Paweł Hajduk

Paweł Hajduk
	major piechoty
Data i miejsce urodzenia	27 kwietnia 1896 ; Borki Nizińskie
Data i miejsce śmierci	wiosna 1940 ; Charków
	Przebieg służby
Lata służby	do 1940
Siły zbrojne	cesarsko-królewska Obrona Krajowa; Wojsko Polskie
Jednostki	8 pułk piechoty; 7 pułk piechoty; batalion KOP „Snów”; 72 pułk piechoty; KRU Łomża
Stanowiska	dowódca batalionu piechoty; komendant RU
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa; wojna polsko-ukraińska; wojna polsko-bolszewicka; II wojna światowa
	Odznaczenia
	; ;
	Multimedia w Wikimedia Commons

Paweł Hajduk (ur. 27 kwietnia 1896 w Borkach Nizińskich, zm. wiosną 1940 w Charkowie) – major piechoty Wojska Polskiego, ofiara zbrodni katyńskiej.

Życiorys

Paweł Hajduk urodził się w rodzinie Andrzeja i Katarzyny z domu Krępa.

Przed wybuchem I wojny światowej należał do Związku Strzeleckiego. W czasie wojny służył w cesarsko-królewskiej Obronie Krajowej, gdzie ukończył szkołę oficerską. 1 października 1917 roku został mianowany chorążym rezerwy. Jego oddziałem macierzystym był pułk strzelców nr 17^[1]. Walczył na froncie zachodnim i w Albanii, był ranny.

W 1918 roku wstąpił na ochotnika Wojska Polskiego. Początkowo do Legii Oficerskiej w Krakowie, z którą brał udział w walkach o Przemyśl i Lwów. Następnie został przydzielony do 8 pułku piechoty Legionów, w którego szeregach walczył w wojnie polsko-bolszewickiej oraz został ranny pod Denisowem. Po powrocie z leczenia został skierowany do 7 pułku piechoty Legionów, gdzie w 1920 roku był dowódcą kompanii.

Po zakończeniu działań wojennych pozostał w wojsku i został zweryfikowany do stopnia kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku. Do 1927 roku służył w 7 pułku. W 1927 roku został przeniesiony do KOP. 18 lutego 1928 roku awansował do stopnia majora ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1928 roku i 124. lokatą w korpusie oficerów piechoty^[2]. Był dowódcą batalionu KOP „Snów”. 26 marca 1931 roku został przeniesiony z KOP do 72 pułku piechoty w Radomiu na stanowisko dowódcy batalionu^[3]. W 1939 roku pełnił służbę w Komendzie Rejonu Uzupełnień Łomża na stanowisku komendanta rejonu uzupełnień^[4].

W czasie kampanii wrześniowej 1939 roku – po agresji ZSRR na Polskę – wzięty do niewoli sowieckiej i przewieziony do obozu w Starobielsku^[5]. Wiosną 1940 roku został zamordowany przez funkcjonariuszy NKWD w Charkowie i pogrzebany potajemnie w bezimiennej mogile zbiorowej w Piatichatkach^[5], gdzie od 17 czerwca 2000 roku mieści się oficjalnie Cmentarz Ofiar Totalitaryzmu w Charkowie^[6]. Figuruje na Liście Starobielskiej NKWD, pod poz. 3509^[5].

5 października 2007 roku minister obrony narodowej Aleksander Szczygło mianował go pośmiertnie na stopień podpułkownika^[7]^[8]^[9]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 roku w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”^[10]^[11]^[12].

Ordery i odznaczenia

Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 510 (1921)^[13]
Krzyż Walecznych^[14]
Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[15]
Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921^[14]
Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości^[14]
Odznaka za Rany i Kontuzje^[14]
Państwowa Odznaka Sportowa^[14]
Medal 10 Rocznicy Wojny Niepodległościowej (Łotwa)^[16]

Zobacz też

Przypisy

↑ Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 169, 282.
↑ Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 5 z 21 lutego 1928 r., s. 46.
↑ Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 3 z 26 marca 1931 r., s. 122.
↑ Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 21, 852.
↑ ^a ^b ^c Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 157.
↑ Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.
↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 14 [dostęp 2024-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).
↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
↑ Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).
↑ Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).
↑ Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).
↑ „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].
↑ Dekret Wodza Naczelnego L. 2980 z 17 maja 1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 21, poz. 820.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Na podstawie fotografii [1].
↑ M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.
↑ Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 239.

Bibliografia

Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
Rocznik Oficerski 1923 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1923, s. 143, 417,.
Rocznik Oficerski 1924 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1924, s. 138, 360.
Rocznik Oficerski 1928 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1928, s. 126, 183.
Rocznik Oficerski 1932 – Ministerstwo Spraw Wojskowych, Biuro Personalne, Warszawa 1932, s. 32, 600.
Jerzy Ciesielski, Zuzanna Gajowniczek, Grażyna Przytulska, Wanda Krystyna Roman, Zdzisław Sawicki, Robert Szczerkowski, Wanda Szumińska: Charków. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Jędrzej Tucholski (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2003. ISBN 83-916663-5-2.
Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. T. 29. Kraków: Fundacja Centrum Dokumentacji Czynu Niepodległościowego. Biblioteka Jagiellońska, 2006. ISBN 83-7188-899-6.

[CITEREFLista_starszeństwa_c._k._Obrony_Krajowej_i_Żandarmerii1918169,_282-1] Lista starszeństwa c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1918 ↓, s. 169, 282.

[2] Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 5 z 21 lutego 1928 r., s. 46.

[3] Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 3 z 26 marca 1931 r., s. 122.

[CITEREFRocznik_oficerski193921,_852-4] Rocznik oficerski 1939 ↓, s. 21, 852.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa2003157-5] Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. 157.

[CITEREFKsięga_Cmentarna_Charkowa2003LXXIV-6] Księga Cmentarna Charkowa 2003 ↓, s. LXXIV.

[7] Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. [online], web.archive.org, s. 14 [dostęp 2024-10-23] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-27] (pol.).

[8] Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.

[9] Zbrodnia katyńska, miedzy prawdą i kłamstwem [online], edukacja.ipn.gov.pl, 2008, s. 215 [dostęp 2024-09-17] (pol.).

[10] Prezydent RP wziął udział w uroczystościach „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów” [online], prezydent.pl [dostęp 2024-08-26] (pol.).

[11] Harmonogram odczytywania nazwisk osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie [online], policja.pl, s. 1-4 [dostęp 2024-08-28] (pol.).

[12] „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”. Portal polskiej Policji. [dostęp 2023-09-15].

[13] Dekret Wodza Naczelnego L. 2980 z 17 maja 1921 r. Dziennik Personalny z 1921 r. Nr 21, poz. 820.

[:0-14] Na podstawie fotografii [1].

[15] M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych w poszczególnych działach pracy dla wojska”.

[16] Dziennik Personalny MSWojsk. Nr 12 z 6 sierpnia 1929 r., s. 239.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]