Automeris llaneros

	Automeris llaneros
	Decaëns, Rougerie et Bonilla, 2021
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	motyle
Podrząd	Glossata
Rodzina	pawicowate
Podrodzina	Hemileucinae
Rodzaj	Automeris
Gatunek	Automeris llaneros

Automeris llaneros – gatunek motyla z rodziny pawicowatych i podrodziny Hemileucinae.

Taksonomia

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2021 roku przez Thibauda Decaënsa, Rodolphe Rougerie i Diego Bonillę na łamach ZooKeys, w artykule współautorstwa Frédérica Bénéluza i Liliany Ballesteros-Mejii. Opisu dokonano na podstawie okazów odłowionych w 1999 roku w okolicach Carimagui i Orocué na terenie Kolumbii^[1].

A. llaneros zajmuje pozycję siostrzaną dla kladu obejmującego A. belizonensis i A. mineros^[1].

Morfologia

Motyl ten osiąga od 72 do 74 mm rozpiętości skrzydeł. Głowę ma ciemnobrązową z brązowymi głaszczkami i czułkami^[1].

Wierzch tułowia jest ciemnobrązowy, zaś jego spód i odnóża są jasnobrązowe. Przednie skrzydło jest nieco wydłużone z lekko uwydatnionym wierzchołkiem i prostą lub trochę wypukłą krawędzią zewnętrzną. Tło wierzchu skrzydła jest matowo pomarańczowobrązowe. Brązowa linia biegnie dosiebnie od beżowej, cienkiej linii przedśrodkowej. Linia zaśrodkowa również jest cienka i beżowa, ledwo widoczna, słabo wypukła. Znak dyskowo-oczny ma kształt prostokątny i barwę ciemniejszą od tła z trzema ciemnobrązowymi kropkami. Spód skrzydła przedniego ma żółtobrązowe tło z ciemniejszymi liniami zaśrodkową i przedkrawędziową oraz dużym, czarnym znakiem dyskowo-ocznym z białą kropką pośrodku. Żyłki zaznaczone są pomarańczowymi łuskami. Skrzydło tylne ma część nasadowo-środkową pomarańczową z ciemnobrązowym opyleniem i z dużą plamką oczną o białej źrenicy, szarobrązowej tęczówce oraz czarnej i żółtej obwódce. Linia zaśrodkowa jest czarna, półksiężycwata i obrzeżona żółtymi łuskami. Część zaśrodkowa skrzydła ma matowopomarańczowe tło. Przepaska marginalna jest duża i szara. Spód skrzydła tylnego jest pomarańczowobrązowy z białą kropką dyskalną i ze szczątkową linią przedkrawędziową tworzącą U-kształtne znaki między żyłkami^[1].

Odwłok jest z wierzchu pomarańczowobrązowy, a pod spodem jasnobrązowy. Genitalia samca charakteryzują się stosunkowo krótkimi i zaokrąglonymi walwami o silnie zakrzywionych ramionach, sięgającym daleko za walwy unkusem o silnie rozdwojonym wierzchołku oraz prawie prostokątną płytką środkową gnatosa szerokością dorównującą trójkątnemu sakusowi^[1].

Występowanie

Owad neotropikalny, endemiczny dla Kolumbii. Zasiedla formację llanos na nizinach wschodniej Kolumbii, w zlewni Orinoko^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Thibaud Decaëns, Frédéric Bénéluz, Liliana Ballesteros-Mejia, Diego Bonilla, Rodolphe Rougerie. Description of three new species of Automeris Hübner, 1819 from Colombia and Brazil (Lepidoptera: Saturniidae: Hemileucinae). „ZooKeys”. 1031, s. 183–204, 2021. DOI: 10.3897/zookeys.1031.56035.

[drb-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f Thibaud Decaëns, Frédéric Bénéluz, Liliana Ballesteros-Mejia, Diego Bonilla, Rodolphe Rougerie. Description of three new species of Automeris Hübner, 1819 from Colombia and Brazil (Lepidoptera: Saturniidae: Hemileucinae). „ZooKeys”. 1031, s. 183–204, 2021. DOI: 10.3897/zookeys.1031.56035.

[1]