Przejdź do zawartości

Ignacy Baliński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ignacy Baliński
Aksel
Ilustracja
Ignacy Baliński (1918)
Data i miejsce urodzenia

31 lipca 1862
Reginów, Imperium Rosyjskie

Data i miejsce śmierci

11 marca 1951
Sudbury, Wielka Brytania

Zawód, zajęcie

prawnik, pisarz, publicysta

Narodowość

polska

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski Medal Niepodległości Wielki Oficer Orderu Gwiazdy Rumunii Wielki Oficer Orderu Korony Włoch Order Trzech Gwiazd III klasy (Łotwa) Komandor Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja)
Multimedia w Wikimedia Commons
Teksty w Wikiźródłach
Cytaty w Wikicytatach
Ignacy Baliński - Prezes Rady Miejskiej w Warszawie w gabinecie; 1926 r.

Ignacy Baliński, ps. Aksel[1] lub Aksel[2] (ur. 31 lipca 1862[2] w Reginowie[3], zm. 11 marca 1951[2] w Sudbury w Anglii) – polski pisarz, poeta[2], pamiętnikarz[2], publicysta i działacz społeczny. Z wykształcenia prawnik[2]. Sędzia Sądu Najwyższego w II RP, ojciec Stanisława[2].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Pochodził z rodziny Balińskich z Balina h. Jastrzębiec, syn Józefa Zenona (1815–1892) i Józefy z d. Jundziłł h. Łabędź (zm. 1903). 21 kwietnia 1894 poślubił Marię Chomętowską[3] h. Lis, z którą miał synów: Józefa (1895–1928), Stanisława (1898–1984), Jana (1899–1974)[4], Kazimierza (1903–1934) i Antoniego Edwarda (1907–1990)[5].

Od roku 1886 współpracował z warszawskimi wydawnictwami. Publikował w gazetach Życie, Wieczory

Przed I wojną światową pracował w Warszawie w Prokuraturze Królestwa Polskiego, oddając się również życiu społecznemu i twórczości literackiej. Zasilał swym piórem szereg czasopism i dzienników, zwłaszcza w dziedzinie krytyki literackiej i teatralnej, wydał kilka prac prawniczych. Był redaktorem „Życia Warszawskiego” i „Wieczorów Rodzinnych”, zamieszczał też wiele artykułów w „Tygodniku Ilustrowanym”, „Kurierze Warszawskim” i „Słowie”[2].

W czasie I wojny światowej należał do grupy Koła Międzypartyjnego[3]. Był sekretarzem, potem wiceprezesem Polskiej Macierzy Szkolnej. W 1918 został sędzią Sądu Najwyższego[2] oraz prezesem rady miejskiej stolicy, którą to godność sprawował do 1927[3]. W latach 1922–1927 był senatorem z ramienia Narodowej Demokracji.

Od 1939 na uchodźstwie. W latach 1942–1945 był członkiem Komisji Prac Ustawodawczych przy Ministerstwie Sprawiedliwości w Londynie[6]. Od zakończenia II wojny światowej mieszkał w Wielkiej Brytanii. Wydał poezje Wybór wierszy z lat wielu (1937) oraz Wspomnienia o Warszawie (1946). Jego synem był poeta Stanisław Baliński. Jego grób symboliczny znajduje się na warszawskich Powązkach (T-2-2)[7].

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

polskie

zagraniczne

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Ludwik Czarkowski, Pseudonimy i kryptonimy polskie, Wilno: Księgarnia Stowarzyszenia Nauczycielstwa Polskiego w Wilnie, 1922, s. 10.
  2. ↑ a b c d e f g h i Tomkowski 2002 ↓, s. 13.
  3. ↑ a b c d e f g h i Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest?, Warszawa: Wydawnictwa Artystyczne i Filmowe : na zam. Zrzeszenia Księgarstwa, 1983, s. 20,21.
  4. ↑ Stanisław Łoza (red.), Czy wiesz kto to jest? Uzupełnienia i sprostowania., Warszawa 1939, s. 8.
  5. ↑ Ignacy Baliński-Jundziłł z Balina h. Jastrzębiec (ID: sw.47955) [online], Sejm-Wielki.pl [dostęp 2024-04-18].
  6. ↑ Baliński Ignacy 1862–1951. Biblioteka Sejmowa, Parlamentarzyści RP. [dostęp 2024-11-19]. (pol.).
  7. ↑ Cmentarz Stare Powązki: JÓZEF I ANTONINA BALIŃSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-03].
  8. ↑ Małgorzata Smogorzewska: Posłowie i Senatorowie Rzeczypospolitej Polskiej 1919–1939. Słownik biograficzny. Tom I A–D. Warszawa: Wydawnictwo Sejmowe, 1998, s. 75.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Jan Tomkowski: Słownik pisarzy polskich. Grupa Wydawnicza Bertelsmann Media, 2002. ISBN 83-7311-294-4. (pol.).
  • Wielka Ilustrowana Encyklopedia Gutenberga (1934-1939).
  • Ilustrowana Encyklopedia Trzaski, Everta i Michalskiego (1924-1927).
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ignacy_Baliński&oldid=75295151”