Gözetim Toplumu

Bu çalışmada toplumsal denetim aracı olarak gözetim ve gözetim olgusunun tarihsel arka planı, bilişim teknolojilerinin hem toplumsal yapıyı hem de gözetim olgusunda yarattığı dönüşümler ele alınmıştır. Genel olarak bilgi-iktidar ilişkisinin en temel parametrelerinden biri olan gözetimin birey ve toplumsal yapıyı nasıl dönüştürdüğü sorusu tartışılmış ve cevaplanmaya çalışılmıştır. Post-modern dönemde enformasyon teknolojileriyle birlikte gözetim toplumsal alanın her hücresine kadar sirayet etmiş ve iktidarın tahakküm aracı olarak kullanılmıştır. Bu durum özel- kamusal alan tartışmalarını farklı boyutlara taşımış ve bireylerin özel ve kişisel alanlarını hiçbir dönemde olmadığı kadar gözetime açık hale getirmiştir.

Özet Sanayi toplumundan enformasyon toplumuna geçiş ile birlikte iletişim araçları ve teknolojileri de büyük ölçüde değişim yaşamıştır. Yaşanan bu değişimlerin enformasyon toplumundaki en etkili örneği internet bağlantılarının hayatımıza girmesi olarak değerlendirilmektedir. Bilgi toplumunda bireylerin içerik üretebilmesi ve yönlendirebilmesi ortaya çıkmıştır. Teknolojik gelişmeler neticesinde geleneksel medyadan ayrılan kullanıcıların medya içeriğini belirleyebildiği ve müdahale edebildiği sosyal medya kavramı doğmuştur. İnternetin ve sosyal medya araçlarının hayatımızın her alanına entegre olması ile beraber gözetleme ve gözetim olgusu yeni bir boyut kazanmıştır. Her an her yerde esnek, anındalık, ucuz ve kolay ulaşılabilirlik neticesinde bireyler tarafından düşünceleri açıklama, kamuoyu yaratma, eğlence vb. amaçlarla sosyal medya kullanıcıları gün geçtikçe artış göstermektedir. İlk insanlardan bu yana mağara resimlerinde başlayan gösterme ve gösteriş arzusu günümüze gelinceye kadar çok farklı araçlarla gösterilse de halen etkisini sürdürmektedir. Sosyal medya boş zaman ekonomisi açısından da değerlendirildiğinde bireylerin yaptıkları paylaşımlar, fotoğraflar ve check-in bir ihtiyaç gibi hissettirilerek hem ekonomik hem de siyasi olarak kazanç sağlanmaya çalışılmıştır. Sosyal medyanın her an her yerde paylaşım yapabilmeyi etkin kılması dijital ortamlardaki bakışı gizleyebilmektedir. Bu gözetleyici röntgenci bakış açısı ile bireylerin ne yaptıkları, paylaştıkları, hissettikleri duygular izlenerek kontrol altına alınmaya çalışılmaktadır. Tüketim çılgınlığı sosyal medyada gösterilme arzusunu tetiklerken, paylaşmak ve bildirmek, zorunluluk gibi görülmüştür. Eğlence endüstrisi başlığında da ele alınan sosyal medya bir yandan-mış gibi yaşamları gösterirken bir yandan da kontrol amaçlı kullanılmıştır. Bu çalışmada panoptikon kavramı Foucault'nun görüşleri ve Guy Debord'un Gösteri Toplumu düşüncesi bağlamında tartışılarak açıklanmaya çalışılmıştır. White'ın yeni-evrimcilik düşüncesine yaslanarak açıklanmaya çalışılacak olan araştırmada teknolojik determinizm ilkesinden de yararlanılmıştır.

Bireylerin sosyal ağlara yönelmesindeki temel motivasyon bilinçaltında yatmaktadır. Beğenilmek, takdir görmek, alkışlanmak, dikkate alınmak ya da sözlük anlamıyla "izlenmek" genel olarak çoğu insanın bilinçaltındaki çocuğa hitap etmektedir. Kurgunun etkisiyle bireyler, kendilerini milliyetçi, cinsiyetçi vb. söylemlere de teslim edebilir.

“Toplumsal Gerçekliği Gözetleme Aracı Olarak Televizyon Dizileri: ’Ufak Tefek Cinayetler’ Dizisinde Dostluk, Aşk ve Rekabet” adlı kitap  bölümü, yerli yapım televizyon dizilerinde aktarılan değerlerin toplumsal gerçeklikte bulunan değerler ile arasındaki ilişkiyi eleştirel bir bakış açısıyla incelemektedir. Sonuç olarak incelenen dizi örneğinin aktardığı değerler aracılığıyla adil bir dünyanın inşa edilebilirliği tartışılmaktadır.

ÖZET
Modern devletin doğuşuyla beraber gözetim, mekânsal ve zamansal açıdan genişlemiş, topluma yayılmıştır. 20. yüzyıldaki enformasyon temelli teknolojik gelişmelerle beraber ise yeni bir aşamaya geçilmiştir. Bu yeni dönemin en belirgin özelliği, insanları gittikleri her yerde gözetim altında tutabilen, eylemlerini kayıt altına alabilen gözetim teknolojilerinin ortaya çıkmış olmasıdır. Bunların başında kameralı gözetim teknolojileri gelmektedir. CCTV olarak önce İngiltere’de başlatılan kameralı gözetim, Türkiye’de MOBESE adıyla faaliyete geçmiştir.
Gözetim sistemleriyle beraber görüntü kaydetme teknolojilerinde yaşanan gelişmeler, insanların iktidarlar tarafından daha yakından takip edilmesine olanak vermiştir. Buna ek olarak, habercilik alanında yeni görüntü kaynakları kullanılmaya başlanmıştır. Kolay taşınabilir amatör kameranın ve özellikle işyerlerinde kullanılan güvenlik kamerasının yanı sıra polis kamerasına ait görüntülerin de televizyon haberlerinde kullanıldığı görülmektedir. Bunların arasına en son eklenen ise MOBESE kameraları olmuştur. Bu tez çalışmasında MOBESE kameralarının haberlerdeki kullanımı ‘MOBESE haberciliği’ şeklinde tanımlanmış, kaynak kullanımı ve türsel özellikleri, içerik çözümlemesi yöntemi uygulanarak ortaya konmuştur. Çıkan sonuçlar, MOBESE haberciliğinin, haber kaynağı ve görüntü kaynağına olan bağımlılığın üst seviyede olduğu, tabloid özellikler gösteren, görüntü ve ses efektleri kullanılarak yeni bir gerçekliğin yaratıldığı ve ilginçlik etmenin ağır bastığı, asayiş konulu haberleri kapsadığını göstermektedir.

SUMMARY
With the birth of the modern state, surveillance expanded in terms of time and space, and spread to the society. A new phase was entered with the information based technological developments in the 20th century. The most distinct characteristic of this new phase is the emergence of the surveillance technologies that keep a close watch on people everywhere and record their actions. The camera surveillance technologies constitute the main part of these technologies. Launched first as CCTV in England, camera surveillance entered into service with the name of MOBESE in Turkey.
The developments in the image recording and surveillance technologies enabled rulers to keep a closer watch on people. In addition to that, new image sources were begun to used in journalism area. Images belonging to the police cameras as well as easy portable amateur cameras and security cameras for work places are used in television news. MOBESE cameras have been added to all of these cameras lately. In this thesis study, the use of MOBESE cameras in the news was defined as “MOBESE journalism” and the use of sources and specific features were set forth with an application of content analysis to television news. The results show that MOBESE journalism includes news about public order that are highly dependent on news and image sources, also show tabloid features, construct new realities by using image and sound effects and mostly rely on interestingness.

ÖZET Son yıllarda NATO, eklektik bir dizi misyona sahip yüksek düzeyde operasyonel bir organizasyona dönüşmüştür. NATO'nun farklı ve zorlu bir dizi operasyonel angajmana girmesi ile stratejik konseptlerde bir revizyon yaşanmış ve kamu diplomasisi politikalarda yer almıştır. Kolektif savunma ve kriz yönetiminin yanında işbirliği ve güvenliğin aktif bir şekilde kullanılması gerektiğinin belirtilmesi ile NATO, etkisini arttırabilmek ve uluslararası hedeflere ulaşabilmek için kamu diplomasisinden yararlanmıştır. Bu bağlamda bireysel özgürlükleri, hukukun üstünlüğünü ve demokratik değerleri korumayı hedefleyen bir kamu diplomasisi aktörü olarak NATO'nun operasyonlarında farklı bir şablon ortaya çıkmıştır. Bu kapsamda söz konusu çalışmanın amacı, yürütülmüş operasyon ve stratejik konseptlerin NATO'nun dönüşümüne etkisini incelemek ve kamu diplomasisi perspektifinde nasıl kullanıldığını ele almaktır. Anahtar Kelimeler: NATO, Kamu Diplomasisi, Stratejik Konsept, NATO Operasyonları PUBLIC DIPLOMACY IN THE NATO'S OPERATIONS AND STRATEGIC CONCEPTS ABSTRACT In recent years, NATO has turned into a highly operational organization with a series of eclectic missions. With the NATO's undertaking a series of different and challenging operational engagements, the strategic concepts have undergone a revision and the public diplomacy has been included in the policy. NATO has benefited from public diplomacy in order to improve its effectiveness and attain international objectives by stating that cooperation and security should be actively used besides collective defense and crisis management. In this context, as a public diplomacy actor which aims to protect individual freedoms, rule of law and democratic values, NATO has introduced a different framework in its operations. Within this scope, the aim of this study is to examine the effect of the implemented operations and strategic concepts on the transformation of NATO and how they are used in terms of public diplomacy.

