Giota Papa

“«Kαμιά φορά στηρίζεις κάποιον με τρόπους που ούτε εκείνος δεν μπορεί να κατανοήσει. Καμιά φορά στηρίζεις τον άλλον όχι για να μείνει, αλλά για να μπορέσει να φύγει.»”
― Γιώτα Παπαδημακοπούλου, Όταν ξέρεις ν' αγαπάς

“«Απλά, είναι αστείο, ξέρεις!»
«Ποιο πράγμα;»
«Το να ρωτάς εμένα αν έχω σκεφτεί τι θέλω. Νομίζω πως πάντα εσύ ήσουν εκείνος που δεν ήξερε τι ήθελε να κάνει, όχι εγώ. Εγώ γνώριζα... πάντα γνώριζα, ακόμα και για τα πιο ασήμαντα πράγματα. Εσύ ήσουν εκείνος που πάντα μας τρέλαινες με την αναποφασιστικότητά σου, την ανικανότητά σου να πάρεις αποφάσεις. Ακόμα κι αν βαθιά μέσα σου γνώριζες τι ήθελες, κάτι που ακόμα και όσοι ήμασταν στην απ' έξω βλέπαμε ξεκάθαρα, τις περισσότερες φορές, για να μην πω όλες και γίνω υπερβολική, δεν είχες το θάρρος να το παραδεχτείς. Και αυτό είναι λυπηρό, ξέρεις! Όχι για μένα… Όχι... για σένα! Γιατί ξέρεις κάτι, Ανδρέα; Αν δεν έχεις το θάρρος που απαιτείται για να ζήσεις πραγματικά τη ζωή σου, ποτέ, μα ποτέ δεν θα μπορέσεις να είσαι ευτυχισμένος. Και είναι τόσο, μα τόσο κρίμα.»”
― Γιώτα Παπαδημακοπούλου, Μη με ξεχάσεις

“Το να αναλωνόμαστε σε αμπελοφιλοσοφίες είναι το πλέον εύκολο. Μπορούμε με τον τρόπο αυτό να παραστήσουμε τους φιλόσοφους, τους διανοούμενους, τους έξυπνους, τους προχωρημένος, τους υπομονετικός, ακόμα και τους αισιόδοξους. Ωστόσο, κάτω από τη μάσκα όλων αυτών, είμαστε ένα και μόνο πράγμα: δειλοί! Μάλιστα, δειλοί! Γιατί δεν έχουμε τα κότσια να αρπάξουμε τις ευκαιρίες όταν αυτές έρχονται, για να μην κινδυνέψουμε να φάμε τα μούτρα μας. Δεν τολμάμε να ρισκάρουμε για να μην απογοητευτούμε. Αλλά ειλικρινά τώρα, τι ζωή είναι αυτή όταν στερείσαι όλα εκείνα τα μικρά ή μεγάλα πράγματα που ουσιαστικά της δίνουν υπόσταση και αξία;”
― Γιώτα Παπαδημακοπούλου, Μη με ξεχάσεις

“«Δεν υπάρχει πια μέλλον...»
«Ίσως να 'ναι κι έτσι. Ίσως πάλι όχι. Αλλά αν φύγεις, ίσως και να μην το μάθεις ποτέ».”
― Γιώτα Παπαδημακοπούλου, Μη με ξεχάσεις