Przejdź do zawartości

Sieciowy system operacyjny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Sieciowy system operacyjny (ang. network operating system) – rodzaj systemu operacyjnego (wykorzystującego niektóre protokoły internetowe, np. TCP/IP[1]), pozwalającego na pracę w sieci komputerowej.

Mając komputer o dużej mocy obliczeniowej i dużej pamięci podręcznej, można utworzyć serwer jako komputer centralny. Daje to możliwość zarządzania siecią komputerową, tj. udostępnianie plików i drukarek, ustawianie domeny, blokowanie dostępu do niektórych źródeł plików, ograniczanie dostępu użytkownikom itd. Zarządzaniem serwerem zajmuje się administrator sieci informatycznej.

Przykładowe sieciowe systemy operacyjne:

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Piotr Metzger, Anatomia PC, Gliwice: Wydawnictwo HELION, 2007, s. 1011, ISBN 978-83-246-1119-5, OCLC 749992028.