İnternet teknolojisinin hayatımıza eşlik etmesi ve sosyal ağların yükselişe geçmesi ile gerek bireysel gerekse de toplumsal yaşamda pek çok değişim gerçekleşmektedir. Yaşanan dönüşümlerin etkisini gündelik hayattan ekonomiye, edebiyattan hukuka geniş bir alanda görmek mümkün. Birbirleriyle sürekli ilişkide olan bu alanlarda teknolojiyi başat bir aktör olarak ele almak pek çok açıdan sorunlu olmakla birlikte teknolojiyi altyapı şeklinde değerlendirmeden ve diğer yapılarla ilişkili bir fenomen olarak ele almak, belli bir mesafeyi ön koşul kılar. Teknolojinin her geçen gün yenilenmesi ve genişlemesi karşısında diğer alanların da dolaylı ve dolaysız değişiminde teknolojinin önemli bir etkisi söz konusu. Ancak teknolojik imkânlardan herkesin eşit ölçüde yararlanmadığı da aşikâr. Kurumsal bazda teknoloji ile hemhal olanlar ile bireysel bazda teknolojiye erişimi olanlar arasında hiyerarşik bir ilişkinin varlığı mevcut. Öyle ki teknolojiyi üretenler ve kullananlar arasındaki hiyerarşik ilişki, kullanıcının her türlü hareketine dair veriyi elinde bulundurması ve kullanıcının bu verilerle ne yapıldığını tam olarak bilememesinden ileri gelir. Bu durum, teknoloji ve özelde interneti kullanan sıradan vatandaşın mahremiyet konusunun önemini açığa çıkarır. Mahremiyet: Dijital Toplumda Özel Hayat başlıklı kitabıyla Eirik Løkke, özel hayat hakkı ve mahremiyet alanının teknoloji karşısındaki konumunu bu bağlamda kapsamlı bir şekilde ele alır.

Jeremy Bentham'ın kardeşinin bir üretim tesisi olarak planladığı, kendisinin İngiltere'de bir hapishane projesine uyarladığı panoptikon kavramının günümüzde sosyal medya bağlamında nasıl değerlendirilebileceği, David Lyon başta olmak üzere çeşitli gözetim çalışmaları teorisyenleri çerçevesinde bu makalede tartışılmıştır.

Not: Bu makale Birikim dergisinin 322. sayısında çeşitli eklemeler ve çıkartmalar neticesinde yayımlanmıştır.

2000'li yıllara girilmesiyle birlikte önce dünyada sonra ülkemizde teknolojide büyük bir dönüşüm gerçekleşmiştir. Yaşanan bu dönüşüm internet kullanımının hızlı bir şekilde artmasını da beraberinde getirmiştir. Diğer yandan sosyal ağların popüler hale gelmesi bireylere sosyalleşmek için yeni ortamlar sağlamıştır. İnternet kullanımın çok yüksek oranlarda olduğu günümüzde internet ve siber ortamda devletin gözetim teknolojilerini kullanması; internet servis sağlayıcılarının ve şirketlerin pazarlama faaliyetleri amacıyla çevrimiçi ortamda bulunan kişisel verilerimizi toplaması; tam olarak neye ve kime hizmet ettikleri bilinemeyen bilgisayar korsanlarının ise kötü amaçlı faaliyetleri internet güvenliği ile çevrimiçi gizlilik alanında birçok ihlale sebep olmaktadır. Bu çalışmada devlet, pazarlama şirketleri ve bilgisayar korsanlarından oluşan üç unsurun internet güvenliği ve çevrimiçi gizlilik alanlarında gerçekleştirdikleri ihlaller teknoloji basınında çıkan haberler üzerinden ele alınmıştır. Bu üç unsurun gerçekleştirdikleri ihlaller sırasında kullandıkları teknolojiler analiz edilmiş ve bu teknolojilerle ilişkili kavramlar tanımlanmıştır. Çalışmada ayrıca, ülkemizdeki internet kullanıcılarının internet güvenliği ve çevrimiçi gizlilik alanlarındaki ihlaller karşısında kanaatlerini ve farkındalıklarını değerlendirmek amacıyla bir anket araştırması gerçekleştirilmiştir. Araştırma bulguları, çevrimiçi gizlilik ve güvenlik ihlalleri karşısında internet kullanıcılarının farkındalık boyutunun yüksek olduğunu; fakat bu ihlaller karşısında internet kullanımından vazgeçme eğilimlerinin düşük olduğunu göstermektedir.

Bu araştırma Türkiye’de en geniş kullanım ağına sahip sosyal medya platformlarından biri olan Facebook’taki ‘Beğen’ ve ‘Paylaş’ butonlarının kullanım yollarına odaklanarak değişen toplumsal etkileşim ilişkilerini kavramayı amaçlamaktadır.

Gabriel Tarde’ın mikro-sosyolojik ve ekonomi psikolojik yaklaşımını benimseyen çalışmada sosyal medya ağlarıyla toplanan ve dolaşıma sokulan veri yığınları ile algoritmaların güncel bir yönetimsellik oluşturduğuna dikkat çekilmektedir. Bu çalışmanın “’Beğen’ ve ‘Paylaş’: Yeni Medyaya Mikro-Sosyolojik ve Ekonomi-Psikolojik Bir Bakış” başlıklı ilk versiyonu, 2013 yılında Kocaeli Üniversitesi’nde düzenlenen I. Ulusal Yeni Medya Kongresi’nde sunulmuş ve kongre kitapçığında yayınlanmıştır. Türkiye’de en yaygın kullanılan sosyal  medya ağlarından biri olan Facebook’un 18-24 yaş aralığındaki kullanıcılarına odaklanan araştırmanın ilk evresi 2010-2013 yılları arasında, ikinci evresi ise 2013-2016 yılları arasında İstanbul Teknik Üniversitesi’nde gerçekleştirilmiştir. Gençlerin Facebook’taki ‘Beğen’ ve ‘Paylaş’ butonlarını kullanarak gerçekleştirdiği toplumsallaşma süreçleri katılımlı gözlem, yarı-yapılandırılmış görüşme ve anket yoluyla incelenmiştir. Bu çalışma son 6 yıldır bu kapsamda yürütülen araştırmanın güncel sonuçlarını kavramsal ve kuramsal yönden tartışmaya açmaktadır. 

“Plastikleşmiş kimlikler” olarak betimlenen sosyal medyadaki kimlik kürasyon çıktıları, görünmeyen nitelikteki afektif emek süreçlerine ve işlemlerine dayalıdır. Araştırmada gayrı maddi emekle üretilen veri yığınlarının sermayeleştiği ve ücretsiz işgücü olarak işe koşulan kullanıcı üretiminin giderek arttığı toplumsal yaşam içinde gözetimin ve denetimin giderek sıradan kabul edildiği bulgusuna ulaşılmıştır. Türkiye’de sosyal medya kullanımındaki ve denetim altında tutulan bir toplumsallaşma türündeki bu artış ile gözetimin sıradanlaşması ise algoritmik yönetimselliğin yayıldığını imlemektedir.

ÖZ
Modernizmden postmodernizme uzanan tarihsel süreç içerisinde gözetim, bilgi iletişim teknolojilerinde yaşanan sınırları zorlayan gelişmelerle birlikte hem niceliksel hem de niteliksel olarak değişime uğramış ve bu değişim, yeni eleştirileri de beraberinde getirmiştir. Modernizmde, panoptikon metaforu ile tanımlanan asimetrik gözetimin yerini; postmodernizmde, gözetimin son noktası olan omniptikon metaforu almış ve iktidarın denetsel işlevi maskelenmiştir. Panoptikondaki gözetimde dışarıdan gelen baskı ve zorlamaya dayalı denetleme, sinoptikon ve omniptikonda bireysel rıza ve gönüllülüğe dayalıdır. İktidarın panoptikondaki 'sıkıcı denetim' işlevi, omniptikona gelindiğinde 'haz veren ve eğlenceli' bir niteliğe dönüşmüştür. Modernizm ve postmodernizm uzamında gözetim olgusunun geçirdiği yapısal dönüşümü, literatür taraması yönteminden yararlanarak ele alan bu çalışmada; panoptikon, sinoptikon ve omniptikon kavramları arasındaki farklılıkların belirlenmesi amaçlanmıştır. Bu konu bağlamında çalışmalar gerçekleştirmiş öncü isimlerin düşünceleri üzerinden kuramsal altyapı oluşturulmuş ve belirlenen amaç doğrultusunda, postmodernizm ile birlikte değişen gözetim pratikleri, postmodern kültürün temel motifleri ekseninde açımlanmıştır. Bu doğrultuda günümüzdeki gözetimin, postmodernizmin dinamikleri ile uyumlu gelişim gösterdiği tespit edilmiş ve panoptikon boyutundaki gözetimde, iktidarın görünmeden bilinmesine karşın; sinoptikon ve omniptikonda varlığını tamamen gizilleştirerek yeniden ürettiği sonucuna ulaşılmıştır. Anahtar Kelimeler: Postmodern kültür, gözetim toplumu, panoptikon, sinoptikon ve omniptikon ABSTRACT
Within the historical process from modernism to postmodernism, surveillance has changed both as quantitative and qualitative via information and communication technologies that pushing the boundaries, and this change has brought new criticisms together. Asymmetrical surveillance which is defined by panopticon metaphor in modernism, has transformed to omniopticon that is the last point of surveillance in postmodernism. By this transformation, control function of power has masked and it has deeply changed. In panoptic surveillance, control function of power is based on external pressure and coerce, but in synopticon and omniopticon, it is based on individual consent and volunteerism. The 'boring control' function of the power in panopticon has turned into a 'hedonist and entertaining' attribute when it comes to the omniopticon.
In this study, the structural transformation of surveillance in the process of modernism and postmodernism has been examined by using literature review method, and it is aimed to determine differences between the concepts of panopticon, synopticon and omniopticon. The theoretical infrastructure has been based on the thoughts of the leading figures working in this context. The aim of this study is to explain of the changing surveillance practices with postmodernism in the axis of the postmodern cultural motifs. In this respect, it has been determined that today's surveillance practices develops in harmony with the dynamics of postmodernism. It has been reached the conclusion that the power has been completely hidden its existence in synopticon and omniopticon, and has been reproduced itself, although the existence of power in the panopticon has been known but clearly not seen.
Keywords: Postmodern culture, surveillance society, panopticon, synopticon and omniopticon

