SM Tb 55T

55T (ex Seehund)

Tb 55 (z prawej)
Klasa	torpedowiec
Typ	Kaiman
Historia
Stocznia	STT, Triest
Położenie stępki	29 grudnia 1905
Wodowanie	15 września 1906
K.u.K. Kriegsmarine
Nazwa	Seehund → 55T → 55
Wejście do służby	15 czerwca 1907
Wycofanie ze służby	1 listopada 1918
Los okrętu	złomowany po 1920
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	projektowa 210 t pełna: 203,3 t
Długość	pełna: 56,9 m
Szerokość	5,4 m
Zanurzenie	1,4 m
Napęd
2 kotły parowe 1 maszyna parowa o mocy indykowanej 3000 KM
Prędkość	26,2 węzła
Uzbrojenie
4 x armata okrętowa 47 mm L/33 1 x karabin maszynowy 8 mm (od 1915 roku) 3 x wyrzutnia torpedowa kal. 450 mm
Załoga	38

SM Tb 55T – austro-węgierski torpedowiec z początku XX wieku i okresu I wojny światowej, szósta jednostka typu Kaiman. Do 1913 roku nosił nazwę Seehund, następnie oznaczenie 55T, a od roku 1917 sam numer 55 (skrót przed numerem SM Tb oznaczał Seiner Majestät Torpedoboot – torpedowiec Jego Cesarskiej Mości).

Budowa

Stępkę pod budowę okrętu położono w stoczni Stabilimento Tecnico Triestino (STT) 29 grudnia 1905 roku, kadłub wodowano 15 września 1906 roku, a torpedowiec oddano do służby 15 czerwca 1907 roku (wraz z bliźniaczymi „Wal” i „Delphin”). Początkowo nosił nazwę „Seehund” (foka), lecz od 1 stycznia 1914 roku zastąpiono ją przez alfanumeryczne oznaczenie 55T (litera „T” oznaczała, że okręt zbudowano w Trieście). Rozkazem z 21 maja 1917 roku z oznaczeń torpedowców usunięto ostatnią literę i do końca wojny nosił on tylko numer 55.

Służba

Okręt brał udział w I wojnie światowej, pełniąc głównie służbę patrolową i konwojową na wodach Adriatyku. 17-18 czerwca 1915 roku brał udział w osłonie krążowników ostrzeliwujących włoskie wybrzeże w rejonie Rimini (z SMS „Sankt Georg” na czele). Na początku stycznia 1916 roku 55T brał udział w akcji stawiania min u północnych wybrzeży Włoch.

Po wojnie okręt w ramach podziału floty Austro-Węgier przekazano Wielkiej Brytanii, która sprzedała go w 1920 roku włoskiej stoczni złomowej.

Opis

Okręt posiadał dwa kotły parowe typu Yarrow i jedną pionową czterocylindrową maszynę parową potrójnego rozprężania. Okręt uzbrojony był w cztery armaty kalibru 47 mm L/33 (po dwie na każdej z burt) oraz trzy wyrzutnie torped kalibru 450 mm. W 1915 roku uzbrojenie wzmocniono pojedynczym karabinem maszynowym Schwarzlose 8 mm.

Bibliografia

• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All The World’s Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985, s. 339. ISBN 978-0-87021-907-8. (ang.).
• René Greger: Austro-Hungarian Warships of World War I. Londyn, 1976. ISBN 0-7110-0623-7. (ang.)