Przejdź do zawartości

Stanisław Gądek (oficer)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Gądek
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

31 października 1888
Kraków

Data i miejsce śmierci

27 października 1939
Putywl

Zawód, zajęcie

lekarz medycyny

Stanowisko

dyrektor szpitala

Pracodawca

Szpital św. Rocha w Warszawie

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości Krzyż Walecznych (1920–1941) Złoty Krzyż Zasługi (II RP)
Multimedia w Wikimedia Commons

Stanisław Gądek (ur. 31 października 1888 w Krakowie, zm. 27 października 1939 w Putywlu) – polski działacz niepodległościowy i lekarz medycy, radiolog[1], major lekarz Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 31 października 1888 w Krakowie, w rodzinie Jana i Marii z Nowickich[2][3]. 7 czerwca 1907 złożył maturę z odznaczeniem w c. k. Gimnazjum św. Jacka w Krakowie[4]. W czasie studiów na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Jagiellońskiego należał do grupy lekarzy i studentów organizujących przeszkolenie medyczne w Towarzystwie Gimnastycznym „Sokół”[3]. 25 stycznia 1911 Senat Uniwersytetu Jagiellońskiego udzielił mu nagany za udział w tzw. Zimmermaniadzie[3]. 2 czerwca 1914 otrzymał dyplom doktora wszech nauk lekarskich[3][1].

We wrześniu 1914 wstąpił do Legionów Polskich i został przydzielony do 2 Pułku Piechoty na stanowisko lekarza I batalionu[3]. W czasie służby w Legionach Polskich awansował na kolejne stopnie: podporucznika (11 października 1914), porucznika (9 sierpnia 1915) i kapitana (1 listopada 1916)[5]. Następnie pełnił funkcję oficera łącznikowego Polskiego Korpusu Posiłkowego w Szczypiornie i Łomży[6].

W latach 1918–1920 służył w Wojsku Polskim. 6 sierpnia 1920 został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia 1920 w stopniu majora lekarza, w Korpusie Lekarskim, w grupie oficerów byłych Legionów Polskich. Pełnił wówczas służbę w Grupie Operacyjnej Jazdy[7]. W latach 1921–1922 był zastępcą kierownika Naczelnego Nadzwyczajnego Komisariatu do Walki z Epidemiami[6]. W 1922 posiadał przydział w rezerwie do Kompanii Zapasowej Sanitarnej Nr 5 w Krakowie[8], a następnie do 9 Batalionu Sanitarnego w Siedlcach[9][10]. 8 stycznia 1924 został zatwierdzony w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 334. lokatą w korpusie oficerów rezerwy sanitarnych, grupa lekarzy[11][12]. W 1934, jako oficer rezerwy pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Warszawa Miasto III. Posiadał przydział w rezerwie do Kadry Zapasowej 9 Szpitala Okręgowego w Brześć[13].

W 1936 był dyrektorem Szpitala św. Rocha w Warszawie[14], ponadto członkiem zarządu Izby Lekarskiej Warszawsko-Białostockiej, członkiem rady Polskiego Komitetu Zwalczania Raka[6], redaktorem dwutygodnika Nowiny Społeczno-Lekarskie[15].

Mieszkał przy ul. Rakowieckiej 9[1], a w 1938 przy ul. Dworskiej 9[16].

W czasie kampanii wrześniowej dostał się do sowieckiej niewoli. Zmarł 27 października 1939 w Obozie przejściowym NKWD w Putywlu[17].

7 lipca 1920[6] ożenił się z Haliną (ur. 1892), tłumaczką języków obcych, z którą miał syna Andrzeja Jana Szczęsnego (1921–2013), lekarza medycyny[18][19][20]. Żona 10 września 1943 wyszła z domu i zaginęła[20].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Konopka 1936 ↓, s. 1268.
  2. ↑ a b Kolekcja ↓, s. 1.
  3. ↑ a b c d e Żołnierze Niepodległości : Gądek Stanisław. Muzeum Józefa Piłsudskiego w Sulejówku. [dostęp 2023-11-03].
  4. ↑ Sprawozdanie 1907 ↓, s. 132.
  5. ↑ Lista starszeństwa 1917 ↓, s. 53.
  6. ↑ a b c d e Łoza 1939 ↓, s. 89.
  7. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 31 z 18 sierpnia 1920 roku, s. 751.
  8. ↑ Spis oficerów rezerwy 1922 ↓, s. 70.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1175.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1069.
  11. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 1217.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 1098.
  13. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 213, 793.
  14. ↑ Konopka 1936 ↓, s. 1191.
  15. ↑ Konopka 1936 ↓, s. 1691.
  16. ↑ Rocznik Lekarski 1938 ↓, s. 672.
  17. ↑ Indeks Represjonowanych. Instytut Pamięci Narodowej. [dostęp 2021-03-25].
  18. ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
  19. ↑ Janina Kamińska. Doktor Andrzej Gądek (1921–2013). „Nowotwory. Journal of Oncology”. 6 (63), s. 512, 2013. ISSN 0029-540X. 
  20. ↑ a b Program „Straty osobowe i ofiary represji pod okupacją niemiecką”. Fundacja „Polsko-Niemieckie Pojednanie”. [dostęp 2023-11-03].
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 7 z 26 stycznia 1923, s. 66, jako „Gondek”.
  22. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 78 z 12 sierpnia 1924, s. 446, sprostowano nazwisko z „Gondek” na „Gądek”.
  23. ↑ M.P. z 1931 r. nr 156, poz. 227.
  24. ↑ Kolekcja ↓, s. 3.
  25. ↑ M.P. z 1939 r. nr 75, poz. 166.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Gądek_(oficer)&oldid=71750434”