nakangiting nagpahila naman ako sa kanya ng itinayo
ako at nagsimulang isayaw sayaw sa saliw ng kantang iyon. Natatawang iniikot ikot
pa ako.

"Ano ba 'tong surprise

niyo sa amin?" Di ko napigilang itanong kay Abby.

"Just go with the flow, Ara." Sabay kindat sa akin at pilyang ngumiti.

"Where's Alexandra?" Tanong ko pa.

Natatawa siya as she rolled her eyes on me. "Ang kulit sabing surprise eh."

Nakangiting iiling iling na lang ako. Pero masaya naman yung plano nilang
magpipinsan.

Pagkatapos nung song ay nag bow pa si Abby sa akin at sumaludo naman kay Ana sa may
stage at nag thumbs up naman yung huli sa kanya.

Another sensual song has been played and hayun, lumabas na yung kanina ko pa
hinahanap.

So yung surprise na sinasabi nila, para sa akin talaga? Kasi kasali din si Alex sa
'show' na 'to.

Halos wala na siyang saplot sa suot na puting kapirasong tela na tumatabing lang
yata sa nipples nito at yung string bikini na suot lang.

Pero imbes na maakit ako sa kanya, natawa ako ng magsimula na itong sumayaw. Paano
ang tigas ng katawan!

"Are you laughing at me, huh?" May pang aakit na sabi niya sa akin ng lumapit siya
sa kinauupuan ko.

At nagulat ako when she did the lap dance. Nakangiting nakatingin lang ako sa
kanyang bawat galaw. She's trying so hard and dun ako nasisiyahan. I know this
wasn't her idea pero napapayag siya nung mga pinsan niyang sumayaw.

I grab her waist and siya naman pinaupo ko. I signaled Ana and the band to just
continue playing music. Ako naman ang sumayaw sa kanya. Napakagat labi siya ng
sumayaw ako sa harapan niya. Magaling kaya akong sumayaw, wag lang kumanta.

Pumunta ako sa likod niya at saka bumulong sa tenga niya. "You'll pay later."

Ang

husky nung tawang binitawan niya. Mukhang nag eenjoy siya sa ginagawa ko.
Pagkatapos nung song ay umupo ako sa lap niya in a stride position tsaka siya
hinalikan sa labi.

Niyakap ko sa batok niya yung mga braso ko at siya naman nakahawak lang sa beywang
ko habang tinutugon yung halik ko sa kanya.

Alex is my life right now. And I'm not going anywhere away from her.

Nagpalakpakan naman yung mga pinsan niya kasama sina Camille at Ana sa may gilid.

Masayang masayang niyakap ko siya pagkatapos ng makapigil hiningang halikang iyon.

One of our sweetest kiss ever!

Pagkatapos ng sayawan, inuman session naman. Umupo kami sa isang round table at may
mga inumin at pulutan sa gitna ng mesa. Nakapagbihis na rin si Abby at si Alex.

Kanya kanya naman sila ng bigay ng wedding wishes sa amin habang umiinom. Si
Danielle ang huling nagsalita sa kanila.

"Alex and Ara, married life isn't that easy." Panimula niya. "But it's not that
difficult too as long as you have each other. Its not just sex and kisses and sweet
things. Its more on give and take. Its more on supporting each others dream. Its
more on loving each other more and more each day." Sabi niya sa aming dalawa ni
Alex. "Respect, faith, love and loyalty. You should two bear that in mind. It's not
going to be an everyday happiness. There'll gonna be times that its hard to
understand each other, pero alam kung malalagpasan niyo yung dalawa lalo na kung
mas mananaig yung pag-ibig ninyo sa isa't isa."

Ang ganda nung mensahe sa amin ni Danielle. Nagkatinginan kami ni Alex tsaka
ngumiti sa isa't isa.

Dani's right. There's no perfect relationship. Hindi sa lahat ng panahon magiging

matamis, masaya at puro harutan. Dapat may times din na magseryoso at harapin ang
anumang hamon ng buhay mag asawa na magkasama at magkahawak kamay.

"Cheers to the both of you!" Itinaas ni Dani yung hawak na baso ng wine. "Best
wishes!"

Sabay sabay naman kami nag taas at pinagdikit dikit yung mga baso namin sa ere at
nagsabi ng cheers.

Pagkainom namin ng alak ni Alex. We kissed. It was just a brief kiss.

"I love you, babe." Sambit niya sa akin.

