Przejdź do zawartości

Nabój 9 × 18 mm Makarowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
9 × 18 mm Makarowa
Ilustracja
Rodzaj

amunicja pistoletowa

Kaliber

9 mm

Średnica
pocisku

9,25 mm

min. łuski

9,85 mm

max. łuski

9,90 mm

kryzy

9,90 mm

Długość
łuski

18 mm

pocisku

11 mm

naboju

25 mm

Masa
naboju

10 g

pocisku

6,1 g

materiału
miotającego

0,24 g

Inne
Prędkość
początkowa

310 m/s (z lufy 85 mm)
315 m/s (z lufy 93 mm)
340 m/s (z lufy 140 mm)

Energia
początkowa

303 J

Ciśnienie
maksymalne

120 MPa

9 × 18 mm Makarowa (indeks GRAU 57-N181) – standardowa amunicja pistoletowa państw Układu Warszawskiego.

Nabój został skonstruowany pod koniec lat czterdziestych XX wieku w ZSRR przez Borysa Siemina[1]. Został wprowadzony do uzbrojenia w roku 1951 wraz z pistoletem Makarowa (PM), od którego wzięła się następnie jego potoczna nazwa (mimo że Nikołaj Makarow nie miał związku z jego powstaniem)[1]. Pod względem konstrukcyjnym jest on wzorowany na przedwojennym czechosłowackim naboju Strakonice vz. 24 i eksperymentalnym niemieckim 9 mm Ultra. Stanowił nabój silniejszy od naboju 9 × 17 mm Browninga, a słabszy od 9 × 19 mm Parabellum, przez co, przy zadowalającej mocy, nie wymagał ryglowania zamka, jak nabój Parabellum[1]. W 1953 roku wprowadzono nabój z pociskiem ze rdzeniem stalowym (indeks GRAU 57-N181S)[1]. Nabój nie rozpowszechnił się poza państwami Układu Warszawskiego i po jego rozpadzie kolejne państwa rezygnowały z jego używania jako podstawowej amunicji pistoletowej (nawet w Rosji przyjęto do uzbrojenia skonstruowany przez Jarygina pistolet PJa kalibru 9 × 19 mm Parabellum). Natomiast coraz większą popularnością ten nabój cieszy się na rynku cywilnym (zwłaszcza w USA), ponieważ jest to obecnie nabój pistoletowy o jednej z największych wartości początkowej energii kinetycznej pocisku E0 możliwy do zastosowania w pistolecie z zamkiem swobodnym. Rzeczywisty kaliber tego naboju to 9,25 mm, dlatego w niektórych krajach (np. NRD) był klasyfikowany jako 9,2 × 18 mm.

Nabój ten prawdopodobnie zainspirował konstruktorów RFN do wprowadzenia w latach 70. XX wieku naboju 9 × 18 mm Police, który jednak nie odniósł sukcesu rynkowego[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Leszek Erenfeicht. From Russia with Love. Pistolet Makarowa. „Strzał.pl”. 6/2018. III (19), s. 25-26, 31-32, czerwiec 2018. ISSN 2451-4942. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]