ενας μήνας με κουπεπέ, τζά, φιλάκια και πολύ αγάπη

Ξεκινώ με το τελευταίο σχόλιο που έκανα στην προηγούμενη ανάρτησή μου. Δεν πρόλαβα απαντήσω στον καθένα χωριστά, αλλά στέλνω στον καθένα χωριστά την αγάπη μου.

"Σας ευχαριστώ όλους πολύ πολύ, για τα καλά σας λόγια και για τις ευχές σας.

Με συγκινήσατε για μια ακόμα φορά. Είμαι πολύ τυχερή που γνώρισα μέσα από δω φίλους που με σκέφτονται και με αγαπάνε, όπως και εγώ άλλωστε σας αγαπώ όλους.

πολλά πολλά φιλιά και την αγάπη μου."

Καταρχάς να ευχηθώ Χρόνια Πολλά σε όσες και όσους γιόρταζαν τον 15Αυγουστο. Πολύ μεγάλη γιορτή, το "Πάσχα του καλοκαιριού" έλεγαν οι γιαγιάδες μας. Εύχομαι επίσης να είστε όλοι καλά με τις οικογένειές σας και να έχετε περάσει ένα καλό καλοκαίρι.

Δεν το περίμενα ότι θα μου λείπατε τόσο πολύ αγαπημένοι μου μπλογκοφίλοι. Άργησα πολύ να ανοίξω λαπτόπ, να αγγίξω πληκτρολόγιο και να συγκεντρώσω τόσα πολλά που έχω να σας πω και να σας δείξω.Δεν ξέρω πόσες μέρες θα μου πάρει να τελειώσω αυτή την ανάρτηση, έχω ακόμα πολλές δουλειές που άφησα πίσω όταν φύγαμε για διακοπές με τα παιδιά και τα εγγόνια μου. Μόλις γυρίσαμε και τους αποχαιρετίσαμε για την συνέχεια των διακοπών τους, στην πατρίδα της νύφης μου, εμείς δηλαδή εγώ και ο άντρας μου,  ξαναφύγαμε λίγες μέρες, αυτή την φορά στο βουνό. Θα σας τα πω όμως όλα σιγά σιγά.

 Ας ξεκινήσω από την αρχή, δηλαδή από την βάφτιση. Είχα λίγο άγχος, το ομολογώ. Όμως όλα πήγαν πολύ καλά και τα παιδιά μου αλλά και οι κουμπάρες χάρηκαν πολύ με την οργάνωση της βάφτισης.
 Περισσότερο βέβαια χάρηκαν οι παππούδες που άκουσαν τα ονόματά τους, ο δικός μου βέβαια λίγο περισσότερο γιατί όπως λέει θα έχουν και το επίθετό του. Τα μωρά μας ήταν δηλωμένα με τα ονόματά τους, από την ημέρα που γεννήθηκαν, αλλά όταν οι παππούδες τα άκουσαν και στην εκκλησία "επισήμως" από τον ιερέα δεν έκρυψαν την συγκίνηση και την περηφάνια τους.
Το άλλο που θέλω να σας πω, μεταξύ μας τώρα είναι ότι δυσκολεύομαι να τα ξεχωρίσω. Ο άντρας μου με κοροϊδεύει και συνέχεια με τεστάρει, μία στις δύο κάνω λάθος. Προσπαθώ αλλά όσο μεγαλώνουν τόσο περισσότερο μοιάζουν.  Μου κάνει εντύπωση ότι αν και είναι ακόμα πολύ μικρά, παρουσιάζουν έντονα τις διαφορές στον χαρακτήρα τους. Από εκεί καταφέρνω να τα ξεχωρίζω.
Όπως και να έχει είναι τόσο χαριτωμένα και αξιαγάπητα  που .... Δεν λέω περισσότερα  γιατί θα με πείτε πάλι χαζογιαγιά.
Εφυγαν και μου λείπουν ήδη πολύ. Βέβαια πρώτα ο Θεός τα Χριστούγεννα θα είναι πάλι κοντά μας. Εως τότε το  skype να είναι καλά.
 

Σας δείχνω λίγες φωτογραφίες από την εκκλησία και από το σπίτι όπου δεχτήκαμε όλους τους καλεσμένους στο πάρτι που ακολούθησε το μυστήριο.

                                        Τα λαδόπανα και τα ρουχαλάκια των παιδιών

Η ιδέα μου για τις βεντάλιες ήταν όντως πολύ καλή, γιατί έκανε πολύ ζέστη εκείνο το απόγευμα.

 

          Τα κουβαδάκια και οι χειροτεχνίες της γιαγιάς, διακοσμητικά στοιχεία που κόστισαν ελάχιστα
                     Χαρτιά αφής άσπρα και σιέλ, καλαμάκια, και γλειφιτζούρια για τα παιδάκια.

 

Τα καταπληκτικά καπκέικς που βλέπετε στα χρώματα της βάφτισης, είναι δημιουργίες της γνωστής σε όλους σας Georginas από το μπλογκ Τουρtorial.  Θα δείτε παρακάτω και τις υπέροχες τούρτες που έφτιαξε για τα διδυμάκια μας. Θέλω από εδώ να την ευχαριστήσω και να την συγχαρώ για την φαντασία και την δημιουργικότητά της.

