Lathys humilis
| Lathys humilis | |||
| (Blackwall, 1855) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Lathys humilis | ||
| Synonimy | |||
| |||
Lathys humilis – gatunek pająka z rodziny ciemieńcowatych. Zamieszkuje większą część krainy palearktycznej.
Taksonomia
[edytuj | edytuj kod]Gatunek ten opisany został w 1855 roku przez Johna Blackwalla jako Ciniflo humilis[1]. W 1873 Tamrlan Thorell przeniósł go do rodzaju Lethia[2]. Do rodzaju Lathys przeniesiony został w 1891 roku przez Corneliusa Chyzera i Władysława Kulczyńskiego[3].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]Samce osiągają od 1,75 do 2,5 mm, a samice od 1,75 do 2,8 mm długości ciała[4]. Karapaks zmierzony u 2 samców miał od 0,93 do 1 mm długości i od 0,75 do 0,79 mm szerokości, a u 7 samic od 0,88 do 1,03 mm długości i od 0,68 do 0,83 mm szerokości[5]. Ubarwienie karapaksu może być od jasno- do ciemnobrązowego z ciemniejszymi krawędziami i pasami rozchodzącymi się promieniście[4][5]. Brązowe do ciemnobrązowych szczękoczułki u samca mają wklęsłe wierzchołki i długie kły jadowe[5]. Sternum ma kolor ciemnobrązowy. Odnóża są żółtawobrązowe, jasnobrązowe lub jasnoszare, wyraźnie obrączkowane[4][5]. Kolejność par odnóży od najdłuższej do najkrótszej przedstawia się następująco: I, II, IV, III. Opistosoma (odwłok) ma wierzch brązowawy lub szarawobrązowy, u samca z ciemnobrązową, załamaną przepaską środkową i ciemnymi, zakrzywionymi paskami po bokach, zaś u samicy z ciemną przepaską środkową i białawymi kropkami[5]. Wzór na opistosomie może być również ciemniejszy, czarniawy[4]. Na szarawobrązowym spodzie opistosomy samicy znajdują się dwie brązowe przepaski[5].
Nogogłaszczki samca mają spiczastą, zębokształtną apofizę w części odsiebno-grzbietowej rzepki[5]. Konduktor ma szeroką, ustawioną pod kątem prostym podstawę, wydłużony zakręt końcowy[4] i trójkątną w widoku brzusznym ostrogę[5]. Płytka płciowa samicy ma szeroką beleczkę środkową[4], szeroki przedsionek i prześwitujące przez oskórek części narządów rozrodczych. Wąskie przewody kopulacyjne są silnie zakrzywione. Zbiorniki nasienne mają owalny kształt[5].
Ekologia i występowanie
[edytuj | edytuj kod]Pająk znany z Portugalii, Hiszpanii, Andory, Irlandii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Szwajcarii, Liechtensteinu, Austrii, Włoch, Estonii, Łotwy, Polski, Czech, Słowacji, Węgier, Słowenii, Chorwacji, Białorusi, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Serbii, Czarnogóry, Albanii, Grecji, Rosji[6][4], Turcji, Gruzji, Azerbejdżanu i Iranu[4]. Na wschód sięga do wschodniej części Palearktyki[7]. Jest najpospolitszym z europejskich przedstawicieli rodzaju[4].
Podgatunek L. h. meridionalis występuje w Hiszpanii, Andorze, kontynentalnej Francji, na Korsyce i w Afryce Północnej[8][9].
Zamieszkuje stanowiska nasłonecznione, w tym widne bory sosnowe i dąbrowy. Bytuje na krzewach, roślinach zielnych, gałęziach, pod porostami, w ściółce i na powierzchni gruntu[4][5][7]. Dojrzałe samice aktywne są od cały rok, zaś samce od marca[4] do początku października[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ J. Blackwall. Descriptions of two newly discovered species of Araneida. „Annals and Magazine of Natural History”. 16 (2), s. 120-122, 1855.
- ↑ T. Thorell: Remarks on synonyms of European spiders. Part IV.. Uppsala: C.J. Lundström, 1873, s. 375-645. DOI: 10.5962/bhl.title.69282.
- ↑ C. Chyzer, W. Kulczyński: Araneae Hungariae. Tomus I. Budapest: Academia Scientarum Hungaricae, 1891.
- ↑ a b c d e f g h i j k Wolfgang Nentwig, Theo Blick, Daniel Gloor, Ambros Hänggi, Christian Kropf: Lathys humilis. [w:] Araneae. Spiders of Europe. Version 07.2020 [on-line]. Universität Bern. [dostęp 2020-07-14].
- ↑ a b c d e f g h i j k S. Almquist. Swedish Araneae, part 2--families Dictynidae to Salticidae. „Insect Systematics & Evolution, Supplement”. 63, s. 285-601, 2006.
- ↑ Lathys humilis. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2020-07-14].
- ↑ a b Jerzy Prószyński, Wojciech Staręga, Katalog Fauny Polski Tom 16. Część XXXIII. Pająki – Aranei., „Katalog Fauny Polski”, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1971.
- ↑ Lathys humilis meridionalis. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-08-03].
- ↑ Wolfgang Nentwig, Theo Blick, Daniel Gloor, Ambros Hänggi, Christian Kropf: Lathys humilis meridionalis. [w:] Araneae. Spiders of Europe. Version 07.2020 [on-line]. Universität Bern. [dostęp 2018-08-03].