Przejdź do zawartości

Pistolet maszynowy Lanchester

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Lanchester
Ilustracja
Państwo

 Wielka Brytania

Rodzaj

pistolet maszynowy

Historia
Prototypy

1940

Produkcja

19401942

Dane techniczne
Kaliber

9 mm

Nabój

9 mm Parabellum[1]

Magazynek

pudełkowy, wymienny o poj. 50 nab.[1]

Wymiary
Długość

850 mm[1]

Długość lufy

203 mm[1]

Masa
broni

4,34 kg (własna)[1]

Inne
Prędkość pocz. pocisku

380 m/s[1]

Szybkostrzelność teoretyczna

600 strz./min[1]

Zasięg skuteczny

200 m

Lanchester to brytyjski pistolet maszynowy z okresu II wojny światowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Po ewakuacji wojsk brytyjskich z Dunkierki, dowództwo Royal Air Force zdecydowało w wyposażenia oddziałów obrony lotnisk w pistolety maszynowe. Ponieważ sytuacja była nadzwyczaj krytyczna i brakowało czasu na opracowanie własnej konstrukcji tego typu, postanowiono skopiować niemiecki pistolet maszynowy MP 28[1]. Do prac nad projektem przyłączyła się także brytyjska marynarka wojenna, a po serii raczej dziwnych i skomplikowanych decyzji okazało się w końcu, że jedynym użytkownikiem tej broni została Admiralicja brytyjska.

Lanchester otrzymał swoją nazwę od nazwiska George’a Lanchestera, który w tym czasie prowadził angielskie zakłady zbrojeniowe Sterling Armaments Company. Była to bardzo solidna i niezawodna broń, znakomicie nadająca się do przeznaczonej jej roli. Stanowiła także niejako przeciwieństwo Stena, który był produkowany w niemalże chałupniczy sposób. Lanchestery były produkowane z najlepszych materiałów i na najlepszych urządzeniach, części drewniane były bardzo dokładnie wykonane z dobrych rodzajów drewna, gniazdo magazynka było zrobione z mosiądzu, a cała broń prezentowała się nadzwyczaj elegancko i profesjonalnie. Jedyne poważniejsze różnice w porównywaniu z niemieckim pierwowzorem to inny uchwyt bagnetu oraz skok gwintu lufy.

Lanchester zasilany był amunicją z prostego magazynka pudełkowego z zapasem 50 naboi. Pierwsza wersja, Mk I, miała przełącznik na ogień pojedynczy lub ciągły, począwszy od wersji Mk I* broń mogła strzelać wyłącznie ogniem ciągłym. Część Mk I została zmodyfikowana na Mk I* w warsztatach Royal Navy.

Lanchestery służyły w marynarce angielskiej jeszcze w latach 60., były popularną i niezawodną bronią, choć czasami krytykowaną za dość duży ciężar własny.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f g h Martin J. Dougherty: Broń strzelecka od roku 1860 do współczesności. Bremen: MAK, 2010, s. 121. ISBN 978-3-939991-73-1.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]