Przejdź do zawartości

Kardynałowie mianowani w latach 1049–1073

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Lista kardynałów mianowanych w okresie od wstąpienia na tron papieski Leona IX (12 lutego 1049) do wyboru papieża Grzegorza VII (22 kwietnia 1073).

Baza źródłowa z tego okresu jest wciąż dość uboga, stąd z pewnością lista nie obejmuje wszystkich żyjących wówczas kardynałów. Prawdopodobnie jest jednak kompletna w odniesieniu do kardynałów-biskupów. W nawiasach podane są okresy, w jakich poszczególni kardynałowie są udokumentowani źródłowo:

  1. Hugo Candidus OSB[1] – kardynał prezbiter S. Clemente (1049 – 10 maja 1085[2]), kardynał biskup Palestriny (8 lipca 1089 – 18 października 1099)
  2. Johannes[3] – kardynał biskup Velletri (2 maja 1050)
  3. Johannes[4] – kardynał biskup Ostii (2 maja 1050)
  4. Humbertus OSB[5] – kardynał biskup Silva Candida (maj 1050 – zm. 5 maja 1061)
  5. Airardus OSB, opat S. Paolo fuori le mura[6] – kardynał prezbiter S. Pauli[7] (1050), następnie biskup Nantes (1 listopada 1050 – zm. 1064[8])
  6. Fridericus OSB, archidiakon Liège[9] – kardynał diakon (9 marca 1051 – 14 czerwca 1057), kardynał prezbiter S. Crisogono (14 czerwca 1057 – 2 sierpnia 1057), papież Stefan IX (2 sierpnia 1057 – 29 marca 1059)
  7. Bonifatius OSB[10] – kardynał biskup Albano (1054 – zm. 1072)
  8. Aribo[11] – kardynał diakon (9 stycznia 1057 – 23 lipca 1057)
  9. Benedictus[12] – kardynał biskup Velletri (13 maja 1057 – 18 października 1057)
  10. Rolandus, prepozyt Florencji[13] – kardynał biskup Porto (zm. 10 lipca 1057?)
  11. Petrus[14] – kardynał biskup Tusculum (sierpień 1057 – 12 grudnia 1062)
  12. Johannes[15] – kardynał biskup Porto (18 października 1057 – 8 lipca 1089)[16]
  13. Stephanus OSB[17] – kardynał prezbiter S. Crisogono (listopad 1057 – zm. 11 lutego 1069)
  14. Petrus Damiani OCam, przeor Fonte Avellana[18] – kardynał biskup Ostii (listopad 1057 – zm. 22 lutego 1072)
  15. Johannes Mincius[19] – kardynał biskup Velletri (5 kwietnia 1058 – kwiecień 1060), antypapież Benedykt X (5 kwietnia 1058 – kwiecień 1060), zm. 1073/85
  16. Rainerius OSB, rektor i dyspensator Ss. Cosma e Damiano in Mica aurea[20] – kardynał biskup Palestriny (12 października 1058)[21], zm. po 22 listopada 1061
  17. Desiderius OSB[22] – kardynał prezbiter S. Cecilia (6 marca 1059 – 24 maja 1086), papież Wiktor III (24 maja 1086 – 16 września 1087)
  18. Johannes[23] – kardynał prezbiter S. Marco (13 kwietnia 1059)
  19. Leo[24] – kardynał prezbiter S. Lorenzo in Damaso (13 kwietnia 1059 – 4 listopada 1084)[16]
  20. Vivus[25] – kardynał prezbiter S. Maria in Trastevere (13 kwietnia 1059 – maj 1059)
  21. Amantius[26] – kardynał diakon (13 kwietnia 1059 – maj 1059)
  22. Crescentius[27] – kardynał diakon (13 kwietnia 1059 – maj 1059)
  23. Hilebrandus OSB, subdiakon S.R.E.[28] – kardynał diakon i archidiakon Świętego Kościoła Rzymskiego (14 października 1059 – 22 kwietnia 1073), papież Grzegorz VII (22 kwietnia 1073 – 25 sierpnia 1085)
  24. Oderisius de Marsi OSB[29] – kardynał diakon (1059 – 14 marca 1088), kardynał prezbiter [S. Cecilia?] (1088 – zm. 2 grudnia 1105)