"I love you too." Sabi ko din saka ngumiti sa kanya ng buong pagmamahal.

I'm so happy and lucky to have Alex in my life.

(Montalban Cousins on media) 😊

=================

Chapter 36 Mrs. Montalban

"Forever is a choice. Not a privilege. Love is not for some. But for those who are
willing and brave enough to fight for it. Meeting her maybe because of fate, but to
be with her is a choice you have to make." -- diane jeremiah

Ara POV

"Dad, si Alexandra po." Nakangiting sabi ko na nakatingin sa puntod ng daddy ko at

saka nagbaling kay Alex na nasa tabi ko, nakahawak siya sa likod ng beywang ko.
"Siya po ang mapapangasawa ko, dad."

Magkatabi kami ngayon sa harap ng puntod ni dad. Napag-usapan kasi namin ni Alex na
dalawin yung puntod ni dad and bury the hatchet.

"Hello po, Mr. --" Tiningnan ko siya ng may warning. "Dad." Nakangiting bati ni
Alex sa puntod ni dad. "Kung anuman po yung nangyare nun, kinalimutan ko na po
iyon." Sabi pa ni Alex. "Mahal na mahal ko ang anak ninyo at nangangako po akong
siya lang ang mamahalin ko at hindi ko po siya pababayaan kahit kailan."

Inihilig ko ang ulo ko sa balikat ni Alex ng sinabi niya iyon kay dad. Masayang
masaya ako dahil sa wakas unti-unti ng nagkakaroon ng katuparan yung mga
pinapangarap namin ni Alexandra.

"Okay na daw." Sabi ko kay Alex.

"Ha?" Kunot noong tanong niya sa akin.

Dumiretso ako ng tayo at hinarap ko siya. "Sabi ni dad, okay na daw. Basta wag na
wag ka daw magkakamaling lokohin ako."
Tumawa siya ng mahina. "Naman." Sambit niya na nakatawa. "Kahit kailan hinding-
hindi ko iyon magagawa sayo."

"Kahit ang tumingin man lang sa ibang babae?" Saad ko sa kanya.

"Oo naman. Ikaw lang naman tinitingnan ko eh." Sagot naman niya na nakangiti.

"Kahit yung mga cute

na girls na dumadaan di mo tinitingnan?" Pasaring ko pa sa kanya.

Napangiwi siya dun. "Di ko naman tinitingnan eh. Nasusul---"

"Dad o si Alexandra." Kunwaring sumbong ko kay daddy. "Multuhin mo nga siya dad
para magtino."

"Uy wag naman po." Sakay naman niya. "Anak niyo lang pinaka-maganda at pinaka-sexy
sa paningin ko simula po nung makilala ko siya."

"Pero dad tumitingin pa din po siya sa ibang babae lalo na po kung maganda din
tsaka sexy." Nakalabing sabi ko.

Hinapit naman ako ni Alex habang tumatawa. "Sila kaya ang nananadyang dumaan sa
harapan ko."

"Sige magpalusot ka pa, Alexandra. Di ako magdadalawang isip na pingotin ka ulit."

Banta ko sa kanya.

Bigla naman niyang tinakpan yung magkabilang tenga. "Babe naman eh. Hindi na nga
promise." Sabi niya sa akin. "Masakit kaya mapingot."

"Buti naman at alam mo." Sabay irap ko sa kanya. "Baka matanggal na yang dalawang
tenga mo next time na magkakamali ka pa ng tingin sa ibang babae."

"Ang hard naman." Pabulong na sabi niya.

"May sinasabi ka ba ha?" Nakataas ang kilay na tanong ko sa kanya.

"Wala po mahal." Nakangising sagot naman niya agad sa akin.

"Mabuti na yung nagkakalinawan tayong dalawa bago pa ako matali sayo."

Nakapamaywang na sabi ko sa kanya.

Muli niya akong hinapit sa beywang at mabilis na ginawaran ng halik sa labi. "Basta
wag mo ako itutulad kay Danielle ha?"

"O?" Kunot noong tanong ko sa kanya. "Ano naman ibig mong sabihin dun?"

"Yung ano..." Napakamot pa siya sa sentido. "Yung... under." Sabi niya sa mahinang
boses.

"Ha?" Kunwari namang di ko

narinig yung sinabi niya sa akin. "Pakiulit di ko yata narinig."

"Yung under." Ulit niya sa mahinang boses.