Στον μπουφέ έξω από την εκκλησία, εκτός από τα υπέροχα γλυκά, είχα προβλέψει ότι οι καλεσμένοι θα διψάνε λόγω της ζέστης και προσέφερα σπιτική λεμονάδα, η οποία έγινε ανάρπαστη.  Ήταν κατά κοινή ομολογία πολύ καλή ιδέα. Μόνο γλυκά λοιπόν και λεμονάδα στην εκκλησία.

                 
                                    Οι μπομπονιέρες για τους μικρούς μας καλεσμένους.

 

Οι μπομπονιέρες  για τους μεγάλους τοποθετημένες σε ένα ξύλινο καραβάκι.

 

 

 

 

                           Οι προετοιμασίες για το πάρτι που ακολούθησε στην αυλή μας.

 

 

Οι δημιουργικότητα και η φαντασία της Giorginas κατέπληξαν. Για την ποιότητα και την γεύση των γλυκών της, έχουν να λένε οι καλεσμένοι μας. Απόδειξη ότι δεν έμεινε ούτε ένα κομματάκι από τις τούρτες έτσι για να φάμε και την άλλη μέρα λίγο γλυκάκι.

Περισσότερες λεπτομέρειες και καλύτερες φωτογραφίες από τα γλυκά  θα δείτε εδώ

Πάρτι χωρίς μουσική και χορό δεν γίνεται.  Η μουσική ήταν επιλογή των παιδιών.

Μόνο παραδοσιακή μουσική , νησιώτικα τραγούδια και ποντιακά για τους πόντιους της παρέας.

                               Και τώρα δεν θα πρωτοτυπήσω αν πω το πολύ συνηθισμένο

                                                    "σαν την Χαλκιδική δεν έχει".

πραγματικά όμως, κάθε φορά ανακαλύπτω και μια άλλη Χαλκιδική, καλύτερη από πέρσι και από πρόπερσι. Φέτος πήγαμε στην Τορώνη. Νοικιάσαμε σπίτι για πρώτη φορά. Δεν είχαμε την δυνατότητα να πάμε σε ξενοδοχείο γιατί θέλαμε  κουζίνα για την ετοιμασία των γευμάτων των παιδιών. Δεν ήταν η καλύτερη επιλογή βέβαια, αλλά η χαρά μας που θα είμαστε όλοι μαζί υπερίσχυσε των μικροπροβλημάτων του σπιτιού. Το μόνο καλό ήταν η καταπληκτική, δροσερή  και μεγάλη βεράντα, που έβλεπε την θάλασσα.
Όμως..........  Ότι και να πω για την θάλασσα της Τορώνης είναι λίγα. Κρυστάλλινα νερά, υπέροχη παραλία. Ήταν ότι έπρεπε για ξεκούραση και χαλάρωση, κάτω από τις μεγάλες ομπρέλες πίνοντας το καφεδάκι μας, στις αναπαυτικές ξαπλώστρες.  Παραβλέπαμε ότι δεν μας άρεσε και απολαύσαμε τις διακοπές με τα παιδιά μας όσο περισσότερο μπορούσαμε. Χαρήκαμε τα εγγόνια μας , κολυμπήσαμε μαζί τους και παίξαμε στην άμμο.
 

 

 

 Η πιο πάνω φωτογραφία είναι από ένα ποταμάκι που διασχίζει την Τορώνη , όπου ζουν πολλές, μα πάρα πολλές χελωνίτσες  και είναι από ότι κατάλαβα απροστάτευτες στον κάθε περαστικό, που θα ρίξει από πέτρες έως ψωμάκια στις χελωνίτσες. Ποιος ενδιαφέρεται για αυτές αλήθεια??

Και μετά την θάλασσα, αναζητήσαμε την δροσιά του βουνού και έτσι την παραμονή της Παναγίας φύγαμε για την Κλεισούρα Καστοριάς.  Ιστορικό ορεινό  βλαχοχώρι της Μακεδονίας κτισμένο σε υψόμετρο 1375 μ.  Είχαμε πάει πολλές φορές στο παρελθόν αλλά μόνο χειμώνα. Έτσι είχαμε μια μεγάλη έκπληξη όταν .......... χρειαστήκαμε, μέσα στη καρδιά του καλοκαιριού πουλόβερ και μπουφάν. Όσο για την νύχτα χρησιμοποιήσαμε  ένα ελαφρύ παπλωματάκι για να μην κρυώσουμε.

                                                  

                                      

                                                         αναπαλαιωμένο αρχοντικό

 

                            Βρύσες στο  μοναστήρι της Παναγίας, 2,5 χιλιόμετρα από το χωριό.

 Και βέβαια δεκαπενταύγουστος χωρίς πανηγύρι δεν γίνεται. Έτσι και εδώ στην πλατεία του χωριού την παραμονή αλλά και ανήμερα της Παναγίας, στήνονται τραπέζια, έρχονται τα κλαρίνα και οι ζουρνάδες και ξεκινάει το γλέντι με  παραδοσιακούς Μακεδονίτικους σκοπούς. Παιδιά με παραδοσιακές στολές χορεύουν για τους εκατοντάδες επισκέπτες που έρχονται κάθε χρόνο στην εορτή της Παναγίας.

