Enugu (1961)

Enugu (P05)
	; „Enugu” w 1962 roku
Klasa	okręt patrolowy
Typ	Ford(inne języki)
	Historia
Stocznia	Camper and Nicholsons(inne języki), Gosport
	Nigeryjska Marynarka Wojenna
Wejście do służby	14 grudnia 1961
Wycofanie ze służby	1982
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	standardowa: 120 ton; pełna: 160 t
Długość	35,7 metra całkowita; 33,5 m m.p.
Szerokość	6,1 m
Zanurzenie	1,5 m
	Napęd
	3 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 1200 KM, 3 śruby
Prędkość	18 węzłów
	Sensory
	radar Type 978
	Uzbrojenie
	1 działo plot. kal. 40 mm; 2 działka plot. kal. 20 mm (2 x I); bomby głębinowe
Załoga	26

NNS Enugu (P05) – nigeryjski okręt patrolowy z okresu zimnej wojny, pierwsza jednostka zbudowana dla nowo powstałej Nigeryjskiej Marynarki Wojennej. Był pierwszą z siedmiu pozyskanych przez Nigerię brytyjskich okrętów typu Ford(inne języki). Został zbudowany w 1961 roku w stoczni Camper and Nicholsons(inne języki) w Gosport i w grudniu tego roku wszedł do służby. Okręt został skreślony z listy floty w 1982 roku.

Projekt i budowa

Okręty patrolowe typu Ford(inne języki) zostały zaprojektowane przez W. Holta w celu zastąpienia używanych podczas II wojny światowej niewielkich patrolowców typu HDML(inne języki)^[1]. Były klasyfikowane w Wielkiej Brytanii jako seaward defense boat (okręty obrony morskiej)^[1]. Jednostki planowano wyposażyć w jednolufową wersję miotacza Squid, jednak broń ta ostatecznie nie powstała i na pokładzie umieszczono tradycyjne dwa miotacze i dwie zrzutnie bomb głębinowych^[1]. Okręty miały charakterystyczny wygląd dzięki umieszczonym obok siebie dwóm kominom^[1]. W wersji zaproponowanej Nigerii wzmocniono uzbrojenie artyleryjskie o działka kalibru 20 mm, pozbawiając okręty wyposażenia ZOP^[2]. Zachowano jednak zrzutnie bomb głębinowych^[3].

„Enugu” zamówiony został w 1960 roku w stoczni Camper and Nicholsons(inne języki) w Gosport jako pierwszy nowy okręt dla nowo powstałej Marynarki Wojennej Nigerii^[4]. Okręt został ukończony i uroczyście przyjęty do służby 14 grudnia 1961 roku^[4]. Jednostka otrzymała numer burtowy P05^[5].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był dużym, przybrzeżnym patrolowcem^[1]. Długość całkowita wynosiła 35,7 metra (33,5 m między pionami), szerokość 6,1 metra i zanurzenie 1,5 metra^[1]. Wyporność standardowa wynosiła 120 ton, a pełna 160 ton^[1]. Okręt napędzany był przez trzy silniki wysokoprężne: dwa 12-cylindrowe Davey-Paxman o łącznej mocy 1100 koni mechanicznych (KM), napędzające zewnętrzne śruby oraz silnik marszowy Foden o mocy 100 KM, poruszający środkową śrubą^[2]^[1]. Maksymalna prędkość okrętu wynosiła 18 węzłów, a ekonomiczna (marszowa) 8 węzłów^[2]^[1]. Okręt zabierał 23 tony paliwa^[2].

Uzbrojenie artyleryjskie jednostki składało się z pojedynczego działka Bofors kal. 40 mm Mark 7 L/60 oraz dwóch pojedynczych działek Oerlikon kal. 20 mm Mark 7 L/70^[2]^[4]. Uzbrojenie przeciw okrętom podwodnym stanowiły bomby głębinowe^[3]. Wyposażenie radioelektroniczne obejmowało radar Typ 978^[2].

Załoga okrętu składała się z 26 oficerów, podoficerów i marynarzy^[2]^[4].

Służba

„Enugu” podczas wizyty w Amsterdamie 2 lutego 1962

10 kwietnia 1962 roku „Enugu” opuścił Portsmouth, udając się w rejs do kraju^[4]. Służył podczas wojny domowej z separatystyczną Biafrą w latach 1967–70^[6]. Okręt został skreślony listy floty w 1982 roku^[2]^[5].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 536
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Ivan Gogin: BENIN seaward defence boats (1961, 1953-1957/1966-1969). Navypedia. [dostęp 2017-05-20]. (ang.).
↑ ^a ^b Jane’s Fighting Ships 1975-76. John Moore (red.). Nowy Jork: Franklin Watts, 1975, s. 254. ISBN 0-531-03251-5. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Jane’s Fighting Ships 1974-75. John Moore (red.). New York: Franklin Watts, 1974, s. 243.
↑ ^a ^b Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 289
↑ Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 286.

Bibliografia

Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995. Robert Gardiner, Stephen Chumbley (red.). Annapolis: Naval Institute Press, 1995. ISBN 1-55750-132-7. (ang.).
Ivan Gogin: BENIN seaward defence boats (1961, 1953-1957/1966-1969). Navypedia. [dostęp 2017-05-20]. (ang.).
John E. Moore (red.): Jane’s Fighting Ships 1974-75. New York: Franklin Watts, 1974. ISBN 0-531-02743-0. (ang.).

[con1995-536-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 536

[nav-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Ivan Gogin: BENIN seaward defence boats (1961, 1953-1957/1966-1969). Navypedia. [dostęp 2017-05-20]. (ang.).

[jane75-3] Jane’s Fighting Ships 1975-76. John Moore (red.). Nowy Jork: Franklin Watts, 1975, s. 254. ISBN 0-531-03251-5. (ang.).

[jan75-243-4] Jane’s Fighting Ships 1974-75. John Moore (red.). New York: Franklin Watts, 1974, s. 243.

[con1995-289-5] Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 289

[CITEREF''Conway’s_All_the_world’s_fighting_ships_1947–1995''286-6] Conway’s All the world’s fighting ships 1947–1995 ↓, s. 286.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

Royal Navy	„Shalford” „Aberford” „Axford” „Beckford” „Brayford” „Bryansford” „Camberford” „Desford” „Greatford” „Gifford” „Droxford” „Mayford” „Hinksford” „Ickford” „Dubford” „Glassford” „Kingsford” „Marlingford” „Tilford” „Montford”
Kenia	„Nyati”
Sri Lanka	„Kotiya”
Nigeria	„Enugu” „Ibadan” „Kaduna” „Benin” „Sapele” „Bonny” „Ibadan II”
Biafra	„Vigilance”
South African Navy	„Gelderland” „Nautilus”