"Lakasan mo." Pinagti-tripan ko talaga si Alex ngayon. Ang sarap lang niyang
paglaruan minsan. Ang cute cute niya.
"Tsk." Palatak niya. "Yung under de saya." Mas malakas na sabi na niya this time.

"Ah..." Sambit ko sabay tumango-tango sa kanya. "Ano namang masama dun? Tingnan mo
ang sweet sweet nila ni Camille."

"Babe naman eh." Napalabing sabi niya. "Kakantiyawan ako ng mga pinsan ko." Parang
batang sumbong niya sa akin.

"Sus, yun lang ba?" Palatak ko naman. "Pareho lang naman kayo ni Danielle. Ayaw mo
nun?"

Napakamot na naman siya sa batok. Halatang hindi siya komportable sa sinabi ko. "Si
Abby na lang yata ang hindi pa under sa inyo." Sabay tawa ng nakakaasar sa kanya.

"Malapit na din yun ma under." Sagot niya. "Ang lakas ng tama nun kay Ana." Dagdag
pa niya.

"O, ganun naman pala eh." Nangingiti ako sa loob loob ko dahil sa nakikita kung
uneasiness niya sa topic. "Ikaw kung wag na tayong magpakasal."

Parang nagulat naman yung mukha niya. "Babe naman walang ganyanan." Reklamo niya sa
akin.

"Kaya umayos ka." Sabi ko sa kanya. "Behave ka dapat. Tsaka palagi ka sumusunod sa
mga gusto ko."

Di ko na napigilang matawa sa itsura ni Alex. Paano halatang ayaw magpa-under at

makantiyawan ng mga pinsan. Nang mapansin niyang pinagti-tripan ko siya, kinagat
niya ako sa balikat.

"Ouch!" Sambit ko.

"Pinagti-tripan mo ko ha?" Nanggigigil na niyakap ako ng napakahigpit.

"Alex di ako makahinga!" Saway ko sa kanya.

"Uwi

na tayo." Sabi niya kapagkuwan. "Sa bahay na lang tayo magharutan baka bigla
bumangon yung dad mo diyan at sapakin ako." Biro niya sa akin.

"Sira!" Natatawang sabi ko sa kanya.

"Alis na po kami, Mr.-- dad pala." Nakangising sabi ni Alex.

"Sige po dad. Dalawin na lang po namin kayo pagkatapos siguro ng kasal." Paalam ko
sa puntod ni dad at idinampi ko yung two fingers ko sa labi saka idinikit sa puntod
ni dad as we bid him goodbye.

Magaan ang loob namin ni Alex na umalis ng sementeryo at umuwi na. Madami pa kasi
kailangang asikasuhin sa hacienda kung saan gaganapin yung kasal namin ni Alex. At
inaamin kong ngayon pa lang, kinakabahan na ako. Gusto ko maging maayos ang kasal
naming dalawa ni Alex sa makalawa na.

Nang makarating kami sa hacienda, nadatnan namin sa may garden set sina Danielle,
Camille na karga ang napakalaki ng si Ashley, and sina Abby at Ana na bagama't
magaling na ay may benda pa rin ang kanang kamay at hanggang ngayon ay di pa
bumabalik ang mga ala-ala niya. Nitong huli ko din lang nalaman na nagpakasal pala
silang dalawa sa Paris.

Akalain mo yun? Yung parang aso't pusa kung magbangayan dati ngayon mag-asawa na?
Tingnan mo nga naman ang nagagawa ng pag-ibig. Bigla na lang yun darating ng hindi
mo inaasahan at sa taong di mo rin inaasahang ibigin. Love moves in mysterious
ways, as they say.

Dinalhan naman kami ni mama at ni nana Idad ng mamemerienda. Bumalik na si mama sa

kusina para daw tulungang maghanda ng hapunan si nana Idad, pagkatapos naming
humalik ni Alex sa kanya sa pisngi.

Masaya naman kaming nagkwentuhan tungkol sa magiging kasal

namin sa makalawa ni Alex. Nasabi kasi namin na medyo kakaiba yung magaganap na
kasal. Hindi iyon yung typical o yung traditional na kasalan at hindi mo iyon
makikita sa iba. Sa amin lang ni Alex yun.