Και το καλοκαίρι συνεχίζεται, αυτή τη φορά στο σπίτι μου και στην γειτονική παραλία.
Θα τα πούμε σύντομα, τώρα έχω να κάνω πολλές επισκέψεις στα σπίτια σας και σας έχω επιθυμήσει.

Καλή βδομάδα να έχουμε

Σας ευχαριστώ πολύ

Σήμερα γράφω στα γρήγορα , μόνο και μόνο για να ευχαριστήσω  όλους εσάς που σχολιάσατε την προηγούμενη μου ανάρτηση και με κάνατε να συγκινηθώ πολύ γιατί με τα καλά σας λόγια και τις τόσο γλυκές ευχές σας, ένοιωσα την αγάπη σας και το ενδιαφέρον σας.

 

Χάρηκα επίσης που σας άρεσαν οι δημιουργίες μου, καταλάβατε βέβαια ότι ήταν φτιαγμένες με πρώτες ύλες την χαρά και την αγάπη.

 

Θα χαθώ για λίγο καιρό από τις μπλογκογειτονιές μας, γιατί την άλλη βδομάδα θα πάμε λίγες μέρες διακοπές να ξεκουραστούμε.

 

                                  Πάρτε τώρα προκαταβολικά δυο μπομπονιερίτσες.

                         Φτιαγμένες και αυτές απο το ύφασμα που έφτιαξα τις λαμπάδες.


          Καλά να περνάτε , σας στέλνω πολλά φιλιά

Δια χειρός γιαγιάς Μαρίας

Πρώτη φορά, έγραψα τον τίτλο της ανάρτησης πριν την ανάρτηση. Χειροποίητη βάφτιση από την γιαγιά Μαρία. Οπως υποσχέθηκα σας δείχνω σήμερα κάποια πράγματα που φτιάχνω τον τελευταίο καιρό για τα βαφτίσια των εγγονών μου. Πολύ κέφι μου βγήκε, χαρά και φαντασία με τις ετοιμασίες. Περιμένω και τα παιδιά αυτή τη βδόμάδα και έχω και επιπλέον μαγειρέματα και ετοιμασίες. Θα έρθουν συγγενείς και φίλοι απο την Αθήνα, απο την Κύπρο, απο την Αγγλία. Συνδιασμός βαφτήσια και Χαλκιδική.  Το σπίτι μας θα γεμίσει πάλι φωνές και οι κατσαρόλες θα αναστενάξουν.

 

Και στον γάμο των παιδιών έκανα κάποια πράγματα χειροποίητα, αλλά στην βάφτιση σκέφτηκα να τα κάνω όλα εγώ. Και επειδή γονείς και νονοί, μένουν στο εξωτερικό δεν είχαν την δυνατότητα ούτε να διαλέξουν, ούτε να αποφασίσουν τα της βάφτισης,έτσι  είχα την μεγάλη χαρά, να οργανώσω με πλήρη ελευθερία τη διακόσμηση στην αυλή του σπιτιού μας  αλλά και τα απαραίτητα για το μυστήριο.

 

Στο προαύλιο της εκκλησίας δεν θα κάνουμε πολλά πράγματα, γιατί δεν επιτρέπει ο ιερέας και καλά κάνει κατά τη γνώμη μου. Μόνο ένα τραπέζι με γλυκίσματα , σπιτικη  λεμονάδα και βεντάλιες που έφτιαξα μόνη μου. Οι βεντάλιες πάντα είναι χρήσιμες σε καλοκαιρινούς γάμους ή βαφτίσια και έτσι σκέφτηκα να φτιάξω λίγες για τις κυρίες που ζεσταίνονται. ΄Τις μπομπονιέρες θα τις βάλω σε κάθε πιάτο, αφού όλοι οι προσκεκλημένοι μας, είναι και καλεσμένοι στο σπίτι για γεύμα.

Αυτό είναι το κουτί που θα βάλω τα μπουκαλάκια με το λάδι και το σαπουνάκι. Ενα απλο τσίγκινο κουτάκι που αφού το έβαψα, κόλλησα δυο ξύλινα ναυτάκια.

 

Κουβαδάκια που θα διακοσμήσουν τα τραπέζια των καλεσμένων  και το τραπέζι των ευχών γεμισμένα με μαρσμέλοους, γλειφιτζούρια και χάρτινα διακοσμητικά.

 

Οι λαμπάδες, ύφασμα πικέ, μεταξωτό κορδόνι και διακοσμητικό ξύλινο καραβάκι.

 

 

 

ένα από τα δύο κουτιά που θα μπουν τα βαφτιστικά . Χάρτινο κουτί σιέλ στολισμένο με τρεις σειρές ταφταδένια κορδέλα, και ένα μεγαλύτερο ξύλινο καραβάκι.

 

 

Αν κάνει ζέστη θα υπάρχουν και βεντάλιες για τις κυρίες. Επάνω θα γραφτούν τα ονόματα των παιδιών καθώς και η ημερομηνία της βάφτισης.

