Język słowianoserbski

славяносербскій

Obszar	Wojwodina
Liczba mówiących	–
Pismo/alfabet	łacińskie, cyrylica
Klasyfikacja genetyczna
Języki indoeuropejskie Języki bałtosłowiańskie Języki słowiańskie Języki południowosłowiańskie Grupa zachodnia Język serbsko-chorwacki Język serbski Język słowianoserbski
Kody języka
ISO 639-2	sla
W Wikipedii
Zobacz też: język, języki świata
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Język słowianoserbski (славяносербскій, serb. славеносрпски) – język literacki używany na przełomie XVIII i XIX wieku przez wykształcone warstwy mieszczańskie w Wojwodinie oraz przez serbską diasporę w innych częściach monarchii habsburskiej. Język ten stanowił mieszankę cech dialektów serbskich oraz literackiego języka cerkiewnosłowiańskiego w redakcji ruskiej.

Oto przykładowe zdanie ze „Słowianoserbskiego czasopisma” (Славеносербски магазин): Ves’ma by meni priskorbno bylo, ako bi ja kadgod čuo, čto ty, moj syne, upao u pyanstvo, roskoš', bezčinie, i nepotrebnoe žitie. Pojawiają się tu formy charakterystyczne dla języka rosyjskiego, np. używanie słowa čto zamiast serbskiego što, pisanie roskoš' zamiast raskoš i oni mogut’ zamiast oni mogu itp.

Zobacz też

• język serbski