Przejdź do zawartości

SM UB-58

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Artykuł ten został zgłoszony do umieszczenia na stronie głównej w rubryce „Czy wiesz”.
Pomóż nam go sprawdzić: oceń zgłoszoną nominację.
Ten artykuł został nominowany do wyróżnienia „Dobry Artykuł”.
Weź udział w dyskusji na ten temat.
Ten artykuł dotyczy okrętu podwodnego UB-58 z 1917 roku. Zobacz też: inne okręty o tej samej lub podobnej nazwie.
SM UB-58
Ilustracja
SM UB-64(inne języki), okręt siostrzany UB-58
Klasa

okręt podwodny

Typ

UB III

Projekt

44

Historia
Stocznia

AG Weser, Brema Cesarstwo Niemieckie

Położenie stępki

13 września 1916

Wodowanie

5 lipca 1917

 Kaiserliche Marine
Nazwa

SM UB-58

Wejście do służby

10 sierpnia 1917

Zatonął

10 marca 1918

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność
• na powierzchni
• w zanurzeniu


516 ton
646 ton

Długość

55,85 metra

Szerokość

5,8 metra

Zanurzenie

3,72 metra

Zanurzenie testowe

50 metrów

Rodzaj kadłuba

dwukadłubowy

Napęd
2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 780 kW (1060 KM)
2 silniki elektryczne o łącznej mocy 580 kW (788 KM)
2 śruby
Prędkość
• na powierzchni
• w zanurzeniu


13,4 węzła
7,8 węzła

Zasięg

na powierzchni: 9020 Mm przy 6 węzłach
w zanurzeniu: 55 Mm przy 4 węzłach

Uzbrojenie
1 działo kal. 8,8 cm, 10 torped
Wyrzutnie torpedowe

5 × 500 mm

Załoga

34

SM UB-58 – niemiecki okręt podwodny z okresu I wojny światowej, jedna z 96 zbudowanych jednostek typu UB III.

Okręt miał wyporność 516 ton w położeniu nawodnym i 646 ton pod wodą, a jego główną bronią było 10 torped o kalibrze 500 mm wystrzeliwanych z pięciu wyrzutni. Napędzana silnikami wysokoprężnymi i elektrycznymi jednostka rozwijała prędkość 13,4 węzła na powierzchni i 7,8 węzła w zanurzeniu, osiągając zasięg nawodny wynoszący 9020 Mm przy prędkości 6 węzłów (i 55 Mm przy prędkości 4 węzłów pod wodą).

UB-58 został zwodowany 5 lipca 1917 roku w stoczni AG Weser w Bremie, a do służby w Kaiserliche Marine wcielono go 10 sierpnia 1917 roku. W czasie służby operacyjnej we Flotylli Flandria odbył sześć patroli bojowych, podczas których zatopił osiem statków o łącznej pojemności 8198 BRT. SM UB-58 zatonął 10 marca 1918 roku po wejściu na minę w Cieśninie Kaletańskiej.

Projekt i budowa

[edytuj | edytuj kod]

Wydane w kwietniu 1915 roku przez Inspektorat U-Bootów memorandum wzywało kierownictwo Cesarskiej Marynarki Wojennej do zaprojektowania i budowy uproszczonego typu okrętu podwodnego, który miał zostać wykorzystany w działaniach blokadowych Wielkiej Brytanii[1]. Budowa dużych, oceanicznych okrętów podwodnych trwała zbyt wiele czasu, podobnie jak produkcja używanych do ich napędu silników wysokoprężnych o dużej mocy. Konsekwencją był duży niedobór jednostek tej klasy w niemieckiej flocie[1][2]. Wznowienie na początku 1916 roku nieograniczonej wojny podwodnej sprawiło, że konieczne stało się opracowanie średniej wielkości okrętu podwodnego uzbrojonego w torpedy, który można było szybko zbudować[3]. Przybrzeżne okręty typu UB II były zbyt słabo uzbrojone i miały niewystarczający zasięg, przez co ich użycie ograniczone było przeważnie do wód Morza Północnego i kanału La Manche, natomiast nowo projektowane torpedowe okręty podwodne musiały być zdolne do operowania wokół Wysp Brytyjskich i na Morzu Śródziemnym[4][5]. Zrezygnowano z wcześniejszego schematu prostych jednostek jednokadłubowych z zewnętrznymi zbiornikami balastowymi na rzecz konstrukcji dwukadłubowej[6][7].