Öz İnsanlık tarihi kadar eskilere dayanan gözetim olgusu, günümüzde küreselleşme ve elektronik iletişim teknolojileri ile her yere yayılmaktadır. Önceleri panoptik sistemdeki gibi sınırlı bir alanda yapılan gözetim, artan teknolojik imkânlarla birlikte boyut atlamış ve akışkan bir hale gelmiştir. Bu akışkanlık da bireylerin bilgilerinin kolayca elde edilmesini ve mahremiyetlerini yok edilmesine neden olmaktadır. Özellikle yeni medya ile birlikte kişisel veriler kolayca elde edilmekte, her birey gözetlemek ve gözetlenmeyi arzu eder hale gelmektedir. Hatta bireyler görülmediği zaman bu durumdan rahatsız olmakta ne kadar çok görülürse o kadar çok var olabileceğini düşünür hale gelmektedir. Günümüzde sosyal medya araçlarından Instagram görülmenin ve gözetlemenin en üst kertede yer aldığı bir mecradır. Bu çalışmada gözetim aracı olarak şekillenen Instagram'ın bireyler üzerindeki görülme arzusunu ne denli artırdığı ve bireylerin gözetlenmeyi arzu ederken iktidarların istediği ölçülerde davranış sergilediğini göstermek amaç edinilmiştir. Sınırsız bir özgürlük alanı gibi görünen internetin, aslında bireyleri kısıtladığı ve yaratılan profillere uygun davranılan sahte mutluluk alanı sunduğu çalışma boyunca gösterilmiştir. Instagram'daki kullanıcı profillerini incelemek ve gözetlenmenin bir arzu nesnesine dönüşmesini göstermek amacıyla nicel araştırma yöntemlerinden anket çalışması yapılmıştır. Çalışma gerçekleştirilirken sosyal medyayı daha iyi bildiği düşünülen İstanbul Üniversitesi gazetecilik birinci sınıf ve dördüncü sınıf öğrencileri örneklem olarak belirlenmiştir. Örneklemlerden elde edilen verilerde aslında bireylerin mutluluk alanı olarak gördükleri Instagram'da, mahremiyetlerini parçaladıkları, kendilerinin dışında başka kişiliklere büründükleri görülmektedir. Bireyler mahremiyetlerini parçalarken de kaçınılmaz olarak nesneleşmektedir. Anahtar Kelimeler: Gözetim, Mahremiyet, Panoptikon, Sinoptikon, Süperpanoptikon, Instagram, Sosyal Medya. Abstract Today, the phenomenon of surveillance based on the history of humanity is spreading everywhere with globalization and electronic communication technologies. In the past, surveillance in a limited area, such as in the panoptic system, has been dimensioned and fluidized with increasing technological means. This fluidity also leads to the destruction of information and privacy of individuals easily. Especially with the new media, personal data is easily obtained, each individual becomes observant and desires to be monitored. In fact, when individuals are not seen, the more they become disturbed, the more it becomes a thinker. Nowadays, Instagram is one of the most social media tools in the world. In this study, it is aimed to show how Instagram, which is shaped as a surveillance tool, increases the desire to be seen on individuals and behaves in a way that individuals want to be observed while they want to be supervised. It has been shown during the study that the internet, which appears to be a limitless area of freedom, actually restricts individuals and offers a field of false happiness, in accordance with the created profiles. In order to examine the user profiles on Instagram and to show that the observation is transformed into a desirable object, a questionnaire study was carried out from quantitative research methods. The first and fourth grade students of Istanbul University, who are considered to know social media better during the study, were determined as a sample. In the data obtained from the samples, it is seen that Instagram, which individuals see as an area of happiness, break their privacy and take on other personalities besides themselves. Inevitably, individuals are objectively obliterating their privacy.

Kurumlar ve devletler nezdinde krizler kaçınılmaz olmakla birlikte krizin yönetimi, itibar ve geleceklerinin garanti altına alınmasını sağlayan önemli bir sürece dönüşebilmektedir. Bu anlamda tarihsel süreç içerisinde toplum üzerinde iktidar-güç  kuran kurum ve kuruluşlar, toplumla değişik iletişim pratikleri kurarak kitleyi kontrol altında alıp, içinde bulundukları krizleri yöneterek varlıklarını idame ettirmişlerdir. Foucault vb. isimlerin biyopolitika olarak isimlendirdikleri kitleyi kontrol etme sürecini Chul Han vb. isimler eleştirerek psikopolitika olarak isimlendirerek, insanın psikoloji ve duygu-durum üzerinden ikna edilmesi olarak tanımlamaktadır. Bu tanım, kökenini Freud’un psikanaliz çalışmalarından alan Edward Bernays’ın ilk modern örneklerini gösterdiği halkla ilişkileri çağrıştırır. Halkla ilişkiler alanı mükemmel halkla ilişkiler projesi sonucunda durumsal modelin ortaya konulmasına kadar sıklıkla propaganda ile eşit tutulurken, bu modelin ardından kendi yön ve çizgisini daha da kesin bir biçimde ifade etmeye başlamıştır. Bu çalışma kapsamında dokümanter bir yaklaşımla özellikle kriz iletişiminde kendisini gösteren bu “politik” ikna süreci ele alınarak, gerek kurumların gerekse devletlerin kitleyi ikna etme süreçleri üzerindeki pratikleri halkla ilişkiler perspektifi ile değerlendirilecektir. Perspektif oluşturulurken özellikle 21. Yy’da kendisini ortaya koyan neoliberalizmin performans öznesinin gözetimle olan yakın ve pek çok noktada kendisi ile çelişen kişiliği de göz önünde bulundurularak; günümüzdeki kriz iletişimi sürecini daha iyi anlamak ve değerlendirmek amaçlanmaktadır.

Byung-Chul Han, 21. yüzyılın bir performans ya da yorgunluk toplumu olduğunu ve bu
bağlamda çözümlenmesi gerektiğini öne sürmektedir. Han'ın bu tanımlaması, Foucault'nun
disiplin toplumu adını verdiği ve daha sonra Deleuze tarafından kontrol toplumu şeklinde
güncellenen toplum biçiminin bir devamı olarak kabul edilebilir. Tanımlama ile birlikte Han,
toplumsal yapı içerisinde yeni bir kültürel süreci başlatırken; yeni kültürün kurucusu
konumunda bulunan gözetim kavramı, bugün için artık bir güvenlik aşaması olmayı geride
bırakmakta ve bunun aksine kişinin güvenliği adına tersine bir katlamayla tehlikeli bir hale
bürünmektedir. Meta veri denilen büyük veri içerisinde yer alan ve verinin verisi olarak ifade
edilebilecek bu veri ile de ilişkili olan yeni durum, bireyi gözetime bağlı bir akışın içerisinde yer
almaya mahkûm etmektedir. Bu mahkûmiyetin sebebi toplumdan dışlanma korkusunun
yanında, bireyin kendinin dışında kalan dünyayı gözetlemeye olan düşkünlüğüdür. Bu
gözetime dayalı akış içerisinde birey sürekli bir içerik üretiminin ve üretilen içeriğin içerisinde
gezinmeye devam ederken, gözetim akışı şeklinde tanımlanabilecek olan sosyal medyadaki
ana sayfa ve hikâyelerden, sokaklardaki kameralara, devletlerin kamu kurumları aracılığıyla
gerçekleşecek tüm hizmetlerinden, konum servislerine kadar birey bir gözetim kuşatması
altında bu akışın bir parçasıdır. Bu akış bir performans mekanıdır ve öznenin kendi hem inşa
ettiği hemde varlığını gösterdiği bir mekandır. Akışın içerisinde kurulan özne, hem neoliberal
hem de performans öznesi olarak kabul edilebilirken, gözetim ile iç içe, girift bir durumda
kendini inşa ederek var etmeye çalışmaktadır.
Çalışma dâhilinde gözetim kavramı, Foucault'nun tanımıyla bir episteme olarak kabul
edilmekle birlikte; ayrıca, yalnızca bilgi olarak tanımlanmak yerine, farklı bir yöne doğru
yönlendirilerek onu dizge-sistem olarak açıklamaktadır. Yine bu çalışmada gözetim hem bir
bilgi hem de bir dizge olarak ele alınmaktadır. Foucault'ya göre tarih içerisinde pek çok kez bir
episteme bir diğer episteme ile yer değiştirebilir. Kelimeler ve Şeyler eserinde epistemeyi bir
mekân olarak tanımlayan Foucault, dizgede olduğu gibi bilinci oluşturan süreç olarak ele
aldığı bu kavram aracılığıyla çalışmalarında belirli kavramlara yönelir. Delilik, cinsellik, hapis
olma vb. kavramların her biri Foucault için birer epistemedir ve ele alındıkları dönemin
içerisinde bir değerlendirmeye tabi tutulması gerekmektedir. Bu çalışma kapsamında da
gözetim tıpkı Foucault'nun çalışmalarındaki kavramlarda olduğu gibi bir episteme olarak ele
alınmakta bir diğer taraftan da başlı başına bir iktidar olarak ele alınmaktadır. Foucault'nun
iktidarı bir kurum ya da form yerine bir etkileşim ve etki mekanizması olarak ele alması bu
noktada gözetime de aynı şekilde yaklaşabilmeyi olanaklı kılarken, gözetim dizgesi içerisinde
ele alınan dönemin düşün ve kültür dünyasını meydana getiren düzen ve kodlar ele alınmaya
çalışılacaktır.


