Αν σήμερα ξεκινούσε η άφιξη των πρώτων τουριστών στην Κέρκυρα «μας» θα έβλεπε μία πόλη πνιγμένη στα ερείπια και τα σκουπίδια. Το πρώτο πράγμα που συναντά ο τουρίστας που έρχεται με κρουαζιερόπλοιο ή ο έλληνας τουρίστας, στην πόλη είναι τα ερείπια και τα σκουπίδια. Δύο χρόνια τώρα, αν ακούμε διαρκώς μία λέξη αυτή είναι η λέξη «αποτελεσματικότητα». Και αυτή την αποτελεσματικότητα τη βλέπουμε στην πράξη, μόνο που την βλέπουν και οι τουρίστες, οι οποίοι, αν έρχονταν σήμερα, δε θα ήθελαν να έρθουν άλλη φορά στο νησί, θα το διαφήμιζαν αρνητικά και η μόνη ανάμνησή τους θα ήταν το ερώτημά τους, «γιατί πήγα σε αυτό το μέρος». Ειδικότερα, από το λιμάνι μόλις φτάνει κάποιος, βλέπει τα ερείπια της παλιάς ελαιουργίας, βλέπει τα σκουπίδια που είναι «παρατεταγμένα» σε όλο το μήκος του Δήμου Κερκυραίων της πρωτεύουσας του νομού, βλέπει ημιτελή πράγματα, ακατασκεύαστα. Μη γνωρίζοντας, όλα όσα ξέρουμε εμείς, αναρωτιέται για ποιο λόγο ήρθε στο νησί. Και φυσικά, η επόμενη σκέψη είναι ότι δε θα ξανάρθει. Οι φωτογραφίες που παραθέτουμε, δείχνουν την εικόνα του Δήμου Κερκυραίων, σε επίκαιρα σημεία του, τα οποία αναγκαστικά αντικρίζουν οι πολίτες και οι τουρίστες. Βέβαια, υπάρχει το ενδεχόμενο να μην μας ενδιαφέρουν οι πολίτες, αλλά μόνο οι τουρίστες, εδώ που φτάσαμε. ΄Η για να το πούμε διαφορετικά, μας αντιμετωπίζουν ως τουρίστες στον τόπο μας, αφού από εμάς δεν διατρέχουν τον κίνδυνο να μην έρθουμε την επόμενη χρονιά, ούτε να κάνουμε κάποιο αρνητικό σχόλιο στον περίγυρό μας στις Βρυξέλλες, στο Λονδίνο, στη Ρώμη και οπουδήποτε αλλού.