 

 

 

Και άλλα διακοσμητικά καραβάκια από χαρτί κανσόν δεμένα με κηροκλωστή μπλε και για να μην τα παίρνει ο αέρας, απο κάτω έχω κολλήσει με κόλλα σιλικόνης  ένα μικρό βότσαλο, που βέβαια δεν φαίνεται.

 

Αυτά προς το παρόν, συγχωρήστε τις τελείως ερασιτεχνικές και πρόχειρες φωτογραφίες μου . Θα μάθω σιγά-σιγά.  Θα ακολουθήσει και δεύτερη ανάρτηση με φωτογραφίες από τα βαφτίσια

 

Καλή συνέχεια σε όλους, ελπίζω να περνάτε καλά.

 

Μini συνέντευξη και ενα βραβείο

΄Καλοκαίρι παιδιά και κάτι οι δουλειές και οι ετοιμασίες της βάφτισης, κάτι η Χαλκιδική και οι παραλίες, κάτι που κολλάει το Ιντερνετ δεν πολυμπαίνω ούτε για βόλτα στο μπλογκ μου. Αλλά.......

Τι χαρά να επιστρέφεις στο μπλογκ σου για να δεις μήπως έχεις κανένα γράμμα, μήνυμα ή κανέναν καινούργιο αναγνώστη (λέω τώρα) και να βρίσκεις να σε περιμένει ένα πολύ πολύ όμορφο βραβείο.  Η καινούργια συνονόματη φίλη η  Μαίρη από το  Merry Mary Stories ήθελε να μάθει λίγα πράγματα για μένα φαίνεται και τσουπ, μου έστειλε το βραβειάκι.

 Μαράκι μου η αλήθεια είναι ότι οι ερωτήσεις που πρέπει να απαντήσω είναι πρωτότυπες αλλά εγώ δεν έχω να πω και πολλά. Ας δούμε τι ρωτάει το παιχνίδι

 1 Αγαπημένο περιοδικό
Δυστυχώς ή ευτυχώς δεν διαβάζω περιοδικά παρά μόνο όταν πάω στο κομμωτήριο οπότε δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα τι διαβάζω κάθε φορά.

 2 Αγαπημένος τραγουδιστής/α Αγαπημένη μουσική
Ακούω μόνο ελληνική μουσική.  δεν μπορώ να διαλέξω τραγουδιστή, για μένα προέχει η μουσική και ο στίχος και δεν με νοιάζει ποιος τραγουδάει.
Δεν μου αρέσουν τα τραγούδια/σλόγκαν-σκυλοτράγουδα.

3 Αγαπημένος/η You Tube guru

Τι είναι αυτό??
χαχαχα πιάστηκα αδιάβαστη.

 πολλές ερωτήσεις ακολουθούν, θα σας τ α πω εν συντομία τα υπόλοιπα.

4.Στην ερώτηση τι μακιγιάζ μου αρέσει, θα σας πω ότι ΄βάφομαι σπάνια και ότι δεν έχω βάλει ΠΟΤΕ κραγιόν στη ζωή μου.

5.Πάντα ήθελα να ζω κοντά στη θάλασσα και επιτέλους το έχω πετύχει.

6.Μου αρέσουν οι παλιές ταινίες του Λογοθετίδη και ότι σε ασπρόμαυρο κυκλοφορεί.

7.Πόσα ζευγάρια παπούτσια έχω?? Λυπάμαι δύσκολη ερώτηση πάμε παρακάτω

Α η τελευταία είναι αυτή με τα αγαπημένα χρώματα.
8. Μου αρέσει το μπλε, το καφέ, το πορτοκαλί και το κίτρινο.

Όποια/όποιος θέλει να το πάρει το βραβειάκι και να απαντήσει όμως στα παραπάνω
Ευχαριστώ Μαράκι για την προτίμηση.


Θα τα πούμε σε λίγες μέρες με φωτογραφίες απο τις ετοιμασίες μου για την βάφτιση.
Προς το παρόν σας φιλώ και εύχομαι καλό μήνα σε όλους.






 

πέρασε κιόλας ένας μήνας

Θυμάστε το τραγουδάκι ''  Λιγο κρασί, λίγο θάλασσα  και τ΄αγόρι μου'' ε για μένα γράφτηκε!!! με το αγόρι στον πληθυντικό δηλαδή τα αγόρια μου.

Το καλοκαίρι καλά ξεκίνησε με θάλασσα, ήλιο, βιβλίο στην παραλία και λίγες δουλειές στο σπίτι. Και ξαφνικά με έπιασε μια μεγάλη επιθυμία να δω τα εγγόνια μου, που έγιναν μεγάλα παιδιά πιά, λεβέντες οκτώ μηνών. Και ναι έφυγα για Αγγλία επειγόντως, μου έλειψαν τα μωρά μας, και πήγα να τα δω και να τα φιλήσω.

Καλό το Skype δεν λέω αλλά δεν μπορείς να μυρίσεις , ούτε να αγκαλιάσεις μωρό μέσω εικόνας. Έλειψα λοιπόν λίγες μέρες, ίσα ίσα για να πάρω τη δόση μου, γιατί είχα πάθει ένα στερητικό σύνδρομο, αν μπορώ να το περιγράψω με λίγα λόγια.

