Archiwum Państwowe we Lwowie

Archiwum Państwowe we Lwowie – powstało w 1908 r. z przekształconego Archiwum Namiestnictwa. Archiwum utworzono w celu przechowywania akt po zlikwidowanych urzędach Galicji, zarówno centralnych jak i terenowych.

Przed 1912 dyrektorem archiwum był Alojzy Winiarz^[1].

Po I wojnie światowej archiwum weszło do polskiej sieci archiwalnej, a w 1933 r. włączono do niego zasób Archiwum Ziemskiego.

Dyrektorem archiwum był historyk i archiwista Eugeniusz Barwiński, a jednym z długoletnich tutejszych archiwistów Karol Maleczyński.

Po agresji ZSRR na Polskę we wrześniu 1939 r. i aneksji Lwowa przez ZSRR archiwum lwowskie (po utworzeniu we Lwowie w listopadzie 1939 Centralnego Archiwum Akt Dawnych) znalazło się w gestii archiwistów USRR, a po 1991 niepodległej Ukrainy, zgodnie z zasadą terytorialności (pertynencji) zasobów archiwalnych^[2]^[3]^[4].

Przypisy

↑ Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 374. ISBN 83-04-02817-4.
↑ "W międzynarodowej doktrynie prawnej ustaliła się zasada, że wszelkie dokumenty i archiwalia ze zbiorów publicznych są nieodwołalnie związane z ziemią, na której powstały i której tym samym dotyczą. Narodowość osób wytwarzających te archiwalia nie ma nic do rzeczy. Poparcie Polski dla zasady terytorialnej przynależności archiwaliów nie jest koniunkturalnie związane z faktem, że w granicach Polski znalazły się ziemie zachodnie i północne. Na polskich Kresach Wschodnich pozostały - na mocy tej samej decyzji wielkich mocarstw z Jałty - ogromne, bezcenne zbiory dokumentów wytworzonych przez polskie państwo." Włodzimierz Kalicki Czy oddamy Bibliotekę Pruską? , Gazeta Wyborcza, 12 października 2001
↑ Dariusz Matelski, Ochrona dziedzictwa kultury w prawodawstwie międzynarodowym po II wojnie światowej
↑ "Gromadzenie archiwaliów podlega dwóm podstawowym zasadom: zasadzie przynależności terytorialnej, mówiącej o poszanowaniu związku zespołów archiwalnych z terenem, na którym powstały oraz zasadzie przynależności zespołowej, mówiącej o niepodzielności zespołu archiwalnego."Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych

Bibliografia, literatura, linki

Halina Robótka, Bohdan Ryszewski, Andrzej Tomczak, Archiwistyka, Warszawa, 1989
Winiarz Alojzy, Z dziejów archiwum Namiestnictwa we Lwowie, Lwów 1909
Central State Historical Archives of Ukraine in Lviv. archives.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-02-21)].
State Archives of Lviv Oblast. archives.gov.ua. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-02-21)].

[1] Stanisław Nicieja: Cmentarz Łyczakowski we Lwowie w latach 1786–1986. Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1988, s. 374. ISBN 83-04-02817-4.

[2] "W międzynarodowej doktrynie prawnej ustaliła się zasada, że wszelkie dokumenty i archiwalia ze zbiorów publicznych są nieodwołalnie związane z ziemią, na której powstały i której tym samym dotyczą. Narodowość osób wytwarzających te archiwalia nie ma nic do rzeczy. Poparcie Polski dla zasady terytorialnej przynależności archiwaliów nie jest koniunkturalnie związane z faktem, że w granicach Polski znalazły się ziemie zachodnie i północne. Na polskich Kresach Wschodnich pozostały - na mocy tej samej decyzji wielkich mocarstw z Jałty - ogromne, bezcenne zbiory dokumentów wytworzonych przez polskie państwo." Włodzimierz Kalicki Czy oddamy Bibliotekę Pruską? , Gazeta Wyborcza, 12 października 2001

[3] Dariusz Matelski, Ochrona dziedzictwa kultury w prawodawstwie międzynarodowym po II wojnie światowej

[4] "Gromadzenie archiwaliów podlega dwóm podstawowym zasadom: zasadzie przynależności terytorialnej, mówiącej o poszanowaniu związku zespołów archiwalnych z terenem, na którym powstały oraz zasadzie przynależności zespołowej, mówiącej o niepodzielności zespołu archiwalnego."Naczelna Dyrekcja Archiwów Państwowych

[1]

[2]

[3]

[4]