Stanisław Oślizło

Stanisław Oślizło
	; Stanislaw Oślizło (2011)
Data i miejsce urodzenia	13 listopada 1937 ; Jedłownik
Obywatelstwo	niemieckie, polskie
Wzrost	178 cm
Pozycja	obrońca
Kariera seniorska
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
197?-197?	Górnik Zabrze (młodzież)
197?-197?	Sparta Zabrze
197?-197?	Zjednoczeni Zabrze
1977	Górnik 09 Mysłowice
1977	Piast Gliwice
1979	GKS Katowice
1979–1980	Zagłębie Sosnowiec (asystent)
1983–1985	Carbo Gliwice
1985–1986	Odra Wodzisław Śląski
1986	Pogoń Zabrze
1987–1988	AKS Chorzów
1990–1992	Górnik Zabrze (asystent)
1995	Górnik Zabrze
	↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ;
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Oślizło (ur. 13 listopada 1937 w Jedłowniku^[a]) – polski piłkarz, występujący na pozycji obrońcy. Wychowanek Kolejarza Wodzisław, kapitan reprezentacji Polski i Górnika Zabrze, strzelec jedynej bramki w historii polskiej piłki w finale Pucharu Zdobywców Pucharów w meczu z Manchesterem City.

Życiorys

Pochodzi z dzielnicy Wodzisławia Śląskiego Jedłownika, jest absolwentem Liceum Ogólnokształcącego w Wodzisławiu Śląskim, wychowankiem, i byłym zawodnikiem Odry Wodzisław Śląski (ówcześnie Kolejarza Wodzisław Śl.). Następnie grał dla Kolejarza Katowice (1954-1955), i Górnika Radlin (1956-1959) z którym dwukrotnie awansował i spadał z Ekstraklasy. Następnie został zawodnikiem Górnika Zabrze (1960-1972). Oślizło to 57-krotny reprezentant Polski (1961-1971) – zdobywca 1 bramki, kapitan reprezentacji, 8-krotny mistrz Polski (1961-1972), 6-krotny zdobywca Pucharu Polski (1965, 1968, 1969, 1970, 1971, 1972), finalista Pucharu Zdobywców Pucharów (1970).

Zasłużony Mistrz Sportu. Czterokrotny laureat Złotych Butów w plebiscycie Sportu (1961, 1962/63, 1966/67 i 1967/68).

Jako trener prowadził m.in. GKS Katowice (runda wiosenna sezonu 1978/1979 i jesienna sezonu 1979/1980 – został zwolniony przed końcem rundy), Odrę Wodzisław Śląski, Piasta Gliwice, Carbo Gliwice i Górnika Zabrze. Sześciokrotnie podnosił Puchar (krajowy) Polski jako jedyny zawodnik w Europie i zdobył go z Górnikiem Zabrze na własność (jedyna drużyna w Polsce, która tego dokonała). Był twarzą jubileuszu 60-lecia Górnika Zabrze. Pełnił funkcję rzecznika zabrzańskiego klubu.

Postanowieniem prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego z 7 listopada 2001 został odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi dla rozwoju sportu piłkarskiego, za działalność społeczną^[1].

Od 2014 członek Klubu Wybitnego Reprezentanta^[2].

Przypisy

↑ M.P. z 2002 r. nr 3, poz. 53.
↑ Nowi członkowie Klubu Wybitnego Reprezentanta [dostęp 2014-10-16].

↑ Obecnie dzielnica Wodzisławia Śląskiego.

Linki zewnętrzne

Artykuł w austriackiej gazecie „ballesterer”

[1] Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

[3] M.P. z 2002 r. nr 3, poz. 53.

[4] Nowi członkowie Klubu Wybitnego Reprezentanta [dostęp 2014-10-16].

[2] Obecnie dzielnica Wodzisławia Śląskiego.

[z-5] trener zastępczy

[t-6] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f trener tymczasowy

[t-7] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f tymczasowo

[t-8] trener tymczasowy

[z-9] trener zastępczy

[t-10] trener tymczasowy

[a]

[a]

[1]

[2]

[A]

[B]

[A]

[A]

[A]

[B]

1966–1970	1966: Anczok 1967: Lubański 1968: Oślizło 1969: Deyna 1970: Lubański
1971–1980	1971: Szołtysik 1972: Deyna 1973: Deyna 1974: Lato 1975: Szymanowski 1976: Kasperczak 1977: Lato 1978: Boniek 1979: Rudy
1981–1990	1981: W. Smolarek 1982: Buncol 1983: Młynarczyk 1984: W. Smolarek 1985: Dziekanowski 1986: W. Smolarek 1987: Iwan 1988: Warzycha 1989: Tarasiewicz 1990: Ziober
1991–2000	1991: Juskowiak 1992: Juskowiak 1993: Kowalczyk 1994: Jojko 1995: Juskowiak 1996: Citko 1997: Łapiński 1998: Trzeciak 1999: Matysek 2000: Dudek
2001–2010	2001: Dudek 2002: Żurawski 2003: Krzynówek 2004: Krzynówek 2005: Frankowski 2006: E. Smolarek 2007: E. Smolarek 2008: Błaszczykowski 2009: Jeleń 2010: Błaszczykowski
2011–2020	2011: Lewandowski 2012: Lewandowski 2013: Lewandowski 2014: Lewandowski 2015: Lewandowski 2016: Lewandowski 2017: Lewandowski 2018: Lewandowski 2019: Lewandowski 2020: Lewandowski
od 2021	2021: Lewandowski 2022: Szczęsny 2023: Zieliński

1957–1960	1957: Szymkowiak 1958: Grzywocz i Szymkowiak 1959: Korynt 1960: Korynt i Szczepański
1961–1970	1961: Oślizło 1962: Liberda 1963: Oślizło 1964: Pol 1965: Szymkowiak 1966: Szymkowiak 1967: Oślizło 1968: Oślizło 1969: Szołtysik 1970: Jarosik
1971–1980	1971: Wyrobek 1972: Lubański 1973: Gorgoń 1974: Gadocha 1975: Szymanowski 1976: Lato 1977: Deyna 1978: Boniek 1979: Burzyński 1980: Mowlik
1981–1990	1981: Żmuda 1982: Boniek 1983: Buncol 1984: Wójcicki 1985: Pałasz 1986: Matysik 1987: Leśniak 1988: Dziekanowski 1989: Warzycha 1990: Kujawa
1991–2000	1991: Zejer 1992: Opolski 1993: Jojko 1994: Pisz 1995: Pisz 1996: Pisz 1997: Łapiński 1998: Wyparło 1999: Żurawski 2000: Bizacki
2001–2010	2001: Lech 2002: Szamotulski 2003: Tkocz 2004: Żurawski 2005: Żurawski 2006: Fabiański 2007: Iwański 2008: Zieńczuk 2009: Arboleda 2010: Mucha
2011–2020	2011: Kupisz 2012: Piech 2013: Podgórski 2014: Miśkiewicz 2015: Kamiński 2016: Szmatuła 2017: Kelemen 2018: Kurzawa 2019: Czerwiński 2020: Plach
od 2021	2021: Stipica