Projekt nowego okrętu podwodnego średniej wielkości oparto na konstrukcji udanych podwodnych stawiaczy min typu UC II[2][4]. Dziobowej części okrętu nadano nowy profil, a szyby minowe zastąpiono przedziałem torpedowym z czterema wewnętrznymi wyrzutniami torped; powiększono również wyposażony w dwa peryskopy kiosk[4]. Znacznie zwiększono moc silników spalinowych i elektrycznych, jak i pojemność zbiorników paliwa, jednak odbyło się to kosztem zmniejszenia o 40% wielkości baterii akumulatorów i o blisko 30% ich pojemności w stosunku do SM U-16(inne języki), przez co spadła prędkość podwodna i zasięg[4]. Okręty charakteryzowały się doskonałą manewrowością i krótkim czasem zanurzania, wynoszącym 30 sekund[8][9]. Budowa okrętów o nadanym przez Inspektorat U-Bootów numerze projektu 44, zwanych później typem UB III, miała rozpocząć się po zrealizowaniu przez stocznie kontraktów na budowę jednostek typu UB II i UC II, czyli najwcześniej wiosną 1917 roku[4].

SM[a] UB-58 zamówiony został 2 maja 1916 roku jako jednostka z liczącej 24 jednostki I serii okrętów typu UB III[4][b]. Powstał w stoczni AG Weser w Bremie jako jeden z 36 okrętów typu UB III zbudowanych w tej wytwórni[4][10]. UB-58 otrzymał numer stoczniowy 270 (Werk 270)[11][12]. Stępkę okrętu położono 13 września 1916 roku[11], a zwodowany został 5 lipca 1917 roku[9][13][c].

Dane taktyczno-techniczne

[edytuj | edytuj kod]
Wnętrze przedziału torpedowego siostrzanego okrętu podwodnego UB-110
Wnętrze przedziału torpedowego siostrzanego okrętu UB-110(inne języki)

SM UB-58 był średniej wielkości okrętem podwodnym o konstrukcji dwukadłubowej[7][14]. Długość całkowita wynosiła 55,85 metra, szerokość 5,8 metra i zanurzenie 3,72 metra[7][15]. Kadłub sztywny miał 40,1 metra długości i 3,9 metra szerokości[15][16]. Podzielony był grodziami na następujące przedziały (od dziobu): przedział torpedowy, pomieszczenia załogi, centrala, pomieszczenia załogi, przedział silników spalinowych, przedział silników elektrycznych oraz rufowy przedział torpedowy[17]. Wysokość (od stępki do szczytu kiosku) wynosiła 8,25 metra[15][16]. Dziób jednostki przystosowany był do przecinania sieci przeciwpodwodnych[18]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 516 ton, a w zanurzeniu 646 ton[7][15].

Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa 6-cylindrowe, czterosuwowe silniki wysokoprężne Körting(inne języki) o łącznej mocy 780 kW (1060 KM) przy 450 obr./min, zaś pod wodą poruszał się dzięki dwóm silnikom elektrycznym SSW o łącznej mocy 580 kW (788 KM) przy 362 obr./min[7][19]. Dwa wały napędowe obracały dwie śruby o średnicy 1,4 metra każda[9]. Jednostka wyposażona była w dwa stery kierunku i dwa podwójne stery głębokości[20]. Okręt osiągał prędkość 13,4 węzła na powierzchni i 7,8 węzła w zanurzeniu[7][15]. Zasięg wynosił 9020 Mm przy prędkości 6 węzłów w położeniu nawodnym oraz 55 Mm przy prędkości 4 węzłów pod wodą[7][15]. Zbiorniki mieściły 75 ton paliwa[12][15][d], a energia elektryczna magazynowana była w dwóch bateriach akumulatorów po 62 ogniwa, zlokalizowanych pod przednim i tylnym pomieszczeniem mieszkalnym załogi[20]. Dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 50 metrów[8][12][e], zaś czas wykonania manewru zanurzenia 30 sekund[8][21].

Głównym uzbrojeniem okrętu było pięć wewnętrznych wyrzutni torped kalibru 500 mm: cztery dziobowe i jedna na rufie, z łącznym zapasem 10 torped[5][9]. Broń artyleryjską stanowiło umieszczone przed kioskiem działo pokładowe kalibru 8,8 cm TK L/30 C/08, z zapasem amunicji wynoszącym od 160 do 296 naboi[9][12]. Okręt wyposażony był w dwa peryskopy: wachtowy i bojowy[18]. Wyposażenie ratownicze stanowiła umieszczona na pokładzie łódź ratunkowa[9].

Załoga okrętu składała się z trzech oficerów oraz 31 podoficerów i marynarzy[8][20][f].