Τα μωρά μας μεγαλώνουν, τρώνε τα πάντα, επικοινωνούν, γελάνε, κάθονται, δειλά δειλά προσπαθούν να μπουσουλίσουν και ομορφαίνουν. Μα τι όμορφα που είναι !!! (η χελώνα και το χελωνάκι της).

Άντε να σας πω και για τον καιρό.

Από εδώ έφυγα με καλοκαιρινά ρούχα και πέδιλα και όλα καλά για λίγες μέρες και ξαφνικά ενώ λιαζόμαστε σε ένα πάρκο άρχισε να ρίχνει χαλάζι. Αχ Ελλαδίτσα μου, η καλύτερη πατρίδα του κόσμου και ας χάσαμε την άνοιξη και το φθινόπωρο και ας μας καταστρέψανε (θου Κύριε φυλακήν τω  στόματί μου ) Μας έμεινε όμως ο χειμώνας, χειμώνας  και το καλοκαίρι , καλοκαίρι. Μη χειρότερα Θεέ μου, μέσα στο καλοκαίρι να ρίχνει χαλάζι!!!!!!!!

 

Πριν λίγες μέρες γύρισα, αλλά που καιρός για μπάνια, ούτε να βγω βόλτα στα φιλικά μου μπλογκ προλαβαίνω. Κάποια βράδια ξεκλέβω από τον ύπνο μου, και βγαίνω μπλογκότσαρκα αλλά πάλι έχω χάσει επεισόδια (αναρτήσεις) από πολλούς φίλους μου. Κάποιοι από εσάς είστε και πολύ παραγωγικοί και δεν σας προλαβαίνω χαχαχα.

Τώρα που λέτε, έχω αναλάβει το πρότζεκτ της βάφτισης των μικρών μας. Και τρέχω και δεν φτάνω.

Με ρίξανε στον ωκεανό και είπανε ¨'' κολύμπα τώρα''. 

Έχω γεμίσει το γραφείο μου με σημειωματάκια ''μην ξεχάσω'' και γράφω, σβήνω, κάτι θυμάμαι και ξαναγράφω.

Ελπίζω ότι θα τα καταφέρω.  Αν προλαβαίνω θα σας ενημερώνω  για την πρόοδο των εργασιών μου και τα βράδια θα σας επισκέπτομαι να μαθαίνω και τα δικά σας νέα.

 

Έχω και άλλο ευχάριστο νέο να σας πω. Ναι φάνηκα τυχερή και  κέρδισα στο giveaway της φίλης μας  Me Maria  απο  το http://mytripssonblog.blogspot.gr/  το βιβλίο της Γιαγιάς Αντιγόνης  '' Οι Αυγουστοι''  Ευχαριστώ πολύ Μαρία μου για την πολύ όμορφη έκπληξη που με περίμενε στην επιστροφή  από το ταξίδι μου.

 Όσοι   δεν    έχετε διαβάσει τους Αυγουστους, να τους διαβάσετε, εκτός που είναι πολύ ωραίο βιβλίο, νομίζω ότι πρέπει  υποστηρίζουμε τους φίλους μας. Τι στο καλό γειτονιά είμαστε.

 

Σας καληνυχτίζω και εύχομαι να έχετε έναν καλό μήνα και ένα καλό καλοκαίρι.

 

 

επιτέλους!!!!

Ναι καλά καταλάβατε, άρχισα τα μπάνια.  Σήμερα ήταν το δεύτερο.

Η θάλασσα υπέροχα κρύα, καθαρή, κρυστάλλινη.

Μετά τη βουτιά, αντηλιακό, καφεδάκι και ένα καλό βιβλίο παρέα.

Οι δουλειές μπορούν να περιμένουν.

Επειτα έχω και καλή πεθερά, δεν με μαλώνει που τεμπελιάζω.

 

 

Καλό απόγευμα

                         

Εχω νέα να σας πω.......

Πολλές μέρες πέρασαν που δεν σας έγραψα, αλλά συγχωρήστε με, αλήθεια λέω δεν προλάβαινα.

Τόσα πολλά πράγματα περιμένουν να γίνουν από μένα, αυτό τον καιρό. Άνοιξη ήρθε και πολλές δουλειές στο σπίτι. Πράγματα γνωστά σας λέω. Και που να έρθει ο καιρός για τις ντουλάπες, το χειρότερο μου. Ανέβα κατέβα τη σκάλα, μάζεψε χειμωνιάτικα, βγάλε καλοκαιρινά.

Ότι  θα φορέσουμε, θα βγει στις ντουλάπες, τα περισσότερα δεν μου κάνουν οπότε θα μείνουν να περιμένουν να χαθούν τα κιλά και μετά θα τα φορέσω και θα μου φαίνονται καινούργια. Γιατί φέτος το αποφάσισα, δεν πρόκειται να αγοράσω τίποτα, αν δεν χάσω τα κιλά που περισσεύουν. Η αλήθεια είναι ότι έχω αρχίσει να χάνω σιγά-σιγά (μα πολύ σιγά) και παίρνω κουράγιο για να συνεχίσω την προσπάθεια.

