Edward Gorzkowski

Edward Gorzkowski
	; prof. Edward Gorzkowski (ok. 1960)
Data i miejsce urodzenia	6 marca 1908 ; Łódź
Data i miejsce śmierci	8 lutego 1982 ; Poznań
Zawód, zajęcie	lekarz-internista, naukowiec i nauczyciel akademicki
Miejsce zamieszkania	Poznań, Warszawa, Lublin, Szczecin
Narodowość	polska
Tytuł naukowy	prof. dr med.
Alma Mater	Uniwersytet Poznański
Uczelnia	UMCS,; Pomorska Akademia Medyczna
Wydział	Lekarski
Stanowisko	prof. zw.; kierownik Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych PAM; prorektor PAM ds klinicznych
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons

Edward Gorzkowski (ur. 6 marca 1908 w Łodzi, zm. 8 lutego 1982 w Poznaniu) – polski lekarz-internista, naukowiec i nauczyciel akademicki, profesor Pomorskiej Akademii Medycznej w Szczecinie.

Lata 1932–1945

Konnica w II wojnie światowej

Edward Gorzkowski ukończył studia medyczne i uzyskał stopień doktora medycyny w Uniwersytecie Poznańskim w 1932 roku. W latach 1934–1935 pracował na Oddziale Wewnętrznym Szpitala Międzykomunalnego w Kaliszu.

Służba w armii II Rzeczypospolitej

W latach 1932–1933 odbył obowiązkową służbę wojskową w Szkole Podchorążych Rezerwy Sanitarnych w Warszawie. W 1935 został powołany do zawodowej służby wojskowej i w stopniu podporucznika przydzielony do 7 Szpitala Okręgowego w Poznaniu. Odbył staż na Oddziale Wewnętrznym^[1]. Mieszkał w Poznaniu przy ulicy Przecznica 6^[2]. W 1939 pełnił służbę w 15 pułku Ułanów Poznańskich w Poznaniu na stanowisku lekarza. Przed wybuchem II wojny światowej awansował na kapitana w korpusie oficerów służby zdrowia^{[potrzebny przypis]}^[3].

W czasie kampanii wrześniowej walczył w szeregach 15 pułku Ułanów Poznańskich między innymi w bitwie nad Bzurą. Po wojnie, na wniosek dowódcy Wielkopolskiej Brygady Kawalerii, gen. bryg. Romana Abrahama został odznaczony Krzyżem Srebrnym Virtuti Militari^[4]. W latach 1939–1945 był jeńcem w obozach Brunszwik i Oflag II C Woldenberg (późnej – Dobiegniew)^[1].

Okres powojenny

Służba w ludowym Wojsku Polskim

W 1945, po uwolnieniu z niewoli, został przyjęty do Wojska Polskiego, zweryfikowany w stopniu majora i wyznaczony na stanowisko naczelnego terapeuty 69. Szpitala Okręgowego w Lublinie, a później naczelnego internisty Lubelskiego Okręgu Wojskowego w Lublinie^[1]. Od marca do lipca 1946 był szefem Katedry Medycyny Wojskowej przy Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie^[5]. Następnie awansował na podpułkownika.

Lata 1946–1977

Po zwolnieniu z wojska rozpoczął pracę w I Klinice Chorób Wewnętrznych UMCS w Lublinie. W latach 1947–1950 pracował jako adiunkt w II Klinice Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Poznańskiego^[1].

W roku 1951 Edward Gorzkowski przeniósł się do Szczecina, gdzie powstawała nowa uczelnia – Pomorska Akademia Medyczna. W roku 1954 otrzymał stanowisko docenta, a w 1967 – profesora zwyczajnego. W latach 1953–1956 był prorektorem PAM ds. klinicznych^[1]^[6].

W Akademii w 1948 roku utworzono początkowo Oddział Chorób Wewnętrznych (kier. dr Julian Świątkiewicz), a następnie Klinikę i Katedrę Chorób Wewnętrznych, kierowaną w latach 1948–1950 przez prof. Jakuba Węgierko (pierwszego rektora PAM) i doc. dra hab. med. Stanisława Łuczyńskiego. Edward Gorzkowski objął to stanowisko w roku 1951 (początkowo jako zastępca profesora). Utworzył w Klinice nowe pracownie^[1]^[7] – biochemiczną i hematologiczną oraz specjalistyczne gabinety: chorób obwodowych naczyń krwionośnych, diabetologiczny i hematologiczny. Przedmiotem publikacji naukowych Gorzkowskiego (ponad 60 artykułów) były przede wszystkim problemy:

Poza pracą w Klinice^[1]:

tworzył oddziały chorób wewnętrznych w szpitalach powiatowych województwa i szkolił kadrę medyczną tych oddziałów,
utworzył ośrodek naukowy w Połczynie-Zdroju,
doprowadził do reaktywacji lecznictwa sanatoryjno-szpitalnego w Świnoujściu i Kamieniu Pomorskim.

