Urodził się jako Manuel Christonymos (Μανουήλ Χριστώνυμος) na Peloponezie. Pod patronatem Demetriusza Kyritzesa przez ponad dwadzieścia lat wywierał wpływ na życie Kościoła Konstantynopolitańskiego. Wiosną 1476 sam został wybrany patriarchą Konstantynopola. Zajął miejsce Symeona I z Trapezuntu, który był na krótko na tym urzędzie w zamian za łapówkę 2000 sztuk złota, którą podarowano sułtanowi z inicjatywy Jerzego Amirutzesa. Jego panowanie zakończyło okres kłopotów dla Kościoła prawosławnego. Maksym zmarł w dniu 3 kwietnia 1482. Jest czczony jako święty w Kościele prawosławnym. Jego święto jest 17 listopada.
Anthony Bryer, Świat prawosławnych Rzymian (1393–1492) [w:] Bizancjum 1024–1492, t. 2, red. Jonathan Shepard, przeł. Jolanta Kozłowska, Robert Piotrowski, Warszawa: Wydawnictwo Akademickie Dialog 2015, ss. 325–347.
Venance Grumel, Traité d'études byzantines, t. 1: La chronologie, Paris: Presses universitaires de France 1958, s. 437.
Steven Runciman, Wielki Kościół w niewoli. Studium historyczne patriarchatu konstantynopolitańskiego od czasów bezpośrednio poprzedzających jego podbój przez Turków aż do wybuchu greckiej wojny o niepodległość, przeł. Jan Stanisław Łoś, Warszawa: Pax 1973.