Έκανα και το ταξιδάκι μου  την περασμένη βδομάδα πήγα μέχρι την Τήνο. Οδικώς μέχρι την Ραφήνα και μετά το καράβι για Τήνο. Φύσαγε όμως και πήγαμε τραμπάλα μέχρι το νησί. Στην επιστροφή ήταν καλύτερος ο καιρός.

Είχα χρόνια να πάω στην Τήνο και πολύ το ήθελα. Η Παναγία φέτος μας βοήθησε στα δύσκολα που μας συνέβησαν και έπρεπε να πάω να την ευχαριστήσω. 

 

  

 

 

Μην νομίζετε ότι τέλειωσα με τις δουλειές μου. Τα παιδιά μου αποφάσισαν να βαφτίσουν τα διδυμάκια μας το καλοκαίρι και η βάφτιση θα γίνει σε μας. Γονείς και νονοί  των μωρών μένουν μόνιμα στο εξωτερικό και όπως καταλαβαίνεται όλη η προετοιμασία πέφτει επάνω μου. Πρέπει να προγραμματίσω και να σχεδιάσω τα πάντα για την βάφτιση αλλά και για το πάρτι που θα κάνουμε στην αυλή του σπιτιού μας. Θα σας ενημερώνω τακτικά για την πρόοδο της προετοιμασίας και θα σας δείξω όταν τελειώσω τις μπομπονιέρες, τις λαμπάδες και ότι άλλο θα φτιάξω μόνη μου. Ευτυχώς με μια γρήγορη ματιά στο ίντερνετ βρήκα ότι υλικό θα χρειαστώ και γρήγορα θα κάνω τις παραγγελίες μου.

Προς το παρόν έρχεται Μεγάλη Βδομάδα , περιμένω σαν παιδί τη μέρα που θα βάψω τα αυγά μου και θα κάνω τα τσουρέκια μου. Συνηθίζω να πηγαίνω  στην αγορά με τις βαφτιστήρες μου, μεγάλες κοπέλες πια, διαλέγουν μόνες τα δώρα τους, αλλά πάντα πάμε μαζί, το διασκεδάζουμε, πίνουμε  τα καφεδάκια μας και χαίρομαι την παρέα τους.

Παραλίγο να κλείσω την ανάρτηση και δεν σας είπα οτι σήμερα έφτιαξα μαρμελάδα φράουλα.
Συνταγή εύκολη, γρήγορη και οικονομική.
Βάλτε τις φράουλες  με την ζάχαρι να μείνουν  μερικές ώρες σε μιά κατσαρόλα ωστε να βγάλουν τα υγρά τους οι φράουλες,
κατόπιν προσθέστε  μιά βανίλια και βράστε σε χαμηλή φωτιά γύρω στα 25 με 30 λεπτά.
Η αναλογία είναι 1 κιλό φράουλες, μισό κιλό ζάχαρι
ή μισό κιλό φράουλες, 250 γραμμάρια ζάχαρι .

Σας στέλνω την αγάπη μου  και να περνάτε καλά.

 

 

παμε για παγωτό???

 

 

Δεν πάει άλλο , τα κιλά μου τραβάνε την ανηφόρα, δεν τολμώ να ανέβω στη ζυγαριά. Πρέπει να αρχίσω επειγόντως δίαιτα.΄Κυρίως για οικονομικούς λόγους. Έχω μια ντουλάπα ρούχα και δεν μου κάνει σχεδόν τίποτα. Καιρός λοιπόν να ξαναμπώ στα ρούχα μου, να μου κουμπώνουν τα παντελόνια μου και κυρίως να ανέβει η ψυχολογία μου. Όταν αρχίζω δίαιτα το μυαλό μου πάει συνέχεια σε συνταγές, μεζέδες, γλυκά, παγωτά και κάθε τι που δεν επιτρέπεται ούτε να σκέφτομαι. Σήμερα πεθύμησα παγωτό, δεν τόλμησα να φτιάξω, αλλά κανείς δεν μου απαγορεύει τουλάχιστον να διαβάζω τις ωραίες μου συνταγές και να τις φαντάζομαι. Και επειδή εγώ μοιράζομαι ότι μου αρέσει με τους φίλους μου σας γράφω λοιπόν δύο  συνταγές από τα καλύτερά μου παγωτά. Πάρτε χαρτί και μολύβι ή κάντε copy-paste και φτιάξτε τις. Αν σας αρέσουν πείτε μου να σας γράψω και άλλες.

 

1η συνταγή

5 αυγά

1 φλιτζάνι ζάχαρη

2 βανίλιες

1 φλιτζάνι ζάχαρη άχνη/ εγώ βάζω μισό φλιτζάνι συνήθως

1 κουτί σαντιγί 500 γραμμάρια

10 μπισκότα πτι μπερ

κουβερτούρα τριμμένη

1ο βήμα Κτυπάμε τους κρόκους με την ζάχαρη και τις βανίλιες πολύ καλά να ασπρίσει το μείγμα.

2ο βήμα Κτυπάμε τα ασπράδια με την άχνη

3ο βήμα Κτυπάμε την σαντιγί

4ο βήμα Θρυμματίζουμε τα μπισκότα με τα χέρια σε μικρά κομματάκια και τρίβουμε την κουβερτούρα στον τρίφτη του κρεμμυδιού.

