Andrzej Duks

Andrzej Piotr Duks
	generał dywizji w st. spocz.
Data i miejsce urodzenia	6 listopada 1962 ; Szamotuły, Polska
	Przebieg służby
Lata służby	1981–2013
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL ; Siły Zbrojne RP
Jednostki	• WSOWZ; • 12 pułk zmechanizowany; • Akademia Obrony Narodowej; • 9 pułk zmechanizowany; • 6 Brygada Kawalerii Pancernej; • 12 Dywizja Zmechanizowana; • United States Army Command and General Staff College; • 16 Pomorska Dywizja Zmechanizowana; • Polski Kontyngent Wojskowy w Iraku; • Sztab Generalny Wojska Polskiego; • Ministerstwo Obrony Narodowej
Stanowiska	• dowódca plutonu rozpoznania w pz; • dowódca kompanii rozpoznawczej w pz; • starszy oficer operacyjny pz; • szef sztabu–zastępca dowódcy w pz; • szef sztabu–zastępca dowódcy w BPanc; • szef CIMIC w DZ; • szef sztabu Dywizji Zmechanizowanej; • szef Zarządu Planowania Rozwoju Sił Zbrojnych w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego; • dyrektor Departamentu Polityki Zbrojeniowej w Ministerstwie Obrony Narodowej; • radca–koordynator w Ministerstwie Obrony Narodowej ds. uzbrojenia i modernizacji; • szef Inspektoratu Uzbrojenia Ministerstwa Obrony Narodowej
Główne wojny i bitwy	Stabilizacja Iraku
	Odznaczenia

Andrzej Piotr Duks (ur. 6 listopada 1962 w Szamotułach) – generał dywizji Wojska Polskiego; szef sztabu – zastępca dowódcy 9 pułku zmechanizowanego i 6 Brygady Kawalerii Pancernej (1995–1999); szef sztabu 16 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej (2002–2005); szef Zarządu Planowania Rozwoju Sił Zbrojnych w Generalnym Zarządzie Planowania Strategicznego – P5 w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego (2005–2007); szef Inspektoratu Uzbrojenia Ministerstwa Obrony Narodowej (2010–2012).

Życiorys

Wykształcenie

Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu (1985); studia podyplomowe w Akademii Obrony Narodowej (1994); kurs taktyczno-operacyjny w Akademii Obrony Narodowej (1999). W 2002 ukończył studia w akademii dowódczo-sztabowej (United States Army Command and General Staff College – CGSC) w Fort Leavenworth (Kansas, USA). Ukończył kurs CIMIC w szkole NATO w Oberammergau oraz kurs SERA dla wyższej kadry zarządzającej w École Militaire w Paryżu^[1].

Służba wojskowa

Andrzej Duks zawodową służbę wojskową rozpoczął w 1985 na stanowisku dowódcy plutonu rozpoznania, a następnie dowódcy kompanii rozpoznawczej w 12 pułku zmechanizowanym w Gorzowie Wielkopolskim. Po ukończeniu AON został skierowany do Stargardu Szczecińskiego, gdzie obejmował kolejno stanowiska: starszego oficera operacyjnego (1994); szef sztabu – zastępcy dowódcy 9 pułku zmechanizowanego i 6 Brygady Kawalerii Pancernej (1995–1999). W 1999 objął w Szczecinie funkcję szefa Wydziału Współpracy Cywilno-Wojskowej (CIMIC) w 12 Dywizji Zmechanizowanej, którym był do 2001^[1]. W 2002 otrzymał przydział służbowy do Elbląga na stanowisko szefa sztabu 16 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej. Od 18 lipca 2004 do 1 lutego 2005 wraz z żołnierzami 16 DZ uczestniczył w III zmianie w składzie Międzynarodowych Sił Stabilizacyjnych Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku na stanowisku szefa sztabu Wielonarodowej Dywizji Centrum–Południe^[1].

1 marca 2005 rozpoczął służbę w Warszawie w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego na stanowisku szefa Zarządu Planowania Rozwoju Sił Zbrojnych Generalnego Planowania Strategicznego – P5 w Sztabie Generalnym WP^[2]. Następnie objął funkcję zastępcy szefa Zarządu Planowania Strategicznego – P5^[1]. W dniu 11 listopada 2006 został mianowany przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego na stopień generała brygady^[1]^[3]. W latach 2007–2010 był dyrektorem Departamentu Polityki Zbrojeniowej Ministerstwa Obrony Narodowej; w tym czasie współtworzył nowy system pozyskiwania uzbrojenia i sprzętu wojskowego dla Sił Zbrojnych^[1]. Z dniem 1 marca 2010 został radcą–koordynatorem w pionie podsekretarza stanu w MON ds. uzbrojenia i modernizacji^[4]. Od 1 stycznia 2011 sprawował funkcję szefa Inspektoratu Uzbrojenia MON^[5].

