Λοιπόν. Δεν υπάρχει κάτι ιδιαίτερο. Αυτό είναι το γαμημένο πρόβλημα.
Μια ελεεινή στατικότητα στον κόσμο μου, μια απίστευτη πληκτικότητα που προσπαθώ να σκοτώσω με κάθε ευκαιρία. Βάζοντας μια σφαίρα πνευματικότητας στο νοητό μυαλό της ή σφαγιάζοντας τη με ένα αιχμηρό τσεκούρι ενδιαφέροντος. Μα τίποτα. Εκεί αυτή, καλά στέκει, σαν άσαρκο ον, που δεν την πολυενδιαφέρει το τι κάνω εφόσον δεν μπορεί να επηρρεαστεί.
Μια έλλειψη χρησιμότητας, αυτό με περιγράφει.
Από την τελευταία φορά το μόνο που έχει αλλάξει είναι ότι είδα από κοντά μία από τις αγαπημένες μου μπάντες live και ότι έχει μπει ,ημερολογιακά, το καλοκαίρι. Α και ότι οδηγώ λίγο. Ο κόσμος αλλάζει συνεχώς, μα κανείς δεν δίνει σημασία.
Αυτό που θα ήθελα (ή χρειάζομαι) είναι ένα χαλικάκι (ή μια κοτρόνα) να μου ταράξει λίγο (ή πολύ) τα νερά.
Η έμπνευσις ξεκινά από τις 22 Ιουνίου. Η σαπίλα και η θανατίλα θα είναι έντονες στην ατμόσφαιρα. Θα αναφερθώ σύντομα εκεί.
Κλείνω,
Να φροντίζεστε.