Κατόπιν τα ανακατεύουμε όλα μαζί με μια κουτάλα και βάζουμε το παγωτό στο ψυγείο να παγώσει.

 

2η συνταγή χωρίς αυγά

1 ζαχαρούχο γάλα κατά προτίμηση καραμελωμένο.
1 κουτί σαντιγί 500 γραμμαρίων
1 πακέτο μπισκότα κανέλας ή Digestive   τριμένα πολύ ψιλά σαν γαλέτα / αν θέλετε βάζετε και σοκολάτα κουβερτούρα.

Να σας πω ένα μυστικό για το ζαχαρούχο που το κάνω καραμέλα και δίνει ωραιότερη γεύση στο παγωτό.  Βάζω σε μια κατσαρόλα νερό βυθίζω τα κουτιά με το ζαχαρούχο γάλα και τα βράζω για τρεις ώρες. Προσέχω πάντα το νερό να σκεπάζει τα κουτιά κατά την διάρκεια του βρασίματος. Ανοίγουμε το κουτί αφού έχει κρυώσει.
Βράζω όσα κουτιά χωράει η κατσαρόλα μου, για να τα έχω έτοιμα όταν τα χρειαστώ. Δεν παθαίνουν τίποτα κρατάνε και ένα χρόνο κλειστά εκτός ψυγείου.

 

Καραμελώστε και λίγα ψημένα και σπασμένα αμυγδαλάκια και το παγωτάκι έτοιμο.

 

Φωτογραφίες δεν σας έχω γιατί όπως είπα και πιο πάνω δεν τα έφτιαξα σήμερα,  απλώς χάζεψα τις συνταγές.

 

Οι δύο λύκοι

 

Η μάχη στη ψυχή του ανθρώπου
 

Ένα βράδυ ένας γέρος ινδιάνος της φυλής Τσερόκι, μίλησε στον εγγονό του για τη μάχη που γίνεται μέσα στην ψυχή των ανθρώπων και του είπε:

 

- Γιέ μου, η μάχη γίνεται ανάμεσα σε δυο λύκους που έχουμε όλοι μέσα μας.
 

Ο ένας είναι το Κακό. Είναι ο θυμός, η ζήλια, η θλίψη, η απογοήτευση, η απληστία, η αλαζονεία, η ενοχή, η προσβολή, τα ψέματα, η ματαιοδοξία, η υπεροψία, και το εγώ.
 

Ο άλλος είναι το Καλό. Είναι η χαρά, η ειρήνη, η αγάπη, η ελπίδα, η ηρεμία, η ταπεινοφροσύνη, η ευγένεια, η φιλανθρωπία, η συμπόνια, η γενναιοδωρία, η αλήθεια, η ευσπλαχνία.

 

 

Ο εγγονός το σκέφτηκε για ένα λεπτό και μετά ρώτησε τον παππού του:

- Και ποιος λύκος νικάει;
 

Ο γέρος Ινδιάνος Τσερόκι απάντησε απλά:

- Αυτός που ταΐζεις.

_______________________________________

http://antikleidi.wordpress.com


                                      Καλή βδομάδα και καλό μήνα σε όλους.

Να μην ξεχάσω

 

Να μην ξεχάσω την σημαία στο μπαλκόνι.

Δεν θα την χαρίσω στη Χ.Α.

 

                     
                      

Χωρίς λόγια

 

 

 

Απόκριες????? Που είναι??

Εδώ και λίγες μέρες , που βγαίνω στην αγορά, περπατάω στο δρόμο, πάω σε μαγαζιά, η βγαίνουμε το βράδυ σε κανένα ταβερνάκι τοπικό , με τον άντρα μου, ψάχνω να βρω κάτι να θυμίζει Απόκριες. Ίσως είναι τυχαίο που στην περιοχή μου, δεν είδα ούτε ένα μαγαζί στολισμένο, ούτε ένα παιδάκι μασκαρεμένο, ούτε μια καραμούζα, λίγες σερπαντίνες βρε παιδί μου να μπω στο κλίμα και να αρχίσω να οργανώνω κανένα αποκριάτικο παρτάκι με φίλους. Να ντυθούμε και να ξεχαστούμε για λίγο. Να χορέψουμε τα λάτιν μας, τα νησιώτικα, τα θρακιώτικα, να φέρουμε την Βραζιλία στα μέτρα μας .

Που όμως κέφι!!! με όσα δεν είδα για να με ξεκουνήσουν  για τέτοιου είδους ξεφαντώματα.΄Πριν λίγα χρόνια όλοι είχαμε κέφι και οργανώναμε γλέντια Αποκριάτικα. Στο σπίτι το δικό μου ή σε φιλικά σπίτια μικροί και μεγάλοι μια παρέα, ντυνόμαστε και αρχίζαμε τον χορό  με γέλια για τις αστείες εμφανίσεις συνήθως των αντρών, γιατί οι γυναίκες θέλουμε να φαινόμαστε και ωραίες όχι μόνο αστείες.