Służba

[edytuj | edytuj kod]

1917 rok

[edytuj | edytuj kod]

SM UB-58 został wcielony do służby w Kaiserliche Marine 10 sierpnia 1917 roku[9][11]. Dowództwo okrętu objął por. mar. (niem. Oberleutnant zur See) Werner Fürbringer(inne języki), dowodzący wcześniej UB-2, UB-17, UB-39, UC-70 i UC-17[22]. Po okresie szkolenia U-Boot 15 października wszedł w skład Flotylli Flandria (niem. U-Flottille Flandern)[11].

13 października na północ od Dogger Bank UB-58 zatopił dwa neutralne żaglowce: zbudowany w 1868 roku norweski „Bethel” o pojemności 257 BRT, płynący z Holmestrand do West Hartlepool(inne języki) z ładunkiem stempli kopalnianych (na pozycji 56°08′N 0°58′E/56,133333 0,966667, nikt nie zginął) i pochodzący z 1875 roku szwedzki drewniany bark „Esmeralda” (830 BRT), również przewożący stemple kopalniane z Holmestrand do Newcastle upon Tyne, zatrzymany i po ewakuacji załogi zatopiony ogniem artyleryjskim[23][24].

16 listopada por. mar. Werner Fürbringer otrzymał awans na stopień kpt. mar. (niem. Kapitänleutnant)[22]. 19 listopada w odległości 30 Mm na północny zachód od latarni morskiej Les Hanois załoga U-Boota zatrzymała i po zejściu załogi zatopiła za pomocą ładunków wybuchowych zbudowany w 1867 roku brytyjski drewniany szkuner „Minnie Coles” o pojemności 116 BRT, transportujący ładunek smoły z Plymouth do Saint-Malo[25][26].

19 grudnia w odległości 9 Mm na południowy zachód od Eddystone Rocks okręt podwodny zatopił w ataku torpedowym zbudowany w 1907 roku francuski parowiec „Saint Andre” o pojemności 2457 BRT, przewożący puste beczki z Rouen do Algieru[27]. 22 grudnia w odległości 23 Mm na południowy zachód od latarni morskiej Portland Bill UB-58 storpedował bez ostrzeżenia i zatopił zbudowany w 1900 roku uzbrojony brytyjski parowiec „Clan Cameron” o pojemności 3,595 BRT, płynący w konwoju HL-15 z ładunkiem herbaty i juty z Chittagongu do Londynu (obyło się bez strat w ludziach)[25][28]. Tego dnia w odległości 4 Mm na południe od St Alban’s Head(inne języki) U-Boot zatopił też zbudowany w 1896 roku norweski parowiec „Start” (728 BRT), płynący z ładunkiem węgla ze Swansea do Rouen (na pozycji 50°31′N 2°04′W/50,516667 -2,066667, w wyniku ataku na pokładzie zginęło 12 członków załogi)[29].

1918 rok

[edytuj | edytuj kod]

Na początku 1918 roku niemieckie siły podwodne przeszły reorganizację, w wyniku której Flotylla Flandria została podzielona na dwie części: I Flotyllę Flandria (I. U-Flottille Flandern) i II Flotyllę Flandria (II. U-Flottille Flandern), a UB-58 znalazł się w składzie tej pierwszej[11][30].

26 stycznia w odległości 15 Mm na północ od Cherbourga U-Boot zatrzymał i po ewakuacji załogi zatopił za pomocą ładunków wybuchowych zbudowany w 1882 roku brytyjski drewniany szkuner „Louie Bell” (118 BRT), płynący z ładunkiem krzemienia z Le Tréport do Runcorn (na pozycji 49°53′N 1°44′W/49,883333 -1,733333)[25][31]. Dwa dni później w odległości 8 Mm na południowy wschód od latarni morskiej Portland Bill załoga UB-58 zatrzymała i po zejściu załogi zatopiła ładunkami wybuchowymi zbudowany w 1885 roku brytyjski drewniany kecz „W.H.L.”, płynący pod balastem z Cherbourga do Shoreham-by-Sea[25][32].

8 lutego nastąpiła zmiana dowódcy okrętu – kpt. mar. Werner Fürbringer został zastąpiony przez por. mar. Wernera Löwe, dowodzącego uprzednio UC-6, UC-79 i UC-78[33].

10 marca 1918 roku w Cieśninie Kaletańskiej SM UB-58 wszedł na minę i zatonął wraz z całą, liczącą 35 osób załogą na pozycji 51°00′N 1°19′E/51,000000 1,316667[7][11][g].

