17 Pułk Lotnictwa Łącznikowego
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie | |
| Rozformowanie | |
| Tradycje | |
| Rodowód |
233-й авиаполк связи |
| Kontynuacja |
17 Mieszany Pułk Lotniczy |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
ppłk Nikołaj Tarasow |
| Ostatni |
mjr Michał Jakubik |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych |
Wojska lotnicze |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość |
Lotnictwo Frontu WP |
| Skład |
Etat Nr 015/330-A |
17 Pułk Lotnictwa Łącznikowego (17 plł) – oddział lotnictwa łącznikowego ludowego Wojska Polskiego.
Formowanie i zmiany organizacyjne
[edytuj | edytuj kod]Na podstawie rozkazu Nr 91 Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego z dnia 31 października 1944 roku w skład Lotnictwa Frontu WP włączono radziecki 233 Lotniczy Pułk Łączności (ros. 233-й авиаполк связи), który został przemianowany na 17 Pułk Lotnictwa Łącznikowego.
Jednostka została zorganizowana według radzieckiego etatu Nr 015/330-A lotniczego pułku łączności (ros. авиаполк связи) o stanie 139 żołnierzy, w tym 53 oficerów, 65 podoficerów i 21 szeregowców. Zgodnie z etatem, w pułku powinny znajdować się 32 samoloty Po-2[1].
Pułk stacjonował na lotnisku Chyża[1] i posługiwał się numerem poczty polowej „19041”.
Pod koniec stycznia 1945 roku pułk został przebazowany na lotnisko Parzniew.
W lipcu 1945 roku jednostka została przeformowana na nowy etat i przemianowana na 17 Mieszany Pułk Lotniczy. W jej skład włączono żołnierzy i samoloty z rozformowanych pułków lotniczych – 12 sanitarnego i 13 transportowego[a]. Stan etatowy pułku wzrósł do 317 żołnierzy[1].
W połowie września 1945 roku jednostka, stacjonująca wówczas na lotnisku Bielany, została przemianowana na 2 Mieszany Pułk Lotniczy[b].
W grudniu 1945 roku zamierzano przeformować pułk w eskadrę wyposażoną w 16 samolotów Po-2, lecz odstąpiono od tego zamiaru z uwagi na to, że jednostka nie byłaby zdolna do wykonania wszystkich nałożonych na nią zadań łącznikowych, pasażerskich i propagandowych[c].
W drugiej połowie stycznia 1946 roku pułk wchłonął samoloty i sprzęt z rozformowanej 3 Samodzielnej Eskadry Lotnictwa Łącznikowego.
W 1946 roku pułk przebazował się na lotnisko Okęcie[d][2].
W marcu 1947 roku pułk został rozformowany[e].
Dowódcy pułku
[edytuj | edytuj kod]- ppłk Nikołaj Tarasow (1944-1946)
- mjr Michał Jakubik (1946-1947)
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rozkaz Nr 00165/Org. ND WP z 10 lipca 1945 roku i rozkaz Nr 0107 dowódcy Lotnictwa WP z 15 lipca 1945 roku
- ↑ Rozkaz Nr 0249/Org. ND WP z 13 września 1945 roku i rozkaz Nr 0173 dowódcy Lotnictwa WP z 16 września 1945 roku
- ↑ Rozkaz Nr 0193 dowódcy Lotnictwa WP z 20 grudnia 1945
- ↑ Rozkaz Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego nr 04l/Org. z 20 lutego 1946 roku
- ↑ Rozkaz Naczelnego Dowódcy Wojska Polskiego nr 031/Org. z 7 lutego 1947 roku
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c Krzemiński 1981 ↓, s. 100-101.
- ↑ Zieliński (red.) 2011 ↓, s. 127.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Izydor Koliński, Przejście lotnictwa polskiego na stopę pokojową w latach 1945-1947, WPH Nr 1 (107) z 1984 roku
- Izydor Koliński: Lotnictwo Polski Ludowej 1944-1947. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1987. ISBN 83-11-07271-X.
- Czesław Krzemiński: Pułki Ludowego Lotnictwa Polskiego. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1981. ISBN 83-206-0196-7.
- Józef Zieliński (red.): Polskie lotnictwo wojskowe 1945-2010: rozwój, organizacja, katastrofy lotnicze. Warszawa: Bellona SA; Wojskowe Stowarzyszenie Społeczno-Kulturalne "SWAT", 2011. ISBN 978-83-1112-14-09.