Ilang sandali pa'y napunta na kay Abby at Ana yung usapan dahil tiyak daw na di
naka-score itong si Abby kay Ana dahil nga kakalabas lang nung huli sa hospital at
di na nakapag-honeymoon. Asar naman na pinagsusuntok ni Abby yung dalawa niyang
pinsan sa braso. Tatawa tawa lang naman sina Alex at Dani. Talo talaga ang dalawang
yun pagdating kay Abby. Kahit pa siguro pagkaisahan nila si Abby, hindi sila
mananalo dito.

---------------

Araw na ng kasal. Pasikat pa lang ang araw ay abalang abala na ang lahat sa
paghahanda sa main event namin ni Alex. Ako naman panay ang paypay sa sarili habang
inaayusan nila ako dahil sa sobrang kaba at excitement. Inayusan nila ako dito sa
may master's bedroom habang si Alex naman at yung dalawa niyang pinsan sa kabilang
kuwarto.

Ang napili kong isuot ay yung balerina type na wedding dress (on media). Maharot
nga tingnan eh. Tapos si Alex naman ay yung usual na suot niya pag nandito sa
hacienda. Ito ang napili naming isuot para maiba at para ma-feel ng mga kapamilya
naming nandun na masayang masaya kami at nais naming ibahagi ang kabaliwan namin sa
isa't isa sa kanila.

Isa din si Ashley sa napili naming flower girl though five months old lang siya.
Yun kasi ang gusto ni Alex, at pumayag na din ako kasi gusto ko din siyang kunin.
Ang pinakaunang supling ng new generation ng Montalban, kaya naman proud sina
Camille at Danielle na hayaan

ang kanilang anak na maging flower girl.

Exactly nine in the morning, sinimulan na yung kasal namin. Sadly, hindi si Ana ang
kakanta sa kasal namin dahil nga sa nangyare sa kanya. Gusto ko pa naman yung boses
niya. Pero naiintindihan ko naman eh.

It's a garden wedding. Yung mga upuan napapalibutan ng dahon at fresh flowers. Yung
nagsisilbing aisle ay may red carpet na nilagay at nasasabugan ng white and pink
petals. Tapos sa harap kung nasan nakatayo na ang pari ng mga sandaling iyon, yung
pari na nagkasal din kina Danielle at Camille, ay may arc dun na napapalibutan din
ng bulaklak.
Nandito na din lahat ng mga tauhan sa hacienda at mga kapamilya't kaibigan na
malalapit. Napili kong bridesmaid yung tatlo kung kaibigan sina Penelope, Sofia at
Athena. Ang napili ko namang maid of honor ay si Joan, na ang ganda ganda sa suot
na gown.

Nauna si Alex, nakasakay siya kay Black, na naglakad sa aisle papunta sa harap.
Tuwang tuwa ang mga tao sa kanya at kumakaway pa habang sakay ng kabayo niya.
Sumunod ang mga secondary sponsors namin, kasama na dun si Dani na karga karga si
baby Ash na ang cute cute sa suot na mini dress bilang isang flower girl namin.

After nilang makapag-march lahat ay sumunod ako. While the live band playing music
at the background at the sound of A Thousand Years, nagsimula akong naglakad sa
aisle. Ang lawak ng ngiti ni Alex na nakatingin sa akin. Di ko alam if some are
amused and in awe ng makita ako sa suot kong iyon. I flirtatiously walked down the
aisle and I heard them giggle. Nakangiti din sa akin yung pari habang naglalakad
ako papunta kay Alex.

Inilahad

sa akin ni Alex ang kanyang kanang kamay at walang alinlangan ko iyong tinanggap.
Magkahawak kamay kaming naglakad papunta sa harap ng pari.

"I really love that dress on you, babe." Bulong sa akin ni Alex. "And can't wait to
take it off you." Pilya pang bulong niya.

Napakagat labi lang ako para pigilan yung sarili kong kiligin sa kanya. Yup,
kinikilig ako sa magiging asawa ko and everyday niya yata ako pinapakilig.

Nagsimula na ang pari na nagsalita sa harap at mataman lang kaming nakikinig dito
ni Alex, habang magkahawak ang aming mga kamay. At natawa pa ang lahat ng nagtanong
ang pari kung sino ang tututol sa kasal namin dahil humalinghing si Black. Nagsilbi
tuloy siyang ice breaker.

At nang dumating na yung vows namin ni Alex para sa isa't isa at yung pagsusuot ng
singsing, di ko mapigilang maging emotional. Kasi ang dami naming pinagdaanan ni
Alex. Ang daming naging problema sa akin, sa kanya, sa relasyon namin nun. Lahat
parang bumabalik sa akin yung masasaya naming pagsasama. At alam kong mas magiging
masaya pa kami lalo na ngayong kasal na kaming dalawa.

