Pinnenhof of hinnenpof?

Archeologie in Vlaanderen

Houten steunbed onder de kern van de kleine motte. Timber-bed bearing the nucleus of the small motte.

Archaeologia Belgica

2016

Het Industrieschap Medel zal de komende jaren het plangebied Medel 2 bij Echteld in de gemeente Tiel gaan ontwikkelen. De uitbreidingslocatie is gelegen in een archeologisch zeer rijk landschap. In het plangebied hebben in de afgelopen jaren verschillende archeologische onderzoeken plaatsgevonden op basis waarvan uiteindelijk zes afzonderlijke vindplaatsen of landschappelijke zones zijn gedefinieerd. Deze vindplaatsen zijn door middel van een proefsleuvenonderzoek onderzocht (ca. 5% van het totaal). Tijdens het proefsleuvenonderzoek zijn in totaal 141 proefsleuven met een totaal oppervlak van 14.875 m² onderzocht. Uit het onderzoek is gebleken dat vindplaats 2 in werkelijkheid bestaat uit drie afzonderlijke vindplaatsen. In totaal zijn verder (delen van) acht verschillende vindplaatsen aangetroffen. Deze zijn allemaal afzonderlijk gewaardeerd, om vast te kunnen stellen of het gaat om behoudenswaardige vindplaatsen. Van de aangetroffen vindplaatsen blijkt het in vier gevallen inderdaad te gaan om behoudenswaardige vindplaatsen. De overige vindplaatsen zouden bij een eventueel vervolgonderzoek te weinig aanvullende informatie opleveren en zijn daarom niet behoudenswaardig bevonden

Handelingen van het Genootschap voor Geschiedenis, 2003

Het Sint-Christinabegijnhof te Ieper in de Nieuwe Tijd (eind 16de eeuweind 18de eeuw) Inleiding Lange tijd liet men de begijnhoven vervallen. Weinigen hadden aandacht voor de stenen resten, laat staan voor wat nog overbleef aan geschreven bronnenmateriaal over deze vrouwen. Gelukkig kwam daartegen reactie in de tweede helft van de 20ste eeuw. Het grootscheeps herstel van het Leuvense Groot Begijnhof door Professor Lemaire betekende een kentering. De recente erkenning door de UNESCO als cultureel erfgoed bracht de begijnhoven weer in de actualiteit. Wat nog rest probeert men her en der te herstellen en verschillende organisaties en instanties maakten de geschiedenis van deze hoven bij de bredere bevolking beter bekend. De steden beschouwen de begijnhoven nu als culturele kleinoden en toeristische attractiepolen. De belangstelling voor het verleden van die instellingen en de mensen die er woonden nam sterk toe. In de meeste gevallen beperkte de aandacht zich tot die begijnhoven waar nog stenen overblijfselen van restten. Zo verging het ook het Ieperse begijnhof. Daar het hof tijdens Wereldoorlog I met de grond gelijk werd gemaakt en niet meer werd heropgebouwd, bleef ook na de herwaardering van de Vlaamse begijnhoven de interesse voor het hof heel beperkt. Er werd slechts sporadisch melding van gemaakt in overzichtswerken 1 • Twee jaar geleden schetsten W. Simons en P. Trio het begijnenleven tijdens

Graven in Het Groen Jg 2 Nr 1, 2012

Wonen op de flanken Niet alleen nu is het prettig wonen in de bosrijke omgeving van de flankdorpen op de heuvelrug. Ook 2500 jaar geleden was dit een geliefde plek om te wonen, getuige de sporen van een boerenerf daterend van vóór het begin van onze jaartelling, die zijn gevonden aan de Lange Dreef in Driebergen-Rijsenburg.

1993

De invloed van de melkmachine op de conditie van de spenen is momenteel één van de onderzoeksgebieden. Tijdens het melken worden krachten uitgeoefend op de speen, welke leiden tot veranderingen in het speenweefsel.

Archeologie in Vlaanderen, 1994

Onderzoeksrapporten agentschap Onroerend Erfgoed

Kroniek Tijdschrift Historisch Amersfoort Jg 14 Nr 3 P 22 23, 2012

De overgang van de Utrechtse Heuvelrug naar het vlakke, moerassige gebied van de Eem verloopt grillig. Hier en daar staan geïsoleerde zandbulten in het drassige, lage land. De bekendste daarvan is ongetwijfeld de Heiligenberg in Leusden met het gelijknamige landhuis. Iets ten westen van de Eem heeft ook een dergelijke (maar kleinere) bult gelegen, op een halve kilometer afstand van de Koppelpoort en op het terrein van de huidige Prodentfabriek.

2018

Het Bedrijvenpark Medel zal de komende tijd worden uitgebreid met de locatie Medel Afronding, gelegen ten oosten van het bestaande bedrijvenpark. Het landschap waarbinnen de uitbreiding zal plaatsvinden is rijk aan archeologische vindplaatsen, zoals eerder al is gebleken tijdens de realisatie van Medel 1. Om de archeologische resten binnen de uitbreidingslocatie in kaart te brengen heeft in 2014 een proefsleuvenonderzoek plaatsgevonden. Hierbij zijn, naast resten uit de prehistorie en Romeinse tijd, aanwijzingen gevonden voor de aanwezigheid van een boerenerf uit de Ottoonse tijd of het begin van de volle middeleeuwen. Dit erf kon in 2014 door middel van een opgraving geheel worden onderzocht. De sporen zijn voor het grootste deel toe te schrijven aan een boerenerf uit de Ottoonse tijd en bestaan uit greppels, paalkuilen, greppelkuilen en mestkuilen. De greppels begrenzen het erf en vormen daarbinnen verschillende functionele eenheden. Het westelijke deel van het erf wordt grotendeels in beslag genomen door een zeer vondstrijke, halfronde greppel. Vermoedelijk heeft hierbinnen een boerderij gelegen, maar hier zijn geen gebouwsporen van gevonden. Wel zijn in het oostelijke deel binnen de greppel meerdere mestkuilen gevonden. Mogelijk is het deel van het erf waarop het huis was gelegen opgehoogd met behulp van de grond die vrijkwam bij het uitgraven van de greppels. Centraal op het erf liggen diverse greppelkuilen die mogelijk gebruikt werden voor bepaalde ambachtelijke activiteiten. Op het oostelijke deel van het erf zijn de sporen gevonden van een vijfpalige roedenberg met een centrale paal. De datering van het middeleeuwse erf ligt op basis van het aardewerk uitsluitend in Sanke periode 4, die gedateerd wordt van 960/990 tot 1050/1070. Enkele metaalvondsten lijken een oudere datering te hebben. Deze oudere vondsten zijn wellicht tijdens het bewerken van het land vanuit de nabij gelegen nederzetting Hoge Hof in het plangebied terechtgekomen. Greppel S 6 kan op basis van het vondstmateriaal, dat geheel bestaat uit handgevormd aardewerk, in de late ijzertijd of de vroeg Romeinse tijd worden gedateerd. Vermoedelijk hoort deze greppel bij het landbouwareaal van de nederzetting die ten noorden van het middeleeuwse erf is aangetroffen. Uit de nieuwe tijd dateren drie oost-west georiënteerde sloten. Deze sluiten aan bij het verkavelingspatroon dat in een groter gebied tijdens het in 2014 uitgevoerde proefsleuvenonderzoek is vastgesteld