Eugène Tisserant

Eugène Tisserant

Kardynał biskup
Ab oriente et occidente Na wschodzie i zachodzie
Kraj działania	Francja
Data i miejsce urodzenia	24 marca 1884 Nancy
Data i miejsce śmierci	21 lutego 1972 Albano Laziale
Dziekan Kolegium Kardynalskiego
Okres sprawowania	13 stycznia 1951–21 lutego 1972
Bibliotekarz Kościoła Rzymskiego
Okres sprawowania	14 września 1957–27 marca 1971
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	4 sierpnia 1907
Nominacja biskupia	25 czerwca 1937
Sakra biskupia	25 lipca 1937
Kreacja kardynalska	15 czerwca 1936 Pius XI
Kościół tytularny	SS. Vito, Modesto e Crescenzia S. Maria sopra Minerva
Odznaczenia

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	25 lipca 1937
Konsekrator	Eugenio Pacelli
Współkonsekratorzy	Giuseppe Migone Charles-Joseph-Eugène Ruch
Konsekrowani biskupi Pietro Villa 1 maja 1946 Paolo Pappalardo 29 sierpnia 1948 Alberto Gori 27 grudnia 1949 Matthew Kavukattu 9 listopada 1950 Sebastian Emmanuel Vayalil 9 listopada 1950 Diego Venini 4 lutego 1951 Ghebre Jesus Jacob 1 maja 1951 Hailé Mariam Cahsai 1 maja 1951 Paolo Bertoli 11 maja 1952 Pietro Sfair 24 maja 1953 Raffaele Forni 13 września 1953 Joseph Parecattil 30 listopada 1953 Giovanni Montini 12 grudnia 1954 Nicholas Thomas Elko 6 marca 1955 Urbain-Marie Person 28 sierpnia 1955 Sebastian Valloppilly 8 stycznia 1956 Thomas Mongo 26 lutego 1956 Matthew Pothanamuzhi 18 listopada 1956 Bernardin Gantin 3 lutego 1957 Tito Mancini 29 stycznia 1961 Federico Callori di Vignale 21 lutego 1965 Benno Walter Gut 18 czerwca 1967 Francis John Brennan 25 czerwca 1967

Kardynał Tisserant

Eugène-Gabriel-Gervais-Laurent Tisserant (ur. 24 marca 1884 w Nancy, zm. 21 lutego 1972 w Albano Laziale) – francuski kardynał.

Życiorys

Pochodził z Nancy. W latach 1900–1907 (z przerwą 1905, gdy odbył służbę wojskową w armii francuskiej) studiował języki orientalne w Nancy, Jerozolimie i Paryżu. W 1907 uzyskał tytuł profesorski i przyjął święcenia kapłańskie. W tym samym roku przybył do Rzymu na zaproszenie Piusa X i objął funkcję kuratora Biblioteki Watykańskiej (1908–1914). W latach 1914–1919 służył w armii francuskiej w czasie I wojny światowej. Papież Pius XI mianował go proprefektem Biblioteki Watykańskiej (15 listopada 1930), kardynałem (18 czerwca 1936), sekretarzem św. Kongregacji Kościołów Wschodnich (1936–1959), tytularnym arcybiskupem Ikonium (1937) i przewodniczącym Papieskiej Komisji Biblijnej (1938–1971). Uczestniczył w konklawe 1939.

Sprawował urząd biskupa Porto-Santa Rufina w latach 1946–1972. Od 1948 do 1951 był subdziekanem, a od 1951 dziekanem Świętego Kolegium i biskupem Ostii. Sprawował także funkcje prefekta św. Kongregacji ds. Ceremonii (1951–1968), bibliotekarza i archiwisty św. Kościoła Rzymskiego (1957–1971) oraz Wielkiego Mistrza Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie (od 19 sierpnia 1961). W 1961 został członkiem Akademii Francuskiej. Brał udział w obradach Soboru Watykańskiego II (jako członek ciała przewodniczącego) oraz Światowego Synodu Biskupów (w 1967 i 1969).

Przewodniczył konklawe 1958 i konklawe 1963. 1 stycznia 1971 w związku z wprowadzoną przez Pawła VI reformą w motu proprio Ingravescentem aetatem utracił prawo do udziału w konklawe; był jednym z głównych oponentów tej zmiany. Zmarł w Albano Laziale i został pochowany w kościele katedralnym Porto e Santa Rufina.

Kardynał Tisserant, poza ojczystym francuskim, władał biegle 12 językami: amharskim, angielskim, aramejskim, asyryjskim, greckim, hebrajskim, łaciną, niemieckim, perskim, rosyjskim, syriackim i włoskim.

Bibliografia

• sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy. www2.fiu.edu. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-24)].
• Eugène Tisserant [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2013-04-15]  (ang.).