"I, Alexandra Levina Montalban, take you, Arabella del Castillo Mendez to be my
lawfully wedded wife." Panimula ni Alex habang hawak hawak niya ang dalawa kong
kamay at nakatitig sa mga mata ko. "I promise to honor you, respect, cherish you
and love you until my last breath. Hindi ako gagawa ng anumang bagay na makakasira
sa pagsasama natin. At ibibigay ko lahat ng makakaya ko upang mapasaya ka o
mapaligaya ka sa araw araw. Nangangako akong iintindihin kita palagi at kahit
kailan ay di kita magagawang saktan." Isinuot niya

sa akin yung singsing sa kaliwang kamay. "I love you so much, babe. And it will
always be you until the end of time." Dagdag pa niya ng maisuot na niya sa akin
yung singsing. Ang lamlam ng mga mata ni Alex ng mga sandaling iyon at alam kong
pareho ko din siyang nagpipigil ng luha.

Huminga muna ako ng malalim at tsaka natatawang pinaypayan ko yung mukha ko gamit
nung kamay ko dahil sa pinipigil kong emosyon ng mga sandaling iyon. It's
overwhelming. It's surreal.

Hinawakan ko din yung dalawang kamay ni Alex at tumingin sa kanya ng diretso.

Tumikhim muna ako bago ako nagsalita.
"Alexandra, today I'm taking you as my wife, my friend, my confidante, my lover...
my everything." Panimula ko. "I promise to be true to you, to be yours and yours
alone. To be honest with you and to love you with all of my heart. You changed my
life, Alex. I never thought that there's this happiness that someone can give me.
And it's only you I wanted to see before I go to sleep at night and when I wake up
in the morning. Pinapangako ko din na gagawin ko ang lahat mabigyan lang kita ng
kaligayahan sa araw araw na magkasama tayo. At kahit anong mangyare, magkasama
nating haharapin lahat ng problema na darating sa pagsasama natin. Sayo ko din
gusto ibahagi lahat ng tagumpay at mga pangarap ko sa buhay. And today, one of my
dream is coming true. To be with you forever." Isinuot ko yung singsing sa kaliwang
kamay niya. "And I love you so much."

Muli kaming humarap sa pari at sinabi ng kasal na kami ni Alex. "You may kiss the
bride." Sabi pa niya.

Alex wiggled her eyebrows on me at napatawa naman ako sa kanya. She kissed me
deeply, sa harap ng pari at sa harap ng aming mga bisita.

So what? Kasal naman na kami ni Alex eh. One of the happiest day of my life!!!

(SPG AHEAD!!! Charooot!! haha. Salamat po sa matiyagang paghihintay sa update ko

dito kina Alex at Ara. Kinailangan ko po kasing ihabol yung chapters ng story nina
Abby at Ana. At sana po suportahan niyo din yung story nila. Hindi pa po ito yung
ending kaya don't worry po, alam ko namang inaabangan niyo yung honeymoon nila eh
haha. Maraming salamat po ulit ^-^)

=================

Bonus Chapter - Road to Forever

"I'm in love with you, and I'm not in the business of denying myself the simple
pleasure of saying true things. I'm in love with you, and I know that love is just
a shout into the void, and that oblivion is inevitable, and that we're all doomed
and that there will come a day when all our labor has been returned to dust, and I
know the sun will swallow the only earth we'll ever have, and I am in love with
you."

Ara POV

Pagkatapos ng kasal ay hindi muna kami umalis ni Alex papuntang Paris. Bukod sa
regalo nila Ana at Abby sa amin na crib, advance din sila mag-isip eh, a ticket for
two pa papuntang Paris. Ibinigay pa ni Abby sa amin yung card key ng kakabili lang
niyang condo dun para may tutuluyan kami, bago sila bumiyahe pauwi ni Ana.

Plano talaga sana namin ni Alex na wag ng umalis at dito na lang mag-honeymoon,
pero mapilit yung mga pinsan niya. Isa pa, sayang din yung binili nilang ticket
para sa amin kung di namin gagamitin.

At ngayon nga, babiyahe na kaming dalawa ni Alex papuntang Paris. Inihatid naman
kami ni Danielle sa airport. Sa kanya na lang muna ibinilin ni Alex yung hacienda,
kasi magtatagal din kami dun ng two weeks.