  25. Bruno[30] – kardynał biskup Palestriny (8 stycznia 1060 – 16 kwietnia 1060)
  26. Gaudentius[31] – kardynał prezbiter S. Anastasia (28 kwietnia 1060 – 30 stycznia 1064)
  27. Bernhardus OSB[32] – kardynał biskup Palestriny (3 maja 1061 – zm. 5 grudnia 1065)
  28. Majnard OSB[33] – kardynał biskup Silva Candida (maj 1061 – luty 1073)
  29. Hubaldus[34] – kardynał biskup Sabiny (październik 1063 – 5 kwietnia 1094)
  30. Johannes[35] – kardynał biskup Tusculum (6 maja 1065 – 1 października 1071)
  31. Johannes Minutus[36] – kardynał prezbiter S. Maria in Trastevere (1066 – 1070), kardynał biskup Tusculum (12 sierpnia 1073 – 5 kwietnia 1094)
  32. Leopertus[37] – kardynał biskup Palestriny (1066 – 1069)
  33. Theodinus[38] – kardynał diakon (ca.1067), archidiakon Świętego Kościoła Rzymskiego (kwiecień 1076 – zm. 18 sierpnia 1089/99)[16]
  34. Adelmarius OSB, opat S. Lorenzo fuori le mura[39] – kardynał prezbiter (ca. 1067)
  35. Bernardus[40] – kardynał prezbiter Ss. XII Apostoli (1069)
  36. Johannes[41] – kardynał prezbiter S. Sisto (1069)
  37. Leo[42] – kardynał prezbiter S. Lorenzo in Lucina (1069)
  38. Johannes[43] – kardynał prezbiter S. Ciriaco (1069)
  39. Petrus OSB, subdiakon S.R.E.[44] – kardynał diakon (13 kwietnia 1069 – 6 maja 1069), kardynał prezbiter S. Crisogono (13 stycznia 1070 – 9 sierpnia 1092)[16]
  40. Petrus Igneus OSBVall, opat Fucecchio[45] – kardynał biskup Albano (21 października 1072 – zm. 6 listopada 1089)
  41. Bernardus, subdiakon S.R.E. – kardynał diakon (1072 – 1 grudnia 1081)
  42. Gregorius – kardynał diakon (1072 – 7 kwietnia 1098)
  43. Gerardus OSBCluny, przeor Cluny[46] – kardynał biskup Ostii (3 marca 1073 – zm. 6 grudnia 1077)
  44. Hubertus OSB[47] – kardynał biskup Palestriny (12 sierpnia 1073 – 4 maja 1082)
  45. Beno[48] – kardynał prezbiter Ss. Martino e Silvestro[49] (4 maja 1082 – 7 sierpnia 1098)[16]
  46. Johannes[50] – kardynał prezbiter[49] (luty 1084)[16]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Hüls, s. 111 nr 7, s. 158-160 nr 1; Klewitz, s. 65-66, 71, 117 nr 14a; Ganzer, s. 38-39 nr 10.
  2. ↑ ekskomunikowany 3 marca 1078, od 25 czerwca 1080 w obediencji antypapieża Klemensa III
  3. ↑ Hüls, s. 144 nr 2.
  4. ↑ Hüls, s. 99 nr 2.
  5. ↑ Hüls, s. 131-134 nr 2; Klewitz, s. 118 nr 20.
  6. ↑ Hüls, s. 212-213 nr 3.
  7. ↑ Kościół tytularny tego kardynała nie jest znany, wiadomo tylko, że był to jeden z siedmiu kościołów tytularnych przyporządkowanych do Bazyliki Świętego Pawła za Murami (stąd tytulatura cardinalis S. Pauli)
  8. ↑ W 1054 roku został wygnany ze swojej diecezji
  9. ↑ Hüls, s. 168-169 nr 2, s. 248 nr 12; Klewitz, s. 64; Ganzer, s. 15-16 nr 1
  10. ↑ Hüls, s. 89-90 nr 2; Klewitz, s. 116 nr 8.
  11. ↑ Hüls, s. 244-245 nr 3.
  12. ↑ Hüls, s. 144 nr 3
  13. ↑ Hüls, s. 118 nr 2.
  14. ↑ Hüls, s. 138-139 nr 2; Klewitz, s. 117 nr 16.
  15. ↑ Hüls, s. 118-120 nr 3; Klewitz s. 115 nr 5.
  16. ↑ a b c d e f Od lutego 1084 w obediencji antypapieża Klemensa III
  17. ↑ Hüls, s. 169-170 nr 3; Klewitz, s. 64.
  18. ↑ Hüls, s.99-100 nr 3; Klewitz, s. 115 nr 1.
