“«Μπορεί να είσαι νέος, πρέπει όμως να καταλάβεις ένα πράγμα. Και να το θυμάσαι ό,τι και να γίνει» −έγειρε μπροστά, έτσι ώστε να μειώσει την απόσταση ανάμεσά μας, λες και σκόπευε να μου πει το μεγαλύτερο μυστικό του κόσμου− «οι γυναίκες είναι μυστήρια πλάσματα. Όχι ότι εμείς πάμε πίσω, έστω κι αν δεν πρόκειται να το παραδεχτούμε ποτέ. Δεν θα σου πουν ποτέ αυτό που περιμένουν να ακούσουν από εσένα. Μπορεί να είναι τρελές και παλαβές για σένα, μπορεί να φλέγονται από επιθυμία, αλλά, όσο κι αν οι εποχές αλλάζουν, όσο ανεξάρτητες κι αν είναι, στον έρωτα θέλουν να τις διεκδικήσεις. Το έχουν ανάγκη. Όχι για επιβεβαίωση, αλλά γιατί δεν μπορούν να δεχθούν την απόρριψη με την ίδια ευκολία που το κάνουμε εμείς. Είναι οι πριγκίπισσες στο δικό τους προσωπικό παραμύθι, και οι άντρες είναι εκείνοι που πρέπει να πάνε σε αυτές καβάλα στο άσπρο άλογο, όχι το αντίθετο.»”