Ako naman, nagpasya ng wag bumalik si mama sa New Zealand para may kasama akong
titingin sa shop. Siya na din ang gumamit ng condo ko na ang original plan sana
namin ni Alexandra ay ibenta na lang yun tutal may bahay naman siya sa Luisiana.
Ibinilin ko din kay nana Idad at Joan ang aso kong si Lexar at kabilin-bilinan kong
wag nila papabayaan yung aso ko.

"Try to sleep." Sabi sa akin ni Alex

ng makaupo na kami sa loob ng eroplano at nagsimula na yung mag take off. "Mahaba-
haba din yung ibabyahe natin." Dagdagpa niya at inayos pa yung pagkakasandal ko sa
upuan.

Inihilig ko naman yung ulo ko sa balikat niya. "I'm not sleepy." Sagot ko sa kanya.
"Siguro mamya pa ako aantukin."

Naramdaman kong hinalikan niya yung ulo ko. "Okay babe." Saka isinandal din yung
pisngi niya sa ulo ko.

"Ano bang gusto mong gawin pagdating natin dun?" Tanong ko sa kanya. Di pa namin
yun napag-usapan kasi.

"Uhm... ikaw?" Patanong na sagot niya. "Ikaw kung anong gusto mo unahin natin."

"Siguro matulog muna." Sagot ko sa kanya.

"Pwede rin. Nakakapagod tiyak yung mahabang biyahe." She said as she played with my
fingers. "Wala ka pa namang tiyaga sa mga mahahabang biyahe."

Napangiti ako sa sinabi niya kasi totoo yun. Nakakabagot kaya ang magbiyahe ng
napakahaba. Haist... kaya minsan nakakatamad na ring mamasyal. Pero iba naman kapag
si Alex ang kasama ko.

"Okay lang. Kasama naman kita eh." Saad ko. Naramdaman ko ulit na muli niyang
ginawaran ng halik yung ulo ko.

Hindi ko na namalayang nakatulog na pala ako sa balikat ni Alex. Hindi na din naman
niya ako ginising.

--------------------

Pagdating namin ni Alex sa condo ni Abby, at kinagulat pa namin talaga kung gaano
yun ka elegante, nagpahinga lang kami saglit saka lumabas na para maglibot libot.
Sumakay din kami ni Alex sa big bus kung saan may deck yung bus pwera sa loob nun,
pwede pang sumakay sa tas kung saan open air.

First stop namin ang Louvre Museum -- one of the finest

art galleries in the world. The museum contains hundreds of thousands of classic
and modern masterpieces. Ang museum na ito ang itinuturing na parang icing on the
cake ng French culture.

Pinapakita din dito ang mga classic art from Mona Lisa to Venus de Milo. Kung
mahilig ka sa paintings or arts, dito dapat ang perfect destination mo.

Next na pinuntahan namin ay yung Musee d'Orsay or The Orsay Museum. Isa din itong
art gallery kung saan nandito yung mga gawa nina Cézanne, Monet, Renoir and Manet.

Mas ikinamangha naman namin ang next destination namin ni Alex, ang Centre
Pompidou. Nakakamangha ang itsura nito. At hindi rin nakakapagtakang ito na nga ang
pinakamalaking museum ng Europe. This is indeed an architectural masterpiece!

Pagabi na ng magpasya kaming umuwi ni Alex. Saka na lang namin lilibutin yung ibang
pasyalan dito sa Paris. Madami pa namang pagkakataon eh. Sa ngayon, kakain muna
kami ng dinner.

Nakakapagod din naman maglakad-lakad at mamasyal. Kaya siguro din napadami yung
kain namin ni Alex ng dinner. Busog na busog kaming umuwi.

Pagdating sa condo, pagod na pagod kami ni Alex sa maghapon na pamamasyal.

Nagpahinga kami sandali bago nagdesisyong maligo. Nauna siyang naligo dahil sinabi
kong papahingahin ko muna yung paa ko dahil napagod talaga.

Paglabas niya ng banyo, nang-aakit pang nag-come on over. Pero imbes na maakit ako
sa kanya, natatawa ako dahil ang tigas talaga ng katawan. Biniro ko pa siyang
parang sumsayaw na kawayan. She then slapped my butt. Tatawa-tawang pumasok na ako
sa loob ng banyo at naligo na din.