  19. ↑ Hüls, s. 144 nr 4
  20. ↑ Hüls, s. 160-161 nr 2; Klewitz, s. 117 nr 11a.
  21. ↑ kardynał obediencji antypapieża Benedykta X
  22. ↑ Hüls, s. 154-157 nr 1; Ganzer, s. 17-23 nr 2; Klewitz, s. 64.
  23. ↑ Hüls, s. 185 nr 1; Klewitz, s. 66.
  24. ↑ Hüls, s. 178-179 nr 2; Klewitz, s. 66, 73.
  25. ↑ Hüls, s. 187 nr 1; Klewitz, s. 66.
  26. ↑ Hüls, s. 244 nr 1.
  27. ↑ Hüls, s. 246 nr 8.
  28. ↑ Hüls, s. 250 nr 18.
  29. ↑ Hüls, s. 215-216 nr 16, s. 251-252 nr 23; Ganzer, s. 43-45 nr 13; Klewitz, s. 76, 88, 123 nr 7.
  30. ↑ Hüls, s. 109 nr 3; Klewitz, s. 117 nr 11b
  31. ↑ Hüls, s. 45 nr 2; Klewitz, s. 66.
  32. ↑ Hüls, s. 109-110 nr 4; Klewitz, s. 117 nr 2.
  33. ↑ Hüls, s. 134-136 nr 3; Klewitz, s. 118 nr 21; Ganzer, s. 23-26 nr 3; DBI.
  34. ↑ Hüls, s. 125-126 nr 2; Klewitz, s. 118 nr 23.
  35. ↑ Hüls, s. 139 nr 3; Klewitz, s. 118 nr 17.
  36. ↑ Hüls, s.139-140 nr 4, s. 187-188 nr 2; Klewitz, s. 66, 118 nr 18.
  37. ↑ Hüls, s. 110 nr 5; Klewitz, s. 117 nr 13.
  38. ↑ Hüls, s. 254 nr 30.
  39. ↑ Hüls, s. 211-212 nr 1.
  40. ↑ Hüls, s. 150 nr 1; Klewitz, s. 66.
  41. ↑ Hüls, s. 205 nr 1; Klewitz, s. 66.
  42. ↑ Hüls, s. 181 nr 1; Klewitz, s. 66.
  43. ↑ Hüls, s. 157 nr 1
  44. ↑ Hüls, s. 170-172 nr 4, s. 253 nr 26; Klewitz, s. 66, 72.
  45. ↑ Hüls, s. 90-91 nr 3; Klewitz s. 116 nr 9.
  46. ↑ Hüls, s. 100-101 nr 4; Klewitz, s. 115 nr 2.
  47. ↑ Hüls, s. 110 nr 6; Klewitz, s. 117 nr 14. Hubert z Palestriny jest udokumentowany po raz pierwszy krótko o elekcji Grzegorza VII, zatem niemal na pewno wyświęcił go jeszcze Aleksander II.
  48. ↑ Hüls, s. 191 nr 2; Klewitz, s. 66, 73.
  49. ↑ a b Kardynałowie Beno i Johannes są po raz pierwszy udokumentowani dopiero za Grzegorza VII, jednak na liście kardynałów, którzy w lutym 1084 przeszli do obediencji "wibertyńskiej", są wymienieni jako mianowani jeszcze przed nastaniem jego pontyfikatu (Gesta Romanae Aecclesiae contra Hildebrandum, Monumenta Germaniae Historica. Scriptores. Libelli de lite imperatorum e pontificium 2, s. 369).
  50. ↑ Hüls, s. 214 nr 9.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Rudolf Hüls, Kardinäle, Klerus und Kirchen Roms: 1049–1130, Bibliothek des Deutschen Historischen Instituts in Rom, Max Niemeyer Verlag Tybinga 1977
  • Hans-Walter Klewitz, Reformpapsttum und Kardinalkolleg, Hermann Gentner Verlag, Darmstadt 1957
  • Klaus Ganzer, Die Entwicklung des auswärtigen Kardinalats im hohen Mittelalter, Bibliothek des Deutschen Historischen Instituts in Rom, Max Niemeyer Verlag Tybinga 1963
Promocje kardynalskie
Do XI wieku
XII wiek
XIII wiek
XIV wiek
XV wiek
XVI wiek
XVII wiek
XVIII wiek
XIX wiek
XX wiek
XXI wiek
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Kardynałowie_mianowani_w_latach_1049–1073&oldid=51848315”