9 sierpnia 2011 prezydent RP Bronisław Komorowski mianował go na stopień generała dywizji (akt mianowania odebrał 11 listopada 2006)^[6]. 10 stycznia 2012 przewodniczył w rozmowach polsko-amerykańskich dotyczących ulepszenia sieci dostaw uzbrojenia i sprzętu wojskowego do Polski^[a]. 28 września 2012, w obecności podsekretarza stanu w MON do spraw uzbrojenia i modernizacji Waldemara Skrzypczaka, przekazał obowiązki szefa Inspektoratu Uzbrojenia gen. bryg. Sławomirowi Szczepaniakowi^[8]. 28 stycznia 2013, w związku odejściem z czynnej służby, został pożegnany wraz z gronem odchodzących generałów przez ministra obrony narodowej Tomasza Siemoniaka i szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego generała Mieczysława Cieniucha otrzymując pamiątkowy ryngraf^[9]. Z dniem 31 stycznia 2013 w wieku 51 lat zakończył zawodową służbę wojskową^[9]. 15 sierpnia 2013, w związku z odejściem w stan spoczynku, został uhonorowany pamiątkowym ryngrafem na dziedzińcu Belwederu w Warszawie przez prezydenta RP Bronisława Komorowskiego^[10].

Jest żonaty, ma dwóch synów. Zna język angielski i niemiecki. Jego pasje to wędkarstwo, siatkówka, koszykówka, biegi oraz literatura^[1].

Awanse

podporucznik – 1985^[1]

(...)

generał brygady – 11 listopada 2006^[11]
generał dywizji – 9 sierpnia 2011^[12]

Ordery i odznaczenia

Srebrny Krzyż Zasługi – (2004)^[13]
Gwiazda Iraku
Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” – (2012)^[8]
Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku
Medal XXX-lecia Związku Żołnierzy Wojska Polskiego – (2012)^[8]
Odznaka „Za wierną służbę pod sztandarami” – Bułgaria
Odznaka pamiątkowa 6 Brygady Kawalerii Pancernej – 1995, ex officio
Odznaka pamiątkowa 16 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej – 2002, ex officio

Uwagi

↑ Prowadził rozmowy z delegacją amerykańską Agencji Zarządzania Kontraktami Obrony (Defense Contract Management Agency – DCMA ), z szefem DCMA International kadm. Robertem J. Gilbeau^[7].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Jasiński 2012 ↓, s. 25.
↑ Komorowski 2006 ↓, s. 87.
↑ Komorowski 2007 ↓, s. 262.
↑ Jasiński 2011 ↓, s. 71.
↑ Jasiński 2011 ↓, s. 24.
↑ Jasiński 2012 ↓, s. 147.
↑ Jasiński 2013 ↓, s. 8.
↑ ^a ^b ^c Jasiński 2013 ↓, s. 171.
↑ ^a ^b Jasiński 2014 ↓, s. 19.
↑ Jasiński 2014 ↓, s. 152.
↑ M.P. z 2006 r. nr 87, poz. 895
↑ M.P. z 2011 r. nr 84, poz. 862 – pkt 2.
↑ M.P. z 2004 r. nr 34, poz. 593 – pkt 43.

Bibliografia

dr Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2013. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2014, s. 19; 152. ISSN 1734-2317.
dr Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2012. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2013, s. 8; 106; 171; 172. ISSN 1734-2317.
dr Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2011. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2012, s. 47; 128; 147. ISSN 1734-2317.
dr Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2010. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2011, s. 24; 71. ISSN 1734-2317.
Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2006. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2007, s. 262. ISSN 1734-2317.
Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2005. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2006, s. 87. ISSN 1734-2317.
Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2004; 2006; 2011

Linki zewnętrzne

[8] Prowadził rozmowy z delegacją amerykańską Agencji Zarządzania Kontraktami Obrony (Defense Contract Management Agency – DCMA ), z szefem DCMA International kadm. Robertem J. Gilbeau^[7].

[CITEREFJasiński201225-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Jasiński 2012 ↓, s. 25.

[CITEREFKomorowski200687-2] Komorowski 2006 ↓, s. 87.

[CITEREFKomorowski2007262-3] Komorowski 2007 ↓, s. 262.

[CITEREFJasiński201171-4] Jasiński 2011 ↓, s. 71.

[CITEREFJasiński201124-5] Jasiński 2011 ↓, s. 24.

[CITEREFJasiński2012147-6] Jasiński 2012 ↓, s. 147.

[CITEREFJasiński20138-7] Jasiński 2013 ↓, s. 8.

[CITEREFJasiński2013171-9] Jasiński 2013 ↓, s. 171.

[CITEREFJasiński201419-10] Jasiński 2014 ↓, s. 19.

[CITEREFJasiński2014152-11] Jasiński 2014 ↓, s. 152.

[12] M.P. z 2006 r. nr 87, poz. 895

[13] M.P. z 2011 r. nr 84, poz. 862 – pkt 2.

[14] M.P. z 2004 r. nr 34, poz. 593 – pkt 43.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[a]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]

[7]