Przejdź do zawartości

Bronisław Brochwicz-Rogoyski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Bronisław Rogóyski
ilustracja
Imię i nazwisko

Bronisław Wawrzyniec Brochwicz-Rogóyski

Data i miejsce urodzenia

10 sierpnia 1861
Głodno

Data i miejsce śmierci

17 marca 1921
Warszawa

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

architektura

Epoka

historyzm

Ważne dzieła

Gmach Główny Politechniki Warszawskiej
PASTA

Bronisław Wawrzyniec Rogoyski herbu Brochwicz (ur. 10 sierpnia 1861 w Głodnie, zm. 17 marca 1921 w Warszawie) – polski architekt, przedstawiciel historyzmu.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Uczęszczał do Gimnazjum Męskiego w Lublinie, następnie studiował architekturę w Szkole Politechnicznej we Lwowie, Wyższej Szkole Technicznej w Brunszwiku i Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Paryżu. Dyplom uzyskał na Politechnice Warszawskiej.

Zaprojektował (z Izaakiem Gustawem Clasonem) pierwszy wieżowiec w Warszawie − budynek centrali telefonicznej Towarzystwa Akcyjnego Telefonów „Cedergren” przy ul. Zielnej 39[1]. Inną warszawską budowlą jego projektu jest Szara Willa (w końcu XX wieku przebudowana przez Andrzeja Kicińskiego), a także budynki przy ul. Foksal 16/18, ul. Smolnej oraz dom firmy Gebethner i Wolff. Współautor (wraz ze Stefanem Szyllerem) kompleksu Instytutu Politechnicznego im. Cara Mikołaja II (późniejsza Politechnika Warszawska). Przypisuje mu się także projekt warszawskiej kamienicy Wolfa Krongolda, jednak nie zostało to potwierdzone[2].

Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 63-5-29)[3].

Galeria

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Jarosław Zieliński: Złota 44 i inne warszawskie niebotyki. Warszawa: EKBIN Studio PR, 2015, s. 239. ISBN 978-83-940941-0-2.
  2. Jerzy S. Majewski. Kamienica Krongolda na rogu Żelaznej i Złotej. „Stolica”, s. 38, październik 2018. 
  3. Cmentarz Stare Powązki: BRONISŁAW BROCHWICZ ROGÓYSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-03].