Przejdź do zawartości

Jezioro Karun

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Jezioro Karun
‏بحيرة قارون‎
Ilustracja
Łodzie nad jeziorem Karun (2003)
Położenie
Państwo

 Egipt

Morfometria
Powierzchnia

233 km²

Położenie na mapie Egiptu
Mapa konturowa Egiptu, u góry znajduje się owalna plamka nieco zaostrzona i wystająca na lewo w swoim dolnym rogu z opisem „Jezioro Karun”
29°28′20″N 30°36′51″E/29,472222 30,614167
Mapka jeziora
Granice jeziora obecnie (linia ciągła), ok. 3200 r. p.n.e. (niebieski obszar) i w neolicie (linia kropkowana)

Jezioro Karun (w starożytności stgr. Μοῖρις Moeris, arab. ‏بحيرة قارون‎Buhajrat Karun) – jezioro w północnym Egipcie w gubernatorstwie Fajum o powierzchni 233 km². Położone ok. 80 km na południowy zachód od Kairu. Na jego obszarze i w okolicach utworzono Rezerwat jeziora Karun.

W starożytności często wspominane i opisywane, m.in. przez Herodota (2,148 – 149) i Diodora Sycylijskiego (1, 66).

Istnieją rozbieżności co do pochodzenia pierwotnej nazwy jeziora – Moeris:

Przez starożytnych uważane za twór sztuczny, faktycznie jest naturalnym zbiornikiem wodnym. Zasolenie wody w jeziorze sugeruje że jest to pozostałość po Morzu Śródziemnym[potrzebny przypis]. Na brzegach jeziora w neolicie rozwijały się kultury fajumskie[1].

W utrzymaniu jeziora szczególnie zasłużyli się Senuseret II i Amenemhat III. Władcy kazali zagospodarować Fajum, która za Starego Państwa była jedynie obszarem bagiennym, obwarować jezioro potężnymi wałami ziemnymi, utworzyć tamy, pogłębić i poszerzyć dawny naturalny, zamulony kanał zwany kanałem lub rzeką Józefa (ar. Bahr Jusuf). Praca rozpoczęta za Senusereta została ukończona za jego wnuka Amenemhata. Jezioro zaczęło pełnić rolę zbiornika retencyjnego dla wezbranych wód Nilu i pozwalało nawadniać okoliczne tereny. Sprzyjało to napływowi i osiedlaniu się ludności.

Od 2000 lat jezioro ulega skurczeniu, obecnie jego powierzchnia jest przynajmniej dwa razy mniejsza niż pierwotnie. Stolica regionu, Fajum, niegdyś leżąca nad jeziorem, obecnie znajduje się 20 km od jego brzegu. Wzrósł również stopień zasolenia wód jeziora. Jest nadal wspomagane wodami Nilu przez kanał Józefa. Nad brzegiem jeziora rozwinęło się rybołówstwo i, coraz ważniejsza dla gospodarki regionu, turystyka.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Brézillon M., 2001: Encyklopedia kultur pradziejowych. Warszawa: Wyd. Artystyczne i Filmowe, Wyd. Naukowe PWN. ISBN 8322107234

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Grimal N.: „Dzieje starożytnego Egiptu”, PIW, Warszawa 2004, s. 174.
  • Jacq Ch.: „Podróż po Egipcie Faraonów”, Świat Książki, Warszawa 2004, s. 82–84.
  • Bogusław Kwiatkowski, Poczet faraonów, Warszawa: Iskry, 2002, s. 263–266, ISBN 83-207-1677-2, OCLC 830308044.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]