Neuman (2014: 130-140), sosyal bilimlerin amacının nedensellik ilişkilerini açıklamaktan
ziyade, insanların anlamı nasıl ürettiklerini keşfetmeyi, toplumsal yaşam ve eylemleri anlamayı ve yorumlamayı sağlayan bir yaklaşım olarak açıkladığı, yorumsamacı yaklaşım
çerçevesinde şekillendirilen bu çalışmada, soyut açıklamaların yanında toplumsal eylem
içerisinde yaşanan değişimlerin arkasında yatan fikirleri, ol olguları anlamlandırarak
insanların gözünden görmeyi, yani gözetim olgusuna içeriden bakmaya çalışmaktadır.
Çalışmada bireylerin deneyimleyerek ve algılayarak anlamlandırmaya çalıştığı toplumsal
gerçeklik olarak kabul edilen gözetim kavramına özneyi inşa eden siyasal ve kültürel katılımın
yeni yolları bağlamında bir perspektif geliştirilerek ele alınacaktır. Yorumsamacı yaklaşım
çerçevesinde yürütülecek olan araştırmanın amacı, sosyal medya üzerinde gerçekleşen yeni
toplumsal eylemi yani gözetimi anlamak ve gözetime dayalı akışı tanımlamaktır. Toplumsal
gerçeklerin, doğal gerçekler ile bir ele alınamayacağını savunan yorumlayıcı yaklaşım,
toplumların kültürel ve toplumsal ilişkiler aracılığıyla anlam kazandığını dolayısıyla doğa gibi
durağan kurallarının olamayacağını sürekli bir ivme ile hareket edeceğini öne sürmektedir.
Anlamı yaratan ve kendi dünyalarını sürekli olarak anlamlandıran toplumsal varlıklar olarak
tanımlanan insanlar adına değerler toplumsal yaşamın bütünleşik bir parçası olarak kabul
edilmektedir. Bu nokta itibariyle de, çalışma kapsamında gözetim hem bir kültürel akış hem
de özneyi kuran ve kuşatan bir kavram olarak ele alınacaktır. Bu sebeplerden dolayı
çalışmanın alana ve kongreye katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

Öz Türkiye'de Romanlar, etnik kökenleri ve kültürel kimliklerinden dolayı nefret söylemine en çok maruz kalan azınlık gruplardan birini oluşturmaktadır. Bu araştırmanın amacı Türkiye'de Romanlara yönelik nefret söyleminin Romanlar tarafından algılanma biçimini ortaya koymak, bu söylemin hangi unsurlar üzerinden üretildiğini belirlemektir. Araştırma yöntemi olarak Roman üniversite öğrencileriyle odak grup çalışması gerçekleştirilmiştir. Bu çalışmadan elde edilen veriler; Romanlara yönelik nefret söyleminin üretildiği unsurlar olarak saptanan altı ayrı başlık altında kategorize edilip değerlendirilmiştir. Yapılan bu değerlendirmenin sonucu; Türkiye'de Romanların nefret söylemine maruz kaldıkları, bunun farklı unsurlar üzerinden üretildiği ve kapsamının oldukça geniş olduğu ortaya konulmuştur. Ayrıca gerek sosyal yaşam olsun gerek eğitim ve çalışma hayatı olsun toplumun her alanında damgalanma, ayrımcılık ve sosyal dışlanma yaşadıkları, medyanın da Romanlara ilişkin içeriklerinde toplumdaki nefret söylemini pekiştirici bir rol oynadığı belirlenmiştir. Abstract Romanies in Turkey constitute one of the minority groups most exposed to hate speech because of their ethnic origins and cultural identities. The purpose of this research is to reveal how the hate speech that against Romanies is perceived by Romanies in Turkey and to determine what elements of this hate speech are produced. As a research method a focus group study was conducted with Romany university students. The data obtained from this study were categorized and evaluated under the six different headings identified 1 Manisa Celal Bayar Üniversitesi İletişim Fakültesi Halkla İlişkiler ve Tanıtım Bölümü, Doç.Dr., nuray.

Yeni medya ortamları, özellikle sosyal medya ortamları günümüzde yurttaşlar için kendi sözlerini üretmeye, yaymaya, çoğaltmaya ve çeşitli toplumsal-kültürel-siyasal ve ekonomik sorunlar için örgütlenmeye, bir araya gelmeye olanak tanıyan etkileşimli alanlardır. Katılımcı kültürün kullanıcı türevli içerik üretimi olanağı
üzerinden gerçekleştiği bu yeni kamusal alan, aynı zamanda teknolojiye ve alana gömülü olan bir diğer toplumsal-ekonomik ve siyasal olguyu da ortaya çıkartır: süperpanoptikon. Yurttaşın bilerek isteyerek bu dijital
gözetim ağlarının bir parçası olması, diğer bir deyişle “dikizleme/gözetleme” olgusu bir yana, gerek siyasi gerekse ekonomik iktidar kaynakları yurttaşları süregiden bir dijital gözetim altında kayıtlamakta, verileri eşlemekte, verilerden “makbul” ve “makbul olmayan”lar şeklinde profiller çıkartmakta, veri ikizleri üretmektedir. Kimlik kartı numarası uygulamasından, MOBESE kamera kayıtlarına, bankamatik çiplerinden,
iris, parmak izi ve damar kesiti kayıtlamasına, cep telefonlarındaki küresel konumlandırma sistemiyle
işaretlenmeye, sosyal medya hesaplarından, arama motorları taramalarında oluşturulan kullanıcı bilgileri, tercihleri ve alışkanlıklarına değin, yurttaşların fiziksel bedenleri dijital bedenlere dönüşmekte, fiziki bedenin
dijital bir veri ikizi ortaya çıkmaktadır. Dijital gözetimin çeşitli boyutları konusunda Türkiye'de bilgi ve farkındalık eksikliği giderek önemli bir sorun olarak karşımıza çıkmaktadır.

Bu çalışmada, yukarıda belirtilen eksen çerçevesinde bir vakıf üniversitesinin iletişim fakültesinde 2014-2015 akademik yılı bahar döneminde yürütülen “Yeni Medya” seçmeli dersi kapsamında dijital gözetim olgusunun
çeşitli boyutlarını irdelemiş bir grup öğrenci ve aynı üniversitede söz konusu eğitimi almamış farklı iki grup öğrenciyle yapılan üç odak grup görüşmesi ile aynı kentteki iki devlet üniversitesine bağlı iletişim fakültesinde gerçekleştirilen farklı iki odak grup görüşmesi (toplam 5 odak grup görüşmesi) temel alınarak, yeni medya okuryazarlığının bir konusu olan dijital gözetim olgusuna yönelik olarak yurttaşlarda farkındalık geliştirme eğitimi ve bu farkındalık eğitimine yönelik temel sorunlar ele alınacaktır.
Dijital gözetim olgusuna yönelik olarak geliştirilecek bir yurttaş eğitiminde ele alınması gereken temel kavramlar, olgular/durumlar, bu eğitimin hangi yaş grubunda başlaması gereği ve bu eğitimin neden gerektiği, dijital gözetime karşı şifrelemenin sağlayabilecekleri gibi sorular odak grup görüşmelerinin bulgularından
yararlanılarak, dijital gözetim çalışmaları izleğinde tartışmaya açılacaktır.

Foucault, iktidarı ve iktidar ilişkilerini toplumsal yapının belirlendiği önemli düzenlemeler olarak görmektedir. O’na göre iktidar yalnızca devlet ve halklar arasında değil daha özelde bireyler üzerinde etkili olan bir yapıya sahiptir. İktidarın alanını ikili ilişkilere kadar daraltan hatta bireyin kendi bedeninde dahi arayabileceği bir güç olarak değerlendiren Foucault, bu gücün bilgiyle devamlı kılınabileceğini ifade etmektedir. Günümüzde teknolojik ilerlemenin bir sonucu olarak ise bu bilgilerin kullanım alanlarını sorgulamanın önemli bir yerde durduğunu savunmaktadır. Bilim ve teknoloji gibi önemli gelişmeler geçmişten günümüze iktidarı elinde bulunduranlar tarafından yerini sabitleştirmeye yarayan araçlar olarak değerlendirilmiştir. Bu dolayımda da ileri teknolojinin toplumlar ve bireyler üzerindeki etkilerini sorgulayan Black Mirror televizyon serisi, temelde teknolojinin topluma kazandırmış olduğu kolaylıkların sonuçları üzerine yeniden düşünülmesini sağlayan önemli bir yapımdır.
Bu çalışmada özellikle teknolojinin eriştiği gelişme üzerinden iktidar alanlarını irdeleyen ‘Arkangel’ adlı bölüm, Foucault’nun özne, bilgi, gözetleme, denetleme ve disipline etme kavramları üzerinden incelenecektir. Ancak öncesinde Foucault’nun iktidar olgusu kuramsal bağlamda ele alınacak olup ele alınan bilgiler doğrultusunda ilgili bölüm analiz edilmeye çalışılacaktır.
Anahtar Kelimeler: Foucault, İktidar, Gözetim, Denetim, Black Mirror, Arkangel

