Δημήτρης 09:00 με 22:15*

 

*Κατά το Cleo 5 to 7

Μέσα Μαΐου 2011 και ενώ βρισκόμουν σε φάση ανείπωτης ανίας, πήρα με πρωτόγνωρο για τα δεδομένα μου αυθορμητισμό την απόφαση και έκλεισα φτηνά εισιτήρια με Eurostar για μονοήμερο ταξίδι στο Παρίσι. Είναι προκλητικά εύκολο να πας από Λονδίνο, λίγο πάνω από δύο ωρίτσες, κι έτσι αποφάσισα να πάω από χάραμα με ένα χάρτη της πόλης και του μετρό και να τριγυρίσω μόνος στους δρόμους μέχρι αργά το βράδυ που θα έφευγα.

Γενικά το μόνο μου άγχος για την επίσκεψη είναι πως δε μιλάω γρι γαλλικά και όλοι οι γνωστοί μου με είχαν προειδοποιήσει πως οι Γάλλοι είναι εθνικιστές και αν τολμήσεις να τους μιλήσεις αγγλικά είναι σχεδόν βέβαιο πως θα σε φτύσουν στα μούτρα και θα σου κλωτσήσουν τ' αρχίδια στη καλύτερη των περιπτώσεων ουρλιάζοντας 'Αλέ ετρανζέ!' (Νομίζω έτσι είναι στα γαλλικά το 'Φύγε ξένε δεν είσαι ευπρόσδεκτος στη πόλη μας!', αλλά είπαμε δε τα μιλάω). Χαίρομαι να δηλώσω πως κάτι τέτοιο δε μου συνέβη ποτέ και μόνο σε μία περίσταση πέτυχα άνθρωπο που δε μιλούσε αγγλικά οπότε σαν επαγγελματίας Γάλλος μίμος του έδωσα παραστατικά να καταλάβει πως θέλω να μου πει πού μπορώ να βρω μεγάλη γαλλική μπαγκέτα να βάλω στο στόμα μου.

Το Παρίσι έχει ένα δαιδαλώδες μετρό το οποίο σε πάει παντού και σχετικά φτηνά. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι πως ιδίως στους παλιούς συρμούς, εκείνες οι τετράδες καθισμάτων που κάθεστε απέναντι δύο και δύο είναι πολύ κοντά μεταξύ τους, με αποτέλεσμα να πρέπει να τοποθετήσετε στρατηγικά με τον απέναντι τα μπούτια σας ο ένας ανάμεσα στου άλλου. Αυτό προκαλεί πολλά αμήχανα χαμόγελα και ανταλλαγές ματιών και σίγουρα πολλές γαλλικές σχέσεις πάθους ξεκίνησαν έτσι. Κι εγώ ο ίδιος δε σας κρύβω πως ειδικά με έναν συνταξιδιώτη μπήκα στο πειρασμό να του τρίβω ερωτικά το μπούτι ψιθυρίζοντας ρυθμικά και μονότονα 'Ζετέμ'.

Εντύπωση μου προκάλεσαν επίσης οι Γάλλοι ζητιάνοι. Μπορεί να είναι βρώμικοι και ρακένδυτοι, αλλά το κάνουν με στυλ. Διαπίστωσα πως για να σταδιοδρομήσεις ως ζητιάνος στο Παρίσι πρέπει να μιλάς τουλάχιστον τρεις ξένες γλώσσες, να έχεις ύφος που δείχνει πως ζητιανεύεις από επιλογή ενώ κάλλιστα θα μπορούσες να είσαι ζάμπλουτος, και να φοράς tank top με μαυρισμένα μπράτσα. 

Λόγω του πιεσμένου χρόνου, χρησιμοποίησα το μετρό για μια γρήγορη γύρα στη πόλη και σε κάθε σημείο ενδιαφέροντος έκανα μια στάση, έριχνα μια ματιά στο αξιοθέατο και συνέχιζα στο επόμενο. Έτσι είδα στα πεταχτά Μονμάρτρη, Παναγία Παρισίων, Πύργο Άιφελ και  έκανα και μια υπέροχη βόλτα από την Αψίδα του Θριάμβου μέχρι το Λούβρο όπου επιβεβαίωσα πως ο Παβλόφ ήταν όντως κορυφαίος επιστήμονας γιατί μόλις είδα την αφίσα της Μόνα Λίζα στην είσοδο, ήθελα να φάω σοκολατάκι.