Był członkiem Towarzystwa Internistów Polskich (założycielem Oddziału Szczecińskiego)^[8]. Należał też do wielu innych specjalistycznych towarzystw krajowych i zagranicznych^[1].

Pochowany na Cmentarzu na Junikowie^[9].

Odznaczenia i wyróżnienia

Edward Gorzkowski został odznaczony m.in. Srebrnym Krzyżem Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych. Otrzymał tytuł członka honorowego TIP i liczne nagrody naukowe^[1]^[10].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Praca zbiorowa, red. Tadeusz Białecki: Encyklopedia Szczecina. T. A–O. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, Instytut Historii, Zakład Historii Pomorza Zachodniego, 2000, s. 298–299. ISBN 83-7241-089-5. (pol.).
↑ Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, Biuro Propagandy Polskiej Medycyny przy Naczelnej Izbie Lekarskiej, Warszawa 1936 s. 865.
↑ Juliusz S. Tym, Przygotowania wojenne i mobilizacja 15 Pułku Ułanów Poznańskich, Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 3 (203) z 2004 s. 71, 73.
↑ Roman Abraham, Wspomnienia wojenne znad Warty i Bzury, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1990, wyd. II popr., ISBN 83-11-07712-6, s. 302.
↑ Stefan Wojtkowiak, Lancet i karabin. Dzieje szkolnictwa medycznego w Wojsku Polskim, Wydawnictwo Ministerstwo Obrony Narodowej, Warszawa 1973 s. 231, 334. Według autora zmiany organizacyjne polegające na przeformowaniu katedry w Fakultet Medycyny Wojskowej nie weszły życie, gdyż już 14 czerwca 1946 r. wydany został rozkaz o rozformowaniu jednostki w terminie do 31 lipca 1946 r.
↑ Uczelnia. [w:] Strona internetowa PUM w Szczecinie [on-line]. [dostęp 2012-01-22]. (pol.).
↑ O szpitalu. Historia Oddziałów. [w:] Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Nr 1 im. prof. Tadeusza Sokołowskiego w Szczecinie [on-line]. spsk1.szn.pl. [dostęp 2015-12-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-12)]. (pol.).
↑ Maria Pietrzak-Nowacka. 55 lat działalności Oddziału Towarzystwa Internistów Polskich w Szczecinie. „Roczniki PAM w Szczecinie”. 56 (1), s. 99–103, 2010.
↑ Wyszukiwarka grobów w Poznaniu.
↑ Członkowie honorowi TIP. [w:] Strona internetowa Towarzystwa Internistów Polskich [on-line]. tip.org.pl. [dostęp 2012-01-22]. (pol.).

[Encyklopedia_Szczecina-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ Praca zbiorowa, red. Tadeusz Białecki: Encyklopedia Szczecina. T. A–O. Szczecin: Uniwersytet Szczeciński, Instytut Historii, Zakład Historii Pomorza Zachodniego, 2000, s. 298–299. ISBN 83-7241-089-5. (pol.).

[2] Stanisław Konopka, Rocznik Lekarski Rzeczypospolitej Polskiej na 1936 rok, Biuro Propagandy Polskiej Medycyny przy Naczelnej Izbie Lekarskiej, Warszawa 1936 s. 865.

[3] Juliusz S. Tym, Przygotowania wojenne i mobilizacja 15 Pułku Ułanów Poznańskich, Przegląd Historyczno-Wojskowy Nr 3 (203) z 2004 s. 71, 73.

[4] Roman Abraham, Wspomnienia wojenne znad Warty i Bzury, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1990, wyd. II popr., ISBN 83-11-07712-6, s. 302.

[5] Stefan Wojtkowiak, Lancet i karabin. Dzieje szkolnictwa medycznego w Wojsku Polskim, Wydawnictwo Ministerstwo Obrony Narodowej, Warszawa 1973 s. 231, 334. Według autora zmiany organizacyjne polegające na przeformowaniu katedry w Fakultet Medycyny Wojskowej nie weszły życie, gdyż już 14 czerwca 1946 r. wydany został rozkaz o rozformowaniu jednostki w terminie do 31 lipca 1946 r.

[historia_PAM-6] Uczelnia. [w:] Strona internetowa PUM w Szczecinie [on-line]. [dostęp 2012-01-22]. (pol.).

[PSK1-7] O szpitalu. Historia Oddziałów. [w:] Samodzielny Publiczny Szpital Kliniczny Nr 1 im. prof. Tadeusza Sokołowskiego w Szczecinie [on-line]. spsk1.szn.pl. [dostęp 2015-12-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-12)]. (pol.).

[Roczniki_PAM-8] Maria Pietrzak-Nowacka. 55 lat działalności Oddziału Towarzystwa Internistów Polskich w Szczecinie. „Roczniki PAM w Szczecinie”. 56 (1), s. 99–103, 2010.

[9] Wyszukiwarka grobów w Poznaniu.

[Członkowie_honorowi_TIP-10] Członkowie honorowi TIP. [w:] Strona internetowa Towarzystwa Internistów Polskich [on-line]. tip.org.pl. [dostęp 2012-01-22]. (pol.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]