LOOKING ON THE MICHEL FOUCAULT’S POWER AND SUBJECT CONCEPTUALISATION OVER THE SURVEILLANCE QUESTION: BLACK MIRROR - ARKANGEL
ABSTRACT
Foucault regards power and power relations as important arrangements in which the social structure is determined. According to him, power, not only between the state and its people, but more specifically has a structure on individuals. Foucault, who considers the field of power as a convergence to the bilateral relations and even as a power that the individual can search even in his own body, states that this power can be sustained by knowledge. Today, as a result of technological progress, it is argued that questioning the usage areas of this information is in an important place. Significant development such as science and technology have also been considered as tools to stabilize the position of those in power from the past to the present. In this context, the Black Mirror television series, which questions the effects of advanced technology on societies and individuals, is an important production that provides a rethinking of the results of the conveniences that technology has brought to society.
In this study, the episode ’Arkangel’, which particularly examines the areas of power through the development of technology, will be examined through the concepts of Foucault's subjectivity, knowledge, surveillance, supervisionand discipline. First, Foucault's concept of powerwill be discussed in the theoretical context and the relevant episode will be analyzed in accordance with the information discussed.
Key Words: Foucault, Power, Surveillance, Supervision, Black Mirror, Arkangel

Özet: Kapitalist sistem 19. Yüzyılın sonlarından bu yana kent mekânını artı ürünün soğurulmasında ve yeniden üretiminde bir araç olarak kullanmıştır. Kent mekânı sermayenin yeniden üretimi doğrultusunda biçimlenirken, geniş halk kitleleri sürecin dışında tutulmuştur. Devlet bu süreçte burjuvaziyle iş birliği yaparak sermaye birikim sürecinde ittifak içine girmiştir. Fakat bahsettiğimiz kapitalist kentleşme süreci gelişmiş ve az gelişmiş ülkelerde farklı şekilde işlemiştir. Özellikle neo-liberal süreçte kapitalizmin kentlere müdahalesi çok daha yıkıcı olmuştur. Gelişmiş ülkelerde süreç artı ürünün soğurulması biçiminde devam ederken, azgelişmiş ülkelerde ise neo-liberal kentler kaynak yaratmanın aracı olmuştur. Bu yüzden az gelişmiş ülkelerde neo-liberal kentleşme pratikleri emekçi kesimler için daha yıkıcı olmuştur. Türkiye'de İslami referanslı partiler 1990'lardan bu yana belediyeleri kazanarak neo-liberal-muhafazakâr bir kentleşme pratiği sergilemektedir. Söz konusu yönetim anlayışı öncelikle taraftan inşaat-emlak sektörü üzerinden kaynak yaratarak kendi sermaye kesimini destekleme yoluna gitmiştir. İkinci olarak mekânsal ve kültürel olarak İslami sembol ve simgeleri kullanarak Cumhuriyetin kurucu değerlerinden uzaklaşmaktadır. Son olarak yoksullara yönelik yardım ve desteklerle geniş halk tabakasının desteğini sağlamaktadır. Gaziantep'te 2004'ten bu yana neo-liberal-İslamcı AKP'li belediyeler tarafından yönetilmektedir. Bu çalışma kapsamında, Gaziantep'te AKP'li belediyelerin yönetiminde neo-liberal kentleşme sürecinin nasıl geliştiği ele alınmaya çalışılacaktır. Anahtar Kelimeler: Neo-liberal kentleşme, Kapitalizm, Gaziantep, Mekân
Summary:
Urbanization in the Effect of Neo-liberal Conservatism and the Case of Gaziantep Abstract: The capitalist system has used the urban space as a tool for the absorption and reproduction of the surplus product since the late 19th century. While urban space was shaped in line with the reproduction of capital, large masses of people were excluded from the process. The state entered into an alliance with the bourgeoisie cooperated in the process of capital accumulation. But the capitalist urbanization process has worked differently in developed and underdeveloped countries. The neo-liberal process has been much more destructive the intervention of capitalism in cities, in particular. The process continued in the form of the absorption of the surplus product in developed countries, while in neo-liberal cities were the means of fundraising in the underdeveloped countries. Therefore, in less developed countries, neo-liberal urbanization practices have been more destructive for the laborers. Since the 1990s in Turkey, Islamic parties have started to exhibit practical reference neo-liberal-conservative urbanization by winning local municipalities. The management approach in question has primarily started to support its own capital sector by creating resources through the construction-real estate sector. Second, he moved away from the founding values of the Republic using the Islamic symbols and symbols spatially and culturally.

Bu araştırmada iktidarlarca manipüle edilen çağdaş bedenin mevcut koşulları, beden ve performans sanatına ilişkin uygulamalar eşliğinde ele alınmıştır. Araştırmada toplumsal yaşamın temel niteliği olan beden, tüketim endüstrisi, teknoloji, imaj, ikon, algı yönetimi, gözetim toplumu gibi kavramlar ile ilişkilendirilerek incelenmiştir. Sosyolojik araştırmalardan da izleneceği gibi çağdaş beden hızlı bir kültürel dönüşüm süreci yaşamaktadır. Bu durum geçici mutluklar yaratan sistem ağları tarafından öznenin manipüle edilmesi şeklinde vuku bulmuştur. Tüketim araçlarının statü belirleyici unsurlara dönüştürülmesi, gerçek ihtiyaçların belirsizleşmesine yol açmaktadır. Öte yandan çağdaş toplumun, görüntüsünden memnun olmayan bireylere dönüştüğü ve göz önünde ya da görünür olma arzusu ile hareket ettiği izlenmektedir. Eylemselliğin ve kültürün en seçkin gösterge alanı olan beden, öznenin sahip olduğu ilk ve yegâne nesnedir. Bu nedenle insanlık kendini ifade etme aracı olarak öncelikle bedenini kullanmıştır. Bedenin göstergesel bağlamda öne çıkan ifade biçimlerinden biri sanattır. Sanat üretimi çağının dinamikleriyle şekillenmektedir. Sosyal alan kadar sanatın da vazgeçilmez öğesi olan bedenin, tarihsel süreçte, her dönem konu olarak seçildiği görülmektedir. Beden çağlar boyu sanatın edilgin nesnesi iken teknoloji çağında sanatın öznesine dönüşmüştür.

İnsanoğlu kitle iletişim araçlarının kıtalar ötesine uzanması mucizesine henüz alışırken ortaya çıkan bilgisayar teknolojileri ve her şeyin sayısallaşması toplumlara olağanüstü olanaklar sağlamıştır. İletişim teknolojilerinin de gelişimi ve dijitalleşmesi bu olanakların gündelik hayatı kolaylaştırmanın ötesinde bir yere taşımıştır. Teknoloji, toplumu kitlesel iletişimi küresel bazda tecrübe etmenin hazzına ulaştırırken; ülke yönetimleri ise güçlerinin tahakküm alanlarını geliştirmek için önemli bir araç elde etmişlerdir. Üstelik teknolojinin güvenli yaşam alanları vadetmesi devletleri sosyal hayatta bireyin takipçisi yapmıştır. Ancak bu takip sosyal medyadan farklı olarak tek yönlüdür. Bu nedenle dijital yönetimler dijital
hapishaneleri doğurmaktadır. Bireyin sosyal medya ve akıllı teknolojiler aracılığıyla gönüllü katılımıyla bu süreç daha da kolaylaşmaktadır. Bu açıdan çalışmada amaç, dijitalleşmeyle birlikte gelişen güvenlikleştirme vaadinin toplum hayatına nasıl entegre edildiği örnekler aracılığıyla tartışmaktır.

İnternet kullanımının yaygınlaşması ve sonrasında sosyal medya araçlarının kullanımındaki artış, yeni bir medya düzeninin varlığını doğurmuştur. Bir yandan kullanırlarken bir yandan da kuralları belirlenen bu düzen, kervanın yolda düzülmesi olarak görülebilir bir haldedir. Sınırsız bir alanın kullanımı bir yanda yeni deneyimlere açıkken öte yanda sınırların ihlaline de açıktır.
Son yıllarda sosyal medyada gözetim kavramı yaşanan olaylarla konuşulur hale gelmiştir. Sosyal medya, kendini ifade alanı açmak konusunda bütün kullanıcılara büyük fırsatlar vermektedir. Ancak kendini ifade ile mahremiyet kavramları iç içe geçmekte ve hak ihlalleri ortaya çıkmaktadır. Egemen güçler, tüm bu tartışmalar arasında, kimi zaman ulusal, kimi zaman küresel gözetim mekanizmalarına işlerlik kazandırmaktadır. Kuralları tam olarak belli olmayan bu alanın en büyük açmazlarından biri de bu konu olmaktadır. Tüm bu olumsuz kavramların içinde asıl üzerinde durulması gerekli bir kavram da teşhirdir. İnsanların kendi özgür iradeleri ile hayatlarına ait en mahrem bilgileri teşhir etmeleri üzerinde birçok bilim dalı araştırmalar yapmaktadır. Aynı zamanda bu teşhirler farklı disiplinler için (pazarlama, reklam vb.) veri kaynağı olmaktadır.

