Łabuńki Pierwsze
50°40′58″N 23°20′35″E/50,682778 23,343056| wieś | |
 Pałac z początku XIX wieku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Liczba ludności (2021) | |
| Strefa numeracyjna |
84 |
| Kod pocztowy |
22-437[4] |
| Tablice rejestracyjne |
LZA |
| SIMC |
0893328[5] |
Położenie na mapie gminy Łabunie  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa lubelskiego  | |
Położenie na mapie powiatu zamojskiego  | |
| 50°40′58″N 23°20′35″E/50,682778 23,343056[1]
| |
Łabuńki Pierwsze – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie zamojskim, w gminie Łabunie[5][6].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.
Wieś jest sołectwem w gminie Łabunie[7]. Według Narodowego Spisu Powszechnego z roku 2011 wieś liczyła 1044 mieszkańców[8].
W latach dziewięćdziesiątych wybudowano w Łabuńkach szkołę podstawową i gimnazjum. Szkoła Podstawowa nosi imię Prymasa Stefana Wyszyńskiego.
Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii Matki Bożej Szkaplerznej i św. Dominika w Łabuniach[9].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Łabuńki, dziś Łabuńki Pierwsze i Łabuńki Drugie.
Według Słownika geograficznego Królestwa Polskiego z roku 1884 Łabuńki, wieś z folwarkiem w powiecie zamojskim, gminie i parafii Łabunie. Wieś leży na równinie nad rzeką Łabuńką, przy drodze bitej od Zamościa do granicy austriackiej w odległości 6 wiorst od Zamościa, 4 wiorsty od Łabuń i 25 wiorst od Tomaszowa. Gleba popielatka, pomieszana z piaskiem i borowiną. Piękny pałac tutejszy posiada bibliotekę (według noty słownika 4000 tomów) oraz zbiór obrazów i dzieł sztuki. Park otaczający pałac stanowi cel wycieczek letnich mieszkańców Zamościa. Była tu dawniej cerkiew grecko unicka, przeniesiona do Zamościa. W 1827 roku Łabuńki miały 47 domy i 336 mieszkańców, w roku 1884 68 domów i 728 mieszkańców w tej liczbie 682 katolików 9 ewangelików pozostali wyznania prawosławnego. Do włościan należy wówczas 65 osad i 1058 mórg ziemi[10].
Według spisu powszechnego z 1921 r. – już 118 domów oraz 782 mieszkańców, w tym 9 Żydów i 3 Ukraińców.
W 1648 roku stał w Łabuniach obozem Bohdan Chmielnicki, oblegając Zamość, i stąd na wieść o elekcji Jana Kazimierza cofnął się na Ukrainę. Dotąd jak pisze Chlebowski znajdują się tu okopy nazywane „szwedzkiemi”. Opis Łabuniek i widok pałacu podał Tygodnik Illustrowany z 1881 roku[10].
- II Wojna Światowa
W okresie okupacji niemieckiej 10 grudnia 1942 r. wieś została wysiedlona a ludność wywieziono początkowo do obozu w Zamościu, później częściowo do Oświęcimia, częściowo do Łaskarzewa.
Zabytki
[edytuj | edytuj kod]- zespół pałacowy datowany na początek XIX wieku, wpisany do rejestru pod nr: A/411 z 17.04.1968[11]. – zespół składa się: z pałacu, oficyny, parku.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 71019
- ↑ Wieś Łabuńki Pierwsze w liczbach [online], Polska w liczbach [dostęp 2023-11-16], liczba ludności na podstawie danych GUS.
- ↑ NSP 2021: Ludność w miejscowościach statystycznych [online], Bank Danych Lokalnych GUS, 19 września 2022 [dostęp 2023-11-16].
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 685 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ a b TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2016-02-29].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
- ↑ Strona gminy, sołectwa [dostęp 2023-11-16]
- ↑ GUS: Ludność – struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r.. [dostęp 2016-09-07].
- ↑ Opis parafii na stronie diecezji
- ↑ a b Łabuńki, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 564.
- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo lubelskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024, s. 38 [dostęp 2016-09-07].
