Bronisław Brochwicz-Rogoyski
| |
| Imię i nazwisko |
Bronisław Wawrzyniec Brochwicz-Rogóyski |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Narodowość | |
| Dziedzina sztuki | |
| Epoka | |
| Ważne dzieła | |
Bronisław Wawrzyniec Rogoyski herbu Brochwicz (ur. 10 sierpnia 1861 w Głodnie, zm. 17 marca 1921 w Warszawie) – polski architekt, przedstawiciel historyzmu.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Uczęszczał do Gimnazjum Męskiego w Lublinie, następnie studiował architekturę w Szkole Politechnicznej we Lwowie, Wyższej Szkole Technicznej w Brunszwiku i Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Pięknych w Paryżu. Dyplom uzyskał na Politechnice Warszawskiej.
Zaprojektował (z Izaakiem Gustawem Clasonem) pierwszy wieżowiec w Warszawie − budynek centrali telefonicznej Towarzystwa Akcyjnego Telefonów „Cedergren” przy ul. Zielnej 39[1]. Inną warszawską budowlą jego projektu jest Szara Willa (w końcu XX wieku przebudowana przez Andrzeja Kicińskiego), a także budynki przy ul. Foksal 16/18, ul. Smolnej oraz dom firmy Gebethner i Wolff. Współautor (wraz ze Stefanem Szyllerem) kompleksu Instytutu Politechnicznego im. Cara Mikołaja II (późniejsza Politechnika Warszawska). Przypisuje mu się także projekt warszawskiej kamienicy Wolfa Krongolda, jednak nie zostało to potwierdzone[2].
Pochowany został na cmentarzu Powązkowskim (kwatera 63-5-29)[3].
Galeria
[edytuj | edytuj kod]- Wybrane realizacje
-
-
Kamienica przy ul. Foksal 16/18 w Warszawie -
Kościół Wniebowzięcia NMP w Nowoczerkasku -
Dom firmy Gebethner i Wolff w Warszawie (niezachowany)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jarosław Zieliński: Złota 44 i inne warszawskie niebotyki. Warszawa: EKBIN Studio PR, 2015, s. 239. ISBN 978-83-940941-0-2.
- ↑ Jerzy S. Majewski. Kamienica Krongolda na rogu Żelaznej i Złotej. „Stolica”, s. 38, październik 2018.
- ↑ Cmentarz Stare Powązki: BRONISŁAW BROCHWICZ ROGÓYSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 2020-02-03].