Przejdź do zawartości

Audża al-Hafir

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Audża al-Hafir
Ilustracja
Zabudowania Audży (1956)
Państwo

 Mandat Palestyny

Dystrykt

Dystrykt Beer Szewy

Wysokość

220 m n.p.m.

Populacja (1948)
• liczba ludności


48

Data zniszczenia

27 grudnia 1948

Powód zniszczenia

atak Sił Obronnych Izraela

Obecnie

Niccana

Położenie na mapie Mandatu Palestyny
Mapa konturowa Mandatu Palestyny, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Audża al-Hafir”
Ziemia30°52′34″N 34°25′22″E/30,876111 34,422778
Strona internetowa

Audża al-Hafir (arab. عوجا حفير) – nieistniejąca już arabska wieś, która była położona w Dystrykcie Beer Szewy w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona i zniszczona podczas I wojny izraelsko-arabskiej (al-Nakba), po ataku Sił Obronnych Izraela w dniu 27 grudnia 1948.

Położenie

[edytuj | edytuj kod]

Auja leżała na pustyni Negew, na granicy brytyjskiego Mandatu Palestyny z Egiptem.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
Turecki obóz wojskowy w Audży, 1915

Audża al-Hafir była strategicznie położonym węzłem drogowym na granicy pustyni Negew i półwyspu Synaj. Znajdował się on na terenach beduińskiego plemienia Azzazma, które korzystało z tutejszej studni. W XIX wieku przebiegała tędy granica pomiędzy Imperium osmańskim a Egiptem. Przed I wojną światową Turcy utworzyli tutaj bazę wojskową. W połowie stycznia 1915 armia turecka wykorzystała Audżę jako miejsce wyprowadzenia nieudanego natarcia w kierunku na Kanał Sueski[1]. Przebiegała tędy jedyna asfaltowa droga łącząca Palestynę z Egiptem (do 1948). W okresie brytyjskiego Mandatu Palestyny istniał tutaj obóz jeniecki. Gdy w listopadzie 1947 wybuchła wojna domowa w Mandacie Palestyny rejon Audża al-Hafir, był obszarem działania beduińskich milicji. Gdy wybuchła I wojna izraelsko-arabska, cały ten obszar zajął oddział egipskich ochotników Bractwa Muzułmańskiego. Prowadząca tędy droga była wykorzystywana przez armię egipską do transportu uzupełnień i zaopatrzenia z głównej bazy w Arisz dla wschodniego skrzydła wojsk operujących w obszarze Hebronu i Betlejem. Pod koniec grudnia 1948 Izraelczycy przeprowadzili operację Horew, podczas której doszło do bitwy o Audżę (26-27 grudnia). W jej wyniku izraelskie jednostki zmechanizowane wywalczyły sobie otwartą drogę na Synaj. Kontynuowane tędy natarcie na Abu Ageila i Arisz doprowadziło do ogłoszenia zawieszenia broni na froncie południowym.

Gdy 24 lutego 1949 nastąpiło podpisanie rozejmu izraelsko-egipskiego, w obszarze Auja utworzono strefę zdemilitaryzowaną. Swoją siedzibę miała tutaj Mieszana Komisja Rozejmu (IEMAC; ang. Israel/Egypt Mixed Armistice Commission). Nadzór nad przestrzeganiem warunków rozejmu sprawowali obserwatorzy sił UNTSO[2]. Pomimo to, w dniu 28 września 1953 izraelska armia utworzyła wojskowy punkt obserwacyjny Ktzi'ot, z którego monitorowała cały obszar strefy Audża. Następnie, 21 września 1955 Izrael zmilitaryzował obszar strefy. Podczas kryzysu sueskiego w 1956 całość strefy została zajęta przez izraelskie wojska. Po ogłoszeniu rozejmu i wycofaniu izraelskich sił, strefa Audża przeszła pod kontrolę międzynarodowych sił UNEF. Po wojnie sześciodniowej w 1967 strefę Audża włączono w granice państwa Izrael.

Miejsce obecnie

[edytuj | edytuj kod]

Na gruntach należących do Audży powstała w 1987 wieś Niccana.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Avraham Negev, Shimon Gibson: Archaeological encyclopedia of the Holy Land. Jerusalem: 2001, s. 367. ISBN 0-8264-1316-1. [dostęp 2012-01-25]. (ang.).
  2. Egyptian-Israeli General Armistice Agreement. [w:] United Nations [on-line]. [dostęp 2012-01-25]. (ang.).