Κατά το απογευματάκι και μετά από περιήγηση σε Σηκουάνα και μερικά γραφικά σοκάκια με έπιασε μια πείνα και έκατσα σε ένα όμορφο μπιστρό που ήταν ίδιο με εκείνο στο Inception που κάθεται η Ellen Page με το DiCaprio και τη ρωτάει 'Θυμάσαι πώς φτάσαμε εδώ?' κι εκείνη δε θυμάται και για κάποιο λόγο όλα μετά γίνονται συντρίμμια. Η αλήθεια είναι πως με τα σοκάκια είχα μπερδευτεί και ούτε εγώ θυμόμουν πως βρέθηκα εκεί, αλλά δεν αγχώθηκα και έφαγα μια ωραιότατη μακαρονάδα.

Στη συνέχεια ήθελα να βρω ένα σημείο να πάω να μελαγχολήσω παριζιάνικα και θύμωσα με τον εαυτό μου που δε σκέφτηκα εκ των προτέρων να προσλάβω ένα βιολιστή να με ακολουθεί όπου πάω παίζοντας ένα καταθλιπτικό τραγούδι να μου κάνει ατμόσφαιρα. Αυτά έχουν τα αυθόρμητα ταξίδια... Δε πτοήθηκα όμως και βρήκα ένα παγκάκι δίπλα στο Ποντ Νεφ, όπου άφησα τη σκέψη μου να αναπτύξει διάφορα υπαρξιακά αδιέξοδα όπως 'Αν ο Θεός είναι παντοδύναμος, γιατί δεν είμαι καλός στο σεξ;' αλλά μετά έφυγα γιατί με έπιασε μια ακατανίκητη ανάγκη να φάω κρουασάν.

Ως τελευταίο σταθμό άφησα τη gay συνοικία του Marais με σκοπό να χορτάσει το μάτι μου καυτά γαλλάκια. Με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη, καθώς ανακάλυψα πως οι Γάλλοι gay έχουν ένα εξαιρετικά δικό τους προσωπικό στυλ ενδυμασίας. Φορούσαν παλιομοδίτικα μαύρα καπέλα με μαύρα σακάκια και μαύρα παντελόνια με λευκό πουκάμισο, ενώ από το καπέλο τους εξείχαν απίστευτα σγουρές τούφες μαλλιών. Όλοι είχαν ατημέλητες γενειάδες και ύφος καλοσυνάτο. Η αντίθεση με τις γκέι συνοικίες που είχα συνηθίσει, με τους νεαρούς με τα hot pants και τα παρδαλά μπλουζάκια ήταν κραυγαλέα. Να μια γκέι συνοικία που θα μπορούσα να κάνω θραύση καθ' ότι σε σχέση μ' αυτούς ήμουν ο Hugh Jackman! Με την επιστροφή μου όμως στο Λονδίνο και έπειτα από ενδελεχή ιντερνετική έρευνα, ανακάλυψα πως το Marais  είναι και εβραϊκή συνοικία και έτσι δυστυχώς ο καυτός bear στον οποίο έκανα ματάκια για σαράντα λεπτά μάλλον επρόκειτο για ορθόδοξο εβραίο.

[email protected]

Σου Μου Νου Τέστινγκ.

Όπως όλοι ξέρουμε, αν και συνήθως το αποφεύγουμε, είναι καλό πού και πού να ρίχνουμε μια ματιά  στο πώς είναι η υγεία μας από άποψη Σεξουαλικώς Μεταδιδόμενων Νοσημάτων.

Πήγα κι εγώ το Σάββατο για τέτοιο έλεγχο σε 'εξειδικευμένη' κλινική για γκέι, να κάνω HIV τεστ εδώ στο Λονδίνο (Ναι. Είμαι Λονδίνο, θα σας τα πω άλλη φορά.)

