Lista najwybitniejszych szczytów Tatr
Lista najwybitniejszych szczytów Tatr – lista szczytów Tatr uporządkowanych względem malejącej minimalnej deniwelacji względnej (wybitności). Wysokości oraz minimalną deniwelację względną określono na podstawie pomiarów lidarowych udostępnionych przez GUGiK[1] oraz ÚGKK SR[2]. Wysokości szczytów podano w układzie wysokości EVRF2007. Dla wierzchołków, które zostały zmierzone geodezyjnie przy pomocy precyzyjnych odbiorników GNSS z wykorzystaniem metody RTN, wysokości podano według tych pomiarów[3]. Wszystkie wartości zaokrąglono do pełnych metrów. Z gwiazdką (bez liczby porządkowej) dołączono wzniesienia z fragmentów Magury Spiskiej włączanych według niektórych podziałów geomorfologicznych do Tatr[4][5]
Lista zawierająca 74 wierzchołki o wybitności większej lub równej 100 metrów nazywana jest niekiedy Wybitną Koroną Tatr, a w skrócie WKT74 (dla odróżnienia od WKT). Na pomysł sporządzenia Korony Tatr, jako zbioru najważniejszych szczytów tatrzańskich wybranych według ścisłych i obiektywnych kryteriów, wpadł Piotr G. Mielus, zamieszczając pierwotną jej wersję (niekompletną) w czasopiśmie „Góry” (nr 46, marzec 1998)[6]. W kolejnych latach lista ta była weryfikowana na podstawie dostępnych wtedy źródeł kartograficznych i przewodnikowych oraz amatorskich pomiarów[7][8]. Tylko na 23 wierzchołki zaliczane do Korony Tatr wyprowadza szlak turystyczny.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ dotyczy naturalnego ukształtowania terenu (przy uwzględnieniu wykopu linii kolejowej w Bramie Morawskiej wybitność wynosi 2358 m)
- ↑ przy określeniu wysokości i wybitności pominięto wzniesiony na szczycie murek kamienny
- ↑ według polskich danych lidarowych 2405 m
- ↑ według polskich danych lidarowych 97 m
- ↑ przełęcz graniczna znajduje się między wzniesieniami Batyżowieckich Czub (pomiędzy Zachodnią a Wschodnią Batyżowiecką Przełęczą)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Główny Urząd Geodezji i Kartografii, Dane pomiarowe z lotniczego skaningu laserowego [online] .
- ↑ Úrad geodézie, kartografie a katastra Slovenskej republiky, Produkty leteckého laserového skenovania [online] .
- ↑ Dariusz Strugarek, Krzysztof Sośnica, Kamil Kaźmierski. Geodezyjny pomiar szczytów i przełęczy w Tatrach. „Tatry”. Numer 85 (lato 2023), s. 48-55, 2023.
- ↑ Dušan Kočický, Boris Ivanič: Geomorfologické členenie Slovenska. Štátny geologický ústav Dionýza Štúra, 2011. [dostęp 2024-03-24].
- ↑ Tatry príroda. Nakladatelství Miloš Uhlíř – Baset, 2010, s. 146-148. ISBN 978-80-7340-115-3.
- ↑ Piotr G. Mielus: GÓRY: Tatry – Korona Tatr. [dostęp 2010-11-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-01-19)].
- ↑ Piotr G. Mielus: Korona Tatr. [dostęp 2024-09-30].
- ↑ Piotr G. Mielus: Errata do tekstu Korona Tatr. [dostęp 2024-09-30].