Przejdź do zawartości

Miguel Cardoso

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Miguel Cardoso
Pełne imię i nazwisko

José Miguel Azevedo Cardoso

Data i miejsce urodzenia

28 maja 1972
Trofa

Informacje klubowe
Klub

Espérance Tunis (trener)

Kariera trenerska
Lata Drużyna
1993–1994 S.C. Espinho (juniorzy)
2003–2004 FC Porto (juniorzy)
2007–2009 Académica Coimbra (asystent)
2009–2011 SC Braga (asystent)
2011–2012 Sporting CP (asystent)
2012–2013 Deportivo La Coruña (asystent)
2013–2016 Szachtar Donieck (juniorzy)
2016–2017 Szachtar Donieck (asystent)
2017–2018 Rio Ave
2018 FC Nantes
2018–2019 Celta Vigo
2019 AEK Ateny
2021 Rio Ave
2024– Espérance Tunis
Strona internetowa

José Miguel Azevedo Cardoso (ur. 28 maja 1972 w Trofie) – portugalski trener piłkarski.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Cardoso nie był nigdy zawodowym piłkarzem, dlatego też karierę trenerską rozpoczynał niepozornie, bez większego piłkarskiego doświadczenia. W 1993 roku został szkoleniowcem juniorskiej drużyny klubu S.C. Espinho. To stanowisko pełnił przez rok. W 2003 rozpoczął pracę w samym FC Porto w roli również trenera juniorskiej drużyny. To stanowisko pełnił jednak tylko rok. W 2007 roku został asystentem trenera Académica Coimbra i od tego momentu zaczął odnosić sukcesy zawodowe. W następnych kilku latach zaliczył pracę w roli asystenta w takich klubach jak SC Braga, Sporting CP czy Deportivo La Coruña, towarzysząc tam trenerowi Domingosowi. W 2013 roku objął juniorską drużynę Szachtara Donieck. W 2016 roku objął stanowisko asystenta trenera Szachtara Paulo Fonseki. W 2017 roku Cardoso otrzymał możliwość prowadzenia drużyny jako pierwszy trener, został bowiem szkoleniowcem Rio Ave. Po roku pracy ponownie został doceniony i otrzymał możliwość prowadzenia francuskiej drużyny FC Nantes. Tam jednak nie poradził sobie zbyt dobrze. Już w październiku 2018 roku został zwolniony z powodu słabych wyników. W listopadzie 2018 roku został szkoleniowcem hiszpańskiej drużyny Celta Vigo. W marcu 2019 roku został zwolniony z tego stanowiska z powodu słabych wyników.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]