17 Pułk Piechoty Obrony Krajowej
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1889 |
| Rozformowanie |
1918 |
| Tradycje | |
| Kontynuacja |
19 Pułk Strzelców |
| Działania zbrojne | |
| I wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
Pułk Piechoty Obrony Krajowej Rzeszów Nr 17 – pułk piechoty cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej.
Pułk został sformowany 1 maja 1889 roku z połączenia czterech samodzielnych batalionów piechoty Obrony Krajowej, a mianowicie:
- Batalionu Piechoty OK Rzeszów Nr 55,
- Batalionu Piechoty OK Kolbuszów Nr 56,
- Batalionu Piechoty OK Sanok Nr 57,
- Batalionu Piechoty OK Jarosław Nr 58.
Okręg uzupełnień – Rzeszów. Sztab pułku oraz I i II batalion stacjonowały w Rzeszowie, III batalion w Jarosławiu, a IV batalion w Sanoku[1].
Kolory pułkowe: trawiasty (grasgrün), guziki srebrne z numerem „17”. W lipcu 1914 roku skład narodowościowy pułku: 97% – Polacy[2].
W latach 1903–1914 komenda pułku oraz wszystkie bataliony stacjonowały w Rzeszowie.
W 1914 roku pułk wchodził w skład 90 Brygady Piechoty OK należącej do 45 Dywizji Piechoty OK (X Korpus)[3].
W czasie I wojny światowej pułk, złożony w zasadzie w całości z Polaków, wziął udział w walkach z Rosjanami w 1914 i 1915 roku w Galicji między innymi w okolicach Limanowej, Bochni i Gorlic. Największe straty jednostka poniosła w bitwie pod Gorlicami. Żołnierze pułku są pochowani m.in. na cmentarzach: Cmentarz wojenny nr 314 – Bochnia, Cmentarz wojenny nr 198 – Błonie, Cmentarz wojenny nr 65 – Małastów-Kornuta, Cmentarz wojenny nr 358 – Laskowa.
11 kwietnia 1917 roku pułk został przemianowany na Pułk Strzelców Nr 17 (niem. Schützen-Regimenter Nr 17).
Żołnierze
[edytuj | edytuj kod]- Komendanci pułku
- płk Ottokar Albert (1899[1])
- płk Moritz Neukirch (1903)
- płk Johann Pregelj (1904-1906)
- płk Ignaz Schmidt Edler von Fussina (1907-1911[4])
- płk Edmund Lober (1912)
- płk Edmund Lober Edler von Karstenrod (1913-1914)
- Oficerowie
- kpt. Józef Mück
- ppor. rez. Antoni Borzemski
- ppor. rez. Rudolf Lew
- ppor. rez. Antoni Niedenthal
- ppor. rez. Jan Waschko
- ppor. rez. Tadeusz Wrześniowski
- ppor. nieakt. Mieczysław Stefko
- lek. pułk. dr Teofil Bardach
- chor. san. rez. Stanisław Konopka
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Rocznik oficerski c. k. Obrony Krajowej i Żandarmerii 1899 ↓, s. 361.
- ↑ Landwehr-Infanterie-Regimenter as at July 1914.. [dostęp 2010-03-14]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-02-10)].
- ↑ Landwehr Infanterieregimenter as at August 1914. austro-hungarian-army.co.uk. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-03)]..
- ↑ Kronika. Odznaczenia. „Głos Rzeszowski”, s. 2, Nr 39 z 25 września 1910.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1899. Wiedeń: styczeń 1899.
- www.mlorenz.at: Österreich-Ungarns bewaffnete Macht 1900–1914. [dostęp 2010-03-14]. (niem.).
- Glenn Jewison & Jörg C. Steiner: Austro-Hungarian Land Forces 1848–1918. [dostęp 2010-03-14]. (niem.).
- Waldemar Fronczak i in.: Polegli na ziemiach polskich z K.K. Landwehr-Infanterieregiment Nr 17. [dostęp 2015-05-02]. (pol.).
