Przejdź do zawartości

U-137 (1940)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
U-137
Historia
Położenie stępki

16 listopada 1939
Deutsche Werke AG, Kilonia

Wodowanie

18 maja 1940

 Kriegsmarine
Wejście do służby

15 czerwca 1940

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

nawodna 314 t, podwodna 364 t, całkowita 460 t

Długość

43,97 m (kadłuba mocnego 29,8 m)

Szerokość

4,92 m (kadłuba mocnego 4,00 m)

Zanurzenie

125 m, 175 m (maks.), 3,95 m (na powierzchni)

Napęd
2 silniki wysokoprężne MWM RS127S, 6-cylindrowe, 700 KM (512 kW)
2 silniki elektryczne, 410 KM (306 kW)
Prędkość

12,7 w. na powierzchni,
2 7,4 w. w zanurzeniu

Zasięg

5650 Mm przy 8 w. na powierzchni
56 Mm przy 4 w. w zanurzeniu

Uzbrojenie
1 (od lipca 1940 zdwojone) działko przeciwlotnicze 20 mm
Wyrzutnie torpedowe

3 (dziobowe), 5 torped (lub 18 min)

Załoga

4 oficerów, 22 podoficerów i marynarzy

U-137 – niemiecki okręt podwodny (U-Boot) typu II D z okresu II wojny światowej. Okręt wszedł do służby w czerwcu 1940 roku. Wybrani dowódcy[1]: Oblt. Herbert Wohlfarth(inne języki).

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Wykorzystywany głównie jako jednostka szkolna. Odbył cztery patrole bojowe, podczas których zatopił 6 statków handlowych o łącznej pojemności 24 136 BRT, uszkodził kolejny (4 917 BRT) i krążownik pomocniczy HMS „Cheshire” (10 552 BRT)[2].

Zatopiony przez załogę 2 maja 1945 roku w Wilhelmshaven (operacja Regenbogen). Wrak wydobyto i złomowano, data nieznana.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Uwzględniono tylko odznaczonych Krzyżem Żelaznym
  2. Storpedowany 14 października 1940 roku, remont trwał przez pół roku. Ponownie uszkodzony torpedą w sierpniu 1942 (U-214)

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]