Naisipan kong isuot

yung niregalo sa akin ni Camille na light pink sexy lingerie (on media). Nasa mood
ako mang seduce ngayong gabi eh.

Kaya naman paglabas ko ng banyo, napanganga si Alex sa akin. Nahulog pa sa paanan

niya yung hawak hawak na magazine. Tiningnan niya ako mula ulo hanggang paa saka
bumalik sa mukha ko.

"Come here." Sabi niya sa akin. Her eyes are full of admiration, lust and love.

Kagat labing umiling ako sa kanya. I tease her. Nang akma siyang lalapit, lumayo
ako sa kanya. Tiningnan niya ako ng may babala. Tatawa-tawa naman akong umiwas sa
kanya. Naghabulan kami sa loob ng kuwarto na parang mga bata hanggang sa ma-corner
niya ako. Binuhat niya ako papunta sa kama.

"Akala mo makakatakas ka sa akin ha?" Sabay ngising sabi niya sa akin.

"Pagod pala ako." Nakatawang sabi ko sa kanya.

"Babe naman." Reklamo niya sa akin. "Hindi na tayo nag honeymoon nung gabi ng
kasal, tapos kagabi tapos pati din ba ngayon?"
"Pwede rin." I teased her.

"No way!" Sabi pa niya saka ako hiniga sa kama at mabilis na dumagan sa akin para
di ako makatakas sa kanya.

Pabirong pinaghahalikan niya ako sa leeg. "Alex tama na!" Halos habol ko na yung
hininga ko sa kakatawa sa kanya.

"Don't you know that I'm a vampire?" May pilyang ngiting sabi niya sa akin ng
tinigilan niya akong halik halikan sa leeg.

"No?" Sakay ko sa kanya at saka iniyakap yung braso ko sa batok niya.

"Really? You don't?" I can see danger in her eyes.

Nakangiting umiling ako sa kanya. "No."

"Now you know." Sabi niya saka ako kinagat

sa leeg.

Pabirong hinampas ko siya sa balikat. Magbabakat na naman kasi yun sa balat ko.
"Alex naman!"

"Ayaw mo nun? I marked you as my property." Proud pang sabi niya sa akin.

"Sira!" Agad na sagot ko sa kanya. "Kahit naman wala kang marka sa akin, sayo pa
din naman ako eh."

Tumitig siya sa akin as her playful smile slowly vanishing. Hanggang sa lumamlam
ang kanyang mga mata na kani-kanina lang ay puno ng kapilyahan.

"I'm lucky to have you, Arabella." Sabi niya sa akin. I only see love in her eyes.
"Ang tagal kitang hinintay na dumating sa buhay ko. And now that I have you,
forever, asahan mong di ako gagawa ng makakasira sa atin."

I touched her face and traced my finger to her lips. "Aasahan ko yan." Sabi ko sa
kanya.

Napangiti na siya at saka niya ibinaba ang kanyang mukha to kiss my lips. We kiss
tentatively at first hanggang sa naging masuyo at mapusok.

I gave everything to Alexandra tonight, including my soul. And I know, she did the
same too. And this is just the beginning of our road to forever. Madami pa kaming
pagdadaanan na dalawa, at alam naming hindi lahat ng pagdadaanan namin ay madali.
Kailangan naming magtiwala at maniwala sa isa't isa at sa pag-iibigan naming
dalawa. Dahil iyon naman ang susi para maging successful ang pagsasama namin bilang
mag-asawa.

FROM THE AUTHOR:

Again, from the bottom of my heart, I just want to express my gratitude to each and
every one of you, who read, voted, commented, waited patiently for my updates and
even to those who followed me and to all the silent readers of this story... THANK
YOU, THANK YOU, THANK YOU... SO MUCH!!! Salamat po sa pagsuporta ninyo sa story ni
Alexandra and Arabella. And please support my other stories too like, Beautiful
Mistake (Danielle & Camille) already completed, and She's Out of My League (Abby &
Ana) which is still on going with everyday updates and kapag sinipag, twice a day
pa ^-^... And please, please, please watch out for my new upcoming story entitled
Cassandra. Sana po wag po kayong magsawang magbasa ng mga stories ko dahil
pinapangako ko pong hindi ko po kayo bibiguin. Palagi ko po kayo pakikiligin at
pasasayahin, through my stories :) Thank you so much everyone! I love you and God
bless!!!

diane jeremiah ^-^