4 Pułk Strzelców Konnych (Księstwo Warszawskie)

4 Pułk Strzelców Konnych
	Historia
Państwo	Księstwo Warszawskie
Sformowanie	1806
Rozformowanie	1813
	Dowódcy
Pierwszy	płk Wojciech Męciński
	Działania zbrojne
	Druga Wojna Polska
	Organizacja
Rodzaj wojsk	Jazda
Podległość	2 Dywizja; 16 Dywizja – 1812; 4 Dywizja Jazdy – 1812; Dywizja Kawalerii – II 1813

4 Pułk Strzelców Konnych Księstwa Warszawskiego, rekonstrukcja, parada z okazji 3 maja, Trakt Królewski

4 Pułk Strzelców Konnych – oddział jazdy Armii Księstwa Warszawskiego.

Historia pułku

Sformowany w 1806^[1]. Wraz z 14 pułkiem kirasjerów i 15 pułkiem ułanów utworzył brygadę lewą dowodzoną przez generała Benedykta Łączyńskiego. Po zakończeniu działań bojowych, zgodnie z rozkazem z 10 sierpnia 1807, 4 pułk strzelców konnych płk. Mięczyńskiego stanął garnizonem w Warcie^[2].

W lipcu i wrześniu 1807 roku liczył 1000 ludzi i 880 koni (żołnierze i podoficerowie powstania wielkopolskiego). Stacjonował w Wielkopolsce (kolejno: Warta, Sulmierzyce, Miechów, Odolanów, Świca, Bledzianów, Chynów). Uczestniczył w kampanii 1806/1807, 21 lutego do 29 lipca 1809 roku przeznaczony do walk na Pomorzu Szwedzkim z pruskimi oddziałami powstańczymi mjr. Schilla skoszarowany w twierdzach nad Odrą: w Szczecinie (sztab pułku), Kostrzynie nad Odrą (niektóre szwadrony) i w Głogowie (pozostałe szwadrony). W sierpniu walczył w północnych Niemczech i Królestwie Westfalii przeciwko Schillowi oraz stacjonował w Magdeburgu.

1 września 1809 roku zameldował się pod komendę gubernatora Drezna, gen. dyw. Claude Carra de Saint-Cyr. Pod koniec 1809 roku pułk liczył 687 żołnierzy^[3].

Barwą pułku był kolor karmazynowy^[4].

Żołnierze pułku

Pułkiem dowodzili^[1]:

płk Wojciech Męciński (11 czerwca 1807)
płk Tadeusz Tyszkiewicz
płk Walenty Kwaśniewski (14 grudnia 1808)
płk Stanisław Dulfus (20 marca 1810)

Inni oficerowie pułku

Bitwy i potyczki

Pułk brał udział w walkach w czasie pierwszej wojny polskiej 1807 roku, inwazji na Rosję 1812 roku i kampanii 1813 roku

Bitwy i potyczki^[1]:

Smoleńsk (17 sierpnia 1812),
Możajsk (5 i 7 września 1812),
Czeryków (29 września 1812),
Medyna (24 października 1812),
nad Berezyną (28 listopada 1812).

Uwagi

↑ Wchodzące w skład dywizyjnej brygady jazdy pułki utworzyły później 4 Dywizję Jazdy Michała Ignacego Kamieńskiego

Przypisy

↑ ^a ^b ^c Gembarzewski 1925 ↓, s. 59.
↑ Wróblewski 2002 ↓, s. 170.
↑ Zych 1961 ↓, s. 207.
↑ Żygulski jun. i Wielecki 1988 ↓, s. 63.

Bibliografia

Szymon Askenazy, Bronisław Gembarzewski: Wojsko Polskie: Księstwo Warszawskie 1807–1814. Poznań: Wydawnictwo Kurpisz, 2003. ISBN 83-88841-47-5.
Bronisław Gembarzewski: Żołnierz polski. Ubiór, uzbrojenie i oporządzenie od wieku XI do roku 1960. T.3 od 1797 do 1814 roku. Warszawa: 1964.
Bronisław Gembarzewski: Rodowody pułków polskich i oddziałów równorzędnych od r. 1717 do r. 1831. Warszawa: Towarzystwo Wiedzy Wojskowej, 1925.
Tadeusz Korzon, Bronisław Gembarzewski, Jadwiga Rogowa: Dzieje wojen i wojskowości w Polsce. Poznań: "Kurpisz", 2003. ISBN 83-88841-52-1.
Marian Kukiel: Zarys historii wojskowości w Polsce. London: Puls, 1993. ISBN 0-907587-99-2.
Karol Linder: Dawne Wojsko Polskie. Ubiór i uzbrojenie. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1960.
Wiesław Wróblewski: Działania militarne w Wielkopolsce i na Ziemi Lubuskiej. Warszawa: Wojskowy Instytut Historyczny AON. Departament Systemu Obronnego MON, 2002. ISBN 83-88329-25-1.
Gabriel Zych: Armia Księstwa Warszawskiego 1807 - 1812. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1961.
Zdzisław Żygulski jun., Henryk Wielecki: Polski mundur wojskowy. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1988. ISBN 83-03-01483-8.

[1] Wchodzące w skład dywizyjnej brygady jazdy pułki utworzyły później 4 Dywizję Jazdy Michała Ignacego Kamieńskiego

[CITEREFGembarzewski192559-2] Gembarzewski 1925 ↓, s. 59.

[CITEREFWróblewski2002170-3] Wróblewski 2002 ↓, s. 170.

[CITEREFZych1961207-4] Zych 1961 ↓, s. 207.

[CITEREFŻygulski_jun.Wielecki198863-5] Żygulski jun. i Wielecki 1988 ↓, s. 63.

[a]

[1]

[2]

[3]

[4]