The Circle (Çember) filminde tümüyle açık ve şeffaf bir toplum tasarımı izleyiciye sunulmaktadır. Film,gelişen teknolojinin “her şeyi görünür kılma, her şeyi paylaşma” çabasının ne kadar ileri götürülebileceğini test etmeye çalışmaktadır. Bu çalışmada,dijital kültürdeki teknolojik kuşatmanın ahlaki karar, özgür irade, seçme özgürlüğü ve belirlenmişlik gibi köklü felsefi meseleleri içeren etik tercihin imkânı, The Circle filmi üzerinden yeniden tartışmaya açılmaktadır. Araştırmada literatür taramasına dayalı analitik bir film okuması yapılmıştır.Her şeyin görülebilir, bilinebilir ve öngörülebilir olduğu dijital bir toplumda, insanlar etik tercihte bulunabilirler mi? Gözetlendiğini bilen bir kişi, verdiği kararlarda, gerçekleştirdiği eylemlerde ahlaken özgür müdür? Mutlak şeffaflık ve keskin gözetim altında aldıkları kararlardan kişiler sorumlu tutulabilir mi? Ahlaki ve etik tartışmalara odaklanan bu araştırma, dijitalleşmenin hız kazandığı ve teknolojik tekilliğin etki alanını genişlettiği bir kültürde, The Circle filminde önerildiği gibi, bir dijital etik teorisi olarak açıklık etiği inşa etmenin henüz üstesinden gelinmemiş birçok açmazı olduğunu göstermektedir. Gözetim etkisi, özgür iradeyi kısıtlayan ve bu yüzden etik tercihte bulunma olanağını yok eden bir unsur olarak görülebilir. Mahrem konular ile kötücül durumlar arasında kurulan güncel bağıntı aldatmacalıdır. Kişiye özel olan her şeyin kötü olması gerekmez. Açıklamak istemediğimiz her şeyin kötü olabileceği iddiası, eko-politik bir zorlamadır. Açıklık etiğinin denetim, gözetim ve kontrol gibi kavramlardan kendini arındırması ve özgür iradeye yer açması oldukça zor görünmektedir.

Öz: İletişim teknolojilerinin büyük bir hızla ilerlemesi insanlık adına önemli bir gelişmedir. Her geçen gün yenilenen ve gelişen akıllı cep telefonu piyasası toplumun hayatını kolaylaştırmaktadır. Ancak akıllı telefonlar, bilinçsiz kullanıcıların kişisel ve hassas verilerinin çeşitli şirketler tarafından sınırsızca işlendiği bir ortam da yaratmıştır. Bu çalışmada üniversite öğrencilerinin akıllı telefon kullanırken kişisel ve hassas verilerini korumadaki hassasiyeti ve konuyla ilgili olarak bilinçli olup olmadıkları ortaya çıkarılmaya çalışılmıştır. Araştırmada literatür tarama ve anket yöntemlerinden yararlanılmıştır. 197 öğrenciye uygulanan anketin sonucunda üniversite öğrencilerinin konu ile ilgili hukuki mevzuatı bilmese de kişisel veri güvenliğine ilişkin bilinçlilik düzeylerinin yüksek olduğu tespit edilmiştir.

ÖZET
20. Yüzyılın sonlarında toplumsal ve ekonomik ihtiyaçlar nedeniyle bilgi ve iletişim teknolojilerinde yaşanan hızlı ilerleme ve gelişme, iletişim ortamlarının teknik anlamda birbirlerine yakınlaşmaları, dünya toplumlarının da birbirleri ile etkileşime geçmelerine zemin hazırlamıştır.

Hızla gelişen teknoloji, gündelik yaşamı ve dinamiklerini dönüştürüp enformasyona ulaşmayı kolaylaştırırken Enformasyon Toplumu olarak adlandırılan günümüz toplumu da giderek Gözetim Toplumu’na dönüşmektedir. Bunda iletişim araçlarının etkileşimlilik özelliğinin de payı bulunmaktadır. Bilgisayar tabanlı teknolojiler ile gündelik yaşamın temel gereksinimlerini karşılamak, hem hayatı kolaylaştırmış hem de hızlandırmıştır. Diğer taraftan bilimin ve dolayısıyla bilgisayar tabanlı teknolojilerin gelişmesi ile gözetimin araçları da artmaktadır. Günlük yaşamda kullanılan iletişim teknolojileri ve onların etkileşimlilik özelliği, bireyler hakkında enformasyonun toplanabilmesini kolaylaştırmaktadır. Etkileşimli iletişim araçlarının yaygın olanlarından biri de cep telefonudur. Cep telefonu gibi, yeni teknolojilere sahiplik üreticilerin de beklediğinden büyük bir hızla yayılmıştır. İnsanlar etkileşimli iletişim araçları ile denetlenebilir, gözetlenebilir hale gelmişlerdir. Özellikle gençler yeni iletişim teknolojilerini yadırgamadan kullanmaktadırlar.

Türkiye’de iletişimin teknik, kuramsal, sosyal, felsefi boyutlarda bilimsel düşünce üreten ve gereken bilgi ve beceri ile donatılarak hayata katılacak genç aydınların yetiştirilmeye çalışıldığı İletişim Fakülteleri’nde cep telefonu kullanan öğrencilerin, cep telefonu aracılığı ile gözetim yapılabilceğinin de farkında olmaları beklenmektedir.

INTERACTİVE COMMUNİCATİON AS A TOOL FOR MOBİLE PHONES AND OPİNİONS ON CELL PHONE WİTH SURVEİLLANCE TOPİCS OF FACULY OF COMMUNİCATİON STUDENTS
ABSTRACT
Social and economic needs at the end of the century because of rapid advances in information and communication technology and development, communication, environment, close to each other in the technical sense of the world community to interact with each other to the ground was prepared.

Rapidly evolving technology, everyday life and can transform the dynamics to reach information easier. Information Society, called today's society is gradually converted into the Surveillance Society. Of the interactive features of the means of communication herein are also share. Computer-based technologies to meet the basic needs of daily life for both facilitated and accelerated life. On the other hand with the development of science instruments of surveillance is increasing. Communication technologies used in everyday life and their interactive features of the collection of information about individuals can easier. One of the interactive communication tools is a common mobile phone. Such as mobile phones, new technologies also hold ownership is a major manufacturer has spread rapidly. People can be controlled by interactive communication tools, surveillance may have become. Especially from young people are using new communication technologies strange. In Turkey, students in faculties of communication through mobile phones are expected to be aware of the surveillance be done.

Özet Günümüz toplumu, kültür endüstrisinin yaşam pratikleri ile her şeyi tüketen ve on-dan haz alan bir hayat yaşamak amacındadır. Öyle ki bilgi bile sadece enformasyon boyutuyla tüketimin nesnesi konumuna gelmiştir. Diğer yandan saf bilgi, iktidarın, kendini yeniden inşa etmek için yararlandığı bir araç haline dönüşmüştür. Bilgi, toplumu tüm yönetsel süreçler hakkında aydınlatan güçlü bir olgu olduğu için yeterince bilgi sahibi olan bireyler, bu bilgiyi her türlü yaşam alanlarında ve süreçlerde kullanacakları için özgürleşmektedirler. Böylelikle politik olanın da ayırdına vararak daha iyi yönetim, daha fazla insan hakları ve daha sağlam bir demokrasi umudu için özgür ve saf bilgiye ihtiyaç duyarlar. Tüm insanlığın yararına olan bilgi bir yanıyla büyük bir güç aracına da çevrilebilir. Küresel yönetim mekanizmaları ve aktörleri için bilgi kısmen özgür bırakılmalıdır. Onlara göre toplumun refahı için kamusala dair bilgi sadece yönetim mekanizmalarını ellerinde tutan seçkin sınıfın elinde olmalıdır. Bu nedenle asıl bilgi saklı tutulur. Aynı zamanda bu bilginin nere-den ve hangi yolla biriktirildiği de bir başka tartışma konusudur. Devletler toplu-mu ve bireyi ayırt etmeksizin gözetim altında tutmakta, onlara dair her türlü veriyi elindeki tüm olanaklarla (dijital veya diğer ortamlar aracılığı ile) toplamaktadırlar. Böylelikle konuşulan, yazılan ve paylaşılan hiçbir bilgi kişiye özel kalamamaktadır. Mevcut durum böyle iken bilginin özgürlük olduğu bilincini paylaşan söylem ak-törleri insanların hayatlarına dair bilgiye sınırsız erişimi ve gerçeklikler hakkında gerekli bilgiye sahip olmaları için söylemi açımlama savaşımına girmektedirler. Edward Snowden, bu açımlayıcılara verilebilecek iyi bir örnektir. Bu çalışmada toplumun dijitalleşmesinin yarattığı kültür ve aldığı hal, bilginin dijital ortamlarda akışı, söylemin kurulması, kapatılması ve açımlaması savaşımı Edward Snowden Olayı örneğinde tartışılmaktadır.

Anahtar Kelimeler: açımlama, Edward Snowden, gözetim, kapatılma, söylem.

Günümüzde sosyal medya, ağ toplumunun yükselişine bağlı olarak çeşitli araştırmacılar tarafından, demokrasiye yapacağı katkılar çerçevesinde olumlu bir açıdan ele alınmaktadır. Ancak diğer taraftan sosyal medyanın pratikte kullanım biçimleri incelendiğinde; gözetim merkezli ve
birey mahremiyetini ihlal edici özelliği ön plana çıkmaktadır. Bu çerçeveden bakıldığında sosyal medyanın, Foucault’nun formülasyonuna uygun olarak bir “gözetim toplumu” yaratılmasının baş
aktörüne dönüştüğü söylenebilir. Bu çalışmada, Facebook toplumsal paylaşım sitesi, mahrem alanın, kimliklerin ve bedenin kamusallaştığı, denetimin/gözetimin gözetlenen tarafından meşru
kılındığı; internet öznesinin aynı anda röntgenci, teşhirci ve muhbir olmayı başarabildiği, sözde serbest zamanın özgürce kullanılabildiği bir alan olarak değerlendirilebilir.

