Herbie Hancock

Herbie Hancock

Herbie Hancock (2010)
Imię i nazwisko	Herbert Jeffrey Hancock
Data i miejsce urodzenia	12 kwietnia 1940 Chicago
Instrumenty	fortepian, keyboard
Gatunki	jazz, fusion, jazz-funk, jazz-rock, post-bop, modal jazz, electro, hard bop, funk
Zawód	muzyk (pianista, kompozytor, aranżer, bandlider)
Wydawnictwo	Blue Note, Columbia, Verve, Warner Bros.
Powiązania	Miles Davis, Freddie Hubbard, Ron Carter, Chick Corea, Wayne Shorter, Tony Williams
Strona internetowa

Herbert Jeffrey „Herbie” Hancock (ur. 12 kwietnia 1940 w Chicago) – amerykański pianista, kompozytor, aranżer i bandlider jazzowy. Laureat NEA Jazz Masters Award 2004. Jest laureatem czternastu nagród Grammy i Oscara za muzykę do filmu Round Midnight z 1986. Wiele jego kompozycji stało się standardami – między innymi „Watermelon Man”, „Cantaloupe Island” (rozsławiony przez remiks grupy Us3), „Maiden Voyage”, „Eye of the Hurricane”, „Dolphin Dance” czy „Chameleon”.

Jest także uważany obok McCoy Tynera, Keitha Jarretta i Chicka Corei za jednego z czterech wielkich pianistów późnego modern jazzu, którzy wywarli największy wpływ na grę na tym instrumencie. Przedmiotem podziwu jest zwłaszcza jego inwencja rytmiczna i improwizacyjna. Tworzy muzykę zarówno o charakterze czysto jazzowym, jak i będącą pod mniejszym lub większym wpływem popu, rapu i techno, w każdym z tych gatunków poruszając się z równą swobodą.

Życiorys

Herbie Hancock otrzymuje Złotą Płytę
w Warszawie, listopad 2010

Od siódmego roku życia grał na fortepianie i uznany za muzyczne „cudowne dziecko” w wieku 11 lat zagrał V Koncert fortepianowy D-dur Mozarta z Orkiestrą Symfoniczną z Chicago.

W wieku lat 20 został zauważony przez trębacza Donalda Byrda, który zaprosił go do swojego zespołu. W 1962 nagrał swój debiutancki album Takin’ Off, na którym znalazł się pierwszy hit artysty – „Watermelon Man”.

W 1963 na zaproszenie Milesa Davisa wstąpił do jego kwintetu. Razem z Ronem Carterem (kontrabas) i Tonym Williamsem (perkusja) stworzył tam najsłynniejszą sekcję rytmiczną modern jazzu. Oprócz działalności w zespole Davisa Hancock nagrywał też w latach sześćdziesiątych płyty dla wytwórni Blue Note jako lider, z których za najważniejsze uznawane są Empyrean Isles (1964), Maiden Voyage (1965) i Speak Like a Child (1968).

W 1968 Hancock opuścił zespół Davisa i zwrócił się ku samodzielnym muzycznym poszukiwaniom, rozwijając właśnie tworzącą się muzykę fusion. Owocem tej jego działalności był m.in. bestsellerowy album Head Hunters, nagrany w 1973 dla Columbia Records. Na początku lat 70. jako jeden z pierwszych wprowadził elektroniczne instrumenty klawiszowe. W późniejszym okresie Hancock potrafił także udanie wykorzystywać elementy muzyki rap i techno, czego dowodem był choćby album Future Shock z 1983, zawierający utwór Rockit, który stał się jednym z hitów nowo powstałej stacji telewizyjnej MTV. W tym samym mniej więcej czasie Hancock realizował jednak także projekt o nazwie V.S.O.P., który był próbą nawiązania do brzmienia czysto jazzowego kwintetu Davisa z lat sześćdziesiątych, w czym wspomagali go dawni towarzysze z tego zespołu, z tym że na trąbce Davisa zastąpił Freddie Hubbard.

Ostatnimi znaczącymi sukcesami muzyka były albumy: Gershwin’s World z 1998, Directions in Music • Jazz at Massey Hall z 2002 oraz River • The Joni Letters z 2007, za które otrzymał nagrody Grammy.

Wybrana dyskografia

• Takin’ Off (1962) – Blue Note
• My Point of View (1963) - Blue Note
• Inventions & Dimensions (1963) – Blue Note
• Empyrean Isles (1964) – Blue Note
• Maiden Voyage (1965) – Blue Note
• Speak Like a Child (1968) – Blue Note
• The Prisoner (1969) - Blue Note
• Fat Albert Rotunda (1969) – Warner Bros.
• Mwandishi (1970) – Warner Bros.
• Crossings (1972) – Warner Bros.
• Sextant (1973) – Columbia
• Head Hunters (1973) – Columbia
• Thrust (1974) – Columbia
• Death Wish (Soundtrack) (1974) – Columbia
• Flood - Live in Japan (1975) – Columbia Japan
• Man-Child (1975) – Columbia
• Secrets (1976) – Columbia
• VSOP Vol. 1 (1977) – Columbia
• VSOP • The Quintet (1977) – Columbia
• VSOP • Tempest at the Colosseum (1977) – Columbia
• An Evening With Herbie Hancock & Chick Corea • In Concert (1978) – Columbia
• Sunlight (1978) – Columbia
• Direcstep (1979) – Columbia Japan
• Feets Don’t Fail Me Now (1979) – Columbia
• The Piano (1979) – Columbia
• VSOP • Live Under the Sky (1979) – Columbia
• Monster (1980) – Columbia
• Mr. Hands (1980) – Columbia
• Herbie Hancock Trio (1981) – Columbia
• Quartet (1982) – Columbia
• Lite Me Up (1982) – Columbia
• Future Shock (1983) – Columbia
• Round Midnight (ścieżka dźwiękowa do filmu Około północy) – Columbia
• Dis Is Da Drum (1994) – Verve/Mercury
• 1 + 1 (1997) – Verve (z Wayne’em Shorterem)
• Gershwin’s World (1998) – Verve
• Future2Future (2001) – Transparent
• Directions in Music • Live at Massey Hall (2002) – Verve
• Possibilities (2005) – Concord/Hear Music
• The Essential Herbie Hancock (kompilacja) (2006) – Columbia/Sony BMG
• River: The Joni Letters (2007) – Verve
• Then and Now • The Definitive Herbie Hancock (2008) – Verve
• The Imagine Project (2010) – Verve

Filmografia

Rok	Tytuł	Reżyser
2006	Herbie Hancock: Possibilities (film dokumentalny)	Doug Biro, Jon Fine
2012	Charles Lloyd: Arrows Into Infinity (film dokumentalny)	Dorothy Darr, Jeffery Morse
2013	Music Technology Innovators (film dokumentalny)	Jack Edward Sawyers
2014	Nathan East: For the Record (film dokumentalny)	Chris Gero, David Maxwell
2015	Wayne Shorter: Zero Gravity (film dokumentalny)	Dorsay Alavi