Wił (mitologia)
Wił – upiór z wierzeń słowiańskich[1].
Miał bardzo szpetną postać starca z żółtą brodą, dwoma rzędami długich zębów i płytkami kostnymi przypominającymi ostrze piły, wyrastającymi z grzbietu, wzdłuż kręgosłupa. Wił pojawiał się nocami w chatach, aby podglądać życie mieszkańców. Czaił się w ciszy, najczęściej przyczepiony do belki powały. Kiedy wszyscy domownicy poszli spać, wybierał ofiarę, stawał przy jej łóżku i wydawał z siebie okropny pisk. Przebudzony człowiek zastygał w bezruchu widząc przed sobą potwora, nie mogąc wydusić z siebie słowa. Wił nie pozwalał na odwrócenie wzroku i nie dawał się uderzyć. Trwał tak przy przerażonym do świtu; niekiedy człowiek umierał podczas tej nocy z wycieńczenia i strachu[1].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Paweł Zych, Witold Vargas, Bestiariusz słowiański: część pierwsza i druga, Wydanie I, dodruk, Legendarz, Olszanica: Bosz, 2022, s. 405, ISBN 978-83-7576-620-2 [dostęp 2024-07-15].