Following the developments in technology, "monitoring" has steadily increased in educational institutions, roads, subway, or in short everywhere in cities where people live. And, the employees have also started to be monitored in workplaces by their employees during the working hours. The case of constantly being monitored and tracked has led to the established opinion in the employees that almost there is no privacy at work. Employers, however, consider the monitoring as a necessity since it increases efficiency, improves quality and ensures security. In the workplaces, e-mails and computers are monitored, offices are under surveillance by cameras, phones are tapped, certain sites and social media sites are blocked on the Internet, personal data are recorded, and electronic cards are used for employee entries and exits. Does these practices and controls have pressure on employees and harm privacy? Advances in communication technologies and the issue of employee privacy in businesses were investigated in this study by examining the regulations in international and municipal law (Constitution, the Turkish Penal Code, the Code of Criminal Procedure, Labor Law).

Hegemonya kavramı, uluslararası sistemde işleyişi belirleyen ve diğer uluslararası aktörlere denetim, kural koyuculuk, baskı, ikna ve kontrol mekanizmalarını uygulayan öncünün gücü anlamına gelmektedir. Uluslararası ilişkiler literatüründe hegemonya kavramını doğrudan analiz eden dört farklı hegemonya yaklaşımı vardır. Bu hegemonik yaklaşımlar güç, düzen, istikrar ve uluslararası ilişkiler yapısını farklı yorumlarla ve yöntemlerle tanımlamaktadır. Diğer yandan gözetim olgusu ise modern toplumu iletişim ve denetim mekanizmaları üzerinden ele alan bir yaklaşımdır. Gözetim yaklaşımı veri elde etme, denetim yapma, kontrol sağlama, disipline etme gibi amaçlar için bir devletin veya iktidarın diğerlerini izlemesi ve baskı kurması özüne dayanmaktadır. Gözetimin bu yaklaşımının kendisi de iletişim teknolojilerinin dijital çağda uluslararası ilişkileri ve toplumu etkilemesi bakımından dönüşmüştür. Bu çalışma hem hegemonya kavramını hem de gözetim toplumunu ele alan bütüncül bir yaklaşım izlemektedir. Disiplinler arası bir uyum amaçlayan çalışma, hegemonik politikalarda gözetim yaklaşımlarının uygulanabilirliğini ortaya çıkarmaya çalışmaktadır. Hegemonya yaklaşımlarının güç ve düzen anlayışları ile gözetimin yöntemleri üzerinden bir bağ kurulmaktadır.

Kentler, planlama ile ilişkisini plancı üzerinden değil de daha çok siyasetçi üzerinden kurmaktadır. Bu nedenle kentler, çoğu zaman iktidar için gösteri alanlarına dönüşürken; siyasiler, varlıklarını ve ideolojileri kentlere kazıyarak iz bırakmak istemektedirler. Günümüz iktidarı olarak bahsedebileceğimiz, Foucault'nun 1976'de ortaya attığı bir kavram olarak biyo iktidarın, kent planlamasındaki rolü de bu noktada ortaya çıkmaktadır. Biyo iktidar en yalın ifadeyle, bedeni disipline ederken nüfusu düzenleyen bir iktidar anlayışıdır. Kapitalizmle çok iyi çalışan bu tekniğe göre iktidar her zaman ve her yerdedir. İktidar gücünü öldürmeye değil, üretimde kullanabileceği biyolojik tür olan insanı yaşatmak için kullanmaktadır. Nüfus düzenlemesi, norm/normalizasyon ve gözetim/gözetleme toplumu yaratımı olarak üç ana eksende ele alınabilecektir. Biyo iktidarın kentteki yansımaları, insanları yığınların halinde hareket ettiren ve kentlerin şekillenmesinde en önemli rolü üstlenen göç ve gecekondulaşmanın son dönem tezahürü olan kentsel dönüşüm üzerinden tartışılabilecektir. Kentte üretim için ihtiyaç duyulan tür, sonraları, kentin ya da kıymetli alanların dışına kentsel dönüşümle atılmaya çalışılmaktadırlar. Bu noktada, yaratılan yaşam normlarına uymayan kitlelerin öncelikli tahliyesinden bahsetmek mümkün olacaktır. İktidarın çeşitli araçlar kullanarak gerçekleştirdiği eylemlerde en önemli dayanakları, genellikle, medya ve diğer iletişim kanalları iken; konut stokuyla alakalı olarak en önemli dayanak ise, TOKİ konutları olmaktadır. Kentsel dönüşüm öncesinde bilgi nesnesi olarak kullanılan insan türü, kamera ve MOBESEli kentlerde kayıt altına alınıp gözetlenmektedir de aynı zamanda. Toplum ütopyası olan Panopticon hapishanesine benzetebileceğimiz kentlerde, iktidar devamlı gözetleyen konumundayken, kimse ne zaman ve niçin gözetlendiğini bilmediğinden devamlı olarak kendini denetlemek durumunda kalmaktadır. Yine kentsel dönüşümle gerçekleşen müdahalelerle, insan türünün farklı bağlamlarda 'kapatıldığı'ndan da bahsetmek mümkün olacaktır. Kentsel muhalefet ve katılım gibi konuların, biyolojik tür yığınından ziyade, sosyolojik bir minvalde değerlendirilen toplum için; toplumla birlikte çalışması gerekmektedir. Tepeden aşağı planlamaya karşı; iktidarın olduğu yerde direniş vardır.

Throughout history power has developed different techniques in order to manage their visibilities before the society. These techniques applied by the power changed their forms with the new media technologies. Today, there are three basic terms on surveillance systems: Panopticon, Superpanopticon, Synopticon. Panopticon is the oldest one among them. This model refers to the case which is to see without being seen. It, however, to some extend, is lack of understanding the today’s survelliance society. From credit cards to mobile phones, from digital broadcasting to satellita sytems, from cameras deployed
everywhere, to, particularly, Internet, a range of developments may cause about Panopticon. Superpanopticon is being used to reach a beter understanding today’s world. Synopticon,
on the other hand, involves many watch few. So the objects watched in the Panopticon turn into watch to few. These models do not exclude one another, rather they co-exist. This study aims to analyse the topic by using some movie clips. Movie scenes embody the concept and theoretical framework of the paper. Movies are analysed with regard to scenes which may epitomize the terms and thoughts in an efficient way.
Tarih boyunca iktidarlar değişik yöntemler kullanarak toplum karşısında
görünürlüklerini kontrol etmeye çalışacak teknikler geliştirmişlerdir. İktidarların
varlıklarını devam ettirmesi ve güçlerini artırmasında kullandığı bu teknikler, yeni medya
teknolojileriyle birlikte farklı boyutlara ulaşmıştır. Günümüz toplumlarında gözetim
sistemleri üzerine kullanılan üç temel kavram bulunmaktadır: Panoptikon, Superpanoptikon,
Sinoptikon. Panoptikon, tarihsel olarak bu sistemlerin içinde en eski olanıdır. Panoptikon,
bir mekân içindeki görülmeden görme ilişkisine gönderme yapar. Panoptikon, günümüz
toplumlarındaki gözetim olgusunu anlamakta bir ölçüde yetersizdir. Kredi kartlarından, cep
telefonlarına, sayısal yayıncılıktan, uydu sistemlerine, her alana yerleştirilen kameralara
ve özellikle internete kadar bir dizi gelişme Panoptikon kavramı üzerinde yeniden
düşünmemize yol açmaktadır. Günümüzdeki durumu anlamak için Superpanoptikon
kavramı kullanılmaktadır. Sinoptikon ise çoğunluğun azınlığı izlemesini içerir. Böylece
Panoptikonun görülenleri görene dönüşür. Günümüzde bunlar birbirini dışlamak yerine,
yan yana varlığını sürdürmektedir. Bu makale, sinema filmlerinden örneklerle konuyu
analiz etmeyi amaçlamaktadır. Analizde kullanılan kavramlar ve teorik çerçeve, sinema
filmlerinden kesitlerle somutlaştırılmaktadır. Filmler, incelenilen kavram ve düşünceleri en
etkili temsil ettiği düşünülen sahneler dahilinde incelenmiştir.

Toplumsal  ilişkilerin  oluşturulmaya  başlandığı  ilk  günden  itibaren  gö-zetim, toplumsal denetimi ve egemenlik ilişkilerini kurmanın ve sürdürmenin yollarından biri olmuştur. Bu bağlamda gözetim, insan yaşamının her alanına etki eden bir özelliğe sahip olmuştur. Dijital gözetim de günümüz toplumlarının bir takip mekanizması olmuştur. İnternet reklamcılığı ile gözetleme kavramı arasındaki ilişki sebep sonuç ilişkisi içerisinde ele alınmıştır. Bu bağlamda bu çalışmada dijital gözetleme olgusu incelenmiştir.

Anahtar Kelimeler: Gözetim, Panoptikon, Dijital gözetim, Mahremiyet, İnternet reklamcılığı

Bilişim teknolojilerinin dönüşüme uğrattığı gözetim olgusu, kullanıcıların gündelik
hayatına derinlemesine nüfuz ederken iktidarın da denetim
amaçlı kullandığı bir araç haline gelmiştir. Gözetimin bu denli derinleşmesi mahremiyet
sorunsalını doğurmakta, yasal düzenlemeler yetersiz kalmaktadır. Mahremiyet özgürlüğü için gözetlenenin direnişi, gözetimden kaçınma çabalarından, aktivist eylemlere, büyük birader
ödüllerinden sokakları süsleyen graffitilere kadar uzanmaktadır. Bu çalışmada güvenlik ve
mahremiyet çelişkisi ile konuyla ilgili yasal düzenlemeler ana hatlarıyla sunulacak,
saydamlaşan öznelerin şekilleri incelenecek ve özgürlük arayışlarına etkisi tartışılacaktır.