Το περιβάλλον σε τέτοιες κλινικές και ειδικά στο εξωτερικό είναι αρκετα φιλικό και οι γιατροί άρτια εκπαιδευμένοι στο να σε ηρεμούν. Αυτός που έτυχε σε μένα ήταν ΙΔΙΟΣ ΦΤΥΣΤΟΣ ο Λάκης Γαβαλάς και γενικά η αύρα του φώναζε πως 'I may be a respected doctor, but I know how to party like a queen' και έτσι από την αρχή με κέρδισε. Γενικά η όλη τσαχπινιά του θύμιζε κάτι από Ρένα Βλαχοπούλου αλλά με τη χάρη της Μαρίας Ιωαννίδου και το χιούμορ της Σπεράντζας Βρανά. Είναι για κάποιο λόγο τόσο καθησυχαστικό να είναι ο γιατρός σου πιο θηλυπρεπής από σένα!

Αρχικά με ρώτησε για το σεξουαλικό μου ιστορικό (το οποίο με πήρε περίπου 10 δευτερόλεπτα να περιγράψω, ρεζίλι) και μετά πιο συγκεκριμένα για το αν είχα κάποια πιο 'επικίνδυνη' επαφή και πριν πόσο καιρό. Τελικά κατέληξε πως πιο σωστό για μένα ήταν να κάνω ένα 'rapid test' που είναι αρκετά αποτελεσματικό όταν έχουν περάσει πάνω από τρεις μήνες από την εν λόγω επαφή και βγάζει αποτελέσματα αμεσότατα.

Το τεστ, όπως και στη Ελλάδα άλλωστε, μπορείς να το κάνεις ανώνυμα, σου δίνουν βέβαια μια φόρμα να συμπληρώσεις, αλλά δεν ελέγχει κανείς τα στοιχεία σου οπότε μπορείς να βάλεις πως σε λένε 'Καίτη Ντιριντάουα' ή 'Χαρούλα Πεπονάκη' ή 'Όλγα Χαρίτου' ή ακόμα και 'Η αυτού Μεγαλειότης Πριγκίπισσα Σίσσυ' χωρίς να σου πει κανείς τίποτα. Βέβαια για τηλέφωνο καλό είναι να δώσεις το αληθινό σου και όχι του κλειδαρά της γειτονιάς σου, για να μπορούν να επικοινωνήσουν μαζί σου αν χρειαστεί κάτι.

Η αναμονή μέχρι να μπεις να μιλήσεις με το γιατρό είναι κάπως αμήχανη και σε πιάνει ένα άγχος είναι η αλήθεια, αλλά όταν βλέπεις και άλλα γκέι άτομα να περιμένουν με πάνω κάτω τις ίδιες αγωνίες κάπως χαλαρώνεις. Αν και δεν είναι και το πιο κατάλληλο μέρος για νέες γνωριμίες ('Γεια σου! Υποπτεύομαι πως έχω γονόρροια! Πάμε για ένα καφέ μετά;' ), ποτέ δε ξέρεις.

Η κλινική είχε παντού αφίσες με πανέμορφα αγκαλιασμένα γυμνά αγόρια που κρατούσαν προφυλακτικά και γελούσαν σα να είχαν μόλις ακούσει το πιο ξεκαρδιστικό αστείο ever και αυτό μου άρεσε σε σχέση με κάτι παλαιότερες αφίσες καταθλιπτικές και ασπρόμαυρες που σου μαύριζαν τη ψυχή. Ναι, είμαστε πλέον έτοιμοι για σέξυ αφίσες που προωθούν το ασφαλές σεξ!

[email protected]

Ο Καντάφι κι Εγώ.

