“«Λοιπόν... κοίτα... ξέρω ότι ποτέ δεν ήμουν καλός στα λόγια. Αλλά τι λέω! Αυτό το ξέρεις καλύτερα από τον καθέναν. Άλλωστε, μου το έχεις επισημάνει άπειρες φορές τα τελευταία είκοσι χρόνια. Η αλήθεια είναι πως ο λόγος που βρίσκομαι εδώ σήμερα είναι πως... δεν μπορούσα να φύγω. Προσπάθησα, αλλά δεν τα κατάφερα. Ξέρω πως σου είπα ότι μαζί σου δεν θα μπορούσα ποτέ να είμαι εγωιστής, πως έπρεπε να φύγω και να σε αφήσω να συνεχίσεις. Όμως, Άλεξ, δεν μπορώ να φύγω μακριά σου. Όσο κι αν το προσπαθώ. Είσαι το σπίτι μου, Άλεξ. Πάντα θα επιστρέφω σε σένα, ό,τι και να γίνει, όποιο μονοπάτι κι αν επιλέξεις να ακολουθήσεις.»”