Bu bildiri 7 Mayıs 2013 tarihinde Kocaeli Üniversitesi Yeni Medya Kongresi'nde sunulmuştur. ÖZET Bireylerin sosyal ağlara yönelmesindeki temel motivasyon bilinçaltında yatmaktadır. Beğenilmek, takdir görmek, alkışlanmak, dikkate alınmak ya da sözlük anlamıyla "izlenmek" genel olarak çoğu insanın bilinçaltındaki çocuğa hitap etmektedir. Kurgunun etkisiyle bireyler, kendilerini milliyetçi, cinsiyetçi vb. söylemlere de teslim edebilir. Sosyal ağlarda teşhir ve gözetleme davranışlarının dozu kişiden kişiye farklı olabilir, ayrıca bu tespit sosyal ağları kullanan insanların tümünü bağlamayabilir. Ancak bu durumun tam tersi de geçerlidir, sırf sosyal ağları kullanmıyor diye bir kimsenin sayılan bu ihtiyaçlardan sıyrılmış olduğu da varsayılamayacaktır. Sosyal ağlar bireyleri değiştirmemiş, ancak var olan bazı sosyal yönelimleri körüklemiş, sosyal normlar ya da mahremiyet anlayışımızın değişimini hızlandırmıştır. Bu durum da teşhirin körüklenmesi yoluyla siyasi ve ticari denet...

The phenomenon of surveillance has become one of the distinguishing features of today's societies. Surveillance, which first emerged as a panoptic prison design in its modern form, has chanced with the coming of computers and cameras into our lives, and has been moved to quite advanced dimensions with the addition of "data surveillance". We call this type of surveillance as “human surveillance.” If human surveillance is a paradigm, it is clear that one of the aims of this paradigm is the desire to see and know everything, especially about human beings. This reminds us of a familiar belief in God, who sees and knows everything. We might call this kind of belief in God as “divine surveillance.” Divine surveillance is based on religious beliefs that God watches over and records everything that happens in the universe and all human activities. This belief is particularly strong in monotheistic religions. Does human surveillance have a religious basis? This is the main question of the study. Theologically, human surveillance is not the same as divine surveillance. But, according to Lyon, one of the theorists of the surveillance society, the source of human surveillance design is “the belief in God who sees everything” in the Psalms. In this context, surveillance is a redesigned and globalized version of the Christian and Judaic belief in the "All-Seeing God" politically. Although it was designed with the inspiration from a monotheistic and sacred source, it can be applied in all societies as if it had no sacred source. This is related to the fact that it is highly secularized. Although the belief in the "All-Seeing God" in the monotheistic religions is similar to each other, it seems very difficult to establish an natural link between the human surveillance and belief in the "All-Seeing Allah" in Islam. Because, there is no historical and sociological relationship between the two types of surveillance. The reason for the descriptive similarity between the two is not that Islam inspires human surveillance, but that monotheistic religions have common theological roots. Though, there are empirical findings that there is a psychological connection between the human surveillance and the belief in the "All-Seeing God" and these findings include those related to Muslims. But even if we assume that this empirical results are completely correct, it can only be used to explain the issue from a psychological point of view. However, surveillance is designed as a political tool, and the inspiration for this design is the Psalms, not the Qur'an. Nevertheless, the Qur'an can be a starting point in terms of surveillance ethics. The verse, “…Do not search for each other's faults and privacy…” is important in this regard. The study also addresses “data surveillance” and argues that people in the position of “masters of data” act like “artificial gods”. It relates this to the story of Nimrod mentioned in the Qur'an. Nimrod's attitude of "I also kill and resurrect" shows that he acts like an “artificial god”. He designed this behavior as a political discourse. He didn't need to have the power to kill and resurrect the entire universe to be perceived as a “god” politically. It was enough just that he had the power to kill whoever he wanted in his own society. Indeed, Nimrod was glorified like a god among his society. Just like this, it is not necessary for the "masters of the data" to collect the information of the entire universe in order to be perceived as "god". It is enough for them to collect only some of the data belonging to people. Nowadays especially when global epidemics are talked about, these "artificial gods" have been talked about a lot. Moreover, in the social consciousness, it is seen that there is a tendency to glorify their "false deity". The data of the study were collected through literature review and analyzed with a descriptive approach. The basic data used for Islam are the relevant verses of the Qur'an. A comparison method was also used to reveal the relationship between the belief in the "All-Seeing Allah" in Islam and human surveillance systems.
Surveillance, Surveillance Society, Human Surveillance, Divine Surveillance, Data Surveillance
Gözetim, Gözetim Toplumu, Beşeri Gözetim, İlahi Gözetim, Veri Gözetimi

1. Uluslararası Zygmunt Bauman Sempozyumu / 1st International Zygmunt Bauman Symposium / 'Panoptik' ve 'Ban-optik' Gözetimi Bauman Okumalarıyla Anlamak: Eskişehir Örneği / Understanding 'Pan-optic' and 'Ban-optic' Surveillance With Bauman Reading: Sample of Eskişehir Province

ÖZET Hegemonya kavramı, uluslararası sistemde işleyişi belirleyen ve diğer uluslararası aktörlere denetim, kural koyuculuk, baskı, ikna ve kontrol mekanizmalarını uygulayan öncünün gücü anlamına gelmektedir. Uluslararası ilişkiler literatüründe hegemonya kavramını doğrudan analiz eden dört farklı hegemonya yaklaşımı vardır. Bu hegemonik yaklaşımlar güç, düzen, istikrar ve uluslararası ilişkiler yapısını farklı yorumlarla ve yöntemlerle tanımlamaktadır. Diğer yandan gözetim olgusu ise modern toplumu iletişim ve denetim mekanizmaları üzerinden ele alan bir yaklaşımdır. Gözetim yaklaşımı veri elde etme, denetim yapma, kontrol sağlama, disipline etme gibi amaçlar için bir devletin veya iktidarın diğerlerini izlemesi ve baskı kurması özüne dayanmaktadır. Gözetimin bu yaklaşımının kendisi de iletişim teknolojilerinin dijital çağda uluslararası ilişkileri ve toplumu etkilemesi bakımından dönüşmüştür. Bu çalışma hem hegemonya kavramını hem de gözetim toplumunu ele alan bütüncül bir yaklaşım izlemektedir. Disiplinler arası bir uyum amaçlayan çalışma, hegemonik politikalarda gözetim yaklaşımlarının uygulanabilirliğini ortaya çıkarmaya çalışmaktadır. Hegemonya yaklaşımlarının güç ve düzen anlayışları ile gözetimin yöntemleri üzerinden bir bağ kurulmaktadır. ABSTRACT The concept of hegemony means the power of the vanguard, which determines the functioning in the international system and implements control, rule-making, pressure, persuasion and control mechanisms to other international actors. There are four different hegemony approaches that directly analyze the concept of hegemony in the international relations literature. Critical Approach (NeoGramsci view), Hegemonic Stability Approach, Liberal Institutionalist Approach and World Systems Approach. These hegemonic approaches define the structure of power, order, stability and international relations with different interpretations and methods. On the other hand, the phenomenon of surveillance is an approach that handles the modern society through communication and control mechanisms. The surveillance approach is based on the essence of a state to monitor and pressure others for purposes such as obtaining data, controlling, controlling, disciplining. This approach of surveillance itself has evolved in the way that communication technologies affect international relations and society in the digital age. Different surveillance society approaches, called panopticon, synopticon and omniopticon, have emerged. This study follows a holistic approach that addresses both the concept of hegemony and the surveillance society. The study, which aims for an interdisciplinary harmony, tries to reveal the applicability of surveillance approaches in hegemonic policies. A connection is established through the understanding of power and order of the hegemony approaches and the methods of surveillance.

It's my master degree thesis which i finished recently. In this study i try to understand and explain how surveillance affect sense of security, risk, sufficiency and act to people from different social economic classes. Briefly consequences show that increasing surveillance instruments affect people sense of security and risk. Demand to surveillance tools is increasing but paralelly satisfy to sense of sufficiency also become difficult. Besides that people want to stabil check with surveillance tools over people from diffirent social economic classes like poor and immigrants. Because of neo-liberal crime sense over poor people, surveillance make strict walls between different classes. Although people' point of view to surveillance coming from sense of security, this is cover to detrimental consequences of surveillance. Field reseach support these claims.

Özet Günümüz toplumu, kültür endüstrisinin yaşam pratikleri ile her şeyi tüketen ve on-dan haz alan bir hayat yaşamak amacındadır. Öyle ki bilgi bile sadece enformasyon boyutuyla tüketimin nesnesi konumuna gelmiştir. Diğer yandan saf bilgi, iktidarın, kendini yeniden inşa etmek için yararlandığı bir araç haline dönüşmüştür. Bilgi, toplumu tüm yönetsel süreçler hakkında aydınlatan güçlü bir olgu olduğu için yeterince bilgi sahibi olan bireyler, bu bilgiyi her türlü yaşam alanlarında ve süreçlerde kullanacakları için özgürleşmektedirler. Böylelikle politik olanın da ayırdına vararak daha iyi yönetim, daha fazla insan hakları ve daha sağlam bir demokrasi umudu için özgür ve saf bilgiye ihtiyaç duyarlar. Tüm insanlığın yararına olan bilgi bir yanıyla büyük bir güç aracına da çevrilebilir. Küresel yönetim mekanizmaları ve aktörleri için bilgi kısmen özgür bırakılmalıdır. Onlara göre toplumun refahı için kamusala dair bilgi sadece yönetim mekanizmalarını ellerinde tutan seçkin sınıfın eli...