 Από μια ψιλοέρευνα που έκανα για συμμετοχή διαπίστωσα ότι λείπει η διάθεση και το κέφι . Μη νομίσετε ότι  είναι οικονομικό το ζήτημα, δεν χρειάζονται χρήματα για να βάλεις το βρακί σου ανάποδα και το παλιό κουστούμι του άντρα σου, η το νυφικό σου ρε παιδί μου στην ανάγκη και να τιμήσεις το έθιμο της Αποκριάς.

Υπάρχει μια μιζέρια γύρω μας μια κατάθλιψη που μεταδίδεται σαν μολυσματική ασθένεια. Εγώ αυτό έπαθα. Κόλλησα και δεν βρίσκω αντιβίωση κατάλληλη για την αρρώστια.

Κατέβασα φωτογραφίες από το τελευταίο πάρτι στο σπίτι μου πριν δυο χρόνια και τις κοιτάω μήπως και ξεκουνηθώ.

                                 Lets party λοιπόν  

και να τα καλαματιανά απο αιγύπτιες και βραζιλιάνες

 

 

να και τα θρακιώτικα απο πειρατές και μικρες ολανδέζες

                 
                                         και   τα νησιώτικα απο χαβανέζες που τα δίνουν όλα

         
                                                            είχαμε και μιά μικρή ινδη?? στην παρέα

και του χρόνου να είμαστε ολοι καλά και ίσως η διάθεση να έρθει και πάλι σε όλους μας.
Προς το παρόν σας εύχομαι ΄καλά να περάσετε την τελευταία Κυριακή της Απόκριας και
                                                       Καλή Καθαρή Δευτέρα.
 

Ρένα, έχω και γω παλιά!!!!!!!!!!!

 

  Η γνωστή φίλη blogger Ρένα ζήτησε να συμμετέχουμε σε μια ακόμα πρωτοβουλία της, φωτογραφίζοντας και δείχνοντας διάφορα παλιά αντικείμενα που έχουμε στα σπίτια μας.  Πήρα και εγώ την φωτογραφική μου μηχανή και προσπάθησα να φωτογραφίσω κάποια παλιά αγαπημένα μου αντικείμενα που άλλα τα έχω στην αποθήκη μου και άλλα τα χρησιμοποιώ ακόμα και σήμερα.     

 

 

Κάποτε με αρχή αυτέςτις δυο τσαγιέρες άρχισα να συλλέγω τσαγιέρες. Αυτές οι δυο είναι οι πιο παλιές.

Δεν έχω τα φλυτζάνια τους, μόνο μια γαλατιέρα που βλέπετε πλάι στην ασορτί τσαγιέρα.  

 

                                 Παλιό σετ για λικέρ, δώρο στην μητέρα μου για τον γάμο της 

 

Αυτό το πράσινο πιάτο καθώς και το παρακάτω ήταν απο την προίκα της γιαγιάς μου. Της το έφερε ο πατέρας της απο το  Cardif της Αγγλίας πριν το 1890.

                                 H γιαγιά μου μοίρασε αυτά τα σερβίτσια στις πέντε κόρες της.

Τώρα καταλαβαίνετε τα δύο αυτά σερβίτσια διαλύθηκαν και έχουμε τρείς πρώτες ξαδέλφες

                                                          λίγα κομμάτια η καθεμιά.

 

Παλιά τα είχα κρεμάσει σε τοίχο αλλά σε μια μετακόμιση μου έσπασαν και δεν τα ξανακρέμασα. Φαντάζεστε την στεναχώρια μου, όταν άνοιξα την κούτα που τα είχα αμπαλαρισμένα και τα βρήκα χιλιοσπασμένα.Με δυσκολία ταίριαξα τα κομμάτια και τα κόλλησα. Δεν έκανα καλή δουλειά, αλλά είχε γίνει μεγάλη καταστροφή και δεν διορθωνόταν

Εδω μην γελάσετε αλλά έχω φυλάξει και το παιδικό μου πιάτο. Ήταν σετ τρία πιάτα αλλά έμεινε μόνο αυτό που βλέπετε. Ήμουν και εγώ μικρή κάποτε και η μανούλα μου με τάιζε σε πορσελάνη Ρόζενταλ.

 

Ασημένια μαχαιροπήρουνα για γλυκό και αυτά απο την προίκα της γιαγιάς μου. Ευτυχώς έχω όλο το σερβίτσιο.

 

 

 

Αυτό το μαρμάρινο τραπεζάκι ήταν όπως βλέπετε η γνωστή ποδοκίνητη ραπτομηχανή Singer που πριν λίγα χρόνια πρόσθεσα την μαρμάρινη πλάκα και ιδού η μεταμόρφωση.

 

Δεν μπορώ βέβαια να μην σας δείξω και την αρχική ιδιοκτήτρια των παραπάνω αντικειμένων που έφθασαν στα χέρια μου και που ήταν η συνονόματη γιαγιά μου. Ιδού λοιπόν η γιαγιά Μαρίκα με τον παππού Δημήτρη την ημέρα του γάμου τους που έγινε γύρω στα 1900 στην Αθήνα.

 

 

Πάντα απορούσα γιατί στην φωτογραφία υπάρχει σφραγίδα του Ελληνικού Κράτους. Εσείς γνωρίζετε γιατί?????