 Φαντάζομαι όλοι έχετε διαβάσει για τα φοβερά γεγονότα που συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στη Λιβυή. Σιγά σιγά, ο κόσμος του θεάματος, σοκαρισμένος από τα φοβερά εγκλήματα του καθεστώτος Καντάφι, προσπαθεί να κόψει κάθε δεσμό μαζί του. Ήδη η Nelly Furtado αποκάλυψε πως πληρώθηκε 1 εκατ. δολάρια για μια ιδιωτική συναυλία 45 λεπτών για το συγκεκριμένο δικτάτορα και επειδή τώρα οι τύψεις τη μαστίζουν ανακοίνωσε πως θα τα δωρίσει σε κάποιο φιλανθρωπικό σκοπό. (Περισσότερα εδώ)

Αυτό που δεν αποκάλυψε η Furtado (και σε ευχαριστώ γι' αυτό Nelly μου) είναι πως ήμουν κι εγώ παρών το συγκεκριμένο βράδυ και συμμετείχα  στο σόου ως στρίπερ για το ποσό των 500.000.000 διναρίων (το τοπικό νόμισμα). Το ποσό με είχε δελεάσει πολύ να γδυθώ για τον κ. Μουμάρ αλ Καντάφι και δυστυχώς πολύ μετά έμαθα πως αντιστοιχεί σε μόλις 16,33 ευρώ. Θέλω όμως κι εγώ να ανακοινώσω δημόσια πως από τότε με κυνηγούν οι Ερινύες που ερέθισα έναν παλιοδικτάτορα  με τον αισθησιακό χορό μου και τα λεφτά πλέον τα έβαλα σε λογαριασμό για την ανέγερση ενός σχολείου για εφήβους θύματα διακρίσεων λόγω έντονης πλατυποδίας.

Ο Μουαμάρ που γνώρισα ήταν πολύ διαφορετικός από την εικόνα που άδικα προβάλλουν τα ΜΜΕ στη Δύση. Ήταν πολύ χαμογελαστός και ευδιάθετος και με εντυπωσίασε που ήξερε όλους τους στίχους από το άλμπουμ Loose της Furtado και τραγουδούσε τόσο γλυκά και παθιασμένα μαζί με την αγαπημένη του τραγουδίστρια όταν εκείνη από σκηνής φώναζε "Yours!" ('Δικό σας!').Τσίριζε σα μικρό κοριτσάκι μόλις βγήκε η Nelly στη σκηνή και ανέμιζε παθιασμένα ένα χειροποίητο πανό  που έγραφε 'I'm Promiscuous too' όσο τραγουδούσε.

Ήμουν κάπως συνεσταλμένος πριν βγω και πραγματικά θα του είμαι πάντα ευγνώμων για το θάρρος που μου έδωσε με τα σφιρίγματα του και τα επαινετικά επιφωνήματα όσο του γδυνόμουν. Αλλά για μένα η πιο συγκινιτική στιγμή της βραδιάς ήταν όταν μου ζήτησε ένα lap dance ενώ η Nelly τραγουδούσε ρομαντικά 'Flames to dust, lovers to friends, why do all good things come to an end?'. Εκεί ο σκληρός ηγέτης λύγισε και τον είδα να βουρκώνει, ίσως επειδή το χορευτικό μου του θύμιζε κάποια παλιά αγάπη. Κάποιον που τον πλήγωσε. Γιατί, μη γελιέστε, και οι δικτάτορες ερωτεύονται.

Με το Μουαμάρ ανταλλάξαμε κινητά και κρατήσαμε μια σχετική επαφή στέλνοντας ο ένας στον άλλο συχνά άτακτα MMS. Πολλά απογεύματα που βαριέμαι κοιτάζω τις φωτό του που μου στέλνει (με μαγιώ μπροστά από καθρέφτη κτλ) και αναπολώ τις λίγες στιγμές μας μαζί.

Απ' όταν ξεκίνησε όλη αυτή η ιστορία του στέλνω καθημερινά γυμνές φωτό μου, με την ελπίδα η εικόνα των γυμνών μου γλουτών να μιλήσει στη ψυχούλα του και να σταματήσει επιτέλους αυτή η τραγωδία εναντίον του λαού της Λιβυής.

Είναι το δικό μου λιθαράκι για ένα καλύτερο αύριο.

[email protected]