Podsumowanie działalności bojowej

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1917–1918 SM UB-58 odbył łącznie sześć patroli bojowych, podczas których za pomocą torped, artylerii oraz ładunków wybuchowych zatopił osiem statków o łącznej pojemności 8198 BRT[34]. Na pokładach zatopionych jednostek zginęło co najmniej 12 osób – wszystkie na norweskim parowcu „Start”[29][34]. Pełne zestawienie bojowych osiągnięć okrętu przedstawia poniższa tabela[34]:

Lista zatopionych i uszkodzonych jednostek
Data Nazwa Państwo Tonaż[h] Los jednostki
13 października 1917 „Bethel”  Norwegia 257 zatopiony
13 października 1917 „Esmeralda”  Szwecja 830 zatopiony
19 listopada 1917 „Minnie Coles”  Wielka Brytania 116 zatopiony
19 grudnia 1917 „Saint Andre”  Francja 2457 zatopiony
22 grudnia 1917 „Clan Cameron”  Wielka Brytania 3595 zatopiony
22 grudnia 1917 „Start”  Norwegia 728 zatopiony
26 stycznia 1918 „Louie Bell”  Wielka Brytania 118 zatopiony
28 stycznia 1918 „W.H.L.”  Wielka Brytania 97 zatopiony
RAZEM zatopione: 8

Uwagi

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ SM – Seiner Majestät – [okręt] Jego Mości.
  2. ↑ UB 58 ↓ podaje, że okręt został zamówiony 20 maja 1916 roku.
  3. ↑ UB 58 ↓ podaje, że okręt został zwodowany 22 czerwca 1917 roku.
  4. ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 181 podają, że zbiorniki okrętu mieściły od 78 do 86 ton paliwa.
  5. ↑ UB III ↓ podaje, że dopuszczalna głębokość zanurzenia wynosiła 75 metrów.
  6. ↑ Fontenoy 2007 ↓, s. 111 podaje, że załoga okrętu liczyła 36 ludzi; w momencie zatopienia na pokładzie UB-58 było 35 osób[11].
  7. ↑ Gröner 1985 ↓, s. 53 podaje, że do zatonięcia doszło na pozycji 50°58′N 1°14′E/50,966667 1,233333.
  8. ↑ Tonaż statków handlowych i innych cywilnych jednostek podany jest w tonach rejestrowych brutto.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Rössler 1989 ↓, s. 56.
  2. ↑ a b Kaack 2023 ↓, s. 44.
  3. ↑ Rössler 1989 ↓, s. 56–57.
  4. ↑ a b c d e f g Rössler 1989 ↓, s. 57.
  5. ↑ a b Perepeczko 2000 ↓, s. 362.
  6. ↑ Fontenoy 2007 ↓, s. 111.
  7. ↑ a b c d e f g h Möller i Brack 2004 ↓, s. 47.
  8. ↑ a b c d Kaack 2023 ↓, s. 45.
  9. ↑ a b c d e f g Gröner 1985 ↓, s. 53.
  10. ↑ A.G. Weser ↓.
  11. ↑ a b c d e f g UB 58 ↓.
  12. ↑ a b c d Gogin 2024 ↓.
  13. ↑ Fontenoy 2007 ↓, s. 110.
  14. ↑ Gardiner i Gray 1985 ↓, s. 181.
  15. ↑ a b c d e f g Gröner 1985 ↓, s. 52.
  16. ↑ a b UB III ↓.
  17. ↑ Williamson 2016 ↓, s. 28–29.
  18. ↑ a b Williamson 2016 ↓, s. 29.
  19. ↑ Gröner 1985 ↓, s. 52–53.
  20. ↑ a b c Rössler 1989 ↓, s. 53.
  21. ↑ Gibson i Prendergast 2014 ↓, s. 313.
  22. ↑ a b Werner Fürbringer ↓.
  23. ↑ Bethel ↓.
  24. ↑ Esmeralda ↓.
  25. ↑ a b c d Wwlossesbrms 3 2011 ↓.
  26. ↑ Minnie Coles ↓.
  27. ↑ Saint Andre ↓.
  28. ↑ Clan Cameron ↓.
  29. ↑ a b Start ↓.
  30. ↑ Perepeczko 2000 ↓, s. 406.
  31. ↑ Louie Bell ↓.
  32. ↑ W.H.L. ↓.
  33. ↑ Werner Löwe ↓.
  34. ↑ a b c uboatsucc ↓.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Okręty podwodne typu UB III

Kaiserliche Marine

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=SM_UB-58&oldid=75468218”